رانی ءِ مرگ
نبشتہ کار: بلقیس عابد علی
رجانکار: نمیرانیں نور خان بزنجو
پولکار: ظہور فضل
دی بلوچستان پوسٹ
ابن اِنشاء ءَ یک نبشتانکے ،، حیراتی ءِ مرگ ،، نبشتہ کرتگ وانوکاں یات بیت۔
آزمانک چو بنا بیت کہ حیراتی یک گریبیں پنڈوکے ءَ آئی درائیں زند پہ شُد لاپی ءُ درتہ پُچی ءَ گوستگ ظلم ءُ زور ءِ سگگ پرائی ھر روچگیں کارے اَت ۔ آئی ءَ ہجبر وتی زبان ءِ سر ءَ گلگ ءِ نام نیارتگ ۔ کسے ءَ ام اشی ءَ را گلگ ءُ زنگ ءَ نہ اشکتگ امیرانی تاڑ ءُ تیلانک سگ اتنت ءُ گریبانی زا ءُ بدوا وارتنت ۔ ہچبر پسّہ ئے اوں نہ دات ۔مالک ءَ بےپگار ءَ چہ دُکان ءَ تیلانک دات ءُ کشت ۔ گڑا گون بےتواری ءَ وتی پونز ءَ لتاراں ءَ دراتک ۔ موٹل ءَ اشی پاد ءُ ماد لگت دات انت بلے اشی ءَ گون کس ءَ پریات ءُ زاری نہ کت ۔۔۔۔۔ زند درد ءُ رنجانی تہا گوستگ ۔۔۔۔ گڈسر ءَ یک روچے کس مپرسی ءِ جاور ءِ تہا آئی زند ءِ چراغ حیراتی اسپتال ءِ یک وارڈے ءِ تہا بےرُژن بوت ۔ حیراتی ھسپتال ءِ حمالاں اشی ءَ را تہت ءِ سر ءَ ایرکرت ءُ پدا قبرستان ءَ بُرت ۔۔۔۔۔ ءُ کنڈے جت ءُ حیراتی کنڈ کت ءُ بار دات ۔۔۔۔۔ حیراتی ءِ زند وا سرجم بوت ۔ نوں دیم ءَ برو بزاں اے جاور ءَ چے بقا ءِ جاور ءِ نیمگ ءَ ۔۔۔ قربان باتاں ۔ کریمی شان ءِ ، آود ءَ قدرت ءَ را دگہ منظور اَت ۔۔۔۔۔ ھمے حیراتی ءِ مسکینی ءُ خاموشی ، سبر ءُ شُکر ءِ عادت کہ حیراتی ئے دنیا ءِ تہا درد ءِ دیمپان کتگ ات ۔ اللہ ءِ دربار ءَ پسند کنگ بوت ۔ وت واجہ ھدا ءَ توار جت ءُ گشت ۔۔۔۔۔ بُرواِت منی نیکیں ءُ پارسائیں بندہ ءَ را وش اھت بکن اِت ۔ دستانی دل ءَ بکن اِت ءُ بیار اِت ۔۔۔۔۔ عرش سر ءَ سِرّ ءُ کپ ءُ دِرک ءُ دور بوت ۔۔۔۔پریشتگاں دِرک کرت پہ حیراتی ءِ وش آھتی ءَ دیم پہ حیراتی ءَ ۔۔۔۔ وشی ءُ شادمانی ءِ سُرنا ءُ ڈُھلاں توار کنگ بنا کت ۔ آزمان ءَ بگر داں زمین ءَ یک رژنے تالان بوت ۔۔۔۔۔ واجہ ھدا ءَ ھکم دات کہ حیراتی ءِ کارپدانی دپتراں ( فائلاں ) زوت بیار ات ءُ مقدمہ ءِ ھکم بوت کہ فیصلہ انّوں بہ بیت ۔۔۔۔۔ بلے کاروائی گوں اصولاں بہ ببیت ۔۔۔۔ اشی ءَ چہ مراد مئے نیکیں بندہ ءَ تکلیف دئیگ اِچ وڈا نہ انت ۔ مقدمہ ءِ فیصلہ زوت ءَ چہ زوت کنگ بہ بیت دانکہ اے نیکیں ھستی زوت ءَ چہ زوت بہشت ءَ سر کنگ بہ بیت ۔۔۔ ھیر ۔۔۔ مقدمہ پیش کنگ بوت ۔ صفائی ءِ وکیل ءَ حیراتی ءِ گوستگیں عمر ءِ کار ءُ کردانی سر ءَ گوں باز پہکی ءُ پلگاری ءَ چمشانک دات ۔۔۔۔ ہر وڈا ثابت کرت کہ حیراتی پورئی ءَ جنت الفردوس ءِ حقدار انت ۔۔ سرکاری وکیل ءَ ھم پہ اصول وتی پرز ادا کت ۔۔۔۔ بلے فیصلہ آخر کار حیراتی ءِ ھق ءَ بوت ۔۔۔ عدالت عالیہ ءِ نیم ءَ چے ھکم دئیگ بوت کہ جنّت ءَ برگ ءَ چہ پیسر گوں حیراتی ءَ جست کنگ بہ بیت کہ اشی ءِ دوستریں واھشت چی انت ءُ ہرچی بگش ایت ھما دمان ءَ فیصلہ کنگ بہ بیت ۔۔۔ گوں اے داد ءُ تحسین ءَ حیراتی ھبکہ ءُ ھجکہ بوت ۔ھچ دماغ ءَ ئے نیتگ کہ چے بگش ایت ۔ بےارادگ ءَ چہ حیراتی ءِ دپ ءَ اے لبز درشان بوت انت کہ ،، یااللہ منی واھشت انت کہ من ءَ ہر روچ سُھب ءُ بیگہ ءَ دو دو گرم گرمیں نان ءُ یک پلیٹے ڈال بہ رسیت ،،
بیچارگیں حیراتی ۔۔ ھیر ۔۔۔۔ ادا چے حیراتی ءِ عالم فانی ءُ عالم جاودانی دوئیں آسر بوت کنت ۔ ھدا ءِ قدرت ءَ بچار ۔۔ کزا ءُ حادثگ چے پیم یک وڈ بنت ۔۔۔ دگنیا ءِ ہمروچیں کزا ءُ کار کہ بنت اشانی تہا بازینے یکے دومی ءَ گون یک وڑ ءُ یک رنگ بنت ۔ انچیں کزائے ھما روچ ءَ ھم بوتگ کہ آ روچ ءَ حیراتی بیران بوتگ ۔ ھمے حیراتی ھسپتال ءِ جنینانی وارڈ ءَ یک غریبیں جنین آدمے کہ عمرے سی سال ات ءُ نام ئے ،، رانی ،، ات بیران بوت ۔ حیراتی ءِ وڈا اے جنین آدم ءِ ھم ہچ کس ءُ وارث نیست ات کہ میت ءَ ببارت ءُ دستی بکنت ۔
واقعہ ءُ کزا کہ یک وڑبنت گڈا انچوش بیت ، تپاوت ءُ فرق تہنا اے پشت کپتگ کہ رانی ءِ ازمان ءَ سر بواگ ءَ وشی ءُ شادمانی ءِ سُرنا ءُ ڈُھلاں توار نہ کت ءُ نہ پریشتگاں پہ وش اھتی ءَ رانی ءِ نیم ءَ دِرک کت ۔ نہ الھی ءِ نیمگ ءَ اے آواز ءُ صدا اتک کہ منی نیکیں بندہ ءَ را داستانی دل ءَ کن ات ءُ بیارات ءُ زوت ءَ چہ زوت عدالتی کاروائی ءَ آسر بکن ات ءُ اشی ءَ را جنت الفردوس ءَ سر بکن ات ۔ درچک ءُ دار ھاموش ات انت، عرش ءِ دپ ءَ ھاموشی ءِ پٹی بستگ ات ھاموشی ءِ اے جاور اَت کہ کسے ءَ ساہ بکش اتیں گشے زاناں ہیروپ ءِ توار انت. پریشتگاں گون وتی نرمیں بانزلانی سر ءَ رانی ءِ پارسائیں روح ءَ را چست کتگ ات ءُ پیداک اتنت ۔ دانکہ روگ ءِ تہا پادانی برمش مہ بیت ، ہزاراں پریشتگاں گوں ھاموشی ءَ رانی ءَ را اجلاس ءِ میانجی ءَ آرت ءُ رسینت ۔ رانی گون ھاموشی ءَ یک کرا اوشتاتگ ات ،ھما وکیل کہ آئی ءَ انّوں انّوں حیراتی ءِ مقدمہ گون انت گون وتی نرمیں بالاں اتک ءُ کُنڈے ءَ اوشتات۔
صفائی ءِ وکیل ءِ دل ڈڈات آئی ءِ دیم چہ ڈڈ دپی ءَ روژناہ ات ، اے وڈیں موکل ہمروچ کجا دست کپنت کہ آوانی کارپدانی تہا یک گونڈیں حرابی ے ھم مہ بیت ۔ چونائی وا بد کرد ءُ گنہگاریں روحانی مقدمہ پیش بوتگ ات انت ۔ دہ دہ کلاک ءَ پیسر تیاری کنگ ءِ زرورت بوتگ ات ۔ بحث ءِ دوران ءَ ھئید چو کورئیگ ءَ تتکگ اتنت ، صفائی ءِ وکیل سسّا کنگ ءَ لگّ ات کہ مروچی کئی نیکیں روح دیم ءَ کپتگ کہ حیراتی ءُ رانی ءِ گونگیں موکل نصیب بوتگ انت ۔ اگاں چماں بند بکنیں ءُ بحث بکنیں ام کٹگّ نصیب ءَ انت ۔ انشاءاللہ ۔۔۔۔ صفائی ءِ وکیل ءَ گشت ، منی موکل تہنا نام ءِ رانی انت ۔ بادشاہ یے ءِ زال یا زھگ نہ انت بلکیں یک غریبیں کلرک یے جنک بوتگ کہ آئی ءِ پگار چل روپی ماہینی انت گون اے چلیں روپیاں وتی ءُ وتی پنچ چک ءِ مات ءِ گزران کتگ ات ۔
غیب ءِ پردہ ءِ پشت ءَ کہ آود ءَ عدالت ءِ اجلاس ات انچیں رعُب داریں جکگّ ے ءِ توار اتک کہ گشے زاناں چرائی ءَ کسے ءَ را دلگوش بوت ءُ اصل گپ ءِ نیمگ ءَ دلگوش ے کت ءُ گشگ ءَ لگ ات ۔
واجہ ۔۔ منی موکل رانی چہ کسانی ءَ صبرکنوک ءُ شکر کنوکے بوتگ ، چہ کسانی ءُ وھدیکہ اشی ءِ چاریں براتاں پہ ورگ ءِ ورگ ءَ یکے ءُ دومی ءِ سر ءَ اُرش کتگ ات گڈا رانی یک کرا اوشتاتگ ات ءُ چار اتگ اتے ۔ کدی ھم وتی جند ءِ بُنکّی حق نہ لوٹتگ اتے ۔ اگاں رانی ءِ مات ءِ دل ءَ یک چیزے پہ آئی (رانی ءِ مات ) ءِ مات ءِ کار ءَ مہ یتکیں ءُ رانی ءَ را بداتیں ئے گڈا رانی ءَ زُرتگ ات ءُ ھاموشی ءَ پچے نہ گُشتگ ات ۔ چہ کسانی ءَ لوگ ءِ درائیں کارانی کنگ ءُ وتی براتانی تہا یکے نہ یکے ءَ را کوپگ ءَ کنگ ءُ لئیب دارگ رانی ءِ کار بوتگ ات ۔
اے غریبانی لوگ ءَ چونائی ءَ وا مھمان ءُ مسافر نہ یتکگ ات ءُ اگاں پہ روُکّی ءُ نابزانتی کسے بہ یتکیں گڈا رانی ءِ بہر ءِ ورگ ھمائی ءَ را دیگ بوتگ ات انت ۔ رانی ءَ پہ وتی جند ءِ حق ءَ ھم دپ نہ سُرینتگ ات ۔ اولی رند ءَ سرکار ءِ وکیل ءِ زنڈینءُ گرانیں توار کوٹی ءِ تہا جَسک ات ۔
مائی لارڈ ، منی دوست صفائی ءِ وکیل ءِ باز حبر کہ آ وانی نیمگ ءَ من دلگوشی بکنائیناں ریکارڈ کنگ بہ بنت ۔
غیب ءِ پردہ کمیں لرز ات ءُ یک نیمگ یے کہ آود ءَ پریشتگانی یک ٹولی یے نشتگ ات ، گون قلم ءَ نبشتہ کنگ ءِ کِسر کِسر ءِ توار آیگ ءَ لگ ات ۔
منی واجہ صفائی ءِ وکیل ءَ گُشت : دوازدہ سال ءِ عمر ءَ رانی ءِ سُور بوتگ ۔
مالوم بہ بیت کہ رانی ءِ سور گوں آئی ( رانی ) ءِ „ تُرو ،، ءَ بوتگ ۔ چیاکہ اے قدّ ءَ جنین چُکّے ءِ گوں یک مردے ءَ سُور بوگ اچ مطلب ءُ معنا نہ داریت ۔ ادا ھم رانی وتی ترو ءِ لٹ چوپی ءَ ظلم ءُ زوراکی ءِ آماچ بوت ۔ درائیں رزانانی مُشگ ، ورگانی گرادگ ، گُد ءُ پُچانی شودگ ،گس ءِ روپگ ، رانی ءِ کار بوتگ انت ۔ شپ ءَ تُرو ءِ پادانی پرنچگ ءُ پرنچگ پرنچگ ءَ ھمودا واب کپگ ، چیاکہ رانی ءِ واستا جتا تہت نیست ات ۔ ادا ھم لاپ ءِ سیری ءِ اما جاور کہ وتی گس ءَ ئے بوتگ ۔۔۔۔ ورگ رانی ءَ را چہ یک ھاسیں مقدارے ءَ گیش نہ رستگ ات ءُ برے برےھمے ھم نہ رستگ ات ۔ چیاکہ رانی ءِ تُرو ءِ نواسگ وھدیکہ اتکگ اتنت ۔ گڈا رانی ءِ ورگ ءِ بہر ھماواناں دئیگ بوتگ ات ۔ بلے اشی ءِ مطلب ءُ بزانت اے نہ انت کہ رانی ءَ اے گپ ءُ حبر ءِ گلگ ءُ زنگ گون وتی مات ءُ مردماں کتگ ات ۔ اے وڈا ھچبر نہ بوتگ ات ، گون وتی مات ءُ مردماں گند ءُ نند ءِ اجازت ءُ رزائے نیست ات ۔ بلے پدا ھم رانی ءَ دگہ یکّے ءَ گوں کلوہ ءُ حال راہ دات کتگ ات ۔ بلے اناّں چو حیراتی ئیگ ءَ گلگ ءُ زنگ ءِ لبز اشی زبان ءِ سر ءَ نہ یتکگ ات ۔
سرکار ءِ وکیل ءَ کمیں شاکارت ءُ یک نیمگے قلم ءِ کِسرکِسر ءِ توار آئگ ءَ لگ ات ۔
واجہ منی ! منی مؤکل رانی وھدیکہ جوان بوت نوں وا حقیں صورت ءَ اشی سُور گون اشی مرد ءَ بوتگ ات ءُ یک زھگے ھم ودی بوتگ ات ۔ نوں گِس ءِ کاراں چہ ابید زھگ ءِ چن ءُ لانچ ءُ چست ءُ ایر ھم رانی ءِ سر ءَ ات ، بلے ورگ مدام ھما کساس ءَ رستگ ات زھگ ءَ شیرمیچینگ ءِ سبب ءَ اشی ءَ را شُدءَ زیات گپتگ ات ۔ شُد ءَ انچو زیات گپتگ ات کہ روت چَلّ تَرّاِتگ اتنت ۔اے جنجال ءَ چہ چُٹگّ ءِ ھاتر ءَ سبزی مبزیانی بوچ ءُ موچ ءُ پشتکپتگیں نانانی چنڈ ءُ مُنڈ وارتگ اتنت ئے ۔ یک روچے وھدیکہ رانی ءِ تُرو ءَ رانی ءَ را نان ءِ چنڈانی ورگ ءَ دیست تہ انچو زہر گپت کہ گنوک بوت ءُ رانی ءِ بڈّ ءَ را رُپتے لگت یے ءُ پدا دست ئے گپت ءُ بُرتے دور داتے مرد ءِ دیم ءَ قہرھدائیں تُرو ءَ گُشت ، شش ماھی زھگے لاپءَ ءُ گردیت سرتگیں نانانی چنڈاں وارت ۔ بگش زھگ نادراہ بیت کہ اناں ،
بچک ۔ (رانی ءِمرد) اُشک ترّاِت ۔ بلے شکر انت کہ آئی ءَ دست چست نہ کرت انت ۔ گون بیمناکیں چماں روک روک ءَ چاراتے ءُ ڈن ءَ دراتک ۔ چہ ھما روچ ءَ رند رانی ءَ سرتگیں نانانی ورگ ھم یل کرت ۔رانی انچو اُشک ترّاتگ ات کہ گشے زاناں ھڈانی ماڑی یے ، گژن ءُ شُد ءِ اڑ ءُ جنجال جدا ، تُرو ءِ ھکل ءُ ھوپ دورا ۔۔۔۔۔۔۔۔ اے درائیں جنجال اشی ءَ گوں تحمبل ءُ ھاموشی ءَ سگ اتنت ۔ ءُ کدی ھم تنہائی ءَ گون وتی لوگ واجہ ءَ اے گلگ ءُ زنگ نہ جت انت ۔ اے درائیں تکانسری ءُ جنجالاں چہ ابید مات ءِ جتائی ءُ براتانی دوری ۔ شش شش ماہ ودار ءَ گوستگ ات کہ کدی براتانی تہا چے کسے بیئت ءُ گِس ءِ دریگ ءِ راہ ءَ بگوازیت ءُ آئی ءِ یک دروشمے بگندیت بلے رانی ءِ برات وتی زامات ءَ چے سک ترستگ اتنت ۔رانی ءِ برات چہ دمک ءَ ھم نہ گوستگ اتنت کہ آوانی گہار ءِ گِس ات ۔ یک رندے وھدیکہ رانی ءِ مرد رانی ءِ کستریں برات ءَ را دمک ءَ گوزگ ءَ دیست تہ انچیں گرمیں شہماتے اَتر کشے کہ رانی ءِ برات ءَ دو وار اے دمک ءَ گوزگ ءِ نام نہ گپت ۔ اے ندارگ رانی ءَ وتی دوئیں سلطانیں چماں گون دیست بلے دل ءِ سر ءَ سنگے ایرئے کرت ءُ ھچے ھم نہ گوشت ۔ اے تیوگیں شپ رانی ءَ پہ گریوگ روچ کُت ۔ انچو گریت ئے کہ چم ءِ چو انگر ءَ سُہر ترّاتنت ، ورگ ئے ھم نہ وارت ۔ ھمے وڈا رانی ءِ زھگ ءَ ھم چہ شُد ءِ سُوک ءَ بلک ات ، رانی ءَ نہ اُف کرت ءُ نہ ساہ کش ات ۔ سرکار ءِ وکیل یک برے پدا نندگی جاہ ءَ دیم چکّرینت ءُ نبشتہ کنوکیں پریشتگ ءِ نیم ءَ چار ات ۔ گون قلم ءَ نبشتہ کنگ ءِ کِسر کِسر ءِ توار آیگ ءَ لگ ات ۔
واجہ ! صفائی ءِ وکیل گشگّ ءَ لگ ات ، دنیا ءِ تہا اُمیت ءُ واھگ ءِ گُڈی رژن کہ منی مؤکل بی بی رانی ءِ سینگ ءِ تہا برے برے درپش اتگ ات آ ھم مُرت بزاں اے وشی کہ آ وتی ماتیں وطن ءِ تہا انت کہ آؤد ءَ اشی ءِ مات ءِ ءُ براتانی وجود است انت ۔ بگندے کہ منی چم اشانی شکل ءُ صورت ءَ بکپ ایت ۔ اشی ءِ تُرو ءُ مرد ءَ گون رانی ءَ پہ روزگار ءُ دھند ءِ شوھاز ءَ چہ وتی ڈیھہ ءَ در دگہ جاہے ءَ شت انت ۔ آؤد ءِ روگ ءَ پد رانی ءِ ھما پشکپتگیں جان سلامتی ھم در شُت ۔گژن ءُ ویلانی سگّ نہ بوّگ ءِ سبب ءَ گونڈیں زھگ ءَ بلک ات بِلک ات ءُ ساہ دات ۔ زھگ ءِمرگ ءَ چہ رانی ءِ جگر ھون بوت چہ چمّاں ھون ءِ ارس شلان اتنت ، بلے نہ کوکارے کرت ءُ جاک ءُ سلوات ۔ ھاموشی رانی ءِ کار ات گون ھاموشی ءَ اے دردے ھم سگّ ات ۔ اشی ءَ پد دگہ زھگ رانی ءَ را نہ بوت اے پہ رانی ءِ تُرو ءُ مردماں انگت شرتر ات ۔
اے وڈا سال گوزان بوتنت کہ اشی ءِ زند تہا مستاگ ءِ یک کسانیں رژنے ودی بوت ، اشی ءِ یک ھمسائگے ءَ ایوک ءَ اشی ءَ را گشت کہ من تئی ڈیھہ ءُ میتگ ءَ روگی آں کہ آؤد ءَ تئ مات ءُ مردم انت ۔ رانی ءِ چمانی سر ءَ ھبر کرت ءُ گشت کہ المی ءَ بگندے ہمساھگ پہ رانی ءِ مات ءُ مردماں شت ءُ رانی ءَ را ودار ءِ ” چر ءَ ،، دور دات ۔ وھدیکہ ھمساہگ اتک ءُ گشتے کہ تئ مات ءَ من ءَ پہ تئی نام ءَ یک نمدی یے داتگ ءُ وھدے من ءَ موہ رسیت گڈا من وانان ءُ ترا گشانے بلے موہ کجا رستگ ات ۔ اشانی وپت ءُ واب ءُ نندگ ءُ پادآیگ ءِ یکیں کوٹی ات ۔ گس ءَ چہ در رؤگ ءِ رانی ءَ ھچ رزا نیست ات چونائی وا تُرو گس ءَ چہ ڈن کدی ھم نہ شتگ ات ۔ اگاں شتگ ات گڈا رانی ءَ را گس ءِ تہا بندے کتگ ات ءُ گس ڈن ءَ کُبلےکتگ ات ۔ یک روچے رانی ءَ وتی ہمساھگ ءَ چے مات ءِ راہ داتگیں نمدی زرت ءُ وتی پندول ءِ تہا چیر دات ۔ داں باز وھد ءَ اے نمدی رانی ءِ پندول ءِ تہا چُنڈ چنڈ بوان ات وھدیکہ رانی پٹ ءَ شتگ ات گڈا اے نمدی وتی چمانی سر ءَ داشتگ اتے ءُ چکتگ اتے بوچتگ اتے ءُ گریتگ اتے ، بلے انچو ھم موہ نہ رستگ ات کہ نمدی ءُ بوانینیت ءُ وتی گون گوشاں اش بکنت کہ باریں مات ءَ چے نبشتہ کنائینتگ ۔رانی ھمے جنڈیں کاگدی چنڈ ءَ گون گل ءَ بال ات ، یک پورئیں مُدتے گوست نوں کاگد ءِ حرف ءُ لبز تہارتر بوان اتنت ، نمدی درگی ءُ چُنڈ چُنڈ بوؤگی ات ۔
یک روچے رانی وتی گِس ءَ بُرز ءَ گرم ءِ سر ءَ شتگ ات ءُ اے نمدی ءَ پٹّئگ ءَ ات ءُ پدا دیم گون دیوال ءَ کتے ءُ میزان میزان نمدی ئے پچ کرت گون پینسل ءَ نبشتہ کتگیں لبز کم گندگ ءَ پیداک اتنت ، رانی ءِ چمانی ارس شَلت انت ، رانی سسّا کنگ ءَ نشت کہ باریں منی مات ءَ چے نبشتہ کنائینتگ ، چیزے روچ ءَ پد ، اے کاگد درّایت ، حرف ءُ لبز گار ءُ گور بنت ءُ پدا من ھچبر زانت نہ کناں کہ منی مات ءَ نمدی ءِ تہا پمن ءَ باریں چے نبشتہ کنائینتگ ، باریں چونیں وشیں ھال بنت ۔ پہ من ءَ باریں چونیں چونیں تسلّی بنت امیت انت کہ منی مستریں برات ءِ سور ھم بوتگ ، آئی ءِ پگار ءِ تہا چے چیزے زرّ پشگیتکگ ءُ امیت انت کہ منی برات ءَ زھگے ھم بوتگ ۔اے ھبر ھم اے نمدی ءِ تہا نبشتہ بیت بلے اپسوز ءُ حیف کہ اے درائیں ھبراں چہ من ھچ زانت نہ کناں ، رانی ءَ گون دل ءِ جہلانکی ءَ واہ ءُ گریوگ بنا کت چمانی دیم ءَ سیاہی یے ءَ مانشانت ، ھکگ بندات بوت ۔ انچو مارگ ءَ لگ ات کہ گشئے زمین ءُ آزمان چکرگ ءَ ینت ، نمدی دست ءَ چے لگوشت ءُ زمین ءِ سرا کپت ، وھدیکہ رانی ءِ لوگ واجہ دیست تہ گرندگ ءُ نہردگ ءَ لگ ات ، جُستے کت
بگش اے کجام یار ءِ نمدی بوتگ ؟ ادا پیشدار رانی ادا دمان ءَ ھمے نمدی ءَ را وتی چانکاں جت ءُ دپ ءَ کت ءُ دنتاں ڈکینت انت ، رانی ءِ لوگ واجہ ءِ گشے زاناں زھرگ ترکگ ءَ لگ ات ۔ چماں چہ گشے آس ءِ برانز در آہگ ءَ ات ، دو ، سے ، چار ترند ءُ گرمیں مُشت ءُ لگت رانی ءَ را شت کشتے ءُ پدا گون دوئیں دستان چست ئے کت ءُ جہل ءَ زمین ءِ سرا دورئے دات ، رانی ءِ تُرو ابّو ابّو کناں ءَ او سینگ ءَ کچیناں ءَ پاد اتک ، رانی بےھوش ات دیم ءُ دپ ھون ءُ ھون چُرّاتنت ءُ نمدی گون ھوناں سُہر ات بلے دپ ءَ چہ دراتکگ ات ءُ ڈن ءِ سر ءَ ایر ات ، مشت ءُ لگتانی سوب ءَ رانی ءَ ترک اوں نہ کت چیاکہ نمدی دپ ءَ اتے ، اے وھد ءَ ھم رانی ھاموش ات چیاکہ ھاموشی رانی ءِ ہمروچ ءِ کار ات ۔ سرکار ءِ وکیل ءَ اے دیم ءُ آ دیم ءَ چار ات گوں بُرز آواز ءَ شاکار ات ءُ وتی گٹ صاف کت ءُ گشت ،، بحث باز ءَ چہ ھم باز دیم ءَ شتگ ، صفائی ءِ وکیل ءَ ھبراناں گونڈ گپت ءُ گشت رانی ءَ را چست کت اش ءُ حیراتی اسپتال ءَ بُرت اش ، وانوکاں یات بیت ھما حیراتی ھسپتال کہ آود ءَ سے ، چار روچ ءَ حیراتی پنڈوک داخل بوتگ ۔ دومی روچ ءَ ھمے بے ھوشی ءِ جاور ءِ تہا جھان ئے یل دات ، ھمے تہمت ءِ سر ءَ کہ حیراتی برتگت اش ، حماّلاں رانی ءَ چست کت ءُ قبرستان ءَ بُرت کنڈے جت ءُ رانی بار دات۔
صفائی ءِ وکیل ءَ وھدیکہ بحث سرجم کت گڈا کامیابی ءِ ھیال ءَ آئی ءِ دیم سُہر تراتگ ات ، چہرگ ءِ سر ءَ شادمانی ءِ دروشم گندگ ءَ پیداک ات ، یک روچے ءَ دو مقدماہانی کٹگّ ءُ باج برگ بختاوری ءِ نشانی انت ۔ بحث کنگ ءَ صفائی ءِ وکیل ءَ رو ھچ تکلیف ءُ جنجال دیم ءَ نہ اتک ۔ چیاکہ مقدمہ پورا اما وڑئیگ ات کہ دو کلاک ءَ بیشتر ات ، بزاں خیراتی ءِ ۔۔۔۔۔۔۔ بلے پدا ھم بطور ٹوکن آئی ءَ گلاسے آپ تنگ ات ءُ دراجیں پاہارے کش ات ءُ کرسی ءِ سر ءَ نشت ۔ سرکار وکیل ملزم جاہ ءِ کش ءَ اتک ءُ اوشتات ، آئی ءِ زنڈ ءُ مزنیں لاپ نہردوکیں توار مزن مزن ءُ سیاہ ءُ چنگیں بروت رانی ءَ کہ دیست لرزگ ءُ لپرزگ ءَ لگ ات ءُ دل ءِ تہا گون ھدا ءَ جیڑگ ءَ لگ ات کہ یاالہی ! پمن غریب ءَ رحم بکن ، سرکار وکیل ءَ راست ءُ چپین نیمگ ءَ چار ات ءُ بروتاں گیشتر چنگ تر کت ۔ رانی ءَ را چنگ بروتیں وکیل ءِ اے وڑی ءَ گیشتر ترس اتک۔۔۔۔۔۔۔ واجہ ! سرکار ءِ وکیل ءَ گشت ،، منی فاضل دوست صفائی ءِ وکیل ءَ ہرچی کہ بانک رانی ءِ بابت ءَ درشان کتگ من منّاں ۔ راست انت کہ رانی ھمینچو صابر ءُ شاکریں جنین آدمے بوتگ کہ وتی حق ءُ بہر ءِ ورگ ءِ تش ھم نہ لوٹتگے ۔ مات ءُ پت ءِ گس ءَ باز ھبر وارتگ ۔ براتاں ھم انچو ۔۔۔۔۔۔۔مرد ءِ جَنگ ءُ چوپ سگ اتنت ءُ ہچبر ھم اُف نہ کت ۔ تُروءِ تژن ءُ شگان دل ءَ داشت انت گژنیں لاپ ءَ وپت بلے ورگ ءِ نام ئے ھم نہ گپت ، درتہ پُچی ءَ گُد ءُ پوشاک ءِ طلب ئے ھم نہ کت ، زھگ ءِ بیرانی ءَ صبر ءُ شکرے کت کہ بگندے بلکیں ” صبرے برے شیرین ،، نہ کوکار کت ئے ءُ نہ کہ سلوات ءُ زاری ، آود ءَ کہ قضا ءُ کار ءِ سیادی انت منی فاضل دوست صفائی ءِ وکیل ءَ وتی دپ گون دزمال ءَ ڈک ات ءُ جکگ ءَ لگ ات ، رانی ءَ دیست کہ سرکار ءِ وکیل جکگّ ءَ لگ ات ، رانی ءَ دیست کہ سرکار ءِ وکیل جکگّ ءِ وھد ءَ بچکندگ ءَ ات ، بچکندگ ءِ چیردئیگ ءِ ھاترا وتی دپ گون دزمال ءَ ڈکّ اتگ ، سرکار ءِ وکیل ءَ پدا گشت ۔۔ واجہ ! آؤد ءَ کہ قضا ءُ کار ءِ سیادی انت منی فاضل دوست صفائی ءِ وکیل ءَ لبز بہ لبز راست ءُ شر گشتگ بلے منی واجہ ! اگان منی اے پوائنٹ آنی سر ءَ نگاہ ایر کنگ بہ بیت کہ آ من وھد پہ وھد اے پریشتگ ءَ را نبشتہ کنائینتگ انت گڈا ۔۔۔۔۔ سرکار ءِ وکیل ءَ وتی راستیں دست ھمے پریشتگ ءِ نیم ءَ ٹال کت ۔۔۔ گڈا واجہ ! مقدمہ ءُ کیس ءِ شکل ءُ صورت دگرے بیت ، غیب ءِ پردہ ءَ چہ توارے اتک کہ نبشتانک پیشدارگ بہ بیت ۔ یک پریشتگ یے ءَ وتی دست غیب ءِ پردہ ءِ آ تل ءَ بُرت ءُ نبشتانک پیش دات ۔۔ واجہ منی ! سرکار ءِ وکیل ءَ گشت کہ اگاں منی اے پوائنٹ آئی سر ءَ نگاہ ایر کنگ بہ بیت گڈا ۔۔۔۔۔ واجہ تو زانے کہ اگاں رانی مدام ھاموش بوتگ ءُ ھچبر ھچے نہ گشتگ ءُ وتی زبان ءِ سر ءَ گلگ ءُ زنگ ءِ لبزے ھم نیاورتگ ،، اے وا رانی ءِ شری ءُ صفت نہ بوتگ انت ءُ نہ اشی ءَ چے اے پدّر بیت کہ رانی صابر ءُ شاکرے بوتگ بلکیں ۔۔۔۔۔۔ رانی ماس ءِ لاپ ءَ چے گنگے بوتگ ۔
ھدا ءِ دربار ءَ یک سبکیں جہکے جست بوت ءُ رانی ءَ کوکارے جت ءُ بےھوش بوت ۔ پریشتگاں وتی آبریشمیں بانزلانی سر ءَ رانی ءِ پہکیں روح ءَ را چست کرت ءُ باریں کجا بُرت ۔
ماھتاک بلوچی ۔۔ جون ، 1992
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
