زِر ءَ مُروارِدانی ٹیکیاں گون اَنت
(فدائی ماہل بلوچ ءِ نام ءَ)
الماس بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ما ونتگ جنگ ماں تاکاں
کتابانی تہا زہم ءُ سِگارانی سَبک ونتگ
گِروکی شہم چِست بنت چہ زِھاں زہم ءِ
چہ پراھیں ملپداں جونانی جوھانے کہ سہرا بیت
ما ونتگ شہسواریں نَپت چو کہر ءَ کپ اَنت ڈیھ ءَ
ما اِش کُرتگ کہ گُل بی بی
سگارانی زِھاں گوں تیل ءُ زمزیلاں کروجاں کنت
ما اِش کُرتگ کہ ماھیں بانڈی پہ دژمناں بِیرے
لپاشان کنتّ زوراکی ءِ ماڑی ءُ کلاتاناں
من جنگ ھیروپیں، الگاریں
کتابانی تہا ونتگ
یا کوھنیں کِسّہانی دْروشم ءَ اِش کُرتگ چہ ماتاں
بَلے مرچی ما چمّ ء وت
وتی ڈیھ ءَ
وتن دیوانگیں گُل بی بی ءِ زھرگ سما کُرتگ
زمین شیدائیں ماھیں بانڈی ءِ جوزگانی رنگ وت دیستگ
ما دیستگ چہ زِر ءَ مُروارِدانی ٹیکیاں شِنگ اَنت
ما دیستگ جنگ ھیروپیں!
ما دیستگ ھار ملّوکیں لپاشان اِنت زوراکاں
ما دیستگ اے زِریں لشکر
پدا لیپگ کنان اِنت زَلم ءِ زمزیلاں
اے کرنی زنگی ئیں تئیلاں
زِر ءَ مُروارِدانی ٹیکیاں گون اَنت
زمین ءِ سبزگ ءِ پاکیں بشارت گِند! سہرا اِنت
چہ کوھاں بُرزیں آوازے کُلوہ بکشان اِنت واھُنداں
مبارک بات!
کہ جنگ ءَ نوک کُرتگ کِسّہ اھدانی
کہ ھیروپانی آتراپ ءَ،
ماں بیرانی تہا یک رژنے سہرا اِنت
ماں گْرندانی تہا دْرپشان اِنت آوازے
کہ ماھیں بانڈی اتکگ
نوں تئیلانی ھزاب ءِ بادگیرانی نہ مان اَنت پَد
نوں زمزیلانی بام ءَ جورکاں داتگ
بُہ لُڈِیت زِر پَھر ءُ شان
کہ “نوکیں بانڈی” ءِ شار ءِ لمب ءَ آجوئی ءِ رُژن سہرا اِنت
زِر ءَ مُروارِدانی ٹیکیاں گون اَنت۔