شیرانی زمین ءَ ودی بوتگیں شیرزال
نبشتہ کار: کندیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
لهتیں اَنچیں کِرد اَنت کہ تئی زمین ءِ دلبند ءَ روداَنت کہ تو آهانی کردارانی نویسگ ءَ سرجمیں تاک آں بِهلینے بلے آهانی هون ءِ ترمپْے ءِ هک ءَ ادا کُت نہ کن ئے ما گوستانک ءَ بِچاراِیں یا هما کومانی سرا چْم شانکّ بہ دے ئے کہ آهاں پہ وتی آجوئی ءَ چینچو گرانیں پند بُرِ اتگ واتوجهی ءُ شاتکامی بے جُھد ءُ بے جنگ ءُ بے هون ءِ ریچگ ءَ نہ رس ایت آجوئی چو هما درچْک ءِ وڑ ءَ اِنت پہ هون ءِ دئیگ ءَ بْر کنت ءُ سر سبز بیت مئے بلوچستان هما سرزمین اِنت کہ گنج ءُ دولتانی هزانگ اِنت هما سرزمین کہ هزاراں ڈیهاں وتی چم سکّ داشتگّ اَنت کُلیں آسراتیاں اَبید گُلامی ءِ سانکل نہ پُرشتگ اَنت ءُ مئے جُدائیں نوک بروتیں نوجواناں وتی گام اِے پاکیں زمین ءِ سر ءَ اِیر کُتگ اَنت گُڑا آیاں ءَ وتی گُلامی ءِ سما بوتگّ آیاں وتی زند ءِ سرجمیں وشی کُربان کُتگ اَنت ءُ پہ زمین ءِ پھازگّ ءَ رپتگ اَنت ءُ آیانی هر هون ءِ ترمپےْ ءَ را یک اُمیتے یکّ رژنے پیوست اِنت نمیران اَنت هما سر کہ آیاں پہ وتی راج ءُ ڈیھ ءَ مرگ ءِ کُچل پہ شات نوش اِتگ اَنت مرچی راج اِے دگنیا ءَ زِندگ اَنت همے پیمیں راج پھازانی داتگیں دیمھونیانی پَد ءَ چے-
او اے گْپ هم راستے کہ زمین ءِ هاتِر ءَ کُربان بوهوکیں سر منی کٹور ءِ پرُوشتگیں لّبزانی لوٹوک ءُ مھتاج نہ اَنت بلئے دل وار نہ دنت یا آهانی مزن جگری ءُ بے بیمی اِنت کہ آیانی بچکند ءُ جورجوابیاں پراموش کُت نہ کن انت ءُ پہ نویسگ ءَ لاچار بہ ایں- راج دپتر ءِ همُک تاک ءَ تو بہ لیٹین ترا همُک تاک ءِ سر ءَ پہ زمین ءَ کُربان بوهوکیں گنوکے ءِ نام الّم ءَ دست کپ ایت کہ تاک اِش گوں هنی ئیں هوناں شوشتگ اَنت همئے هون کہ تئی تاکانی سما کنگ ءَ ساری اندیمیں بُت ءَ را وتی وشبوه ءَ سر کن اَنت وشبوه ترا داں سیمسرے ءَ هوار بیت ءُ ترا پوهین اِت کہ ابید ءِ زمین ءِ اِشک ءَ آ دگہ همُکّ اِشک بے آسر اِنت بے اُمر اِنت زمین ءِ پهازگّ ءَ پہ بازیں سر کُربان بوتگّ انت همے داتگیں کُربانیانی تہ ءَ یکّ هستی ءِ “شیرزالیں شاری” اِنت کہ آئی ءَ وتی نُگْراهیں زِند پہ راج ءُ زمین ءَ بباد دات اَنت وهدے کہ هاک ءِ اِشک اِنسان ءَ را گوار بہ جنت گُڑا اِے اِشک ءَ را داں گُڈی سیمسراں کار ایت ءُ سر کنت-
او شارُل ءَ گوں زمین ءَ اِشک اَت آئی ءِ رگ ءُ بندانی تہ ءَ ڈیھ ءِ شیدائی یے هون تچّگْ ءَ اِت اَنت دو چُک ءُ وتی آسودگیں زِند ءِ یلّ کنگ آسانیں کار نہ اِنت بلئے اگاں کسے زمین ءِ اِشک ءَ شیدائی بہ بیت گُڑا آئی ءِ دیم ءَ نہ چُک کیت نہ لوگ ءِ مردم ءُ نہ کہ زند ءِ وشهالی ءُ آسودگی کاینت همے رنگْ ءَ وتن دیوانگْیں شارُل هم همے شیدائیانی لڑ ءَ هوار اَت آئی ءِ چمانی تہ ءَ بّس تھنا زمین گِندگ بوت پہ زمین ءَ شیدائی اَت پمیشکا آئی ءَ وتی زند ءِ سرجمیں وشی پہ زمین ءَ کولّیگ کُت اَنت شارُل ءَ تجنا پہ وت ءَ نہ جیڑ ات آئی ءَ وتی زند ءِ وشی ءُ لِزت درُست شمُشت اَنت پہ زمین ءِ پهازگّ ءَ رپّت بلّکیں آئی ءَ همے جیڑ ات منی راج گُلام اِنت منی راج گُژنگ اِنت منی راج زالّم ءِ زُلمانی دیمپّان اِنت منی جند ءِ سرزمین ءِ سر ءَ منی راج ءِ پُسگ گار ءُ بْیگّواه کنگ بوگ ءَ اَنت هروچ پوه ءُ شیواریں ورنایانی جون تلام اَنت نودربرانی وانگجاه پلیت ءَ وتی بُنجل جوڑ کُتگ اَنت یک یک ءَ نودربراں بیگواه کنگ ءَ اِنت او نہ چہ دژمن ءِ هونی ئیں پنجگاں مئے مات ءُ گوھار رکیتگ اَنت نیکہ کسان سالیں تپل آئی ءَ همے هاتِر ءَ درُست یکّ کِر کُت اَنت او بّس تھنا راج ءُ زمین ءِ درد دیما آورت اَنت-
شارُل ءِ پِگْر ءُ سسا چو بلوچستان ءِ کوھانی وڑ ءَ مُهکم اَت پمیشکا آئی ءِ دل ءَ هچْ رنگّیں تُرس ءُ بیم نیست اَت کندان کندان ءَ وتی ساه ءِ پہ زمین ءَ ندر کُت او راج دپتر ءَ نوکّیں شارُلے بکّشات ءُ لگْوریں دژمن ءِ دل ءَ یکّ تُرسے اِیر کُت گوں وتی اَبدمانیں کِرد ءَ شاری ءَ تیوگیں راج ءَ را همے کُلوه دات چہ گُلامی ءِ سانکلاں اگاں وت ءَ رکینگ لوٹ ئے گُڑا دیمهونی دئیگ الّمی اِنت اِے هاک ءِ سر ءَ هر پُسگے هست آئی ءِ پرز اِنت پہ راج ءُ زمین ءَ-
کُربانی بہ دنت گوں جُد ءَ همگرنچ بہ بیت مرچی راج پہ وتی شاری یے سراں پھر بندگ ءَ اِنت شاری هما کِرد ءِ واهند اِنت کہ مروچی آئی ءِ گراں بهائیں کرد سرجمیں جھان ءَ چو روچ ءَ درپشگ ءَ اِنت چو وشبوه ءَ گوں کوش ءِ لھمیں شیکگاں هوار اِنت ءُ ڈیھ ءِ همُک کوه ءُ کوچگاں تالان اِنت شاری ءَ گوں سرڈگار ءَ مهر اَت آئی ءِ ریتکگیں هوناں پہ هزار شاریاں راه پچ کُتگ لگوریں دژمن ءَ را تُرسے آماچ کُتگ مرچی دژمن بلوچ راج ءِ همُک جنک ءَ شاری ءِ رنگ ءَ گندیت ءُ الاهوش بیت اِے پیمیں هزاراں کارست آں آیاں وتی هون پہ زمین ءَ ریِتکگ اَنت ءُ هآک وتی وارس ءُ راج وتی پھازوکاں بے ھیال نہ کنت سال ءُ سن هر چیز بو گوز انت وهد بہ مٹ اَنت آیانی کارپد پہ آوکیں اوبادگاں سِکین بنت راج وتی راج پھازوکّیں سرں پہ شرپے گیر کار ایت اِے زمین پہ وتی ملّیں سراں پھر بند اِت پہ اِے زمین ءَ هزاراں سر کُربان بوتگّ اَنگت وتی سرانی کُربان کنگ ءَ چکّ ءُ پد نہ بنت زمین وتی شیدا ئیں سرں بِھ شمُشکار نہ بیت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔