آزمانک
سپاھیگ ءِ بَچّ
نبشتہ کار: چنگیز آتماتوپ (کرگزستان) | رجانک: ھلیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
آ ھمے پنچ سال ءِ اُمر ءَ اَت کہ آئی ءَ وتی پِت دیست ءُ آ ھم تامُرے ءِ توکا۔ اے ھما مزنیں اسپیتیں اِسپے پَسانی واڑ ءِ گَپ یے کہ اودا ھر سال اِسپے پَس پہ پَژم آنی چِنَگ ءَ آرگ بنت۔ اسپے پَسانی ھمے واڑ مرچی ھم ریاستی فارم ءِ جھمنندی سکیم ءَ چہ کمّو ڈنّ ءَ دَگ ءِ نزّیک ءَ کوہ ءِ بگل ءَ ھما وڑا ساڑی اِنت۔
آ گوں وتی مات جین گل ءِ ھواری ءَ اِدا آتگ اَت، کہ آ ریاستی فارم ءِ پوسٹ آفس ءَ ٹیلیفون آپریٹر اَت۔ ھر سال گرمی ءَ وھدے پَژمانی چِنگ ءِ زمانگ بہ بیت گُڑا جین گل یک نوکرے ءِ دْروشم ءَ ھمے واڑ ءَ اَتک۔ اِسپے پَسانی زَنک ءِ روچاں سُچ بورڈ ءِ سرا کہ آئرا زیاتی چُھٹی رَس اِتگ اَت۔ ھماھاں آئی ءَ اِدا کارمرز کُت اَنت۔ اے یک کسانیں کارے اَت ءُ ایشی مُزّ ھم شرّ اَت۔
سِپائیگ ءِ زال جین گُل ءِ ھاترا اے مُزّ گواچن ءَ سکّ مزنیں زرّے اَت۔ آئی ءِ ھاندان گیش مزن نہ اَت۔ تھنا آ اَت ءُ آئی ءِ بَچّ اَت۔۔۔ بَلے ھاندان ھر چینکس کَسان بہ بیت آئرا سارتی ءَ سامانانی کیمت ءِ گْران بوھگ ءَ چہ پیسر وتی زلورت ءِ آرت مُچ کنگی اِنت ءُ پَدا گُد ءُ پوشاک ءُ بوٹ ءِ ھم زلورت بیت ءُ ھمے وڑا دِگہ بازیں زلورتانی آئرا دیمپان بوھگی اِنت۔
ھمے وڑا لوگ ءَ آئی ءِ زھگ ءِ پہریزوک کس نیست اَت پمشکا آئی ءَ ھمُک سُہب آئرا گوں وت ھَوار واڑ ءَ آورت۔ کہ اودا آئی ءَ تیوگیں روچ گوں پژم چِنوک ءُ مالدارانی کُچِکانی گوما کَندِت ءُ لئیب کُت۔
ھما روچ ءَ اے ھمودا اَت ھمیشی دْرستاں چہ پیسر تامُر والا ٹرک واڑ ءِ توکا پُترگ ءَ دیستگ اَت ءُ دْرست ئےِ مِستاگ گِپتگ اَت:
“اَتک۔۔۔ سینما اَتک سینما۔۔۔ سینما اَتک سینما!”
آئی ءَ پہ تَکانسری شام بوھگ ءِ ودار کُت ءُ وھدے ھر نیمگ ءَ تَہاری ءَ مانشانت گُڑا تامُر ءِ بِندات بُوت۔ آئرا آئی ءِ سگّ ءُ اوپار ءِ بَر رَس اِتگ اَت۔ اے تامُر جَنگ ءِ باروا اَت۔ واڑ ءِ یک کُنڈے ءَ تالان بوتگیں اسپیتیں اِسکرین جَنگ ءِ میدان جوڑ بُوت۔ تیرگْواری اَت۔ ٹوپ ءُ بمب گْواری بُوت ءُ تَہاری ءِ سینگ ءَ چاک کنان ءَ ٹوپ ءُ راکٹانی تْریشک سِپائیگانی سَرا کَپگ ءَ اِت اَنت ءُ سِپائیگ وتارا چیر دَیگ ءَ اِت اَنت۔
انچو اے تْریشک مُرت اَنت سِپائیگ یکبرے پَدا دیم ءَ روان بوت اَنت ءُ شَپ ءِ تَہاری ءَ تُپنگ انچو توار کنگ ءَ اِت اَنت کہ بَچَک ءِ ھاترا ساہ ءِ زُورگ مُشکل بوھگ ءَ اَت۔ ھَو جَنگ ھمے وڑیں چیزے بِیت۔
آ ءُ آئی ءِ مات پَژم ءِ گْرنچانی سَرا نِشت اَنت کہ واڑ ءِ دومی کُنڈ ءَ ایر اِت اَنت۔ اِدا چہ اسکرین ساپ زاھِر اَت۔ بَچَک ءِ دِل ءَ ھمودا پَرش ءِ سرا اسکرین ءِ نزّیک ءَ نِندگ لوٹ اِت کہ اودا آئی ءِ ھمسروک نِشتگ اِت اَنت بَلے آئی ءِ مات ءَ آئرا اودا نِندگ ءَ نہ اِشت۔
“تیوگیں روچ تئی سِٹّ ءُ کَپ اِنت۔” آئی ءَ گْوشت۔ “سُہب ءَ بِگِر داں شَپ ءَ تئی کار ھمیش اِنت۔ بس ھمیدا بہ نِند منی کَش ءَ۔” مات ءَ ھمے گْوشت ءُ آئرا وتی بگل ءَ نادینت۔
پروجیکٹر چالُو اَت ءُ جَنگ رَوان اَت۔ نِندوکیں مردُم گوں ھاموشی ءَ نِشتگ ءُ تامُر چارگ اِت اَنت۔ جین گُل تامُر ءِ چارگ ءِ وھد ءَ برے برے مزن مزنیں ساہ ئےِ کَش اِت ءُ وھدے ٹینکے راست ءَ راست وتی نیمگ ءَ آیگ ءَ بہ دیستیں گُڑا وتی زھگ ئےِ بگل ءَ کُرت۔ آھانی نزّیک ءَ نِشتگیں یک زالبولے چہ دَپ ءَ اَجبیں آواز کشّگ ءَ اَت۔
“ھو منی ھُدا۔۔۔ اے چونین بیمّ یے۔”
بَلے بَچک چہ تُرس ءُ بیم ءَ نا آشنا اَت۔ ایشی اَبید وھدے نازی سِپائیگ یے جنگ بہ بُوتیں گُڑا بَچک سکّ وشّ بُوت۔ وھدے آئی ءَ وتی سِپائیگ کَپَگ ءَ بہ دیستیں آئرا ھمے لگّ اِت کہ اے نون پاد کاینت۔
جَنگ ءِ تہا مردُم انچو کپگ ءَ اِت اَنت انچو گِندئے کسانیں زھگ جنگ ءِ گیگانی والا لئیب کنگ ءِ وھد ءَ کپ اَنت۔ تچان ءَ آ ھم ھمے وڑ کَپت کَنت ھمے وڑ گُشئے کسے ءَ آئرا ٹانگ داتگ۔ ھَو مردُم کمّو ٹپّی بیت بلے اینکسیں ٹپّ ءَ مردُم ءَ را چے بیت۔ دمانے ءَ پَد انسان پدا وتی پادانی سرا اوشتیت ءُ ھمے وڑا ھما ٹپّ بے مانا بیت۔ بَلے تامُر ءِ توکا مردُم کَپت اَنت بلے پاد نیاتک اَنت بلکیں ھر کُجا کپت اَنت ھمودا کَپوک اِت اَنت، کسان کسانیں پِرکوتانی وڑا۔ آئرا جھل ءَ کپگ ءِ یک دگہ اندازگے مالُوم اَت بزاں ھمے وڑا کہ کسّے چہ لاپ ءَ تیر وارت کپیت۔ اے وڑا مردُم دمان ءَ نہ کپ اَنت، اول سرا وتی لاپ ءَ دار اَنت ءُ پدا گوں وتی سِلاہ ءَ ھوار زمین ءِ سرا کپ اَنت۔ لئیب ءِ توکا کَپگ ءَ رند پاد آیگ ءَ گوں مردُم کُوکّار کُت کنت کہ من نہ مُرتگ آں، بَلے اِدا تامُر ءِ توکا مردُم پدا پاد آیگ ءَ نہ اِت اَنت۔
جنگ رَوان اَت۔ چہ پروجیکٹر ءَ گرّ گرّ ءِ آواز آیگ ءَ اَت۔ انّی توپ ھم میدان ءَ ساڑی اَت۔ آس، انگر، دُوتّ ءُ تْرک اِتگیں گولہ آنی نْیام ءَ توپچین یک ٹینک جنوکیں توپ یے ھمودا آرگ ءَ اِت اَنت۔ جرّ ءُ بوچانی نْیام ءَ آ ایشرا دِکّہ دَئیان ءَ کوہ ءِ ٹیڑ ءِ سرا بَرگ ءِ کوشست کنگ ءَ اِت اَنت۔ یک مزنیں کوہ یے کہ ایشی ٹیڑ سکّ بُرز مھسوس بوھگ ءَ اَت ھمائی سرا لھتیں توپچین دیم ءَ جُنزان اَت۔
آھانی ٹَھل ءُ داب ءُ آھانی بربادی ءِ توکا چُشیں چیزے الّم ءَ اَست اَت کہ چاروکانی دِل گَم ءُ پَھر ءَ گوں ھَوار دَڑ دڑ کنگ ءَ اِت اَنت۔ آ شش یا ھَپت مردُم اِت اَنت آھانی گُد سُچگ ءَ اِت اَنت۔ ایشانی تَہا یک توپچین یے وَ پکّا روسی یے نہ اَت۔ آ کازِک یے اَت یا بُوت کنت بریات یے۔ بُوت کنت بَچَک ءَ اے گَپ مالُوم نہ اَت بَلے آئی ءِ مات ءَ آئی ءِ گوش ءَ ھَلوت کُت:
“بَچّ بچار۔۔۔ اے تئی پِت اِنت۔”
اسکرین ءِ توک ءِ مَرد دمان ءَ بچک ءِ پِت جوڑ بُوت۔ تیوگیں تامُر ھما مردُم ءِ کسّہ جوڑ بُوت۔ بَچَک ءِ پِت ءِ کسّہ۔ ریاستی فارم ءِ دْرستاں چہ کستریں ورنا ءِ وڑا یک ورنائیں مردُمے اَت۔ آئی ءِ بالاد گیش دْراج نہ اَت۔ آ گِلّڑ دیم ءُ تیزیں چمّ والا یے اَت۔ آئی ءِ دیم چہ لیگار ءُ دُوتّ ءَ پُرّ اَت ءُ آئی ءَ وتی چمّ کْرچک کُت ءُ ٹیڑ ءِ سَر ءِ مردُم ءِ نیمگ ءَ کُوکار کُت ءُ گْوشت:
“جلدی گولہ آں بیار۔”
بَلے آئی ءِ توار نوکیں گولہ ءِ تْرکّگ ءِ توار ءِ نْیام ءَ گار بُوت۔
“منی پِت ھمیش اِنت؟” آول بیک جُست کُت۔
“کئے؟” آئی ءِ مات ءَ گْوشت: “چُپ کن بہ نِند ءُ بچار۔”
“انّی تو وت گْوشت کہ آ منی پِت اِنت۔”
“ھَو۔۔۔ ھمے تئی پِت اِنت۔ بَلے چُپّ کن نِند کہ تئی کُوکارانی سَوَب ءَ دومی مردُم پریشان مہ بنت۔”
جین گُل ءَ اے وڑ پرچا گْوشت؟ سَوَب چے اَت؟
بُوت کنت چہ آئی دَپ ءَ در اتکگ اَت یا بُوت کنت وتی گار بوتگیں مَرد ءِ تْرانگاں کپتگ اَت۔ ھر وڑ اَت بَچک ءَ را وتی مات ءِ سرا بھیسہ اَت۔ پمشکا آ سَکّ وشّ اَت۔ اے اناگتیں وَشّی ءِ سَوَب ءَ آ سِٹّ ءُ کَپ کنگ ءَ اَت ءُ وتی جنگولیں پِت ءِ سرا پَھر بندگ ءَ اَت۔ اے گْواچنی ءَ آئی ءِ پِت اَت۔ ھکیکی پِت۔۔۔
آئی ءِ ھمسروکاں ھر وھد آئرا کَلاگ بَستگ کہ ایشرا پِت نیست۔
آھاں ءُ شْوانگاں مالُوم بہ بیت کہ آئرا ھم یک پِت یے اَست۔ شْوانگ کہ تیوگیں سال ءَ کوہ ءُ گیاباں تَرّنت آ دْرستیں زھگاں وَ پَجّا نیارنت۔۔۔ وھدے آئی ءَ پَس پہ پَژم ءِ چِنگ ءِ ھاترا بیرا بِداتیں ءُ واڑ ءِ توکا بیارتیں گُڑا شْوانگاں آئی ءِ مِنّت گِرگ ءِ ھاترا چہ آئی ءَ سوال جُست کُت۔ ریاستی فارم ءِ دْرسیں شْوانگانی توکا ھر کس ءَ چہ آئی ءَ الّم ءَ اے جُست کُت۔
“ھاں بَچ ءَ تئی نام کئے اِنت؟”
“آول بیک۔”
“ءُ تئی پِت ءِ نام کئے اِنت؟”
“توکتوسن۔”
شْوانگ ءَ را ھما دمان ءَ یاد اَتکگ اَت کہ اے توکتوسن کئے اِنت۔
“توکتوسن!” چہ اَسپ ءِ زین ءَ آ کمُّک ءَ جھل بُوت ءُ جُست ئِے کُت: “کُجام توکتوسن؟”
“من توکتوسن ءِ زھگ آں۔” آئی ءَ پدا گْوشت۔
آئی ءِ مات ءَ آئرا ھمے وڑا پسّو دَیگ ءِ پَنت داتگ اَت، آئی ءِ کوریں بلُّک ءِ پَنت ھم ھمیش اَت۔ وھدے آئی ءَ وتی پِت ءِ نام بیھال بہ کُتیں گُڑا چہ بلُّک ءِ دَست ءَ آئی ءِ ھَیر نہ اَت۔ آ سکّیں زھر گروکے اَت۔
“اوہ! شرّ۔” شْوانگ ءَ گْوشتگ اَت: “گُڑا تو ھمے وڑ بگْوش نا کہ تو پوسٹ آفس ءَ کار کنوکیں ٹیلیفون آپریٹر ءِ زھگ ئے نا؟”
اِنّا من وَ توکتوسن ءِ بَچّ آں۔” آول بیک ءَ گْوشت۔
گُڈّ سرا شْوانگ آئی ءِ گَپّ ءَ سرپد ءَ بُوت۔
“ھو ھو راستے تو توکتوسن ءِ زھگ ئے۔۔۔ شاباش۔۔۔ من چوناھا ترا چکّاسگ ءَ اِت آں، زھر مہ گِر منی بچّ۔۔۔ اَسل ءَ گپّ ایش اِنت کہ ما کوہ ءَ نِشتگ ایں ءُ مرچیگیں زھگ انچو زُوت مزن بنت کہ ھر یک زھگے ءَ را پجّا آرگ چو آسان نہ اِنت نا۔”
پدا شْوانگاں یکے دومی ءَ گوں ھَلوت کنان ءَ توکتوسن ءِ باروا گَپّ ءَ کُت۔۔۔ آھاں ءَ گْوشت: “آ ھم ورنایے اَت کہ جنگ ءَ شُت، اَنّی وَ بازیں مردُمے ءَ آئرا پھک ءَ بیھال کُتگ۔ اے شرّیں گَپ یے کہ آئرا یک بَچّ یے اَست۔ بازیں انچیں ورنا اَست اَت کہ آھاں آروس نہ کُرتگ اَت ءُ اَنّی آھانی نام ءِ گِروک اِدا کَسّ نیست۔”
ءُ اَنّی وھدے آئی ءِ مات ءَ آئرا گْوشتگ اَت:
“بچار بَچّ۔۔۔ اے تئی پِت اِنت۔” گُڑا اسکرین ءِ توک ءِ سِپائی آئی ءِ پِت جوڑ بُوت ءُ بَچک آئرا وتی پِت لیکگ ءَ لگ اِت ءُ گواچن ءَ آ جنگ ءِ زمانگ ءِ توکتوسن ءِ جنگی وردی والا ھما اَکس ءِ گیگان اَت کہ آئی ءِ مات ءَ مزن کُتگ اَت ءُ شیشگ ءِ فریم ءِ توکا کُتگ اَت۔
ءُ اَنّی آول بیک آ مردُم ءَ را گوں یک زھگے ءِ مارشتاں چارگ ءَ اَت۔ آئی ءِ تیوگیں بدن یک نا بزانتیں جزبگے ءَ میچّل اِتگ اَت۔ آ انچو سرپد بُوت کہ گُشئے تامُر ءِ کارِست ھم مارگ ءَ اِنت کہ آئی ءِ زھگ وتی پِت ءَ مُدام گوں پَھر یاد کنت۔ آول بیک ءِ ھاترا جنگ اَنّی سیل سَوادے پَش نہ کپتگ اَت۔ اَنّی جنگ ءِ توکا کپتگیں سپائیگانی گِندگ ءَ آ کَندِت نہ کَنت۔
اَنّی آ سرپد بوتگ اَت کہ جنگ یک تَبائی ءُ بیمّداریں چیزے بِیت ءُ زِند ءِ تَہا اولی رَند اَت کہ آئی ءَ وتی دوستیں مردُمے ءِ ھاترا، وتی پِت ءِ ھاترا (کہ آئی کمّی آئی ءَ مُدام ماراِتگ) دَرد بوھگ ءَ اَت۔ پروجیکٹر چالُو اَت۔ جنگ رَوان اَت۔ اَنّی ٹینک زمین ءِ سینگ ءَ چاک کنان ءَ دیم ءَ جُنزان اِت اَنت۔ ءُ دومی نیمگ ءَ توپ آس گْوارگ ءَ اِت اَنت ءُ توپچین وتی تاگت ءَ گوں وتی توپ ءَ بُرزی نیمگ ءَ دِکّہ دَیگ ءَ اِت اَنت۔
“اَبّا۔۔۔ زُوت کن۔۔۔ ٹینک۔۔۔ ٹینک آیگ ءَ اَنت۔”
آول بیک ءَ ھال دَیگ ءِ وڑا گْوشت۔
ھمے وڑا توپ کوہ ءِ سرا سَر بُوت۔ آئی ٹینکانی سرا گولہ گْواری شُرو کُت۔ ٹینکاں جوابی اُرش کُت۔ ٹینک سکّ باز اِت اَنت۔ ھالت شرّ نہ اِت اَنت۔
جنگ ءِ ڈاہ ءُ بْرانزانی نْیام ءَ بچک ءَ وتارا وتی پِت ءِ نزّیک ءَ مارِت۔ وھدے یک ٹینکے ءَ آس زُرت ءُ سیاھیں دُوتّانی توکا گار بُوت ءُ پدا یک دگہ گولہ یے ءَ دومی ٹینک ءِ زمزیل سِست اَنت۔
ءُ وھدے آ زَھرازَھر کورانی وڑا یکیں جاگہہ ءَ چکرّگ ءَ لگّ اِت گُڑا بچک چہ وشّی ءَ وتی مات ءِ بگل ءَ سِٹّ ءُ دَور کنگ ءَ لگّ اِت۔ بَلے وھدے وتی لشکر ءِ سِپائیگ توپ ءِ کَش ءَ کَپگ ءَ اِت اَنت گُڑا آ ھاموش بُوت نِشت۔ وتی سکّ کم سِپائیگ زِندگ اَت، مات گْریوگ ءَ لگّ اِت۔ آئی ءِ کلکّ گرم ءُ ترّ بوھگ اِت اَنت۔ پروجیکٹر چالُو اَت۔ جنگ روان اَت۔ جنگ نی وتی زورانی سرا اَت۔ ٹینک کمّ کمّ ءَ نزّیک آیان اِت اَنت۔ توپ گاڑی ءِ پُشت ءَ آول بیک ءِ پِت ءَ سَنگر گِپت ءُ واکی ٹاکی ءِ سرا گَپ ءَ لگّ اِت بَلے جنگ ءِ کُوکار ءُ جاکّ ءِ تَہا آئی آواز گار بُوت۔
توپ ءِ نزّیک ءَ یک دِگہ سپائی یے کَپت ءُ پاد آیگ ءِ جہد ئےِ کُت بَلے چُش کُت ئےِ نہ کُت۔ آ زمین ءِ سرا کَپت ءُ زمین چہ آئی ءِ ھوناں سْیاہ بُوت۔ اَنّی تھنا دو مردُم پَشکپتگ اَت۔۔۔ آول بیک ءِ پِت ءُ یک دِگرے۔ آھاں یک گولہ یے آس دات ءُ پدا پَد ماں پَد ءَ دو دِگہ گولہ اِش آس دات۔ بَلے ٹینک دیم ءَ جُنزان اِت اَنت۔ توپ ءِ نزّیک ءَ یکبرے پدا گولہ یے تْرکّ اِت تیوگیں میدان چہ دُوتّ ءَ پُرّ بُوت کہ ھِچ گِندگ بوھگ ءَ نہ اَت وھدے دُوتّ ماں آزمان ءَ چیلّک بُوت اَنت ءُ میدان ساپ بُوت گُڑا آ وھد ءَ تھنا یک مردُمے اوشتاتگ اَت ءُ آ ھما اَت۔۔۔ آول بیک ءِ پِت۔ آئی توپ ءِ نیمگ ءَ دَور کُت۔۔۔ گولہ یے مان ئےِ کُت۔۔۔ نشانگ ئےِ گِپت ءُ گولہ ئےِ آس دات۔
اے آئی ءِ گُڈّی گولہ اَت۔ دُژمن ءِ یک دِگہ گولہ یے تْرک اِت کہ ایشی ھر چیز ماں ھاکاں ھَوار کُت۔ توپ تاوان بار بُوت ءُ چَپّی بُوت بَلے توپچی انگت زِندگ اَت۔ آ میزّان میزّان ءَ وتی پادانی سَرا اوشتات۔۔۔ آئی دیم چہ ھون ءَ پُرّ اَت۔ آئی ءِ پُچ دِرت اَنت ءُ سُچگ ءَ اِت اَنت آئی ءِ دَست ءَ گِرنیڈے اَت ءُ آ راست ءَ راست وتی نیمگ ءَ آؤکیں ٹینکانی نیمگ ءَ جُنزان اَت۔ آ چہ وتی کَش ءُ کِرّ ءَ ناسَھی بوتگ اَت۔ اے آئی ءِ گُڈّی کوشست اَت۔
“اوشت۔۔۔ تو اِدا چِہ دیمی شُت نہ کنئے۔” آئی ءَ توارے جَت ءُ گِرنیڈ ءِ چَگل دَیگ ءِ ھاترا وتی دست ئے سُرینت۔ دمانے ءِ ھاترا آ ھمے وڑا اوشتات۔ چہ دَرد ءُ کینگ ءَ آئی ءِ دیم ءِ رَنگ مَٹّ اِتگ اَت۔ جین گُل ءَ وتی زھگ ءِ دَست زور ءَ گوں چِکّ اِت۔ بَچک ءَ وتی دَست ءِ یلا بوھگ ءُ پِت ءِ کُمک کنگ ءِ کوشست کُت۔ بَلے چہ ٹینک ءَ تیرانی آس گْواری بُوت ءُ توپچین جَھل ءَ کَپت۔ آئی پاد آیگ ءِ کوشست کُت بَلے ھما جاگہہ ءَ پدا کَپت ءُ سارت بُوت۔ چہ ھون ءَ میچّل آئی ءِ جون زمین ءِ سَرا کَپتگ اَت۔ پروجیکٹر ءِ گرّگرّ بند بُوت۔ جَنگ اناگت ءَ اوشت ءِ آماچ بوتگ اَت۔ یک رِیل یے ھتم بُوتگ اَت ءُ دومی رِیل ءِ مان کنگ ءِ ھاترا آپریٹر ءَ چراگ رُژنا کُتگ اِت اَنت۔
وھدے واڑ ءِ توکا رُژنائی تالان بُوت گُڑا اودا ساڑی ئیں دْرستیں مردُمانی چَمّ پَلپٹگ اِت اَنت۔ آ یکبرے پدا چہ تامُر ءِ زِند ءَ دراتکگ ءُ ھکیکی دُنیا ءَ اَتکگ اِت اَنت۔ آول بیک چہ پژمانی سرا ایر کَپت ءُ گوں جوش ءَ کُوکار ءَ لگّ اِت۔
“اے منی پِت اَت۔۔۔ شُما آئرا دیست۔۔۔ ھَو آ منی پِت اَت کہ جَنگ ءِ توکا جَنَگ بُوت۔”
اے دْرست انچو اناگت ءَ بُوت کہ کسّے ءَ نہ پھم اِت کہ چے بُوتگ۔ گوں جوش ءُ جزبگاں کُوکار کنان ءَ آ وتی ھم اُمرانی نیمگ رھادگ بُوت کہ اودا آئی ءِ گَپ ءِ ارزشت اَست اَت۔ ھر نیمگ ءَ یک اَجبیں چُپّی یے تالان بُوت۔ گْونڈیں بَچک ءِ اے وڑ تکانسر بوھگ ءَ کسّے مارگ ءَ نہ اَت کہ آئی ءَ وتی پِت مرچی ءَ چہ پیسَر ءَ نہ دیستگ اَت ھم۔ آپریٹر ءَ رِیل ءِ ھالیگیں ڈبّی جَھل ءَ چَگل دات۔ ڈبّی پَچ بُوت ءُ ٹُکّر بُوت پَرش ءِ سرا تالان بُوت۔ کسّے ءَ اے گَپّ نہ مارِت۔ آپریٹر ھم آئی چِست کنگ ءَ جھل نہ بُوت۔ بَچک تاں انگت وتی سِپائیگیں پِت ءِ کِرد ءَ پہ پَھر درشان کنگ ءَ اَت۔
“شُما آئرا نہ دیست چے؟ آ منی پِت اَت۔۔۔ منی پِت کہ آھاں آئرا کُشت۔” آ بار بار ھمے گْوشگ ءَ اَت، وتی چاریں نیمگ ءِ چُپّی ءَ چہ آ گیشتر جوش ءِ تہا آیگ ءَ اَت۔ آ ھبکّہ بوھگ ءَ اَت کہ مھلوک آئی ءِ پِت ءِ دلیری ءِ وشّی ءَ پرچا ھَوار بوھگ ءَ نہ اِنت؟
“چُپّ۔” یکّے ءَ ھِمّت کُرت ءُ گْوشت
“ترا چُشیں گَپّ کنگی نہ اِنت۔”
“آ اے وَڑ پرچا مہ گْوشیت۔۔۔ وھدے کہ گواچن ءَ آئی ءِ پِت جنگ ءَ جَنَگ بوتگ۔”
گُڑا یک مزنیں اُمر ءِ بَچکّے ءَ چہ آول بیک ھکیکت مالُوم کنگ لوٹ اِت۔
“اَسل ءَ اے تئی پِت نہ اَت۔” آئی ءَ گْوشت۔ “ءُ پمشکا ترا اینچو جوش ءِ تہا آیگ ءِ زلورت نہ اِنت۔۔۔ اے کہ ھِچ تئی پِت نہ اَت۔ اے وَ تھنا یک اِزمکارے اَت۔ اگاں ترا منی گَپّ ءِ سرا باور نہ کَنت گُڑا چہ آپریٹر ءَ جُست کن۔”
دومی مردُمانی وس ءِ کارے نہ اَت کہ آ بچک ءَ را راستیں گَپّ ءَ بہ گْوشنت ءُ چہ اے وشّی ءَ زِبھر بکن اَنت۔ انچو کہ آپریٹر اے جاگہہ ءِ مردُمے نہ اَت گُڑا آھاں ھمے ھیال کُت ءُ آپریٹر ءِ نیمگ ءَ چارت کہ آپریٹر گْواچن ءَ دیم ءَ بیاریت بَلے آئی ءَ وتارا گوں پروجیکٹر ءَ دزگٹ کُتگ اَت۔
“آ منی پِت اَت۔” آول بیک گْوشت: “آ ھما اَت۔”
“آھانی تہا آ کُجام اَت؟”
“ھما کہ گرنیڈے دست ءَ گِپتگ اَت ءُ ٹینک ءِ نزّیک ءَ اوشتاتگ اَت ءُ پدا کَپت۔۔۔ پَھک ءَ اے وڑ۔”
آول بیک ءَ وتارا جھل ءَ ھما وڑا دَور دات کہ آئی ءِ پِت ھما وڑا کپتگ اَت۔ آئی پاد آیگ ءِ کوشست کُت بَلے پاد نیاتک ءُ وتی دست ئےِ دْراج کُت اَنت ءُ اسکرین ءِ دیم ءَ شگُون دیم وَپت۔
یکبرے پدا یک اَجبیں چُپّی یے تالان بُوت۔
“جین گُل اے چے کِسّہ یے؟” یک پیریں زالبُولے ءَ پہ زار جُست کُت۔ “تو اے گْونڈُو ءِ مازگ ءِ تہا چونیں ھیال ایر کُتگ۔” گَمجتیں جین گُل ءِ چمّانی اَرس یلا بُوت اَنت ءُ پاد اَتک، وتی زھگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بُوت ءُ پدا آئی ءَ وتی چُک بَڈّ ءَ کُت ءُ گْوشت: “بیا منی بَچ لوگ ءَ رَویں۔” آئی ءَ گْوشت: “ھما تئی پِت اَت۔”
آئی ءَ وتی چُک دَست ءَ گِپت ءُ اودا چِہ در اَتک۔
ماہ ءَ ٹِکّ داتگ اَت۔ شَپ ءِ تہارونکی ءَ کوھانی اسپیتیں شَم دْرپشگ ءَ اِت اَنت ءُ جَھل ءَ ھانڈار ءَ سکّیں تہاری یے تالان اَت۔
انّی اے وھد ءَ زِندگی ءِ تَہا اولی گَشت ءَ بَچک وتی تاوان ءَ مارگ ءَ اَت۔آ جَنگ ءِ تَہا اے وڑا وتی پِت ءِ کَپگ ءُ مِرَگ ءَ سکّ دلپدرد بوھگ ءَ اَت۔ اے گَپ چہ سگّ ءُ اوپار ءَ ڈنّ اَت۔ آئی ءَ وت گْریوگ ءُ وتی مات ئِے گْریوائینگ لوٹ اِت بَلے آئی ءِ مات گْریوگ ءَ نہ اَت۔ پمشکا آئی ءَ ھم وتی اَرس گُلمب کُت اَنت ءُ ھاموش بُوت۔
ایشی اَبید کہ آئی ءِ پِت چنچو سال پیسر جَنگ ءِ توکا جَنَگ بُوتگ اَت بَلے اے وھد ءَ آ یکبرے پَد ءَ آئی ءِ توکا زِندگ بُوتگ اَت۔۔۔ زِندگ!
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
