TBP Balochi

لاک ڈاؤن ءَ زنداناں بندیگیں بلوچ

نبشتہ : کار رُژن بلوچ

چوکہ شما سرپد اِت سرجمیں دگنیا ءَ یک کرونا وڑیں وبایے کپتگ ھمے وبا ءِ گر ءُ دار ءِ ھاتر ءَ سرجمیں ملکاں لاک ڈاؤن جتگ ءُ وتی ھما کوم ءَ را مہ کن کتگ کہ شما چہ لوگاں در میا اِت-

ھمے مردم کہ لاک ڈاؤن ءِ ھاتر ءَ چہ لوگوں بندیگ اَنت آ چون تکانسر اَنت کہ آ چیز ءَ شما وت سرپد اِت آ تھنا بس لوگ ءَ درایگ ءَ مہ کن کنگ بوتگ اَنت شما آ درستیں چیزاں کُت کن اِت ابید ڈن ءِ درتک نہ کن ات بلے آئی ءَ لوگ ءِ تہ ءَ درستیں آسراتی دست کپ اَنت سارتیں گوات وشیں ورگ مات ءُ پت گھار برات ءُ چُک ءُ جنین درست آئی ءِ دیم ءَ اَنت ناں آئی ورگ ءِ تکانسری ھست نانکہ وپسگ ءُ نندگ ءِ بس تکانسری ھمش اِنت لوگ ءِ درایگ اِنت –

آ کہ زنداناں زند گوازینگ ءَ اَنت آ چنت تکانسر اَنت آئی ءَ را شما گمان کُت نہ کن اِت تھنا ھما مردم مار اِت کنت کہ آ بندیگ جاھاں بند اِت یا کہ بند بوتگ-

آ مردم کہ بیگواہ اَنت تھنا بیگواھی نہ اِنت تھنا زنداناں بندیگی نہ اِنت بیگواھی وَ یک بلاھیں دردے ءُ تھاروکی بے ورگی ءُ وڑ وڑیں اَزیت اے درست بیگواھی ءِ ھمراہ اَنت-

یکرندے بیگواھیں سنگتے آجوئی ءَ چہ رند گوں دوچار بوتگیں اَت من دروت ءُ دْراھبات ءَ چہ رند ءَ گوں آئی ءَ ھمے بیگواھی ءِ درگت ءَ جُست کُت کہ ترا وھدیکہ زورگریں پاکستانی لشکر ءِ کارندھاں من ءَ چہ لوگ دزگیر کتگ ءُ گوں وت برتگ ھمے شپ ءَ من ءَ درتکگ اش ءُ بازیں لٹ ءُ کُٹے کتگ اِش ءُ جتگ اِش جُست اِش کتگ، اَنچش روچ گوازن بوتگ اَنت گوں لُٹ ءُ کُٹانی ھمراھی ءَ من جُست کنان ءُ آئی پسّہ دیان کُتگ. گْوشت ئِے کہ یکرندے من ءَ دیم چیر واپینتگ ءُ دو منی سر ءَ اوشتاتگ ءُ یکے ءَ جَتگ ءُ جُست کتگ ھمے برے شھمات ءُ برے ماں لگتاں مان ءِ بستگ-

وھدیکہ من پد ءَ جُست گِپت کہ ترا ھمے نزیکیں بُنجل ءَ بُرتگ اِت یا کہ مزن شھر ءِ گُڑا آئی ءِ پسّہ ھمے بوت داں چیزے مدتے ءَ من نزیکیں بُنجل ءَ بوتگاں پد ءَ یکروچے ما پنچ شش بچک یکیں کوٹے ءِ تہ ءَ نشتگ اِت ایں لشکر ءِ کارندھے اَتک ءُ آئی ءَ نام جُست گران کُت اَنت اے نامانی تہ ءَ منی نام ھم گون اَت گوں بلے من نزانت چی ھاتر ءَ منی نام گون بوتگ گُڑا من ھمے جیڑگ بندات کتگ یا من ءَ در کنت یا کہ من ءَ کُش اِیت ءُ دور دنت ھمے کوٹے ءِ تہ ءَ کہ من بندیگ بوتگیں ما سے ءُ چار کَس بوتگ ایں چمّ ءُ دست مئے نہ بستگ اَنت گُڑا کوٹے ٹنگ ٹنگ بوتگ ما ھمے ٹنگ ءِ تہ ءَ چار اِتگ کہ کسان چہ مزن گاڑی دُرست کش اِتگ اَنت اش ءُ تیاری ءَ کنگ ءَ روگ ءِ بلے ما انگت نزانگ ءَ اِت ایں کہ چی بوَگ ءَ اِنت-

پد ءَ کمے رند لشکر ءِ کارندھے اَتک ءُ منی چمّ ءُ دست ءِ بست اَنت ئِے من ءَ چہ کوٹے ءِ تہ ءَ کش اِت اش دیم پہ گاڑیانی نیمگ ءَ بُرت اِش من گندگ ءَ نہ اِت آں بلے توار ءَ اِش کنگ ءَ اِت اَنت کہ گاڑی چالو اِت اَنت ءُ من ءَ ھما ٹرک ءِ تہ ءَ دور ءِ دات کہ آئی ءِ تہ ءَ کُکڑی ڈب مان اَنت کمی رند گاڑی چہ اد ءَ در کپت اَنت نی ما وڑ وڑیں ھیال دل ءَ آرگ ءَ ایں دومی نیمگ ءُ کُکڈانی ڈبانی بوہ ءَ تکانسر کتگ اَت لشکر ءِ لھتے کارندہ ھم گون اَت ھمے ٹرک ءِ تہ ءَ من سک نگیگ اِتاں من گوں ھمے لشکر ءِ کارندھاں گْوشتگ من سک نگیگاں منی دم پُر نہ بوَگ ءَ اِنت بلے آیانی پسّہ ھمے زاہ بوت اَنت “مادر چود بہن چود خاموش ہوجاؤ ” من بے توار بوتاں ءُ ھچ کُت نہ کت ابید جیڑگ ءُ بے وسی ءَ گاڑی انگت روان اِتاں ما برے اشی ءِ لگتانی چیر ءَ اِت ایں برے آئی ءِ لگتانی چیر ءَ بس ھمے جیڑگ ءَ اِتاں مارا کجا برگ ءَ اِنت گاڑیاں ھم دیر اِنت راھاں-

بلے من نی گمان کُت مارا بوت کنت کیچ ءَ برگ ءَ اَنت داں چیزے کلاک ءَ رند چار اِت گاڑیانی مھلوک ءِ توار اِنت پرپٹانی نی من پھم اِت کیچ ءِ شھر اِنت کمی رند گاڑی اوشتات اَنت من سرپد نہ اِتاں کجا اوشتاتگ اَنت گاڑیانی اوشتاتگ ءَ گوں مارا ھم ایر گِپتگ اِش دست ءُ چمّ دوئین بستگ اِتاں ءُ مارا پُشت ءَ ھتر دیان اِتاں لشکر ءِ کارندہ ، وھدیکہ گاڑی چہ مارا ایر گِپتگ اِت اِش روچ ءِ رُژنایے گندگ بوتگ اَت بلے پد ءَ آھستہ آھستہ تھار بوان اَنت مارا ھتر دیان ءُ دیم پہ ھما تھاریں کوٹیانی تہ ءَ برگ اَت –

وھدیکہ ما تھاریں کوٹیانی تہ ءَ سر کنگ بوت ایں ما چار اِت چاریں نیمگاں ککار ءُ واو زاری اِنت بلے چمّ بستگ اِتاں ءُ پد ءَ چمّ ءُ دستانی پچّ کنگ ءَ رند چار اِت اے تھاریں کوٹے ءِ تہ ءَ اجب رنگیں مردم اَنت-

من جُست گِپتگ چونیں مردم اِت اَنت؟
پد ءَ آئی منی پسّہ دات ءُ گْوشت ئِے ھمے وھد ءَ لشکر ءِ کارندھاں منی چمّ پَچ کُت اَنت ءُ آ شُت من ءَ ھمے کوٹے ءِ تہ ءَ آؤرتگ اَت ئِے اشی ءَ تہ ءَ پیسر ءَ چہ مردم مان اَنت بلے اجب رنگیں مردم اِت اَنت آیانی ریش ءُ مید سک مزن اِت اَنت چنت سال اَت آ ھمے تھاریں کوٹے ءِ تہ ءَ بندیگ اِت اَنت بلے گل اِت اَنت کہ یک نوکیں مردمے مروچی مئے مھمان اِنت بلے من بلے سک بے تاھیر اِتاں اشانی گندگ ءَ چہ پد من باز ھیال دل ءَ جیڑ اِت –
اے بندیگانی تہ ءَ انچیں مردم ھم ھوار اَت آ لشکر ءِ کارندھانی بازیں لَٹ ءُ کُٹاں چہ گنوک اِت اَنت ھمے سما کُت من اے یک گنوکانی نادُراہ جاھے –

ھمے بندیگیانی تہ ءَ یک ڈاکٹرے ھم ھوار اَت برے سار ءُ برے گنوک اَت منی سر ءَ مھروان اَت من ءَ باز تسلی ئِے دات ھچ پریشان مبو ترا در کن اَنت بلے من انگت بازیں ھیالے دل آرگ ءَ اِتاں –

جاھے گریوگانی توار اَت جاھے کندگانی یک نیمگے تھاری اَت ءُ دومی شُد ءُ تُن بس ھما وھد ءَ اشانی دل ءَ لوٹ اِت مارا ورگ ءُ آپ اِش دات بلے ورگ ورگ ءِ وڑ نہ بوتگ اَنت ما مجبور اِت ایں شُد ءَ مارا وتی وڑ کُتگ اَت-

نی من ءَ وتی لوگ ءِ یات سک اَتک چم ارسیگ بوت اَنت من وتی لوگ ءَ وتی ءُ مات ءُ گْھارانی دستانی دل ءَ بوتگ اَنت ورگ ءُ آپ پہ وھدے داتگ بلے من انگت نکر ءَ کتگ بلے مروچی منی ھال اِش اِنت –

ھمے وڑ روچ ءُ شپ یک اِت اَنت بلے روان اِت اَنت یکے شپے ءَ جُست اِش کُت یک شپے ءَ لٹ اِش دات-

پد ءَ مارا انچیں کوٹیانی تہ ءَ کُتگ اِش اود ءَ ناں وپسگ بیت ناں کہ نندگ ھمے سرپد بو آ یک کبرے ءِ وڑ ءَ اِت اَنت بلے سک تھار اِت اَنت ھچ میم نیتک ترسناک اِت اَنت ھمے جاہ ءَ مار وارت ءُ ھمے جاہ ءَ ما پیشاپ کُت –

یک دمکے ءِ دراجی ءَ دوئیں نیمگاں کوٹی اِت اَنت دیم پہ دیم اِتاں بلے تھاری ءِ تہ ءَ کس کس ءَ نہ گندگ ءَ اَت وھدیکہ یکروچے آئی ایس آئی ءِ یک آپیسرے اَتک ءُ لیٹ ئِے روک کُت اَنت نی ما زانت دیم پہ دیم ءَ کوٹی ھست ھمے آپیسر اَتک یک کماشے چہ ھمے کوٹیانی تہ ءَ کش اِت ئِے ءُ یکبرے مئے دیم ءَ سکّ ئِے جت کماش پریات کنگ اَت گریوگ اَت کماش ءِ اُمر کساس شست سال اَت منی تہ ءَ تُرسے ودی بوت من ھم تُرسگ ءَ اِتاں نی منی باریگ کیت-

آپیسر ءَ کماش جُست کنگ اَت بہ منّ تو چی چی کُتگ بلے کماش تیار نہ اَت بزگ لَٹ ءُ کُٹاں چہ پد آپیسر ءَ کماش ءِ پشک کش اِت پد ءَ شلور ءَ کشگ ءَ اَت ءُ کماش پریات کنگ ءَ اَت من یک بلوچے آں شلور ءِ کشگ پہ من ایب اِنت منی اِزت اِنت بلے زالمیں آپیسر ھچ گپ گوشدارگ ءَ نہ ات اَنت منی سر ھم جھل اَت چمّاں ارس رِیچگ ءَ اِت اَنت مئے چمّانی دیم ءَ منی پِت ءِ اُمر ءِ یک کماشے ءِ شلور ءَ کشگ ءَ اِنت من بلے ھَچ کُت کنگ ءَ نہ آں-

پد ءَ بزگیں کماش ءَ باریں کُتگ یا نہ کتگ بلے لاچار بوت گوں اَرسیگیں چمّاں ھو کُت ئِے نی من زانت زندان ءِ چون اِنت اے بندیگانی ھال چی اِنت من چوناھا اولی رند اِنت بندیگ جاھاہ بندیگ اتاں وھدیکہ اے وڑیں کماشانی سر ءَ اے وڑیں زُلم ءُ زیادتی بیت ھما زالبول کہ بندیگ جاھاں بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت ھما کہ دہ بیست سال اِنت بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت-

داں چیزے ماہ ءَ پد من آجو کنگ بوتاں بلے انگت منی ھیال ھمے تھاریں کوٹیانی سر ءَ اِنت-

مروچی ما ھم بہ چار ایں ما لاک ڈاؤن ھاتر ءَ بندیں چُنت تکلیپی مئے تہ ءَ ھست اِنت آ کہ دہ بیست سال ءَ بندیگ جاھاں بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت آ چنت درد چُنت ازیت سگگ ءَ اَنت-

ھما مردم زانت کہ آ بندیگ جاھاں بندیگ بوتگ ھرکس انگت زندان ءَ مار اِت نہ کنت.

زندان ءِ زند ھمیش اِنت!

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

اوگستان ءِ رودراتکی اُستان ننگرھار ءِ دمگ ھیوہ ءَ یک جنازھے ءِ وھد ءَ وتکُش تراک کنوک ئے ءَ وت ءَ تراک ناکیں تراک ءَ گوں تراکینتگ چریشی ءِ آسر ءَ بیست ءُ چار مردم بیران ءُ سِی ءَ چَہ گیش زدگ بیتگ اَنت ۔

رسانکدرانی ھالانی رد ءَ تراک شیخ اکرم نامی ئیں ضلعی پولیس قمندان ءِ جنازہ ءِ سر ءَ بیتگ کہ گوستگیں روچ ءَ دل ءِ نادراھی ءَ بیران بیتگ اَت –

لھتے مردمانی گوشگ ءَ وتکش تراک ءَ بیران بیتگیں مردمانی تہ ءَ اُستان ننگرھار ءَ مھتری پتر ءِ باسک ھوار اَنت بلے سرجمی ءَ اے گپ ءِ راستی دیم ءَ نیاتکگ ءُ ناکہ دگہ سرکارءَ بندوکیں مردمے ءَ چوشیں گپ سھرا کرتگ ۔

زانگ بہ بیت امریکا ءُ افغان طالبان ءِ میان ءَ دوھہ قطر ءَ بیوکیں ایمنی ءِ مسام ءَ پد اوگستان ءَ جنگ ءُ چوپیاں کمی اتکگ، انگت ءَ افغان طالبان ءَ مروچی بیتگیں اے وتکُش تراک ءِ بارو ءَ ھچ بیان شنگ نہ کرتگ بلے دومی نیمگ ءَ دمگی مردمانی گوشگ اِنت کہ چِد ءُ پیسر چوشیں اُرش داعش نامی ئیں ناشرکاریں گَلے ءَ کرتگ اَنت ۔

بلوچستان ءِ بنجاھی شھر شال ءَ وائس فار بلوچ مسنگ پرسنز ءِ زھرشانی بنجل ءَ 3ھزاد 9سد ءُ پنجاہ ءُ شش روچ سرجم بیتگ – شال ءَ چَہ راجدار ءُ چاگردی باسک اکرم بلوچ، ھپیز بلوچ ءَ نیشتگیں کھولاں گوں پدردی درشان کرتگ ۔

وی بی ایم پی ءِ رھشون ماما قدیر بلوچ ءَ ھمے میان ءَ گپ کنان ءَ گْوشت کہ پاکستان سرجمیں لشکر ءِ زور ءِ پد ءَ وتی جیٹ جھاز ءُ گن شپ ھیلی کاپٹرانی سر ءَ بلوچ آبادیانی سر ءَ اُرش کنگ اِنت بلکیں ھرجاہ ءَ دمگی دلارانی ھمراھی ءَ ڈیتھ اسکواڈ جوڑ کرتگ کہ چریشی ءِ دست ءَ ھزاراں بلوچ بیگواہ ءُ شھید بیتگ اَنت ۔

ماما قدیر بلوچ ءَ گُشت کہ مروچی میان اُستمانی رسانکدر بلکیں امریکا ءِ مھتری پترانی سر ءَ داں بلوچستان ءَ بوؤکیں زُلم ءُ زوراکیانی گپ بیگ ءَ اِنت ۔ اے وڑیں وھدئے ءَ وھدیکہ سرجمیں دنیا پاکستان ءِ ناشری کاراں بیزار بیتگ ۔

آئی ءَ گْوشت کہ ھونریچی ءُ زُلمانی ھلاپ ءَ گل ءَ سیاسی، جمھوری بلکیں ھمک تک ءَ ھر وڑ ءَ توار چِست کرتگ – انسانی ھکانی زمہ واریں میان اُستمانی ادارہ، ھواریں راجانی میان اُستمانی گَل اے انسانی ھونریچانی سرا گامگیج بہ زور اِت –

آئی ءَ گُشت کہ اے جیڑھانی دلگوش کنگ ءَ ھرچ وڑیں دزبندی کرتگ بلے دلگوش کنگ نہ بیتگ اَنت – اے جیڑہ گیش ترند بیان ءُ ودان اِنت۔

پاکستانی لشکر ءِ سروک جنرل کمر جاوید باجوہ ءَ گوستگیں روچاں تگران ءَ جنگ بیتگیں میجر ندیم بٹی ءَ ھوار بازیں کارندھانی جنگ بیگ ءَ پد ایران ءَ کمک کنگ ءِ درگت ءَ ھردوکیں سروکانی گپ ءُ رپ کُتگ ۔

پاکستانی لشکر ءِ سروک ءَ کیچ ءِ دمگ تگران ءَ فرنٹیئرکور ءِ گشت ءِ سر ءَ بیتگیں اُرش ءِ بارو ءَ ایران ءِ سلاہ بندیں لشکر ءِ سروک میجر جنرل مھمد باکری ءَ گوں تران کرتگ ۔

روکپتی بلوچستان ءِ سیمسراں چاردہ مِل دور بیتگیں اے ارش ءِ زمہ واری بلوچ لبریشن آرمی ءِ جارکش جیئند بلوچ ءَ منّ اِتگ اَت۔

آئی ایس پی آر ءِ رد ءَ جنرل کمر جاوید باجوہ ءَ تران کنان ءَ گْوشتگ کہ پاکستان ءَ ایران ءِ سیمسر ءِ کار بندات کرتگ، آئی ءَ گُشت کہ مول ءُ مرادانی سرجم کنگ ءِ ھاترہ ھمگرنچیں گامگیج زیرگ بہ بیت ۔

آئی ایس پی آر ءِ رد ءَ باجوہ ءَ تچک کرتگ ءُ گشتگ کہ پاکستان ھمک نوکیں سوھویں کارے ءِ دیم ءَ برگ ءَ جاڑیگ اِنت، پاکستان تچکی ءِ بنیاد ءَ دمگ ءَ امن ءُ ایمنی ءِ واھگدار اِنت، ایشانی ھمراھی ءَ آئی ءَ گشت سیمسر ءَ چوکیاں گیش کن آں۔

اود ءَ ایران ءِ سرکاری رسانکدر اسلامک ریپبلک ایجنسی (ارنا) ءَ رپورٹ کرتگ ءُ گشتگ کہ ھردوکیں جنرلانی نیام ءَ لشکری پیش گامی، سیمسری پھزداری ءُ کورونا ویروس ءِ بارو ءَ گپ بیتگ ۔

ارنا ءِ رد ءَ جنرل کمر جاوید باجوہ ءَ ھمگرنچیں سیمسرانی سر ءَ ناشرکاریانی گر ءُ دار کنگ ءُ پھزداری کنگ ءَ کڈنی کرتگ۔

کلات ءِ دمگ شور پارود ءَ دگ ءِ کش ءَ کلیں شور پَرپٹے ءَ لَگت داتگ اَنت چریشی ءَ چَہ شورواں آس برتگ ءُ ٹوھیں تراکے بیتگ –

لیویز بنشون ءِ رد ءَ کلات ءَ شست مِل دور دشت گوران ءِ ھند شور پارود ءَ پیش اتکگیں ویل ءَ زبیر اھمد ء دلشاد بیران ءُ آئی ءِ پِت دلشاد ء کادر بکش ساسولی جھمنند شور پارود زدگ بیتگ –

ٹی بی پی ءَ دمگی مردمے ءَ گُشتگ کہ دلشاد ء کادر بکش ءِ سیادی دمگی ھاکمانی نیمگ ءَ داشتگیں تراگامیں سرکاری مردم کوشیں ٹولی ڈیتھ اسکواڈ ءَ اِنت-

زانگ بہ بیت بلوچستان ءِ جتائیں ھند ءُ دمگاں سرکار ءُ آئی ءِ داشتگیں مردم کوشانی سر ءَ بلوچ آجوئی لوٹوکیں گلانی نیمگ ءَ اُرش بیگ ءَ اَنت بلے تنی وھدی اے اُرش ءِ زمہ واری ھچ گل ءَ پہ وت ءَ نہ زرتگ –

نمدی یے مات ءِ نام ءَ

نبشتہ کار: ڈاکٹر مھرنگ

رجانکار: هسابجار

دروت منی مکھیں مات !
اماں تئی دل ءَ پہ ماتے ءِ گیرآرگ ءَ همے یکیں روچ بس انت ؟
منی مکھیں مات !
تو وَ زان ئے کہ بلوچ مات راجدپتر ءِ هما گُمنامیں کارست انت کہ آیانی دیمھونیانی درگت ءَ ماں راجدپتراں باز کم نبشتہ انت – بیت کنت کہ راجدپتر نویساں هم بلوچ مات شمشتگ انت – بلوچ سرڈگار ءِ زالبول وهدے کہ ماتے بیت تہ بس یک زالبولے نہ مانیت – بلکیں دیمھونیانی یک پیاپیں درورے مانیت – منی زندمان ءِ درستاں چہ زیبائیں سیالی گوں منی مهکیں مات ءَ انت منی شیرزالیں مکھیں مات !
منی زند ءِ کُچلیں یات هم گوں منی مات ءَ بندوک انت – من ءَ شر یات انت کہ تیر مائیں شپاں آئی ءَ چتور گریتگ –
ششیں چکانی چار ءُ گزار آئی ءَ چو یک شاھینے ءَ کُتگ – روچ ءَ مردمانی دیم ءَ تمرد چو شیرزالے ءَ بوتگ ءُ شپانی ایوکی ءَ زار جتگ ءُ گریتگ – آ داں آگہ بوتگ من هم واب نہ کپتگ آں ءُ آئی ءِ ھڈیسکگانی بند بوگ ءِ ودار ءَ بوتگ آں –
هو ! اے هم راستے کہ من پہ وتی پت ءِ درایگ ءَ سک باز دوا لوٹتگ – بلے پہ اے هاتر ءَ ناں کہ آ منی پت انت ءُ مئے چار ءُ گزار کنوک انت – اے کار وَ آئی ءِ بیگواھی ءَ باز پیسر مات ءَ وتی کوپگاں زُرتگ ات –
من آئی ءِ آیگ ءِ دوا پہ وتی مکھیں مات ءِ هاتر ءَ لوٹتگ ات – پرچہ کہ منی مات پہ همائی ءَ گریوگ ءَ ات – منی مات ءَ مُدتے بوتگ ات کہ وتی شپ ءُ روچاں جنوزامی والینگ ءَ ات –
مرد راجی زمواریانی پیلو کنگ ءَ رپتگ ات – ءُ پُشت ءَ آئی ءَ شش چُک ءُ یک ورناھیں زالے اشتگ ات – ءُ بید ء آئی ءِ رزا ءَ یک ودارے آئی ءِ بهت ءَ دور ئےِ داتگ ات –
آیا من پہ وتی مات ءَ چیزے نبشتہ کنگ ءَ آں ؟
من ءَ باور نہ بوگ ءَ انت –
آیا اے چندیں لبز آئی ءِ اے بلاھیں جهد ءَ بیان کُت کن انت کہ اے جنگ ءِ یک بے تواریں سپاھیگے – اے جنگ کہ پژدرانی رکینگ ءِ جنگ انت -مرچی هم بازیں نادانے همے گُشیت کہ بلوچ زالبولاں چے کُتگ –
آ چو سبین ءَ نہ مُرت پرچا ؟ من گشاں مرگ وَ سک ارزان انت – مشکلیں کار زندگ بوگ انت ءُ پہ بلوچ زالبولے ءَ چا ءُ بَدتر –
مردانی دیمھونی گیر آرگ بنت ءُ آیاناں بامرد گُشگ بیت – گڑا زالبول ءِ میار ؟ آیا یک مردے بید ء یک دلیریں زالبولے ءَ دیمھونی دات کنت ءُ چو زالبولے ءَ گُمنامیں دیمھونی دیوک ئےِ بوت کنت ؟
منی مکھیں مات کہ آئی ءِ ورنائی پہ یک انچیں سپاهیگے ءِ چُکانی چار ءُ گزار ءَ پیر بوت کہ یک وهدے ءَ پہ آئی ءِ مهراں سوت ئےِ جتگ ات –
بلے منی مات ءَ زانتگ ات کہ چہ منی مهر ءَ آئی ءَ وتی سرڈگار ءِ مهر دیم ءَ تِر انت ءُ پہ همائی ءِ مهراں درستاں ساری من ءَ کُربان کنت – بلے زالبول ءِ وپا ءَ کجا کن ئے ؟
منی مات ءَ پہ آئی ءِ مهر ءِ هاتر ءَ وتی وشیاناں ندر کُت – نوں آ یک ماتے ءُ بس – وتی تہ ءِ آ زال آئی ءَ کبر کُت – من سیمی ءَ وانگ ءَ ات آں کہ منی مات ، منی پت ءُ مات ھر دُک ات –
سپاھیگ پہ وتی سرڈگار ءَ شیدا ات – وتی هانل ئِے یلہ داتگ ات ءُ شُتگ ات – آئی ءِ هانل همراه ءَ شش چُک ءَ پھک ایوک بوت – سپاھیگ برے برے کہ اتکگ ات تہ آئی ءَ وت ءَ سرجم ءَ همائی ءِ دستاں داتگ ات – بلّے تُری چیزے روچ ءِ هاتر ءَ بلے همے چیزوکیں روچانی تہ ءَ آئی ءَ وتی تہ ءِ زالبول دلجم کتگ ات کہ هو من انگت ءَ هست آں –
وهد ءِ پرگاں یک انچیں پچے وارت کہ سپاهیگ پھک بیگواه بوت –
آئی ءِ درد راستی ءَ تورناک ات – همائی ءِ درد انت کہ منی جبین روک انت –
آ گوں زند ءِ جنجالاں دیم پہ دیم ات –
هو ! منی مات ءَ چے چے نہ کُتگ ات –
سُهب ءَ وهدے پاد اتکگ ات تہ ماتے بوتگ ات ءُ پما ارزبند ئےِ جوڑ کتگ ات ،پد ءَ کہ اسکول ءِ روگ ءِ وهد بوتگ ات تہ پتے بوتگ ات منی کستریں براتے اسکول ءَ رسینتگ ات – پد ءَ نھادی ءَ شُتگ ات وردن ئےِ گپتگ ات -لوگ ءِ چلوپگ ئےِ کتگ ات انت ءُ منی اسکول ءَ اتکگ ات منی موکل ءِ گرگ ءَ کہ مھرنگ ءَ موکل بہ دے کہ پت ئےِ بیگواه انت ما پہ مھرنگ ءِ پت ءَ روانک کشگ ءَ ایں –

من ءَ شر یات انت – یک روچے منی مات کہ منی موکل گرگ ءَ کہ اتک تاں منی ماشٹر ءَ گُشت ” ماتی تو چو کن وتی چُک ءَ اسکول ءِ جند ءَ راه مہ دے وَ ” وهدے کہ مات کہ ڈن ءَ دراتک تہ سک گریت ئےِ – روانکانی وهد ءَ من ءَ مات ءَ مدام بلوچی گُد گور ءَ داتگ ات کہ تئی پت ءَ بلوچی گُد سک دوست بیت – وهد ے کہ آجو بیت ءُ کیت اگاں تئی پوٹواں دریں گداں بہ گندیت تاں من ءَ مڑیت گوں کہ تو منی چُک ءَ پرچا بلوچی گُد گور ءَ نہ داتگ –
آئی ءَ پہ مئے کلیں برات ءُ گهارانی وانینگ ءَ سک باز زهمت کشتگ –
من انی هم اگاں وانگ ءَ آں آ کیت من ءَ آپ وارینیت –
مرید ءِ کار وَ بس واب ءِ گندگ ات کہ بید ء آئی ءِ هانل ءَ بهہ مانا نہ بوتگ ات انت –
منی شھدربرجاہ ءِ اولی روچ ات ، وهدے من ءَ منی وانگ ءِ کوٹ ءِ گور ءَ کنگ ءَ گوں وتی زیبائیں چماں کہ چار ات ئےِ – چونیں کرارے ات آ چمانی تہ ءَ ، انچو سما بوت کہ گُش ئے آ گوں وتی مرید ءَ گُشگ ءَ ات کہ بچار مرید تئی هانل ءَ گوں تو وتی کتگیں زبان موک اتگ – تئی جنک ڈاکٹرے بوتگ –
پد ءَ چو بوت کہ آ شُتگیں سپاهیگ دوار بهہ واتر نہ بوت –
ءُ آ پہ مدامی جنوزام بوت –
آ روچ ءَ من وتی پت ءُ مات ھردُکانی وشیاں چہ یکبر ءَ زِبهر بوتاں – آ ، آ روچی هم ورنا ات – مئے دیم ءَ نہ گریت ئےِ ، وهدے من گُشت کہ اماں بہ گریو کہ بِلّے تئی دل ایر کینزیت – تاں گُشت ئےِ پہ کے ءَ بہ گریواں – پہ دگنیا ءَ شمے پِت مروچی شُتگ – پہ من وَ آ دیر انت کہ رپتگ ات –
آ روچی مات ءَ مارا یل دات ءُ شُت کتگ ات ، آ ورنا ات – اگاں دگہ نہ بوتگ ات آئی ءَ وتی زند گوں شش چورو ءَ پہ گژنگی نہ گوازینتگ ات –
بلے آ هانی ءَ وتی مرید ءِ مهر سر گوز کُت نہ کُت – آئی ءَ گوں همائی ءِ نام ءَ وتی زند ءِ آسر کنگ ءِ سوڑگ کت –
زند چد ءُ گرانتر بوتگ ات – نوں آ بهتامانی انگر ءَ ات – آ انگت هم شُت بوتگ ات – بلے پد ءَ هم آئی ءِ گچین مرید ءِ مهر بوت – آئی ءَ ، آئی ءِ چورویں چُک یلہ نہ دات ءُ نہ شُت –
نوں من وتی مات کروجگ ءَ دیست – من دیست کہ ھر روچ چونیں جنجالاں گوں دوچار انت – اے امروز مارا پہ آئی ءِ نام ءَ توار کنگ نہ لوٹگ ءَ ات ، ما مدام مرید ءِ چکانی نام ءَ توار کنگ بوتیں – گُش ئے هانی ءِ وَ هچ وڑیں کردے نہ بوتگ پہ مئے چار ءُ گزار کنگ ءَ –
یات انت کہ کَشّ انت سر ءَ پہ راهے –
نو من ءَ بِلّ کہ مرید ءِ درگت ءَ چیزے گُشاں ،
وهدے کہ مئے وانگ ءِ جیڑه بوت تہ مرید ءَ گوں وتی هانی ءَ گُشت – من ءَ یک انچیں همراهے لوٹیت – کہ وهدے من چہ ماهانی ماه ءِ دمبرتگیں سپراں واتر کہ باں تہ منی هیالداری ءَ بہ کنت – منی همراه هما کہ من گوں آئی ءَ وتی درداں بهر کُت بہ کناں ءُ پہ منی سنگتاں نان هم بہ پچیت ءُ پہ منی چکاں یک زمواریں ماتے بہ بیت کہ آ هاں وانگی انت – من چہ تو دگہ هچ نہ لوٹ آں بس منی چکانی وانگ هراب مہ بیت . منی چک بوان انت ءُ وتی پت ءُ آئی ءِ جهد ءِ درگت ءَ بزان انت –
مرچی منی مات ءَ گوں وتی مرید ءَ کتگیں وتی زبان موک اتگ –
آ روچ هم من ءَ شر یات انت کہ مرید ءِ راج ءِ مردماں منی هانی ءَ را شگان جت –
وهدے آ کساب ءِ دُکان ءِ دپ ءَ اُوشتات – تاں آئی ءَ را شگان اش جت کہ چونیں بے هیائیں مردے ات وت ماں کوهاں شوروانی لیب ءَ مُرت ءُ آئی ءِ جن ڈن ءَ دُکان ءِ دپ اُوشتاتگ – بازینے ءَ اے هم گُشت هانی چو ورنا انت پرچا ؟
اشی ءَ وتی مرد ءِ مرگ نہ تور اتگ –
جنوزمانی پوشاک پرچا گور ءَ نہ کنت – سکیں بے آپیں جنینے پہ وتی مرد ءَ نہ گریت چی ءَ ؟
گریوگ ءَ آئی ءَ باز گریتگ ات، بلے بے تواری ءَ وهدے بازیں گریوگاں کہ دم ئِے بُرتگ ات تاں گُشتگ ات ئِے . شمے پت ءَ پہ اے کومیگی مارا اشتگ ءُ شُتگ – چونیں وش نسیبے ات کہ شُت . بلے من ءَ چی ءَ نہ بُرت ئےِ گوں – منی زیبائیں مات تھل ءُ کچلیں شگاناں بورینت ءُ وهد ءَ ساری پیر کُت –

آ گوں جنوزامی پوشاکاں بوت ءُ آئی ءَ کندگ هم بے هال کُت – منی زیبائیں مات کہ مردم منی گهار ئےِ سرپد بوتگ ات انت – انچو ڈُرات کہ من آئی ءِ نیمگ ءَ چار ات هم نہ کن آں . من همے سرپد باں کہ آئی ءَ را اے هال ءَ رسینوک ما برات ءُ گهار ات ایں –
منی مکھیں مات !
منی گور ءَ لبز نیست کہ من چیزے بہ گشاں . منی وڑیں چُک اے هاتر ءَ زندگی کنگ ءَ نہ آں کہ آیانی پت دلیر بوتگ انت – بلکیں پمیشکا زندگ انت کہ آهاناں انچیں مات نسیب ءَ انت بید ء کسے ءِ ستا ءُ توسیپ ءَ بے تواری ءَ دیمھونی دیان انت –
اے بس یک ماتے ءِ گپ نہ انت بلوچ سر ڈگار ءِ ھزاراں ماتانی کسہ انت کہ وتی تہ ءِ زالبول ءَ کُش انت ءُ بس مات بنت ءُ زندگ بنت – منی سرڈگار ءَ ھزاراں هانی انت کہ وتی نیم امر ءَ مریدانی ودار ءَ گوازین انت ءُ نیم ءَ هماهانی نام ءَ کن انت –
وهدے یک مریدے کہ بیگواه بیت تاں آئی ءِ همراھی ءَ آئی ءِ هانی هم بیگواه بیت گوں – وهد ے کہ مریدے ءِ جون دست کپیت تاں آئی ءِ همراھی ءَ هانی یے هم نیم مرگ بیت –
منی زیبا ءُ پُرنوریں مات !
گوں من بھ دلرنج مہ بو . من وتی تیوگیں زند ءَ ھرچی کہ در بُرتگ تئی برکت ءَ تئی گورءَ – منی مات درد ءُ تُرس ءِ میان ءَ باج مدام درد ءَ بُرتگ –
مروچی ترا چہ رستگیں درداں منی تُرس چیر ترینتگ – تئی داتگیں مھر منی زند ءِ اولی ئیں جزبگ بوتگ کہ گوں آئی ءَ من پجاروک بوتگ آں –
منی مات من شُگر ءُ وشاں ، تئی درداں منی سیالی گوں دگہ بازیں درداں کنائینتگ – نوں ھمک ماتانی درداں من تئی درد سرپد باں – وهدے کہ منی برات ءِ بیگواهی ءَ من تئی جاور کہ دیست تاں من وتی دل وارتگ ات کہ ترا تئی مرید ءِ درداں نہ کُشت بلے چُک اگاں آجو مہ بیت – تاں تو مر ئے – مروچاں تئی وڑیں مات من ءَ مُچ انت آ تئی بو ءَ کن انت – چو کہ منی راهشون زاکر مجید ءِ مات وهدے من ءَ ” مارو ” ءِ نام ءَ توار کنت – همے گمان بیت کہ تو من ءَ توار ءَ ئے – انچو سمیع مینگل ءِ مات انت وهدے کہ من آئی ءِ دست ءَ کہ گراں ، منی تہ ءَ هما مارشت ودی بنت کہ تئی دست ءِ گرگ ءَ بنت – انچو کہ منی مات ماهگنج کہ پہ آئی ءَ من یک لبزے هم نبشتہ کُت نہ کت – انچو گش ئے لبزاں هچ همراه داری کت نہ کُتگ ات – آئی ءِ ودار ءُ دیمھونیانی ستا ءَ پہ یک لبزے ءَ اوں من ءَ دست نہ دات –
هو ! منی مات –
من ءَ بازیں ماتے هست کہ آیانی درداں گوں پجاروک من ءَ تئی درد ءَ کنائینتگ -وهدے کہ آیانی همراه باں تاں همے ماراں کہ تئی گوم ءَ بوتگیں ناروایانی بیر ءَ گرگ ءَ آں – بلے اناں چو بوت نہ کنت تئی گوم ءَ بوتگیں ناروایانی بیر چو ارزانی ءَ گرگ نہ بنت ، باریں دگہ چنت همینچکیں زند من بہ گوازیناں انگت گرگ نہ بنت – تئی دیمھونیانی کدر بے درور انت –
منی مات !
تئی نابود ءُ ناشریں چُک ماه رنگوں زرینہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔