رَپتِنی نمدی
نبشتہ کار: حاجی حیدر شوھاؔز
رجانک : ڈاکٹر شکیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شیر دل غیب ءِ گْوشتن اِنت “من پہ آئی ءَ نمدی یے ھمے دروشم ءَ نبشتہ کرت کہ آئی ءَ ونت ءُ گْریت پرچے کہ گُڈّی نمدی ءِ تہ ءَ من پہ آئی ءَ ھِچ نبشتہ کرتگ اَت”
منی زِندمان ! بہ گِند ئے تو تکانسر بہ بہ ئے کہ ھستیں نوکیں اھد (Postmodernism) ءِ تہ ءَ بنی آدم یک دمان ءُ ساھتے ءَ ای میل روان دے اَنت۔ پیس بک ءُ وٹس اپ ءَ چُشیں ھر پیمیں کار پہ ارزانی ءُ آسودگی ءَ بیت۔ نمدی ءَ پہ چے کار ؟
منی ارواہ! آدگہ ھرچی وتی جاہ ءَ بلے انوگیں اھد ءَ وانگ ھم گْوں پیالگے چاھے ءِ وشتامی ءَ لوگ ءِ پیژگاہ ءَ نندگ ءُ ساڈیگی گُشتانک (آن لائن لیکچر) ءِ گْوش دارگ ءَ بیت۔ گُڑا نمدی ءِ چے زَرورت ؟
من زان آں کہ انوگیں اھد ءَ نمدی ءِ روان دیگ ھچ پہ کار نہ اِنت بلے من ءَ الّم پہ آئی ءَ یک نمدی یے روان دیگی اِنت۔ پرچے کہ من لْوٹ آں کہ آ منی گُڈّی نمدی ءَ یک بے تواریں کْوٹی یے ءِ تہ ءَ بہ نِند اِیت ءُ بہ وَان اِیت۔
منی واھگ اِنت کہ آ منی گُڈّی نمدی ءِ وانگ ءَ چہ پد من ءَ زاہ ءُ بد بہ گْوش اِیت۔ منی مَرگ ءِ دوا ءَ چہ ھداوند ءَ بہ لْوٹ اِیت، منی ھستی (وجود)ءَ را لانت بہ دَنت۔
منی یک واھگے ھمیش اِنت کہ البرٹ کامیو ءِ گِدار The Stranger ءِ تہ ءَ نبشتہ اِنت کہ من ءَ پاھو بہ دے اَنت ءُ پد ءَ مھلوک گْریوگ ءِ بدل ءَ کنداں کَندان ءَ چاپ بہ جن اَنت۔
من ءَ مدام وتی ھمبل اھسان میر ءِ اِے گال “وتکُشی ءِ ھِچ وڈیں بھَانَگ منّگی نہ اِنت” ءِ سر ءَ بَد اھتگ۔ بلے چُشکہ کامریڈ جاسم پی ٹی ایم ءَ را لاھور ءِ تہ ءَ آیگ ءِ وش اتک کُرت ءُ گْوشت ئِے کہ من پہ گْریوگ ءَ اھتگ اوں بلے من نا امیتی ءَ را رُدوم زُورگ نیل آں۔
منی ھمبل ! ترا یات اِنت کہ وسعت اللّہ وتی نبشتانک ءِ تہ ءَ اِے وڈ نبشتہ کنت کہ “نپَس بندی ءِ ھلاسی ءُ پراھدامنیں ڈَنّے ءِ سر ءَ ساہ زُورگ آجوئی اِنت، بے اَگلی، کْوریں راسبند (اندھی منطق) ءُ نادراھیں وت آزاری (خود ازیتی) ءَ را سانکل بندگ آجوئی اِنت۔ زانت ءُ سرپدی ءِ بُنیات ءَ بنی آدم ءِ ھیالانی نہ سِندگ آجوئی اِنت، راست گْوشی ءِ تام ءِ پَھازگ ءُ دروگ ءِ جوانیں پَٹ ءُ پول کنگ ءُ راستی ءِ نام ءِ سر ءَ دروگ ءَ گْوں ناتپاکی کنگ آجوئی اِنت۔
اگاں باگے ءِ سر ءَ آجوئی ءِ تَحتگْے (بورڈ) جَنوک بہ بیت ءُ آھود ءَ ایوک ءَ آجوئی ءِ گْواڈگ ءِ بَرّ ءُ بُور ءِ موکل دیگ بہ بیت گُڑا آ ایوک ءَ یک باگْے گْوشگ نہ بیت بلکیں آ گلاب ءِ گْواڈگانی جنگلے گْوشگ بیت۔
منی ھمبل ترا اِے گپ یات اِنت ناں! کہ تو منی Frankfurt School of thought ءَ گْوں تپاک نہ دار ئے ءُ مدام من ءَ شِگان جن ئے، منی لیکہ (نظریہ) ءَ پہ چِرّک (مزاق) کن ئے، من ءَ بے میاری ءَ لٹ ءُ کُٹ کن ئے، بلے باور بہ کن من ءَ پہ تئی چِرّکاں پہ مِھر اِنت، اِے گپ ءَ منّ آں کہ منی ءُ تئی لْیکھی ناتپاکی (نظریاتی اختلافات) بُوتگ بلے من کَدی مکن کرتگ کہ تو رَد ئے ؟ نہ گْوشتگ ناں ؟ گُڑا بے سوَب ءَ منی سر ءَ پرچے زَھر گِر ئے ءُ کَرس بند ئے ؟
منی ھمبل بس من تئی یک گپّے ءَ گْوں مدام ناتپاکی کرتگ کہ تو من ءَ مُدام دستوئفسکی ءِ گُوشتن گْوشتگ کہ “گم ءُ اندوھانی تہ ءَ وشی ءُ شادمانی ءِ شوھازگ ءِ اِے گُڈی پیام اِنت پہ شُما” (This is my last messege to all of you in sorrow seek in happiness)
منی زندمان! تو من ءَ اِے گپ ءَ بہ گْوش کہ تو گم ءُ اندوھانی تہ ءَ گل ءُ شادان بوت کرت کن ئے ؟ اگاں نہ گُڑا دم پہ ساھت تو من ءَ شِگان پرچے جَتَگ؟
منی مِھروان! یک اھدے گْوستگ کہ من ءُ تو گِند ءُ گِدار نہ کُرتگ بلے نُوں منی لْوٹ ءُ واھگ ھم اِے نہ اِنت کہ من گْوں تو گِند ءُ گِدارے بہ کن آں۔
من بس نوں ھمے گپّ ءَ لْوٹ آں کہ تو زندمانی ءِ تہ ءَ منی بگیری (ھلاپ) ءَ بہ کن۔ ءُ آ دگہ مھلوک ءِ زِردانی تہ ءَ پہ من کرس پیداک بہ بیت۔
منی ارواہ تو مدام من ءَ کیگارٹ ءِ پَلسپہ نیکراھی ءِ نہ مَنّگ (Nihilism) ءِ شِگان ءَ جن ئے بلے مرچی ءُ باندات ءَ منی لْوٹ ءُ واھگ ھم ھمیش اِنت۔
منی مِھروانیں ھمبل! تو اِے گپّ ءَ زان ئے کہ من مروچاں مردمانی مُچّی ءُ مراگشاں نہ نِند آں ءُ تو من ءَ مدام گْوشتگ کہ منی چمّاں تو یک وش اندام ءُ وش گُپتاریں مردمے ئے بلے منی جان من نوں ھمے لْوٹ آں کہ تئی دِل ءِ تہ ءَ پہ من یک نَپرتے ودی بہ بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔