منی اَھد ءِ شیرزال! سُمیہ
نبشتہ کار: مھروان کمبر
دی بلوچستان پوسٹ
پدائی تھنا یک گالے نہ اِنت بلکیں یک شھزانتی یے، دیمھونی یے، وپایے گوں زمین ءَ۔۔۔اِشکے۔۔۔یک لیکھے، یک اَھدے ءُ یک اَنچیں وابے کہ آ پچیں چمّاں گوں ناں بلکیں دل ءَ چہ گندگ بیت۔ پدائی ھما آشک اَنت کہ آ وتی ھُوناں گوں زمین ءَ وشبو مین انت۔ آ وتی ورنائی ءِ بھاریں نوبتاں، وتی بچکنداں، واباں، واھشتان ءُ باندات ءِ وشیاں پہ گُلزمین ءَ ندر کن انت۔ لشکری ھیلکاری ءَ چہ گیش درد ءِ آس ءَ تپ انت، زُلم ءُ زوراکی ءِ تھاریں شپاں پہ آگاھی ءُ آجوئی ءِ دیستگیں واباں گوں دیم ءَ کاینت۔پدائی ھما اَنت کہ آ زندگی ءَ لیکھے جوڑ کن انت ءُ مرگ ءَ آجوئی ءِ اولی پدیانک سرپد بنت۔
پدائی ھما بنت کہ آ دُژمن ءِ دیم پہ دیم اُوشت انت ءُ دُژمن ءِ چمّاں چم پیشدار اَنت ءُ نہ تھنا آ وتی نگرھیں ساہ ءُ سراں بکشاینت بلکیں ھمے کُلوہ ءَ دے انت کہ گُلزمین ءِ مھر چہ ساہ ءُ سراں چہ ھم دیم ءَ تر اِنت۔
پدائی ھما کندیل بنت کہ آ وت ءَ روک کن انت ءُ گُلامی ءِ تھاریں شپاں آجوئی ءِ رُژن ءَ بکشا انت۔ آ واباں راستی ءِ پوشاکانی گور ءَ دیگ ءِ ھُنر ءَ بلد بنت۔
یک پدائی یے زندگی لس مھلوک ءِ زندگی ءَ چہ باز جُتا بیت۔ آ وتی مات ءُ پتانی سارتیں ساھگ ءَ یل کنت، آ وتی دوستدار ءِ یاتاں دل ءَ کبر کنت ءُ ھما پیچ ءُ تاب ءُ کُنٹگ چکاریں کِشکانی مُساپر بیت کہ اے راہ ءِ روگ ھر کسی وس ءُ واک ءَ نہ اِنت۔ آئی ءِ دیم ءَ بس یک منزلے بیت “آجوئی ءِ منزل”
مروچی ھما پدائی شیرزال ءِ سالروچ اِنت کہ آئی ءِ سپر ند (کلم) ءَ چہ بندات بوتگ ءُ شوروھاں چہ ھلاس۔ مردم گُش انت آ بیست سالی جنکے اَت، بلے آئی ءِ ھمت، سگ ءُ ھوسلہ چو بولان ءِ کوہ ءَ مستر اِت انت۔ آ تھنا یک جنکے نہ اَت، بلکیں ھما ترام(نزام) ءِ بگیر ءَ یک زھرشانی اَت، کہ آ جنکانی دست ءَ بس چوڑیک دیگ ءُ بے توار کنگ لوٹ انت۔
سُمیہ ءَ وت ءَ کُربان کُت ءُ پیش داشت کہ پدائی تھنا مردین آدم نہ بنت بلکیں ھما مردم بنت کہ کبزہ گیر ءِ زُلم ءُ زوراکیانی تُرس ءَ سر ءَ جھل نہ کن انت، آئی ءِ سر ءَ چادرے بہ بیت شر یا گُشانے بہ بیت شر۔۔۔
آ وتی گُڈی تامر ءِ تہ ءَ بچکندگ ءَ اَت، آئی ءَ مرگ ءِ ھِچ تُرس نیست اَت، نہ اَچ ما جُتا بوگ ءِ گم آئی ءَ وران اِت انت۔ بس آ روگ ءَ اَت ھما زھگانی وشیانی پچگرگ ءَ کہ شوروھانی ساھگ ءَ رُدان اِت انت۔
پدائی سُمیہ تھنا مجید برگیڈ ءِ یک سپاھیگے نہ اَت بلکیں بلوچ شیرزالانی یک اَنچیں توارے اَت کہ زُلم ءُ زوراکی ءِ ساھگ ءَ توپک ءِ زُور ءَ چیر ترینگ بوتگ اَت۔
جند ندر سمیہ ءِ داتگیں دیمھونی آئی ءِ اَمل ءِ گُڈی گواھی جوڑ بیت، وھدے آ شوروھاں وتی بالاد ءَ بند ایت ءُ دُژمن ءِ سر ءَ اُرش کنت گُڑا تھنا آئی ءِ بدن ٹکر ٹکر بیت بلے آئی ءِ پگر ءُ لیکہ داھم ھست ءُ نمیران بیت ۔ آئی ءِ توار ھما زمین زادگانی گوشاں کپ ایت کہ آ راستی ءِ منوک ءُ شوھازوک اَنت، آئی ءِ یات ھما دلانی تہ ءَ زندگ اِنت کہ آ دل گُلزمین ءِ آجوئی ءَ پہ دریک ایت۔
سُمیہ ھما راجدپتر جوڑ بیتگ کہ داں اے جھان مان ایت سُمیہ ءِ نام مان ایت. سُمیہ مھر ءِ چیدگ جوڑ بیتگ ءُ اِشک ءِ زیبائیں درور… آ زُلم آماچیں مھلوک ءِ ھما زُبان جُوڑ بیتگ کہ آشوبی نازینکاں گُشان اِنت… آ بزگیں راج ءِ ھما چمّ جوڑ بیتگ کہ وتی ماتیں دیار ءِ زیبائی ءَ پیش داران اِنت. آ زُلم آماچیں مھلوک ءِ ھما دل اِنت کہ پہ ماتیں گُلزمین ءِ ھاتر ءَ دریک ایت. آ شائری ءِ ھما دراجیں لچہ اِنت کہ آ زُلم ءُ زوراکی ءِ بگیر ءَ نبشتہ کنگ بوتگ۔
سُمیہ ھما چراگ اِنت کہ آ سیاہ گواتاں گوں جنگ ءَ اَنت، ھما کندیل اِنت کہ سال ءِ چاریں موسماں بلان اَنت۔ ھما درد اِنت کہ درمان نہ لُوٹ ایت، آ گُلزمین ءِ بانک اِنت ءُ ڈیھ ءِ سپاھیگ اِنت۔
بُرز کوھی جاھے گُشیت “آئی ءِ داتگیں کُربانی تھنا پرز ءِ پیلو کنگ ءَ پہ نہ اَت، بلکیں وتی گُلزمین ءُ راج ءِ تھاریں شپاں یک نوکیں رُژنے ءِ بکشگ ءِ ھاتِر ءَ آئی ءَ وت ءَ کُربان کُت۔ اے کار آئی ءِ انساندوستی ءِ درشانے اَت۔ آئی ءَ وتی کش ءُ گْوراں بازیں جیڑہ ءُ جنجال، سکّی ءُ سُوری دیستگ اَت۔ آ داں ھما وھد ءَ آرام ءُ کرار ءَ نہ نِشت دانکہ آئی ءِ ھلاسی ءَ وتی زُورے نہ چکاس اِت۔ آئی ءِ دل تھنا پہ زمین ءِ دِریکگ ءَ اَت۔”
“وتی داتگیں کُربانی ءِ سَوَب ءَ آ یک اَنچیں کندیلے اَت کہ تھاریں شپ ءِ دامُن ءَ گار بیتگیں مُساپراں کِشک ءُ راھاں پیش دارگ ءَ اَت۔ آئی ءِ وپاداری راجی زرمبشت ءَ گوں بندوک اَت۔ آئی ءِ کُربانی مارا ھمے درس ءَ دنت کہ مزنی دولت ءُ تاکت ءِ یکجاہ کنگ ءَ نہ اِنت، بلکیں کُربانی دَیگ ءُ سکّیانی ساھت ءَ گوں تمردی ءَ اُوشتگ اِنت۔”
سُمیہ ءِ یات تھنا ھما مردمانی دل ءَ زندگ نہ بنت کہ آئی ءِ نزّیک ءَ بیتگ اَنت، بلکیں آئی ءِ یات مُچّیں انسان ءِ سماہ ءُ زانت ءِ تہ ءَ چو کہ کتاب ءَ نکش بنت۔ آئی ءِ کِسّھاں آیوکیں پدریچ کار اِیت۔ آ یک زیبائیں زندگی ءُ ٹوھیں کُربانی یے ءِ گْواھی جوڑ بیت۔
جند ندریں سمّو تھنا یک نامے نہ اِنت بلکیں سرجمیں گوستانکے کہ وتی داتگیں دیمھونی ءَ چہ مار ءَ وتی شموشگ ءَ نیل ایت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-