مُرتگیں مرد ءِ زندگیں سما -شاھد اھمد

مُرتگیں مرد ءِ زندگیں سما

آزمانکار: شاھد اھمد

دی بلوچستان پوسٹ

شیرو ءَ مدام وتی کِشتگیں ھیال پہ جیڑگ ءَ گوازینت اَنت، ھَمُک سُھب ءِ ھپت ساھت ءَ میرو وھدے چار ایت شیرو ءِ چمّ وَ بند اِت اَنت بلے آگاہ اَت ءُ شپ ءَ داں دیراں آگاہ اَت، کدی دو ءُ کدی کدی سُھب ءِ چار ءُ نیم کلاک ءَ آگاہ اَت۔ مدام میرو ءَ اے چار اِت کہ اے چے سما کنگ ءَ اِنت۔

شیرو ءِ لوگ ءِ مردماں مدام ھمے سما کُتگ اَت کہ شیرو مجگی نادراھی ءِ آماچ اِنت، بلے میرو ءَ داں ھَدّے ءَ ھم ھمے سما کُت کہ واکی اِے مجگی نادراھی ءِ آماچ اِنت۔
شیرو درکسانی ءَ چہ وتواھے اَت، شیرو ءَ کسی سر ءَ اوست نیست اَت وھدے آ پہ کار ءَ ایران ءَ شُت، درگِس ءَ اود ءَ موزانی باگ ءَ کار ئِے کُت، بلے شیرو پہ کار ءَ سک زوراور اَت، بزاں سکیں کار والائیں بچکے اَت، ھر کسی دپ ءَ شیرو ءِ نام اَت وھدے شیرو درگِس ءَ کار اَت آئی واجہ ءَ شیرو سک دوست اَت، وھدے چہ ایران گَٹ ءَ یکے اتکگ اَت پہ شیرو ءِ برگ ءَ گڑا آئی ءِ واجہ ءَ شیرو نہ دات۔

دیراں پد شیرو ءَ واجہ ءِ چُک ءِ گوم ءَ اِشک بوت، آئی ءِ جِنک دوست بوت ئِے ءُ جنک ءَ ھم پہ شیرو ءَ مرگ کُرت۔ واجہ ءِ چُک ءِ نام سَدو اَت ءُ سَدو مدام پہ شیرو ءِ چارگ ءَ تلوس اِیت، آ مدام شیرو ءِ کارگس ءِ پُشتی اوتاک ءِ نیمگ ءَ نیم چمی ءَ چار اِیت۔ شیرو سَدو ءَ را مہ کن کنت، برو برو تئی پِت اگاں مارا بہ گند اِیت ھر دوئیناں کُش اِیت گڑا سَدو شیرو ءِ گپاں مہ کن نہ کَنت گڑا آ چداں چِہ روت۔

میرو شیرو ءِ مستریں برات اَت گڑا مدام شیرو ءَ میرو ءِ گوم ءَ چہ گوانکو ءَ ھال ءُ اھوال کُت شپ ءَ، شیرو وتی جاورانی بابت ءَ گپ اِش کُت اَنت گوں میرو ءَ۔

گڑا میرو شیرو ءِ سر ءَ زَھر گپت بچ ءَ تو اود ءَ پہ کار ءَ شُتگ ئے یا آشکی ءَ ھمے ساھت ءَ گوانکو بند بوت۔
دومی روچ ءَ شیرو ءِ موزانی وھد رس اتگ اَت گڑا موزاں باز دلگوشی لوٹ اِتگ اَت، شیرو سُھب ءَ بگر داں مگرب ءَ چہ کار ءَ اتک۔ شیرو ءَ کاراں ژند کُتگ اَت گڑا ٹینٹ وپتگ اَت۔انچوش گْوش اَنت کہ ”کار مردم ءَ وشیں واب گیجین اِیت، کار ءِ کنگ وَ گران اِنت بلے آئی ءِ ژندی ءِ واب سک وش اِنت“-

گڑا گڈی ءَ شیرو ءَ کار نہ ساچ اِت ءُ شیرو ءَ بھانہ بندات کُتگ انچوش گْوش اَنت کہ کسے ءَ کہ کَسے دوست نہ بیت گڑا آ دگہ نیمونے الم شوھاز کنت برے گُش اِیت من نادراھ آں ءُ برے گُش چُش اِنت پلاں پلاں۔۔۔ باز منت ءُ واہ ءُ زاری ءَ شیرو نہ ٹَھ اِیت، باریں شیرو ءَ را کسے ءِ چمّاں گپتگ اَت یا اِشک ءِ گنوکی ءَ سر سر جنان بوان اَت۔ گڑا واجہ ءَ شیرو ءِ ھر گپ سر ءُ چم کُت اَنت تو ھر چیز لوٹ ئے من تیاراں گڑا شیرو بھی انگت ءَ تیار نہ اَت بزاں شیرو دگہ نیمگے ءَ پہ کار ءَ روگ ءَ لوٹگ ءَ اَت۔ اے بابت ءَ میرو سرپد نہ اِنت کہ شیرو ءَ کار یل داتگ پہ دگہ نیمگے ءَ شُتگ، بزاں کشاری یک جاگھے ایرانی بلوچستان ءِ، باریں نیمون چی اَت کہ شیرو ءَ کار یل داتگ اَت(؟)

چوناھا شیرو ءَ زانتگ اَت کہ گوستگیں کار پمن جوانتر بوتگ اَت بلے باریں آ کجام نیمون اَت کہ لاچار ئِے کُتگ اَت۔ ”شیرو ءَ چماں گپت“ اے آئی ءِ واجہ ءِ گپ اِت اَنت بلے آئی ءِ واجہ سک باز دلتپرکہ اَت پہ شیرو ءِ روگ ءَ، آ ھم جیڑگ ءَ اَت کہ کجام نیمون بیت کہ شیرو من ءَ یل بدنت؟ داں دیراں شیرو اود ءَ کشاری ءَ کار کنت بلے اود ءَ ھم نہ ٹِکّ اِیت گڑا شیرو سوڑگ کنگ بئیت لوگ ءَ واتر بکنت۔ وھدے شیرو لوگ ءَ کہ واتر کنت گڑا آئی ءِ لوگ والا آئی ءِ سر ءَ برانز گر اَنت، بیھار دے اَنت کہ تو اد ءَ اتکگ ئے پرچا ، کار یل داتگ اد ءَ تماشایے ھست۔

داں دیراں شیرو گوں میرو ءَ جنگ کنگ، لوگ ءِ ھر چیزاں پروش اِیت، ھچ نئیل اِیت، ھچ پشت نہ گیج اِیت۔ گڑا آ سما کنگ کہ من دبئی ءَ رواں پہ کار ءَ باریں آئی ءَ کَے رَد دنت کہ ساھتے نہ گوز اِیت نیمون کنت برے من اود ءَ رواں ءُ برے من دبئی ءَ رواں۔

گڈی ءَ شیرو ءِ گپ بنت ءُ کسے ایشی ویزہ ءَ کش اِیت ءُ دبئی ءَ روت۔ اود ءَ شیرو ءِ کار یک باگی کارے اَت بلے شیرو ھما مردم ءَ کہ کار ءَ بُرتگ اَت آ بلاھیں زالمے اَت بزاں 4Man اَت۔ داں دیراں شیرو ءَ اود ءَ زلیل ءُ بزگ کن اَنت ھمے زلیل ءُ بزگی ءَ آ چٹ مجگی نادراھی ءِ آماچ بیت ءُ چمداں جنگ کنت ءُ پولیس آئی ءَ واپس کنت ءُ راہ دنت۔ اے وھد ءَ شیرو واکی گنوک اِنت یا گنوک کنائینگ بوتگ اَت۔ داں روچ ءُ مروچی شیرو سَدو ءِ مِھر ءَ نیمون پہ نیمون ءَ سر ماں چَک اَت۔