نبشتانک:شپ تئی نام ءَ
نبشتہ کار : سمیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
تئی دپ ءَ شکل ءُ شکر بات اَنت ترا چکاس ءِ گِر ءُ چیلاں سک نہ گیگ کتگ اَت گپ ءِ وڑ ءَ نہ اِت ئے بلے ھیر من ءَ وتی اندر ءِ لھڑ گپتگیں آہ ءُ اوپار کشیں گپاں چوں سُوچن ءَ سُمبان کُت اے درد ءِ ھمراھی ءَ من ءَ ھم لھتیں امروزی گِر ءُ چیلاں نہ گیگ کتگ اَت بلے منی کِرا ھمک روچی اِمروزی کار ھچ رنگیں ارزشت دارگ ءَ نہ اَت اَنت۔
من جھد کُت کہ ترا وتی بے سد ءُ سمائیں مھر ءِ بابت ءَ آشنا بہ کناں نوں چون کناں کہ دردوں ھزار اَنت مارا موہ نہ رست کہ دو دانک بہ گُش آں ءُ ترا پمّاں وھد ءِ نمیون اَت کہ چکاس ءَ پد گوں ترا دل ءِ زنگاں ریچاں۔
تئی دیم داتگیں گُڈی کلوہ اینچوک ھراب نہ اَت زاناں ھمے کلوہ ءِ وشی ءَ مارا ترھگ ءَ نِشت کہ مردم وشیں دلے بہ نندیت من ھیّا ھیّا چہ گِس ءَ ڈن در آیگ ءِ جُھد کُت کمو ڈن ءَ سئیل بہ کناں بزاں نہ کن ئے سر جھل اَت کہ دروازگ سر ءَ بے وڑ لِگ اِت اے وھد ءَ درد کمار کنگ نہ بنت کہ تئی یک دیم داتگیں کلوھے باز درد کرزیت ما چُشیں ھزار درد سینگ ءَ جاہ دات کناں اگاں آ درد ءَ تئی نام پِر بہ بیت۔
اے گژنگیں اِمروز کردگار ساز اِیت برے یک دیم یے لیٹ اِت کنت مرچی تئیگ اِنت باندا پمّاں لیٹ وران کنت اِدا باز بیت لھتیں پہ مھر زر ءِ زور ءَ جنت بلے مئے مھر دپی پُر کندگے اگاں تو رزا بوت کن ئے۔
زپر اکبر گُشیت!
“ترانگے یاتے زھیرے مُولمے مارا بِہ دئے”
“ما تئی مھر ءِ پکیریں پنڈگے مارا بہ دئے “
اگاں شیرکنیں بچکندے دات نہ کن ئے پنڈگے مارا زپتیں زھیرے ترانگے بہ دئے پمّاں ھمینچو گنج اِنت تئی داتگیں ھر سوگات منی زند ءَ گرانباھیں مھر ءُ دوستی ئے۔
اے شپ ءِ ادار دو بج ءِ نیام اَت تئی پُر لزتیں داتگیں وھد ءِ بستار ءَ من ءَ ابید یک یلچریں آشکیں شیپتالیں ھم مار اِت کنت اے ھم زانگ لوٹیت ھرکسی پہ دیم کار نہ اِنت بلے اگاں کسے گشیت ھر ھما مردم مار اِت کنت کہ آئی نہ توامیں آشکی کتگ گڑا آ رد اِنت بلے منی نِزّ جیڑاہ ایوک ءَ مھر نہ اِنت اگاں ما بہ چاراں مھر ءِ پھریزگ ءِ گپ کیت گڑا مارا ھمے سما کنگ کپ اِیت کہ روچ ءِ سر ءَ چہ کنٹگاں سُھرچکیں گلاب رکینگی اِنت۔