پدائی- اسد ابدال

پدائی

نبشتہ کار: اسد ابدال

دی بلوچستان پوسٹ

پِدائی چی یے، پِدا بوھوک کَے اِنت ءُ پرچا پدا بیت، آیا پدائی کنگ شر اِنت؟ مئے چاگرد ناں بلکیں سرجمیں جھان ءَ بازیں بنیادم ءِ پکر لھتے انچیں جُست ءُ ھیالاں گوں بندوک اِنت پمیشکا کسے نیکراھی ءِ درور ءَ دنت ءُ ھمے گوش ایت کہ پِدائی کنگ گناہ اِنت آ کہ مر ایت سَکَٹ اِنت ءُ دوزہ ءَ رَوت پرچا کہ بزاں آ وتکُشی کنگ ءَ اِنت ءُ وتکُشی ءِ موہ ھُدا ءَ نہ داتگ، کسے وت ءَ را انسانیت ءِ مستریں نمونہ سرپد بیت ءُ ھمے گوش ایت اے کہ پدائی کن اَنت اشانی زَد ءَ دگہ بازیں بے گُناہ ھم کیت گوں بے گناہ ءِ جنَگ جوانیں کردے نہ اِنت، بزاں بازیں مردم گوں ھمے دابیں گالاں پداھیناں رَد گوشگ ءُ سابت کنگ ءِ جُھد ءَ کن اَنت بلے من ھمے گوش اں دنیا ءِ کِرّ ءُ گوراں بازیں گَلّانی نیمگ ءَ پدائی کنگ بیت ھیر ھر کسی وتی وتی مول ءُ مراد اَنت بلے من بلوچ پداھینانی گپ ءَ کناں کہ ھپتاد سال ءَ گیش اِنت کہ ناپاک ریاست ءِ زُلمانی دیمپان اَنت ءُ وتی ھون ءَ وڑے نہ وڑے ریچان ءُ پیداک انت-

گوں ھورت ھورت ءَ پِدائی ءِ دل ءَ چمشانک بدئے ءُ بہ چار تاں ترا پدائی ءِ دل ءَ ھمے ندارگ گندگ ءَ کیت کہ آئی ءِ مات بدواھانی دست ءَ بندیگ اِنت ءُ دمان پہ دمان بے آبرو کنگ بوگ ءَ اِنت، پِدائی ءِ دل ءَ ندارگ کن آئی ءِ گُوھار ءِ مُرتگیں جون بے پُچ ءُ کپن ءَ برھنگ ءَ ڈَن ءِ سر ءَ کپتگ کہ ھمے بدواہ ءِ زوراکیانی برورد اِنت، پِدائی ءِ دل ءَ ندارگ کن تَاں ھمے گندئے آئی ءِ برات بدواہ ءَ آوار جتگ ءُ کرنانی کرن گوستگ اَنت بلے انگت آ برات ءِ ھچ ھال ءُ بود نیست کہ باریں کجام ھال ءَ اِنت زندگ اِنت یا مُرتگ برات ءِ بیگواھی ءِ ھمے پیمیں جیڑگانی آس ءَ پِدائی ھمک دمان سُچگ ءَ اِنت-

پِدائی ءِ دل ءَ ندارگ کن تَاں ھمے گندئے کہ آئی ءِ سرجمیں لوگ ءُ جاگہ مال ءُ مَڈی بدواہ ءَ مانداشتگ اَنت پہ تپلیں زھگاں سر ءِ چیر دیَگ ءَ تُشے جاہ ھم پَشت نہ کپتگ برے اے دیم ءَ برے آ دیم ءَ در پہ در اَنت، پِدائی ءِ دل ءَ ندارگ کن چہ درد ءُ رنج ءُ زند ءِ تھنائی ءَ ابید دگہ ھچ نہ گندئے ءُ آئی ءِ زند ءِ وشی ءُ شادمانیانی روچ بدواہ ءَ گوں رنج ءُ اندوھاں بدل کرتگ اَنت ءُ واھِش مانداشتگ اَنت-

گڑا چریشی ءَ مستریں دوزہ دگہ کجام بوت کنت کہ کسے چہ دومی دوزہ ءَ رَکّگ ءِ جُھد ءَ بہ کنت ءُ جنّت ءِ مُراھیگ بہ بیت یک بنیادمے کہ آئی ءِ گوم ءَ وڑ وڑیں نارواھی بوگ ءَ اِنت ھما نا رواھی کہ آ بابت ءَ گوشگ ءَ گال ھم نیست ءُ نارواھی ءِ پُشت ءَ نارواھی ءُ پد ءَ چُشیں زوراوریں بدواہ ءِ زوراکیانی دیم ءَ وتی بے وسی ءِ مارگ ءَ پَد گیرت مند ءِ واست ءَ بس یکیں راہ پَشت کپیت پِدائی، اے وَ پدّریں ھبرے کہ دشمن ریاست ءِ اینچو جنگی اوزارانی دیم سِنگ ءُ ڈوکانی گوم ءَ دارگ نہ بیت ءُ یا کہ تھنا کلاشنکوپے گوم ءَ دارگ نہ بیت بلکیں اے چیز واست ءَ وتی دل چو سِنگ ءَ ءُ وتی جند کلاشنکوپے کنگی کپ اِیت، وتی جند یک ٹوپے کنگ کپ ایت، وتی جند یک تیرے جاھے ءَ کارمرز کنگ کپ ایت اے جنگ ءِ یک بھرے، انچو گُش اَنت کہ اِشک ءُ جنگ ءِ تہ ءَ درست جائز اِنت من ھچبر نہ گوش آں کہ بے گناھانی جنگ شر اِنت بلے اینچو گوش آں چو کہ بلوچ جُھدکار اینچو پھریز ءِ گوم ءَ وتی کاراں کنگ ءَ اَنت کہ بے گناھاں ھچ تاوان مہ رس ایت انچوشکہ نوشکی ءُ پنجگور ءِ بُنجل کہ بلوچ پداھیناں انگِرّاں کتگ اِت اَنت اے وھداں بُنجلانی تہ ءَ دشمن ءِ ساڑی ئیں چُک ءُ زالبول بلوچ پداھیناں ھچ کار نہ داشتگ اَنت گوں شرپ ءُ اھترام پہ درایگ ءَ راہ شونداتگ اَنت پرچا کہ پکر ھمیش اِنت ابید چہ دشمن ءَ دگہ بے گناہ زَد ءَ مئیت بلے کَزا ءَ کَس رَزا دات نہ کنت-

گُڈسر ءَ من ھمےگْوش آں کہ جنّت آئی ءَ ھم نہ رس ایت کہ بس پنچ وھد ءِ نمازاں وان ایت ءُ دنیا ءِ دگہ ھرچ ھال ءَ نا سھیگ اِنت ءُ وتی چاگرد ءِ ھچ جیڑہ ءَ شریں آسرے ءَ سر کنگ ءِ ھاٹیگ ءَ نہ داریت، ھُدا ءَ نہ گوشتگ کہ تھنا وتی جیڑھانی سر ءَ بہ جیڑ اِناں بلکیں ھرچ ھما جیڑہ کہ تئی راج ءُ انسانیت ءِ جیڑہ اِنت آئی ءَ وتی جیڑہ بہ زان ءُ ھما داب ءَ وتی کساس ءَ جیڑہ ءَ ھلاس کنگ ءِ جُھد ءَ بہ کن زوراک ءِ دیم ءَ جُکّگ ءُ زوراکی سگّگ وت مستریں زوراکی اِنت، راجدپتر گواہ اِنت ھر وھد ءَ کہ بے وسیں راجانی سر ءَ زُلم ءُ زوراکی کنگ بوتگ گڑا آ راج ءِ باجبری ءِ مستریں سوَب ھمے بوتگ کہ آھانی کرا جنگی اوزار کہ نہ بوتگ گڑا آھاں وتی جند جنگی اوزار جوڑ کتگ ءُ دیم پہ زالم ءَ کپتگ اَنت بزاں پدائی کتگ ءُ بلاہ بلاھیں تاکت اِش پروش داتگ اَنت ءُ تاں وتی گُلزمین چہ زالم ءُ زوراکانی دست ءَ رکّینتگ ءُ مرچی ھما زُلمانی دیمپانیں راج گوں ھمے پیم کنگ ءَ آجوئی ءُ وتواجھی ءِ ماڑی ءَ نشتگ اَنت ءُ ایمنی ءِ بنگ ءَ نوش کنگ ءَ اَنت، ءُ اے منی ایمان اِنت کہ ھمے پیم یک روچے مئے بلوچ راج ھم آجو بیت ءُ وتی گُلزمین ءِ واھُند وت بیت ءُ الّم ایمنی ءِ بنگ ءَ نوش کنت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔