بلوچ ورناہ وتی گِساں سوچگ ءِ ھاترہ ءَ تیار اَنت – حیراف بلوچ

الم بوانیت

بلوچ ورناہ وتی گِساں سوچگ ءِ ھاترہ ءَ تیار اَنت

حیراف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

وهدے کہ بلوچستان ءِ دمگ ڈیره بگٹی ءَ شہ گیس ءِ مزنیں کوتیں(ذخیره) ءِ در کَپت گُڈا پاکستان ہمے گیس ءَ تا لاهور ءُ اسلام آباد ءَ سر کُرت بلے ڈیره بگٹی ءِ مَردُم شہ گیس ءَ چو دل اِیکیم نِشت اَنت.

وتی ناناں پچَگ ءِ ھاتره جِر، جِهک، بوچ ءُ دَار کارمرز کُرت اَنت ئے.
گُڈا ہمے ڈیره بگٹی ءِ لہتیں مَردُماں آوار گوں میر ءُ معتبراں یک صَلاح ءِ کُرت اَنت کہ اگہ گیس شہ بلوچستان ءَ در کپگاں اِنت گُڈا ہمے گیس ءِ سرا اولی حق مئے بلوچانی اِنت.
اگہ گیس پنجاب، سنده، دِگہ هند ءُ دمگاں سر بوتاں گُڈا باهد اِنت مارا هم گیس بہ رسیت باهد اِنت ڈیره بُگٹی ءِ مردُم هم شہ گیس ءَ وتی زند ءَ آسرات بہ بنت.

ہمے صَلاح اَت کہ لہتیں مَردُم شُت اَنت اسلام آباد ءَ گوں پاکستان ءِ دسترسیں آپسراں نِند ءُ نیاد کُرت اَنت ءُ آهانی دیما وتی گپانی مول ءُ مُراد ایر کُرت اَنت.
ہماں وهد اَت کہ پاکستانی دسترسیں آپسراں ڈیره بگٹی ءِ بَزگیں بلوچاناں تسلہ دات اَنت ءُ گُشت اَنت کہ اِنشاالله باز زوت ڈیره بگٹی ءِ مَردُم هم شہ وتی گیس ءَ پائدگ زور اَنت ءُ پاکستان ءِ دگہ میتگ ءُ دمگانی مَردُمانی وڈا یک آسرات ءِ زندے گوازین اَنت.
بلے پدا ہماں آپسراں وت ما وت میٹنگ ءِ ایر کُرت اَنت گُشت اَنت کہ بلوچ جاہل اَنت نا وانوک ءُ نا سرپد اَنت اگہ ایشاناں گیس بہ رسیت ایش وتی گِساناں سوچَنت ءُ دگہ بازیں بہانہ ایش کُرت اَنت.
بلے اصلہ آهاناں بلوچانی درد ءَ نہ گِپتت نہ کہ آهانا بلوچانی گِسانی پِکر اَت بس آں بلوچانی آسراتی ءَ گِندگ نہ کُرتنت ئے.
همے ھاتره اے وڈیں بے بُنیں بہانہ کُرتنت ءُ تا روچ مروچاں ڈیره بگٹی ءُ بلوچستان ءِ بازیں دمگ شہ گیس ءِ آسراتیاں دل اِیکیم اَنت.

زِیھیں روچاں اگہ پاکستان ءِ گپ وڈا بلوچاناں شہ وتی جاہلی ءِ دستاں گیس نہ رسیتگ پہ اے ھاتره کہ جاہل وتی گِساناں سوچَنت، یک مَسکره(مَزاق) وڈیں جواز ءِ اَت.
بلے نو روچ روشناں اِنت بلوچ بیدار بوتاں نو بلوچ زانت ءُ سرپد اِنت بلوچ ءِ تہا اِلم ءُ شعور ءِ ودی بوتگ.
مروچے روچاں بلوچ ورنا وتی گِساناں سوچگ ءِ واستہ تیار اَنت بلے شہ وتی حق ءَ دست کَش بوهگ ءِ ھاتره تیار نہ اَنت.
مروچے روچاں هر بلوچ زانت ءُ سرپد اِنت کہ اگہ من وتی حق واستہ توار ءِ چِست کنیں اگہ وتی ماس ءُ گُهارانی سریگاں پہ کپَگاں مہلیں اگہ وتی راج ءِ گُونڈلیں زاهگانی ارساں اُوشک بہ کنیں اگہ وتی براسانی کوپگ بہ بین گُڈا اے ریاست منی سرا ھچ رحم نہ کنت تہنا منی سرا نہ بلکیں منی گِس والاهاں ہم نہ بَکشی منی گِساں هم سوچیت بلے پدا هم بلوچ ورنا شہ وتی حق ءَ شہ وتی فرض ءَ دیما چار نہ دیئنت پہ راجے بانداتاں وتی گِساناں هم سوچگ ءِ ھاتره تیار اَنت.

ریاست ءَ هزارنی ھساباں بلوچ ورنا زاهگ ءُ زالبول شہید کُرتاں هزارانی ھساباں بندیگ اَنت بلے ورناھانی شهادت گواهی دیگاں اِنت کہ آ لگور نہ بوتگ اَنت آیاں وتی ءُ قوم ءِ سر جل نہ کُرتنت ورناهانی بیگواهی گواهی دیگاں اِنت کہ آں وتی قوم ءُ راج ءِ سَودا کنگءِ ھاتره ھچبر تیار نہ اَنت.

بلوچستان ءِ تاریخ گواه اِنت کہ اِدے مَردُم دلیر بوتگ اَنت، دلیر اَست اَنت ءُ دیما ھم دلیر بنت۔

دی بلوچستانپوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت

نوکتریں