نبشتانک :من بندیگ آں -سمیر ھمراز

نبشتانک :من بندیگ آں

نبشتہ کار: سمیر ھمراز

دی بلوچستان پوسٹ

منی رژنائیں واب گوں وت بُرت اَنت،نوں من کجام رنگ ءَ جھان ءَ بچار آں،اد ءَ وَ ھچ میم نہ بیت بید ءِ تھاری ءَ،ھنچو سما بیگ ءَ اِنت،کسانیں بانے، من آئی ءِ توک ءَ آں، ءُ وتی ھردو پاد جُپت کُتگ ءُ نشتگ آں،دست پُشت ءَ بستگ اَنت جان ءِ پُوست سُچگ ءَ اِنت،دیم ءِ کرچک پیداک اَنت-

بس ھمے جیڑگ ءَ آں،باریں امروز ءَ را تو چونیں زیبائی یے بکشاتگ،من پاد کایاں کہ تئی زیبائی ءَ من بچار آں،بَلے چون کناں، منی جان ءِ درستیں آزیاں کار کنگ یلہ داتگ،ھدا بزانت چُنت سال اِنت کہ من ھمے تھاری ءَ زند گوازینگ ءَ آں-

ھدا بزانت اے آزمان،منی گُلزمین،منی لوگ ءُ جاہ،منی سیاد ءُ وارس،ءُ منی ھستی کہ منی ودار ءَ باریں چُنت کرن گوازینتگ اِش پہ منی دروشم ءِ گندگ ءَ،من ءَ سک زھیر کنت،بلے شُت کُت نہ کناں کہ انچیں رسترانی کر ءَ بندیگاں-

باریں اود ءَ منی راج ءِ چہ ھال اِنت کہ ھروچ برگ بنت کُشگ بنت ءُ دور دیگ بنت۔ بس منی یکیں گڈی واھگ اِنت چہ وتی بلوچاں کہ وت ءَ چہ گلامی ءِ سانکلاں بہ سند اَنت۔ ما ھما وھد ءَ تاں گلام بہ ایں تاں وت ءَ چہ گلامی ءَ آجو نہ کتگ۔ شمئے ماتیں ڈیھ شمارا لوٹگ ءَ اِنت برو اِت وتی مات ءَ چہ استان ءِ زوراکی ءَ بہ رکین اِت۔

ءُ منی دل چنچو لوٹ ایت کہ پہ وتی ڈیھ ءَ جنگ بکن آں بلے چوں کن آں من رسترانی زندان ءَ بندیگ آں۔ ھچ وڑ ءَ درآتک نہ کنگ ءَ آں۔ من زاناں کہ من کجام سیمسراں گوزگ ءَ آں۔ ھروچ یکے کیت منی پوست ءَ چہ منی جان ءَ چِنت ءُ روت۔لنٹاں چو ھوشامیں ریگزار ءَ تل بستگ۔

ساہ گوں بندیکے ءَ ڈک داتگ نہ سِد ایت کہ من چہ زورکاں آجو بہ باں نیکہ ایمنی دل ءَ یکیم کنت۔ گوات سُر ایت ساہ روت ءُ کیت۔ منی ھون زمین ءَ چو تتکگیں کورے ءَ تچاں ھمے کسانیں زندان ءَ ءُ من بُکاں در کایاں بُکاں درکایاں۔ منی جوانی پیر ئِے کُتگ ھمے امُر ءِ ودار ءَ کہ کدی باریں من واتر باں پہ میتگ ءَ وتی، کد بگنداں راج ءَ وتی ءُ زیبائیں بلوچستان ءَ۔ کد وتی لوگ ءَ وتی مات ءُ پت گُھار ءُ براتاں کہ کرنے ءِ ودار ءَ بوتگ اَنت پمن۔