منی پت چار اگست دوھزارءُ چاردہ ءَ زورانسری بیگواہ کنگ بیتگ ءُ تاں روچ ء مروچی بیگواہ اِنت- صدف امیر

صدف امیر بلوچ ءَ گْوشتگ کہ منی پت امیر بخش بلوچ چار اگست دوھزار ءَ چاردہ ءَ چہ کلانچ ءَ زورانسری آوار جنی ءِ نشانگ کتگ ءُ آ تاں مروچی بیگواہ اِنت – آئی ءِ بیگواھی مئے کھول ءِ زندمان سرجمی ءَ مٹ کتگ – ما تھنا آئی ءِ گستایے ءِ گماں گوں دوچار نہ ایں بلکیں اے زُلم ءَ مئے سرجمیں بُنکی انسانی ھکاں چہ ھم زبھر کتگ-

آئی ءَ گْوشتگ کہ ما وانگجاہ ءَ شُت نہ کن ایں، لس زندمان گوازینت نہ کن ایں – منی پت ءِ بیگواھی یک انچیں ٹپے کہ وھد ھمراھی ءَ جُھل بوان اِنت- آئی ءِ بیگواہ ءَ پد مئے کھول یک ساھتے ءَ ھم سکون نہ بیتگ – ناں تھنا ما آئی ءِ شوھاز ءَ ایں بلکیں ما ھر روچ اے گپ ءِ تُرس اِنت کہ مارا اے ھم سرپدی نیست آ کجا اِنت کجام جاور ھال ءَ اِنت داں کد اے گماں ءُ رنجاں دوچار بہ ایں-

دہ دسمبر ءَ انسانی ھکانی میان استمانی روچ اِنت ءُ من سرجمیں انسانی ھکانی گلاں، چاگردی باسک ءُ لَس مھلوک ءَ دزبندی کن آں کہ اے روچ ءَ منی پت امیر بخش بلوچ ءَ ھوار سرجمیں بیگواھیں بلوچانی نام ءَ بکن اَنت – اے روچ ھما مردمانی دراجیں مدتے ءَ زورانسری آوار جنی ءِ ھلاپ ءَ چست بہ کن اَنت – کہ آ مروچی ھم وتی کھولاں چہ گستا اَنت ، آیانی درگت ءَ ھچ وڑیں ھال نیست کجا اَنت، کجام جاور تہ ءَ اَنت آیانی گوم ءَ چی بیگ ءَ اِنت-

مارا اے روچ ھمے وڑ کارمرز کنگی اِنت کہ دانکہ ما اے سرجمیں بیگواھیں مردمانی یل کنائینگ ھاتر ءَ میانی استمانی ھساب ءَ توار چست کت بہ کن ایں- منی پت ءِ بیگواھی درگت ءَ تھنا منی کھول اناں، بلکیں اے سرجمیں چاگردی زُلم بھر اِنت چریشی ءَ بازیں بلوچ کھول وتی دوستناکانی واتری ءَ دوا کنگ ءَ اَنت-

آئی ءَ دیمتر ءَ گْوشتگ کہ بلوچ وائس فار جسٹس انسانی ھکانی میان استمانی روچ ءَ یک مھمے ایکس سر ءَ بندات کنت ، ءُ ما شمارا درستاں دزبندی کن آں کہ اے مھم ءَ ھوار بہ بنت منی پت امیر بخش بلوچ ءَ ھوار سرجمیں بیگواھیِ مردمانی یل کنائینگ ءَ توار چست بہ کن اَنت ءُ بلوچ راج ءِ دیمپانی انسانی ھکانی ترندیں لگتمالی ءُ زورانسری آوار جنی ءِ ھلاپ ءَ وتی لیکہ ءَ درشان بہ کن اَنت-

بیا اِت ما شما ھمگامی ءَ توار چست کن ایں دانکہ ما بیگواھیں مردماں انساپ دات کُت بہ کن ایں ءُ آیانی کھول ءَ ازیت ءَ ھلاس کُت بہ کن ایں-