TBP Balochi

کسان بالادے ریھان جان

نبشتانک : سٙنگر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

چوناہ ءٙ ھر زھگ وتی مات ءُ پت ءِ باندات ءِ اُوست بِیت پہ وتی زندگی ءَ جیڑیت پہ وت یک شرےمُستقبل ءِ جوڑ کٙنت بٙلیں بزگیں بلوچ راج یٙک گُلامیں راجے۔ گُلامیں راج ءِ زھگ پہ وتی مات ءُ پِت ءٙ باندات جوڑ نبنت پرچاں کہ ھماں قبضہ کنوکیں ریاست وتی زوراکی ءٙ وتی داشتگیں گُلامانی سرا برجم کٙنت ھمیں رنگ ءٙ بلوچ ورناہءٙ ھم وتی سرزمین ءِ رکینگ ءِ ھاترا وتی نُگرھے سرا نّدر کنان اٙنت۔

ھمیں رنگ ءٙ کسان بالادے ریھان ھم چوہ مُریدے وڑا پہ سرزمین دیوانگ اٙت مہروانیں ریھان یک مُریدے اٙت مُریدے وڑے دیوانگیں اٙت پہ سرڈگار شیدا اٙت درویش ءِ یاد ریھان جان ءٙ یک رندے پٙدا بلوچ راج ءِ تھا پیداک کُت ریھان جان گوں وتی کسانیں بالاد ءٙ یک تلارے ءٙ اٙت وتن ءِ عشق ءٙ ریھان دیوانگ ءٙ اٙت ۔

ریھان جان بلوچ راجءِ یٙک راستیں ورناہ ءِ اٙت بلوچ راج ءِ دردوار اٙت دژمن ءِ دیماں چوہ تلار ءٙ مِک اٙت ریھان جان پہ وتی سرڈگارے ھاترا وتی زند قربان کُت بلوچ ءِ مڈیانی دفاع ءِ واستہ چاہنیز انجنییر آنی سرا وتکش ءِ کُت گوں وتی کسانیں بالاد ءٙ بلوچ راجدپترے پدا نوک کُت۔
راجدپتر پدا ھونین بُوت

بی ایل اے بلوچ لبریشن آرمی ءِ دومی فداہین ءِ سنگت شھید ریھان جان ءِ نام ءِ سرا زانگ بُوت ریھان جان ءٙ چاہینہ ءٙ را ھمیں پیغام دات کہ بلوچ ءِوس تاں ھرچ وڑا رسیت آہ ترا پہ ایمنی بلوچستان ءٙ نِندگ نیلیت آہ گوں تو وتی آخری وس ءٙ جٙنگ کٙنت۔

مٙرچی شھید ریھان جان ءِ سرا سرجمیں جہان فکر کٙنت کہ کسان سالیں ریھان پہ تمردی بلوچ ءِ دژمن ءِ سرا وٙتکُشی کُت وتا راہ گوں مواد ءٙ بلاسٹ ءِ کُت دژمن ھمیں جیڑیت بارے بلوچ پُسگانی تھا دگہ چِنچوں دیوانگیں ریھان ھٙست پہ وتی مادر ءٙ وٙتکُش ءٙ تیار اٙنت چاہینہ ھم زانت کہ وھدے ریھان وڑے گونڈل وتی سرا پہ کندان قُربان کٙناں گُڈا مٙن بلوچستان ءٙ باج نہ بری سُھریں سلام ریھان جان ترا داں جہان ھست تو اٙبد مانیں۔

آزمانک

نا سرجمیں سپر

نبشتہ کار: عارف ھمبل

دی بلوچستان پوسٹ 

من سجهیں روچ ءَ سپر کُتگ اَت نوں مگرب گْوستگ اَت کمو تہاری ءَ مانشانتگ اَت ءُ لهم لهم ءَ سارتین گواتے منی زرد ءِ توک ءَ ایر کَپان اَت من ءَ واب ءَ اوں گپتگ اَت منی چم همار یگ اَت اَنت من وتی واستہ جاهے شوهازگ ءَ اَت اَنت کہ من شرین واب ءِ جَن آں ناگھان منی چم دور گدانے کپت من دیم داشت دیم پہ گدان شُت آں کہ منی چپی گوشان من ءَ توارے اَتک ،بیا بیا من ءَ چنکس وَهد بیت کہ من تئی ودار ءَ آں چون ءَ ها من ءَ گوشگ بوتگ کہ تو مَھال ءَ کائے بلے تو سک دیر کُتگ من سک باز ودار کُتگ تئی واست ءَ بیا رو اَنت کہ اُدا تئی واست ءَ دگہ باز مَردُم وداریگ اِنت،
من وتی چم شانک دات اَنت کہ ورنائیں مردے سیاهیں چشمکے چم ءَ اِنت پرپٹ ءِ سر ءَ نشتگ بلے من هچ پجا نیارت۔

من جُست کُت تو کَے یے ؟
کمو بچکند اِت ئِے پدا منءَ گْوشت ئِے تو من ءَ نزان ئے گُڑاں لیب ءِ برگ ءِ گپ ءَ چیا کن ئے ؟
من گُشت لیب ءَ الّم من بر آں بلے من انگت ترا نزان آں!
گون اے هبر ءَ مردے چم سُھر بوت اَنت ءُ گوں تُروندی گْوشت ئے
من ملکموت آں کہ تئی واست ءَ ودار کُتگ!
من پچ لرز اَت آں جیڑگے ءَ کَپت آں کہ من انگت وتی اُمُر نہ وارتگ من انگت هچ نہ کُتگ  من ءَ انگت وتی سپر آسر کنگی اِنت انگت منی سپر نوک بندات بوتگ انگت من شپ ءِ تہاری ءَ نوک ایر کَپتگ آں من رُژنائی انگت نہ دیستگ منی مات منی سپر ءِ واست ءَ انگت ارس ریچگ ءَ اِنت منی مات جِزم اِنت کہ من سپر ءَ آسر کن آں منی لاڈکیں گهار ءَ منی سپر ءِ آسری ءِ واب دیستگ ءُ وتی زرد ءِ اکس نبشتہ کُتگ منی سپر ءِ سر بوهگے وشی ءَ پیسر وتی دزگهاراں مستاگی داتگ منی پت وتی دست ءِ داس دو کپ کتگ کہ من سپر آسر کن آں آئی ءِ واست ءَ بچکندانی امبار کار آں منی برات برے برے وتی وانگجاه ءَ منی سپر ءِ کسہ ءَ نبشتہ کنت۔۔۔۔۔

مرد ءَ پدا گْوشت من هما ملکموت اَنت کہ انگت چہ من ءَ کس ءَ باج نَہ بُرتگ من سک باز مات چوره کُتگ باز گهار بے برات کُتگ همے واست ءَ کہ سپر آسر مَہ بیت تو سپر ءِ گپ ءَ کن ئے ترا ھم ۔۔
من هچ نہ گْوشت بس هیران اَت آں کہ چے بوهگ ءَ اِنت بس سپر ءِ واست ءَ جیڑ گ ءَ ات آں مات ءِ ارس پت ءِ اُمیت گهار ئِے برات ئِے وشی ءُ سپر ءِ ناسرجمی کہ پدا توار اَتک۔۔۔ مانجائی مکن بیا رو اَنت کہ سک دیر بوتگ ۔
من کمو آسمان چار اِت کہ تہاری ءَ ماں شانتگ اَت دْرست اِستار گوں براه داری ءَ رُژن ءَ اَت اَنت انچو گْوش ئِے آسمان ءَ کسے سور بوهگ ءَ اِنت۔
من دگہ هچ نہ گْوشت مرد ءِ پشت ءَ روان بوت آں،
من زانت  کہ ملکموت من ءَ برگ ءَ اِنت منی سپر پش کپتگ بلے کمو وش اَت آں کہ من سپر بندات کُتگ پدا من همے اراده کت کہ هُدارا هم وتی سپرے جُست ءَ کن آں اگان دیست!

نوں من بچکند اِت جُست کُت کہ منی ودار کنوکیں مَردُم کُجا اِنت باز دور اِنت؟؟
ملکموت ءَ سر چنڈینت هو گْوشت ئے دگہ هچ نہ گْوشت ئے
من دگہ جُست نہ کُت کہ آئی وتی جُست بندات کُت
تو مرگ ءَ چہ سک ترس ئے؟
من وتی دست چماں بُرت گْوشت اگان چم کور بوت اَنت هچ کار ءَ نیا اَنت۔ هو بلے من ءَ کمو ترس پیداک اِنت منی سپر سرجم بُبوتیں بلکیں من مہ ترس اِتین آں ۔ بلے مرگ منی هیال ءَ چُشیں هرابیں چیزے نہ اِنت هو کمو سیاداں چَہ گِستا باں۔
ملکموت ءَ پدا گْوشت سپر تئی کُجا آسر بیت؟
من سر ءِ مود ءِ ٹال ءِ کَش اِت گْوشت مودے گوں هاک ءَ هواری ءَ پد منی مودے انا لشکران ئِے سرگ ءِ مودے۔

لشکران لشکران لشکران اے باج لشکرانیگ اِنت لشکران تئی سپر ناسرجم کُت دگہ کسے هم موکل نہ دنت سپرے آسر کنگ ءَ ملکموت سُھر بوت گوں تُرندی گْوشت ئِے۔

من هیران بوت اے لشکرانءَ چون زانت کہ همے دمان ءَ ما سر بوت اَنت پیسرا منی چم لشکران ءَ کپت کہ لشکران ءِ گُد هونیگ اَت اَنت دست هم هون ءَ گهِتگ اَت اَنت منی جان لرزگ بوت هید اَتک اَنت من پدا آسمان چارت کہ اِستار انگت هما وڈ رُژن ءَ اَنت۔

تئی مَردُم آرتگ منی پگار ءَ دئے کہ منی چک ودار اَنت منی واست ءَ ملکموت ءَ گْوشت لشکران آئی پگار دات ملکموت ءَ وتی پُشت مانداشت
لشکران وتی گاماں سُرینان کُت منی نیمگ ءَ منی چم تہار بوان بوت اَنت استارانی رُژنائی هم گار بوان بوت۔

من وهدے سما کُت منی پونز ءَ هون ءِ بو پیداک اَت من وتی گد چار اِت آں منی گد هونیگ اَت آں منی اے نیمگ ءُ آ نیمگ ءَ  دگہ هونیگیں مردم کپتگ اَت اَنت بلے سک تہار اَت من هچ گندگ ءَ نہ اَت اَنت
بلے انگت من چَہ سپر ءَ بے هال نہ اَت اَنت۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

اے ھما زالبول انت وشدلی وتی گِساں نیشت نہ بنت

نبشتہ کار: مزار کریم

دی بلوچستان پوسٹ 

اے ھما زالبول انت وشدلی وتئی گِساں نیشت نہ بنت پرچا زان ئے گِس ایشاں نیست؟ گِس ایشاں ھست مال ایشاں ھست بلے پاکستانی آرمی ءَ پاکستانی لشکر ءَ کبز ءَ کُرتگ انت اے زالبولانی تہ ءَ یکے ءِ لوگ واجہ،یکے ءِ براس ،یکے ءِ پت، یکے ءِ گُھار ،یکے ءِ دگہ سیاد ءُ وارسی ، ھمے پاکستانی لشکر ءِ پلیتیں رستراں آوار جتگ ءُ گوں وت بُرتگ ءُ بیگواہ کُرتگ انت، اے زالبول شُدے ھڑتال کُتگ پیادگ پند بُر اِتگ کراچی داں کوئٹہ ،کوئٹہ اسلام آباد، چینکس شپ ءُ روچ پہ ازاب ءُ واری گوازینتگ ،نہ پریس کلب ایشتگ نہ شُد ھڑتال کیمپ دراھیں جاگہ یک پہ یک ءَ گولان کُرتگ انت بلے اے زالبولاں داں وَس ءُ واکے بوتگ اے زالبولاں کُرتگ انگت اے زالبولانی جُھد برجاہ انت، دم اِش نہ بُرتگ۔

بلے نی پاکستانی لشکر گوں وتی ھمے کاسگ لیسیں دالاراں ھمگرنچ انت، نی ھمے زالبولاں ھم آوار جِنگ ءَ انت، اے زالبولانی براس، زھگ لوگ واجہ پیسر ءَ آوار جتگ ءُ بُرتگ انت وتی ٹارچر سیلانی تہ ءَ بندیگ کُرتگ انت ھُدا بزانت چونے چی پیمیں اَزیت برداش کنگ ءَ انت مرچی ھما براسانی ماس لاڈوکیں گھار ھم آوار جِنگ بیتگ انت لاڈوکیں گھار ھم ھُدا بزانت کہ چی چی کنگ بیئگ ءَ انت گھارانی اِزت پاد مال کنگ بوھگ ءَ انت ھُدا بزانت جامگ ایش گُرا انت یاں انّا زانگ نہ بیت کُجام ھال ءِ تہ ءَ اَزیت دیئگ بیئگ ءَ انت ،بلے ما بلوچ پاد ءَ سواس ءَ نہ کن انت مارا پاکستانی لشکر ءَ ھمینکس تروس ءُ بیم ءِ آماچ کُرتگ ما گپ ءِ ھم کُرت نہ کن ئے۔

مئے ماس ءُ گھارانی اِزت پاد مال بوتگ ما اشی ءَ نہ چاریں مئے ننگ ءُ ناموس دست جنگ بوتگ پاکستانی پَلیتیں لشکر ءِ دست ءَ، کُجا انت گیرت ءِ ٹیکہ دار وت ءَ گیرت مندیں بلوچ گُش انت، گپ دو نہ بیت دست ءَ دل بند ءَ جن انت ما گیرت ءِ شیر میتکگ ما چُکیں بلوچانی، مرچی تی گیرت پرچا جاہ نہ جنت تی دیم ءَ تی گھاراں دست ءَ گِپت ءُ بارت ، گیرت ءِ ٹیکہ داراں شما زان ایت کہ گیرت کُجام چیزے نام انت، بس دست ءِ دل بند ءِ جِنگ ءَ کَس گیرت دار نہ بیت، گیرت تی ننگ انت تی ناموس انت تی گُھار انت تی ماس انت، یکے کئیت تی ماس ءِ پندول ءَ دست ءَ مان کنت تو نندے ندارگ چارے گڑا اے ندارگ ءِ چارگ ءَ پیسر سادے گُٹ ءَ لوپ کن وت پاھو بدے اے زند ءِ نہ انت تو زندگ ئے۔

رخصت اف آوارن سنگت

شاد بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

مروچی اے ھبرءَ پہ ہمک بلوچ پُسگ پہر ببندایت کہ بلوچ ءَ وتی آجویں ریاستءِ واستہ جان بباہ داتگ انت ءُ دومی ھاکمیں ریاستانی زلم ءُ زوراکیءِ ھلاپءَ مھکمیں کوہءِ دورشمءَ مِک بوتگ۔ 11 اگست 1947 چہ برٹشءَ آجو بوھگءِ روچ زانگ بیت ءُ اے روچءَ ریاستِ کلات یک آجویں استان ءِ دورشمءَ دیمءَ اتکگ بلے چوشکہ ھندوستانءِ مسلمانانی یک گستایں ملکءِ ھبر اوں اے وھدا دیمءَ اتکگءَ گڈا ہما مسلمان رھشونان کہ آ برٹشءَ گوں باز نزیک اتنت انت، اھاں پیسرءَ اے گپ جوانیں رنگ ءَ ھبر ات کہ ھندوستانءِ ھندو برٹش ءِ روگءَ پد مارا گوں وتءَ ھُور نہ کنان گڈا بید ترنپءِ ھون ءِ ریچگءَ وتی یک گستایں ملک ءِ جار پرینگءِ ھلوتی بناہ کتگ اتگ۔

برٹشءِ 1839ءِ اُرشءَ پد ریاستِ کلاتءِ خان ءَ گوں معاہدہ کتگ اتگ کہ آ بولان ءِ راہءَ چہ افغانستان روان، چہ ایش معاہدہءَ برٹشءَ وتی کالونیءِ سوچءِ پرچار بناہ کتگ اتگ ءُ میزان میزانءَ کلات ریاستءِ ہمک رنگیں چست ءُ ایراناں وتی دست ماں کتگ اتگ، ادا پولیٹکل ایجنٹ داشت ءُ تا کلات ریاستءَ کالونیءِ دورشمءَ داشت بکن۔ ایشی چہ ابید راج دپتر اے گپءِ گواہ انت کہ بلوچان ہمک رنگیں قبضہ گیر ءِ دیمپانی کتگ، پارس، مُوگل ءُ دگہ چوشیں بازیں سلطنت بوتگ انت کہ آھاں بلوچستان ءِ بہر ءُ بانگءَ وتی داست مان کتگ انت۔
میان استمانی ردءَ جرمنی، اٹلی ءُ جاپان ءِ یکجاہیں فوجءَ 1941 ءَ یوگوسلاویہ ءِ آجوہی سلب کنگءَ پہ ایشرءَ جرمنی، اٹلی، ہنگری، بلغاریہ ءُ دگہ بازیں کسانیں ریاستانی میانءَ بہر کتگ ءُ ہمے رنگیں مثالءِ بلوچستان ئیگ انت کہ ایشی یک ٹُکرے ایران ءُ یکے افغانستانءِ بہر کنگ بوتگ ات تاکہ آیوکیں وھدءَ بلوچستان میان استمانی رنگءَ یک آجوئیں ریاستءِ مہ بیت ءُ مھکم مہ بیت۔

برٹشءَ وھدے بلوچستانءَ مہراب خان ءِ دورشمءَ مزاحمت دیست گڈا اے ہبر ءَ دل ایکم بوتگ ات کہ بلوچ ہچ وڈا امپریل سوچ ءِ پابند نہ بیت ءُ برٹشءَ بلوچءِ نندارگ ءُ جہل کنگءَ پہ وتی زوراکی بناہ کت انت، بازیں بلوچ پُسگ کُشتگ انت ءُ پاھوءَ درنجیتگ انت ءُ دگہ بازینیں دستگیر کتگ ات۔

زلمءُ زوراکی ءِ ایش دپتر برٹش ءِ دراھگءَ چہ ھلاس نہ بیت بلکنہ آھی ءَ دگہ یک نوک جوڈ بوتگیں ریاستءِ اسلام ءُ مسلمانیت ءِ نامءَ برٹشءِ امپریلیسٹک سوچءِ ردءَ دیمءَ بارت ءُ کلات ءُ آھی پرنسلی اسٹیٹاں گوں پندل سازیت ءُ وتی ہمراہ کنگءَ پہ ساڑی کنت بلے کلات ریاست چوشکہ ھوار بوھگءَ ساڑی نہ ات گڈا کلاتءِ سرا فوجی اُرش کنگ بیت ءُ اے جارءَ جنگ بیت کہ خان اف کلات ءَ گوں پاکستان ءَ ھُور بوھگءِ پیسلہ کتگ۔

چوشکہ کہ کلات اسٹیٹ ءِ بابتءَ انچوک نبشتہ کنگ نہ بوتگ گڈا بازیں دپتر گارءُ بیگواہ ہم بوتگ انت ءُ گواچنی چیرتریتگ انت۔
ھیسی سرانانی کربانی دئیگءِ اے سلسلہ انگتءَ برجاہ انت۔ کلات ریاستءِ آجویءَ رند پاکستان ءُ بھارت آجو بوتگ انت۔ برٹشءِ ھکمی چوشکہ بلوچ ءَ جوانیں رنگءَ دیستگ گڈا ہچ وڈا ساڑی نہ بوتگ کہ آ برٹشءِ نزیکیں مردماں گوں تپاک بکنت ءُ ھُور ببیت۔ پاکستان گوں ھُور بوھگءَ چہ بھارتءِ آپشنءَ گیش ارزشت داشتگ۔

ھمے وڈا یک مزاحمتی عملءِ اے رنگ ہم دئیگ بیت کہ برٹشءِھلاپءَ کلات اسٹیٹ نیشنل پارٹی جہد بناہ کنت ءُ برٹشءِ ہمک رنگیں پندلانی دیمپانی ءَ جنزےءَ گوں بندوک بیت۔ بلوچ اے وھدءَ بُلشیوک انقلاب ءِ منوگر بوتگ انت ءُ کلات نیشنل پارٹی چہ ایشیءَ گیش متاثر بوتگ۔ اے پارٹی تاں بازیں وھدےءَ انڈرگرونڈ بیت ءَ پدءَ 10سال گڈ دیمءَ کیت۔

پارس، موگل، برٹش ءُ پاکستان ءِ مروچیں ھاکمی ءِ ھلاپءَ جہد بناہ ایں۔ پاکستان زوراکی ءُ آھی ءِ زوریں قبضہ ءِ ھلاپءَ تنگتہ بازیں سرے ءِ کربان بوتگ ءُ روچءِ کربانیانی یک تاریخءِ نکش بوھگ انت۔
مروچی 11اگست1947ءِ روچءِ ارزشتءُ دوبر پچ گرگءَ ریحان بلوچ وتی سالونکیں سرءَ بباہ دنت ءُ دگہ یک امپریلیسٹک ریاست را ایش پیغامءَ سر کنت ما یک زورگپتگیں ریاست آں ءُ مے جنگ وتی وت واجہیں استانءِ واستہ برجا انت۔

مروچی 11اگستءِ اے کربانی راجدپترءِ سرجمیں بہرے جوڑ بوت ءُ ایش اے گپءِ ہم پسوءَ دنت کہ اے جنگ مفاد ءُ زاتی واھشتانی نہ انت بلکنیہ ما برٹش ءُ آدگہ ھاکمیں ریاستانی بہر ءُ بانگ بوتگیں بلوچ سرڈگارءِ دوبر آجو رنگیں دورشمءِ پچ گرگءِ ھاترا کپن سرءَ بوتگ ءُ چوشیں یک ریاست ہم ما وتی سرڈگارءَ وش اتک نکنان کہ آ مے مال ءُ مڈیاں بید مے سلاہ ءُ اجازت ببارت۔

کمبر قاضی، درویش بلوچ، شاد بلوچ ءُ مروچیں رحخان بلوچءِ بے بہایں کربانی تچکیں رنگءَ ھاکمیں ریاست پاکستان ءُ آھیءِ لوٹ ءُ پلوکیں ہمراہ چین را اے گپءِ سوچ کنگءَ ڈالچار کنت کہ بلوچستان ایمنیں رنگءَ پُلگءُ ورگ نہ بیت ءُ ناکہ پہ کُشگ ءُ بیگواہیءَ اے پد کنز انت۔

یوگوسلاویہ ءِ جنگءِ وت واجہیءِ وھدءَ یک جنک جہدکارے، لیپا ریڈِچ یک رندے دزگیر بیت ءُ زندان ءَ راہ دیگ بیت بلے آ چہ زندانءَ تچگءَ سوب مند بیت ءُ جنگءِ بہر بیت، دیمترءَ قبضہ گیر دوبر دزگیر کنتءِ ءُ بازیں ازیت ءَ جسمانی ٹارچر سگ ایت بلے وتی سنگتانی بابتءَ ہنگتہ ہچ وڑیں رازے نہ دنت گڈا آھی گُٹءَ گڈسری وھدے کُشگءِ چِٹ سک دہینت آ وتی جنگو سنگتاناں کلوہ راون دنت ءُ گُشیت آزادی ھاترا جنگءَ برجاہ بدارے ءُ مروچی بلوچ پُسگ ریحان بلوچ وتی ھیسی سرءِ بباہ دیگءَ چہ پیسر ایش کلوہءَ دنت کہ رخضت اف آوارن سنگت۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

سرمچارانی بامردی

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

زمین کردانی واھند اِنت اے پجاہ نیاریت کہ من پہ کئے ءَ زندگ اَنت بس آئی ءِ چماں زمین ءِ ھما ندارگ گردش کنگ ءَ اَنت کہ ھمک دمان ءُ ساھتاں۔

ھِمت، جان ءِ زور، دل ءِ تمردی ھنچش زور دنت کہ یک وشیں اُمیتے ءِ ھاتر ءَ وت ءَ تیوگ ءَ ندر بہ کن ءُ آھوکیں وھد ءَ یک اَنچیں نامے ءِ لَڑ ءَ وت ءَ ھوارین کہ ھمک دمان ءَ تی نام مردمانی دپ ءَ جاڑیگ بہ بیت۔

ھمے نامانی تہءَ مروچی ریھان جان ءَ ھم وت ءَ ھوار گپت آئی ءِ کسان سالی ءَ آئی ءَ پِکر ءُ ھِمت ءَ را ھنچش مھکم ءُ تمرد کرتگ اَت کہ آئی ءَ ھچ سماہ بوھگ ءُ نہ اِت کہ منی دیم ءَ یک وشے ءِ ھستیں من ھم یک زندمانی ءِ واھند اَنت۔

منی ھم زندی واھشت ھست اَنت من ھم سالونکی ءِ واب ءَ گندگ لوٹ آں من ھم وتی پکرانی تہ ءَ یک آشنائیں زندے ءِ چاریگاں من ھم دستانی بوگاں تراناک کنگ لوٹ آں۔

ریھان جان ءَ اے کسانیں بالاد ءَ یک اَنچیں پِکر ءُ سکین ءِ مان کرتگ اَت آئی ءِ ھمک بند ءُ بوگانی تہ ءَ ڈیھہ ءِ بزگی، ڈیھہ ءِ گلامی ڈیھہ ءِ مڈیانی بروکانی چھرگ دیم ءَ نکش بیان اِت اَنت۔

آئی ءَ پُریں گاڑی ءَ “بارود ” شورو ھچ وڑ ءَ یات پیداک نہ اِت اَنت کہ چاریں نیمگاں ملکموت نھردان اَت آئی ءَ وتی پدریچ ءِ سر ءَ یک اوستے ءِ ھاتر ءَ جھان ءِ پَتر ءَ ندر بوھوکیں مردمانی لڑ ءَ وتی ساہ بارودانی تہ ءَ ھوارین اِت۔

مروچی یازدہ اگست اَت یازدہ اگست بلوچ ڈیھہ ءِ آجوئی ءِ روچ اَت وشھالی ءِ روچ اَت بلے آئی ءَ ھمے سماہ کُت کہ پد ءَ یازدہ اگست یک روچ منی ھوناں گون ھمرنگ بیتیں ءُ بلوچ یازدہ اگست ءَ یک وش ءُ ایمنیں وڑ ءُ پئیم ءَ داریت۔

سرمچارانی مھکمیں ایمان دشمن ءِ پروش انت مروچی ریھان ءَ ھوار ھزاران بامرداں وتی ساہ پہ آجوئی ءَ ندریگ کرتگ اَنت ھمک ورناہ ھمک پِت چوں ریھان ءِ پت ءِ وڑ ءَ ھمہ رھشون چوں ریھان ءِ پت ءِ وڑ ءَ وتی بچاں ھمے سکین دیاں شمے آھوکیں باندات ایوک ءَ آجوئی ءِ اِنت وتی آجوئی ءِ باندات ءَ رژناہ بہ کن ات۔

ریھان جان ترا ءُ تی کرد ءَ سھر چکیں دروت

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

مھناز گوں جنک ءَ پوج ءَ بُرتگ

نبشتانک : چَکاؔر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سمّی۔۔ نوں پک ءَ گُڈی دُنیا اِنت من اِیش کُتگ مھناز گوں جنک زھگاں ھُوری ءَ چِست کنگ بوتگ گار ءُ بیگْواہ اِنت راست ئے؟؟
گِرانّاز۔۔ ھو اے گپ راست ئے دوشی پوج اَتکگ مھناز ءِ گِس ءَ جُست کُتگے کہ تئی بچک ءُ تئی مَرد کُجا یاں ترا سد رَند ءَ گْوشتگ تو وتی مَرد ءُ بچک ءَ سرپد کن بُگْوش بیا اِت مئے کِرا شُمارا زر دیاں کار دیاں کوہ ءَ گوں نادین ءُ نا سرپدیں مَردُم ءَ وت ءَ چیا وار ءُ زلّیل کُتگ گْژن ءُ تُن پَہ کُشتگ ۔۔۔۔!!!

بلے زان ءَ مھناز ءِ بچ ءُ مَرد گپ گوش دار اَنت آئیں پوج ءَ مھناز ءَ گوں جنک ءَ ھُور بُرت ۔۔۔!!سمّی ۔۔۔ ھو گندئے انچوش اِنت بلوچی ءَ بَتلے گْوش اَنت سر ءُ سِنگ میڈینگی چیزئِے نَہ اَنت بلے کِے نوں سرپد کن اے ناسرپداں۔۔۔

گِرانّاز۔۔۔۔۔۔ انونّیں بلوچان ءَ پَہ وتی اَزت ءُ گیرت ءُ نَنگ ءُ ناموس ءَ کار نیست ھرچی بیت بِہ بیت بس وتی دلیئگاں کن اَنت ھاں ایش اِنت نوں مُلک شُما آجو کُت نوں مھناز ءُ جنک ءَ کَے چَہ پوج ءِ دست ءَ دَر کنت ۔۔۔؟؟؟

سمّی۔۔۔۔۔ ھو ایشان ءَ وت ءَ را نان پَہ ورگ ءَ نیست اے نوں مُلک ءَ آجو کن انت انگت وھد ھست بیا اَنت پوج ءِ کِرا وتی ردیّاں مِہ منّ اَنت مھناز ءَ گوں جنک ءَ در بکن اَنت ایشان پَہ شَر اِنت۔۔۔۔!!!

گِرانّاز ۔۔۔۔۔ ھو من یکے روچے شُتان مھناز ءِ گِس ءَ زھگان ءَ گُد گْورا نیست اَت پاد شَپّاد اَت اَنت گِس ءَ شَکر نیست اَت پَتی نیست اَت

مھناز ءِ وتی گُد دِرتگ اَت اَنت اَنگت مَرد ءُ زھگ گوں پوج ءَ جنگ کنگ ءَ اَنت۔۔۔۔!!!

سمّی ۔۔۔ ھو میر دُرا دوشی بزگ شُتگ پوج ءِ کِرا کہ تو مھناز ءَ گوں جنک ءَ بُرتگ اے مئے میتگ ءِ بنامی اِنت کہ بلوچ ءِ زالبول گار ءُ بیگْواہ کنگ بوتگ تو شَر نَہ کُتگ۔۔۔۔؟؟؟؟

بلے پوج ءَ گْوشتگ شُما بیار اِیت مھناز ءِ مَرد ءُ زھگ ءَ من مھناز ءَ یل کن آں ۔۔۔!!!

نوں میر دُرا بزگ چے کُت کنت نَہ مھناز ءِ مَرد ءُ زھگ گپ زُر اَنت نَہ پوج ۔۔۔
گِرانّاز۔۔۔۔۔ شَر اِنت گپ گوش نَہ دار اَنت بِلّے مھناز گوں جنک ءَ پوج ءِ کِرا بند اِنت بلکیں دگہ زھگ بیت اِنت سے ءُ چار ۔۔۔اوں جنک ءَ را گوں۔۔۔۔کککککککککک
سمّی۔۔۔۔۔۔ ھو اے وتی انچی ءَ وش اَنت کہ ما انچوش بِہ باں گُڑاں انچوش باں نَہ ءَ۔۔۔۔۔

انگت ایشان ھمے کار پَہ زَر بُکُتیں پَہ ایشان شَر اَت نوں مُپت ءَ اے ھال ءَ اَنت بزگ ککککککک

گِرانّاز ۔۔۔۔۔۔ من نَہ زان آں ایشان پَرچ ءَ وت ءَ را چو بزگ کُتگ داں مُلکے آجو بِہ بیت بَلے ایشانی کار ءَ نَہ اِیت اے یاں مِراں یاں گِرگ باں بند باں یا انچوش پَہ ازّابی پیر باں ایشان وت ءَ مُپت ءَ کُشت ۔۔۔۔۔۔!!!

سمّی ۔۔۔۔۔ ھاں انچوش اِنت پدا مُلک گوں چار مَردُم ءَ آجو بیت کدی۔۔۔۔؟؟؟

آدگہ کس ھچ نَہ گْوش اِیت چار بچک پاد اَتکگ کہ ما مُلک ءَ آجو کن اَنت۔۔۔۔۔ شُما چَہ وانگ ءُ زانگ ءَ شَر تر اَنت آدگہ مَردُم زر ھست گاڈی ماڈی کسے ھچ نَہ گْوش اِیت کہ ما مُلک ءَ آجو کنت ایشان نوں مُلک آجو کُت ۔۔۔۔۔

گِرانّاز۔۔۔۔۔۔۔ ککککککک اے ھاک سرپد نَہ باں ما چے کنگ ءَ اَنت شُما اگاں چُشیں جنگ کنوک اِیت گُڑاں بیا اِت پوج ءَ مھناز بُرتگ چَہ پوج ءِ دست ءَ کَش اِت بیار اِت ما زان اَنت شُما جنگ کن اِت یک روچے کا اِینت چار تیر توار دار اِیں اَنت بس پدا گار باں پوج کئیت مئے لوگانی ساماناں شنگ ءُ شانگ کنت مارا بزگ کُتگ اِیشان۔۔۔۔۔

سمّی ۔۔۔۔۔ ھو ایشان وت ءَ را چے بیت مارا بزگ کُتگ ایشان شپ کہ بیت دل لاپ نَہ اِنت رو بَرکت بیت گِس ءَ چَہ ڈنّ ءَ روگ ءَ مَردُم تُرس اِیت پوج شپ ءَ کیئت گِسانی اے دیم ءُ آ دیم ءَ اَنگر کنت ھر کس کہ کمو دیر ءَ اَتک گُڑاں گیت بزگاں سجھیں شپ ءَ لَٹ دَنت ھمکہ باز مَردُم ءَ لَٹ وارتگ گپ کنگی نَہ اِنت شپ ءَ گِس ءَ کمو دیر ءَ اَتک ئے یا پَہ کار ۓ ءَ شپ ءَ در کَپت ئے گُڑاں سُھب ءَ شَر لَٹ وارتگ گوں جان ءَ کیئت بازین ھمے لَٹاں گوں مَرگے ھرجان بوتگ بازین انگت گار اِنت ۔۔۔۔ پوج ءِ گُناہ نَہ اِنت چَٹ ھمیشانی کار اَنت ۔۔۔۔
گِرانّاز۔۔۔۔۔۔ سوچ ایشان نوں من رواں کہ من ءَ دیر بیت گِس ءَ کار کنگی اِنت دار نیست گِس ءَ آپ نیست پدا پِسان پَہ کاہ نیست مَردُم نَہ زانت کُجام کار ءَ بکنت گِسے وتی کار باز اَنت مارا دار ءُ آپ ءُ کاہ ءَ کُشت پدا آپ بِہ کُجائیں دار ءَ کوہ ءَ رَوگی اِنت کاہ ءَ کْوچگ ءَ پدا مَردیں بزگ سُھب ءَ رواں شپ ءَ کاینت دَمبَر اَنت گپ کُت نَہ کناں۔۔ ۔

سمّی ۔۔۔۔۔ ھو من ءَ ھم باز کار ھست گوں اے بے سُدانی گپان مئے وھد شُت مُپت ءَ منی کار تئی کاراں چَہ باز اَنت من وت نزان آں کُجام کارا بکن آں ۔۔۔۔۔؟؟؟

شَریں گُڑاں من شُت آں پدا دگہ وَھد ئے ننداں گپ کن اَنت
گِرانّاز۔۔۔۔۔۔ شَر سلامت بات ئے

“آہ بلوچستان!”

گوْرگین بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

پہ من اے پھری ھبرے کہ من بلوچستان ءِ یک زھَگ ئے زانگ باں’ راست اِنت کہ من بلوچستان 2013 یل داتگ بلے منی پِگر، منی ھیال ءُ منی دلگوش گوں بلوچستان ءَ اِنت۔

شالا مُدام بات ــــ بلوچستان ءِ کُجام دمک ءُ در بہ بنت پہ من باگیں بھشت ءَ چہ کم نہ اَنت کیچ ءِ دَمگ، شال ءِ بے مٹیں موسم ءُ پنجگور پروم ءِ وش کشیں گُوات بلوچستان دُنیا ءِ توک ءَ سیر ءُ آبادیں سرزمین زانگ بیت۔ بلے ھزار ‘’بژن’’ بلوچستان یک دُشمنے ءِ سانکلاں بندیگ اِنت۔
وھدیں 1948 ءَ بلوچستان ءِ سرا قبضہ کّنگ بوت ھما روچ ءَ پد بلوچ مھلوک ءِ زِند یک سیاھیں شَپے ءِ وڑ ءَ تامور اِنت۔
بلوچ ءِ سر ءَ زُلم ءُ زوراکی ءِ تبریت برجاہ اِنت ـــمات ، گہار، کسان ، مزن، کماش ءُ تِپل کس پشت نہ کپتگ نہ لوگ ءُ جاگہ ءُ نہ پہ بلوچستان ءِ زینت، زیبا ءُ ڈولدار کّنگ ءَ دلوت پشت کپتگ۔
پدا مسترین درد ہمد ءَ بیت کہ ورنا ءُ کماشاں ابید مرچاں زالمیں دشمن ءِ دستاں مات ءُ گہار ھم گار ءُ بیگواھ کّنگ بوھَگ اَنت ما وت ءَ گیرت ءِ ٹیکہ دار گُشاں گُڑا کجا مُرت مئے گیرت ءُ کجام گاریں قبرستاں ءَ کَل کّنگ بوت؟

من سک دور ءُ دراج نہ رو آں زیکیں روچ ءَ آواران ءَ مئے مات ءُ گھار چِست کّنگ بوت اَنت کئے بِہ زانت کُجام ھال ءِ تھا اَنت گون آیاں چے کَنگ بوھگ اِنت ؟۔۔ ھُدا بزانت مرچی تئی مات باند ءَ منی مات…….!

بیا سوگِند ور اِیں کہ بلوچستان ءِ ھمُک مات ءَ وتی مات سرپد بہ اِیں پہ ھما بندیگاں آواز چِست کناں کہ ریاست پاکستان ءِ تھاریں کوٹیانی توک ءَ بنداں، بیا سوگِند وراں ھما مظلومیں راج ءِ شھیدانی کہ وتی نُگرھیں سر اِش پہ زمین ندر کُتگ اَنت ۔ـــ بیا یک رندے پَد ءَ سوگِند ءَ وراں پاکیں سر ذاکر جان ءِ ذاھد ءِ حسام ءِ گُنگ زبانی ءِ سانکلاں پُروشاں پہ بلوچ ءُ بلوچستان ءَ یک توارے جُوڑ باں۔

گُڈ سر ءَ منی دستبندی گوں کُل بلوچ راج ءَ ایش اِنت کہ پاکستان ءُ زلم ءِ ھلاپ ءَ وتی توار ءَ دری دُنیا ءُ دری راجاں سر کنگ ءِ جھد ءَ بہ کن اِت الم ءَ وتن مئے بیت۔

سوراپ ءِ شھید

مجیب ولی

دی بلوچستان پوسٹ 

جی کپوت سوراپ ءِ کھیرانی
بیا بدے اھوالاں دلیرانی

ھشت اگست بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ یک انچیں روچے کہ داں بلوچ راج ھست اِنت آئی ءَ شمُشت نہ کنت. اے ھمے روچ اِنت دو مزن زھرگیں بلوچ ءَ گوں زوراکیں اِستان ءِ کُچکّیں لشکر ءِ دیم ءَ جنگ دات داں وت ءَ کوشارینت بلے دُژمن ءِ دیم ءَ سر اِش جَھل نہ کُت. آ روچ ءَ من ءَ ھال رس اِت کہ کہ ھالِد نامیں سرمچارے پنجگور ءَ جنَگ بیتگ. آ وھدی نزّیکی ءِ اَوزار چو تیز ھم نہ اَت کہ یکّیں دمان ءَ مردُم پکّا بہ بیت کہ کَے جنگ بیتگ چتو جنگ بیتگ. من جنازہ ءَ ھم پشکپت آں. دومی روچ ءَ بازار ءَ ھال شِگ اَت.
“شھید ڈاکٹر ھالِد ءُ دلجان شھید بیتگ اَنت. ڈاکٹر ھالِد پٹَکّیں مردے اَت. وھدے کہ تُپنگّ ئِے بڈّ ءَ کُت گُڑا تُپنگ ءِ نَل مُدام کشّان اَت. بلے زان ئے سکّیں دلیرے اَت. وھدے کہ مئے گوما گپّ ئِے کُتگ مردُم آئی ءِ گپّاں چہ سک اسر مند بیتگ. بلے آئی ءِ بْرات ءِ گرگ ءَ چہ پد آ گیشتر جزباتی اَت. پرچے کہ گُلزمین ءِ یک راستیں آشکے اَت. انچو گُمان بیتگ اَت کہ ڈاکٹر ءِ ھانی گُلزمین اَت ڈاکٹر آئی ءِ شَے مُرید مُدام سِکانی سر ءَ وپتگ اَت ءُ آشوبیانی گپّ ءَ اَت.

وت ءُ دلجان مُدام گیشتر ھمراہ بیتگ اَنت. دلجان مند ءِ نندوک اَت. ڈاکٹر تُمپ ءِ. بلے دراسل ءَ ڈاکٹر ھم مند ئیگ اَت پرچے آئی ءِ گُڈّی جاہ ھم ھمود ءَ اَت کہ آئی ءَ وتی چم پچ کُتگ اِت اَنت. ھَو ڈاکٹر چوناھیگا مند ءَ سوراپ ئیگ اَت. سوراپ آئی ءِ ھنکین اَت ءُ سوراپ ءِ سیر ءُ آبادی ءَ آئی ءَ وتی ھون ریتک اَنت گوں وتی دلدوستیں سنگت دلجان ءَ. دلجان ھم سکّیں مھروانے بیتگ. آئی ءَ مُدام لکچر داتگ. آجوئی بابت ءَ ھر وھد ءَ نبشتہ کُتگ ئِے. ڈاکٹر روس ءَ ھم بیتگ. مرچیگیں آشوبی یے نہ اِنت آ چہ بندات ءَ بلوچ آجوئی ءَ بندوک بیتگ.
کسّہ چوش اِنت کہ اے وھد ءَ کماندار واھد کمبر آپریشن ءَ دزگیر بیت اے وھد ءَ گَلّ ءِ تہ ءَ مزنیں نزوری یے اتکگ کہ کمان ءِ جند دزگیر بیتگ. اے وھد ءَ شھید ڈاکٹر ءُ دلجان ءَ مند ءِ جھگیری کوپگاں بیتگ آ سوراپ ءَ بیتگ اَنت. یک دلّارے ءَ پوج ھال داتگ ءُ آھانی سنگر ءِ ڈسّ ءُ نشان داتگ. پوجی رو اَنت آھاں چپّ ءُ چاگرد ءَ مان ترّین اَنت.

آ یک کلیرے تہ ءَ بنت (مرچاں ھمے کلیر سک سبز اِنت ءُ ایشی ءِ بُن ءَ ھُدائی کاہ رُستگ ءُ سبز اِنت) نی ڈاکٹر ءُ دلجان زان اَنت کہ پوج ءَ مارا انگّرّ ءَ کُتگ بلے ایشی ءَ انچیں راھے روین گوں کہ اے بزان اَنت کہ ما گوں سرمچاراں ڈیکّ وارتگ. پوجی پنجابی بنت آھاں اے سما نہ بیت کہ اے دوئیں وت ءَ دست ءَ نہ دینت جنگ کن اَنت. پوج سک دیم ءَ آتکگ گُڑا ایشاں اے کُچکانی جنَگ بندات کُتگ بازین یے ھمے جاہ ءَ مُردار بیتگ. دوئیں مرداں داں بیگاہ ءَ جنگ داتگ تیر کُٹّ اِتگ اَنت گُڑا نرمزار جنَگ بیتگ اَنت. بلے گْوش اَنت ڈاکٹر زندگ بیتگ رند ءَ پوجیاں وتی بُنجل ءَ بُرتگ ءُ کُشتگ. زان ئے سر ءِ سرجمیں بھر اے ھیکّاں دیر کُتگ. شھید ڈاکٹر ءُ شھید دلجان دلیر اِتاں. بلوچ اِتاں. بلے ھیپ کہ مرچی من ءَ ھم کسّ ءَ ھال ندات کہ ڈاکٹر ھالد ءُ دلجان سوراپ ءَ جنگ بیتگ اَنت. ھما سوراپ کہ ڈاکٹر ءِ ھنکین اَت ءُ دلجان ءِ زمین.”

مرچی ھشت اگست اَت چگرد آتکگ اَت گپّ ءَ اَت. ڈاکٹر ءِ توسیپ ءَ کنان اَت, دلجان ءَ مزارے گْوشگ ءَ اَت. جَوَڑگ ءَ اَت. من ……… منی چم مورے ءَ سکّ اِتاں کہ سلورے گون اِت یے………… بس سر ءَ سُرینگ ءَ اِت آں ءُ ……. ھَو …. ھَو کنگ ءَ اِت آں.

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

منی مات… یکبرے پدا اگست اِنت…!

خلیل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

منی مات…! تو زانئے یکبرے پدا اگست اِنت اے ھما ماہ اِنت کہ منا چہ ترا گِستایے کُت… منا تئی دردانی ھِچ سما نیست بلے من ھمینچو زاناں یا کتابانی توکا ونتگ کہ مات ءِ مہر ءِ کساس ءَ دگہ مہر کنوک نیست… تو گُشت کنئے کہ من تئی مہر نہ مارتگ بلے برے برے من تھنا باں یا ویل یے ءِ دیمپان باں گڑا الّم ءَ تو منا گیر کائے، ءُ اگست ءِ اولی روچ ءَ بگر تاں گُڈّی روچ ءَ ھر ساھت ءُ دمان منا اگست 2014 ءِ ھما روچ گیر کئیت کہ پاکستان ءَ منی ھمگنگلیں سنگت بیگواہ کُت اَنت ءُ منی ھاترا چو ھڑکّی ایں کُچک ءِ وڑا گردگ ءَ اَت… ھمے تُرس ءَ کہ من بیگواہ مہ باں… شما منی ویزہ تیار کُتگ اَت ءُ منا دُبئی ءَ دیم دیگ ءِ تیاری اَت.
منی مات…!

ھو! ھما روچ نزاناں ترا یات اِنت یا انّاں بلے منا یات اِنت کہ سُہب ءِ سمین ءَ من وتی گُونڈیں بیگ دروازگ ءِ کَش ءَ ایر کُرتگ اَت کہ کدیں منی سنگت ءِ ھال بہ بیت ءُ من چیروکائی چہ گِس ءَ بہ تچاں…
بلے! سُہب ءِ نماز ءَ پد پِت ءَ منی بیگ دیست ءُ تو منا توار کُت کہ بیگ پرچا اِدا ایر اِنت… منا بکش منی مکہیں مات کہ من گوں تو دروگ بَست ءُ گُشت ایشی توکا منی کتاب اَنت ءُ من چہ لشکریانی تُرس ءَ اِدا چیر داتگ اَنت…
منی مات من نزاناں تو چوں منی سرا سِتک ءُ باور کُت… بلے گواچنی ءَ من سَکّ پشومان اِتاں کہ منا گوں تو دروگ بندگی نہ اَت…
بلے…! من چے بکُتیں اگست اَت ءُ اگست درد ءِ ماہ اَت، اگست ءِ درد ءَ من شرّی ءَ سرپد اِتاں، ھمے اگست اَت کہ 2007 ءَ منی ماھَل یے اَچ من جِتا کُت کہ من مدام آئی زُلفانی ساھِگ ءَ وتی مہر ءِ ھوشام پْروشتگ اَت… اگست ءِ ماھکان ءِ شپ تاں انگت منا بے تاھیر کن اَنت…
ھو! منی مات اگست اَت من زانت من ترا سرپد کُت نہ کناں ھمے ھاترا من پہ دروگ ءُ دراج چہ ترا گِستا بوھگ لوٹ اِت…
منا بکش منی مات…! اگست 2014 ءِ ھما یکیں روچ اَت کہ ساعت 10 ءَ یکبرے پدا من گوں تو دْروگ بَست ءُ وتی بیگ کوپگ ءَ

کُت ءُ رھادگ بوتاں…. تو منا جُست کُت “کُجا روَگ ءَ ئے”
گوں من دگہ ھِچ پسّو نیست اَت من ھمے گُشت کہ “بیگ ءَ ناکو ءِ گِس ءَ ایر کنیں پدا ھمودا چِہ من ءُ ناکو درکپیں کراچی ءَ ویزہ ءَ ٹَپّہ جنیں”

منی مات ھمے یکّیں جُست ءِ پسّو ءَ بِدئے کہ تو پہک ءَ انچو سادگ اَتئے کہ یکبرے پدا تو منی دْروگانی سرا سِتک ءُ باور کُت اگاں اِنّاں اگست اَت…
ھو…! منی ھیال ءَ اگست اَت…

منی مات ترا یات اِنت کہ تو گُشت “نان ءِ وَرَگ ءَ بیائے من تئی ھاترا ‘کڑاھی’ جوڑ کُتگ” ءُ من گُشت “شرّ اِنت”
منی مات تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں ھر چیز منا چو منی مکہیں سرڈگار ءِ کوہ ءُ جنگل ءُ دشت ءُ گیابانانی وڑا دوست اَنت… بلے…! من کڑاھی ءِ وَرَگ ءَ نیاتکاں پرچہ کہ اَگست اَت ءُ منا ھمے تُرس اَت کہ اگست چو ماھَل ءِ وڑا منی مکہیں سرڈگار ءَ اَچ من جِتا مکنت…
منی مات من اگاں ناکو ءِ لوگ ءَ بہ شُتیں ءُ پدا ناکو ءِ ھواری ءَ کراچی ءَ… الّم ءَ من دبئی ءَ سر بیتگ اتاں.

بلے…! منی مات من زانگ ءَ اتاں کہ دبئی منا وش نہ بیت، پرچا کہ من وتی ماتیں وتن ءِ بزّگی مارتگ اَت ءُ منی سر ڈگار منا گوانک جَنَگ ءَ اَت… چُشیں ساھتاں وتی سرزمین ءُ وتی ھمگنگلیں سنگتاں یلا دیگ ءُ رَؤگ پہ منا سکّ گران اَت… من اگاں دبُئی ءَ بہ شُتیں تئی جیڑہ دو ھمینکا گیش بوت اَنت…
پرچا کہ اگست اَت ءُ اگست بے ویل ءَ آسر نہ بیت.

منی مات…! چہ لوگ ءَ در کَپگ ءَ ساھتے ءَ پَد تو منا زَنگے جَت کہ “کُجائے، بیا وَرَگ تیار اِنت” من ترا پسّو دات کہ “پیداکاں”

بلے…! آ وھد ءَ چو ملنگانی وڑا منی پائنچگ گِرّ اتاں ءُ میتگ ءِ دمکاں سر جنان ءَ دیم پہ وتی مکہیں سرزمین ءِ کُنگریں بچّانی نیمگ ءَ جُنزان اتاں… روچ ءِ برانز منی دیم ءَ سوچگ ءَ اِت اَنت، من چہ ھَید ءَ میچل اِتاں

بلے…! من وش اتاں پرچا کہ منا وتی ڈیھہ ءِ ھمک چیز دوست اِنت ءُ پدا اگست اَت ءُ اگست 2006 ءِ جذبہ ھم منا گون اَت.
منی مات مرچی چار سال اِنت کہ من چہ ترا گِستا آں ءُ مرچاں اگست اِنت…

ھو…! اگست اِنت بلے من تئی مہران چہِ شموشکار نہ آں… مرچی پدا منا اگست 2014 ءِ ھما روچ گیر آیگ ءَ اِنت… دل لوٹیت ترا سرپد بکناں کہ من پرچا اے پیسلہ کُت…

من زاناں نی تو منی پگر ءَ سرپد ئے بلے اگست انگت ترا بے تاھیر کنت.
منی مات منی ھم دل لوٹیت کہ من تئی گِندگ ءَ بیا آں ءُ تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں وراکے بہ وراں، منا دیر اِنت کہ تئی دست ءِ جوڑ کُرتگیں وراک نہ وارتگ…

بلے…! انگت من تُرس آں پرچا کہ اگست اِنت…
منی مات…! یکبرے پدا اگست اِنت.

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

شہید سردو جان ءِ یادے

ندکار – لیاقت بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

کُجام وھد ءَ مئے میان ءَ جنگانی ھبر بیت گُڈاں شہید سردو جان ءِ نام ءَ ورنا گوں شان ءَ گِراں۔
سردو جان ءِ نام گوں ہما تمردیں ورناہانی ناماں یک جاہ اِنت کہ آھاں وتی چک پہ قربانی ءَ کدی پُشتا نکُتگ. مئے علاقہ بازیں سرمچاریں سنگت شہید سردو ءِ ہمراہ بوتگ اَنت گُڈاں آھاں بازیں چیزے چہ شہید ءَ ھیل کُتگ، جنگ ءَ بِگر تاں اخلاق ءَ. مئے سرزمین ءِ بچانی رکوکیں جاگہ کوہ کوچگ پٹ ءُ دیار اَنت کہ آھانی رکینگ واستہ ورنا درکپتگ اَنت اگاں کسے ھون رھتگ اَنت گُڈاں ہمے سرزمین بوتگ پرچاکہ ءَ ننگ ناموس ءُ وتی سرڈگار واستہ وتی زمین سرا جنگ کُتگ ءُ ہمیشی بگلا وپتگن۔
شہید سردو جان یک نامی ایں توپچین اے بوتگ، شہید کُجا پہ جنگ واستہ نِشتگ گُڈاں اِستان ءَ ھر وھدا تعاون رستگ. اِستان ءِ آرمی یاں ایپ سی بِگر دراہیں ادارہ آں شہید ءَرا ہر وھدا تعاون دیگّ بوتگیں بلے شہید کدی پُشتا نکِنزتگ۔

شہید سردو گُشیت منی دوستریں ھمبل ہما اِنت کہ ءَ گوں دژمن ءَ جنگ بِکن ءُ تیر ءَ سینگا بوارت گُڈاں بکندی گوں دژمن ءَ جنگ بکنت شہادت نوش بکنت۔
ہر وھدے من اگاں شہید بوتُن سنگاتاں گوں دزبندی اِنت منی اسلح آں دژمن ءِ دستا مدیاں. گُشتے من گوں دژمن ءَ اگاں ہر کُجا دیستاں گونے یک راہے رواں تاں آخری دم جنگ کناں، گُشتے اے منی ایمان اِنت من وتی برجم داراں اگاں وھدے من جنگ ءَ جَنَگ بوتن گُڈان جنگ کناں آخری تیر وتی سینگ ءَ وت جناں دژمن دستا وتا کدی ندیاں. شہید سردو جان یک رندے مئے گوما دیوان کُت ہر وھد نِشت یاں جنگانی ھبرے کُت یا وتی کسانی ھبراں کُتی، گُشی من کسان اتاں وھدے گجر بازارا روگ ءَ اتاں گُڈاں راھا من چھاونی اوشتارینتش گُشتے مئے واستہ سامان بیار من گُشت من شُمے واستہ سامان نیاراں، منا گُشتے پرچا؟ من پسو دات گُشت شما مئے گونا کُجام شریں کار کُتگ کہ ما شُمئے واستہ سامان بیاریں شما مئے راج ءِ دژمن اِت شمے ملک پنجاپ اِنت شُما اِدا چے کنیت اے مئے ملک مئے وتی دیار اِنت ادا شُما چے کنیت۔

گُڈاں آئی وتی اپسر توار کُت گُشتے ما بلوچان ءَ یک چی ءِ نکُتگ ما رکینگ ءَ اھتگیں. من پدا پسو دات ہو شُما مارا باز رکینتگ کہ شُما نہ ننگ ناموس زانِت نہ دود ربیدگ شُما ڈیرہ بگٹی ءُ بلوچستان ءِ ایدگہ دمگاں چنچو بلوچ بند کُتگ ءُ آھانی لوگ مانداشتگاں اے کُجام وڈے رکینگ اِنت۔گُڈاں گُشتے ترا اے رنگے ھبر کے پرماتا چُشیں ھبر مکن تئی عمر باز کسان اِنت برو۔

دیم ءَ گُشتے منی آشوبی پُھ زانتی چی شہید غفار لانگو ءَ چہ بوتگ۔
گُشتے من ءُ شہید غفار لانگو ءَ خضدار سنٹرل جیل ءَ یک جاھ ءَ بوتگ اَنت. آ یک جہدکارے بوتگ کہ آئی وتی زند بلوچ راج ناما کُتگ ات. من وتی استاد منینے واجہ شہید غفار لانگو پرچاکہ منا بازیں چیزے بارہ ءَ آگہی داتگ. گُشے وھدے جیل ءَ اتیں گُڈاں یک روچے مارا دُرا جیلی آناں گُشتِش مرچی افسر پیداک اِنت دُرا جیلی تیار بہ بیت سلام بکنیت ءِ ءُ شمئے کمرہ تہا کئیت شمارا چاریت، دیر بوت گُڈاں افسر دراہیں جیلی آنی کمرہ آشُت گُڈا من ءُ شہید ءَ ہمے اِرادہ گُتگت کی وتی کمرہ تہا آیگ ءَ نئیلانے ءَ سلام نکنانے وھدے زیادتی کُتش جنگ کناں، گُڈاں افسر مئے کمرہ ءَ اتک ما سلام نکُت کمرہ تہا آیگ کوشش کُت ما نہشت گُڈا زورے جت ما جنگ کُت افسر ءَرا باز جت دیرا بازیں سپاہی اہتاں گُڈا مارا صلح اِش کُت، رندا مارا ٹیٹیں ریمانٹے کُشت ءُ منا لہتیں وھدا رند یل کُتِش۔

گُشتے من جیل ءَ در کپتاں شہید واستہ باز رندا جہد کُت کہ آجو ببیت بلے منی گپ دیما نشُت بازیں وھدے من انتظار کُت کدے حال کیت کہ شہید آجو بیت بلے اے ھال کدی نیتک، بازیں وھدا رند شہیدی ھبر اتک!
شہید سردو گوں وتی سنگتاں باز مہر ءُ محبت کُتگ پرچاکہ انسان دوستی ہما وھدا زانت کہ آرا سنگتی ءُ انسانیت واستہ دِلا دردے ببیت۔
شہید سردو یک مزنیں توپچینے بوتگ بازیں وھدا ہنچیں کار کُتگ اھاںی کنگ ممکن نبوتگ۔
شہید یک سنیپر شوٹر بوتگ کہ آئی ءَ دژمن آرا دست دپا داتگت۔
شہید سردو جان ھر وھدا گُشتگت من وتارا دژمن دستا کدی ندیاں اگاں منا گِرگ جہد کُتے من وتارا وت جناں۔
دگنیا تہا جنگانی ھبر بیت گُڈاں اودا ھما نام گِرگ بنت کہ آ مئے میان آ نہاں بلے زندگاں۔ تاریخ یک ہنچیں ظالمیں چیزے ءَ کسارا معاف نکنت شر ءُ ھرابا وت پدر کنت۔
شہید سردو جان ءِ جنگاں اِستان آرا باز تاوان داتگ کُجام وھدا جنگ کُتگ گُڈاں اِستان ءَ وتی تاوان وت منیتگ. اِستان ءِ جہد ہمئے بوتگ ہروڈا شہید ءَ جانی تاوان بدیاں بلے آئی حکمت عملی ہنچیں بوتگ آں وتا ءُ وتی ہمراھاں ھر وھدا رکینتگے۔
شہید سردو جان وتی آشوبی سنگتاں یک سپرے ءَ روت وتی کاراں کنت گُڈاں واپسی ءَ یک مزنیں آپریشن تہا کپیت اُدا گون دژمن ءَ تمردی ءَ جنگ کنت، اولی تیر سینگ ءَ لگیتے پیسرا آوکیں لشکرے سنگرا راکٹے جنت گُڑاں ہمدا دومی سنگت شہید بیت اچوداں سنگت کشنتے دیمتر ءَ سردو جان گُشیت منا بلے سنگتاں باز مجبور کنت گُڈاں وتی توپنگ ساماناں دنت ءُ وت یک توپکے زوریت سنگت در کپنت کندیت خدا حافظ کنت سنگت کمو دور رونت گُڈاں وترا وت جنت ءُ شہیدانی لڑ ءَ نامے ہوار بیت۔ نمُرتگے تو زندگے تو زندگے۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔