نبشتانک: اسپنیزا ءِ ھدا
رجانک کار: شھزاد اسلم
دی بلوچستان پوسٹ
’اے نبشتانک ءِ نبشتہ کار ءِ نام زانگ نہ بیتگ چریشی ءِ سبب ءَ اے نبشتانک ھمے کساس ءَ رجانک کنگ بیتگ‘-
امریکہ ءِ شاھدربرجاہ ءَ وھدیکہ آئن سٹائن ءَ درونت دات، یک جستے کہ مدام نودربراں آئی ءَ را جست کت، کہ تو ھدا ءِ سرا سدک کن ئے؟ گڑا آئی ءَ مدام پسّہ دات کہ من اسپنیزا ءِ ھدا ءِ سر ءَ ستک کن آں۔
بیروچ-ڈی-اسپنیزا یک ڈچ شاھزانتے بیتگ کہ آ ڈکریٹس ءَ ھوار ھپدھمی سدی ءِ جوانتریں اگلدوستیں شاھزانتاں چہ یکے زانگ بیتگ۔
ھدا ءِ درگت ءَ سپنیزا ءِ لیکہ: ھدا گوْش ایت کہ اِبادت ءَ ویل کن ات پرچہ کہ ھما چیز ءَ کہ من چہ شما لوٹاں آ اش انت کہ در بکپ ات پہ دنیا ءِ ندارگ ءَ ءُ گوں زندمان ءَ شات بہ بہ ئے – من لوٹاں کہ شما سوت ءُ الھان بکن ات ءُ پہ ھمک چیز ءَ شات ءُ شاتکامی بکن ات کہ من پہ شما جوڑ کتگ آں۔ اے تھاریں گرجا ءُ (مسیتاں) روگ ءَ ویل کن ات کہ اے شما وت ھڈ داتگ انت ءُ گوْش ات کہ اے منی لوگ انت۔
منی لوگ کوہ ءُ گیابان، تیاب دپ ءُ کور ءُ کوچگانی تہ ءَ انت۔ شما گوں من ھمودا دوچار کپ ات، من ھمودا وتی مھراں پہ شما درشان کن آں۔ وتی زند ءِ جنجالی ءُ ھزابی آں پہ من ءَ مہ ڈوبار ات، من ھچبر نہ گوشتگ کہ شمئے تہ ءَ چشیں ھرابی ءُ ھلّتے ھست انت، یا شما گناھگار ات۔ یا اش کہ شمئے جنسی واھشت چشیں ھرابیں چیزے بیتگ۔ (ایسائیانی لیکہ ءِ ھساب ءَ کہ آدم ءُ ھوا جنسی ھواری ءِ سوب ءَ چہ بھشت ءَ در کْنگ بیتگ انت) بگندئے جنسی واھشت ءِ دارگ پہ شما سوگاتے کہ من وت شمئے اندر ءَ مان کتگ، تاں شما وتی مھراں پہ یکے دومی درشان بکن ات۔ اے پہ شمئے واھگ، وشکامیں تب ءُ شاتکام بوھگ ءَ اچ منی نیمگ ءَ پہ شما سوگاتے۔ (اے واھشت ءُ مارگ ءَ دگہ کے دات کت کنت؟)۔
پمیشکا پہ ھمک ھما چیز ءَ من ءَ مہ ڈوبار کہ شمارا باور کنائینگ بیتگ۔ ویل کن ھمک وتساچیں پاکیں کتابانی وانگ ءَ کہ من ءَ نامینگ بیتگ انت، من ءَ گوں اشاں اچ سیادی نیست۔ اگاں شما من ءَ روچ ءِ درآھگ ءِ تہ ءَ ونت نہ کن ات، شاھگانیں زمین ءُ ابرم ءِ چیدگ ءِ تہ ءَ ونت نہ کن ات، وتی مھروان ءِ چمّانی تہ شوھاز کت نہ کن ات، وتی تپلیں زھگ ءِ چمانی تہ ءَ من ءَ دیست نہ کن ات (اگاں تو پتے ءِ) گڑا شما من ءَ ھچ کتاب ءِ تہ ءَ شوھاز کت نہ کن ات۔
من ءَ جست مہ گر کہ “گڑا ما چے بکن ایں۔” منی کرا مہ ترس ات۔ من شمئے کار ءَ دزمانجن نہ باں، من شمارا ایر نہ جن آں، ءُ نہ کہ من شمئے سر ءَ زھر گر آں ءُ نہ کہ چہ شما بیزار باں۔ من پاک ءُ پلگاریں مھر ءِ دْروشم آں۔
اچ من پھیلی مہ لوٹ ات۔ شمارا ھچ چشیں ملامے نیست کہ چہ من پھیلی بلوٹ ات۔ (شما من ءَ چتو تاوان دات کت کن ات کہ ملامی بہ بہ ات۔) اگاں من شمارا جوڑ کتگ، گڑا منی جند ءَ شمارا جزبگ، نزوری، مارشت، وشی، گم، لوٹ، ءُ آزاتی داتگ۔ من شمارا پہ ھما چیزاں چتو ملام دات کن آں کہ من وت شمارا داتگ انت۔ شما کہ ھما وڑ ات شمارا ھما وڑ بوھگ ءَ پہ من چتو سزا دیاں، وھدے کہ منی جندا شمارا جوڑ کتگ۔ شما سرپد بہ ئے کہ من یک انچیں جاھے ھڈ کت کن آں کہ اود ءَ وتی سجئیں چُک آں پہ ردی ءِ کْنگ ءَ تاں ابد آس ءِ تہ بُن دیاں! کجام وڑیں ھدا یے بیت کہ چش کنت!-
وتی ھم جھانانی (انسانی) ازت ءَ بکن ات، گوں آیاں آ وڈ مہ کن ات کہ ھما وڑ شما گوں وت بوھگ نہ لوٹ ات۔ من بس امنچو لوٹاں کہ شما وتی زندمان ءَ گوں دلگوش بہ بہ ات، دلگوشی شمئے راھشونی انت۔ منی مھرواناں، اے جھان پہ شما چکّاسے نہ یے، پہ دیم ءَ گامگیجے نہ یے، ءُ نہ کہ پہ بھشت ءَ روگ ءِ آسراتی یے۔ پر شما جھان ھمیش انت، (بھشت ھمیش انت کہ شما زندگی کنگ ءَ ات۔) من شمارا سرجمیں آزاتی داتگ۔ دگہ ھچ سوگات ءُ ھچ ازاب نیست، ھچ سواب ءُ ھچ گناہ نیست، کسّ ءَ را ند گون نیست ءُ نیست کسے کہ کاپی یے گون (کہ ھرچیز شما کن ئے آ نبشتہ بکن ات) شما وتی زندمان ءَ ھرچ رنگ ءَ جوڑ کْنگ ءَ سرجم ءَ آزات ات۔ شما وتی زند ءَ بھشت کت کن ات، شما وتی زند ءَ دوزہ ھوں کت کن ات۔
من شمارا گشت نہ کن آں کہ اے جھان ءَ پد دگہ جھانے ھست یا نیست، بلئے من شمارا یک شونے دیاں۔ زندگی انچو بکن ات کہ بزاں نیست۔ انچو سرپد بہ بہ ات کہ اے پہ شما شاتکامی ءِ، مھر کنگ ءِ ءُ ھست بوھگ ءِ یکیں مؤہ انت۔ اگاں شما ھمے رنگ ءَ سرپد بہ ئے گڑا الّم شما وتی یکیں موہ ءَ پہ وت آسراتی یے سرپد بہ بہ ئے۔ ءُ اگاں شما اے سرپد بوھگ لوٹ ئے کہ اے جھان ءَ پد دگہ جھانے ھست، گڑا دلجم بہ بہ ئے کہ من شمارا اے جست نہ کن آں کہ شما چے کت، چنت شریں کت ءُ چنت ھرابیں! من شمارا جست گراں کہ “شمارا وش بوت؟ شما وشکامی کت؟ شمارا دْرستاں چہ گیش چے دوست بوت؟ شما چے در برت؟۔
منی سر ءَ ستک مہ کن ات۔ ستک یک ھیالے، یک گمانے، یک اندازگے۔ من نہ لوٹ آں کہ شما منی سر ءَ ستک بکن ات۔ من لوٹ آں کہ تو وتی سر ءَ ستک بکن ات۔ من لوٹ آں کہ شما وتی تہ ءَ من ءَ بمار ات وھدے کہ شما وتی مھروان ءَ گلائش کن ات، شما وتی مھروان ءِ لُنٹاں چک ات، شما گْورمے ءِ تہ جان شود ئِے۔
منی ستا ءُ تاریپ کْنگ ءَ یل دئے۔ (من ءَ شمئے ستا ءُ تاریپانی زلورت نہ انت)، شما من ءَ چونیں وتپرستیں ھدا یے سرپد بہ بہ ئے! من چہ شمئے ستا آں نی بور بیتگ آں، من چہ شمئے اِنچو شُگر ءُ منواریاں دم برتگ۔
نی شما وش سما کنگ ءَ ات؟ گڑا اشی ءَ سابت بکن ات، گوں وتی جند ءِ ھیالداری کنگ ءَ، وتی جاندْرائی، وتی دوستیں کس ءُ مردمانی، سیادانی ءُ گوں سرجمیں جھان ءِ ھیالداری کنگ ءَ۔ گوں مردماں وتی مارشتاں درشان بکن ات۔ بس ھمے وڑ ءَ شما منی ستا ءَ کت کن ات۔
چیزاں ھور ءُ تور کنگ یل دے ات ءُ منی درگت ءَ ھرچی کہ ترا درونت دئیگ بیتگ چو مِٹو ءِ وڑ ءَ گیگانی مہ گر ات۔ شمارا دگہ چے لوٹ ایت! دگہ چے سرپدی بہ بیت! پر شما پلگار تریں راستی ھمیش انت کہ شما ھست ات، اش انت کہ شما زندگ ات، اش انت کہ اے جھان کہ اشی ءِ تہ ءَ شما زندگی کنگ ءَ ات چہ زیبائی ءَ چکار انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔