یاتانی نمدی یے پہ فدائی عطا(شاکر شیخ) ءَ
نبشتہ کار : ابنِ گُلزمین
دی بلوچستان پوسٹ
اسکول ءِ دپ اَت، سبز رنگیں بچکے گوں چنگیں بَروتاں اسٹیج ءِ سر ء اسمبلی ءِ وھد ءَ وتی گّرانیں آواز ءَ زور دیگ ءَ اَت ءُ گوشگ ءَ اَت”مئے تُرس ءَ زمین لرزی ایت مئے بیم ءَ قلات جسکاں“ اے اولی رَند اَت کہ اے میتگ ءِ اسکول ءِ اسمبلی ءَ چُکیں بلوچانی وانگ بوھگ ءَ اَت، من دست بستگ اِتاں ءُ سیمی رد ءَ انچو تمرد اُشتاتگ اِتاں گْوشے کہ مرچی پمن ائید اَت، داں سالے ءَ کہ پوج نیست اَت بازار وش اَت ھما سبز چکیں بچک ءَ وتی چنگیں بَروت تاب دات اَنت ءُ ھروچ گوں وتی گِرانیں آواز ءَ بلوچ ءِ راجی سوت وَنت ، ءَ سبز چکیں بَچک عطا توئے اَت ئِے-
عطا :گوں تو یاتانی امبارے ھست ترا اگاں یات بیت کہ 2014 ءَ شھید حامد کرکٹ ٹورنمنٹ ءِ مستریں چَکا (six) تو جتگ اَت، پد ءَ بختاور ھمے کہ بازار ءَ ھرچی اجبیں کارے بوت تاں تو گون اَت ئے، بازار ءِ کرکٹ ءَ تئی نام ءِ بُلندی، بازار ءَ ھردیں کہ بی اس او (آزات) ءِ جنڈی یے لگّ اِت تاں تئی نام اَت .. ”اسلہ عطا من نہ تو بازار ءِ ھموک مردُم ءَ را جُست کن کہ عطا کَے بوتگ ؟“ اگاں گیشتر گپ مہ زانت تاں چو لازُم گوش ایت کہ ”اجبیں کارستے بوتگ“۔۔۔!! ءُ واکی تو انگت منی میتگے اجبتریں کارستی تئی زند تاں تئی نمیرانی درُست اَجب اَنت ۔
عطا من اگاں گپے بکناں دلا ءَ نہ کن ئے ؟ بلے کنان ئے کہ من ءَ تو سرجم ءَ نبشتہ کنگ ئیگے ھیر وھد ءُ پاس من ءَ چو یات نہ اَنت بلے اے ھمے وھد ءُ پاس اَنت کہ تو دوبی ءَ ھم نہ شتگ اَت ئے ءُ نہ کی سیاست بندات کُتگ اَت۔۔۔ انَگت شپ ءِ ساھت ھما 8 یا 9 بج بوت ءُ موسُم گرماگ اَت ، من ءَ شر یات انت کہ چہ مئے لوگ ءِ دمک ءَ چا نارھے ءِ آواز چِست بوت ، ”جیتے گا بھئ جیتے گا “ پد ءَ جوابی ھمے جواب ءَ دیان اِتاں کہ ”پاکسان جیتے گا“ ءُ ھمے مردُم کہ دُرس جواب دیان اِت اَنت ایشاں چہ مستریں ءُ بُرز تریں آواز تئی اَت، ءُ من تھت ءِ سر ءَ وپتگ ءُ گْوش گْوش ورگ ءَ اِتاں کہ پاکستان ءِ کٹگ مرگیں (اسلہ ءِ شپ ءَ انڈیا ءُ پاکستان ءِ لیب چَلگ ءَ اَت ءُ بجلی ھم نیست اَت) ھمے کہ مرد ءِ نارہ جنان اَت کہ پاکستان جیتے گا ۔۔۔ اے میتگ ءِ ھچ مردُم جیڑگ ءَ نہ اَت کہ ھمے سبز تابیں بَچک پاکستان ءَ را مستریں شکیست ءَ دَنت۔
بلے عطا گپے زان ئے امروز ءَ ھمنچو پند بُر اِتگ ءُ ھنچو اشتاپیں، کہ مردُم کدی کدی جیڑی یار کے یاد کنگی ایں ءُ کَے بے ھیال ؟ بلے ھُدا زانت کہ من ھردیں وتی کسانی ءَ جیڑاں تاں منی کسانی ءِ کسھانی تَھ ءَ اجب تِریں کاریست توئے ، توئے کہ ھرچ اڑ ءُ جنجالاں گوں مانگیشتگے کدی اسکول ءِ گنٹی جتگ ءُ چھوٹی داتگ کہ ھڑتال اِنت، کدی بازار ءِ مستریں ٹاور ءِ سرا جھنڈی جتگ کسے ءَ کہ جست کُتگ کے ءَ جتگ جھنڈی ؟ ”عطا ءَ“ ۔۔!! برے ھمے عطا اَت کہ ھامین ءَ ھیرونک چہ سامی ءَ شُت ءُ ھامین ءِ ھلاسی ءَ پد ءَ واتر اِت وھد ءَ گام مٹ کُت اَنت۔۔ اِمروز اشتاپ تِر بوت تو دیم پہ دوبی ءَ سر جت ءُ پد ءَ من ءَ ھال ءَ گِپت کہ عطا کوہ ءَ ئیں ۔۔ تاں چیزانی چارگے ءُ جیڑگے کیپ ھم مٹ اِت انت-
عطا بلے ھما روچ ءَ کہ تو کوہ ءَ رپتگ ات، ءُ من کہ اے وھد ءَ سھی بوتاں من ترا یک دو رَندا بازارا دیست ھما عیدانی دپ ءَ بلے وار نہ بوت کہ گوں تو بِننداں ترا جُست بکناں کہ اے جنگ ءَ را چے تبیںں مارشت گون اَنت۔۔؟ شُما چہ زند ءَ چینچو سر گوستگے ؟ شُمارا شُمئے لوگ ءِ پیژگاہ ءُ مات ءِ امباز یات نیا اَں۔؟ وڑیں وڑیں جُست انگت گوں تو پشت کپتگ اَنت کہ نوں بِھ ایشانی پسو چہ تی دپ ءَ در نیا اَنت۔۔ بلے تئی کِرد ءَ لھتیں جُستانی پَسو من ءَ وت سر کُت اَنت، عطا تو کہ ھامیں چٹ جنگ ءِ امبازاں شوتگ ئے من پد ءَ بِھ نہ جیڑاِتگ کہ تو بیا ءِ ترا بگنداں پد ءَ پہ دل بے ھیال بیتگ اَنت، بلے ھمے روچ ءَ کہ من لمّز یونورسٹی (LUAWMS)ءِ مون کفیٹریہ (Moon Cafeteria) چہ گوستاں ءُ دیم پہ پیدل ھاسٹل ءِ دیم ءَ رؤگ ءَ اِتاں ، ءُ دل ءَ اَتک کہ باریں پارٹی ءَ بولان ءِ جنگ چوں کُتگ۔۔؟ من ھمد ءَ بِنچ ءِ سر ءَ نشتاں، تاں وتسرا من ءَ تئی گیراں گِپت ، تئی ھمے گپ یاد اَتک کہ ”بُروے آ دگہ کومانی جنگ ءُ کربانی اَں بِچارے آزادی انچو پہ نندگ ءَ کُجا رَس ایت“ من بچکند اِت ءُ دل ءَ اتک کہ ھمے مرد ءَ بِھ اسکول ءِ کتاب دست نہ جتاں بلے ھمے گورا مدُام دگہ مُکلانی جنگ ءُ آزاتی ءِ کسہ اِش ابزے کُتاں ءُ مارا ونینت اَنت اِش۔۔!! ، وانگ ءِ نوبت اَتک ما ڈنی مُلاکانی جنگ ونت اَنت، بلے تو چوش ھم زان ئے کہ تئی کُتگیں جنگ ءُ تئی داتگیں کربانی چہ ھچ مُلک ءِ جنگ ءُ کربانیاں کستر نہ اَں؟ مردُماں جنگ ءُ کربانی ونتگ اَنت ءُ مارا تو پیش داشتگ اَنت ۔۔!!چوناھیگا عطا من نزاناں من وتارا جنگ ءِ اہد ءَ زندگ بوھگ ءَ وش بھتے سرپد بباں کہ درُستیں چیزاں پہ چم کندگ ءَ اَں۔۔۔ یا بدبھتے کہ ھروچ وتی ھمراھے ءِ لاشے جست کناں؟ ءُ پد ءَ ھمے شپ ءَ کہ من ھاسٹل ءِ گراسی ءَ نشتگ اِت اَنت کہ انچو من ءَ تئی ھم تبکے ءَ پون کُت۔”ترا ھال ءَ گِپت؟“ آئی ءَ جُست کُت ، ”اناّ“ من جواب دات ”عطا بولان ءِ جنگ ءَ گون بوتگ ءُ شھید بیتگ“ اے گپ ایش کنگ ءَ رند من دلءِ تَہ ءَ سنگِ سیاہ بیتاں، ءُ آئی ءَ گِروگ بناہ کُت ، عطا پہ ایمان من نہ گِریت ، بس اے آر داد ءِ ھمے گپ من آئی ءَ را پون ءِ توک ءَ گوْشت کہ”اے راہ عطا ءَ پہ وت در چِیتگ، آ کہ وتی درجتگیں راہ ءَ پشومان نہ ایں گُڑا تو چیا گِروگ ءَ ئے ؟“ اے گپ ءَ رند من پون کَٹ کُت بلاھیں ساہ ئے کَشت ءُ وتسرا منی دپ ءَ ھمے ھبر در اَتک کہ”منی بازار ءِ اجبیں کاریست جَنگ بوت “ پلھال عطا پُل من ترا رحصت کناں ، اگاں زندگی دیم ءَ گوں تو گوستگیں یاتانی چادر ءَ پچ کناں۔۔
“شھیدی گوں دل ءَ ترا مُراد بات”
“کُلیں شھیداں سلام دے گوں”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔