بھ ودی نا بوکیں چُکے ءِ نام ءَ یک نمدی یے
نبشتہ کار: اورینا پلیکسی
رجانکار: ساجد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دوشی من سرپد اتاں تو ھَمِدا ات ئے: زندگی ءِ یک کترھے چہ نَتِنگنس ءَ تتک۔ من تچک اتاں، تھاری ءَ منی چم پچ ِاِت اَنت گُشے، ءُ اناگت ءَ من مار ات کہ تو ھَمِدا ات ئے۔ تو ھست ات ئے۔ گُشے یک تیرے من ءَ لگیتگ ات۔ منی دل کار ءَ یلہ دات۔ ءُ وھدے کہ آئی ءَ دومی رند ءَ تیرگواری بندات کُت، تُپک ءِ تیرانی تہ ءَ، من مار ات کہ من گُشے یک جُھلیں کَنڑے ءِ تہ ءَ کپتاں کہ ھر چیز بدگُمان ءُ بیمناک لگگ ءَ ات۔
من انو تْرس ءِ تہ ءَ بند کنگ بوتگ اِتاں کہ ترس منی دیم، مُود، ءُ ھیال ءَ ھُشک کنگ ءَ اِنت۔ من ایشی ءِ تہ ءَ گار آں۔ اے دگرانی تْرس نہ اِنت۔ من ءَ دگرانی پگر پِر نیست۔
اے ھُدا ءِ تْرس نہ اِنت۔ من ھُدا ءِ سر ءَ سِتک نہ کناں۔ من ءَ درد ءِ ترس ھم نیست۔ اے تئی تْرس اِنت، ھمے جاورھال ءِ تْرس اِنت کہ آئی ءَ ترا چہ منی اَندام ءَ لچّینگ ءِ ھاتر ءَ نَتِنگنس ءَ چہ ڈن کشیتگ۔ من بھ تئی وش آتک کنگ ءَ مُرادیگ نہ اتاں، چوناھا من زانتگ کہ تو روچے بگِندئے ھست بہ ئے۔چمیشکا من ءَ دیر اِنت کہ تئی ودار کُتگ۔
بلے من مدام وت ءَ را وت بے سریں جُست کُتگ: چے بیت اگاں تو ودی بوگ نہ لوٹ ئے؟ چے بیت اگاں تو یک روچے پریات کن ئے ءُ منی کرّ ءَ کا ئے: ترا کئے ءَ گُشتگ کہ من ءَ اے دگنیا ءِ تہ ءَ جاگہ بہ دے؟ چرچا ایشی ءِ تہ ءَ تو من ءَ جاگہ داتگ، پرچا؟ زندگی یک کوشستے، منی چُک۔ زندگی یک جنگے آ ھر روچ نوکتر ءُ مٹ بیت، ءُ ایشی ءِ وشّی ءِ ساھت شم اَنت آئی ءِ ترا گْرانیں نیادے دیگ لوٹ ایت۔
من چون زانت کُت کناں کہ تئی چگل دیگ شرتر نہ اِنت؟ من ترا چیتو سرپد بہ کناں کہ تو بے برمشی ءِ نیمگ ءَ واتر کنگ نہ لوٹ ئے؟ تو منی کرّ ءَ گپ جت کُت نہ کن ئے; تئی زندگی ءِ کترہ بس سِلانی یک گروپے کہ آ گوں نا توامی ءَ بندات بوتگ۔ چوناھا بگِندئے اے یک زندگی یے نہ اِنت، بس زندگی ءِ بوتنی اِنت۔ منی واھِشت اِنت کہ تو زندگی ءِ یک کسانیں نشانے چہ من ءَ کمک کُت کن ئے۔
منی مات ءِ گُشگ اِنت کہ آئی ءَ من ءَ یک انچیں نشانی یے دات، ءُ ھمے سوب ات کہ آئی ءَ من ءَ ماں اے دگنیا ءَ آرت۔ گپّے زان ئے، منی مات ءَ نہ لوٹ اتگ کہ من ودی بہ باں۔ من چہ دومی مردمانی بے پرواھی ءِ یک ساھتے ءِ تہ ءَ بندات بوتگاں۔ ءُ امیت کُتگ ات کہ ودی مہ بوتین آں شرتر ات، آئی ءِ مات ءَ ھر شپ گلاس ءِ آپ ءِ تہ ءِ اِشکند ءِ درمان ھئوار کُت اَنت۔ من آ شپ ءَ گوں وپاداری ءَ وارت اَنت من آئی ءِ لاپ ءِ تہ ءَ نہ شُتاں ءُ آئی ءِ لاپ ءَ یک لگتے جت کہ آئی ءَ بہ گُش کہ من ءَ چگل مہ دے۔
آئی ءَ گلاس چہ وتی لُنٹاں یلہ دات وھدے کہ من آئی ءَ لگت جنگ ءِ وسیلہ ءَ اِشاراہ دات۔ گڑا زوت چہ بُر ءَ جَھل بوت وتی تہ ءِ دْراھیں وارتگیں آپ ڈنّ ءَ کَش ات اَنت۔ چہ لتھیں ماھاں پد من دومی رند ءَ لگت جنگ ءَ اتاں۔ شر ات یاکہ ھراب ات من نہ زاناں; وھدے کہ من گل آں منی ھیال ءَ شر ات، اگاں من تکانسر آں منی ھیال ءَ ھراب ات۔ بلے چوناھا وھدے کہ من زلیل آں، گڑا منی ھیال ءَ من پَشومان بوتگ ات اَنت کہ ودی مہ بوتین آں، پرچاکہ ھِچ چہ نَتِنگنس ءَ ھرابتر اِنت۔ من ءَ یلہ کن پد ءَ گُشاں: من ءَ درد ءِ کرّ ءَ نہ تْرس ایت۔ ما درد ءِ ھمراھی ءَ ودی بئیں، اے مئے ھمراھی ءَ مزن بیت; ءُ مارا اے ھئیل کنگی اِنت۔ اے راستی اِنت کہ مارا دو دست ءُ دو پادگ پِر،راستی، من ءَ چوناھا مرگ ءِ کرّ ءَ نہ تْرس ایت; مَرگ ءِ بزانت ایش اِنت کہ تو کم چہ کم ودی بوتگ ئے، تو چہ نَتِنگنس ءَ تتکگ ئے۔ چہ آئی ءَ اسل ءَ من ءَ تْرس ایت گڑا آ نَتِنگنس اِنت، زندگ نہ بوگی اِنت، بھ ھست نہ بوگ اِنت، اناگت ءَ ھم، ردی ءِ سر ءَ ھم، ءُ چہ دگِر ءِ بے پرواھی ءَ ودی نہ بوتگ ئے ھم۔ باز زالبول ھست وت ءَ مدام جُست گِر اَنت کہ آ ماں دگنیا ءَ پرچا چُک ودی بہ کن اَنت؟ تاکہ آ گُژنگ بہ بنت، تاکہ آیاں سرد بہ کنت، تاکہ آ دگا ءُ بے ازت کنگ بہ بنت، تاکہ آ نادْراہ بہ بنت، ءُ تاکہ آ ماں جنگاں کُشگ بہ بنت؟ آ اُمیت ءَ انکار کن اَنت کہ آیانی شُد پروشگ بیت، آیانی سرد گرم کنگ بیت، زندگی ءِ وسیلہ ءَ وپاداری ءُ شرپ یکجاہ بنت، کہ آ وتی زندگی ءَ جنگ ءُ نادْراھی ءِ ھتم کنگ ءِ ھاتر ءَ جُھد بہ کن اَنت۔ بوت کن آ راست بہ بنت۔
بلے زاناں نَتِنگنس درد ءَ گچین کنت؟ ھالانکہ من وتی بے سوبی، دلپُروشی، ءُ زلیلی ءِ سر ءَ پریات کناں، من ءَ سِتک اِنت کہ درد ءُ گم گوں نَتِنگنس ءَ بندوک اِنت۔ ءُ اگاں من اے لیکہ ءَ زندگی ءَ گیش بہ کناں، ودی بوگ یا نہ بوگ ءِ ڈلیما ءِ تہ ءَ ، منی جان ءِ ھر ھما آزا کُکّار ءُ پریات کنت کہ ودی بوگ چہ ودی نہ بوگ ءَ شرتر اِنت۔ بلے زاناں من تئی سر ءَ لھتیں دلیل زورمُشت کناں؟ زاناں ایشی ءِ اے بزانت نہ اِنت کہ من شمارا اے دگنیا ءِ تہ ءَ تھنا وتی نیمگ ءَ آرگ لوٹاں ءُ دگہ کسّی واستا انّا؟ من ءَ شمارا اے دگنیا ءِ تہ ءَ وتی نیمگ ءَ آرگ ءِ ھچ شوک نیست ءُ دگرانی واستا ھم انّا۔ من ءَ بلکل شمئے ھچ زالورت نہ اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی ءِ اِنت-