آزمانک: ھُشکیں دار ءُ ڈِیل پَشت کپت انت
آزمانکار: لتیپ سکی
دی بلوچستان پوسٹ
مھر ءُ امیت ھنچیں دام ءِ چینک انت آھانی پُشدر چے پیم ھراب بہ بیت بلے مردم آھاں ھچ پیم لَگت مال نہ کنت اے دھر ءِ مردم باز کم گندگ ءَ اتکگ انت امیت بستگیں چیزانی میان ءَ ساڑی بَہ نہ انت، بلے آھانی ارزشت نھاداں چے ڈول زندگ دارگ ءِ لوٹ کن انت، اے زند ءِ سرکیلانی تہ ءَ باز گران تبیں بے برداشتیں وھدانی چکاساں امبار گپتگ انت، ڈوبھانی نیام ءَ اوشت ءِ جنگ ءَ سَر پٹ بیتگ اَنت، بلے رند ءَ چک چرینتگ ءُ چار اِتگ ھر نیمگ ءَ وتی مَھری ءِ لگام چہ گُٹ ءَ پیچ گپتگ ءُ مرگ ءِ سیمسرانی ارجان کپتگ چی ءَ تنیگتا یک آدمے چکاس گوں آئی ءِ جند ءِ دستاں ایر گرگ نہ بوتگ مُدامی لٹ وارتگیں اھد ءِ دستاں وتی درونت دیستگ انت ءُ پد ءَ ھمے پروش ءِ ڈس زانگ بیتگ انت ۔
اے زند ءِ مکتبانی کش اِتگیں لکیر انت نبیس اِتگ انت دانکہ تو راہ ءُ دمکانی تہ ءَ وتی جند ءَ شوھاز بکن ئے جنجالیں زند ءِ سکیاں بہ مار ئے دانکہ تو وت یک جیڑگے ءِ منوگر نہ بوت ئے مدامی ءِ ڈول ءَ تو رھسریں کشکاں کَپ ءُ ڈوبگ پاد آھگانی کنڈاں گوانز کنان بہ ئے، ھمے دگنیا ءِ رھبندانی چیدگ انت کہ ھر یکے ءِ مولمانی تباں گوں جند ءِ پیم ءَ سر کشاں بہ بہ ئے ءُ روان بہ کن ئے دانکہ وتی زند ءِ بار ءَ گوں چم ء وت گندان بہ بہ ئے ءُ آئی ءِ ھر سیت ءُ نپاں سر پد بہ بہ ئے ۔
اے راھانی سپر بازیں دگ زند ءِ اولی روچاں نوک مردم وتی بستار ءَ سرپد بیت آئی ءِ توک ءَ جست کنگ ءِ ھُب ءُ واھگ ودی بیت گڑا اِلم ءِ دراجیں راھانی پشدراں سرپد بیت کنت چی ءَ کہ بنی آدم ءِ زند ھمے چیلِک ءِ پیچ ءُ تابانی ایرمانجنیں بساتاں ھوار انت کجام ھم جاہ ءُ ھنداں سر ماں چیر بیت بلے ابد بوگ ءِ واستا اے المی انت کہ ھمے لونجانی گوانزکنگ ءَ بزانت ءُ گیش اینگ ءُ لیکوک ءُ در آیگ زانگ المی انت چی ءَ کہ اگاں تو انوگیں وھد ءِ دستاں بلوٹ ئے کہ من پاد بیایاں گڑا تو جھلگانی بینٹانی گوانزکنگ ءَ ھم سر کنگ بہ ئے ۔
دھر ءِ زندمانیں ھیال مردم ءِ دل ءَ باز چیڈ کن انت کہ مردم چیزاں وتی دل ءِ توک ءَ بدار ایت ءُ پد ءَ ھمے جست مردم ءِ جبین ءَ ھم ایر بنت دل ھچ وڑ ءَ نہ لوٹ ایت ایشاں دانکانی درشم ءَ درشان بکنت بلے بازیں وھداں اے پیمیں ھیال جبین ءِ اندر ءِ مردم ءَ تیلانک دے اَنت ءُ در کاینت مردم آھاں دیم ءَ درشان کنت پرچی ءَ کہ ھمے ھیال ءُ لیکھانی نیام ءَ ترسناکیں کسہ ھوار انت آھانی زورگ ٹھینگ ءَ تو وت یک برے ھَجکہ بہ ئے ءُ پد ءَ ترا بے سمائی یے ءِ چاڑے زور اِیت تو وت نہ لوٹ ئے دل ء تب زانت کہ من گُمیشانی ھمراھی ءَ وت ءَ نزور ءُ جھل داران بکن آں ءُ دیمی ئیں کشکے ءَ رھادگ بہ باں، ھمے کسھانی بازیں سر ھالے منی زند ءِ گڈی واھگاں ھوار انت ۔
من لوٹ ات وتی دانکاں یک آزمانکگ ءِ درشم ءَ دیم ءَ بیار آں بلے پد ءَ چار اِت لھتیں دانک ھست کہ آھانی درشان کنگ من ءَ یک تچکیں درشمے ءَ گندگ نئیت، مردم سرپد ھم بوت نہ کن اَنت چے بیت اے وابیں دروشمے ءِ کسھے یا راستی یے بلے من گشگ لوٹ آں وتی وانوکاں اے یک راستیں کسھے ایشی ءِ توک ءَ من باز چک پروشیں زند ءِ ھیال گواز کتگ انت ھمے کسہ ءِ نیام ءَ من ازابی ءِ رھاں دُچار بیتگ آں ،آ کسہ منی زند ءِ دوستگیں ھاجتانی گڈی امیت اَت کہ مدام ھیال ءِ دروشم ءَ گندگ بوت من ھمائی ءِ راستیں کشک ءِ کڈ ءُ بینٹانی چارگ ءُ رَمت کنگ ءَ چم شھار دات انت ۔اے ھما لوٹانی ابدمانیں چیدگ ات مدام من ءَ ھمے سما بوت کہ من دمبرگ نہ زانت آئی توک ءَ دائمی آئی ءِ کَڈ ءُ کنجانی تہ ءَ من یلہ اتاں وتی جند ءِ ھیالانی مانگیشینگ ءَ اے ھما کسہ ءِ روانکیں پندے ات اجب گران ات مردم ءَ وتی زند، مَرگ، سکی، ازیت، لَٹ ءُ کُٹ چم ء وت دیست انت بلے دائمی اے چیزاں لگت کنان ءُ گوزان ات آں، من اے سرپد نہ اِت آں دیم ءَ اے کاروان ءَ وشی بیت یا نہ بیت بلے من اے سدک ءُ دلجم ات آں اے راہ ءِ مردماناں آسرے جنجال دائم ھست دانکہ گڈی سیمسراں مردم سر مہ بیت ۔
ھمے راہ ءُ رھسراں یک رندے من واب ءَ بست کت نوک ردوم زرتگ ات پد ءَ پر مھری ات آ وھد ءِ دوست ھمبل پد ءَ شال ءِ مردم ابیتکی ءِ مجانی بھ دیمپان نہ ات بلوچستان ءِ مزن شاھدربر بہ بیت ، ڈگری کالج ءِ کوٹی نمبر سی ءُ چار بہ بیت ، اولڈ گراسی بہ بیت یا بی ایم سی ءِ دِگ بہ بنت مردم دائم مچیانی توک ءَ ات دل ءَ بِھ ھجکہ ءُ ایوکی ءِ گمان نیستگ ات نہ کہ وتی نیستی ءِ، چی کہ مردم ءِ ھاجت یک سندے سر ءَ بہ بنت گڑا وتی واری ءُ نیزگاری ءَ ھچبر نہ چار ایت اے رمیں ھمبلانی تہ ءَ مردم زانت ءُ سوھوئیں رھشونیں سنگتانی نیام ءَ ات مدام یک راستیں چیدگے ءِ نام ءَ یک گال پر بستگ ءُ لانک انت بے بھائیں زند ءِ کاروان ءَ ساڑا ایت، ھمے نیام ءَ یک رندے منی زند ءِ چکاسے گوں زوراکیں وھد ءَ چَک ماں چک بوت من مرگ ءِ سَتَل ءَ سر بوت آں، پد ءَ وابیں ھیالانی رَم ءَ زند ءِ دریگ ءَ یک رندے پد ءَ موہ رس ات ،بلے من اے بھ نہ جیڑ ات کہ اے کشک ءَ مردم ایوک ءَ چَک پروش بیت چی ءَ کہ یک مھکمیں ادارھے ات مدام تئی سکین زانت ءُ زند ءِ چکاس ءَ وت واجھی ءِ گَت پد منتگی ءِ ھیال ءُ ڈالچاریں زند ءِ گوازینگ ءَ ترا مدام بُست کنگ ءِ سکین ئِے دات-
وھد گْوزان ءُ دیم ءَ روان بوت من ھم ھمے کشک ءَ رھادگ ات آں برے یک مردمے گرانبھائیں نوک بروتانی گسر بوگ ءَ ھچ بژنیگ نہ ات آں بلے ھمئے کسہ ءِ گوستگیں ھر داب ءُ ڈول مَٹ بوت انت چہ چندے ھوکانی ایرکپگ ءَ درچک ءُ دار، لگتمالیں ھیال ءَ درپشناکیں کشار ءُ کیلگ گیمر اِت انت ھمے نیام ءَ ارواھیں زید گش ئے مھشر بوت، چندے ھیال ءُ ھشکین ڈیل ءُ پرشتگیں دار پشت کپت انت ،مردم بے سمائی یے ءِ چاتے ءَ کپت، زند ءِ درستیں واب گُٹ گیر بوت انت، مردم بس وابانی تہ ءَ بُست کن انت ءُ وتی ھیالانی ڈوبھاں پہ تسلہ گم ءِ بازار ءَ ایمن بنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔