اھد سازیں کرد – جلال بلوچ |مھروز ھمّل

اھد سازیں کرد

نبشتہ کار :جلال بلوچ

رجانک: مھروز ھمّل

دی بلوچستان پوسٹ

بلوچستان ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ ھزارانی کچ ءَ بلوچاں سرانی دیمھونی داتگ، ماتیں سر ڈگار ءِ ھزاراں بچ دژمن ءَ گوں جنگ دیگ ءَ اِنت، ھزاراں پرزند کہ آیانی تہ ءَ زھگ ءُ زالبول، ورنا ءُ کماش استان ءِ بندیگ جاھاں زند ءَ گیشتر مَرگ ءِ نزیک ءَ اَنت – ھمنکس ءَ کہ دیمھونی داتگ، ھما کہ دیم پہ منزل ءَ جنزان اَنت آ درسانی کرد یکتا اَنت ـ بلے ایشی ءَ ابید ھم لھتے ھنچیں کرد بنت کہ تئی مجگ ءُ دلانی تہ ءَ وتی نشان ءَ ایر کن اَنت ءُ رو انَت ھمایانی تہ ءَ یک کردے ءِ نام نمیرانیں ملا بھرام اِنت کہ آئی ءِ گوما من ھشت سال ءَ ساری دچار کپتگ اِت آں اے ھشتیں سالانی تہ ءَ آ من وتی اھد ءِ تہ ءَ یک منگھیں کردے ءِ دروشم ءَ دیستگ، یک ھنچیں کردے کہ آئی ءِ درشان کنگ منی وڑیں ندکارے ءِ وس ءَ ڈن اِنت – بلے ھمے ند اِنت کہ من ءَ سرگوشی کنگ ءَ اِنت تو بگوش کہ سر سر جنگ ءَ اِنت کہ بس من ءَ وتی لنککانی شم ءَ بہ زور یار ءِ ستا ءَ من وت درشان کناں –

اے مردمانی ابرمی بھرے کہ زند ءِ تہ ءَ دُچار کپتگیں لھتے ھنچیں کرد بنت کہ آ ادارُکی ءَ ھم بیھال کنگ نہ بنت – بکول ءِ رالپ (رالف) والڈوایمرسن “اود ءَ مہ رو اِت کہ راہ برگ ءَ اِنت، آئی ءِ بدل ءَ ھمود ءَ بہ رو اِت کہ ھچ وڑیں راہ ءُ درے مہ بیت ءُ یک پد ءُ رندے یل بہ دے اِت “

اگاں ما بہ چار ایں یک مردمے ءَ وتی بنکی لوٹانی سرجم کنگ ءَ وڑ وڑیں ھیال کاینت کہ پہ آیانی سرجم کنگ ءَ آ ھما راھاں رو اَنت کہ چد ءُ پیسر مردماں کارمرز کتگ اَنت وھدیکہ چاگردے تہ ءَ لھتے ھنچیں مردم ھم بنت کہ ھمود ءَ رو اَنت کہ اود ءَ راہ ءُ درے مہ بیت ءُ ھمے وڑ ءَ آ پند جنان کن اَنت، راہ جوڑبوان بنت ءُ مردم ھمائی ءِ پد ءُ رنداں روان بنت ءُ ھمے وڑ کاروانے جوڑ بیت –

نوک آبادی ترام ءِ تہ ءَ نوک آباد وتی ایردستی ءِ گیش برجاہ دارگ ءِ ھاتر ءَ ھندی مردماں ھنچوش کن اَنت کہ آ شپ ءُ روچ، ماہ ءُ سال بس ساہ ءِ کشگ ءَ زندگ بہ بنت ءُ ھما راھاں رو اَنت کہ آبادکاراں پہ ھمیشاں جوڑ کتگ اَنت ، آ ھمے پگر ءَ کن اَنت کہ سرکار کوھے ءُ اشی ءَ گوں مڑگ وتی مَرگ ءِ توار پر جنگ اِنت ءُ ھمے تباھی ءِ سوب جوڑ بیت اِنت – بلے ھمے چاگرد ءِ تہ ءَ اے زوراکیانی بگیری ءَ وتی ابرمی ھکانی گرگ ءِ ھاتر ءَ یک پگرے ھم جوش ورگ ءَ بیت وھدیکہ ھمے پگر لھڑ وارت گڑا آ زورگیر ءِ راھاں پہ وت مرگ ءِ نشاندھی ءَ کن اَنت ءُ چاگرد ءِ رھشونی ءِ کنگ ءَ ھوار ھوار آیاں ھما راھاں روگ ءِ درونت ءَ دے اَنت کہ آیاں وت جوڑ کنگی اَنت – آیانی ھمے پگر بیت کہ وھدیکہ تو وتی مجگ ءَ کار بند ءُ تئی پاد سلامت اَنت گڑا پہ ترا کوھے ءِ تہ ءَ ھم راہ ءِ جوڑ کنگ گران نہ اِنت –

نمیرانیں میجر بھرام بلوچ ھم چہ ھمے ھستیانی تہ ءَ یکے بوتگ وھدیکہ آئی ءَ چپ ءُ چوٹیں زمین ءِ سر ءَ سپر کنگ بندات کت، گڑا آئی ءِ پد ءُ رند ایر بوت اَنت مروچی آ پد ءُ رند یک تچکیں کشکے جوڑ بوتگ اَنت کہ اود ءَ شپ ءِ تھاری ءَ ھم سپر کنوکاں ھچ وڑیں اڑ ءُ جنجالانی دیمپانی کنگ نہ کپ اِیت –

نمیرانیں میجر بھرام بلوچ ءِ درگت ءَ وانگ ءُ آئی ءِ کسھانی گوشدارگ ءَ بوت کنت لس مردمے باور مہ کنت کہ یک ھنچیں مردمے کہ آئی ءَ وانگجاہ ءِ دیم ھم نہ دیستگ، ءُ یک شوانگے بوتگ کہ وتی گس ءِ آس روک کنگ ءَ درملک ءَ پہ روزگار ءَ شتگ، آ ھمے پگر ءُ ھیال ءَ کنت اے وڑیں مردمے چون ءُ چتور اینچو مزن بوت کنت، آ باور کت نہ کنت سر ءَ چنڈین اِیت ءُ ھمے گوش اِیت اے بوت نہ کنت –

ھو راست اَنت کہ اے گران اِنت —— ھما کار کہ ارزان بہ بیت گڑا آئی ءَ ھر یکے کت کنت، اے یکتائیں مردم بنت ءُ آیانی کد ءُ آیانی ھمے گھتری ءِ سوب ءَ آ درستاں چہ جتا بنت پرچاکہ آیانی راہ ءِ دیم ءَ زِرے بئیت ءُ آ زِر ءِ تہ ءَ ھم راہ ءِ کشگ ءِ ھُنر ءَ زان اَنت – ھمے ھاتر ءَ آیانی زند ءِ تہ ءَ (اے نہ بیت) نہ بوگ مان نیست – آیانی نز ءَ نہ بوگ ءِ لپز بزاں چہ وت تچگ اِنت، آیاں اے باور ءُ ستک اِنت کہ اگاں تو چیزے کنگ لوٹ ئے گڑا دیم ءَ جنز وھدیکہ گام جن ئے گڑا راہ جوڑ بوان بیت، ءُ یک روچے ھما ٹُل ءَ رو ئے ءُ سر بہ ئے کہ تئی گڈی منزل اِنت –

نمیرانیں میجر بھرام ءِ پگر ءُ لیکہ ھم ھمیش اَت کہ چہ برزگاں تُرسگی نہ اِنت، اے چَپ ءُ چوٹیں راھاں پہ سپر کنگ ءَ پُشت ءَ مان مہ دے اِت پرچا کہ آجوئی جھد ءِ راہ گران اِنت بلے اے راہ ءَ روگ ءَ ھما آسودگی کہ رس اِیت آ درشان کنگ نہ بیت اے راہ ءِ روگ ءَ وھدیکہ آسودگی ءِ درگت ءَ پگر کنگ بندات کن ئے گڑا گڈی منزل ءَ سر بوت کن ئے ـ نام ءِ شوک مہ بیت بلے نامدار بہ ئے، ترا شرپے بکشگ بیت ءُ وھدیکہ منزل ءَ سربوگ ءَ پد وتی مردمانی دیم ءِ بچکند ءَ گند ئے وھدیکہ گوات ءِ تہ ءِ وشبو ءَ سما کن ئے گڑا تو مار ئے کہ من یا ما منگھیں کارے سرجم کتگ – گڑا کمو پگر بکن اِت آ وھد ءُ ساھت چون بنت؟

یک لس مردمے ءِ ھاتر ءَ اے وڑیں مردمے ءِ کار ءُ کردانی سر ءَ باور کنگ گران بیت بلے ھما مردم وت ھمے لیکہ ءِ (آجوئی) منوگر بہ بیت ءُ آ ھمک وھد ءَ اے وڑیں مردمے ءَ گوں دچار بہ کپ ایت گڑا آئی ءِ پگر کنگ ءِ وڑ ءُ ڈول دگہ دروشمے ءَ بنت پرچاکہ آ ھمک روچ آئی ءِ کار ءُ کردانی درگت ءَ اشکُنت ءُ اشی ءَ ھوار ھوار آئی ءَ گوں دچار ھم کپ اِیت گڑا آئی ءَ سرجمی ءَ باور بیت کہ ھمے وڑیں کردانی برورد اَنت وھد وت ءَ مٹین اِیت – بلے اے میان ءَ اے ھم المی نہ اِنت کہ اے وڑیں گوستانک سازیں کردار اے بدلی ءِ گندگ ءَ زندگ بہ بہ اَنت باز بر ءَ اے وڑ ھم بیت کہ ھما توم کہ آیاں کشتگ اَنت آ آیانی زند ءَ نہ رُد اَنت بلکیں آیانی روگ ءَ پد آ رُد اَنت ءُ درچکے ءِ دروشم ءَ بنت – ھنچوش کہ ھوچی من ءَ وتی زند ءَ آجوئی نہ دیست بلے آئی ءِ درونت ءُ لیکہ اَت کہ آیوکیں لھتے سالانی تہ ءَ ویتنام جھان ءِ نکشہ ءِ تہ ءَ آجوئیں سرڈگارے ءِ بستار ءَ بوت –

گوستانک اے وڑیں دروراں چہ سر ریچ اَنت کہ آیاں راہ پیش داشتگ ءُ رژن ءِ شھم پیش داشتگ کہ ھما آیوکیں پدریچ ءِ کار ءَ اتکگ اَنت – نمیرانیں میجر بھرام بلوچ ءَ کہ ھما درونت وتی پُشت ءَ یلہ داتگ اَنت ءُ ھما راہ کہ پیش داشتگ ھمائی ءِ پُشت ءَ سوبمندی ءِ راز چیر اَنت – اے وڑ کہ راج ھمے راہ ءَ سپر کنگ ءَ اِنت اشی ءَ چہ گندگ بیت کہ گڈی منزل نوں دور نہ اِنت –

تئی سوبمندیں جنگی رپک ءُ ھنراں ترا زرمبشت ءِ تہ ءَ جتائیں جاھے بکش اِتگ – تئی سوبمندیں جنگی کارشونی رپک ءُ شور، زانت ءُ زانشت ءُ تئی تمردی ءِ کسہ ھما وھد ءَ ھم اشکُتگ اَنت کہ گوں تو دچار نہ کپتگ اِت آں، آ وھد ءَ ھم سنگتاں تئی زانوگری ستاہ کتگ اَت ھمے یک اھد سازیں مردمے ءِ نشانی بنت کہ مردم آئی ءِ زند ءَ آئی ءِ کرد ءُ کارانی ستاہ ءَ بہ کنت، ءُ مروچی کہ تو ماتیں سرڈگار ءِ سینگ ءَ شاھے کِشتگ ءُ گوں وتی ھوناں سیراپ کتگ گڑا ” بھرام ءِ بالاد” چلتن ءَ دز جنگ ءَ اِنت – تو وتی اھد سازیں کردانی برورد ءَ ھمالیہ ءِ ٹُل ءَ سر بوتگ ئے – تئی ھمے کردانی برورد اِنت کہ مردم ھمے رنگاں گوں وت ءَ ڈولدار کنگ لوٹ اَنت ، تو مروچی یک رول ماڈلے جوڑ بوتگ ئے ، ھنچوش گش اَنت نمیران ھچ بر نہ مِر اَنت ھمے ھاتر ءَ من ھم گشاں میجر بھرام جان تو آزمان ءِ دریگاں وتی سوبمندی ءَ گندگ ءَ ئے ءُ ایمنی ءَ گوں مارگ ءَ ئے کہ تو ھما کرد کہ پیلو کتگ آ مزنیں بدلی ءِ کار اِیت –

شھید میجر بھرام ءِ وڑیں کردانی واھند کزا یکے در بئیت بلے اے بلوچ ءِ وشبھتی اِنت کہ آئی ءِ گوستانک چہ اے وڑیں کِرداں سر ریچ اِنت، ءُ ھمے کردانی برورد اِنت کہ بلوچ راج ءَ ناکہ تھنا وتی راجی پجار برجاہ داشتگ بلکیں گھگیری ءِ جزبگ روچ پہ روچ گیش بوان اَنت، ءُ ھمے گھگیری ءِ ابرم بلوچ راج ءَ ھچبر مِرگ ءَ نیل ایت بلکیں تچوکیں ھونانی ھر یک پِٹے توپانے کار ایت کہ چریشی ءَ زوراک وتی گڈی جاہ ءَ سر بیت –

ما گوستانکءَ بوان ایں گڑا ما اے راستی ءَ شری ءَ سرپد بہ ایں ءُ زانیں کہ بلوچاں ھر سامراجی تاکتانی بگیری ءَ ترندی ءَ گوں جنگ کتگ ءُ آیانی ھمے گھگیری ءِ برورد ءَ ھر کسے کہ اتکگ آیاں رزوائی ءُ بے سوبی ءَ ابید دگہ ھچّی نہ رس اِتگ – مروچی نوک آبادانی اے جاورانی گندگ ءَ مارا باور اِنت کہ بھرام بلوچ ءِ رندگیرانی دست ءَ زوت آجوئی ءِ بیرک بیت –

اھد سازیں کرد ھر دور ءِ تہ ءَ گندگ بنت، آیانی روگ ءَ چم ارسیگ ءُ دل ءِ گمیگ بوگ ابرمی یے بلے ھما درونت کہ آیان پُشت ءَ یلہ داتگ ءُ شتگ اَنت ھما رھشونی ءَ کن اَنت ءُ ھمایانی سر ءَ امل کنان ءَ ھمک روچ بھرام ودی بوان بنت ءُ ھمے وڑ ءَ گوستانک ءِ جوڑ بوگ ءُ آئی ءِ سینگار ءِ کار برجاہ بوان بیت اِنت –