گلامی بلاھیں ھوپے
نبشتہ کار: شَکّل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھر کس ایشی ءِ نام ءَ اِش کنت وتی پاداں پِر دنت گُش ئے اے چاگّرد ءَ اَنچوش رواج گپتگ کہ ایشی ءِ سما کس ءَ گون نہ اِنت۔ اے ھَیل اَنچیں تباھی یے روچ پہ روچ ودان کنان اِنت کہ ھر کس چہ ایشی ءَ شری ءِ سر ءَ گمان نہ کنت۔ راج ایشی ءِ بابت ءَ سر سری چارگ ءَ اِنت کہ آ وتی گلامی ءِ نادراھی ءَ بس تَھنا سر ئِے درد پولگ ءَ اِنت۔
گلامی بلاھیں ھوپے ایشی ءَ چہ وتی تہ ءَ شری ءِ سر ءَ پول اِتگ کہ اے منی تہ ءَ چہ شومک ءِ نادراھی ءَ گنتریں چَھرگ ءَ جَنت۔ اے مدام زندگ کنت، زَدگ کنت، کُش اِیت، ھو اے پورا ءَ نہ کُش اِیت بلے کُش اِیت، اندری مارشتاں ٹپ پِر کنت کہ دوایے ھست اِنت کہ نیست۔ اے تئی زندگی ءَ بازیں تک ءُ پَھناتاں گَڈ ءُ مُنج ءِ تہ ءَ شِنگّین اِیت، بَھر بَھر کنت ءُ زندگی ءَ زِبَھر کنت۔
ھو! زندگی چہ گلامی ءَ گْوزگ نہ بیت چیا کہ تو ھر روچ گوں ھمے زندگی ءَ بے شرپ کنگ بَہ ئے، ھر روچ ھمے زندگی ءَ نَکّ ئے ءُ گْوش ئے کہ من مجبور آں، ھر روچ تو ھمے زندگی ءَ مِرّان کن ئے۔ چُشیں زندگی ءَ تو دپ ئِے وت مَرگ ءَ لوٹ ئے ءُ وت ءَ پاھو ءَ دی ئے۔
ایش اِنت زندگی؟ کہ تو پہ شان وت ءَ مانا کُت نہ کن ئے، اے بے لَجّ کنت، اے پہ چُنڈیں نانے ءَ اوں ترا مُھتاج کنت، اے ترا در پہ دری ءَ مجبور کنت، اے ترا اَنچُش گلامی ءِ سانکلاں بند اِیت کہ تو ھِکّگ کُت مہ کن ئے۔
اے بازیں نیموناں ترا ولگوج کنگ ءِ جُھد ءَ کنت، اے ترا بازیں ساھتاں گون اِنت(نااُمیتی، بے زانتی، نیزگاری، چم جَھلی، سر جَھلی) ءُ گیشتر اے تئی نپسیات ءَ تباہ ءُ برباد کنت۔
گلامی ئیں زندگی ءِ دروشم ترا وڑ وڑ ءَ پیشدار اِیت، زندگی ءِ کسانی ءُ ورنائی ءَ بگر داں پیری ءَ تو بس ایشی ءِ گون ءَ ھمسنگ ئے ترا ھچ وڑ ءَ دیمروی ءَ نئیل اِیت زندگی ءِ ھر پڑ ءَ ترا وتی گون ءَ ھمراہ ءُ بد دل کنت، تئی تہ ءِ ھما ھُنر ءُ داباں چہ بُن ئِے ھُنڈالاں بُرّ اِیت۔
گلامی ترا ”کساں سمائی“ ءِ شکار کنت، تئی اِزتِ نَپس ءَ نزور کنت۔ گلامی ترا جان بَڈّ کنت چمیشکا تو ھر کار ءِ کنگ ءَ بے تَھمبلی کن ئے۔ اگاں تئی سر درد بکنت جوشُکی گولی یے ور ئے دمانے ءَ کمو شر بَہ ئے پد ءَ گلامی تئی سر ءَ مان تَرّ اِیت ترا وتی اَمبازاں زور اِیت، اِے نادراھی ھچ تئی سر ءَ نہ چُٹّ اِیت داں تو آجو مہ بَہ ئے، چہ ایشی ءَ گستا مہ بَہ ئے، اے روچ پہ روچ ترا زوت مرگ ءِ نیمگ ءَ بارت سر کنت۔ گلامی ءِ متلب بزاں ترا ”زندگی ءِ ھَک نیست“ وھدے کہ ترا زندگ بوگ ءِ ھک نیست گڑا تو ھمنچو زوت بزان کہ پہ تئی زندگی ءِ واست ءَ جْوان ءُ گِھتر اِنت۔
متلب ایش اِنت کہ تو جَنگ بکن، گلامی ءِ گوم ءَ جنگ بکن۔ گلامیں چاگرد ءِ تہ ءَ جتا جتائیں گلامی ءِ جیڑہ گوں جتائیں مھلوک گوں جتائیں دروشم ءُ واھگاں مان گیشّ اِتگ من گُش آں آ وت ءَ بہ مار اَنت، وت ءَ بہ پول اَنت ءُ جنگ بکن اَنت۔
گلامیں چاگرد ءِ تہ ءَ جیڑہ سک باز اَنت اگاں تو بہ لوٹ ئے پٹ ءُ پول کُت کن ئے کہ اے جیڑہ چہ کُجا ودی بوتگ ءُ پیداک اِنت، جاورانی مان گیشّ اتگیں مردم وتی وتی ھساب ءَ گلامی ءِ ھلاپ ءَ جنگ کُت کن اَنت۔
چہ منی نیمگ ءَ لھتیں درور ھست اَنت کہ مدام ھمے چاگرد ءَ تجربہ کُتگ اَنت کہ من مدام دیستگ ءُ انگت ءَ گند آں کہ بلوچ راج مان گیشّ اِتگ اَنچیں بے سر ءُ پادیں جیڑھاں مان گیشّ اِتگ کہ مردم وَ یک برے ھیران بیت کہ پرچا بلوچ نہ مار اَنت ءُ نہ جیڑ اَنت کہ اے کسانیں جیڑھاں ما پرچا مان گیشّ اِتگیں من اے نہ گُش آں کہ سرپدیں مردم نیست کہ چُشیں جیڑھاں گیش ءُ گیوار بکنت بلے نہ بوگ ءِ برابر اِنت ھر زانتکار ءُ پوھی مردم چہ بلوچ ءِ جیڑھاں چہ وت ءَ گستا کن اَنت، توار چست نہ کن اَنت داں کہ مارا یکے مہ کُش اِیت، گار ءُ بیگواہ مہ کنت اے ھم یک کسمیں گلامی یے، گلامی ءِ تُرس، مرگ ءِ تُرس چہ اندر ءَ ودی اِنت آئی ءَ چمیشکا بلوچ ءِ جیڑہ ءَ گوں کار نیست، آ یا چِداں تَچ اَنت ءُ یا گلامی ءَ بہ مَنّ اَنت ءُ وتی دراھیں زندگی ءَ پہ سر جھلی ءَ بہ گوازین اَنت، دپ اِش بند کُتگ اَنت، گوش اِش کَر کُتگ اَنت ءُ ھمے چم جَھلی ءِ سبب ءَ تو گُش ئے پورا چاگرد ءَ ھچ چُشیں جیڑہ نیست کہ پہ بلوچ ءِ زند ءَ برباد کنگ ءَ اَنت۔
گلامی ءِ جیڑہ وَ باز اَنت بلے چمیشاں چہ یکے ایش اِنت کہ بلوچ گوں وتی جند ءِ بلوچاں ھم گلام پَھم اَنت ھما سرکاری بلوچ کہ جتائیں پڑانی آپس ءِ واجہ اَنت آیانی رویہ گوں گلامیں بلوچاں ھچ شر نہ بنت بلوچ چاگرد ءِ نوکیں جنجالے ودی بوت۔ پولیس Department ءَ بگر داں آمیدگس ءَ اے درست سرکاری ملازم اَنت ءُ ایشانی کرد گوں بزگیں بلوچاں سک باز تورناک اَنت تو گُش پاکستان ءِ دومی shape اَنت۔ ھمے آپسر بلوچ کہ پاکستان ءَ داشتگ اَنت اے درست بے بودیں بلوچ ملازم اَنت اناگہ یک یکے شریں بوناکیں بلوچے در بَہ اِت بلے باکی درستاں وتی دیم ناھین کُتگ اَنت۔ نوں من کایاں۔
بلوچ جیڑہ ءُ راجی مُچی
اَنچوش کہ ما درست اے بابت ءَ سرپدیں کہ راجی مُچّی( 28 جولائی 2024) ماں گْوادر ءَ اَڑ دیگ بوتگ اَت، ماں شوشل میڈیا ءَ (بلوچ راجی مُچّی) پہ بلوچ جیڑہ ءِ واست ءَ سر ءَ زُرتگ اَت، ھر کس ھمے اُمیت ءَ دار اِیت، ڈاکٹر مھرنگ بلوچ ءِ سروکی ءَ بلوچ کُش، بلوچ ءِ گار ءُ بیگواھی ءِ جیڑہ ءَ ماں میاں اُستمان ءَ سر کنگ ءِ اَمل اِستان ءِ پاکستان ءَ دوست نہ بوت گڑا ھمے درگت ءَ استان ءَ سوڑگ کُت کہ اگاں اے راجی مُچّی سوبین بہ بیت گڑا میان اُستمان ءِ دیم ءَ من وتی چیریں اَمَلاں داشت نہ کناں ءُ تاوان بار باں۔ گڑا ھمے درگت ءَ اِستان بلوچ راجی مُچّی ءِ ھلاس کنگ ءِ ھاتر ءَ وڑ وڑیں پندل ساز اِت ئِے برے بچار ئے تلار ءِ راہ ئِے بند کُت، برے مستونگ ءُ برے کراچی چمیشکا بلوچ یکمُشت ءُ یکجاہ مہ بنت مدام اِستان ءِ ھمے مول بوتگ کہ بلوچ وت ماں وت گستا بہ بیت انگریزی یک گالبندے ءِ دروشم ءَ وت ءَ مُھکم ئِے کُتگ(Divide and Rule) ءِ پُشدر ءَ، بلوچ اَنچوش مان گیشنتگ کہ بلوچ ءِ نگدی سنچ ھلاس کُتگ پہ لاپ ءِ جیڑگ ءَ یلچر کُتگ۔ بلے مرچی بلوچ راج ءِ راجی مُچّی ءَ درستیں بلوچ تپاک کُت اَنت نوں بلوچاں جَھ جَتگ کہ مارا 75 سال اِنت کہ چماں سیاھیں پَٹی یے بستگ کہ رد کپتگ اِیں۔ بلوچ راج ءَ نوں سما کُتگ، نوں شر سرپد بوان اِنت کہ ما سر جھلیں راجے نہ اِیں۔
اگاں تو لوٹ ئے کہ من چہ اے ھوپ ءَ در بیا آں گڑا ترا کُربانی دیگ لوٹ اِیت تو کوہ ءَ بہ رو توپک بڑ ءَ کن ءُ کربانی گیشتر چَمودا لوٹ اِیت کہ گلامی ءَ وت ءَ اود ءَ جاگہ کُتگ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی ءِ اِنت-