دیرو ءِ پُلکانی ھاموشی ءَ گپ جت- درامد بلوچ

دیرو ءِ پُلکانی ھاموشی ءَ گپ جت

نبشتہ کار: درامد بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

رشید تو بلکیں بہ جیڑ ئے اِے چاریں گالانی نبشتہ کنگ ءَ گوں من مزنیں کارے کنگ ءَ آں، تئی واری، پند، سپر ، ھیدریچی ءُ کوھانی تہ ءِ گوازینتگیں یک سھتے ءِ مُز گوں منی گالاں دیگ نہ بیت۔ ناں کہ منی گال تئی کُربانی ءِ جاہ ءَ گِپت کن اَنت ناں ترا اِے گال مستر کن اَنت، تئی بِستار گُڈّی تِیر ءَ گیشینتگ ءُ تئی بالاد ءِ مزن شانی تئی ھونانی ریچگ ءَ گوں بُوتگ۔ اِے گالاں من پہ وتی تسلہ دیگ ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں دانکہ اِے راجی یاداشت ءِ تہ ءَ مُدام بہ مان اَنت ءُ مردم بہ زان اَنت کہ رشیدے ھم بُوتگ ءُ بلوچیں پُسّگے بُوتگ ءُ دیرو ءِ پُلکانی تہ ءَ، سارتیں گوات ءِ شیکگانی تہ ءَ، ڈاڈا کوہ ءُ سڑ توخ(رشید ءِ میتگ) ءِ وشیں ھوا ءِ تہ ءَ مُدام بہ مان اِیت۔ پد ءَ تو ھمے گالاں بہ گِند ئے ءُ کندگے روان بدے ئے ءُ ھاموش بہ بہ ئے۔ گش اَنت کہ ھما زمانگ ءَ بالاچ بِیل بتّر ءِ مردمانی گِندگ ءَ اَتکگ ءُ گوشتگ ئِے بیا اِت اِے جنگ ءِ بھر بہ بہ اِت اِے جنگ شُمئے ئیگ اِنت بلے کس بالاچ ءِ ھمراہ نہ بیت ءُ پہ جنگ ءَ سر نہ گیپت۔ ھمے کسہ وت ءَ زندگ دار اِیت ءُ سینگانی تہ ءَ ردان بِیت ءُ اے رشید ءِ زھرگ روچ پہ روچ چو آسن ءَ گرم گران کنت ءُ وت ءَ رودینان کنت ءُ سرجمیں آسے بیت، رشید بالاچ ءِ پیام ءَ زندگ دار اِیت ءُ وتی بھادری ءِ رنگ ءَ پشت گیج اِیت۔ پد ءَ بالاچ ءِ کلوہ ءِ مانا ءِ پد ءَ رشید ھمے پند ءِ مساپر بِیت ءُ وتی بلوچی زھرگ ءَ کار گیپت ءُ بالاچ ءِ کاروان ءِ مساپر بِیت۔ ءُ زوراور ءِ در ءَ سجدہ نہ کنت۔

“یار ! زوراور ءِ در ءِ سُجدہ”
“مئے نہ رسمیں ناں دود کوھانی”
“ما گنوکیں یا ڈیھ ءَ راہ اِشتگ”

کوھی مردمے ءَ زوراور ءُ دژمن ءِ در ءِ سجدہ نہ براہ اِیت، پمیشکا رشید کوھانی رسم ءَ زندگ دار اِیت ءُ پہ مُدام دیرو ءِ پُلکانی وشیں بوہ ءَ ھوار بِیت۔

چوناھا لھتیں مردم وتی تہ ءَ سرجمیں کسہ اَنت کدی اِے کسہ ھلاس بیت ءُ زندگی دگہ نوکیں چاڑے جنت اِے زانگ نہ بیت۔ ھمے زندگی ءِ کسہ ءِ تہ ءَ چندے کارست مُدامی ذھن ءِ سر ءَ نکش بنت ءُ دمان ءُ سھت مردم جیڑ اِیت باریں اِے کارست نوں کجام کسہ ءِ بھر اَنت۔ بلے سک کم مردم وتی کسہ ءِ کارست وت بِیت ءُ وتی کسہ ءَ وتی رنگ ءَ گوناپ دَنت۔ ھمک مردم ءِ تہ ءَ ھاٹیگ نیست کہ کسہ ءَ وتی توکل ءُ ھمت ءَ گوں شوکیں رنگ بہ دَنت ءُ ابد آ کسہ ءِ کسہ کار جوڑ بہ بِیت۔ باز رند ءَ کسہ کار ھچ نبشتہ نہ کنت ءُ کسہ گپ کنت ءُ کسہ ابد زندگ مان اِیت ءُ وتی اسیلیں رنگءَ پشت گیج اِیت۔ اِے گواچنی ھبرے انسان سک پیچیدگ اَنت ءُ آیانی پیسلھانی زانگ چد ءُ گیش گرانتر اِنت۔ آ کدی وتی کسہ ءِ مانا دیگ ءِ پیسلہ ءَ زُور اِیت اِے آئی ءِ سینگ ءِ تہ ءَ چیر ءُ اندیم اِنت۔ ھمے رنگیں کارستے ءَ گوں منی ھمدپی سے سال پیسر ءَ بُوتگ اَت۔ ءُ اِے سے ئیں سالانی تہ ءَ من برے برے جیڑ اِتگ باریں اِے سنگت نوں کجا بِیت ؟ چی کنگ ءَ بیت ؟ زند ءِ کجام اڑ ءُ جنجالانی آماچ بیت ءُ چی پیم زند گوازینگءَ بیت۔ ھمے رنگیں کسھے گوں سنگت رشید ءَ بندوک اِنت؛ ما پہ دیرو ءَ سر گپتگ اَت ایں، سنگتے ءِ سُور اَت،گڑا ایشی ءِ چہ پیسر من دگہ سنگتے ھال کُت کہ ما دیم پہ دیرو ءَ روگ ءَ ایں گڑا گْوشت ئِے اود ءَ مردمے ھست الم کرّ ءَ ئِے برو۔۔۔۔ منی پسو ھمیش اَت کہ ھو اگاں وھد رس اِت الم ھالے کنان ئِے ءُ رواں کر ءَ ئِے بلے دیر نہ گوست گِنداں وٹس ایپ ءَ کلوے اَتک۔

گوں کلو ءَ وتی نام ئِے گْوشت ءُ جوڑی تیاری ءَ پد من گْوشت ما راہ ءَ ایں اود ءَ سر بہ ایں گڑا الم تئی گِندُک ءَ کا ایں۔ دیرو ءَ وھدے سر بُوتیں گڑا ایدگہ سُھب ءَ گِنداں بُرز ءُ بارگیں، لاگریں بچکے، ھاموش تبیں مردمے مئے گور ءَ اَتک۔ ھمد ءَ چہ ھال اھوال بِندات بُوت ءُ آ سنگت ءَ گْوشت کہ من ءُ رشید یکے ءَ شریں وڑے ءَ زان ای ۔ گڑا من زانت کہ بیسھی ئیں سنگتے بلے من اِے گت ءُ گُمان ءَ ھم نہ اِت آں کہ رشید مارا چہ سک دیم ءَ شُتگ ءُ وتی پیسلہ ئِے زُرتگ۔ ھمد ءَ چہ سنگتی بِندات بُوت ءُ رشید ءِ ھاموشیں بچکندگانی تہ ءَ من ھم ھوار بُوتاں ءُ رشید ءَ منی یاداشت ءِ تہ ءَ جاہ کُت۔ اِے چندیں روچانی تہ ءَ کہ ما دیرو ءَ اِت ایں گڑا رشید مئے ھمراہ اَت، دمانے ھم یل کنگ ءَ تیار نہ اَت۔۔۔ جیڑگی ھبر ایش اِنت اِے رشید من گپ ءَ نہ دیست۔ مُدام وتی ھاموشی ءِ ملار ءِ تہ ءَ اَت۔ من ھمد ءَ چہ زانت کہ ھاموشی چہ کُوکار ءَ باج بارت ءُ من ءَ ھمد ءَ چہ رشید ءِ مھروانی ءِ قیاس بُوت؛ مِھروانیں مردم مُدام پہ مھروانیں گُلزمین ءَ ندر بنت چو رشید ءَ دیرو ءِ پُلکانی تہ ءَ جاہ کن اَنت ءُ ابد بلوچستان ءَ مان اَنت۔ بلے رشید من وامدار آں۔۔۔۔ چوناھا شُمئے کربانی ءُ پند ءُ ھونریچیانی دیم ءَ مئے ھستانک ھم کد ء بوچے نہ اِنت بلے تو من ءَ گْوشتگ اَت تئی نان ءِ ورگ ءَ الم بیا آں ءُ شوکیں دیوانے بہ کناں بلے منی آیگ نہ بُوت ءُ زُوت پہ وتی وانگجاہ ءَ رپَت آں۔۔۔ تو زان ئے من جیڑ اِتگ اَت دگہ رندے اگاں دیرو ءَ سر کپت گڑا الم کایاں ءُ دیرو ءِ کوھانی دیدار ءَ کنان ءُ تئی ھاموشیں تب ءِ ساز ءَ گوں گُلائیش پاکیں زمین ءَ گِند آں ءُ بلوچستان ءَ مار آں بلے وھد ءَ موہ نہ دات، تو ابد بلوچستان ءَ بُوت ئے ءُ من انگت ھمے جیڑگ ءَ آں رشید کہ شُتگ گڑا رشید ءِ وشبو کجا روت ؟ بلوچستان ءِ کجام کوھانی تئی پشت کپ اِیت، کجام پسگ ءِ توپک ءِ تیرانی تہ ءَ جاہ کنت ؟ کجام سنگر ءَ دژمن ءَ چم پیشدار اِیت ؟ ءُ زر ءَ بہ گر داں کوھانی تہ ءَ، چہ دابیں گرم ءُ لوارانی دیمپان بِیت۔ باریں رشید نوں کجام داب ءَ مان اِیت ؟ ءُ وتی گوناپ ءَ مارا کجام داب ءَ شونا اِیت ؟ اگاں تئی رنگے ھست ھم تئی ھستی ءِ چیریں ھاموشی اِنت۔ھر انسان وتی ھستی ءِ ساز ءَ گوں گلائیش اِنت ءُ وتی ھستانک ءَ مانا دیان اِنت، اِے بے مانائیں زند ءَ مانا دیگ ھمک مردم ءِ کار نہ اِنت ءُ سک کم مردم وتی جوڑ کُتگیں مانا ءِ پد ءَ زندگی کنان کنت ءُ مانا ءَ شوھاز اِیت۔ رشید ءَ بلے وتی مانا شوھاز کُت ءُ ھما مانا ءِ کارست جوڑ بُوت۔

مئے واتری ءَ پد لھتیں روچ ھال ءَ رند تئی ھال نہ کنگ ءَ گوں من مردمے جُست کُت رشید ءِ ھالاں بدے دیر اِنت گار اِنت ؟ گڑا دیم ءِ سنگت ءِ پسو ھمیش اَت رشید شُت یار ! ھمے پسو ءَ گوں من وانْگ بُوتاں اِے ھاموشی کہ رشید ءَ وتی اندر ءَ چیر داتگ ایشی ءِ پُشت ءَ مزنیں توپانیں ھارے ملاّن بُوتگ ءُ رشید ءِ ماں شور پارود ءِ گَٹ ءُ گراں سر کُتگ۔ اِے رشید ءِ ھاموشی ءَ مانا دیگ اَت ءُ تُوپک ءِ شور ءَ گوں دشمن جُمبینگی اَت ءُ بے وار کنگی اَت دانکہ اندر ءِ وابیں ھاموشی ءَ تسلہ دات بہ کنت کہ ھاموشی اوں توار کنت ءُ ھاموشی ءِ توار چہ ایدگہ درستیں تواراں مستر اِنت۔ ءُ رشید ءَ وتی ھاموشی مانا کُت۔ ھمے مانا ءِ وشبو چاریں نیمگ ءَ شِنگ ءُ تالان اِنت ءُ مارا کُلاں ایر بران اِنت۔

ھمے رنگ ءَ زِی کہ تئی شھیدی ءِ ھال اَتک ءُ ایشی ءَ پیسر من تئی اکس دیستگ اَت گڑا پد ءَ ھما سنگت ءَ ھال دات کہ رشید شُت یار ! من پد ءَ جیڑ اِت اِے چونیں چیریں کسھے کہ تئی ھاموشیں بچکندانی اندر ءَ واب بُوتگ ءُ نوں کہ تو نیست ئے من ءَ ھما گپ یات پیداک اَنت کہ مردماں تئی بڈ ءَ بَستگ اَت اَنت۔ تئی شھیدی ءِ روچ ءَ من سنگتے ھال کُت کہ یار بیا نندیں چاھے ور ایں گڑا آ سنگت ءُ من ھمے گپ ءِ سر ءَ باوست کنگ ءَ اِت ایں کہ زند چینچو زوراک اِنت۔ تئی وڑیں پاک ءُ پلگاریں، زمین دروشمین ءُ گلزمیں ءِ مرکب ءَ سواریں سنگتے ءَ ھمے بھتام جنَگ بُوت کہ اِے مناپکی کنگ ءَ اَنت، ایشی ءَ چہ متاسر اَنت، پلاں مردم ءِ گپ ءَ زُورگ ءَ اَنت، اے وڑ کنگ ءَ اِنت آ وڑ کنگ ءَ اِنت۔ اِے ناں تئی کسور اِنت ناں منی بلکیں اِے مئے انوگیں سیاسی راستی اِنت ءُ وتسریں سیاسی مردمانی کد اِنت۔ کسے کہ ایشانی وڑ ءَ مہ جیڑ اِیت اِے باپشت ءَ وڑ وڑیں زاہ ءُ بد کن اَنت ءُ وتارا بلاہ کن اَنت ءُ ھمے پیشدار اَنت کہ راستی ءِ پیگمبر ھمیش اَنت ءُ ایدگہ ھچ نہ اَنت۔ رشید تو زان ئے تئی شھیدی ءَ رند اِے مردم نوں پشلیءَ چہ مرگ ءَ اَنت بلے اِے بدل نہ بنت ءُ ناں وتی کاراں یلہ کن اَنت۔ کسے کہ جھدکارانی تہ ءَ تپاوت بازی کنت آئی ءَ چہ سِلّ ءُ گِندیں انسان نیست ءُ کسے راجی سیاست ءِ نیام ءَ وت ءَ جاہ دیگ لوٹ اِیت گڑا چدءُ مستریں مجرم دگہ کےے اِنت؟ ھیر اِے کسہ ءَ دگہ روچے کنیں، انوں من تئی شھیدی ءِ ھال ءِ تہ ءَ ھیران ءُ وانْگ آں۔

تئی شھیدی ءِ ھال ءَ گوں من پد ءَ وانگ مَنت ءُ جیڑگ بِنا کُت کہ مردم برے برے زیبائیں گنوکی ءِ ھساراں کجا رو اَنت ءُ سر بنت۔۔۔ پد ءَ ملنگیں رشید ءَ رند آئی ءِ وشبو ءِ بابت ءَ جیڑگ بنا کُرت۔۔۔۔ نوں من ءَ سما کپگ ءَ اِنت کہ وشبو آ نہ اَنت کہ جنت ءَ رُد اَنت وشبو ھمیش اَنت کہ پہ بلوچستان مِر اَنت ءُ وتی ابدمانیں وشیں بوہ ءَ گوں گُلزمین ءَ بوہ ءُ بُساں زُور اَنت۔ تئی روگ ءَ رند من ءُ ھما سنگت ءَ پد ءَ جیڑگ بنا کُرت؛ ءُ دمانے وت ءَ پِٹ ءُ لانت ءُ ملامت کُت کہ چار گالانی سیاست ءَ گوں ما چینکدر بیمان اِیں ؟ ما کے ایں کہ شُمئے کد ءَ کسان ءُ مزن بہ کن اِیں ؟ ما کے ایں کہ اِے تپاوت ءَ بیار اِیں کہ پلان مزن ءُ پلاں کسان اِنت ، راستی وَ ایش اِنت اِے تپاوتی ھبر نہ اَنت، نہ جُھدکارے وت ءَ تپاوت ءِ آس ءَ سوچگ لوٹ اِیت. گڑا اِے چاریں گالانی دروگیں سیاست چے ءَ تپاوت ءِ انگیریں دامن ءَ یل نہ کنت ءُ دمانے نہ جِیڑ اِیت کہ اِے بلوچ ءِ پُسّگ پہ بلوچ ڈیھ ءَ ندر بوگ ءَ اَنت پہ لیڈر ءُ پہ دگہ کسے ءَ بوگ ءَ نہ اَنت۔ ایشانی کُربانی گوں پولنگیں سیاست ءَ لیگار کنگ مہ بیت ءُ اِے پاکیں ھونانی مُز گوں دروگ، ٹگی ءُ ٹوریاں کنگ مہ بِیت۔ گڈ سر ءَ ترا ھمے گُشگ لوٹ آں رشید جان اگاں من دیرو ءَ اتکاں گڑا الم دیرو ءِ پلکاں دروت ندر کنان ءُ ترا جیڑاں دمانے، ھاموش باں ءُ پد ءَ جیڑاں، ھمے داب ءَ دگہ رشیدے گوں ھاموشی ءَ پاد کیت ءُ دیرو ءِ پُلکاں مانا کنت ءُ بلوچستان بِیت۔

ھوار ایں، یکجاہ این ءُ بلوچستان اِیں
تئی دمانے ءِ سنگت درامد بلوچ-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-