آزمانک :ہے گویا میں بنی آدم
نبشتہ کار: کریمہ بلوچ
شوھاز کار: اسد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اے چونیں ھاموشی یے، اے ھاموشی بنی آدم ءَ ایر بارت، بے تواری ءِ توار ءَ ابید دگہ ھچ نیست، میتگ، مردم، دلوت، درچک ءُ دار تھاریں بے تواری ءزر ءِ تھا بکگ ءَ انت گوات ھم کشک انت بلے گوں ہے تواری ءَ چول جنان اِنت ءُ دیم ءَ روان انت ادے مردم چونیں مردم انت ، یکے دومی ءَ چار انت ءُ گوازنت ءُ رو انت۔ گپ ءُ ھبر نیست، بنی آدمی تِرک ءُ توار نیست، بلے ھر نیمگ ءَ چمان شانک دی ات مردم انت۔
مردین، جنین، کسانیں زھگ ءُ کماش، بنی آدمانی جنگل انت بلے هاموشی انت. میتگ ءِ مردم وتی ھرروچیگیں کاراں گوں دز گٹ انت-
کسانیں چک گوں وتی لیب ءُ گوازی ءَ بلے بے ترک ءُ توار، اے سرجمیں شھر کنگ انت؟ انسانی آبادی ءِ انچوکیں مچی اے چون سرجم ءَ کنگ بیت کنت، ایشانی دپ ءَ زبان نیست ؟ کیّا پلیتگ ایشانی زبان ؟ اے کجام دنیا انت ؟ اے ھمے زمین انت کہ دگہ باز شھر، میتگ ءُ مردم ایشی ءِ سر ءَ آباد انت،بلے آھاں گویاک ھست، گڑا اے شھر پرچا چو بے توار ءُ ہے گویاک انت؟ اے انسان نہ انت ۔۔۔؟ اے دگے جھانی اتکگیں مھلوک یے؟اے بے گویاکیں مھلوک چه کجام جهان ءَ اتکگ –
اے ردی کدرت ئیگیں ؟
اے مھلوک چہ ھدائے نیمک ءَ ہے گویاک انت؟ اے چونیں شھرے، ہر نیمگ تھاری انت-
ہے گویاکیں مردمانی شہر ءَ نوکیں ابد ءِ بنی آدمے ءِ سر کپتگ ات کّیا،ات آئی ءِ نام۔ ہر نیمگ ءَ مردم انت، بلے بے گویانیں ، ہر کس گوں وت انچو دلگوش انت کہ کس ءَ کسی سما ھم نیست-
دور یک مچی یے روگ ءَ انت کیا تچان ءَ رندے کپت،، مچی ءِ دیما مان ترات، جستے گپت ، شما کجا روگائے؟-
درست کیّا ءَ چارگ لگ ات انت۔ کس ءَ پسو نہ دات۔ کس ھچ نہ گش ایت ، انچو سما بیت کہ لبز پہ آہاں نوکیں چیزے ات انت۔ کس کیا ءِ دپ ءِ لبزاں سرپد بوگا نہ ات۔۔ درست روک روک ءَ کیّا ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ انت بلے پسو نیست کیّا ابکہ بیت،، پشت ءَ کنزیت،، جیڑگ ءَ بندات کنت اے وڑ چون بوت کنت که درست چم پچ انت بلے کسی چمانی تھا زندگیں بنی آدمی روگ مان نیست آئی ءَ انچو گمان بیت کہ آ مردگے ءِ چمانی تہ ءَ چارگ انت-
منی سر کجا کپتگ؟
نا، ، اے آگھی بوت نہ کنت الم اے وا ہے۔ کیّا ءَ بنی آدم ءِ درتکگیں جون ءِ نیمگ ءَ چار ات، اے کہ انت، اے مارا چہ یکے بلے پرچا؟-
پرچا اے ادا درتکگ۔۔؟ پرچہ اشی ءَ کس پجا نیاریت؟ ھمے جست ءُ پسوانی گڑ ءُ منج ءِ تھ ءَ کیّا ءَ مار ات کہ آئی ءَ سک دمبرتگ آئی ءَ نو چد ءُ گیش وتی پادانی سرا اوشتگ ءِ ھاٹیگ نیست، آئی ءَ چم چست کت انت میتگ ءِ چاریں نیمگاں چارات ہاموشیں لوگ، مردم کس درا نہ بیت بے تواری انت تھاری انت شپ ءِ سیاھی ءَ میتگ چو سیاہ مارا پتاتگ ءُ وابیں۔
کیّا ءَ انچو مار ات کہ آئی ءَ چد ءُ گیش وسواس کت آ گنوک بیت۔ ھمے درچک ءَ کہ آ بنی آدم ءِ جون درتکگ ات کیّا ءَ ھمے درچک ءَ تکہ دات نشت۔
جون ءِ چم پچ انت سرجم ءَ ٹپّی ٹپاں چہ زگریں ھون دراھگ ءَ ات ءُ زمین ءِ سرا پٹّگ انت کیّا نشت، ھمے ھونانی چارگ ءَ لگ ایت کہ زمین ءِ ھاکانی سر ءَ شیپ گران ات انت اے ھون کئیگ انت کہ ریچگ بوؤگ ءَ انت ۔؟ کیّا ءَ جیڑ ات۔
من ءَ کئے پسو بہ دنت ؟ سرجمیں میتگ و بے زبان انت اے میتگ ءِ مردم کئے ءَ چوں بزّگ کتگ انت۔۔؟ ایشانی گویاک؟-
پرچا ھچ نہ گش انت اے کھریں بے تواری اشان بیگواہ کنت اے چون زندگ بوت کن انت ؟ زندمان ءِ جنگجاہ ءِ جنگ ءَ اے چون برجم داشت کن انت؟-
کیّـا ھمے جیڑگانی زر ءَ کپت دور ءَ داں اوژناگ کنان ات گوں چول آں بک وران ات کہ واب ءِ بوجیگ ءَ سوار بوت ھمے درچک ءِ چیر ءَ واب کپت۔ رژن ءِ لھمیں مارشت وھدے کیّـا ءِ دیم ءَ کپت کیّا ءَ بست کت۔
آئی ءَ شپ ءِ سرجمیں کسہ بے ھال ات کہ اناگہ ءَ آئی ءِ چم وتی دیم ءَ درتکگیں بنی آدم ءِ جون ءَ کپت انت۔
آ ابکہ بوت ءُ شپ ءِ تھاری ءِ، بے تواری ءِ، بے گویاکیں بنی آدمانی کسہ آئی ءِ تہ ءَ ایر رتک انت کیّا، اشتاپی ءَ پاد اتک ءُ اُشتات جیڑگے بندات کت کہ اے وابے نہ بوتگ آگھی بوتگ، چاریں نیمگاں چارگے بندات کت کیّا گڑ ات پشت ءَ کنزات، کیّا ءَ دیست کہ سرجمیں میتگ ءِ مھلوک،، جنین، مردین، کسانین زھگ ءُ کماشانی ٹپّی ئیں جون درچکانی سرا درنجوک انت۔
کیـّا ھیران ات مردم پد ءَ دیم ءَ جنزاں بیت انت،کیّا ھاموشی ءَ گوں آھانی پشت ءَ روان بیت کمو دور گریشگے ءِ نزدیک ءَ رستاں، اوشتات انت۔ کیّا ءَ وتا آھانی کرا سرکت-
چاریت سرجمیں مردم اشتوک انت – یک در چکے ءَ گوں درتکگیں بنی آدمی لاشے ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ انت۔
مردمانی جنگل انت بلے کس نیست که بنی آدم ءِ جون ءَ چه درچک ءَ ایر به گیجاں اے شاہگانیں زمین ءِ دامن ءَ کل بکن انت کیّا ھیران ءُ ابکہ، اے چونیں دھرے کہ مردم مردم ءَ چه درآمد، کس نہ پھمیت کہ اے بنی آدم ءِ جون کہ اے در چک ءَ در نجوکیں، اشی ءِ وارث کہ انت ۔۔؟ کیّا ءَ جیڑ ات،کیّا ءَ پدا ھیال اتک کہ کرناں چہ بنی آدم بنی آدم ء وارث انت اے وڑ چون بوت کنت کہ اے جون کہ یک بنی آدمے ئیگیں، گوں پچیں چماں ٹپی ئیں جون چون بے وارث بوت کنت ۔؟ کیّا ءِ دل ءَ وسوسے کپت کیّا ترانگ ءَ کیت کہ آ اے میتگ ءِ مردمانی رنگ ءَ بے گویاک نہ انت، آئی ءِ دپ ءَ زبان است کیّا ءَ کوکار بندات کت اے کئی جون انت ۔؟ اے جون کے ءَ اے گریشگ ءَ دگ ءِ سر ءَ درتکگ۔۔؟ اے جون ءَ پرچہ کس دست نہ گیپت۔۔۔ ؟ اے در تکگیں بنی آدم ءِ پچیں چم چه شما جست گرگ ءَ انت بچار ات، اے چے جست گرگ ءَ اِنت ؟-
اے جست گرگ انت کہ منی وارثی ءَ پرچہ کس نہ کنت۔۔۔؟ من کجام گرانیں گناہ ءِ برورد ءَ ادا اے دگ ءِ سرا درتکگاں ۔۔؟ اے تیوگیں میتگ ءِ بنی آدم پرچا من ءَ چار انت ءُ سرا جھل کن انت وتی راھ ءَ گرانت ءُ گوزانت دیم ءَ روانت ،کیّا ءِ ترندیں برمش ءَ گوں سرجمیں مردم پشت ءَ کنزات انت ءُ یک یک ءَ روان بوتاں وتی گسانی تھا شت انت ءُ ڈک یے مھر کت انت کیّا ھیران ات کہ اے کجام کرن ءِ بنی آدم انت، اے چونین نسل ءِ بنی آدم انت،سرجمیں میتگ گنگ ءُ کرّ ءُ کور ءُ بے مارشت انت؟-
اے وڑ چون بوت کنت ۔؟ کیّا ءَ آزمان ءِ نیمگ ءَ چارات آئی ءِ دل ءَ اوپارے در اتک،
یا ھدا؟ من وابے گندگ آں ؟
کیّا ءِ جست ءِ پسو واتر نہ بوت ۔۔ تھاری ات زمین، آزمان، گریشک، در چک ءُ دار، سرجمیں میتگ تھاری ءَ مان شانتگ ات، بے تواریں تھاری-
اے گریشگ ءِ چِرْتانی گویاک هم پلیتگ ات، مرگ هم درچکانی سرا بے تواری ءِ مھریں زمزیلاں گوں بندوک انت بنی آدمانی چماں روک نیست ات بلے ترس سر ریچ ات ۔
کیّا نہ پھمگ ءَ ات کہ اے ترس چے اں ۔۔۔؟ کجام چیز ءَ اشانی گویاک زندانی کتگ،،، ،؟ پرچا اے میتگ ءِ ھرچیز بندیگ انت،گویاک، روک، رژن، مارشت ؟-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔