التاپ سنگرے پہ گوھرام ءُ کلمیر ءَ
نبشتہ کار: کامریڈ گُرو
دی بلوچستان پوسٹ
اِلم بنی آدم ءِ ھما ھمراہ اِنت کہ آ چہ دنیا ءِ درستیں چیزاں چہ کار آمدتِریں اوزار اِنت چہ ھما راھاں سپر کنت کہ اود ءَ گران ءَ چہ گرانتریں اڑ ءُ جنجال دیم ءَ کاینت بلے ھمے اِلم ءُ شئور ھر ھما مُھکمیں مردم ءِ ھمراہ بنت کہ اود ءَ بنی آدم پرشگ ءَ چہ مُھکمتر ءُ مستر جوڑ بیت۔اے اِلم ءُ شئور تھنا کتاب ءُ ادارھانی توک ءَ دست نہ کپ اِیت بلکیں چہ چاگرد ءَ ردوکیں ھالتاں سِکگ ءُ دربرگ بنت۔
یک آجوئیں چاگردے ءِ توک ءَ ودی بوتگیں زھگے ءِ ھما کارانی ھوالہ ءَ سرپدی زیر اِیت کہ اود ءَ ھر روچی ئیں مھلوک ءِ نیام ءَ بیوکیں کار چہ کارستاں بیگ ءَ اَنت۔ پہ درور اود ءَ زھگ ھما ھیلاں وتی توک ءَ جاگہ دے اَنت کہ چرایاں دومی مھلوک ءِ سر ءَ تاوان مئیت آیانی اُگبال زیرگ مہ بنت ھرکس پہ وتی آجوئی ءَ ءُ وتی داب ءَ زندگی ءَ گچین کُت بہ کنت۔دومی نیمگ ءَ ھمے زھگ دُگنیا ءِ توک ءَ نوک نوکیں چیزانی بارہ ءَ سرپدی زور اِیت ءُ وتی چاگرد ءِ توک ءَ ھمے اَملانی بُنیاد ءَ یک (creative ) ماھولے جوڑ کنت دانکہ اود ءَ آئی ءِ آیوکیں پدریچ یک وشتریں زندے گوازینت بہ کنت۔
گُلامیں چاگرد ھم ھمے وڑیں درورانی آماچ اِنت کہ اود ءَ پیداک بیوکیں زھگ ھمود ءَ نشتگیں ایردست ءُ گُلامیں زھنیت ( psyche) ءَ چہ رُدوم زیر اَنت کہ آ چہ زوراک (oppressed ) ءِ نیمگ ءَ جوڑ بیتگ بزاں کہ ھمے ھر روچی ئیں لاپ ءِ جیڑہ، بے روزگاری جیڑہ، ناسلامتی جیڑہ، وت ماں وت گْورجیگ بیگ، یکے دومی ءِ سر ءَ زد ءُ کینگ دارگ یا ھر ھما جیڑہ بہ بنت کہ اود ءَ نشتگیں مھلوک جیڑہ بنت ۔
بزاں کہ ایردستیں چاگردانی توک ءَ زھگ ھما زھنیت ءِ واھُند جوڑ بنت کہ اود ءَ نشتگیں مھلوک ءِ کار ءُ کسب بنت۔
مرچی بلوچ چاگرد ھمے جیڑھانی آماچیں چاگردے بلے دومی نیمگ ءَ بلوچ ءِ جُنزوکیں زرمبش کہ آ چہ بُن ءَ بلوچ ءِ گھگیری ءِ راہ ءَ گران ءُ پیداک اِنت گڑا اے چاگرد ءِ توک ءَ ھمے وڑیں زھگ ودی بنت کہ آ جنگ ءِ توک ءَ ردوکیں زھگ بنت۔چہ ھرچیز ءَ با سما بنت بزاں کہ گلامی چے یے، ایردستی چہ کجا پیداک اِنت، شُد، بے لوگی بزگ ءُ واری چہ کجا پیداک بیتگیں سان اِنت کہ مرچی مئے سر ءَ آرگ بیتگ اَنت ءُ اے درستیں چیز چہ جنگ ءَ رُستگیں کارپداں بنت۔
وھدے کہ گپ جنگ ءِ کیت داں اود ءَ لھتے چیز گیشّ اِیت کہ جنگ کُربانی ءِ نام اِنت ءُ وتواجھی ءِ جنگ بے ھسابیں کُربانی ءِ نام اِنت کہ اود ءَ ھر ھما راج کہ وتی زند ءِ ھر بے لزتیں واھشتاں کُربان کت کنت گڑا آ وتی منزل ءَ سرجم کُت کن اَنت ۔
بلوچ جُنز چہ ازل ءَ ھمے کُربانیانی بُنھشت ءَ ایر بیان اِنت دانکہ مرچی ھمد ءَ اتکگ ءُ سر بوتگ کہ اود ءَ پت ءُ مات وتی زھگاں بیرک گور ءَ دینت ءُ پہ آجوئی ءَ دیم دینت ءُ مات وتی زھگان ءَ پہ بلوچ ءِ باندات ءَ کُربان کنان ءَ وتی ساہ ءَ ندر کن اَنت بزاں کہ کُربانی ءِ ھما گڈی سیمسراں وتارا سر کن اَنت۔
چہ اے چاگرد ءَ ردوکیں کارست کہ آ پدائی گوھرام، پدائی التاپ ءُ پدائی کلمیر ءِ رنگ ءَ اَنت کہ آیاں وتی تنگھیں ساہ پہ اے زمین ءَ ندر کُت اَنت دانکہ ما وشیں بانداتے ءِ واھُند بہ بئیں۔
پدائی گوھرام اُرپ زگرین من یک سپرے ءَ دیستگ اَتما پہ لھتے اوزارانی رند ءَ اوتاگ ءَ شُتیں گُڑا پدائی ءِ نام من اشکُتگ اَت بلے منی اولی رند اَت کہ من گوں آئی ءَ گند ءُ نند بیتگ اَتاں چہ وتی زیبائیں کردار ءِ واھُند بیگ ءِ سبب ءَ ما آئی ءَ مُدام پُلو ءِ نام ءَ توار پِر کُت سکیں شوکیں ھاموش تبیں سنگتے اَت ءُ اوتاگ ءِ توک ءَ ھر کسان ءُ مزنیں کاراں آئی ءَ ھچ سنگت ءَ موہ نہ دات۔
ھرچ کار ءَ چہ درستاں پیسر اَت ءُ مُدام لُنٹانی سر ءَ بچکندے تالان اَت ئِے۔مئے وڑیں نابودیں انسان چے ءَ سرپد اَنت کہ گوھرام گونگیں ورنایے ءِ توک ءَ اے ھاموشی ءِ تہ ءَ چینچکیں مزنیں آسے رُدان اِنت کہ آ پہ دژمن ءَ ھژم گرگ ءِ نوبت ءِ ودار ءَ اِنت۔مزنیں مُدتے ءَ گوں آئی ءَ گندگ نہ بیگ ءِ سبب ءَ گوں آئی ءَ رابتہ نہ بوت بلے مُدام آئی ءِ جست گپت کہ مئے پُلو ءِ ھالاں بدے اِت چون اِنت۔سنگتاں ھمے کُلوہ داتگ اَت کہ سپر ءَ در کپتگ۔
من جیڑ اِتگ اَت کہ بگندئے پد ءَ گوں آئی ءَ دیدارے بہ بیت بلے من نہ زانت کہ اے سپر ھما بیت کہ آ پہ مُدامی اے گُلامی ءِ اُنڈالانی ولگوج ءَ بندات بیتگ کہ اود ءَ گوھرام واتر نہ بیت بلکیں آئی ءِ داتگیں پِگر پہ مارا روژنائیں بانداتے ءِ کُلوہ بیت۔گوں پدائی التاپ اُرپ چاکر ءَ مزنیں مُدتے گوازینتگ اَت۔ یک روچے ما چہ دیریں سپرے ءَ اوتاگ ءَ اتک ءُ سر بیتیں گُڑا دْراھیں سنگتاں چہ پیش چاکر مئے دیم ءَ اتکگ اَت۔ سلام ءُ دروت ءَ پد کلّی زُرت ئِے ءُ سنگتاں آپ ئِے دات ھمے ساھت ءَ مزنیں کیتلی زُرت ئِے ءُ چاہ جوڑ ئِے کُت۔سکیں شوکیں رویے ءِ واھُندیں سنگتے اَت ھر وھد مُدام انچش مھروان اَت کہ دل ءَ گْوشت چرائی ءَ یک ساھتے دور مہ بو۔
چہ وتی وشیں مزاج ءِ سبب ءَ آ ھر کجام اوتاگ ءِ رُژن اَت سرجمیں سنگتاں گوں ھوار اَت ءُ مدام وش تب اَت۔منی مُدام گوں آئی ءَ شپاں مزنیں دیوان بیت سرجمیں شپاں پہ کندگ، مسکرا ءُ ھالتانی سر ءَ تران بیت۔آئی ءَ چشیں ادارھی تئلیم نیست اَت بلے سرجمیں پھتگیں سرمچارے اَت۔ھر مُدام شھیدانی کسہ ئِے کُت اَنت ءُ گوشداشت اَنت۔بلے مُدام یک گپے آئی ءِ دپ ءَ اَت کہ مارا انچیں کردارے ءِ واھُند بیگی اِنت کہ آ پہ مئے آیوکیں ورنایاں وشیں بانداتے آؤرت بہ کنت۔
پدائی التاپ وشیں آوازے ءِ واھُند اَت کہ ھر وھد مُدام زھیریگ ئِے دپ ءَ اَت ءُ ھر کجام سنگتاں کہ ڈیک وارت گُڑا زھیریگ ءِ دیوان الم ءَ بیت ءُ ھمے زیبائی اَت کہ ھر سنگت ءَ آ سک دوست داشتگ اَت۔
اوتاگ ءَ کُلیں سنگتاں آ جُتائیں نام ءَ توار کُت ءُ ھر جتائیں نام ءَ گوں بلاھیں ٹھکگے دات ئِے ءُ گْوشت ئِے کہ” پیداگاں کُرباناں بزاں کہ چاکر ھازر اِنت” بلاھیں پگرے ءِ واھُندیں چاکر پد ءَ من نہ دیست کہ سپر ءَ در کپتاں بلے مُدام آئی ءَ پہ من سلام گوں کُت۔ ھمے روچانی توک ءَ التاپ ءَ وتی ھما گُشتگیں گپ اَمل ءِ میدان ءَ آؤرت ءُ سر کُت کہ اود ءَ من سرپد بیتاں کہ مزنیں پگرانی واھندیں جُھدکار ھر تب ءَ بہ بیت بلے پہ زمین ءَ ھر لبز ءَ گوں انساپ کنگ ءِ بود دار اِیت۔
بلوچ ءِ سرزمین ءَ گوستانک گْواہ اِنت کہ بلوچ زھگاں، ماتاں، گھاراں، براتاں پہ وتی ھستانک ءِ رکینگ ءِ واستا چہ ھچ چیز ءَ چک ءُ پد نہ بیتگ اَنت ھمے کُربانی ءِ پلسپہ ءِ سر ءَ جُنزوکیں کُلمیر اَت دژمن ءَ دیم پہ دیم اَت آئی ءَ ھمے اِلم ھست اَت کہ منی توپک ءَ درایوکیں تیر بلوچ ءِ باندات ءِ پیسلہ ءَ کن اَنت ۔
گوھرام ءِ کُلوہ اَت کہ دژمن نیست ءُ نابود جوڑ بیتگ دراھانی ڈونڈیں لاش منی دیم ءَ ایر اَنت ءُ ما وتی واستا تیر جُتا کُتگ آئی ءِ ھمے گڈی تیر ھمے کُلوہ ءَ دیگ ءَ اِت اَنت کہ اے جنگ ھمود ءَ سر بیتگ کہ اود ءَ دژمن ءَ باور کنائینگی اِنت کہ پہ زوراکی تو جسمانی ھوالہ ءَ ایردست کُت کن ئے بلے باسمائیں اِلم ءِ واھنداں باتن ءَ چہ ایردست کُت نہ کن ئے۔
التاپ ءِ وتی جند ندری ھمے کُلوہ ءَ دیگ ءَ اَت کہ آجوئی ءِ واستا جونانی جُمپ جوڑ کنگی اِنت کہ اود ءَ پدائی گوھرام ءُ پدائی کُلمیر ءِ وڑیں سنگت سنگراں بہ گر اَنت ءُ دژمن ءَ آئی ءِ بستار ءَ پیش بدار اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-