ماتی – پوزیہ بلوچ شاشانی

ماتی

نبشتہ کار: پوزیہ بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

دروت ءُ دراھبات ئے اما جان

منی اماں جان دل باز لوٹگ ءَ اِنت کہ تئی گوما دیوانے بہ کن آں، بلے تو اِد ءَ نہ ئے کہ تئی دیوان ءُ دیدارے منی نَسیب ءَ بہ بیت، پمیشکا لاچار آں کہ پہ تو نمدی یے بہ نبیس آں دانکہ دل ءِ ارمان کمو سرجم بہ بنت-

منی مھروانیں اماں جان بکش من انگت اینچو زانتکار نہ آں کہ تئی واستا چیزے نبشتہ کرت بہ کن آں، بلے اے دوئیں گالاں کہ من نبیسگ ءَ آں اے درست تئی مھر اَنت، تئی مھر ءُ زھیرانی بارو ءَ چینچو من نبشتہ بہ کن آں انگت ھم کم بنت،املّی گپے زان ئے چوناھا اے گپ ءَ من سرپداں کہ مات ءِ بدل کس بوت نہ کنت ۔ بلے تو ھر وھد ءَ من ءَ ھمے گُشتگ اَت” پوزی ھرجاگہ ءَ من تئی ھمراہ بوت نہ کن آں، تو ھرجاہ ءَ کہ رو ئے پہ وت ماتے شوھاز بہ کن دانکہ ترا پمن ءَ زھیر مہ کنت ءُ تو وتی وانگ ءُ سپر ءَ سرجم کرت بہ کن ئے، مدام مھروان بہ بو دانکہ تئی ھمے مھروانی ترا تئی منزل ءَ سر کرت بہ کنت” بلے منی ماتی ترا گپے بہ گوش آں، من پہ وت ماس ءُ گھار جوڑ کرتگ بلے یکے اوں تئی بدل بوت کنگ ءَ نہ اِنت، انگت ھم تئی جاہ ھالیگ اِنت، من باز جھد کرتگ ءُ انگت ھم جھد کنگ ءَ آں بلے انگت بے سوب آں، ھچ پہ ھچ-

اماں ترا گپے بہ گُش آں من چی ءَ وت سرءَ وت اِینچو گلگ کنگ ءَ آں؟! من زاناں تو ھیران بئے کہ منی جنک ءَ را چے بوتگ کہ مروچی اینچو گلگ کنگ ءَ اِنت؟! ماتی پریشان مہ بو من ءَ ھچ نہ بوتگ بس یک گپے ءَ سک درد بوتگ پمیشکا من پہ تو نمدی یے نبشتہ کنگ ءَ آں، من زان آں وھدے کہ زھگ چَہ مات ءَ دور بیت ءُ گڑا الم مات سک پریشان بیت اے گپ دروگے نہ اِنت بلے زھگ ھم سک پریشان بیت اما اے گپ ءَ ھم یاد کن کہ ترا چہ دور بوتگ آں من چوں بوتگ آں بلے دل ءَ بس ھمے گپ جیڑ اِتگ کہ مات دور اِنت ھچ چوشیں گپے مات ءِ گوما کنگی نہ اِنت کہ آ گیش پریشان بہ بیت ، بلے مروچی من گیش ملور آں منی ملوری ءِ سوب ایش اِنت مروچی منی دزگھارے ءَ وتی مات ھال کرت ءُ گوشت ” اماں من ءَ پہ تو سک زھیر کنت، من ءَ اد ءَ ھچ وش نہ بیت ءُ من پریشان آں”.

گڑا منی دزگھار ءِ مات ءَ من ءَ گوشت ” پوزی منی زھگ ءَ بہ سمبال اِت ءُ سرپدی ئِے بہ دے اِت دانکہ پریشان مہ بیت ءُ وتی وانگ سرجم کرت بہ کنت” من گوشت” اماں تو ھچ پریشان مہ بو، ما تئی بدل ءَ ساڑی ئیں”-

دزگھار ءِ مات من تسلہ دات ءُ پد ءَ وتی دزگھار ءَ را گوشت،جگر تو وَ سرپد ئے مئے چونیں چاگردے، اگاں ما وتی گِس ءَ درکا ایں دگہ گِسے ءَ رو ایں مئے گس والا پریشان بنت، وھدے کہ ما اد ءَ اینچو دور پہ وانگ ءَ آھتگ ایں گڑا الّم گِس والا پریشان بنت، ما باید اِنت کدی پریشانی ءِ گپ ءَ مہ کن ایں، وت ءَ را مھکم بہ کن ایں دانکہ مئے چاگرد ءِ آدگہ جنک ھم اینچو دور پہ وانگ ءَ آھت کرت بہ کن انت، وھدے کہ من چوش گوشت گڑا تو زان ئے اماں آئی ءَ من ءَ چونیں پسھے دات؟ آئی ءَ گوشت” شر اِنت تو پریشان مہ بو من انوں وتی مات ءَ را ھال کن آن ءُ گوش آں” مروچی ءَ پد ترا مجال نہ اِنت کہ گوں پوزی ءَ گپ بہ کن ءُ منی واستا بہ گوش ئِے”-

اماں جان وھدے کہ دزگھار ءَ چوش گوشت گڑا من ھچ نہ گوشت ءُ بے توار بوت آں، مروچی ھمے بے تواری ءَ یک نمدی یے دروشم ءَ پہ تو نبیسگ ءَ آں، بلے ھمے روچ ءَ دزگھار ءِ گپاں من ءَ سک تور اِت من وتی ابا ءِ لمبر جت کہ گوں ترا گپ ءُ گلگ کن آں بلے ابا ءَ گوشت من انوں گِس ءَ ساڑی نہ آں، من شپ ءَ پد ءَ پون کرت بلے تو واب اِت ئے پمیشکا پد ءَ من گوں تو گپ ءُ گلگ نہ کرت کہ تو پریشان بہ ئے، تو وت سرپد ئے من ھمروچ پرچا ھال نہ کن آں؟

ماتی منی ساہ مرچی تو سک یاد پیداک ئے تئی مھر سلامت بات اَنت مدام سلامت بات ئے ، اللہ ترا تئی زھگانی مراد ءَ بہ دنت ءُ بس گوں وتی دُوایاں من ءَ یاد بہ کن، اگاں زند ءَ وپا کرت ان شاءاللہ زوت تئی دیدار ءَ کایاں-

تئی جنک پوزی

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔