آزمانک : پاد ءَ انگت سُھب ءَ دو منٹ ھست
نبشتہ کار: سنگت نورک
دی بلوچستان پوسٹ
ھمے کہ منی سر ءَ آزمان بہ کپ اِیت یا چہ زمین جُمبے ءَ زمین بہ ترکّ اِیت ءُ من ترکّے ءَ کپگ ءَ بہ باں سرجمیں جان جھل ءَ ءُ تھنا یک دستے ماں ترکّے ءَ اڑوک بلکیں من وتی زِند ءِ گُڈّی سیمسراں بہ باں بلے ھمے دمان ءَ تو بیا ئے ءُ منی دست ءَ بہ گِر ئے ءُ من ءَ چِکّان بہ کن ئے ءُ وتی نوکتریں آزمانک “ پاد ءَ انگت سُھب ءَ دو منٹ ھست ” ءِ تہ ءَ دور بہ دے ئے ۔۔۔ ھو تو انچوش کُرت ۔ بلے نو من ( بزاں تئی آزمانک ءِ وساچیں کارست ) اے تھاری ءَ پہ تئی آزمانک ءَ چونیں کردے پیلو کرت بہ کناں ۔
تو ، زان ئے من ءَ بہ اشتیں کہ ھمے ترکانی میان ءَ وتی زند ءِ گُڈّی ساھت گوں ھاموشی ءَ بہ گوازینتیناں بلے پد ءَ جیڑاں تئی آزمانک ءِ دوئیں منٹ بے من بوت کنت ناسرجم بہ بان ءُ بھ سُھب مئیت ۔ چو وَ شر نہ اِنت گند ئے پہ دو منٹ ءَ تئی سُھب بہ اوشت اِیت ۔
نو۔۔۔تو بہ گُش پہ تئی آزمانک ءَ ھمے دوئیں منٹاں چتو بہ گوازیناں اگاں اے میان ءَ منی جند کسھے جوڑ بوت گڑا ؟
ھمے دمان ءَ جیڑ اِت گند ئے اگاں من ھمے دیوال ءِ دیم ءِ ٹنگ اتگیں بابو نوروز ءِ ھمے اکس کہ پاھو ءِ گُٹ ءَ اِنت ، ھمے اکس ءَ ایر بہ کنان ءُ بہ زوران ئِے ءُ وتی دپ ءَ سیاھیں پُچّے بہ بنداں پد ءَ۔۔۔ بابو ءِ اکس گوں دوئیں دستاں مُھر داشتگ ءُ دپ ءَ سیاھیں پُچے بستگ بی ایم سی شال ءِ مین گیٹ ءِ دپ ءَ نشتگاں بہ گند ئے درامدے بئیت من ءَ بابو ءِ کسھاں جُست بہ کنت ءُ دوئیں منٹاں بہ گوازین اِیت ۔ بلے دو منٹ ءَ پیسر اگاں پولیس والایے ءَ من ءَ بُرت گڑا پد ءَ تئی دوئیں منٹ ناسرجم بنت گڑا پد ءَ بلکیں تئی آزمانک ھوادگ ھوادگ بہ بیت ۔
من جیڑگ ءَ اتان ءُ پہ تئی آزمانک ءِ دوئیں منٹانی گوازینگ ءِ واستا وڑ وڑیں کسہ سازگ ءَ اتاں تا سما کرت ، من مستانی ءِ ریک ءِ سر ءَ نیم بار گپتگان ءُ ایر آں ، دوئیں منٹانی کانٹہ روان اِنت سِکن کم بوان اَنت ۔ منی کپّے زاھر اِنت ءُ کپّے بار گپتگ بلے زان ئے منی چپّیں نیمگ زاھر اِنت ءُ چپّیں دست ءِ پنجگ ءَ زَھمے بلے سُھر سُھر اِنت نہ زاناں زھم چہ بازیں ایر بوگ ءَ زنگاں گپتگ یا من ٹوھیں جنگے کُرتگ ءُ ھمے سُھری دُژمن ءِ ھون اَنت کہ انگت تازہ اَنت ۔
اے ساھت ءَ یک منٹے گوستگ ۔ منی چاریں آتراپ ءَ مردم جم بوتگ اَنت ، گوں یکے دومی ءَ ھلوت کنگ ءَ اَنت ۔ بہ گند ئے کُل ترسگ ءَ اَنت ، کس نزیک ءَ نئیت منی زھم ءَ چہ منی پنجگ ءَ نہ کش اِیت ءُ نہ زور اِیت بلے کم چہ کم یکے وَ بئیت منی زھم ءِ زنگاں یا ھوناں ھمیشاں وَ ساپ بہ کنت ۔ بلے! تو زان ئے ، من وت نہ زاناں اے منی آتراپ ءِ مردم ترسگ ءَ اَنت یا ھاموشی چارگ ءُ ودار ءَ اَنت کہ کدی دُژمن ءِ سر ءَ توپان ءُ ھیروپے بئیت ۔۔۔ بلے اے نہ زان اَنت کہ اگاں ایشاں منی سُھریں زَھم وتی چپّیں پنجگ ءَ جاگہ دات گڑا اے وت ھم پہ دژمن ءَ توپان ءُ ھیروپے بنت ۔
اے ساھت ءَ دو منٹ ءَ تھنا سِی سِکن بچ اتگ کُلیں مردم یک پہ یک ءَ چیرُکائی روگ ءَ اَنت کہ کس مارا پجا میار اِیت ۔ اگاں روژنائی بوت ما پجا آرگ بئیں گڑا بلّے توری ما ھاموش بہ بئیں واجہ کیت کُش اِیت یا بارت سانکلاں گوں تھاریں کوٹی یے ءَ دور دنت ۔۔۔ تُرس بلاھیں ھَوپے گِند ئے ۔
اے ساھت ءَ دوئیں منٹ سرجم اَنت ، رُوژنائی ءَ وتی پَرّ نوکی پَچ شانتگ اَنت ءُ من ھم مستانی ءِ ریک ءِ دلبند ءَ سرجم ءَ بار گپتگ ءُ واباں یا بہ گند ئے ھو۔۔۔ من پہ تئی آزمانک ءِ دوئیں منٹاں وساچیں کسھے جوڑ بوتگاں ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-