زندگ بوگ – شاھد اھمد

زندگ بوگ

نبشتہ کار: شاھد اھمد

دی بلوچستان پوسٹ

انسان ءِ راجدپتر ءَ بنی آدم ءَ بُندر ءَ بگر داں روچ ءُ مروچی آسودگ نہ بیت۔ اگاں ما بچار اِیں انسان ءِ بُندری چاگرد چون بوتگ اَنت؟ انسان ءَ بُندر ءَ پہ زند ءِ گوازینگ ءَ بس پہ لاپ ءِ چارینگ ءَ جتا جتائیں شکار کنگ ءِ نیمون در گیتکگ۔ انسانی چاگرد سک باز آ وھد ءَ کسے ءَ کہ شکارے کُتگ یا کارے کتگ آ زمانگ ءِ ھمے اَمل بلاھیں دیمروی یے پَھمگ بوتگ، میزان میزان ءَ انسان چہ دیم ءَ جُنزان کنان پہ وتی بود ءُ بودناکی ءَ ودان کنگ ءَ جتا جتا زند ءِ گوازینگ ءَ پہ وت ءَ راہ اِش شوھاز کُتگ۔

زند ءِ شوھاز

زند ءِ شوھاز ءَ انسان انگت ءَ روچ ءُ مروچی سر گرد اِیت ھمے درگت ءَ انسانی لوٹ جتا جتائیں دروشماں بہ بنت بلے آ شوھاز اِش کنگ ءَ اِنت۔انسانی مارگ، سنچ ءُ بودشت، سسا ءُ سمائی رنگ ءَ دگنیا پہ وت سمبھینتگ۔ انوگیں زمانگ ءَ بنی آدم، منی لیکہ اِنت کہ گوستگیں زمانگ ءِ چَھرگ ءَ چہ ابید آ دو ھمینچو انسان پُشت ءَ روگ ءَ اِنت۔ بوت کنت انسان ءَ انسانی دروشم شری ءِ سر ءَ نہ دیستگ، نہ مار اِتگ ءُ انگت ءَ ھم ھما وتگندی نہ جیڑ اِتگ کہ آئی ءَ جیڑگی بوتگ اَت۔

مرچیگیں زمانگ ءَ ”زندگ بوگ“(Survive) بلاھیں جیڑھے، وھدے اے چہ لاپی جیڑہ ءَ چہ گنتر اِنت۔ ایشی ءِ شوھاز ءَ چہ کُجا در ئِے گیج ئے۔ زندگ بوگ پرچا اے ھژدری اِنت؟ ءُ انسان روچ پہ روچ زند ءِ گرانیں باراں کوپگاں زُرت اِش نہ کنت؟

انسان مرچی سک ھترناک اِنت، چہ وتی لَبّ ءُ لالچاں آ چون چونیں پندل سازگ ءَ اِنت۔ اے جلواناکیں دگنیا ءَ پرچا جَھنم جوڑ کنگ ءَ اِنت؟ زاناں آیانی سنچ ءُ بود کنگ ءِ بوناکی چنکیاس باز یا کم اِنت، نوں ایشانی پَھمگ ءَ ھستیں دنیا ءِ راجمان ءِ تہ ءَ گندگ بنت۔ مرچی انسان ءَ زندگ بوگ ءِ لوٹ پرچا کُتگ ءُ یا آیانی بستار ءِ ھساب ءَ زندگی دیگ پہ آیاں پرچا شگر نہ بیت۔ انسان وتی ھک ءِ شوھاز ءَ تَچک اِیت، ھک ءِ نہ رسگ ءِ سبب ءَ گِھگیری کنت اگاں نہ رسگ ءِ سبب ءَ آ مدام آشنا بیت ءُ دومیگ ءَ ھم آشنا کنائین اِیت۔

منی لیکہ ایش اِنت کہ گھگیری چہ یک بودناکیں مردمے ءِ گور ءَ پھمان بیت۔ آ راستی ءِ ھک ءَ زندگ بوگ ءِ شوھاز درکپان بوان بیت۔ مرچی اگاں دگنیا ھست اِنت اود ءَ انسان ھم ھست اِنت انسان اود ءَ وتی زندگ بوگ ءَ مدام پہ وتی راستی ئیں ھک ءَ گھگیری وَ الم کنگ ءَ اِنت۔ وتی منّ ءَ لھتے باسمائیں مردم اے دنیا ءِ مھلوکاں دزمھار کنگ لوٹ اِیت ءُ آ مدام ھمے جیڑ اِیت کہ مھلوک مہ جیڑ اِیت، مھلوک سرپد مہ بیت۔ مھلوک ءِ جیڑگ ءِ جیڑہ اوں ھست اَنت۔ آ سما کن اَنت آ چمیشکا سما کن اَنت کہ آ زندگ بوگ لوٹ اَنت۔ منی لیکہ ایش اِنت کہ چمیشاں چِہ لھتے مھلوکانی جیڑگ ءِ ھَدّے اوں گِیشینتگ۔ تاں ھدّے ءَ تو ھمے منزل ءَ جیڑ اِت کُت بکن ئے پد ءَ ھمے ھَدّ اوں گران کُرتگ پہ جیڑگ ءِ شگال کنگ ءَ۔ ”منی گپانی مول ءُ مراد کہ اگاں تو واکی زندگ بوگ لوٹ ئے گڑا تو زند ءِ کجام اوں رنگ ءُ دروشم بہ بنت بلے ترا گِھگیری وَ الم کنگ لوٹ اِیت“ آشوب ءِ رنگ ءَ رنگارنگی کنگ لوٹ اِیت۔ تُرس چہ انسانی دروگیں سرپدی ءَ ودی بیت اَنچوش کہ تو مُرت ئے دوزہ ءَ رو ئے اگاں تو گناھے بکن ئے اگاں تو شریں کار کن ئے بھشت ءَ ھورانی تہ ءَ لیب کن ئے۔

اے نوں پد ءَ تئی اوپار، تئی سِتک، تئی تُرس ءَ ھوار بنت بس یک اُمیتے ءِ رنگ ءَ ودار کن ئے ءُ واکی تو تُرس ءِ پد ءَ من نہ زاناں تو دوزہ ءَ رو ئے یا جنت ءَ بلے۔