زند ءِ آدینک ءُ ھانی بلوچ – عبید نثار

نبشتانک: زند ءِ آدینک ءُ ھانی بلوچ

نبشتہ کار: عبید نثار

دی بلوچستان پوسٹ

من چونائی ءَ برے برے کہ کتابے واناں دل گش اِیت کتاب ءِ سر ءَ چیزے نبشتہ بہ کن داں کہ دگہ یکّے سرپدی بزور اِیت یا کہ بوان اِیت ئِے۔

بلے من مدام کہ نبیسّگ ءَ بندات کناں منا لبز دْروہ انت ءُ من نزاناں چہ کجا بندات ءُ کجا آسر بہ کنان ئِے من چو ھم نزاناں کہ لبز من ءَ چی ءَ دروہ انت ، بلے من وت ءَ را گیشتر ھمے دوئیں چیزاں میاریگ کناں ، یا کہ منی زانشتی (علمی)بود نزور انت یا وَ کتاب انچو تامدار انت چہ کسّہ ءُ راستی ءَ ھمینچو سرّیچ انت کہ من نبشتہ کُت نہ کناں اے سھتاں بلوچی زبان ءِ کسان بالادیں ءُ مزن پکریں بانک ھانی بلوچ ءِ کتاب زند ءِ آدینک من سرجم کتگ ءُ اے دانکاں نبیسّگ ءَ آں۔

ھانی بلوچ وتی کتاب زند ءِ آدینک ءِ تہ ءَ چاگردی تھلیں راستی، زندگ ءُ ھستیں کارست ، نمیرانیں کارست ، دگہ سک باز کارستانی سر ءَ گپ ئِے جتگ نوں من چو ھم نہ زانگ ءَ یاں کہ ھانی ءِ جند ءِ جھد ءَ بہ ساڑایاں یا چاگرد ءِ راستیانی درستاں چہ گیش وتی واجہ وتی آریپ مئے بلوچ راج ءِ ھستی کامریڈ واحد بلوچ ءِ جھد ساڑاتگ ءُ گشتگ کہ اے ھمائی ءِ جھدانی برورد انت کہ من اے کدّ ءَ رس اِتگ ءُ مزن بوتگاں ھانی بلوچ بازیں کارستانی سر ءَ گپ کنت بازیں چاگردی نہ سگّوکیں راستیاں دیم ءَ کار اِیت۔

گُل جان ، شدری ، ماھکان ، ستار ، مات ، پت ، استاد ، رھشون ، راجی جنز ، تھمت ءُ شگان ، تھنائی ، چاگردی جیڑہ ءُ جنجال، دودمان ، راجدپتر ، بلے ھانی دمبرگ ءِ نام ءَ نہ زانت چی ءَ کہ ھانی ءَ تھنا جنزگ دربُرتگ۔ نمیرانیں استاد سبا ءُ آئی ءِ کماش کامریڈ ءَ مدام ھانی ءَ گشتگ کہ جھد ءِ تہ ءَ دلپروشی تھمت ءُ شگان بلے پُشت ءَ مہ چار تھنا بہ جنز ءُ دم مہ بر۔
ھانی بلوچ ءِ گشگ انت کہ آئی ءَ بلوچی وانگ ءُ دربرگ ءِ مستریں سکین چہ کماش ءَ دربرتگ چی ءَ کہ کماش ءَ آئی ءَ پہ بلوچی وانگ ءَ گشتگ۔ بلے آئی ءِ بلوچی وانینگ ءِ استاد سبا دشتیاری بوتگ۔ ھانی گش اِیت بندات ءَ ما کہ وانگ ءَ شتگیں جنک تھنا من ءُ منی گھار ماہین بوتگیں درستاں مئے سر ءَ کند اِتگ ءُ گشتگ “انچو شما انچو شمئے کماش ءُ انچوش شمئے گنوکیں استاد”-

ھانی بلوچ بلوچی زبان ءِ درپشناکیں استال نمیرانیں رھشون شھید استاد سبا دشتیاری ءِ بارو ءَ نبشتہ کنت کہ “سبا سکّیں وش روہ وش تب ءُ مزن پگریں انسانے بوتگ “ من اولی روچ ءَ کہ کلاس ءَ شتگاں گڑا آ گل ءَ چہ بال بیتگ ءُ گشتگ ئِے wellcome wellcome منی برازتک “دگہ جاگھے ھم نبشتگ ئِے کہ واجہ سبا گش اِیت “واب باریں کجا بر انت زند ءَ گْواہ کہ بیگواہ کن انت منی جند ءَ”ھانی ءِ مستریں وش بھتی ھمیش اِنت کہ استاد سبا ءِ وڑیں راجی ھزمتکار زبان دوست راج دوستے ءَ چہ زبان ءُ زمین دربرتگ ءُ استاد ءَ پہ ھانی ءَ ڈائری یے سوگات کتگ ءُ ھانی ءَ وت ھم تبکّیں برات ءُ گھاراں داتگ پہ استاد ءِ بارو ءَ نبشتہ کنگ ءَ ھانی بلوچ دگہ جاگھے زالبول ءُ جھد ء آجوئی ءَ گوں ھمگرنچیں نبشتانک ءِ تہ ءَ الجزائر ءِ نبشتہ کار احمد بن بیلا ءِ درور ءَ دنت کہ۔ “ الجزائر ءَ یک ماتے وتی چکّاں پہ جنگ ءَ جریدگ کنت ءُ راہ دنت ءُ ھمے گش اِیت کہ آجوئی جھد ءِ بیسہ ھما وھد ءَ گیش بوت کنت کہ مات وتی چُکّاں دست ءِ وت جُھد ءَ گوں ھمگرنچ بہ کنت ءُ پہ جنگ ءَ راہ بہ دنت” نزاناں ھانی ءَ دودا ءِ مات ءِ کسّہ نہ ونتگ یا اے ساھت ءَ پہ درور دیگ ءَ شمُشکار بوتگ-

دودا نوک سور بیت ءُ آ گوں وتی لوگ بانک ءَ اے وھدی سیری سارتیں منّہ ءَ واب بیت کہ سمّی ءِ بگّ ءَ بیبگر کہ رُمبین اِیت گڑا دودا ءِ مات دودا ءَ اے شگان ءَ جنت ءُ پاد کنت
“آ مرد کہ میاراں جلّاں
نیمروچاں نہ وپس اَنت کُلّاں
دوست ءُ شرسریں گرانمُلّاں
سیری منّھاں سارتیناں دوست ءَ گوں زبادمالیناں گڑا دودا وتی بور (سھرنگ) ءَ سنج کنت ءُ دیم پہ جنگ ءَ روت زند ءِ آدینک ءِ تہ ءَ درستاں چہ دردناکتریں کارست گل جان ءِ کارست انت۔

اے کسّہ ءَ بہ گندئے چاگرد اوپار (برداشت) مہ کنت۔ بلے ھانی ءَ یک تھلیں راستی یے نبشتہ کُتگ۔
زی ھم گل جان ءِ وڑیں کارست زلمانی دیمپان بوتگ اَنت ءُ مرچی ھم مئے چاگرد ءَ چشیں ھزار کارست ھست کہ چو گل جان ءِ وڑ ءَ چورہ ءُ بزگ ءُ جنوزام اَنت زند ءِ آدینک ءِ تہ ءَ درستاں چہ گرانتریں ساھت پہ ھانی ءَ ھمے بوتگ کہ کامریڈ بیگواہ بوتگ ءُ ھانی ءَ تھنا تاک رنگین کُتگ انت انی باز جاگہ ءَ چہ راج ءَ ، چہ شائراں ، چہ ادیب ءُ زبان زانتاں چہ درستاں گلگ کنگ ءَ انت ءُ گشگ ءَ اِنت اے وھد ءَ من کس نہ دیستگ درست وتی بُنڈُکاں واب بوتگ انت-

بلے واجھیں استاد راجی جنز ءِ بنداتی ھمراہ رھشون “واجہ میر محمد علی ٹالپر مدام ماں گار ءُ بیگواھیں مردمانی کیمپ ءَ دیستگ برے گوں علی حیدر ءَ گلائیش برے گوں بیورگ ءُ جیئند “واجہ ءِ ستا ءُ توسیپ ھانی ءَ مدام چہ کماش ءَ اش کتگ بلے جند ئِے اولی رند ءَ ھمود ءَ دیستگ برے گھارانی سر ءَ دست ئِے سمار اتگ ءُ مدام مارا دیم ءَ جنزگ ءِ سکین داتگ ئِے ءُ دمبرگ ءِ نام نزانتگ ئِے –

واجہ میر محمد علی ٹالپر گش اِیت “ھما کار کہ تئی بھر ءَ کپ اِیت ھمائی ءَ بہ کن یک مردے کہ درچکے گش اِیت آ اے مہ چار اِیت کہ من ءَ بر دنت یا نا بلکیں آ اے واست ءَ بہ چار اِیت کہ منی آؤکیں پدریچ ءَ سیت بہ دنت”ھانی بلوچ ءَ واجہ ءِ زند ءُ ازم ازم ءِ سر ءَ کسانکیں بزاں (short) دابے ءَ ھم نبشتہ کتگ ھانی بلوچ وتی کتاب ءِ تہ ءَ اے ھم نبشتہ کتگ ءُ گشتگ کہ اگاں استاد ءِ سر ءَ من نبشتہ بہ کناں کتابے جم نبشتہ کت کناں چی ءَ کہ استاد چہ کارست ءَ سرچکاریں ھستی یے استاد ءِ مھروانی ، راج دوستی ، زبان دوستی سک باز پراہ ءُ شاھگان اِنت۔ ھانی اے ھم کول کنت کہ من استاد ءِ جُھدانی برورد ءَ یک کتابے ءِ رنگ ءَ دیم ءَ کاراں۔ ءُ من اُمّیت کناں کہ ھانی واجہ ءِ جھد ءَ مارا کتابے ءِ رنگ ءَ ھم پیشدار اِیت-

ھانی بلوچ چہ کارست ءَ چہ چاگردی راستی ءَ سرچکاریں انسانے ھانی ءَ تھنا ھمے گشگ لوٹاں کہ تھنا نبشتہ بکن بگندئے مرچی راج تئی نبشتگیناں دگہ رنگے دنت انچوش کہ شدری ءُ ماھکان، گل جان ،بلے باندا راج ترا تئی جند ءِ کردار ءَ راجدپتر ءِ تاکاں نبشتہ کنت بلوچ راجی جنز ، زبان ءُ زمین ءِ دردواریں انسانے بات ئے تئی کلم سبز ءُ میزران بات تئی توکل انگت چِد ءُ گیش مستر بات بلوچ بلوچی ءُ بلوچستان شات ءُ سرسبز بات انت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔