TBP Balochi

پچیں چم
نبشتہ،منشایاد

رجانک،حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

آ سرپد بوئگ ءَ نہ اَت کہ من مُرتگاں یاکہ زندگاں۔
کموکیں مِرَگ آئی وتی زندگی ءَ باز رند ءَ دیستگ اَت. بِہ گندئے بوت کنت آ مرچی پَکّ ءَ مُرتگ اَت ،بلئے چون ءُ چے پیم؟
آئی ءَ ھچ گپ یاد آھگ ءَ نہ اَت۔آ اے بابت ءَ اُوں سرپد اَت کہ اے وھد ءَ چون اِنت ءُ کُجا اِنت، چونیں اُولاکے ءَ سوار اِنت. کجا روگ ءَ اِنت ءُ اے بابت ءَ اُوں سرپد نہ اَت کہ کُنٹ آئی ھمراہ اِنت یاکہ نوں بس ساہ پشت کپتگ ءُ گوات ءِ دست ءَ اِدا ءُ اُود ءَ بال ءَ اِنت۔
آئی وتی دست ءُ پادانی سُرینگ ءِ جُہد کُت اَنت بلئے پاد ءُ دست بے ھاٹیگ اِتاں۔
پرچہ نہ سُر اَنت؟
آ ھمے سرپد بوت کہ آئی سرجمیں کُنٹ بےھاٹیگ اِنت۔بس آئی ھستی انوں ھمے دوئیں چم اَنت کہ آزمان ءِ نیمگ ءَ درگُڈیتگ اَنت۔بلئے اِنا، چمّاں چہ گیش دیگہ چیزے الم ھست اَت اگاں نہ گُڑا آ چوں پگرمند اَت ءُ آزمان ءِ دْرپشوکیں اِستاراں ءُ کمبھانی روکیں لیٹاں چوں گیشینگ ءَ اَت۔
آئی ءَ گمان بوت کہ من لانچے ءِ سر ءَ وپتگاں ءُ منی دست ءُ پاد ساد ءِ گون ءَ بستگ اَنت ءُ لانچ زِر ءِ جُہلانکی ءَ ماندیان اِنت۔پدا آئی چم بُرزیں ماڈیاں کپت اَنت گڈا دلجم بوت کہ من زِر ءِ تہا نہ اُوں۔اے لانچے نہ اِنت دیگہ اولاکے ءَ سوار اُوں۔ دیگہ وڈیں سواری ءِ یات کنگ ءَ گوں لرزگ ءَ گپت۔اے وڑیں سواری جنازہ ءَ چہ ابید دیگہ چے بوت کنت۔
آ اے وھد ءَ سرجم ءَ نہ مُرتگ۔گُڑا پرچہ آئی ءِ کَل کنگ ءَ مردم چو اِشتاپی اِتاں؟بوت کنت آ ھیالانی تہا مُرتگ بلئے راستی ءَ انگت نہ مُرتگ یاکہ گِندگ ءَ مُرتگ۔
آئی ءَ اےگپ ءِ سرپدی نیست اَت کہ زندگیں مَردُم ءِ ھساب ءُ کتاب چون بیت مُنکر نکیرانی ھیال ءَ کنگ ءَ اَت کہ آئی ءَ بیمّ اَتک۔
آئی دل ءَ لوٹ اِت کہ ایشاں بُہ گُش اِیت کہ من انگت زندگاں بلئےآئی ءِ توار چہ گُٹ ءَ در نیتک۔آئی دست سُرینگ ءِ جُہد کُت اَنت بلئے بوت کنت آ نوں پہ شاھدی دَیَگ ءَ پشت کپتگ اَت۔جان ءِ سرجمیں ھڈ ءُ گوشت درامد بوتگ اِتاں۔۔۔۔بس چم۔
ھئو آئی چم گندگ ءَ اِت اَنت،بلئے یک نیمگے بُرزی نیمگ ءَ۔
چمانی کش آں دوئیں نیمگاں بُرزیں ماڈیانی ھُشکیں اکس گندگ بوتاں،مزنیں ماڈیانی گندگ ءَ چہ آ زوت سرپد بوت کہ اے دَگ آئی ءَ پجّاہ کار اِیت۔پدا آئی وت زانت کہ اے من ءَ کجام گورستان ءَ کل کن اَنت۔آئی ءَ انگت اُمیت ءِ شہم گِندگ پیداک اَت۔کبر ءَ ایر کنگ ءَ پیسر گُڈی دیدار ءِ درگت ءَ آھانی چم منی رُژنائیں چمان کپت اَنت چماں کہ گند اَنت گُڑا وت زان اَنت کہ انگت زندگ اِنت۔کبرستان ءَ چہ واترگ ءِ ھیال ءَ یادداشت ءِ کساں کسانیں پُل آئی چمانی دیم ءَ تِج بُوان اِتاں۔پدا یک گاڈی ءِ ھارن ءِ توارے اِش کُت۔ اے بنداتی توار اَت کہ آئی اِش کُت توار ءِ اِش کنگ ءَ گوں گوشانی ریم رھادگ بوت اَنت۔
پدا آئی دیست کہ آئی ءِ جنازہ یک سینمائیءِ نزدیک ءَ اتکگ آئی ءَ یک جنینے ءِ اکس دیست کہ آئی لاپ زاھر اَت۔پُل دُرشُم ایں ناپگ ءَ گُش ءِ چمُک جنت۔اکس پُشت ءَ پشت کپت بلئے پُل درشُمیں ناپگ چمے بوت ءُ ھمراھی ءَ راہ کپت، آئی ھمے پگر کُت شر اِنت کہ اے گڈی وھد ءَ چارگ ءِ واست ءَ چیزے ھمراہ اِنت۔
بلئےپدا اُوں آ پگر کنگ ءَ اَت وھدیکہ شہر ءِ تہا ایشی ءَ چہ مستریں چیز چارگ ءُ پیشدارگ ءِ دود اِنت آ گریوگ ءَ اَت زانگ نہ بوت آ تاں کدین ءَ گریوگ ءَ اَت۔آھمے سرپد بوت کہ آئی جان کِرم کپتگ جاھے جاھے ٹُنگ اِنت۔یادداشت ءِ یک پُلے رُست آئی کند اِت۔دیم ءَ دُکانے اَت کہ اِد ءَ زُرتگیں چیز پدا بَرگشت نہ بَنت۔آئی ءَ یاد اتک کہ یکبرے آئی پُراَرزشت اِیں چیزے زُرتگ اَت۔ ھمے چیز ءِ یاد آھگ ءَ چے آئی ءَ وتی زھگ ءُ جنین یاد اتک اَنت۔
پدا آئی ءَ یاد اتک کہ جنین ءَ مدام کہ جانشود ءَ جانشُشتگ گُڑا آئی جان ءِ وش ءُ سارتیں بوہ سرجمیں گِس ءَ شنگ بوتگ۔
جنازہ کمّے دیم ءَ شُت تاں آئی ءَ سُہریں رنگے ءِ ماڈی ءَ چم کپت اَنت آئی دیست بلئےاےبابت ءَ آئی گُمان ءَ بسانی اِسٹاپ آھگ اَت اُود ءَ یک کسانیں جنکے اُوشتاتگ اَت سرجمیں ھپت سال ءَ رند یکدم گِندگ ءَ گوں آ پرپٹ ءَ چہ کپگی بوت ءُ پدا نہ کپت۔پدا پرپٹ یک نیمگے ءَ اُوشتارینت ءُ آئی نزیک ءَ اتک ءُ جُستے کُت۔
ھُدائےشُگر اِنت کہ تو اتکگ ءِ ناکو۔۔۔۔چم گریوگ ءَ اِتاں
جنک ءَ آئی گپ گُڈ اِت پونزے لگاشت ءُ گُشت ئے۔
کئے اےتو ۔۔۔۔۔۔برو دور بو
آئی گُمان ءَ مدام ھمیش اَت کہ جہان ءَ چہ مدامی ءِ واست ءَ گار بوئگی اِنت۔دور رؤگ ءُ مِرگی اِنت بلئے آ نہ مُرت آئی تہا انچیں چیزے مُرتگ اَت اجب ایں کش ءُ چیلّے اَت آ ھمے پگر کنگ ءَ اَت مردم مِرگ لوٹ اَنت بلئے مُرت نہ کن اَنت۔ بس مردم پہ کل کنگ ءِ واست ءَ تچ اَنت۔
چار راہ ءَ یک پِنڈوکے ءَ توار کُت۔
بِدئےاللہ ءِ نام ءَ کہ ترا گیشتر دنت
آ وتئ گوست ءَ یاد کنگ ءَ اَت۔بلئے چہ کامپول ءَ یاداشت گُش ئے پِٹ پِٹ ءَ آپ بوئگ ءَ اِتاں ءُ چمانی دیم ءَ تہاری ءِ مانشانگ ءَ اَت۔
مزنین ءَ چہ کسانیں دَگّ ءِ نیمگ ءَ تاب کنگ ءَ گوں جہان پدا رُشناہ بوت۔ ابدالکریم ءِ لوگ زاھر بوت اَنت۔چیزے سال پیسر کہ آئی کیسگ ءِ زر دُزی بوتگ اِتاں ءُ داخلہ ءُ امتخان ءِ واست ءَ آئی کِرا ھچ نیست اَت گُڑا ھمے ابدلکریم ءَ آئی چمانی ارس پہک کُتگ اَنت۔
ابدالکریم ءَ مردم سِل گُش اَنت بلئے آ ایشی ءَ دوست بوتگ، بوت کنت آ تہا شر بہ بیت زاھر ءَ سِل گندگ بیت۔آ ابدالکریم ءِ بابت ءَ کمو باز جیڑگ لوٹگ ءَ اَت بلئے یاداشت ءِ در وتسر ءَ وت بند بوت۔
پدا کہ دروازگ پچ بوت آئی ءَ وتی گس یاد اتک۔
آئی ءَ یاد اتک۔
آئی ایشانی دیم ءَ سئےرند ءَ کلمہ ونتگ۔آئی جنین ءَ اُوں ونتگ۔مسترین زھگ ءَ اُوں ونتگ بس کسترین مات ءِ پستان آں میچگ ءَ اَت۔
پدا آئی ءَ ھمایاد اتک اَنت یکّے نوراَلی شیر والا بوتگ،یکّے ابدلھمید بوتگ ایشاں مسیت ءِ ساھت(گڑیال)دُز اِتگ۔یکّے اللہ دتہ بوتگ کہ مدام آئی لوگ ءِ دیم ءَ گاڈیانی مُچی یے بوتگ، یکّے ھادم ھسین بوتگ،یکّے اَلی مھمد بوتگ۔
آئی ءَ چنچو نام یاد اتک بلئےوتی نام یاد نہ یتک۔آئی ھمنچُک یاد اتک کہ آئی وتی نام گُشتگ اَت ،بلئے دلجم نہ اَت۔آ سوگند ورگ ءَ اَت بلئے آئی سوگندانی سرا کس ایمان آرگ ءَ نہ اَت۔
آ وتی نام ءَ یاد کنگ ءَ اَت۔۔۔۔نورالدین۔۔۔۔۔رھیم بکش۔۔۔۔لتیپ۔۔۔۔۔دُرا درامدیں نام اِتاں۔۔۔۔۔دُرستیں نامانی سرا دیگرانی سردستی اَت۔بگند اُوں آئی نام کسے ءَ زُرتگ ءُ آ بےنام بوتگ اَت۔
آ ھمئےوڈ سرپد بوت کہ باز پگرمنی ءِ سوْب ءَ کامپول ءِ ٹُنگ گیش پراہ بوتگ۔ آ کُنٹ ءَ ایدیم ءُ آدیم ءَ پٹگ ءُ چارگ ءَ اِت۔ اَنت
بوت کنت آئی ءَ کبر ءَ ایر دَیَگ ءَ بنت۔۔۔ آئی گُشت۔
کور اگلاں۔۔۔۔منی چماں بچار اِت۔۔۔۔من زندگاں۔۔۔۔۔من انو مِرگ نہ لوٹ آں، من انگت پُل چم ءُ اے وڑیں ناپگ والا تامُر نہ چار اِتگ۔
بلئے آئی گپ کس ءَ اِش نہ کُرت۔یکے ءَ گُشت
شُما سک دیر کُتگ
دُومی ءَ گُشت،
ما دیر نہ کُتگ۔۔۔۔پیسر ءَ مزنیں نادراہ جاہ ءَ آؤرت آئی گُشت۔اے پولیس کیس یے کسانیں نادراہ جاہ ءَ برو۔۔۔۔۔ما اِد ءَ اَتکیں
شُگر اِنت کہ ایشاں نادراہ جاہ ءِ بابت ءَ جیڑ اِتگ کبرستان نہ۔اوست ءِ کندیل آئی درگُڑیتگیں چمانی دیم ءَ کسانیں مُدتّے ءِ واست ءَ شہم دات ءُ پدا گوں دوتاں آڈھور بوت۔ڈاکٹر گُشگ ءَ اَت
شُما اگاں کمے پیسر ءَ بیایتکین اِت بِہ گندئے پشت بہ کپتیں، نوں ایشی ءِ سرجمیں ھون درآتکگ اَنت ھچ بوت نہ کنت۔
ھچ بوت نہ کنت۔
آ لرزگ ءَ لگ اِت۔پدا آئی ءَ ایشانی سرا۔۔۔۔۔ ءُ ٹوھیں نادُراہ جاہ دُکترانی سرا سک بَدّ اتک۔۔۔۔ھمے وڈا پدا آئی چمانی دیم تہار بُوان بوت آئی زوت زوت کلمہ وانگ لوٹ اِت بلئے آئی زُبان ءَ دیگہ چیزے دراتک۔۔۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

گوں شھید چیئرمین گلام مھمد بلوچ ءَ گند ءُ نِند

بلوچی لبزانکءِ پینل گوں شھید چیئرمین  گلام مھمد بلوچءَ  گندءُ نِند، یار جان بادینی  او مبارک علی بلوچ

دومی بھر

پولکار ظہور فضل ءُ اصغر وپا  

اولی بھر

چیزے بدکردیں مردمانی درآھگءَ چہ بی ایس او نزور ءُ کم تاگت بوت نہ کنت اے کوت روچ پہ روچ دیمءَ روان ءُ مھکم بُوان اِنت۔

لبزانک””. شما چہ بلوچستانءِ سیاسی آکبتءُ ادءِ اولسءِ وشھالیءُ دیمرویءِ ردءَ چے ھدءَ دل ایمن ئے ؟

گلام مھمد بلوچ””” بلوچ کومءِ وجود است اِنت آ تاریخی سورتءَ یک سرزمینءُ کومی ڈیھے واھند اِنت بلے مے حیثیت گلامانہ حیثیت یے ما نہ ایوکءَ چہ وتی کومی ھکاں زبہران بلکیں چہ انسانی ھکاں ھم مھروم اِیں اے پسماندگی گلامی ءُ مھرومی وت مے کومءَ را تھریک دئیگا اِنت کہ آ وتی کومی بکاہ ءُ سلامتیءُ وت واجہیءِ واستا جہد بکنت۔

اے سیاسی جہد تاریخی سورتءَ جاری اِنت ایشی ءِ تہا پیش رپت ھم اتکگ ءُ پدمنتگی ھم تیزی ھم اتکگ ءُ سستی ھم بلے ایشیءِ تہا اوشت ھچبر نیتکگ اے یک پیمءَ جاری اِنت اے جہد ءِ اھساسءُ زلورت ھتم نہ بوتگ بلکیں روچ پہ روچ گوں ترندیءَ دیمءَ روگءَ اِنت پمیشا من اے ھبرءَ دلجماں کہ بلوچ کوم ءِ اے جہد الم ءَ سوب مند بیت آ ماں دنیاءَ یک زندگءُ با اختیاریں کومیےءِ حیثیتءَ پشت کپیت ءُ ایدگہ زندگیں کومانی سرپءَ اوشتیت بلے پریشی ءَ ھما سیاسی کوتاں کہ بلوچ کومءَ را متحرک کنگءِ زمہ اِش زرتگ بائد اِنت کہ بلوچ کوم ئے سیاسی جہدءَ را یک جاہ ءُ مھکم کنگءُ ایشیءِ تہا مہلوکءِ شرکتءَ گیش چہ گیش کنگءِ واستا زیات جہد بکننت ۔

لبزانک”” ماں بلوچستانءَ دراہیں گل ھوریءُ تپاکی ءِ جارءَ جنگءَ اَنت بلے عملی سورتءَ پرشتءُ پروش ءُ پولارائزیشن روچ پہ روچ ودان اِنت شمے ھیال ءَ ایشی سوب چے اِنت ؟

گلام مھمد بلوچ “”. بلوچستانءِ تہا ھرچ گروہ ءُ پارٹی کہ است اَنت دراہ وتی ھاسیں مپادانی متابکءَ سپ بندی کنگءَ اَنت بلے ما نہ ایوکءَ اتھادءُ ھم آہنگیءِ واستا جارجتگ بلکیں پریشی ءَ عملی سورتءَ جہد کتگ ءُ کربانی داتگ فدا شہید ءِ کوش کجام بنیادءَ بوت بی ایس او ءِ پروشگ کجام بنیادءَ بوت ھمے واستا کہ ما گشت کہ بلوچستان ءِ تہا اگن کسے کومی جہدءِ گپءَ جنت تہ بائد اِنت ھورءُ یکجاہ بہ بنت ھیربکش مری، عطااللہ مینگل ءُ ایدگہ کوم پرست کوت بائد کہ وتی جہدانی مرکزءَ یکے بکننت ھمے جہدانی بنیادءَ مے جوانتریں سروکے ءَرا شہید کنگ بوت مے سرپانی تہا ناتپاکی پیدا کنگ ءِ جہد کنگ بوت مروچی ما گندگاہیں کہ ھما گپ ءِ سرا کہ مارا پروشگ بوت مے سروکانءَ شہید کنگ بوت مروچی ھمے کُشندھانی سرا دست ایرکنگ بوگءَ اِنت ماھروھد ءَ پہ نیک نیتیءُ دل سپائی ھرکس ءَرا کہ کوم اولسءِ ھبرےءِ کتگ ازت داتگ ءُ گوں آئیءَ ھور کار کنگءِ واستا ھر وھدءَ تیار بوتگیں ءُ مروچی ھم تیار اِیں بلے بنیادی شرت ھمیش اِنت کہ آ وتارا وتی پروگرامءَ وتی معاشی ءُ سیاسی رھبند ءُ پالیسیاں جوانیءَ پدر بکننت مروچی اے ھبر ءَ کہ بلوچستانءَ ھک رسگءَ نہ اِنت  میر تاج مھمد جمالی ھم جنت زبانی ھمدردی دگہ چیزے ءُ عملی جہد دگہ چیزے اگن کسے عملی سورتءَ جہد بکنت ءُ بلوچستان ءِ اولس ءِ نپءُ پائدگانی واستا کار بکنت تہ اگں ما بلوٹیں ھم تہ چرائیءَ وتارا دور داشت نہ کنیں پرچہ وھدے عملی اشتراک ءِ گنجائش کہ پیدا بیت گڑا کس کسءَ چہ سست نہ کنت.

لبزانک”” واجہ شمے ھیالءَ بلوچستان ءِ مستریں سیاسی جیڑہ چے اِنت ؟

گلام مھمد بلوچ”” بلوچستانءِ مستریں سیاسی جیڑہ ھمیش اِنت کہ بلوچ کومءِ مھکومیت ءُ گلامی ءَرا ھتم کنگ ءُ ایشی ءَ وتی سرزمین ءُ ایشیءِ سرا ھستیں وسیلہانی مسترءُ واھند جوڑ کنگ مے جیڑہ کہ گوں ریاستءَ است اِنت تہ آ کومی وت واجہی ءُ کومی ھکانی جیڑہ اِنت تانکہ مے کومی حیثیتءُ وجود ءَ را منّگ ءُ مے کومی ھکانءَ دیگ مہ بیت بلوچ کوم دلجم نہ بیت ءُ ننکہ ادءَ سیاسی کوت دلجم بنت.

لبزانک”” واجہ باز مردمانی ھیالءَ بلوچستانءِ سیاسی آکبت ءِ تہا ادءِ کبائلی ءُ روایتی سروکانی کرد باز زلوری اِنت ءُ چریشانی ھوریءُ ھمکاریءَ ابید ھچ پارٹی سوب مند بوت نہ کنت شمے ھیال چی اِنت ؟

گلام مھمد بلوچ””  اے ھبر راست اِنت کہ ماں بلوچستانءَ کبائلی رھبند تنی وھدی موجود اَنت بلے سوال ایش اِنت کہ بلوچ کوم ءِجہد ءِ دیمءَ برگءِ واستا مارا کجام راہءُ رھبند زورگی اِنت جیڑہ کہ کومی اِنت مسلہ کہ بلوچ کوم ئیگ اِنت گڑا ایشی ءَ را پرچہ کومی سورتءَ زورگ نہ بیت کسے وتی کدءُ حیثیتءَ کبائلی رنگ ءَ پرچہ پیش دارگ لوٹیت مروچی کومی تعمیرءُ دیمروی ءِ دیمءَ کبائلیت وت مستریں رکاوٹ اِنت ما اگں کبائلی یا ھاندانی بہرءُ بانگانی ھوالہ ءَ دیمءَ برواں تہ کومی تعمیر ءِ منزل ءَ ھچبر سرنباں کومی تعمیرءِ واستا کومی پکر ءُ کومی رھبند پکار اِنت آ کبائلی سروکاں کہ کومی پکرے داشتگ ءُ وتارا گوں ھمے پکرءَ ھور ءُ ھمگرنچ اِش کتگ آ ھچ سورتءَ نزر انداز کنگ نہ بنت نواب مری، سردار مینگل ءُ ایدگہ سروکاں کہ کومی جہدءِ ھوالہءَ کردے پیش داشتگ آ ماں بلوچستانءِ سیاسی تاریخءَ نمیران اَنت منی گُشگ ایش اِنت کہ بلوچستانءِ سیاسی مسلہانی دیمءَ برگءِ واستا مارا سیاسی رھبند کاربندکنگ لوٹیت ننکہ کبائلی اگں ما کبائلی رھبنداں بزوریں تہ ھچ پیشرپت نہ بیت کبائلی مردماں الما حیثیت است بلے آھانی حیثیت ءِ کچءُ کساس ھمے بنیادءَ بیت کہ سیاسی جہدءِ پڑا آہانی سیاسی کرد چے اِنت . بلوچستانءِ سیاسی معاشی ءُ کومی مسلہانی باروا آہانی پکر ءُ لیکہ چے اَنت عملی میدانءَ آہانی بہر چے اِنت اگں چشیں جوانیں پکر داروکیں کبائلی سروکے بیت تہ آئی ءَ را کس نزر انداز کت نہ کنت بلکیں کومی مکسدانی دستا آرگ ءِ واستا اے وڑیں کوتانی نیامءَ ھوری ءُ اتھاد مستریں زلورت اِنت بلے اے ھبرءَ ھرکس بزانت کہ کبائلیت یک کوھنیں ءُ پرسودہں رھبندے ءُ  پسماندگی ءِ علامت اِنت ءُ کومی دیمرویءِ  دیمءَ مستریں رکاوٹ اِنت کبائلی سروکاں بائداِنت کہ اے کوھنیں رھبندءِ بُن گوج ءِ واستا آ گوں ایدگہ سیاسی کوتاں کمک بکننت.
بلوچستانءِ تہا بازیں شخصیت است اَنت کہ آ اے کوھنگیں رھبندءَ برکرار دارگ لوٹنت ءُ روایتی اندازءِ سیاستءَ برجم دارگ لوٹنت آ ھر وھد ءَ چہ سیاسی جہدتنظیم کاری ءُ مہلوکءِ شعورءَ ترس اَنت چیا کہ وھدے شعوری جہد بیت تہ روایت پشت نہ کپنت کوھن ءُ پرسودہیں تعلک داری نہ ماننت ءُ مہلوک نوکیں سیاسی رشتہانی تہا کاینت ھر کس کہ باشعور بیت آ جہالتءُ نزانتکاریءَ نہ منّیت چیاکہ وھدے شعور کیت تہ جہالت روت بلوچستانءِ کبائلی سروکانی ھوالہ ءَ یک مھکمیں سیاسی رھبندے ءِ شرو نہ بوگ ءِ مستریں سوب منی ھیالءَ ھمیش اِنت کہ آ چہ تنظیم کاریءَ ترس اَنت آ ترس اَنت کہ چرے سیاسی تنظیم کاریءِ آسرءَ مہلوک چرآہانی روایتی گرپتءَ در مئیت آ ڈنءَ کوم پرست اَنت بلے وتی مہلوکءِ تہا کہ روت تہ کوم پرستی ءِ باروا نپرتے پیدا کنت آ مہلوکءَ کومی تعمیرءِ نیمگءَ برگءِ بدلءَ کبائلیت ءِ ھدانی تہا کید داریت وھدے کبائلی ھد کہ دارگ بنت گڑا کوم پشت نہ کپیت چیا کہ مری ءِ ھد جتا بنت مینگلءِ ھد جتا ھمے وڑا بیزنجو، بگٹی، زھری، مھمد ھسنی ھرکس وتی ھدانی تہا کید بیت وھدے مہلوک وتی وشھالیءُ نجاتءَ کبائلی رشتہانی تہا بزانت تہ کوم بہر بانگ بیت اے ھما شکل اِنت کہ ایشی ءَ مروچگیں ریاستی کوت دیمءَ برگ لوٹیت ھرگروہ ءُ کوتے کہ آ کوم پرستیءِ داواءَ کنت آ ھچبر اے وڑیں رشتہءُ تعلک داریاں دیمءَ نبارت .

لبزانک”” بازیں مردمانی گُشگ ایش اِنت کہ اگرچہ بی ایس او بنیادی سورتءَ تالبانی گل ءِ بلے ایشیءَ چہ تالبانی جیڑھاں  زیات ایدگہ مستریں اولسی جیڑہانءَ دستا گپتگ چریشیءِ سوبءَ ایشی ءَ وتی سرا چہ وتی کوتءَ گیش بار ءُ زمہ واری زرتگ شما گوں اے لیکہءَ چہ ھدءَ تپاک اِت ؟

گلام مھمد بلوچ”” اے ھبر کہ بی ایس او بنیادءَ تالبانی گل ئے ءُ آئیءِ باسکانی تعلک گوں تعلیمی ادارہاں است اِنت پمیشا آ وتا چہ کومی مپاداں دور ءُ گستا بکنت ءُ وتی کاراں بس تعلیمی مسلہاں مھدود بداریت من نزاناں کہ یک پدمنتگیں کومے ءِ ورنا کہ آ علمءِ میدانءَ کمے دیمءَ شتگ اَنت ءُ چہ راجءَ ایدگہ تکاں باشعور ترانت ءُ وتی کومی جیڑہاں شرتر مارنت چہ وڑا وتارا چہ سیاسی عملءُ کومی مسلہاں دور داشت کننت وھدے ھمے ورنا وتی لوگ چپءُ چاگرد ءُ راجءِ تکءُ پہناتاں چاریت تہ آ مسلہانی امبارءَ گندیت آ کومءِ پسماندگی مھکومیت گریبی ءُ ایدگہ جنجالاں گندیت تہ مجبور بیت کہ آہانی باروا پکر بکنت اے ھمے مسلہ ءُ جنجال اَنت کہ بلوچ ورناءَ را متحرک کنت کہ چہ وتی بارءَ گیش زمہ واری بزوریت بلوچستان ءِ تہا چشیں دگہ ھلکہ یے موجود نہ بوتگ کہ اے زمہ واریءَ بزوریت پمیشا بی ایس او ءِ ورناھاں اے زمہ واری زرتگ اے زمہ واری آہاں پہ کسے ھدایتءُ گشتنانی پدا ناں بلکیں وتی کومءِ باشعوریں پردے حیثیتءَ زرتگ  بی ایس او وتی ھدوداں زانت پمیشا آئیءِ جہد ھمے بوتگ کہ ھنچیں کیڈر جوڑ بکنت کہ آ تالبی ءِ دورءَ پد ھم وتی کردءَ یلہ مدنت ءُ راج ءِ جوانیں پردے ءِ حیثیتءَ وتی کومی زمہ واریاں پورا بکنت .

لبزانک”” سوویت یونینءِ پرشگءَ رند ھما نظریاتی ڈسپلن  یے کہ ساریءَ است اَت آ پشت نہ کپتگ بی ایس او نوکیں جاورانی تہا وتی اندرءَ چونیں بدلی مارگءَ اِنت؟

گلام مھمد بلوچ””” ادا اے ھبر چارگی اِنت کہ دنیا ءِ تہا آؤکیں بدلیانی اسرءَ مے زندمان ءِ سرا چونیں بدلی اتکگ آیا بلوچ کومءِ مھکومیت ءُ آئی تنگ دستی ءُ پدمنتگی ھتم بوتگ آیا ادءِ ریاستی کوتانی بالادستی ھتم بوتگ آیا ملکءِ تہا چشیں بدلی یے گنجائش است کہ چریشی ءَ مے زندمان بدل بہ بیت منی ھیالءَ چرے چیزاں  تنی وھدی ھچ نہ بوتگ پمیشا مے کارءُ زمہ واری ھما اَنت کہ ساریءَ بوتگ اَنت چیاکہ مے جہد گوں بلوچ کومءِ جیڑہءَ ھم گرنچ اِنت تانکہ اے جیڑہ نہ ٹہیت مے جہد ھما وڑا جاری بنت البت نوکیں جاورانی تہا ما یک چیزے ھمے دیتگ کہ مارا گیش چہ گیش وتی جندءِ کوت ءُ وسیلہانی سرا بھیسہ کنگ لوٹیت دگرانی چم چاریءَ یلہ بدہیں .
روان اِنت

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت

اے منی جون اِنت، بے کَس نہ اِنت

نبشتکار۔ لطیف بلوچ

رجانک ۔ حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

ماں چاگرد ءُ چاپ کاریں رَسانکدراں چہ مدام اے ھبر پہ وانگءَ دیمءَ کئیت کہ گُلامیں (مقبوضہ)بلوچستان ئے پِلاں دمگءَ چہ یک جونے دست کپتگ، جون ماں نادراہ جاہ ءَ برگ بوتگ کہ آئیءَ سرءَ، دلبندءَ یا کہ ماں بالادءِ دگہ جاھےءَ تیر جتگءُ کشتگ، ءُ لہتے روچانی گوزگءَ پد پدا ماں رسانکدرءَ اے ھال کئیت کہ ایدھی ئے واکداراں بلوچستان ءِ جتائیں دمگانی دست کپتگیں بے کَسانی جون کلّ ءُ کَسارت کتگ اَنت۔ جیڑگی گپے کہ اے جون چے پیم ءَ بے کس بوت اَنت؟ اے کئےءَ گُشتگ کہ اے جوناں پہ کسے نیست اِنت؟ اشاں هنچو پہ دیم یک گورستانےءَ کَسارت بہ کن اِت۔

چے اے دست کپتگیں جُونانی بابتءَ یک ھالتاکےءَ جارے چیزے پرّینگ بوت؟ ھما دمگاں کہ اے جون دست کپت اَنت چے پہ آھانی پجارگءَ آؤدئے بیگواهیں ورناھانی مہلوک ئے کہول لوٹائینگ بوت انت؟ اگاں دست کپتگیں جونءِ مردم چہ آ دمگءَ در کپت اَنت کہ جون دست کپتگ گڑا چے بلوچستانءِ دگہ دمگاں چہ بیگواھیں مہلوکانی کہول پہ آھانی پجارگءَ لوٹائینگ بنت؟ چے پہ جون ئے زانگ ئے ھاترا ڈی این اے یا دگہ آسراتیانی سرا ٹپّاسگ ئے جہد کنگ بوت؟ چے جون ئے اکس ماں چاگردی رسانکدر ءُ چاپکار ءُ الیکٹرانک رسانکدر ءَ دیگ بنت؟

جنوکءَ جتءُ آئیءِ جون چگل دات، سپاھیگاں(پولیس) جون درگِپت ءُ نادراہ جاہءَ سرکت ءُ ھال رسانےءَ چہ وتءَ ھال شنگ کت، چاپکاریں رسانکدرءَ وتی ھالتاکے یک کنجے ءَ ھمے گُشتگیں ھبر چاپ کت کہ یک جونے دست کپتگ، ھر یکےءَ وتی وتی زمہ واری پیلو کُت اَنت۔

بلے اے یک جونے نئے، اے یک کہولے ئے ارمان اِنت، واھشت اِنت، زندمان ءُ وشی اِنت، دست کپتگیں جون بس یک جونے نئے بگندئے کسے ئے برات، کسے ئے چُک، کسے ئے پت ءُ کسے ءِ لوگ واجہ اِنت، اے جونءَ گوں یک ماتے ئے وشی، گوھارے ئے واھشت، براتے ئے اوست، جنینے ئے زندمان ءُ چکّانی وشیانی واھشت پلگ بنت۔

مات، گوھار، جنین بے کس بنت ءُ چک چورہ کنگ بنت ،یک سرجمیں کہولے ئے واھشت، ارمان ءُ وشی کُشگ بنت۔

راجانی یکجہتی گل(اقوام متحدہ) انسانی ھکّانی میان اُستمانیں گَل، انسان دوستیں مہذب ملک بلوچستان چہ درکپتگیں دُراھیں جونانی سرا گامگیج بہ زور اَنت ءُ دراھیں کل کرتیں جونانی ڈی این اے ئے سراچار ءُ ٹپّاسءَ بکن اَنت۔ چیریں اداراھانی دستءَ بازیں بلوچ ورنا ءُ پیرمرد ماں ازیتانی وھدءَ شہید بوتگ اَنت، کہ آھانی جونانءَ بے کسے ءِ نام داتگ ءُ کل کتگ اَنت۔

2014ءَ پہ انسانیتءَ شرمندگیں وئیلے دیمءَ اتک، وھدے کہ بلوچستان ئے دمگ توتکءَ چہ 187 جون یکجاہ چہ یک مانشے ءَ دست کپت، بلے ابید ئے چار ءُ بچارءُ ڈی این اے ءَ جون پدا بار دیگ بوت اَنت، بلوچستان ئے سرڈگار دگہ وسائلانی ھوارےءَ جون ھم ودیگ کنت۔

بلوچستان ءِ مردم گوْستگیں ھپتاد سالاں چہ دردناکیں بزّگی ءُ درد ءُ رنجانی جاوراں گوں گوزگءَ انت۔ ازیت سگگءَ اَنت، چہ بلوچستانءَ ھزارانی کساسءَ مردم گارءُ بیگواہ اَنت،ھمک گس گمیگ ءُ پرسیگ اَنت، چہ کجا کہ جونے کہ دست کپیت اے گسانی تہا مہشر پاد کئیت۔
ھماهانی کہ جگرئے کپ بیگواہ اَنت آھاں زندمان ئے دراھیں وشیانی رنگ شموشتگ اَنت، آشپ ءُ روچ بس ھمے وداریگ اَنت کہ آھانی ساہ ءُ نپس کجام وھداں سلامت ءَ واتر کئیت یا جونے بیت ءُ لوگءَ کئیت۔آ مردم ھم وتءَ وش بہت سرپد بنت کہ آھانی چُکانی جون دست کپتگ اَنت، بلے ھما مردم یا کہول ھمک ساھتاں نیم مردگ اَنت کہ آھانی چُکانی ھچ ھال ءُ سوجے نیست اِنت باریں زندگ اَنت کہ کشگ بوتگ اَنت؟ ودارئے ھمک دمان پہ آھاں درد ءُ ازیتاں چہ کم نہ اِنت بلے پما دست کپتگیں جون یک بے کسےءِ جون بیت۔
جون چے پیم بے کس بوت کنت؟ آ الم ھمے سرڈگارءِ یک زہگے، بد کسمتیں ماتے ءِ جگرءِ ٹُکّر بیت، کہ آئیءَ ماں زوراکی ئے وھداں، دگ، شہرءُ میتگےءَ چہ ھون واریں رستراں آوار جتگ، بے نامیں تہاریں کوٹی ءَ ازیت داتگ، چیلّینتگ ءُ کُشتگ، پدا یک گیابانےءَ بے کسےءِ نامءَ چگل داتگ ءُ ایدھی والہانی میار کتگ۔

جون وتی شکمءَ چہ وت وتی پجارءَ، وتی دمگ، راج ءُ ٹکے ءِ نشانءَ دنت، بلے وکشی ءُ ھون واریں رستراں اے کہولانءَ گیش دردیگ کنگءَ چہ وشی کئیت۔ جنوک ءَ جون ءِ پجارآئیءِ دمگءُ کہول ءِ سرپدی الم بیت اِنت، بلے آ وتی رستریءِ پیش دارگ ءِ ھاترا اے پیمیں گیر انسانی زمین جُمبیں کار کنت، ھچ بنی آدم، ھچ جون بے کس نہ اِنت، آ همے سرڑگارءِ بچ اِنت، آیک بلوچے ئے یاکہ پشتون ءُ سندھی ءِ جون اِنت کہ آھانءَ زوراک بے دردیءَ چہ کشیت ءُ بے کسے ءِ نام ئے دنت۔

او ڈُنڑواراں،او وکشیءُ ھون واریں رستراں شما یک زندگیں مردمے آوار جت، تہاریں کوٹی یے ءِ تہا آئیءِ شکم ئے گوشت چُنڑ چُنڑ کت اَنت، دردناکیں ازیت دات ءُ کشت انگت شمے زہر ھلاس نہ بوت اَنت۔ زانگولیں جون ماں گیابانےءَ چگل داتءُ آئی ءَ بے کسےءِ نام دات۔
چے ھمے پیم وتی کینگ ءُ زوراکی ءِ سوْب ءَ چہ بلوچستانءِ مردمانی دلانی تہا بیم پیداک کن اِت؟ آھانءَ بے توار کن اِت ءُ وتی ایردستیءَ منّارین اِت، ھچ پیمءَ کت نہ کن اِت۔

تو ھمے سرپد بئے کہ جونانی چگل دیگ ءَ پہ مردم چہ آجوئی ءِ لوٹءَ دست کش بنت۔ بلے اے گپ ءَ یات بِدار کہ ھمک جون بلوچانءَ آھانی مِنزلءَ داں نزدیک تِر کنان اِنت۔ تو پہ ترسینگءِ جہدئے بنگالیانی بازیں لاش دور دات بلے لاگریں بنگالی چہ ترا وتی آجوئی ئے گرگءَ پہ سوبین بوت اَنت۔ مرچی آ آجوئیءِ سارتیں ساھگءَ دم کشگءَ اَنت،بلوچ ھم وتی آجوئی ءَ چہ تو پہ زور گیپت۔
ءُ ھؤ دلگوش ۔اے بے کسیں جونے نئے اے منی جون اِنت، منءَ جن ئے ءُ بے کسے ءِ نامءَ کل کن ئے، بلے منی جونءَ چہ منی پجارءَ دور کت نہ کن ئے، منءَ چہ منی پیداگ کتگیں ماتءَ سِندئے ءُ کجا کہ کل کن ئے، من ھر کُجا وتی مات ءِ امبازاں آسودگے ءَ گوں ھاک باں، چےءَ کہ اے زمین منی ماتیں وتن اِنت، اے زمین منی مات اِنت۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بیا وتی باندات ءَ پد جنان

زروان بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من اِش کُتگ ریاست ءُ آئی ءِ حکومت ہما کار ءَ پہ وتی لس مہلوک ءِ واستا کنت انچوش مات ءِ پہ وتی چُک ءَ. ھو راست اَنت کہ دری مُلک آں ھمے کار کُتگ ءُ پیش داشتگ آں۔ اِیش ھما ریاست انت کہ آیاں انسان ءُ انسانی جان ءِ ارزِشت زانتگ آں انچوش کہ چُک ءِ ودی بیت آئی ءِ ھرچ ءُ درچ بِگر داں مزن بیت آئی ءِ وانگ ءُ زانگ ءِ زمہ داری وتی کوپگاں زُرتگ دانکے وتی پادانی سرا بنت پدا پیر سری آں.اگاں من درور بِدیاں گُڈا چُش کہ جرمنی، کینیڈا، نیدرلینڈ ءُ چُشیں سک باز مُلک استاں کہ وتی راج بوھگ ءِ ھق ءَ پیلو کنگ انت.

کسانین چمشانک ءِ پاکستان ءَ دیِگ لوٹاں چُش کہ من پاکستان ءَ گِنداں گُڈا منا ھچ چُشین چیز ءِ گِندگ ءَ نئیت کہ دری مُلکانی توک ءَ گِندگ ءَ کایاں یہ مئے ھمساھگیں مُلک آں . ھما وہد ءَ کہ پاکستان وجود ءَ اتک ءُ جوڈ بوت گُڈا ( یو این او ) ءَ وتی چارٹر دیم ءَ دات ءُ گُشت ھِش مئے کانود آں، چُش کہ پاکستان چہ بِندات ءَ درُوگ ءَ ھیل کُتگ ات گُڈا پاکستان ءَ درُوگیں سوگِند کُت ( یو این او ) ءِ جوڈ بوتگیں کانودانی سرا روگ ءِ جھد کُت، اگان مروچی ما بچاراں پاکستان ءَ ( یو این او ) ءِ کانود اناں بلکیں وتی جند ءِ کانود ھم لگتمال کُتگ آں، نہ پاکستان ءَ وت ءَ کانود است نہ پالیسی.

چُشیں روچ نیست کہ لس مہلوک برّگ گار ءُ بیگواہ کنگ نہ بیت چُشین روچ ھم نیست کہ انسانی جان ءِ تاوان ءِ ھال نیست، ھمُک روچ بچار کدی پشتون، کدی سندھی ءُ کدی بلوچ ءِِ گارءُ بیگواہی ھال انت. کدی لاش ءِ ماں دشت ءُ گیابان آں کپتگ.

اِدا ھزارانی کچ ءَ بلوچ بیگواہ کنگ بوتگاں آیانی توک ءَ گوْانزگی تِپل بِگر داں پیرین کماش ھوار انت اِشانی ھمراہی ءَ بلوچ زالبول ھم برگ ءُ بندیگ کنگ بوتگاں پہ درور نورملک، ھسینہ ءُ دِگہ سک باز،

چیزے روچ ساری 30 نومبر ءَ شال ءِ توک ءَ پاکستان ءِ ناسوریں لشکر ءَ عبدالقیوم ءِ لوگ انگِراں کُت عبدالقیوم ءَ ھوار آئی ءِ مستریں بچ جئیند بلوچ ءُ کسان سالین ورنا ھسنین بلوچ آوار اِش جتاں،

میار ءُ گُناہ: بس علم زانتیں روکین کندیل اتاں ءُ پدا بلوچ اتاں، 5 دسمبر ءَ ھسنین بلوچ ءِ بانُکین گُھار ماہ رنگ بلوچ ءَ یک روانک ءِ کشّت زھرشانی کُت پاکستان ءُ آئی ءِ لشکر ءَ ھمے دستبندی کُت منی برات ءُ پِت بیگُناہ آں آیان یلہ کنگ بہ بیت، اگاں منی براتاں گُناہ ءِ کُتگ عدالت ءَ آرگ بہ بنت سزا ءُ جزا دیگ بہ بنت، بلّے کسی گُوشان مور ھم نہ وارت.زھرشانی کہ ھتم بیت ھمے زھرشانی ءَ ھوار بوتگین ( بی ایس او ) دِگہ سئے سنگت گار ءُ بیگواھ کنگ بوت،

پرچہ کہ انسان دوست اتاں پہ انسانیت ءَ توار ءِ چِست کُتگ ات پاکستان ءِ توک ءَ انسان دوستی ءُ ھق سرا گپ کنگ مسترین جُرم انت.

43 روچ ءَ رند ھسنین بلوچ ءُ آئی ءِ ھمرائی ءَ دِگہ چار بلوچ ءِ سرا بے بُنیادیں بُہتام جنگ بوت، کہ چائینہ ءِ قونصل خانہ سرا بوتگین اُرش ءَ ھسنین بلوچ ءِ ھمرائی ءَ ھمے چارین بلوچانی دست مان بوتگ پدا اِش ھم دُروگین بہتام جت کہ اِش چہ کراچی ءَ دستگیر کُتگ آں اِشاں سِلاہ ھم گون بوتگ.

ھسنین بلوچ وتی پِت ءُ برات ءِ ھمرائی ءَ شال ءَ وتی لوگ توک ءَ چِست کنگ بوتگ، پاکستان ءِ بے سوب بوھگ ءِ مسترین درور ھمیش اِنت.

بیا وتی باندات ءَ پد جنان چُش مہ بیت باند ءَ دِگے ھسنین ءِ ھمے آس ءَ بہ سُچیت چُش مہ بیت کہ دِگے لاش ءِ ماں کُچّگ ءُ ویرانگاں دست بہ کپیت، پاکستان ءِ درُوگ ءِ پُروش دِیگ ءَ مارا مئے زمہ داری زانگ لوٹاں، اگان مرچی ھسنین ئیں باند ءَ دِگرے بیت اِش آس ھرکس ءَ سوچیت، وتی جِندے سُچگ ءَ پیش بیا آس ءَ ھتم کناں، اگاں ما دِگے کار ءِ کُت نہ کنان سوشل میڈیا ءَ وتی پیگام ءَ دری دُنیا ءَ دات کُت کناں، بلوچستان ءِ توک ءَ گون بلوچاں زُلم ءُ زوراکی بوھگ ءَ اِنت بلوچ ءِ نسل کُشی بوھگ ءَ اِنت.

اگاں ما ھاموش بوتاں مئے باندات روت, باندات ءِ شوھازگ مئے مروچگین پشت کپتگین کار اِنت.

کامریڈ جلیلہ ھیدر گُشیت (لاش ءِ چِست کنگ ءِ بدل ءَ توار چِست کن ءِ )

بیا کہ نہ وش انت شال بے ترا

بیا کہ نہ وش اِنت مئے ھال بے ترا

(شوان بلوچ )

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

چاگردی رسانکدر مئے توار اِنت

نبشتہ کار۔ نوہان نور بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

واجہ ڈاکٹراللہ نزر ءَ یک اِھوالکارے جُست کنت کہ تو آجوئیءِ گپءَ کن ئے، پاکستانءِ کُلیں رَسانکدر پاکستانءِ دستءَ اَنت گُڑا تئی توار دگنیاءَ چون سر بوت کنت؟
ڈاکٹراللہ نزر کَنداِیت ءُ ھمے پسّہ ءَ دنت کہ منی رسانکدر منی کَش ئے سنگت اَنت، ھمے سنگت بلوچ راج ءِ توار ءَ دگنیاءَ سر کن اَنت۔

مرچی ڈاکٹر اللہ نزرءِ اے گپ راست اِنت، مروچی بلوچ راجءِ اے پنچُمی جنگ اِنت کہ ھژدہ سالاں چہ یکشلءَ برجاہ اِنت،اے جنگ ءِ تَہءَ مرچی بلوچ راجءِ چِل ھزار ءَ چہ گیش مردم گار ءُ بیگواہ بیتگ اَنت ءُ ھزاراں بلوچ راجءِ پرزندانی کُنٹ ماں جنگل ءُ گیاباناں مارا دست کپتگ اَنت، آھانی کُنٹ برے ماں یک یکءَ ءُ برے یکجاہ کتگ اَنت ءُ گیاباناں چگل داتگ اَنت ءُ باریں دگہ چینچو گار ءُ بیگواهیں مردمانی کُنٹ ھمے ماتیں گلزمین ءِ دلبند ءَ کل اَنت کہ ما آھاں نزانیں بَلے بلوچ راج ءِ توار دگنیا ءَ سر بوتگ ءُ بوھگءَ اِنت۔

پاکستان چہ مرچی ءَ نہ بگندئے 27 مارچ 1948 ءَ کہ بلوچ راج ءِ وت واجہیں دیار بلوچستان ءَ پہ زور کبزءَ کَنت ءُ بلوچءَ وتی گُلام جوڑ کنت، ھما روچ ءَ بگِر تاں روچءِ مرچی پاکستان ءِ زلم ءُ زوراکی بلوچستان ءِ دلبند ءَ یکشل ءَ برجاہ اَنت، ھمے ھژدہیں سالانی تہ ءَ پاکستانءَ بلوچ راج ءِ سرءَ وڑ وڑیں آس ءُ آس گواری کُرتگ ءُ انگت برجاہ اِنت۔

ھما زلم کہ دگنیاءِ اے دگہ زوراکاں ماں وتی لگت مالیں راجانی سر ءَ کُرتگ اَنت، ھما زوراکی آں پاکستان بنگلادیشءِ سر ءَ کنت، چہ سی لکّءَ گیش بنگالی پرزند شہید کنت ءُ دگہ ھزاراں زالبولاں گوں وتی تُنّاں پُروش اَنت،
ھما پیمیں زلم مروچی پاکستان بلوچ راج ءِ سر ءَ کُرتگ ءُ انگت کنگ ءَ اِنت۔

پاکستان ءَ بلوچستانءِ کبزہ کنگءِ روچءَ بگر تاں روچءِ مروچی وتی زلم ءُ زوراکی یکشلءَ برجاہ داشتگ اَنت ءُ پاکستان ءَ اے ھم زانتگ ءُ زانگ ءَ اِنت کہ اگاں من بلوچ راج ءَ آسودگیں تعلیم بدئے آں گُڑا باندا بلوچ راج وان اِیت ءُ سرپد بیت، وتی شر ءُ گَندگ ءَ زانت، بلے اے ھم سرپد بوتگ کہ یک روچے بلوچ راج اَلّم ءَ آجوئیءَ گیپت۔ پاکستان بلوچ راجءِ راجی زبان ءَ وانگجاھانی تہا وانینگ ءِ بندش جنت ءُ بلوچ راج ءَ چہ وانگ ءَ دور کنت دانکہ بلوچ راج وتی زبان ءُ وتی سرڈگارءَ بے ھیال بکن جاھل ءُ نہ وانندگ جوڑ بہ بیت گیشتر منی لگتانی چیرءَ بہ بیت۔

ھمے ھساب ءَ پاکستان بلوچ راج ءِ سرءَ یک دیمے ءَ ھر روچ لوگانی سر ءَ تراک گواری کنت ءُ دومی دیم ءَ بلوچ راج ءَ چہ وانگ ءُ آسودگیاں چہ دور کنت، ھمے وڑ ءَ مرچی بلوچستان دگنیا ءِ تہ ءَ گریبی ءُ بزگیءِ ردئے اولی لمبر ءَ اِنت۔

ھزار سلام اِنت بلوچ راج ءِ پرزندانءَ کہ ھمے بزگی لاچاری ءُ زلُم ءُ زوراکیاں چہ ابید پُشت ءَ نہ کِنز اِتگ اَنت ءُ وتی سرڑگار ءِ وت واجہی ءِ ھاترا وتی سراں کپن اِش بستگ ءُ مات کوھاں سرکپتگ اَنت، گوں پاکستان ءَ جنگ کنگءَ اَنت ءُ کدی وتی گلامی اِش نہ منّ اِتگ ءُ انگت نہ منّ اَنت۔

مرچی بلوچ راج ءِ سر ءَ بوؤکیں زُلماں پاکستان پہ دگنیا ءِ سر بوگءَ نیلگءَ اِنت، وتی رسانکدارانی سرا بندش ئے جَتگ دانکہ بلوچستانءِ تہءَ بلوچ راج ءِ سرا بوؤکیں زلمءِ هال ماں دگنیاءَ سر مہ بیت ءُ دگنیا پاکستان ءِ زلم ءُ زوراکیاں سرپد مہ بیت، مرچی بلوچستان ءِ تہءَ چُشیں میتگ ءُ لوگے پشت نہ کپتگ کہ آؤدءَ پاکستان ءِ زلم ءُ زوراکی سر نہ بوتگ اَنت، مرچی پاکستان چینءِ کُمکّ ءَ ھمے نام نہادیں سی پیک ءِ نام ءِ سر ءَ میتگانی میتگ ڈوزر کُرتگ اَنت ءُ انگت کنگ ءَ اِنت ءُ چُشیں روچے نیست اِنت کہ پاکستانی لشکر ءُ آئی ءِ کاسگ چَٹانی دستاں بلوچ پرزند شھید ءُ بیگواہ کنگ نہ بنت، ھمک روچ مئے مات ءُ گھاراں پاکستانی لشکر بارت وتی بنجلاں ، باریں کجام وڑیں زوراکی گوں آھاں کنت۔

بلوچ راجءِ سرا بوؤکیں زلماں دگنیا ءِ دیم ءَ پیشدارگ مئے ءُ شمے زمہ واری اِنت دانکہ دگنیا سرپد بہ بیت کہ بلوچ راج ءِ سرا پاکستان زلم کنگ ءَ اِنت ءُ ما دگنیا ءَ لاچار بکن اِیں کہ آ بلوچ راج ءِ توار ءَ گوش بدار اِیت ءُ دگنیا ءَ را اے ھم سرپد کنگی اِنت کہ پاکستان ھمک روچ مئے بلوچ راجءِ پرزندانی کُنٹاں دور دَیَگ ءَ اِنت، مئے لوگ ءُ جاگہاں ڈوزر کنگءَ اِنت، اے توار دگنیا ءَ ھما وھد ءَ سر بوت کنت کہ ما کُل وتءَ ماں چاگردی رسانکدرءَ ساڑی بِہ کن اِیں ءُ وتی راجی زمہ واریاں بزان اِیں۔

مرچی نہ مئے کِرّا پرنٹ رسانکدرے ھست نہ الیکٹرونک رسانکدرے، پرچا کہ ایدگہ رسانکدر کُل پاکستان ءِ دستءِ چیرءَ اَنت،مئے پَشت کپتگیں رسانکدر بس چاگردی رسانکدر اِنت، ما وتی سر ءَ بوؤکیں زلم ءُ زوراکیاں دگنیا ءَ سر کُرت کن اِیں۔

مرچی مئے دیم ءَ اِنت کہ پاکستان بلوچ راج ءِ جہدءَ چہ چینکس بے وار اِنت ءُ مرچی بلوچ راج ءِ توار ءَ پہ دگنیا ءَ سر بوگ ءَ نئیلگ ءَ اِنت، مئے راجی رہشونانی ءُ مئے گَل ءُ پارٹیانی ٹوئیٹر اکاؤنٹاں ھم بند کنائیگ ءَ اِنت پرچاکہ ھمے چاگردی رسانکدر ءَ بلوچ راج ءِ توار ماں میان استمانی ءُ ایدگہ دگنیا ءِ کُنڈ ماں کُنڈ ءَ سر کُرتگ ءُ کنگ ءَ اِنت۔

مرچی پاکستان ءَ بلوچ راج ءِ توار ءُ بلوچ آجوئی ءِ جنگ ءَ ھمینکس بے وار کُرتگ کہ پاکستان ءِ مال ءُ مڈّی مرچی اوشت ئے آماچ کُرتگ ءُ پاکستان سک نگیگ ءُ لاچار اِنت کہ وتی زلم ءُ زوراکی ءَ تُرنّد بہ کنت۔

مرچی اگاں پاکستان بلوچستان ءِ کجام جاہ ءَ لَشکر کَشی کنت یا بلوچ پرزنداں شہید ءُ گار ءُ بیگواہ کنت گُڑا مئے پرز اِنت کہ ما ھما جاہ ءَ بوتگیں لوگ ءُ جاھانی اَکساں بگر اِیں ءُ چاگردی رسانکدر ءَ شِنگ ءُ تالان ئے بکن اِیں ءُ ھما مردم کہ گار ءُ بیگواہ کنگ بوتگ اَنت، ھما مردمانی اکس ءُ ڈس ءُ نشان ءَ ماں دگنیا ءَ سر بکن اِیں،مرچی دگنیا ءِ تہ ءَ کجام ملکے کہ ھست اِنت مارا ھما ملکانی تہ ءَ گوں شرّیں وڑے ءَ زھرشانی کنگی اِنت، ھمے زلم ءُ زوراکی ماں دگنیا ءِ دیم ءَ پیش دارگی اَنت کہ پاکستان بلوچ راج ءِ سر ءَ اے وڑیں زلم ءُ زوراکی کنگ ءَ اِنت ءُ بلوچ راج چہ وتی بُنکی ھک ءَ چہ زبہر اِنت ءُ مرچی وتی وت واجہی ءِ واستا جد ءُ جہد کنگ ءَ اِنت ءُ گلامی ءِ ھلاپ ءَ جنگ کنگ ءَ اِنت۔

مارا چاگردی رسانکدر ءَ وتی کار تُرنّد کنگی اَنت زوتاں زوت ءَ کمپیئن چلائینگی اِنت ءُ مارا کُل بلوچ راج ءِ پرزندانءَ اے پابند بوگی اِنت کہ ما مدام کیمپین ءُ چاگردی رسانکدر ءَ وتارا ساڑی بہ کن اِیں، وتی توارءَ دگنیا ءَ سر بِہ کن اِیں ءُ دومی نیمگءَ ما وتارا یک مشُت ءُ تپاک بِہ کن اِیں، پرچاکہ مئے کُل راجی گَل ءُ پارٹیانی یکّیں لوٹ اِنت، گُڑا ما پرچا یک مُشت نہ بَہ ئیں، مارا الّم یک مُشت بوگی اِنت ءُ دگنیا ءَرا لاچار کنگی اِنت کہ آ بلوچ راجءِ آجوئیءِ جنز ءِ منّگ ءَ ساڑی بہ بیت ءُ بلوچ راجءَ را یک وت واجہیں راجے ئے نام ءَ توار بہ کنت، اگاں مرچی ما وتی راجی زمہ واریاناں سرپد نہ بوت اِیں، گُڑا راجدپتر یک بے رھمیں چیزے کہ کسے ءَرا ماپ نہ کنت۔

مرچی مئے مات ءُ گھار وتی چراگانی(وتی بیگواھیں کہولانی) شوھاز ءَ در کپتگ اَنت ءُ مرچی دگانی سر ءَ سر دراہ اَنت،گُڑا ما پرچا وتی مات ءُ گھارانی توار ءَ دگنیا ءَ سر مَہ کن اِیں ءُ وت ماں وت تپاک مہ بئیں؟
مرچی مارا وتی مات ءُ گھارانی پریات دگنیا ءَ سر کنگی اِنت کہ بلوچ راج ءِ پرزند پاکستانی لشکر ءُ آئی ءِ کاسگ چٹانی دست ءَ بیگواہ بوگ ءَ اَنت۔

مرچی مئے پارٹیانی سراپرز اِنت کہ آ وتی مات ءُ گھارانی پریاتاں دگنیاءِ انساپ جاھاں داں سر بکن اَنت۔ مرچی اے سارتیں وھدءَ مئے مات ءُ گھار ءُ کسانیں تپلیں زہگ ماں دگانی سر ءَ کپتگ اَنت۔ مارا ھمے درد مارگی انت ءُ مرچی کُل بلوچ راج ءِ پرزنداں ھوار اے دگہ بزگیں راج ھم وتی سر ءَ بوؤکیں زُلماں دگنیاءَ سر بہ کن اَنت، مرچی بلوچ، پشتون، سندھی، مہاجر، سرائیکی ءُ ایدگہ بزگیں راجانءَ یک مُشت بوھگی اِنت،مرچی مئے توار ءِ سر کنوک چاگردی رسانکدر ءُ یک مشتی اِنت، ایدگہ رسانکدر پاکستان ءِ دست ءَ اَنت ءُ ایدگہ دگنیا ءِ رسانکدراں پاکستان پمیشکہ موکل دیَگ ءَ نہ اِنت کہ آ راستی ءَ سرپد بنت ءُ منی زوراکی دگنیا ءِ دیمءَ شِنگ ءُ شانگ بنت۔

مرچی مئے مات ءُ گوھارانی ارسانی بدل، آھانی بیگواھیں مردمانی دیم ءَ آرگ ءِ بدل، آھانی بیگواھیں پرزندانی کُنٹاں بے وارس گُشگ ءَ اِنت ءُ آھانی کُنٹاں چیروکانی کبر کنگ ءَ اِنت کہ دگنیا سرپد مہ بیت۔
مرچی دگنیا ءَ دیمروئی کُرتگ ھروڑیں آسودگی ھست انت گُڑا پرچا پاکستان ھمے کُنٹانی ڈی این اے کنگ ءَ تیار نہ اِنت؟ مرچی ھمے کُنٹاں ڈی این اے بہ کنت گُڑا اَلّم زانگ بنت کہ اے بیگواھیں بلوچ پرزندانی کُنٹ اَنت ءُ یک کُنٹے اگاں اناگہ ءَ زانگ نہ بیت ھاں بَلے دہ دہ کُنٹ چون بے وارس بوت کن اَنت ءُ پاکستان پرچا ڈی این اے ءِ کنگ ءَ تیار نہ اِنت؟

مارا وتی توار اَلّم ءَ پہ دگنیا ءَ سر کنگی اِنت ءُ وتی منزل ءَ سر بوگی اِنت ءُ چو مہ بیت کہ باندا روچ مئے نام ءُ نشان ءِ سوج اے دگنیا ءَ بیگواہ بہ بیت بس راجدپتر ءِ تہ ءَ ھمے نبشتہ کنگ بہ بیت کہ بلوچ راج یک راجے بوتگ یک سرڈگارے ئے واھند بوتگ بَلے چہ گُنگ ءُ کَر ءُ کوری ءَ ءُ چہ نہ تپاگ ءُ ھاموشی ءَ چہ وتی مرگ ءِ تُرس ءَ ابدی ئیں مرگ زُرتگ۔

ھمت ءِ مرداں
مدت ءِ ھُدا
بلوچ راج ءِ لوٹ
آجوئی آجوئی
آزات بلوچستان زندگ بات

ما وتی وابانی ساھگ ءَ واب ایں

نبشتہ کار : شھید رحمان عارف

پولکار:ظہورفضل

دی بلوچستان پوسٹ 

مئے لبزانک ءَ نوک نوکیں تران بندات بیان انت ” جدیدیت ،، کلاسیک ” رومانیت ،، ساختیات پس ساختیات ، دادا ازم ءُ سریلیزم باریں دگہ چی چی ، اے ترانانی آسر چی بوت کنت ؟ اے تران آسرے سر بوت کن انت اگن ایوک تاک سیاہ کنگ بیگا انت چو کہ ھما جُست ءَ کہ لبزانک ءَ چہ ازل ءَ گون ءُ پیداک انت بزاں ایش کہ وت لبزانک چی ئے ۔۔۔۔؟

رحمان مراد ، مجیب مجاھد ، منیر مومن ، داد ءُ دگہ بازینے کہ اے نوکیں بزاں پہ بلوچی ءَ نوکیں نزاناں ہما رنگ ءَ پڑ ءَ آ ران انت کہ ہرچ تاک چہ اے نبشتانکاں ہوتک نہ بیت منی گشگ ءِ مکسد اے نہ انت کہ اے علمی تران کنگ مہ بنت ، بلکیں من اے گشگ لوٹاں کہ ہما جیڑہ ءُ تران گیشتر دیما آرگ بہ بیت کہ آ چہ بلوچی ءِ دیمروی ءَ پہ گامے برات کن انت برز ءِ تران ءُ گالبند چہ مگرب ءَ اتک ءُ اردو اش پولنگ کت ءُ نوں مئے گُٹ ءَ دور دئیگ بیئگا ینت، اول بُرزے نام گپتگیں نبشتہ کارانی تہ گیشتر وتی نبشتانکانی مول و مکسد بزان ابلاغ ءَ وانوک ءَ رسینت نہ کنگا انت بزاں ایشانی رسانک سک باز نزور انت دومی نوکیں ماھتاک ءَ سہ ماھی تاکانی جو دْرد گوارگ پہ بلوچی ءِ کشار ءَ رحمت ءِ ھور ءِ بدل زھمت ءِ سیلاب ءِ مہ بیت چوکہ گندگ بیئگا انت یک نوکیں زبان ئے رواج دئیگ بیئگا انت کہ بلوچ راج ءِ زبان گشگ بوت نہ کنت بلے اے تاکانی گیشتر نبشتانک ہمے زبان ءَ رواج دئیگا انت کہ من اشی ءَ پاکستانی بیوروکریسی (بلوچ) ءِ زبان گشت کنیں بلوچی لبزانک ءِ زبان ءِ اناں چہ اے بلوچی ءَ گہتر انت کہ رومن رسم الخط وتی کنگ بہ بیت پرچی کہ اے وت چہ رومن ءَ گیشتر جیڑہ ودی کنت ۔ من بید کست ءُ کینگ اشی گشگ ءَ چک ءُ پد نباں کہ اے تاکانی شونکار ءُ شونکاری مجلس وت بلوچی زبان ءُ آئی ءِ ھندو جاہ (محل وقوع ) ءُ کارمرزی ءَ بلد نہ ینت اے ھمے سرپد انت کہ بلوچی ایوک پاکستان ءِ بلوچانی زبان انت ایران ، اوگان ، ترکمانستان ، افریقہ ، خلیج ءُ عمان ءُ ایندگہ ملکانی بلوچ بلوچ نہ ینت پمشکا اشاں وتی تاکاں ایوک اسلام آباد، کراچی ءُ کوئٹہ وڑیں شہرانی زبان ءَبلوچی ءِ نام داتگ ءُ ھمیشی ءَ جدیدیت ءُ دیمری ءُ نوکیں جاوراں گون ہمدپی گش انت بلے اشاں کئے بگشیت کہ شمئے نبشتانکانی وانگ ءَ گوں مارا دو ڈکشنری انگریزی ءُ اردو وتی گورا ایر کنگ لوٹ انت ۔

ایرانی، اوگانی ءَ ایندگہ انگریزی ءُ اردو ءَ نہ بلدیں بلوچ شمئے نبشتانکانی وانگ ءَ پد بیت کنت شمئے علمیت ءُ زانتکاری ءِ منوگر بہ بنت بلے چہ شمئے نبشتانکاں آیاں علمی مڈی ہچ دست نہ کپیت اول وا آ ایشاں ونت نہ کن انت من نہ گشاں بلوچی ءَ اردو انگریزی ءُ ایندگہ زبانانی لبزکارمرز کنگ مہ بنت، بہ بنت بلے چو ھم اناں کہ سرجمیں ستر اردو ءُ دگہ زباناں بہ بنت گڈا ایوک ءَ بلوچی گشگ بوت نہ کن انت ۔

ھمے کلگ کہ بلوچی ءِ کواس دپتر زانت ءُ شاعر سید ہاشمی وتی کتاب بلوچی زبان و ادب کی تاریخ ایک جائزہ ءِ اندر ءَ ایرانی ریڈیو ءِ درور ءَ دنت گشیت کہ ریڈیو زاھدان ءِ بلوچی اے وڈ انت تقریبا ماں سی کیلو متری زاھدان ماں راہ بین زاھدان ءُ میرجاوہ یا راھے کہ چہ ھیت ءِ تقاضا بدست گروھان مہندسی تیپ زاھدان جوڈ بوتگ چہ نیمگ ءِ کچہ تاب وارت۔ ؛ نوں بگشے مئے شمے سرا اردو انگلش ءَ وتی رنگ پرینتگ ءُ آیانی ءُ فارسی گڈا نوں بلوچی کجا شت اردو ءِ مزن نامیں نبشتہ کار شمیم احمد ءِ کتاب 5=2+2 ءِ وانگ ءَ پد من گیشتر سرپد باں کہ آ چی گشگا انت بلے رحمان مراد ءِ 2+2 چتور انت شما بزان ات اگں دادازم ءُ سرریلزم ءِ رجانکار ہرچی ءَ اے گالبندانی رجانک ءَ گون ایشی ءَ نہ گیشین انت کہ اے گالبند یورپ ءِ وتی رد کتگیں گوستگیں عہد ءِ مجاں گاریں گالبند انت ءُ اشاں اردو لیگار کتگ اشانی مکسد چی انت ؟

انچشں کہ ابوالاحفیظ صدیقی گالبندانی کتاب ” کشاف تنقیدی اصطلاحات ،، ءِ اندر ءَ دادازم ءِ گیشواری کنگ ءِ سر ءَ گشیت دادازم لبزانک ، نکاشی ، پلسپہ ، زیمل ءِ دنیا ءَیک سبکیں ، ردیں گنوکیں ، بےڈولیں ءُ بیکاریں زرمبشتی ات کہ بندر ءَ یورپ ءَ جنگ عظیم ءِ برورد ات ۔۔۔۔۔۔ پمیشکا زوت اے زرمبشت بےتوار بوت ۔ ھمے پیم سرریلزم ءِ بابت ءَ اردو ءِ نامداریں نبشتہ کار سجاد ظہیر ءِ گشگ انت کہ ” دادازم ءِ بےسوبی ءَ پد دادازم ءِ منوکاں اکتور 1924 ءَ اے زرمبشت ءَ جدت پسندی ءِ نام دات ۔

گشگ ءَ چہ منی مول اش انت کہ اے زرمبشتاں چہ یورپ ءَ سوت زرت نہ کت گڈا مارا پرچی گوں اشاں اڈینگ بہ بیت ۔ ھواشانی گیشواری کنگ بیت بلوچ لبزانکار اشاں سرپد بیت بلے مناں ہمے گمان بیگ ءَ انت کہ بلوچی لبزانک بے منزل ءَ بس گام جنان انت چو مبیت کہ ما پروفیسر ڈاکٹر سید عبداللہ ءِ وڈ ءَ بگوشیں کہ ” ما وتی دامن ءَ چہ ہما بے بویں پلاں پر کنگائیں کہ وتی ٹالاں چہ دیریں سندگ ءُ دور دیگ بوتگ انت ،،
یک ھبرے دگہ ھم مئے نبشتہ کاراں دلگوش کنگ لوٹ ایت کہ نبشتہ ءِ وھد ءَ بلوچ بہ بنت پاکستانی بلوچ اناں منی ھیال ءَ ایرانی اوگانی ءُ ایندگہ بلوچاں پہ مئے نوکیں ماھتاک ءُ سہ ماھی تاکانی وانگ گران بلکیں مشکل انت بلے آ ،، ماھتاک بلوچی ،، ءَ لبزانک ءَ شرتر وان انت اے واستہ کہ تنی ءَ آیاں اے راہ نزرتگ کہ مئے نوکیں تاک اشی ءَ رواج دئیگا انت پمیشکا من یک برے پدا گشان کہ بائد انت ما وتی منزل ءُ راہ ءَ بگشین ایں من انجم اعظمی ءِ ھیالاں وتی ھیال زاناں ءُ گشان کہ ” بیستمی کرن ءَ یک گروہ ءِ انچیں ھم است کہ آ نوکی (جدت) ءِ ہوپ ءَ گرپتار انت ءُ آ چہ بن ءَ دود ءُ روایتانی منوک نہ انت ، اے گروہ یک پگری ءَ ہم بندوک نہ انت اے گروہ ءَ لہتے انچیں ہم است کہ آ نفسیات ءِ نوکیں زانتکاراں گون نزیکی کن انت ، دومی گروہ وجودی زانت ءَ باز کس چہ فلسفہ ءُ منطق ءِ ساھگ ءِ چیر ءَ انت لہتے وا اے درستیں پگرانی تہ یکپارگی ھژناگ ءَ انت ۔۔۔۔۔۔ ءُ اشانی ھوش یورپ ءِ گیگان ءَ ہوش مندی زانت ۔۔۔
باریں ما ھمے ھوپانی آماچ نہ ایں زاناں مئے نبشتہ کار وتی زمین ءُ ھاک ءَ چہ سدگ ءِ سوب ءَ چو بے مھار نہ انت اگن انچش انت گڈا اشی ھلاج ۔۔۔۔؟

رسول حمزہ توف وتی کتاب میرا داغستان ءِ اندر ءَ ھمے جیڑھانی بابت ءَ چو گشیت ۔۔۔۔ ” من لہتے انچشیں مردم ہم دیستگ انت کہ آیاں ماراتگ کہ آیانی ماتیں زبان ءِ مڈی باز کم ءُ بےبستار انت یک انچیش زبانے ءِ کمک زورگ ءِ کوشستے کتگ کہ آ لبزانکی مڈی ءَ پر انت ءُ بستارے داریت بلے چشیں مردمانی ھال ہم انچو بوت کہ آ ،، آوار ،، زبان ءِ یک کسوے ءِ ہما پس ءِ درور بیت کہ آ پمیشکا جنگل ءَ شت کہ گرک ءِ وڈیں دمبے گون وت زوریت ءُ کیت ، بلے وہدے آ واتر بوت گڈا آئی ءِ کانٹ گار ات انت ، من ہمے بزگاں گون ھبر کت ءُ چار اتگ کہ نوں آ ہما زبان ءَ کار مرز کنگ ءَ انت آ راستی ءَ ،، آوار ،، نہ انت بلے روسی ہم نہ انت نوں منی ھیال ءَ اے یکیں دست ءَ دو کوٹگ چست کنگ لوٹ انت ،،(میرا داغستان)
مئے ھمےھال نہ انت ، آیا انچیں زبانے نیست کہ ما آئی ءَ بگوشیں ءُ نبشتہ بکنیں کہ آ ایران ءُ مئے ایندگہ بلوچانی پیم ءَ درمبیت منی ھیال ءَ شئے شولان ءُ ظہورشاہ ءِ شعرانی سرپدی ءَ نہ مارا ءُ ناں ایندگہ ملکانی بلوچاں اردو ءُ انگریزی ءِ فرہنگ ءَ ڈکشنری ءِ زلورت کپیت اگن لغتے ءِ درکار بیت گڈا آ ایوک بلوچی انت ۔۔۔

بلوچی سبز بات

سئے ماھی تاک ” دْرد ،،

مارچ تا مئی 2002

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت

اُستاد ءِ پگر ءُ پَلسپہ، مئے راجی زمہ واری

نبشتہ کار :کمبر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

دو روچ پیش منی چمّ ءَ پِرّگ بِنا کُتگ اَت کہ من ءَ ھچ سماء نئیت منی چم پَہ چیزے ءِ گِندگ ءَ مَھتل اِنت. من بلوچی شِرک ءُ پالے کُت، چمّ ءِ چیر ءَ بُوچکے ایر کُت بَلے چمّ ءَ پِرّگ بَس نہ کُت.سیمی روچ ءِ نیم بیل ءَ منی گوشاں چہ درد ءُ اَندوھاں چَکاریں اِھوالے کپت کہ اُستاد ءِ گس ءِ سر ءَ اُرش یے بیتگ، لھتیں سنگت ٹپّی ءُ لھتے پہ ماتیں سرڈگار ءَ نْدر ءُ کُربان بیتگ. بلے دَنیگت زانگ بُوّگ ءَ نہ اِنت کہ کئے شھید بیتگ ءُ کئے کئے ٹپّیگ اَنت.

چَہ اے نہ گیگیں ھالانی اِش کنگ ءَ پَد گْوش ئے اے سھت ءُ دْمان پمن چو مھشر ءِ نِدارگ ءَ آس گواریں دْرد ءِ داب ءَ اَنگر گْوارگ ءَ اَت. منی نگاھاں زمین جَھل ءَ ایرشُت ءُ آزمان سر ءَ لُمب اِت. من چہ سسّا ءُ زانگ ءَ دَر دُور ماں بے سمائی ءِ گیابان ءَ گوں وت ءَ بیگْواہ بیت آں. نزانت من کُجا ءُ ھَیالانی جُڑ بولان ءُ شور ءِ کُجام تَک ءُ پھنات، تیھُر ءُ بُرزیں ھَساراں وت ءَ پولگ ءَ اِنت. یک گْونڈیں ساھتے ءَ پَد من سماء کُت ءُ چہ سنگتاں جُست ءُ پْرس بُنگیج کُت سنگتاں ھالاں دَئے اِت باریں سنگتانی نوکیں چے اِھوال اِنت. چاراں ھر سنگت چو منی داب ءَ وتی ھیالانی جھان ءَ بیگْواہ اِنت ءُ جیڑگانی لکیر ءَ پیشانی ءَ کِشک رَستگ. ھمے جُست ءُ پْرسانی تہ ءَ ناگھاں منی گْوانکوءَ گْوانک جَنئگ بِندات کُت.مں زنگ چِست کُت چاراں سنگتے ،ھاں سنگت ھالاں کن؟ سنگتءَ نہ چِشت نہ کُلّت، گْوشتے سنگت شھید بیتگاں ، سنگت گپ ءَ اَت کہ من ھَبر گُڈ اِت ءُ جُست کُت سنگت اُستاد ھم………….؟ سنگتءَ گْوشت ھَو یار!

گُڑا منی توامیں بالاد چو سِنگ ءِ بُت ءَ مْیلانک بوت ءُ گْوش ئے اَرواہ چَہ جَبین ءَ دیری دَر کپتگ اَت. دست ءُ پاداں لرزگے زرت ءُ اے زمستانی شپءَ منی جان چہ ھید ءَ میچّل اَت .انچو دیدگاں چہ اَرس اَنارکاں جہل اوھند بوتاں، منی دلءَ دگُنیا تباہ بوت. من وتی اُمبر ءِ تہ ءَ وڑ وڑیں اَڑاند ءُ جنجال دیستگ اَت، اے جُھد ءِتہ ءَ منی براس،منی ناکو زھک،منی گُھار زھک، منی دوستیں سنگت شہید بوتگ آں. بازیں انگت گار ءُ بیگْواہ اَنت. مَرگ ءُ زند ءِ دومی پِڑّ ءَ پس،ماس، براس، ناکوزھک، تُرو زھک، دگہ باز سیاد ءُ وارس مُرتگ اَنت منی چمّاں تْرمپے اَرس نہ رتکگ ،بلے ! اے اَنچیں درد ءُ دورھے اَت کہ من ءَ پہ اَرس ءِ ریچگ ءَ مجبورے کُت. چہ اے مانگیشگاں پَد من گوں دل ءَ سَوڑگ کُت کہ ما کُل ھمے راہ ءِ مُساپریں، یکّے ساری ءُ یکّے رندءَ بلے مارا دْرستاں ھمے پند ءَ رَؤگی اِنت . وتی رہشونءِ بابت ءَ اَرس مَریچ، پرچہ کہ اَرس ءِ ریچگ وت یک بُزدلی یے. ما اگاں جنرل اُستاد اسلم ءِ سنگت ءُ ھم پگریں مارا اَرس ءِ ریچگ زیب نہ دَنت.بلے آ ساہت سکّیں گْرانیں ساھتے اَت، پہ منی وڑیں یک نِزوریں ڈیل ءُ بالادے ءَ چِد ءُ گیشتر بے سَگّ اِت.
شر وَ ھمیش اَت کہ اُستاد ءِ وڑیں کماندار ءُ رہشونے اے چکاس ءُ گْرانیں ساھتاں نمیرانی ءِ دْروشم ءَ چمّا گِسر مہ کپت اِیں ، چیاکہ اے وڑیں راجی سروک ءِ رؤگ پہ راجاں بلاہیں تاوانے.اے وڑیں رہشون ءِ جاگہ داں کرناں ھورک ءُ ھالیگ بنت، بلے من یک ھَبرئے ءَ جَزمّاں اگاں راجی اَدارگ مُھکم ءُ تْوان مَند بوت گُڑا دگہ ھَزاراں اُستاد اسلم دیم پہ منزل ءَ راھی بیت. پمشکا منی دل اے ھَبر ءَ مُدام گْوش اِیت کہ اُستاد زِندگ ءُ مئے ھَمُک دیوانانی جَلوہ ءُ بْراہ اِنت.

پرچہ کہ اُستاد تھناءَ رہشونے نہ اَت ،بَلکیں آ یک بہادُریں، ایمانداریں، راست گُش ءُتِچکیں جنگولے ھم است اَت.اُستاد ءِ کِرد تاں جھان مان اِیت اَست ءُ اَبدمان اِنت .چیاکہ اُستاد یک کاملیں انسان ءُ شیشّاریں آشوبی ءِ اَت، پمشکا منی وڑیں یک نابزانتیں نبشتہ کارے ءِ چاریں لبزانی نبشتگ کنگ، سِپت ءُ توسیپ ءِ مُھتاج نہ اِنت. بَہ کول ءِ سنگتانی اُستاد ءِ وتی واھش ءُ اَرمان ھمے بیتگ کہ مں گندل ءُ نپادانی تَل ءِ مرگ ءَ نہ لوٹ آں.پمشکا واجہ ھُدا ءَ وتی دوستیں بَندگ ءِ ھبر گوش داشت ءُ آئرا گندلانی باھوٹ نہ کُت. اے دَرگت ءَ دینکار گْوش اَنت کہ واجہ ھُدا وتی دوستیں مردم ءِ ھَبرءَ کبول کنت. من گْوش آں اُستاد واجہ ھُدا ءَ را دوست اَت پمشکا واجہ ھُدا ءَ آئی اَرز کبول کُت. منی ھم اَرز گوں پاکیں ھُدا وند ءَ ھمیش اِنت پہ وتی ھما دوستانی دوستی ءَ بلوچ ءِ ھر جُھد کار ءَ گَندلانی اُوستیگ مَہ کنت، من ءَ ھم .

اَو ! اُستاد وَ اَبدمان بوت نوں پشت کپتگ اُستاد ءُ اُستادءِ پگر ءُ پَلسپہ، ءُ مئے راجی ڈُبّہ ءُ ذمہ واری. چیاکہ اُستادءَ زانہ نزانتگ ءَ کہ من اے منزل ءِ راھی آں جنئگ باں ؟ استاد زانہ سرپد ءُ پوہ نہ اَت؟ کسّے گْوش اِیت اُستاد ءَ چو بُہ کُت اِیں، اُستاد آ بُہ کُت اِیں. منی شھزانتاں! اُستاد ایش ءُ آ، کُلاں سر پد اَت. بلے اُستاد ءَ اے راہ پہ وت گچین کُتگ اَت داں مئے وڑیں کور دیداں بُہ شوناھیت کہ آجوئی پہ کمرزانی ءِ بَندگ ءُ شِرکنیں دانک ءِ دْرشان ءَ نہ بلکیں کُربانی دَیَگ لوٹ اِیت. اے ھَبر ھَم راستے ھر زند ءِ گُڈّی منزل مرگ اِنت، بلے مرگ پہ مکسد، مرگءَ چہ پد زندگ بُوّگ مزنیں اَرزشے دار اِیت. اے مئے دست ءَ اِنت کہ کئے وتءَ چوں زندگ کنیں. پہءَ شَرّی یا پہ شِرّی؟ پمشکا اُستاد ءَ ھر گام پہ ھوش ءُ بود شھار دات کہ جُنز ءِ لوٹ ءُ گَزر چی اَنت.کجا جُنز ءَ را منی بَچّ ءِ لوٹ اِنت، کُجا جُنز ءَ را منی سنگت ءِ، کجا جُنز ءَ را منی جند ءِ لوٹ اِنت. جنرل ءَ مرچی اے سابت کُت ءُ پیش داشت، کُلیں راہ ءُ دَر گیشنت آں. بلوچ ورناھاناں، بلوچ مھلونک ءَ را یک ساپ ءُ تِچکیں راھے پیش داشت کہ مرگ یک روچے اَلّم کئیت بلے مرگءَ پہ بھادُری اَمباز بکن.چیاکہ اے مرگ کس ءَ پیام نہ دنت کہ من پیداکاں وت ءَ جاڑی کن، بلکیں مارا چو جنرل ءَ اے گچین کنگی اِنت کہ کُجام مرگ ءَ وش آتک بکن اِیں. ھما مرگ کہ منی کومی مکسدءَ پیلہ کنت، گُڑا چہ مرگءَ من پرچا بُہ تُرساں. نوں ھمے پگر ءُ پَلسپہ ءِ سر ءَ مارا بلوچ جُھد کار ءُ سرجمیں راج ءَ پہ وتی راجی باندات ءَ ھَملی دْروشم ءَ اے کار گوں گُشاد، گُشاد ءَ دیم ءَ بَرگی اِنت. گُڑا من پہ پھر گْوش آں کہ شھید ءُ بیگْواھیں بلوچ پُسّگانی دیستگیں واب، واھش ءُ اَرمان پہ سبزگ ءَ دیر نہ کنت.

پکرءِ جنرل سلامت بات. جنرلءِ کارواں جُنزاں بات. بلوچ سر ڈگار آجو بات.

آزمانک

مَرگ ءِ آدینک

نبشتہ: ھلیل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من مُرتگاں اگاں زندگاں چو نزاناں، بلے کَش ءُ کِرّ ءِ مردمانی گریوگ ءُ زاری ءَ من ھمے مارگ ءَ اِتاں کہ من مُرتگاں… بلے مرگ وَ چو ارزانی ءَ نہ ایت گُڑا من چتور ارزانی ءَ مرگ ءِ آماچ بوتگاں، اِنّا من زِندگ آں… گوں ھمے ھیال ءَ من مزنیں کُوکارے جَت ءُ گْوشت “من زِندگ آں شُما پرچہ گریوگ ءَ اِت؟” بلے کَسّے ءَ منا بَئے ھم نہ کُت انچو گُشئے کسّے منا انسانے ھم شُمار کنگ ءَ نہ اَت…
مردم یک ءُ دومی ءَ گوں ھلوت کنگ ءَ ات اَنت، کسّے گْوشگ ءَ اَت کہ انّی دمانے پیسر ہوٹل ءَ نندوک بوتگ، کسّے گْوشگ ءَ اَت انّی مگرب ءِ نمازے وانتگ ءُ لوگ ءَ واتر بوتگ، یکّے ءَ وَ چَٹ گیشیں کُت گوں دروگ ءَ وتی گْوشت ئےِ مرچی سُہب ءَ کالج ءَ ھون ءِ اُلٹی یے کُتگ.

من پاد آیگ ءِ باز کوشست کُت بلے بے سوب بوتاں، پدا من ودار کُت کہ دوست داروکے بَئیت بوت کنت منی سرا بھیسہ بکنت ءُ مھلوک ءَ سرپد بکنت کہ من نہ مُرتگاں، زِندگاں… بلے کَسّ ءَ منی سرا بھیسہ نہ کُت، من ھم دِل یکیم کُت کہ اے دُگنیا ءَ دَرد ءُ گَم ءَ کَسّ کَسّی نہ اِنت، بَس چُپ بہ بَئے ءُ ندارگ بکن کہ مھلوک چنچو اشتاپ اِنت، پہ دَم ءِ راست کنگ ءَ مردمے کمّو پاداں تچک بکن گُڑا بچار آ نیمگ ءَ مھلوک کَلّ یے جَنَگ ءَ اِنت… ءُ کَلمپوگ مُچ کنگ ءَ اَنت، کَلمپوگ ھمے ھاترا کہ باندئے روچ ءَ کسّے شَگانے مہ جنت کہ ایشانی کَبراں کَلمپوگ مان نیست… مُردگ ءِ کَلّ کنگ ءَ اے انچو اشتاپ اَنت گُشئے زِند ءَ ھمیشان لاپ داتگ، تاں سئے روچ ءَ کونٹ تالانی بیت، چمّ ء پُرّ اَرس گواری ءُ لاپ ء پُرّ ورگ بیت، پدا کسّے یات ھم نہ کنت کہ چُشیں سنگتے، سیادے، ھمساھگے بوتگ.
“مھلوک ھرچی کنت منا چِہ من وَ زِندگاں من چو کنگ ءَ نہ آں.” یکبرے پدا من کوکارے جَت
“من زندگاں…!” بلے ھِچ پہ ھِچ

کمّو دیر ءَ ماہ پری گوں اَرسیگیں چمّاں منی نیمگ ءَ پیداک اَت، ماہ پری من دیست، منی چمّ رُژنا بوت اَنت من کندگے جَت کہ منی تْرُو منا سرپد بیت بلے سد اَپسوز کہ منی مہروانیں تْرُو ماہ پری ھم منی جیڑہ ءَ سرپد نہ بُوت، اتک ءُ رنگی ئیں شالے منا پِر ئےِ دات.
انّی تھنا یک مہروانے پَشکپتگ اَت کہ من آئی ءِ ودارا اتاں کہ بَئیت ءُ منا چہ اے چَپ ءُ چوٹیں رُنگراہ ءَ بِہ کَشّیت… منی مات، ھو من وتی مات گنج ھاتون ءِ ودارا اِتاں…

آ ساھت ھم اتک کہ منی مات پیداک اَت دُراھیں مھلوک کہ کمّو پیسر ءَ کسّے گْوشگ ءَ اَت کہ انّی دمانے پیسر ہوٹل ءَ نندوک بوتگ، ھما کہ گْوشگ ءَ اَت انّی شام ءِ نمازے وانتگ ءُ لوگ ءَ واتر بوتگ، ھما کہ گُشتگ اَت ئےِ مرچی سُہب ءَ کالج ءَ ھون ءِ اُلٹی یے کُتگ… دُراھیں یک کِرّ بوت اَنت ءُ چُپ اِش کُت…

من گَل بوتاں کہ مھلوک چہ منی مات ءَ تُرسیت منی مات اتک منا چہ پیشانی ءَ دروت ئےِ گِپت گُڑا من ھمے سرپد بوتاں کہ مات ءِ مہر منا رَکھینت کنت. من گْوشت “منی مہروان منی بھشت شرّ اِنت تو اتک ئے من تئی ودارا بوتگاں پرچا کہ تھنا تو زانئے من زِندگاں، وتی اے سیاداں سرپد بکن اے منی کَلّ کنگ ءِ پُشتا کپتگ اَنت.”

بلے منی مات ھم دگنیا ءِ رِپک ءُ ھُنرانی دست ءَ ریپینگ بوتگ اَت، مھلوک ئےِ اجازت دات کہ جان شودے بکن اِت.
من ھُشک ءُ ھیران بوتاں کہ مات چتور چو بے مہر بیت ءُ منا اے رَسترانی دست ءَ دَنت، چار ورنا اتک ءُ منی جون ءَ چِست کَنگ ءَ لگ اِت اَنت.

من یک بلاھیں چیہانٹے جَت “منی مات…! من زِندگ آں.”
گوں چیہانٹ ءَ من چارِت منی سنگت نودان منا ٹوھینگ ءَ اِنت “پادا ترا چے اِنت جَوَڑگ ءَ ئے؟”
گوں پاد آیگ ءَ من چارِت من وتی ھاسٹل ءِ کوٹی ءِ توکا آں ءُ منی سنگت ءَ ابید دگہ کَس نیست نا ھَلوت کنوکیں مردم، ننکہ تْرُو ماہ پری ننکہ منی مات گنج ھاتون…
من گْوشت “من زندگ آں؟”
“ھان بابا تو زِندگ ئے تو جَوَڑگ ءَ اَتئے من ترا پاد کُت.” نودان ءَ پہ اجکّہ ئی درّائینت
“من گُڑا وابے دیستگ کہ من مُرتگاں ءُ مھلوک منا کَل کنگ ءَ بَرَگ ءَ اِنت.”
“ھو چو ھم بوت کنت پرچہ کہ واب وت مَرگ ءِ آدینک اِنت.”
“ھَو…! مَرگ ءِ آدینک.”

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت

جنرل اسلم بلوچ ءِ پگر زِندگ اِنت

نبشتہ کار: سرباز وفا

دی بلوچستان پوسٹ 

بنی آدم واجہ ھُدا ءِ چہ ھژدہ ھَزار مھلوک ءَ ھمے ھاترا گچین تِراِنت کہ واجہ ھُدا ءَ بنی آدم ءَ را جھد ءُ کوشست کنگ ءِ سکت ءُ تَوان داتگ. بنی آدم اے دگنیا ءِ تہ ءَ ھَرچی کُرت کنت، چیاکہ بنی آدم ءِ لوٹ وتی جند ءِ دست ءَ اِنت. بلوچی ءَ یک گپّے کن اَنت ھِمت ءِ مَرداں مدت ءِ ھُدا ،چَرے ھَبر ءَ راستی پَدّر اِنت کہ بنی آدم گوں سِتک ءُ باور ءَ چے کہ بِہ لوٹ اِیت کُت کنت. واجہ ھُدا ءِ دربارا ہرچی بلوٹیت پمیشکا گْوش اَنت نااُمیتی یک زنڈیں گُناھے، چیاکہ نااُمیتی بنی آدم ءِ زانت ءُ زانگ ،توکل ءُ ھمت ءَ چو شومّک ءِ ریش ءَ وران کنت. اگاں بنی آدم ءِ اَندر ءَ زانت ءُ زانگ ءِ مارِشت، توکل ءُ ھِمت ھلاس بوت گُڑا آ مَردم بے ارزشت بیت .پمیشکا بنی آدم ءِ مستریں سوبمندی گوں آئی جُھد ءَ ھمگرنچ اِنت. ھما جھُد ترا پہ وتی مکسد ءِ گرگ ءِ ھاترا سِتک بہ بیت ،وتی سرجمیں ھیال ءُ بودشت ءَ پہ مکسد ءِ پھازگ ءَ ھَرچ کنت گُڑا الم سوبمند بیت ۔

بازیں رند ءَ مردم نِنداں ھمے ھَبر ءَ گیر کاراں کہ بنی آدم ءِ ھمنچو اُمبر مزن بُوان بوت آئی زانت کم کناں کنت، بَلے من اےگپّ ءِ ھچ مَنّوگِر نیاں .اگاں بنی آدم ءِ پہ مزن اُمبری آئی زانت کم بُوان بہ بیت بنی آدم ھَرچی مزن بُوان بیت آ نوک، نوکیں کار ءُ کُتہ کاریاں دَر بَران کنت . پہ وتی زندمان ءِ گیش ءُ گیوار ءَ نوکیں گامگیج ءُ پیش بَندی ٹھینان کنت . وتی زند ءِ تہ ءَ وڑ وڑیں مٹی آران کنت .چیاکہ نا اُمیتی ، ھسد ءُ کینگ اے دْرست گلامی ءِ زنگ ءُ پولِنگ اَنت کہ بنی آدم ءَ پَلگارگی اَنت. اے ھَبر ءَ ھر یکّے پوہ ءُ سرپد اِنت کہ گلامی ھما سِلیں نادْرائی اِنت کہ پہ مَردم ھچ پشت نہ گیج اِیت. گلامیں مردم ءُ راج ءِ ھَر چیز وتی دست ءَ نہ بیت، آ پہ ھَر کار ءَ کْوزہ گیر ءِ چمدار ءَ مِنّہ وار بیت کہ واجہ چے گْوش اِیت من ھمائی کن آں. ھمے ھاترا کْوزہ گیر گلامیں راجاں زہنی نادْراہ کنت کہ آ پہ وتی وشھالیں باندات ءُ زندمان ءِ ھاترا ھچ وڑیں پیسلہ کنگ ءُ گامگیج زُورگ ءِ سِکت نہ دار اِیت.

آ اے درگت ءَ نے دگنیا ءَ پوہ بیت نہ وتی زندگ بُوّگ ءِ مکسد ءَ سرپد بیت کہ من پرچہ زندگاں،من ءَ پہ زندگی ءِ ھاترا چے کنگی اِنت. اگاں آئی مکسد پہ وتی لاپ ءِ والینگ، پُچ ءُ پوشاک ءَ بہ بیت اے وڑیں مکسد ءِ دارگ بنی آدم ءَ شریں کرد ءُ نام ءُ توار نہ دنت. ھما مکسد مردم ءَ وژنام کنت آ پہ راجی نپّ سیّتانی ھاترا بہ بیت. اگاں کسّے ءَ پہ راجی لوٹ ءُ گزرانی ھاترا جیڑ اِت آ مکسد یک پگرے بیت. گُڑا آ پگر مردم ءَ را چہ مَرگ ءَ پَد ھم نمیران کنت. چیاکہ پگری مردم وتی زاتی جیڑھاں شموش اِیت ءُ پہ راجی کارانی دیمرؤی ءُ گھبودی ءَ جُھد ءُ جَپاہ کشّ اِیت. اگاں پگری مردم دُژمن ءِ دست ءَ شہید کنگ بہ بیت راجی پگر ھچ وڑا نہ اُوشت اِیت داں وتی منزل ءَ سر بیت. اگاں ما دگنیا ءِ راجی جنُزانی سرا چمشانک بِہ دَئیں ءُ بچاریں گُڑا راجی جنُز چو ھما شرتگ ءُ توپان ءِ وڑ ءَ اَنت کہ آیانی دیم ءَ ھچ بَند ءُ دیوال، زُور ءُ تاکت داشت نہ کنت.

کْوزہ گیر ءِ مکسد مُدام گوں جُوپّہ ءُ لالچ ءَ اِنت ،ھمے لوٹ اِیت من دگرے مال ءُ مڈیاں لُٹ ءُ پل بکن آں. پمشکا اے ھَبر راجدپتری راستی یے کہ زُوراکانی نسیب ءَ کدی باج نہ بوتگ ءُ نہ بیت.

چیاکہ زُوراک بیدے وتی لُٹ ءُ پُل ءِ ھَنوشی ءَ دگہ ھچ وڑیں لیکّہ ءُ مارشت یے نہ دار اِیت، بلے ایردستیں راج گوں نیشنلزم ءِ لیکّہ ءَ پہ وتی راج ءُ ڈیھ ءِ پاسپانی ءَ ھر وڑیں سکّیانی دیم ءَ چو کوہ ءَ مِکّ بیت. اگاں ما وھدے پگر ءَ سرپد بوگ لوٹ اِیں گُڑا مارا چہ وتی گواش دْمگاں سَر سِٹ کنگ نہ لوٹ اِیت، بلکیں آئی سرپدی مارا چہ مزن نامیں راجی بامَرد ءُ راہ دَربَر واجہ جنرل استاد اسلم بلوچ ءِ بے دَروَریں کرد ءَ پیش داشتگ کہ پگر چی یے ؟ مرچی اے ھَبر ءَ بلوچ ءِ زھگ، زھگ سرپد اِنت کہ جنرل واجہ اسلم بلوچ نہ سردار ءُ نوابے اَت، نہ میر ءُ ٹکری یے. بلکیں آ یک بزگرزادگیں بلوچ پُسّگے اَت کہ آئرا راج ءُ ماتیں گُلزمین ءِ مھر ءَ پہ ایمن نِندگ ءَ نیشت. مُدام پہ راجی کارانی ھاترہ سِلاھ بند ءُ پیش گام اَت. مرچی پمیشکا آ ھما نام ءُ کرد ءِ واھند اِنت کہ آئی لھسّیں پگر پہ راج ءِ سُھرچکّیں باندات ءَ بوتگ. اگاں کسّے لوٹ اِیت کہ من ھم راج ءِ اَندر ءَ مرگ ءَ پَد نمیران بِہ باں گُڑا پہ آئی ءَ ھَژدری اِنت کہ آ جنرل واجہ اسلم بلوچ ءِ رَستگیں لکیر ءُ رَند پَداں راھی بِہ بیت. چیاکہ جنرل واجہ اسلم بلوچ گوں وتی راجی مکسد ءَ ایماندار ءُ کامل اَت. مرچی آئی ءِ کردار ءَ بلوچ راجی جنُز ءَ را دگہ نامے داتگ. پمیشکا گْوش اَنت کہ پگر ھما درد ءِ نام انت کہ مردم ءَ پہ کرار نئیل اِیت. مردم ءَ پہ وتی زیبائیں مَرزبوم ءُ ڈگار ءَ شیدا ءُ دیوانگ کنت داں مردم پہ وتی منزل ءَ سر نہ بوتگ ھر وڑیں کُربانی ءِ دَیَگ ءَ چکّ ءُ پَد نہ بیت .جنرل واجہ اسلم بلوچ ءَ اے پدّر کُرت کہ منی پگر ءُ لیکّہ منی راج ءِ وشھال ءُ راجی آکبت اِنت. اگاں پہ راجی مکسد ءَ من نْدر بہ باں گُڑا منی ارواہ تاھیر گیپت ءُ ایمن بیت کہ من وتی پرز پیلو کُتگ.

بیا اِت ما شُما کُل بلوچ راج ءِ پُسّگ اے اھد ءُ پیمان کنیں کہ جنرل واجہ اسلم بلوچ ءِ اے پگرانی کاروان ءَ ھما جاہ ءُ منزل ءَ سر کنیں کہ واجہ ءَ ھما واب دیستگ اَت. چیاکہ اے واب ءِ مانا کنگ ءُ راستی ءِ گوناپ دَیَگ گوں مئے شُمئے کُربانی آں بَندوک اِنت. اگاں ما شُما پہ کُربانی دَیَگ ءَ جُھد ءِ پِڑّ ءَ ساڑی بُوت اِیں گُڑا پاکستان نہ دُگنیا ءِ ھچ تاکت مارا داشت نہ کنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت