رُژن ءِ ابدمانیں کارست – اُبید جلال

رُژن ءِ ابدمانیں کارست

نبشتہ کار: اُبید جلال

دی بلوچستان پوسٹ

اے کوڑھیں امروز ءَ ￴کسے کہ اتکگ آ پد ءَ واتر اتکگ بلے لھتیں ابدمانیں سر ھست اَنت کہ آیانی کرد ءَ ￴آیان ءَ ￴ابدمان کتگ کہ آ مدام مئے کِر ءُ ￶کش ءَ ￴یک نہ یک دابے ءَ ￴گندگ بہ اَنت پرچا کہ آیانی کرد ءُ ￶لیکہ وتی ھستی ءُ ￶ابدمانی ءِ ￵پدّریں چیدگ اِنت زندگی وَ چوناھا زندگی اِنت آئی دروشم یکے کہ زندگی گشگ بیت بلے پرک ایش اِنت کہ کسے زندگی کنت ءُ ￶کسے زندگ بیت ھما کہ زندگ بیت گڑا سوبین ءُ ￶ابدمان ھما اِنت چہ ھمے نمیرانیں سراں یک سرے تو لمہ کریمہ ئے￷ بِلّے کہ تو ￴زندگی کم کتگ بلے تو پہ مدامی زندگ ئے￷ دژمن کدی پہ اے ھاتر ءَ گل ￴مہ بیت کہ من ترا مروچی تئی ￵رژن ءِ ￵شھم ءَ ￴تیوگیں آتراپ وتی برانزانی ￵توک ءَ ￴بند کتگ تو کہ تیوگ ءَ ￴پہ بلوچ ءُ ￶بلوچ ڈیھ ءَ ￴یک رُژنے اِت ئے ءُ ￶رژن ءَ ￴کدی ھم مَرگ پِر نیست-

“روچ ءَ ￴کے کُشت کنت”
“رُژن ءَ ￴کے داشت کنت”
“پاکیں روچ ءِ ￵کُشگ”
“رژن ءِ ￵بندیگ کنگ”
“کسی تاکت نہ اِنت”

(اکبر بارکزئی)

تئی رُژن ءِ ￵برورد ءَ ￴چہ مروچی بلوچ جنز ءُ ￶بلوچ چاگرد ءِ ￵شکل ءُ ￶سورت پھک بدل بوتگ یک نوکین ءُ ￶باسوادیں دروشمے دیم ءَ اتکگ پرے زبان ءُ ￶زمین ءُ ￶راج ءَ ￴ھرکس وتی وس ءُ ￶واک ءَ ￴جوانیں وڑے ءَ پہ جوانی کار ءَ اِنت بلے لمہ جان تئی کمی کمی اِنت ءُ ￶تئی جاگہ کہ ھورک بوتگ انگت ھورک ءُ ￶ھالیگ اِنت-

باز مردم گوش اِیت لُمّہ ءَ مارا پہ مدامی یل دات ءُ شُت، ءُ دگہ بازیں مردمانی گوشگ اِنت کہ مئے لھتے گھاراں تئی جاگہ گپتگ ءُ جوانیں رنگے ءَ کار ءَ اَنت بلے ناں اے وڑ نہ اِنت ھر کسی وتی جاگھے من گوشاں تئی جاگہ ءَ ھچ کس آتک نہ کنت ھر کس کیت تاں وتی جند ءِ جاگہ ءَ کیت بوت کنت کہ باندا تئی وڑیں ھزار رھشون ماں مئے چاگرد ءَ ودی بہ بیت بلے پد ءَ ھم چہ اے ھزاریں رھشوناں تئی جاگہ ءَ یکے اوں پُر کُت نہ کنت ھزار چی یے بہ گند ئے بلکیں باندا تیوگیں بلوچستان اے جھد ءَ راھی بہ بیت گوں بلے اے انچیں سپرے کہ اد ءَ جاگہ ھالیگ بوگ زان اَنت ءُ پُر بوگ نہ زان اَنت لمہ بہ گند ئے اے گپ راستے کہ تو واب کپتگ ئے بلے تو باز چہ واب ءَ پاد کُتگ ءُ نوں وپتگ ئے آ پد ءَ دگہ دو برابر ھمینچو پاد کن اَنت ءُ وپس اَنت بلے تئی اے جھد کہ تو بندات کتگ داں ابد مان اِیت اے ھجبر واب نہ کپ اِیت-

“شاد اے کوڑہ ءَ ￴چِنکس من ءَ آوار جتگ”
“بس ھمے نکش ءُ ￶نشاناں چہ دل ءَ ￴گار مہ کن “

(اتا شاد)

لمہ جان دانکہ یک بلوچے ماں زندگی ءِ بازار ءَ ساہ کشگ ءَ اِنت تئی کاروان جنزان اِنت-