دُرجان منی ارواہ
نبشتہ کار: واجُل دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
مروچی ھم دشت ءَ سُھب ءِ سمین میتگ ءِ سر ءَ ساھیل کنت، گڑا تئی شوھاز ءَ سرجمیں میتگ سردگران بیت، بیگاہ ءَ کہ گوات دشت ءِ دمک ءُ دراں دِرّان کنان ءَ دیم پہ رودرتک ءَ رؤت گڑا سرجمیں ھند ءُ دمگاں تئی مھلبیں وشبواں تالان کنت، ھمک ساھدار تئی رَند پداں پُولان کنت ،دشت ءِ مھلبیں پُلک مروچی ھم تئی گِندُکی ءَ زنزر اَنت، ترا شوھاز کن اَنت، ترا پول اَنت.
بے تو سُھب ءِ دیوان جاہ ھالیگ اِنت، ھما دیوان جاہ کہ تو دُرستاں پیش اتکگ ءُ نشتگ ئے، پد ءَ توامیں سنگت یک یک ءَ آھان بوتگ اَنت ءُ زِند ءِ وشتریں باریگاں چہ یکے ھمے سنگتانی دیوان بوتگ-
ترا ھالے دیگ لوٹاں ،سُھب ءِ دیوان ءَ مرچاں کمال نہ نند اِیت ،ٹلو ھم پہ تو چاہ نیار اِیت ءُ مئے ودار ءَ نہ کنت، یاسر ھم دیوان جاہ ءَ نئیت کہ گپ ءُ باوستے بہ بیت ،دراھیں ندارگ مٹ اِتگ اَنت، من کہ سُھب ءَ واب ءَ پاد اتکگاں وھدے کہ دیوان جاہ ءَ اتکگاں، تئی ٹھک ءُ بچکنداں من ءَ انچیں تاھیرے بکشاتگ کہ بھشت ءَ چہ کمتر نہ بوتگ، مروچاں سُھب ءَ کہ چم دیوان جاہ ءَ کپاں داں کس نیست، بس ھشت دانگ سِنگ اَنت کہ ما آھانی سر ءَ نشتگ ءُ دیوان کتگ-
ترا باور کنت منی چم کہ ھمے ھورکیں سِنگانی سر ءَ کپ اَنت ،انچو سما بیت کہ ترا چہ رَند اے ھم چورہ اَنت ،اشانی چم ھم چو نھنگ ءَ ھار کنگ ءَ اَنت ھمبلو، انچو سما بیت کہ اے سِنگ ھمک رھگوزی ءَ چہ تئی جُست ءَ کنگ ءَ اَنت،ھما نازبو کہ تو وتی مھروانیں دستاں گوں سمَرتگ اَنت ءُ آپ داتگ اَنت آ ھم تئی وداریگ اَنت، آ ھم بے تو بے کرار اَنت-
بُرز کدّ ءُ بالاد، جلوہ ناکیں چَھرگ، شھدیں ٹھک ءُ نُگرھیں بچکنداں گوں دُرجان ھمک دیوان ءِ براہ اَت، ھرکس آئی ءِ لوٹوک اَت،ھرکس پہ آئی ءَ ھُدوناک اَت-
دُرجان سرجمیں انسانے اَت، سرجمیں بلوچ ءُ سرجمیں سرمچارے اَت، راست ءُ تچکیں چیدگے اَت ،ھرکسی دوزواہ اَت ءُ ھرکسی گوما مھروان اَت-
دُرجان ءِ ھمراھی ءَ گوازینتگیں ھمک ساھت ءُ کترہ چہ بھشت ءَ کم نہ بوتگ اَنت، اگاں من دُرجان ءِ درگت ءَ نبشتہ بہ کناں گڑا کرن مٹّ اَنت،تاک ھلاس بنت، دستانی ھُوردگ رِچ اَنت ،بلے آئی ءِ چارکے گپ ھم سرجم نہ بنت.
برے برے مردم جیڑ اِیت کہ دنیا ءِ تھ ءَ انچیں مردم ھست کہ بے دروَر بنت،اے راستی ھست اِنت، اگاں نا بس کِسہ ءُ گال اَنت، بس اِش کُتگیں گپ اَنت؟
ناں اے راستے کہ انچیں مردم ھست کہ آھانی دَرور ءُ مَٹ نیست دُرجان چہ ھماھاں یکے اَت-
آ ھرکسی گم ءُ سکیاں گوں ھوار اَت، آئی ءِ زندمان پہ منی واستا یک دَرونتے ءَ چہ کم نہ اِنت ،چاگرد ءُ زات ءَ ابید آ گوں گَل ءُ راجی جُنز ءَ سک مکلس ءُ ایماندار اَت، راست ءُ تچکیں چیدگے اَت، ابدمانیں کارست دُرجان مُدام بچکندگ ءَ اَت، منی نزیک تریں ءُ دوستیگیں سنگتے اَت ،اگاں اوتاگ ءُ کوہ ءَ گوں آئی ءَ کم وھد گوازینتگ، بلے ھمے گوازینتگیں وھد ھم پہ من ءَ یک گنجے ءَ چہ کم نہ اَنت، گَل ءُ اوتاگ ءِ رھبندانی پابندے اَت، اوتاگ ءِ زمہ واری، گاٹ، ننگری ءُ آ دگہ کارانی توک ءَ سُستی بِھ گندگ نہ بوتگ، آئی ءِ پَند، جنگولی ءُ بھادری ءِ کسّھاں سیاھجی ءِ کوہ ءُ سنگر وت کن اَنت-
نزاناں آئی ءِ کجام کسہ ءَ بیاراں، آئی ءِ ھمک ساھت ءُ کترہ کسہ اَنت، انچیں کسہ کہ بِھ ھلاس نہ بنت-
مئے دوئینانی میان ءَ مھر ءُ دوستی ھما کچ ءَ بوتگ کہ ما یکے دومی ءِ ھاتر ءَ مِرگ ءَ ھم ساڑی بوتگ اِیں، انگت ءَ ھم باور نہ کنت ءُ دل نہ منّیت کہ دُرجان چِد ءُ دیم منی ھمراہ نہ بیت، گوں من ھم دیوان نہ بیت-
مروچی ھم وھدے رولہ وتی رنگاں تالان کن اَنت گُڑا دُرجان ءِ یات، ترانگ، زھیر ءُ تھتال دوزہ ءَ دؤر دے اَنت، انچو سما بیت کہ من زِندمان ءِ گران تریں چکاسے ءِ تھ ءَ کپتگاں-
نزاناں بید ءِ آئی ءَ اے زِندمان گوں گرانیں بار ءَ چوں دیم ءَ کِنزینگ بیت، من اے گمان ھم نہ کتگ اَت کہ ما اے وڑ ءَ جتا بہ اِیں، یکے دومی ءَ چہ انچو سدیں، بس گرانیں گم ءُ دگہ ھچ، اے بِھ نہ جیڑتگ کہ زِند ءِ اے وڑیں گرانیں بارے منی نزوریں کوپگاں دنت، بلے اے دیمونی ءِ راہ اِنت ءُ کربانی ءِ کِشک اِنت ،ما انچیں منزلے ءِ راھیگ اِیں کہ گوں ھوناں دیما جُنزگی اِنت، ھما منزل کہ شھیداں گوں وتی ھُوناں نزیک کُتگ ءُ مارا گوں وتی ھُوناں آ منزل آسر کنگی اِنت-
من پہ پھر ءُ ناز گُشاں کہ اے گپاں کہ مروچی من پہ وتی ھمبل، ھمراہ، ارواہ دُرجان ءِ درگت ءَ نبشتہ کنگ ءَ اَنت، آئی ءِ زِند ءَ گوں ھمک سنگت ءُ مردم ءَ من آئی ءِ وپاداری، ایمانداری ءُ مکلسی ءِ گپ جتگ، آئی ءِ مھروانی ءِ کِسہ بیان کتگ، پہ من راستیں کوپگے اَت-
گوں آئی ءَ لھتے کول ءُ گپ کتگ اَت، ھزار بژن کہ آھانی سرجم بُوَگ ءَ پیش ما جُتا بوت اِیں ،بلے مستریں کول کہ راجی آجوئی ئیگ اِنت، ھما سرجم کنگ ،مئے زمہ واری اِنت-
مُردنی من ءَ انگت باور نہ کنت ءُ دل ھچ وڑ ءَ منّگ ءَ تیار نہ اِنت کہ دُرجان جسمانی دروشم ءَ چہ من سستگ، اے وڑ بوت نہ کنت کہ دُرجان بے وپائی بہ کنت ءُ من ءَ نیمراہ ءَ یل بہ دنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
