آزمانک: مھناز
نبشتہ کار: آئشہ الاھی
دی بلوچستان پوسٹ
گرماگی سیاہ ءُ تھاریں شپے اَت، سرجمیں بازار انسر اِتگ اَت۔ مھناز گوں وتی کوریں مات ءَ لوگ ءِ دپ ءِ جتگیں تھتانی سر ءَ وپتگ ءُ واب اَت۔
کساس نھنگام ءَ لشکر ءَ گوں دہ گاڑی ءَ بازار ءِ سر ءَ بیڑ بُرت، آیاں مھناز ءِ لوگ چپ ءُ چاگرد ءَ انگر کُت۔ لشکر ءِ کماندار ءَ گوں لھتیں سپاھیگ ءَ تچک ءَ مھناز ءِ گِس ءَ دور کُت۔ وھدے کہ آتک ءُ سر بوت اَنت تپنگ ءِ نَل مھناز ءِ سر ءِ بان ءَ دارگ بوت۔ دگرے ءَ اے دیم ءَ تیرے آس دات ءُ مھناز جھسر اِت، گوں نیم وابیں چماں سک ھبکہ بوت کہ اے چونیں تُپنگی اَنت۔ کماندار زھر گپت جست ئِے کت کہ شھداد کج اِنت؟ مھناز ءِ دل ءَ ترِکَگے جت، گُش ئے آزمان مھناز ءِ سر ءَ کپت ءُ زمین ءِ دپ پچ بوت پہ مھناز ءِ ایر کشگ ءَ۔ “َشھداد! شھداد اد ءَ نہ اِنت “چتور اد ءَ نہ اِنت، اد ءَ نہ اِنت گڑا کجا اِنت؟” گوں اے جست ءَ کماندار ءَ زھر ءَ زھر شھماتے مھناز ءِ دیم ءَ ایر کَش اِت، آئی ءِ دپ ھاکاں کپت ءُ پد ءَ گوں لرزوکیں دستاں پاد آتک ءُ اوشتات۔ “بگش کجا شتگ؟”مھناز ھاموش اَت. “تو چتور نہ زان ئے تئی مرد کجا اِنت؟” کماندار ءَ بازی ءَ جست کت بلے مھناز چو سیاہ دار ءَ مِک اَت۔ کماندار ءَ تُپنگ یک برے پد ءَ مھناز ءِ سر ءَ داشت۔ اے دگہ سپاھیگ راہ دات اَنت کہ برو اِت لوگ ءَ پٹ ءُ لوٹ کن اِت، سپاھیگاں لوگ یک یک کت بلے کس اِش نہ دیست۔
بازار ءِ مردم انچش ھاموش اِت اَنت کہ پورو ھچ ءَ سھیگ نہ اَنت۔ “من ترا پد ءَ جست ءَ یاں، بگُش تئی مرد کُج اِنت، اگاں ناں ما ترا گوں وت بریں.” مھناز ھاموش اَت۔ “سپاھیگاں ایشی ءَ بگر اِت، بند اِت گوں زمزیلاں ءُ کشان کن اِت ئِے، ایشی ءِ ھاموشی ءَ ما وت پروشیں۔” کماندار ءَ وتی سپاھیگ پرمان دات انت۔ “چُشیں زُلم مہ کن اِت کہ ما بزگیں.” مھناز ءِ مات ءِ پریات کسی گوشاں نہ کپت اَنت. مھناز ءِ دست گوں زمزیلاں بندگ بوت اَنت ءُ چمّ گوں سیاھیں پُچے ءَ بست اَنت، بلے آئی ءَ وت ءَ ڈڈ کتگ اَت، گوں دلیری ءَ اوشتاتگ اَت۔ ھمساھگاں وت ءَ گُنگ ءُ کر کتگ اَت کس ءَ تُک ءُ نُک نہ کت۔
مھناز کَشّان روپ اِش کُت، گُشان ئِے چہ سر ءَ کپتگ اَت ءُ گار اَت، مات ءِ توار ماں ارش ءَ سر اَت۔ مھناز آیاں گاڑی ءِ پُشت ءَ چگل دات ءُ گاڑی دیم پہ گاریں منزلے ءَ رھادگ بوت. لھتیں ساھت ءَ پَد مھناز ءَ پہ ساہ ءِ کشگ ءَ دم بالا برت گڑا آئی ءِ گین ءَ وتی لوگ ءِ بوے آیگ ءَ لگ اِت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-