دیوانے گوں ناکو مراد بکش ءَ | سرھال: مئے جیڑہ
نبشتہ : سفرخان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
کِساس دِیگر ءَ پد مگرب ءَ ساری روزرد ءِ وھد اَت ، من وتی میتگ ءِ دُکّانانی دیم ءَ نِشتگ اِت آں ۔ مھلوک وتی دبوجانی تیاری ءَ گُلائیش اَت ، لھتیں مردُم پکوڑا والا ءِ کِرّ ءَ پکوڑا زُورگ ءَ اَت لھتیں ماں دُکّاناں آبستگ (برپ) ءُ دِگہ وردنی چیزاں زُورگ اَت ۔من وَ بیکاریں اِنسانے آں ، من ءَ ھچ چیزّے سُد ءُ سما نیست اَت ، بس دبوج ءِ ودار اَت کہ کدیں دبوج بیت رَو آں وتی زُونڈاں پرزونگ ءِ دیم جن آں داں لاپ داریت لاپ ءَ پُر کن آں، ھمے ساھت ءَ یک چمّے گوں گڑیال ءَ یک چمّے گوں روچ ءَ کہ کد برکت بیت ءُ مُلُا بانگ دنت ۔ من ھمے ھیالانی تہ ءَ گار اِت آں داں منی موبائل ءَ رِنگ بندات کُت، من موبائل چہ کیسگ ءَ کش اِت گِند آں نوکیں لمبرے ، من رِنگ گپت ءُ سلامے دات چاراں دومی نیمگ ءَ ناکو ءِ آواز اَت والیک سلامے کُت ۔
من گّوشت ناکو تو وتی لمبر بدل کُتگ من ءَ نداتگ واہ بھئی واہ۔۔۔۔۔! ناکو ءَ چہ دومی نیمگ ءَ ٹھکے دات ءُ گْوشت گِلہ ءُ زاری ءَ پد ءَ بِہ کن تو انوں کجا ئے۔۔۔۔۔۔؟ من گْوشت من انوں سیٹ دِلمراد ءِ دُکّان ءِ دیم ءَ نِشتگ ءُ دبوج ءِ ودار ءَ آں۔۔۔۔۔۔۔۔چی یے زان ءَ ھَیر اِنت ، ناکو ءَ پد ءَ پہ ٹھک ءُ کندک گْوشت تو ءُ دبوج ءِ ودار۔۔۔۔۔ھاھاھاھاھا ، ھَیر شر۔۔۔۔۔۔
گُڑا ناکو ءَ درّائینت ءُ گْوشت دیر اِنت ترا نہ دیستگ ، بیا ترا کمے گِنداں ، گُڑا کدیں کائے۔۔۔۔۔؟ من گْوشت ھروھد ءَ تو گْوش ئے ، ناکو ءَ گْوشت من گْوش آں مروچی بیا، من گْوشت انوں؟ گْوشی ھَو۔۔۔۔۔۔! من گْوشت ناکو دبوج نزیک اِنت ، من انوں اگاں در بِہ کپ آں گُڑا دبوج ءَ تئی لوگ ءَ پشت کپان ءُ وتی لوگ ءَ ھم۔۔۔۔، بزاں من دوئیں ھرّاں پیادگ بوت آں ءُ ٹھیکہ منی سر ءَ پْروش اِیت،
ناکو ءَ گْوشت ھَیر اگاں تو کائے دبوج ءَ من تئی وڑا بَہ آں ، اگاں نا دبوج بہ کن ءُ شام ءَ منی کر ءَ بِیا ، من گْوشت شر ناکو۔۔۔۔! من دبوج کن آں کایاں گُڑا شام ءَ کہ تئی کِرّ ءَ اُوں ، دبوج ءَ کم وراں بلے بلک ءَ بِہ گْوش بریانی یے گْرادیت کمو سوچاک ھم بہ بیت ۔ ناکو ءَ ٹھکے دات ءُ گْوشت سفرو تو مروچاں سانہ (سیانہ) بوتگ ئے، ھیر بِیا تئی پرمائش پورا بیت۔
من پون (فون) کٹ کُت دیم پہ لوگ ءَ رھادگ بوت آں ، لوگ ءَ سر بُوَگ ءَ رند بانگ بوت۔ من دبوج کُت ءُ چادر چَنڈّ ات لوگ ءِ مردُم گْوشت اَنت کہ من ناکو مُراد بکش ءِ کِرّ ءَ رَوَگ ءَ اُوں بلکیں شپ ءَ من نیاتکاں یا لیٹ اتکاں شُما پریشان مہ بَہ اِت ، من پرپٹ چہ کاپر ءَ کش اِت ءُ کاپر ءِ دیمی نیمگ ءَ جیک جت ءُ چہ مشک ءَ سارتیں گِلاسے آپ تِنگ اِت ءُ سائیکل کِکّے جت دیم پہ ناکو ءِ نیمگ ءَ ، اے وھد ءَ مھلوک نُماز ءَ رَوگ اِتاں سڑک ءِ سر ءَ لاری ءُ پرپٹ کم اَت ، کم نا بلکیں نہ بُوَگ ءِ کَچّ ءَ اَت ۔
گْوات لھم لھم ءَ کشّگ ءَ ات من پرپٹ تیز بران کُت ، ناکو ءِ لوگ چہ مئے لوگاں نیم ساھتے راہ بیت ، من وھدے ناکو ءِ گیٹ ءِ دپ ءَ سر بوت آں من گیٹ ٹُکّ اِت گْونڈلے ءَ پچ کُت ءُ پُتِرتاں داں ناکو ءُ ناکو ءِ لوگبانک وتی لوگ ءِ دیم ءَ نشتگ اَنت ءُ دبوج اِش کُتگ اَت ءُ ناکو ءَ بالشت ءِ سر ءَ ٹیک داتگ اَت ءُ یک جگے آپ ءُ یک جگے شربت انگت ناکو ءِ دیم ءَ ایر اَت ۔ من کہ سر بوت آں پرپٹ لوگ ءِ کش ءَ جیک جت ءُ تچک ءَ شُت آں ناکو ءِ نیمگ ءَ ۔
ناکو ءَ من ءَ دیست ءُ اُوشتات ، گْوشی بیا سفرو بیا ترا اللہ بیار اِیت، تئی زھیراں مارا کُور کتگ بھتاور کُجا بوتگ ئے۔۔۔۔۔۔۔؟ من کندگے جت ءُ گْوشت ناکو ھُدا ءَ بِچار۔۔۔۔۔۔۔۔۔! یکّے وَ تو وترا گوں کورونا ءَ انچوش کُتگ گِندگ وتی جاگہ ءَ اِنت تو وتی لمبر ھم بدل کُتگ ءُ من ءَ نہ داتگ۔ ناکو ءَ ٹھکے دات ءُ گْوشت سفرووو مروچاں تو چابُکے گپ ءَ گِرگ نہ بَہ ئے ، بس شر اِنت میار منیگ اِنت بلے مروچی تئی بلُّک ترا شوکیں بریانی یے وارینیت دُرائیں گِلّھاں ھلاس بہ کن۔
ناکو ءَ گپ دیمتر ءَ بران کُت گْوشت یکّے و اے کورونا ءَ مردُماناں انچوش پریشان کُتگ مردُم ھِچّگی نہ اِنت ، پد ءَ اے شُومیں کورونا گیشتر پیریں مردُم ءَ وتی نِشانگ کنت ۔ نوں من چہ تئی بلُّک ءَ تُرساں اگاں ھدا مَہ کنت مئے تہ ءَ یکّے ءَ بِہ گیت بزاں ما بزگ بوتاں ، پد ءَ تو زان ئے تئی بلُک من ءَ چوں دوست اِنت ۔ ناکو ءَ گوں اے گپّاں دات ٹھکے ءُ ما دوئیناں کندگ بندات کُت، اے وھداں مئے ٹھکّانی توار دِگہ دیارے پُروشتگ اِتاں ۔ من گْوشت ناکو تو پیری ءَ ھم ورنائی ءِ ھیالانی دُگنیا ءَ گارے، ناکو ءَ گْوشت اے مُود اگاں اِسپیت اَنت بلے دل انگت ءَ جَوان ءُ ورنا اِنت ، ناکو ءَ پد ءَ ٹھکے دات، ھمے داب ءَ مئے دیوان برجاہ اَت ءُ ٹھک ءُ کندگانی توار اَت۔
ھمے ساھت ءَ بلُک ءَ چاہ آورت اَنت ایررتک اَنت پد ءَ دیم پہ چُلّ ءَ رھادگ بوت ۔ ناکو ءَ آوازے دات ءُ پہ مھر ءُ مسکرا گْوشت تئی نُماسگ سفرو جان گْوش اِیت بریانی سوچاک بہ بیت۔۔۔۔۔۔۔۔دانکہ پد ءَ مارا شِگانی مَہ کنت کہ تو منی پرمائش پُورا نہ کُتگ۔
گپ ءُ دیوان برجاہ اَت ناکو ءَ گْوشت ھالاں بِہ دے چی ھست دُگنیا ءَ ، ءُ چے ھال اِنت سیاست ءِ ما و سرجم ءَ چہ دُگنیا ءَ کٹّ آں چے چے بوتگ باریں۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟
من گْوشت ناکو بس ھمیش اِنت جنگ ءُ ِ انت ، راج ءِ تِلاہ ءُ تنگوئیں بچّ پہ ڈیھ ءِ رکّینگ ءَ وتی سراں ندْر کنگ ءَ اَنت ، جنگ گوں تْرندی ءَ دیم ءَ رَوَگ اِنت ۔یک نیمگے لشکر ءِ زُوراکی یکشل ءَ برجاہ اِنت ، لشکری کشّی ءُ ھَوار آوار جنی ءِ تہ ءَ گیشی اَتکگ ، بس ھمے ھال اَنت ناکو جان۔۔۔۔۔۔۔۔
ناکو ءَ گْوشت زالم ءَ چہ ابید زُلم ءَ دِگہ ھِچ اُوست دارگ نہ بیت، زالم وتی زُلم ءُ زُورانسریاں کنت ، بلے سلام اِنت راج ءِ بھادر ءُ تنگوئیں بچّاں کہ سر ءَ وتی ندْر کن اَنت پہ ماتیں گلزمین ءَ ، من سرپد بوتگاں کمّو باز کہ لھتیں سنگت شھید کنگ بوتگ دگہ ھِچّ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔
من ھمے وھد ءَ گْوشت ناکو ترا جُستے بہ کن آں؟
ناکو ءَ پہ بچکندگ گْوشت ، سفرو بہ بیت پد ءَ آ بے جست بہ بیت چوش و بوت نہ کنت ۔ من وَ زان آں تو اِنچو وھد ءَ پد اَتکگ ئے منی دیم ءَ ، ترا جُست ءُ پُرسانی امبارے گون ۔ ھَیر تو وتی جُستانی اَمبار ءِ کُبل ءَ بوج ءُ یک یکّ ءَ کشّان کن چے کہ منی دست ءَ بیت من تئی جُستانی پسّو ءَ دیان بَہ آں۔۔۔۔۔۔۔۔
من جُست کُت ناکو۔۔۔۔۔۔! تئی ھیال ءَ بلوچ ءِ آکبت چون بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟
ناکو ءَ گْوشت چوں۔۔۔۔۔۔چوں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔بیت؟ اے گپ ءَ تو مروچی بُرو یک کورے ءَ جُست کن ترا آ یکّیں پسّو ءَ دنت بلوچ ءِ آکبت رُوژناہ اِنت ، آ وتواجہ بیت، اے بلوچ ءِ آکبت اِنت ۔
من گْوشت ناکو چوش چوں وتواجہ بیت، دُژمن ءِ زوراکی ھمُک روچ گیش بُوھان اَنت ءُ ما نِزور ، چوش چوں مئے آکبت رُوژناہ بیت؟
بِہ چار سفرو تو نوں گنوک بوتگ ئے ، اے گپ ءَ تئی من تِپاک کن آں کہ دُژمن زورآور اَنت ، آئی ءِ زُوراکی گیش بوتگ اَنت ۔بلے اِد ءِ تو سر ءَ سر رَد ءِ کہ ما نِزور بوتگاں، ما زی دیمونی داتگ ءُ مروچی ھم دَیَگ اِیں ، ما زی لشکر جتگ ءُ مروچی ھم لشکر ءَ جَنَگ ءَ اِیں ۔ مئے جنگ زی سُست بوتگ مروچی تْرندتر بوتگ ، آئی پدّریں دَروَر اِش اِنت کہ زی لشکر ءِ کیمپ یکّے بوتگ نوں ترا ھمُک دو کلومیٹر ءَ یک کیمپے گِندگ ءَ کَیت ، اے مئے سوبمندی ءِ نِشانی اِنت۔۔۔۔۔۔۔بَہ کَول ء بی این ایم ءِ سوھوئیں کماش ءُ بلوچ راجی رھشُون واجہ ھلیل بلوچ کہ جاھے گْوش اِیت ، اگاں رد مہ بَہ آں ” ما چہ وتی جُھد ءَ ھما وھد ءَ سوبین بَہ کہ دُژمِن ءِ لشکر ءَ چہ آئی ءِ پوجی بُنجل ءَ کشّ اِیں ءُ بلوچ ڈیھ ءِ چاریں آتراپاں تاچینیں ” مرچی واجہ ءِ گْوشتگیں دانک سددرسد راست بوتگ اَنت ، بلکیں منی ءُ تئی ھمراھی ءَ تانسریں راج ءُ دُگنیا گِندگ ءَ اِنت کہ پاکستان ءِ لگوریں لشکر ماں بلوچستان سرجم ءَ یک پوجی بُنجلے جوڑ کُتگ۔۔۔۔۔گُنگی ھرکسی وتی۔۔۔۔۔۔۔۔
من ناکو ءَ را گْوشت بِہ چار ناکو من تئی اے گپّاں تِپاک کن آں بلے مئے گل ءُ پارٹیانی جیڑہ ھمُک روچ گیش ءَ گیش بُوَگ اَنت۔ پارٹیانی سنگت مایوس ءُ نا اُمّیت بُوَگ ءَ اَنت ،یک کِر بُوَگ ءَ اَنت ، رَوَگ ءُ سرجھل (سرنڈر) بُوَگ ءَ اَنت ، اے کُل جُست اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟؟
ناکو ءَ وتی دست ءِ چاہ وارت ءُ کوپ جھل ءَ ایر کُت ءُ گْوشت ئے سفرو ترا سگریٹ گون۔۔۔۔۔؟ من گْوشت ھاں ، گْوشی ٹالے بِہ دے کشّاں کنان ءُ تئی جست ءِ پسّو ءَ دے آں۔ من سگریٹ ءِ ٹالے دات، ناکو ءَ رُوک کُت ءُ گڑا ناکو ءَ گْوشت بِہ چار یک گپّے من تئی دیم ءَ پدّر کن آں ، ھما مردُم کہ مایوس ءُ نا اُمّیت بَہ اَنت آ آشوبی جھدانی تہ ءَ آشوبی مردُم نہ اَنت ءُ آ آشوبی گْوشگ نہ بَہ اَنت ، ھاں۔۔۔۔۔! من اے گْوشت کن آں کہ اے مئے ردی یے بوتگ کہ ما آیاناں آشوبی سرپد بوتگ اِیں ، بلے آ ردی گِرگ بوتگ ۔ چی ءَ کہ آشوبی جنگانی تہ ءَ بَہ کَول ء راجی زرمبش ءِ مزن نامں راجی رھشُون واجہ ڈاکٹر اللہ نِزر کہ مایوسی کُپِر (کفر) ءُ زنڈیں گناھے ، ھاں یک گپّے ءَ من تِپاک کن آں جیڑہ ھست ءُ جیڑہ ھرکُجا بیت ۔ تاکت وریں مُلکانی تہ ءَ جیڑہ ھست اِنت ناکہ ما گُلام ، جیڑہ گوں گیش ءُ گیوار کنگ ءَ ھلاس بَہ اَنت، اگاں کسے سرپد بیت اِد ءَ جیڑہ ءُ نِزروی ھست یا یکّے رد کنگ ءَ اِنت سِسٹم ھراب اِنت گُڑا آ وَ زانتکاریں مردمے آ جیڑھاں سرپد انت، آھاں ھل بہ کنت ۔ اگاں آ چہ جیڑھاں تچ اِیت ءُ وت ءَ یکرّ کنت گُڑا آ نزوریں مردمے ۔ آرا اے ھِچ ھکّ نیست آ بِہ گْوش اِیت سسٹم ھراب اَنت ، آ کہ تچ اِیت یا گستا بیت گُڑا من ھمے سرپد بَہ آں جیڑہ نیست آئی وت دمبرتگ ، بس آ دِگہ ھچ لیکّھی ءُ نظریاتی ، آشوبی مردمے نہ بوتگ، چونائیگا ھما مردم کہ گْوش اَنت جیڑہ ھست آ اے ھم نہ زان اَنت کہ جیڑہ چی یے۔۔۔۔۔؟؟ کُجام رنگیں جیڑہ ھست، تو من ءَ بوگش چی جیڑہ ھست۔۔۔۔۔۔؟؟ جیڑھانی جِند چی اَنت۔۔۔۔۔؟؟ ناکو ءَ گوں جُست ءِ داب ءَ من ءَ جُست ءُ پُرس کُت۔۔۔۔۔۔۔۔؟
من گْوشت بِہ چار ناکو اِد ءَ مھلونکانی زھگ مردُم بیمار بَہ اَنت ادا چارگ نہ بنت ، آ رنگ ءَ کہ چارگ بُوَگی اِنت یا یکّے ءَ دگہ چمّے ءَ چار اَنت یکّے دِگہ چمّے ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔
ناکو ءَ گوں کندگی دپے ءَ گْوشت ما آشوبی جنگے کنگ ءَ اِیں ، ما سسٹم ءِ بدل کنگ ءِ جنگ ءَ کنگ اِیں ، اِد ءَ ھیش ءُ نوش وَ نہ بیت ۔ جنگ مردُم ھما وھد ءَ کن اَنت کہ لاچار بَہ اَنت ، دگہ ھچ راہ ءُ در پشت نہ کپ اِیت ۔ جنگ ءِ جند مجبُوری ءِ نام اِنت ، ھما مجبوری کہ آئی ءِ گیش ءُ گیوار وت جنگ اِنت ۔ جنگانی تہ ءَ ابید بزگی ءُ لاچاری ءَ دگہ ھچ نیست ،جنگ ءِ نام بزگی ءُ واری اِنت ۔ نوں من بِہ گْوش آں منی زِند گْوازینگ ءِ آسراتی برابر بِہ بَہ اَنت ، من جنگ کن آں۔۔۔۔چوش وَ نہ بیت ۔ چونائیگا سفر جان مئے مردُم انچیں گپ کن اَنت کہ آ گپّاناں ھچ وزن نیست ، ما سیاسی اختلاف ءِ نام ءَ نہ زاناں ، تنی وھدی اے ھم نہ زاناں کہ اختلاف چی یے۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟ ما اے ھم نہ زان اِیں مئے نزروی چی اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟ بس ما گْوش آں نِزوری ھست ، بلے نزوری چی اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟ کس اے گپ ءَ نہ جنت ، من پد ہ گْوش آں اگاں تئی چمّاں نِزوری یے ھست ءُ تو آئی ءَ گندگ ءَ ئے آئی ءَ بِہ ڈسّ ءُ شون بِہ دے ، ھلاس کنگ ءِ جھد ءَ بہ کن ئِے ۔ من ترا اے گپ ءَ ھم گْوش آں آشوبی مردُم ھما اَنت کہ آ بزگی سگ اَنت ، آشوبی مردُم ھما اَنت آشوب ءِ تہ ءَ نِزوریانی ھِلاپ ءَ آشوب کار اَنت ۔ آشوبی مردُم ھما اَنت آ وتی چہ زاتی واھِشتاں ءَ گیشتر آشوب ءِ زلورتاں پُورا کن اَنت ۔ آشوبی مردُم ھما اَنت بس آیانی زند ءِ نام آشوب اِنت۔ ناکو ءَ ھمے گپّانی تہ ءَ من ءَ جُست کت تو کارل مارکس ءَ زان ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟ من پسّو دات جی ھاں۔۔۔۔! گْوشی من اے وھد ءَ کارل مارکس ءِ نام ءَ پرچا گِرگ ءَ اُوں ، مئے کِرّ ءَ مردُم باز اِنت ۔ منی کِرّ ءَ ھچ پسّو نیست اَت ، من کارل مارکس ءِ بابت ءُ باز نہ زانت پرے ھاتر ءَ ھاموشی ءَ ابید ھچ نہ گْوشت ۔ناکو ءَ گْوشت کارل مارکس یک مزن نامیں (عظیمیں) انسانے بوتگ ، مارکسٹانی ھاتر ءَ آ یک ھدائے ئِے درجہ ءَ دار اِیت ، ھمے ھاتر ءَ آرا گوں وتی کار ءَ مھر بوتگ ۔انچوش گْوش اَنت کارل مارکس ءِ زھگ بیمار بوتگ کارل مارکس ءِ کِرّ ءَ ھمینچو زر ءُ کلدار نہ بوتگ کہ آ دارو ءُ درمان بہ گیت پہ وتی زھگ ءَ ، داں آئی ءِ زھگ ءَ ساہ داتگ ۔ اگاں کارل مارکس آسراتی ءُ آسائش بِہ چار اِت اِیں کپیٹل لسٹانی کِرّ ءَ سرجھل (سرنڈر) بِہ کُت اِیں۔۔۔۔۔۔۔۔بلے۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟ اِنچو سال ءَ پد من تو اے وھد ءَ کارل مارکس ءِ زِکر ءَ کنگ ءَ نہ اِت آں ۔ ناکو ءَ گپ دیمتِر ءَ بران کُت ءُ گْوشت کارل مارکس ءَ بِل تو نہ زان ئے یے بلکیں ، بلے اُستاد اسلم ءُ مات یاسمین ءَ تو زان الم زان ئے۔۔۔۔۔۔۔۔
مروچی اگاں ما کارل مارکس ءَ ڈسکس کنگ ءَ اِیں ، باندا مردُم لُمہ یاسمین ءُ اُستاد اسلم ءِ بابت ءَ گپ کن اَنت ۔ ھمے ھاتر ءَ گپ کن اَنت کہ اِیشاناں گوں آشوب ءَ مھر بوتگ ، اِیشاں چہ وت ءَ گیش آشوب اَرزِشت داتگ ۔ اِیشاناں وتی زاتی پکر نہ بوتگ ، بلکیں ایشاناں گیشتر آشوب ءِ پکر بوتگ۔
من گْوشت ناکو اے گپ تئی راست اَنت ، بلے اگاں جیڑہ گیش ءُ گیوار کنگ مہ بَہ اَنت ما چوں دیم ءَ شُت کن اِیں۔۔۔۔۔۔۔؟
ناکو ءَ من ءَ گْوشت تو بِہ گْوش جیڑہ چی اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟؟ تو ھما اِنت منی نُکّ ھُشک کُتگ ، جیڑہ جیڑہ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔،یک جیڑھے ءِ نشاندھی ءَ بِہ کن ۔
منی دپ بند بوت ءُ من ھِچّ نہ گْوشت۔
ناکو ءَ گْوشت من زان آں تو چی گْوشگ لوٹ ئے ، کُجام چیزّاں تو جیڑہ سرپد بَیگ ءَ ئے ، بلے اے جیڑہ نہ اَنت ۔ اگاں تو سرپد بَہ ئے کہ یکّے کمّو گیشتر چارگ بیت دومی ءَ آ داب ءَ چارگ بُوَگ ءَ نہ اِنت، تو اے چیزّاں مارگ ءَ ئے اِیشانی ھَلاس کنگ ءِ جُھد ءَ بہ کن ۔ اگاں ترا اِنچو ھمّت نیست گُڑا ھاموش ببُو یکرّ ءَ بِہ نِند ، ھاں اگاں تو گْوش ئے منی رَوَگ گھتر اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔گُڑا اللہ ترا بِہ بارت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔، آشوبی جُھدانی تہ ءَ نزوریں مردماناں ھِچّ جاگہ نیست ۔ آشوب وتی راہ ءَ وت گیشیناں کنت ءُ وتی مردُماں وت درچِنت ، مروچی تنگ ءُ تلائیں بچّ شھید بَہ اَنت ماتانی دپ ءَ اُپّے در نئیت ۔ لوگ سوچگ بَہ اَنت انگت مات ءُ گْوھار گْوش اَنت مال ءِ بدل کَیت واجہ ھُدا سنگتانی سر ءَ سلامت بہ کنت ۔ مردُمانی توکل ءُ ھاٹیگ چوش بُرز ءُ بُلند اِنت ، انگت مئے مردُم گْوش اَنت جُھد نِزور اِنت۔ اے چونیں مزاکے،
ناکو اے گپّاں پد ھاموش بوت ءُ من ءَ اِشارگے کُت سگریٹے بِہ دے ، من دِگہ سگریٹے دات ۔ ناکو ءَ سگریٹ رُوک کُت ءُ یک زنڈیں دمے یے گِرگ ءَ پد ناکو گْوش اِیت من اے چیزّ ءَ ھیراناں مئے مھلونکے نزیک ءَ بلائیں جیڑہ اِش اِنت کہ منی جنین بلُک ءِ کِرّ ءَ چِلّگ بوتگ پرچا من ءَ زر نہ داتگ کہ من وتی لوگبانُک ءَ نادرھجاہے ( اِسپیتالے ) ءَ بِہ بَر آں، اجب اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!! مئے مھلونک ءَ وتی سر چِست کُتگ ھمے بلُکانی کِرّ ءَ چِلّگ بُوَگ ءَ اَنت ، نوں ما کہ وت ءَ آشوبی گْوش اِیں ما ماڈرن بوت اِیں ۔ ما آسراتی لوٹ اِیں ، اے آشوبی جُھد ءِ نام ءَ مزاک اَنت ، اگاں دُگنیا سرپد بہ بیت مئے جیڑہ اِش اَنت دُگنیا مئے سر ءَ کند اِیت، ھمے مردُم کہ گْوش اَنت جیڑہ ھست۔ اے ھست آ ھست ، من یکروچے اِش نہ کتگ کہ اے بیا اَنت آرگنائزیشن ءَ ڈسکس بہ کن اَنت یا پارٹی ءَ یا نیشنل ازم ءِ سر ءَ گپ بہ کن اَنت کہ مئے نیشنل ازم ءِ لوٹ اَش اَنت ، بس یکّیں گپ گِپتگ ءُ داشتگ کہ جیڑہ ھست ۔مزاک جوڑ کتگ لھتیں مردماں ، من گْوش آں جیڑہ اگاں سھدارے بوتین آ آتک وت کُوکارے کُت من ءَ چوش بدنام مہ کن اِت ۔ من اے نہ آں کہ شُما سرپد بُوَگ ءَ اِت۔۔۔۔۔
ناکو ءَ گپ دیم ءَ بران کُت ءُ گّوشت ، انچوش گْوش اَنت سنگت ازل (پدائی) ءِ زھگ ءَ وتی پِت گْوشتگ کہ ابّا من ءَ سائیکلے بِہ گِر بِہ دے ، بلے ازل ءِ کِرّ ءَ اِنچو زر نہ بوتگ کہ وتی چُکّ ءَ سائیکلے بِہ گیت ءُ بِہ دنت ۔ چوش کہ ازل اے کُلّیں چیزّاں گِندگ ءَ اَت ، بلے ازل شُت ءُ پِدائی کُت پرچا۔۔۔۔۔۔۔؟؟ چی ءَ کہ ازل یک آشوبی مردمے اَت ءُ گْوستانک ازل ءَ یات کنت ، ناکہ آ اے گپ ءَ جنت کہ منی لوگبانک پرچا بلُک ءِ کِرّ ءَ چِلّگ بوتگ۔
ناکو اے گپّاں پد ھاموش بوت کہ ساھتے ءَ رند ناکو ءِ لوگبانک ءَ آوازے دات ورگ تیار اَنت ، انوں ورگ ورے یا رند ءَ ۔ ناکو ءَ گْوشت بیار اِش ور آں کہ اے سفر وت مئے نُکّ چہ نادوکاں ھما اِنت ھُشک کُتگ گوں وتی بے سر ءُ بے پادیں گپّاں۔۔۔۔۔ھاھاھاھاھاھا
دِل ءَ مہ کن سفر جان دِگہ کس نیست ، تو نُماسگ ءُ آ بلُک۔۔۔۔۔۔۔۔ھاھاھاھاھا
ناکو ءِ لوگبانک ءَ پرزونگ آورت تالان کُت ورگ آورت اَنت ، ما ورگ بندات کت اے ساھت ءَ تھاریں شپ ءِ تھاری ءُ ابید چہ چرتّانی آواز ءَ دِگہ ھِچّ مئے گُوشاں کپگ ءَ نہ اَت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔
