نوھان ءُ شاری ءِ گند ءُ نند
نبشتہ کار : داد بلوچ شاشانی
دی بلوچستان پوسٹ
نوھان ءُ شاری وت ماں وت ءَ سکیں بلاھیں دوست اَت اَنت اگاں یکے چَہ دومی ءَ جُتا بوتیں ماھے ماھے ءَ گیش ھچ بر جُتا نہ بوتگ اِت اَنت الم وڑے نہ وڑے ءَ وت ءَ دیستگ اِت اِش، ھمے وڑ ءَ انشپی ھم ھر دو نشتگ اَت اَنت ءُ ھچ گپ ءُ ترانی نہ اَت اَنت، نیم ساھتے گْوستگ اَت ھر دو بے توار نشتگ اِت اَنت، ھر کس وتی ھیالانی تہ ءَ گار اَت، برے برے یکے ءَ دومی ءَ چو کَرنی ئیں دُژمن ءَ چار اِت، بلے ھر دو گوں وت ءَ سک بالاھیں دوست اَت اَنت گڑا ھمے وھد ءَ شاری ءَ سگریٹے بُن دات ءُ دَمے کَش اِت ءُ اناگہ ءَ گوں جِھلیں توارے ءَ نوھان ءَ جُست ئِے کُت” ترا جُستے بہ کن آں “؟
نوھان ھم سگریٹے بُن دات ءُ شَریں دَمے کَش اِت، بے تواری ئِے پروشت ءُ پسو ئِے دات” ھو جُست ءَ نوں جُستے لوٹ اِیت بھتاور”.
شاری ءَ کسانیں بچکندے جت ءُ گْوشت” من گْوشت بلکیں زھر بہ گِر ئے ءُ ترا منی جُست وش مہ بیت”!
نوھان ءَ ھم بچکندے جت ءُ پسو دات” اِنّا باید اِنت من پہ جُست ءَ بد مہ بَر آں، اگاں جُست دوست نہ بوت گُڑا پسو ئِے نہ کن آں اے انچکیں جیڑھے نہ اِنت”.
ھیر اے وَ انچکیں جیڑھے نہ اِنت پد ءَ ھم جُست کنگ الّمی اِنت، گڑا شاری ءَ وتی جُست بندات کرت اَنت ءُ وتی جُست ئِے چو اے وڑ ءَ ایر ئِے کرت”تو من ءَ اے وڑ ءَ گْوشت کن ئے کہ ترا مھر کدی بوتگ “؟
نوھان کمو ھیران بوت کہ اے چونیں جُستے ءُ چوں پسو ءَ ئِے بہ دے آں، لاچار بوت کہ پسو ءَ بہ دے آں، ھو مِھر من ءَ باز بَر ءَ بوتگ ءُ انگت ھم ھست،بَلے ھر وھد بے سوب بوتگ آں “۔
شاری گیش پوہ بوگ ءِ ھاتر ءَ جُست کرت” ترا گوں کَے ءَ مھر بوتگ ءُ ھست”؟
آئی ءَ بچکندے جت ءُ گْوشت” تو زاناں منی رازاں کَشگ ءُ زانگ لوٹ ئے” ؟
شاری ءَ اوں کمو بچکند اِت ءُ گْوشت” اَنّا من اگاں تئی رازاں بہ زان آں منی کُجام درد ءِ دوا بنت، بس تھنا زانگ لوٹ آں، بلے مروچی من الّم زانگ لوٹ آں، من ءَ منی پسو ءَ بہ دے”.
نوھان چہ شاری ءَ لاچار بوت ءُ پسو دیگ ءَ بنا بوت ” من ءَ مھر باز دروشم ءَ بیتگ، چاگرد ءِ ھر تَک ءُ پھناداں ءُ ھر وڑیں سُر ءُ پُراں گوں بیتگ” ۔
شاری نوھان ءِ پسّو ءَ پوہ نہ بوت ءُ چہ آئی ءَ جُست ئِے کرت ” من سرپد نہ بوت آں تو چے گْوشگ لوٹگ ءَ ئے “؟
نوھان ءَ شاری ءَ گیش سرپد کنگ ءِ ھاتر ءَ پسو ئِے دات ” بزاں راج ، زمین ، کھول ، سیاد ءُ وارس ، زُبان ءُ لبزانک ، دوست ءُ سنگت ، جنک ءُ بچک ، دگہ دگہ ۔۔۔۔۔
ھو ھاں، گڑا بے سوبی ءِ سَبَب چے بوتگ ؟ شاری ءَ دگہ جُستے ھم ایر کرت”.
نوھان ءَ شاری ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ لگ اِت ءُ گوں ارمانیں گالوارے ءَ پسو ئِے دات” چو من نہ زان آں کہ منی نزوری بوتگ یا آیانی نزوری ، یا جاور ءُ وھد ءِ نزوری بوتگ یا نا زانت ءُ نا سرپدی ءِ سَبَب بوتگ بلے من انچوش سرپد بہ آں مُدام بے سوبی ءِ آماچ آں “.
کمو بے تواری یے ءَ پد، شاری ءَ پد ءَ گپ ءِ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ جُست ئِے کرت” نوں گُڑا تو چے کنگ ءَ ئے”؟
نوھان ءَ یک سگریٹے روک کرت ءُ پسو ئِے دات “بس ندارہ چارگ ءَ آں”.
شاری گوں ھبکھیں نگاھے ءَ چارگ ءَ لگ اِت ءُ جُست ئِے کرت ” باریں چونیں ندارہ چارگ ءَ ئے “؟
نوھان ءَ سگریٹ ءِ دمے جَت ءُ پسو ئِے دات “انچیں ندارہ کہ چے بوگ ءَ اِنت ءُ کنگ ءَ اَنت ءُ پد ءَ من گْوست ءِ چارگ ءَ آں کہ من کُجا ءُ پرچا بے سوب بوتگ آں ،نزوری کَئی بوتگ ءُ نوں چے بہ کن آں،چاگرد ءَ چے کُتگ ءُ چاگرد چے کنگ ءَ اِنت ،چاگرد ءَ را چے کنگ لوٹ اِیت ” ؟
شاری ءَ اے جیڑھانی گیش ءُ گیواری ءِ ھاتر ءَ چہ آئی ءَ جُست ئِے کرت ” گُڑا تئی ھیال ءَ ترا کُجام گامگیج چِست کنگی اِنت کہ ترا ءُ چاگرد ءَ را سوبمندی ءَ بارت کرت بہ کنت”؟
نوھان ءَ اے جُست ءِ سر ءَ کندگ اھت ءُ کندگے جت ءُ پسو ئِے دات ” من کہ بزانتیں گُڑا ترا اے وڑ نہ گْوشتگ اَت کہ من ندارہ چارگ ءَ آں” ۔
شاری ءَ ھم کندگے جت ءُ گْوشت ” ھو بزاں تو انگت ھچ راہ ءُ دَرے دَر نہ گِپتگ” ؟
نوھان ءَ گوں لھمیں توارے ءَ پسو دات “ھو ۔۔۔۔۔۔”.
شاری ءَ سر ءُ سوج بندات کرت” باید اِنت ما نوں مہ چار اِیں ءُ کار بہ کن اِیں ،یک راہ ءُ یک دست بہ بہ ایں ، کسان کسانیں گپانی سر ءَ دل گِران مہ بہ ایں اے گِرانیں وھد ءَ دگہ کسے نئیت ءُ مارا چَہ اے ازاب ءَ دَر کرت نہ کنت” ۔ !
نوھان ءَ سگریٹ ءِ دگہ دمے جت ءُ پسو ئِے دات “ھو اے گپاں کہ تو کنگ ءَ ئے من اِشاں روچے ھزار مردم ءِ دپ ءَ ھزار بَر ءَ اِشکُرتگ ءُ اشکنگ ءَ آں، بَلے انگت یک راھے ءُ یک کارے ھم پہ دلجمی نہ بوتگ کہ اے مردُم ءَ اُوپار بُروت، ما اے گپ کُتگ بلے پد ءَ کار ھما وڑ ءَ بوتگ،چوناھا باز کم اے وڑیں کار ھما ھیالانی وڑ ءَ بنت منی دیم ءَ انگت نہ گْوستگ اَنت ما بہ گْوش اِیں اے کار منی دل ءِ وڑ ءَ بوتگ الّم کمی گیشی بوتگ ،نوں من ھمد چہ پُھ نہ بیگ ءَ آں کہ ایشی ءِ سَبَب چے اِنت ،چو ھر مردُم دومی مردُم ءَ را راہ پیشدار اِیت کہ تو چُش کن، تو پلان کن بَلے وت ھچ کُت نہ کنت،اے گپ ءِ بزانت ھمیش بیت کس کسی جیڑہ ءُ نزوری ءُ بزگیاں ءَ سرپد بوت نہ کنت، بس وتی دل ءِ وڑ ءَ راہ پیشدار اِیت ءُ مُدام ھمے گْوش ایت” من تھنا اڑ اِتگ آں ایدگہ دْرست شَر اَنت بس من نگیگ آں” ۔
اے گپ وَ ھست بلے تو مِھر ءِ بے سوبی ءَ الم کمو سرپد بہ ئے کہ پرچا بوتگ ءُ بیت، شاری ءَ اے بے مھری سر ءَ پد ءَ جُست کرت” ؟
نوھان ءَ وتی سگریٹ ءِ بُنڈال جَگل دات ءُ پسو ئِے ترینت” مِھر ءِ بے سوبی انچوش اِنت من چاگرد ءَ را رَد گْوش آں چاگرد من ءَ رَد گْوش ایت، من دومی مردُم ءَ میارگ کن آں ءُ آ من ءَ میاریگ کنت، ھر کس ھر کس ءَ رَد گْوش ایت بَلے وتی رَدی ءَ کس سرپد نہ بیت ، اسل جیڑہ ھمد ءَ مانگیشِ اتگ تنیگہ کس ءَ وتی رَدی نہ پَھم اتگ گُڑا کَے سرپد بوت کنت کہ جیڑہ ءِ بن کُجام اِنت ھر کس بِرّ اِنت ، نوں اے گپ ءَ من گْوشت نہ کن آں نزوری کُجام جاگہ ءَ اِنت ۔
شاری ءَ پد ءَ جُست کرت “تئی ھیال ءَ انوں نوکیں پدریچ ءِ تہ ءَ مِھر ھست ؟
تو بھتاور چنکس جُست کن ئے وَ ، ھیر تئی جُستانی پسو الّم دیگی اِنت، چو من گْوشت نہ کن آں مِھر ھست یا نیست ،منی دیم ءَ نہ گْوستگ دوئیں دیم یک وڑ ءَ اَنت، من ھر وڑیں کتاب شائِری ، آزمانک ءُ گِدار یا چم ء وت دیستگ گیش یک نیمگ ءَ مھر بوتگ، بزاں دوئیں نیمگ ءَ مِھر گندگ نہ بوتگ اگاں بوتگ چیزے وھد ءَ داں پد ءَ مِھر ءَ ساہ داتگ، من ایش ءَ مِھر ءِ نام دات نہ کن آں ، انوں گیش مردُم وتی پایدگاں چار اَنت ،مِھر گندگ نہ بیت اگاں تو وتی کھول ءِ مردُمانی توک ءَ گوں ھورتی ءَ بچار ئے ھم انچوش اِنت مِھر گوں پایدگاں بندوک اِنت کسے پایدگ مہ بیت ھما روچاں گْوشیت تو وتی من وتی ۔ من اِد ءَ وتی ھیال ءِ گپ ءَ آں بوت کنت رَد بہ باں ۔
اد ءَ تو راست گْوش ئے ھیر جُست باز اَنت گڑا تو وتی چاگرد ءَ را چے پیام دیگ لوٹ ئے یا پہ چاگرد ءَ چے کنگ لوٹ ئے کہ دیمروی کرت بہ کنت؟ شاری وتی گُڈی جُست ایر کرت”.
تو اوں زور ئے، من انگت کلوہ دیگ ءِ جاگہ ءَ سر نہ آں کہ کلوھے بدیاں بلے من پہ چاگرد ءَ باز کنگ لوٹ آں ءُ من انگت وتی نزوریں گاماں جنزان آں بلے من ءَ گوں چاگرد ءَ یک جُستے ھست.
شاری ھیران بوت ءُ گْوشت” باریں تئی چونیں جُستے کہ تو چاگرد ءَ را کنگ لوٹ ئے “.؟
نوھان ءَ یکبرے پد ءَ دو سگریٹ ءِ ٹال چہ پارکیٹ ءَ در کرت، یکے وت ئِے روک کرت ءُ یکے پہ شاری ءَ شھار ئِے دات ءُ وتی جُست ئِے ایر کرت” منی جُست ھمیش اِنت کہ مردُم پرچا وتی رَدی ءَ سرپد نہ بیت ایشی ءِ سَبَب چے اِنت” ؟
شاری ءَ وتی سگریٹ روک کرت ءُ گْوشت” باید اِنت چاگرد اے بارو ءَ الّم بہ جیڑ اِیت”.
ھمے وھد ءَ دوئیں یکبرے پد ءَ بے توار بوت اَنت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
