ژانگولیں لاش
فضل شیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
آ شپ ھدا بزانت پہ چونی گوست نزاناں گندُک ءِ نہ سستگیں وشیانی مستاگ ءَ دیگ ءَ اَت یا جتائی ءِ جگربُرّیں تہتالاں مانپوشاں اَت، سہرچکیں بام ءِ دیگ ءَ پیسر آ ورنا مزن شہ دربرجاہ ءِ ٹوھیں در ءِ دپ ءَ کوچ ءِ ودار ءَ اوشتاتگ اَت، بیگے ماں دزبگل ءَ اَت، دو کتابے تیلی ءَ اَت ءُ دست ءَ لونجان اَتاں، کوچ ءَ دیر کتگ اَت یا آ اشتاپ اَت، بلے سک تکانسر اَت، ملوری ءِ رنگ آئی گیمرتگیں دیم ءَ چے زاھر اَت، وھدے کوچ ءِ ھارن ءِ توار آئی ءِ گوشاں کپت اے ساھت ءُ دمان پہ آئی ءَ باریں چونیں ندارگے اَت۔
ھمے کہ کوچ اتک ءُ اوشتات آ گشاد گشاد ءَ کوچ ءِ تہ ءَ پترت وتی سیّٹ ءِ سرا نشت، کوچ ءِ تہ ءَ بازیں مردمے سوار اَت بلے آئی ءِ آژناھیں مردم دو اَتاں کہ یکے چہ ھمیشاں ڈاکٹرے اَت ءُ یکے انجینئرے، دروت ءُ درھبات، وش اھت ءُ وشامد ءَ پد ھرکس وتی وتی پگر ءِ بور ءَ جمّاز بوت، کوچ رھادگ بوت۔
آئی اچ وتی دست ءِ تیلی ءَ کتابے درکت وانگ ءَ بندات بوت، کوچ روان اَت، آئی کش ءِ سیّٹ ءِ سرے نشتگیں کماش کوچنڈگ ءَ اَت کلہے واب ءُ کلہے آگہ ھمے کہ واب کپت سرے آئی ءِ کُٹّ ءَ کپت آ جاہ سِرّ اِت، کماش ءِ ھمے کوچنڈگ ءَ آئی پہ وانگ ءَ نیلگا اَت، باریں اے ساھت ءَ آئی ءِ دل ءَ چے گوزگا اَت بلے کماش ءِ ھاترے کت۔
آ نرم دلیں ورناھے اَت، ھچے نہ آ لاچار بوت کتاب ءِ دپے بست تیلی ءَ کت، وت اوں کوچنڈگ ءَ شروع بوت آئی ءِ سر باریں کماش ءِ کُٹّ ءَ کپت ءُ کماش ءِ سر آئی ءِ کوچ داں دراجیں ٹکرے ءَ شتگ اَت کہ اناگہ کوچ ءَ بریک کت، آئی ءَ وتی سر چست کت داں کوچ ءِ دیم، کش ءُ کر ءَ بازیں فوجی گاڈی یے اوشتوک انت، مردم گیشتر بلوچی پوشاک ءَ انت ءُ دمبونک ءَ انت۔
ھمے کہ کوچ ءَ بریک کت ءُ اوشتات چار ءُ پنچ سلاہ بند ءُ دمبوکہ ئیں مردم کوچ ءِ تہ ءَ پترت آں تچک ءَ تچک پہ ھمائی ءِ نیمگ ءَ شتاں، بلے ھنچو کہ سلاہ بند کوچ ءِ تہ ءَ پترتاں ھما ڈاکٹر سک نُسہند بوت، دیمے گشگا اَت کہ بے عیب نہ انت، ھمے کہ سلاہ بنداں آ ورنا پہ چست بووگا اشارہ کت داں آئی ءِ گوانکو ءَ زنگ وارت، نمبرے چار اِت آئی سکیں نزیکیں، دوستیں ءُ ھمرازیں مردمے ءِ نمبر اَت، آئی جہد کت کہ گوانکو ءِ زنگ ءَ بہ گیپت تہ یک سلاہ بندے ءَ آئی ءِ گوانکو چانپ اِت، زنگ وت گپت باریں آئی گوشی ءِ تہ ءَ چے ھبر بووگا اَت بلے ھمے سلاہ بند ءَ گوں thank you ءَ گپ ھلاس کت، آ ورنا گپت اش ماں پانچلکاں چہ کوچ ءَ جہل ایر اش کت، بلے نباہ کن ءِ کہ کوچ ءِ تہ ءِ مردماں چے یکے ھبرے بکنت کہ اشی گناہ چے انت؟
گندگ ءَ درست بلوچ اَتاں بلے درست تُک ءُ نُک، نزاناں جیڑہ چے ات اگاں ترس ءُ بیّم ات، گڈا مردم چیا گشنت کہ ترس ءُ بیّم چہ انسان ءِ باتن ءَ ساہ زوریت ءُ اچ انسان ءِ باتن ءَ ساہ اوں دنت، ترس ءُ بیّم پہ بنی آدم ءَ نہ انت، یکے ءَ دانکے نہ کت داں آ ورنا اش پانچلکاں گپت چہ کوچ ءَ برت اش، ھمے کہ چہ کوچ ءَ جہل بوت چہ ھمے سلاہ بنداں یک مزن ریّشیں ملایے اوں گوں ات کہ آئی دستے پشتہ گوں مہریں ریشمے ءَ بستاں چماں ءَ گوں پچے ءَ ترند بست سیاھے کلاھے سرا اِش دات ھمے کلاہ آئی ءِ داں گردن ءَ لونجاں ات، آئی ءِ دپ ءَ دراَتک من یک نودربرے آں منی گناہ ءُ میار چے انت؟
من چے کتگ؟
ھمے مزن ریشے ملا ءَ کشّڑاں کت داں گاڈی ءِ کرا برت، ھمے کہ گاڈی ءِ نزیک ءَ رستاں داں لگّت ءُ مشتانی نہ بُریں دَرچے بندات بوت، ھنچیں بے ننگیں زاہ ءُ بد گشئے ھون ءِ بوہ اِش کت، آئی ءِ بالاد پیسرا پرشتگ اَت اچ لاگری ءُ نزوری ءَ چنڈگا اَت، بلے ھمے سلاہ بندانی لگّت ءُ مشتاں آ الکاپی ءَ ژند ءُ پند کت ءُ کپت، سلاہ بنداں ھمے جہد کت کہ آئی ءَ گاڈی ءِ توک ءَ چگل بدے انت آ ورنا ءَ وتارا برے یک نیمگے کش اِت ناکامے کوشستے باز کت بلے نزور اَت، تہنا اَت، ھمے گر ءُ چیّل ءِ تہ ءَ یکے ءَ چم نز کتاں لگّتے جت آئی ءِ گُندبُناں آ اچ بالاد ءَ کپت زمین ءَ بے ھوش بوت۔
اے کلیں ندارگاں کوچ ءِ تہ ءِ مرتگیں انسان منی ھوری ءَ چارگا اَتاں کوچ انگت رھادگ نہ بوتگ اَت کہ ھما نُسہَندیں ڈاکٹر ءَ گشت اے ناشرکارے ھتمن مئے ملک (پاکستان) ءِ ھلاپ ءَ کارے کتگے وتسرا کس کس ءَ چو نبارت، بلے من داد دئیں ھما انجینئر ءَ کہ ڈاکٹر ءِ گپے گُڈ اِت درمیان ءَ دؤرے کت اے ملک ( پاکستان) ءِ جند ملکے نہ انت، ادا انسانیت شرمندگ انت ادا کانود ءُ رہبند بوتیں کے اے نازاکیں بچاں ءَ چو جوھان موش کت زاہ ءُ بد کت برت، ملکانی تہ ءَ کانود ءُ رہبند چیا ھست انت، اگاں کسے ردی یے کنت آمیدگس گڈا چیا ھست انت؟ زلم انت یار زلم … بلوچ ءِ بہت کپتگ کہ آئی ءِ وانندہ ءُ چم پچ مئے شمے وڈیں مردم انت، ھدا وت انت پہ اے بزگیں بلوچ ءَ، من ندیست ءُ نا اشکت بلے منی سیّٹ ءِ کش ءِ نشتگیں کماش ءَ گشت وھدے سلاہ بنداں آ ورناہ پانچلکاں گپتگ گڈا ھمے انجینئر ءَ یک ءُ دو ھبر کتگ کہ زلم انت یار زلم انت اے تنگوئیں ورناھانی بیگواہ کنگ ءُ پدا ژانگولیں لاشانی دور دیگ۔
سلاہ بنداں آ ورناہ گاڈی ءِ تہ ءَ بے ھوشی ءَ چگل دات زرت ءُ پہ وت شتاں، کوچ اوں رھادگ بوت نوں بلے کوچ ءِ تہ ءِ مردمانی تہ ءَ وسواسے کپت ھرکس دومی ءِ دیم ءَ چارگا ءُ پشل بووگا ات، کوچ روان اَت کسہ اوں روان اَت، من ھمے جیڑ اِت اگاں ما درست چو تُک ءُ نُک بہ بیں آیا مرچی آ ورناہ اَت باندا مئے گوم ءَ ھمے پیم نہ بیت مئے چکانی گوم ءَ ھمے وڈ نہ بیت کہ ما پہ وانگ ءُ زانگ ءِ ھاتر ءَ دربرجاہ ءُ شہ دربرجاھاں روان داتگ انت۔
انسان ھما انت کہ یک دومیگ ءِ درد ءُ کولنج آں وتی بکنت پدا نئیکہ ما کل بلوچیں ھنچو گشنت کہ ” کُل بلوچ یکیں لوگ ءِ پرزند انت ” آیا اے ھبر دروگے یا مئے زانت، دید ءُ پہم کور انت؟ من ھمے جیڑگانی تہ ءَ ھمنچو جُہل روان بوتاں داں ھمنچو گیشتر بے پسہ ئیں جست سرکشّاں بوت، کوچ وتی منزل ءَ سربوت ھرکس ءَ وتی بیگ زرت وتی وتی راہ اش گپت ءُ شتاں ھنچو بے سما بوتاں گشئے ھچ نہ بوتگ اَت ءُ کس ءَ ھچ ندیستگ اَت، من اوں وتی لوگ ءَ سربوتاں چو ایندگراں بے سما وتی امروز ءِ ھمروچی ئیں کاراں گوں گلائیش بوتاں۔
چار ءُ پنچ روچ گوستگ اَت یک شپے ما وتی لوگ ءِ تہ ءَ نشتگ اَتیں گوں چک ءُ چلانگاں آس روک اَت زمستانی شپے اَت، منی کستریں جنکک شاری ءَ وتی گوانکو دست ءَ ات چارگا اَت، من گشت شارُل تو گوں گوانکو ءَ وتی چمانی ھوردگ رِتکگ انت چے چارگائے شپ داں روچ، بیا منی نزیک ءَ باریں تئی گوانکو ءَ چے مان انت، ھمے کہ شاری وتی گوانکو پہ من شہار دات من گوانکو ءِ دست جنگا پیسر اچ تہ ءَ بنگران بوتاں وھدے گوانکو من دیم ءَ کت ھما ورناہ ءِ ژانگولیں لاش ءِ اکس منی دیم ءَ اتک داں گُٹ ءِ گَلو ءَ بگر داں ناپگ ءِ کنڈ ءَ چاک داتگ ءُ پدا دوتکگ جان گیشیں بہراں داگ داتگ دل ءِ سرا سے تیر ءِ نشان ھست کہ جتگ ءُ کشتگ اِش، من گیشیں ھبر نہ کت اچ وتی تہ ءَ وت ھلاس بوتاں گشئے ھمے ژانگولیں اکس جستانی یک دورسریں کاروانے اَت کہ آسر اِش گندگ نہ بوت، من سگّ اِت نہ کت شاری ءِ گوانکو پہ شاری ءَ ٹال کت منی ارس ٹُپ ٹُپ ءَ رِچان بوتاں۔
ھما انت کہ من سرجم ءَ چہ اندر ءَ پرشتگ ءُ بہر بہرآں ھما ورناہ ءِ بیگواھی ءُ ژانگولیں لاش ءِ کسہ منی کارست جوڑ بوتگ، پہ ھمے سلاہ بندیں ھوکّاں یک ھنچیں نفرت ءِ آسے منی جان ءَ رُستگ ءُ جمبور انت کہ بے زمین ءِ پد جنگ ءُ آجوئی ءِ زندآپ ءَ توسگ نہ بیت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
