TBP Balochi

نیو کاہان شال ءُ شہدائے قبرستان

توارش بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

نیو کاہان چہ کوئٹہ ءَ کمیں دور ہزارگنجی ءِ سک نزدیک ءَ اِنت، اِدا مری بلوچ 1992 ءَ چہ آباد اَنت کہ آ نواب خیربخش مری ءِ منوکیں مردم گُشگ بنت اِدا نندوکیں مردم ھما اَنت کہ نواب خیربخش مری ءِ ھمبراہ بوتگ اَنت، 1971 ءِ وھدا پاکستانی فرونی لشکر بلوچستان ءَ ھاص کر کوہلو ءُ مری بلٹ ءَ مزنیں لشکر کشی ءِ بندات کنت ءُ بازیں بلوچ مہلوک ءِ زھگ ءُ زالبول ءَ ھوار شہید کنت ءُ بازیں ئے بیگواہ کنت ءُ وتئی بندی جاہ ءَ بنت کنت اِش کہ آیانی تنے وھدے حال نیست کہ چون بیت آں، فوج وتئی لشکر کشی ءَ دراھیں مری ھند ءُ دمگ ءَ برجم داریت اِے ساھتاں بازیں بلوچ ورناھانی لاش چہ بالگرد(ہیلی کاپٹر) ءَ دور دیگ بنت وھدے نواب خیر بخش مری گوں وتئی ھمبراں فوج ءِ زوراکی آں گندیت گُڈا گوں وتئی مری قبائل ءِ مردماں پہ زمین ءُ مڈی آنی رکینگ ءَ در کئیت چُش کہ نواب صاحب مری قبیلہ ءِ سربراہ بیت پمیشکہ مری وتئی سردار ءِ ھمبرا داری ءَ کناں ءُ گوں نواب ءَ باغی بنت، نواب خیر بخش مری گوں وتئی ٹولی ءَ بلوچستان ءَ چہ در کئیت ءُ افغانستان ءَ روت، افغانستان ءَ رَوگ ءِ مقصد اِش بیت کہ ھمودا یک منظم ءِ لشکر ءِ بٹاھیناں ءُ واتر وتئی زمین ءَ بیا آں گوریلا وار بزان کہ چیروکائی جنگ ءِ بندات بکناں(چیروکائی جنگ یک مزنیں طاقت ءُ نزوریں طاقت ءِ میاں ءَ بیت) پرچا کہ پاکستان یک مزنیں طاقت ئے ءُ آئی گوما دیم پہ دیم جنگ بیت نہ کنت، پمیشکہ نواب یک گوریلا لشکرے ءِ جوڑ کنگ ءِ ھاترا افغانستان ءَ گوں وتئی سنگتاں روت، نواب گوں وتئی فکری سنگتاں 22 سال افغانستان ءِ تہا نندیت بلے وھدے افغانستان ءِ تہا نجیب اللہ ءِ حکومت ھلاس بیت ءُ طالبانانی حکومت کئیت گُڈا نواب خیر بخش مری مجبور کنگ بیت کہ آ افغانستان ءَ یل بکنت ءُ وتئی ملک ءَ بروت، چُش کہ طالبان پاکستان ءِ وتئی ٹرینگ داتگیں بنت ءُ پاکستانی فوج ءِ خاص ایں مردم بنت پمیشکہ آوان ءَ زور دیگ بیت کہ آ افغانستان ءَ یل بکناں، وھدے نواب خیر بخش مری افغانستان ءِ تہا نندگ ءِ واستا ھچ جاگہ نہ گندیت گُڈا واتر گوں وتئی ھمبراھاں بلوچستان ءَ کئیت ءُ نیو کاہان ءَ آباد بنت۔

نیو کاہان ءَ مری ءَ ابید دگہ ھچ پیمیں قبیلہ ءُ قوم ءِ مردم نہ نشتگ اِدا نندوکیں مردم ھما مردم اَنت کہ نواب صاحب ءِ گوما افغانستان ءَ جلاوطن بوتگ اَنت ءُ واتر بلوچستان ءَ اَتکّگ اَنت، ھمائیں کہ اِدا مری آباد اَنت پاکستانی فوج ءِ لشکر کشی برجم اِنت، دو ہزار ءِ وھدا جسٹس مری مرڈر کیس ءَ نواب خیر بخش مری گوں دگہ دو سد مری ءَ گرگ ءُ جیل کنگ بیت اِشان ءَ زندان ءِ تہا جسمانی ءُ بازیں ذہنی ٹارچر دیگ بیت، زندان ءَ بندگیں ھما مری کہ سلامتی یلا کنگ بنت آیانی گُشگ بیت کہ زندان ءِ تہا آوان ءَ جسٹس مری مرڈر کیس ءِ بابت ءَ ھچ جُست کنگ نہ بیت بلکیں فوجی ءُ ایجنسی ھمے جُست کناں کہ شُما افغانستان ءَ چے کُتگ شُمارا کے سپورٹ کُتگ؟ سرجمیں جُست ءُ پرس افغانستان ءِ جلاوطنی ءِ بابت ءَ بوتگ اَنت۔

وھدے بلوچ قومی تحریک ترندیں دروشمے ءَ دیم ءَ کئیت ءُ بلوچ گوریلا جنگ منظم بیت ءُ پاکستانی لشکر ءَ گوں جوانمردی ءَ جنگ بندات کنت گُڈا پاکستانی لشکر ءِ زدِ گوں نیو کاہان ءِ مردم ءَ گیشتر ودیت بلوچستان ءِ ھمک ھند ءُ دمگانی وڑا نیو کاہان ءَ ھم زوراکی ءِ یک نوکیں کسہ ءِ بندات کنت، ھمک روچ نیو کاہان ءَ فوجی آپریشن کنگ بیت لشکر کشی ءِ وھدا پاکستانی فوجی مردمانی گران بہائیں سامان ءَ دُز اَنت زھگ ءُ زالبول ءَ لٹ ءُ کُٹ کناں نوجوان ءَ بیگواہ کن اَنت ءُ پدا گیشتر بیگواھیں ورناھانی لاش ءَ چگل دینت، چُشیں یک روچے نیو کاہان ءَ نہ گوزیت کہ ھودا پاکستانی لشکر وتئی زوراکی آں بدار اَنت، تنے وھدے تک نیو کاہان ءَ چہ بیگواہ ایں ہزارانی ھساب ءَ مردم گار ءُ بیگواہ اَنت، آ چون ءُ چتور اَنت زندگ اَنت یا کُشگ بیتگ اَنت آوانی ھاندان ءَ ھچ سرپدی نیست، اِے سرجمیں زوراکیانی دیمپانیں مردم اَنگت نواب صاحب ءِ فکر ءُ فلسفہ ءِ سرا زندگ اَنت ءُ دژمن ءِ گوما ھچ پیمیں تعاون کنگ ءَ تیار نہ اَنت۔

دگنیا ءِ راجدپتر اے ھبرے گواہی ءَ دنت کہ زندگیں قوم چہ جنگ ءُ کُشگ ءَ ھتم کنگ نہ بوتگ اَنت اگاں قوم ءُ راج جنگ ءُ کُشگ ءَ ھتم بوتین اں گُڈا بنگلادیش ویتنام الجزائر کیوبا ءُ ھمے پیمیں دومی نزوریں راج دیری چہ دگنیا ءِ تہا گار ءُ بیگواہ بوتگ اِتنت بلے آ راجاں چہ مرگ ءِ ترس ءَ وتئی زمین ءُ جاگاھاں ءَ بہا نہ کُتگ بلکیں دژمن لشکر ءِ دیمپانی کُتگ ءُ وتئی آجوئی گپتگ، مروچی بلوچستان ءِ ورناء کماش ءُ زالبول ھمے راہ ءَ روان اَنت بلوچستان ءِ ھمک دمگ ءَ پاکستانی لشکر ءَ یک آس ءِ روک کُتگ، مردین ءُ کماش آں بگر داں زھگ ءُ زالبول کس نہ رکیتگ ہر یکے دژمن ءِ زوراکیانی آماچ اِنت، مشکے مہی ءَ بگر داں دشت ءَ در بیکپ کوئٹہ ءَ بگر داں حب ءَ در بیا چوشیں یک میتگ ئے نیست کہ پاکستانی لشکراں آ میتگ ءَ فوجی کیمپ نہ جتگ نوں دژمن اَنچو ترس ءِ آماچ اِنت کہ آ بلوچ شہیدانی قبراں چہ ترسگ ءَ اِنت۔

شہدائے قبرستان بلوچستان اِش نیو کاہان ءَ اِنت ءُ بازیں بلوچ شہید ئے گُڈی وابجاہ اِنت اِے جاگہ شہدائے قبرستان بلوچستان اِے واستہ گُشگ بیت کہ بلوچستان ءِ چاریں کُنڈاں ہر جاگہ ءَ کہ مزنیں راجی راھشون ئے یانکہ سنگت ئے شہید بیت آئی نام، پت ءِ نام، ھند، پیدائش روچ ءُ شہادت ءِ روچ ءَ یک مزنیں سنگ ءِ سرا نبشتہ کناں ءُ ھما سنگ ءَ مک کناں بلوچستان ءِ ہر کُنڈ ءِ شہیدانی نام ءَ سنگ جوڑ اِنت ءُ شہدائے قبرستان ءَ مِک اَنت پمیشکہ اِے جاگہ شہدائے قبرستان بلوچستان گُشگ بیت ءُ دشمن ءِ چمانی چیرا اِنت، وھدے نواب صاحب ءِ جاور نگیگ بیت گُڈا نواب صاحب وتئی مرگ ءِ بابت ءَ گُڈی واھگ ءَ گُشیت کہ اگاں من باندہ مُرتاں گُڈا منی گُڈی وابجاہ نیو کاہان ءَ شہدائے قبرستان بلوچستان ءَ بکنے، وھدے دژمن چاریت کہ اگاں نواب صاحب ئے گُڈی وابجاہ ھمودا بہ بیت گُڈا اِے جاگہ ئے اہمیت گیشتر بیت پمیشکہ پاکستانی فوج ءُ لہتیں بلوچ دلار کہ آیانی تہا نواب خیر بخش مری ءِ جندے مستریں زھگ چنگیز مری وتئی سرجمیں کوشست ءَ کناں کہ نواب صاحب ءِ لاش ءَ نیو کاہان ءَ برگ ءَ میلاں ءُ وتئی وڑا جاگہے ءَ گنڈ ءِ بکناں بلے بی ایس او آزاد ءِ سنگت ءُ قوم ءِ ورناء ءُ زالبول دژمن ءِ اِے مقصد ءَ پوراہی ءَ نیل اَنت ءُ کوئٹہ ءَ چہ بابائے ءِ لاش ءَ بازیں جنجالاں پد دژمن ءِ دست ءَ چہ پچگر اَنت ءُ بابائے واھگ ءِ پدا بابائے لاش ءَ نیو کاہان ءَ برنت ءُ شہدائے بلوچستان قبرستان ءَ وابجائے جوڑ کناں۔

مروچی مئے شہیدانی کبراں چہ ترسگ ءُ آوانی کروجگ دژمن ءِ ناپاکیں کردار ءُ آئی ہار ءَ پدر کنت اِنت بلوچ ءِ سلامت ایں جہدکار آں بگر داں مئے شہیدانی کبر آں چہ دژمن ترس ءِ آماچ اِنت۔

آزمانک

مہ کش بیگہاں سر گوات 

نبشتہ کار سنگین بلوچ 

دی بلوچستان پوسٹ 

یک وشیں بیگاهے ات ءُ گوت سُبک سُبک ءَ کشگ ءَات سرجمیں آزمان جمبراں مانشانتگ ات-
هر جاه کہ چم شانک دات انت گْوشے دل ءَ تیہُرے رُست . دُرہیں درچک ءُ دار گل ءَ بال اِت اَنت کہ هور گواریت مارا سیر آپ کنت ،

مُرگ هم چہ گل ءَ زمین ءَ ننداگی نہ اِت اَنت کہ هور گواریت ءُ مے چُمب گون آپ ءُ دانان سک بیت –

کُلیں ساہدار پس ، گوک ، هر ءُ ہُشتِر همُک ساہدار ءُ هیوان دُرہ گل ءَ بال اِت اَنت کہ هور گواریت ما آپ لاپ بین –

من وتی کرگینیں لوگ ءِ پیزگاه ءَ نشتگ اِتاں ءُ وتی هیالان گون گار اِتاں منا اے دمان ءَ گْوشے زانان اے بے واپا ایں امبورز سک وش بیہگ ءَ اَت ، همے دامان ءَ جمبر ءَ جت گرندّگے ءُ گِروک ءَ هم شہم کُت ، گون جمبر ءِ گرندّگ ءَ هور ءَ وتی سر ایر دات ءُ دُراہیں میتگ ءِ چُکان کُوکار کت کہ هورو هورو ایردے بَلُّک ءِ چُک ءَ چیر دے هور ءَ گْورت ءُ بس کت-

من وتی لوگ ءَ چہ دراتکاں دیم پہ میتگ ءِ تہا وتی مات ءِ لوگ ءَ روگ ءَ اِتاں بَلُّک شاری ءِ لوگ ءِ سامان دُره ڈن ءَ آپ ءَ گون اِت اَنت من بَلّی ءَ را گُشت بَلّی !
تی سامان دُراه آپ ءَ گوں انت ؟

بَلّی شاری ءَ پسو دات ءُ گشت منی چُک هو من گندانے بلے چے کنان کہ من یک بے وسین جنینے آں ، منی دست ءَ چے بیت کنت –

بَلّی شاری ءِ گون همے گپ ءَ آئی ءِ چمانی ارس چہ انارکان ایرچاں بوت انت –

من بَلّی شاری ءَ را جُست کنگ لوٹ اِت کہ بَلّی تی لوگ ءَ چون بوتگ زاناں ؟

بلے چہ بَلّی شاری ءِ اے ارسانی گندگ ءَ من ہچ جُست کُت نہ کُت ، بَلّی ءَ گون همے گریواگانی توک ءَ وت گشت کہ زالِماں مارا گار کُت ، من گون همے توار ءِ اِشکُنگ ءَ لاچار بیتاں کہ بَلّی ءَ جُست بہ کناں کہ ترا کیا چوش بزگ کُتگ ؟

گڑا من بَلّی ءَ را جُست کُت کہ بَلّی ترا زانان چی بیتگ ؟

بلی ءَ پسو دات کہ منی چُک بہ نند گوں ترا من وتی کُلیں کسہ آں کاراں ، گُڑا من گُشت بَلّی بیا رواں لوگ ءَ نندیں کہ تو سک تَرّئے ، پسوے دات کہ منا لوگ نیست من یک مالداریاں روچ جاه ءُ شپ جاه یاں من گشت گُڑا بَلّی تو اے وڑا سک بزگ ئے تو پرچہ وتی چُکاں نہ گُشے کہ نی من پیران منا تہنا مکن اِت ؟

بَلّی ءَ گون مُلوریں گالوارے ءَ گُشت کہ منی چُک زالِماں وتی هرجان جت –

من پدا جُست کُت کہ تی چُک ءَ زاناں چے بوتگ کیا وتی ہرجاں جتگ ؟

بَلّی شاری ءَ پسو دات کہ منی چُک ءَ گلامی برداشت نہ کتگ ، منی چک ءِ میار ءُ گُنہ همیش ات، پمشکہ زالماں بُرت ءُ بیگواه کُت
من پدا بَلّی شاری ءَ را جُست کت کہ گُڑا تی لوگ ءِ کماش کجاه اِنت ؟ بَلّی شاری ءَ پسو دات کہ منی لوگ ءِ کماش ءَ دو سال بیت کے زندان ءَ بندیگ انت ، منی لوگ ءِ کماش ءِ گُناه ءُ میار همیش انت کہ وتی چُکے پرچہ وانگ جاهان راه داتگ –

من گشت گُڑا بَلّی اشانی کُشوک ءُ بروک کے بیتگ انت ؟

بَلّی ءَ پسو دات کے مئے میتگ ءِ میر بیتگ کہ ما گریب دُره همای ءِ پادانی چیر ءَ لگتمالیں گلام بیتگیں ما وتی زند گوں میر ءِ گلامی ءَ گوازینتگ بلے منی لوگ ءِ بزگین کماش ءَ گُشت کہ ما وتی روچ پہ بزگی گوازینتگ انت مئے چک بِلّے روت وانیت پہ وت شر بیت چم ے پچ بنت –

بلے واجہ ءَ منی چک ءِ وانگ ءُ زانگ برداش نہ بیت کہ منی چک ے وتی هرجان جت –

منی چک ءَ مدام گشتگ کہ امّاں من ترا الم آجو کنان ، بلے منی پسو مدام همئے بوتگ کہ منی چُک من وَ آجوں بابل مارا واجہ ورگ دیہگ ءَ انت دو سے جوڑه گد مئے کرا هست پہ پر کنگ ءَ ما شریں الله ترا اُمبر ءُ روچ بِدات –

یک روچے بیگاهے ءَ منی چک گو من نشتگ ات وش گپی ءَ ات کہ من اگاں بہ وانان وتی کوم ءِ واستہ چیزے الم کنان –

بلے شومیں روچ همیش بوت اے روچ ءَ سک جمبر ات بیگاه ءِ سر گوات هم کشگ ءَ ات میر ءِ برازاتک همدا نشتگ ات منی چک ءَ همے گپ کت –

بس همے شوم منی چک ءِ دالار بوت ءُ منی چک ے گار کنائینت همے کہ اے بیگاه ءِ گوت وتی سرا یلاه دات منا هما روچ یاد کیت منی بچ دومی روچ ءَ شُت پہ وتی وانگ ءَ گدّاراں همودا چست کت شش ماه ءَ پد منی شرنگیں گزّلُے نگراهیں لاش مئے هنکین ءِ کور ءَ دور اش ات –

من هر روچ راه چار اتاں کہ منی بابل گزّین جان یک روچے الم کیت پہ من –

من روچے دو رند دات میر ءِ گورا کہ منی چک ءِ هال پُرسی ءَ بکن ، بلے وائے منی نادانی کے میر ءِ وتی لوٹ بیتگ کہ ادءِ گریب کس مہ وانیت منی لوگ ءِ بزگین کماش منی چک ءِ چارمی روچ ءَ گون پیر ءُ کماشیں بالاد ءَ لوگ ءِ تہا چہ بُرت اش روچ ءِ مرچی بیگواه انت –

منی سامان اگاں آپ ءَ گون نبان تہ کجاه بنت منی چک ؟

من پدا بَلّی شاری ءَ را جست کُت کہ بلی تو گڑا پہ کی اُمیت ءَ نشتگ ئے ؟

بلی ءَ گون ڈڈین هِمتے ءَ گُشت کہ منی چُک تہنا گزّلُ نہ بیتگ ، منی گزلا پہ من بچ ءُ پہ وت برات پیداگ کُتگ ، بلے چش کہ منا وتی بچ گزّلُ جان ءِ برات پہ وتی سامانانی چنگ ءَ دل نہ بنت چوشیں منی ڈولیں مات هزار هست کہ آ بے لوگ انت بازنے ءِ لوگ سوچگ بیتگ انت بازنے ءَ گُد گورا نیست بازنے ءَ چمپل پادا نیست ، بلے من زانان کہ منی سامان ایر نباں ، پرچہ کے من زمین ءِ وارسان اے منی زندمانی ءِ کسہ انت –

گون بلی شاری ءِ دو چار کپگ ءَ گوشے زانان منی زندمانیں دگنیا بدل بوت ءُ من واباں کہ منی چمانی دیما بلی شاری انت ، من آگہاں کہ منی چمانی دیما بلی شاری انت-

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

مئے چاگرد ءُ زالبولانی نہ وانِندگی

حمیدہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

من مرچی تعلیم ئے سرا کمو نبشتہ کنگ لوٹ اَنت کہ تعلیم چی ئے۔ تعلیم ئے سرا مارا باز وانگ لوٹیت مارا تعلیم ئے سرا مھنت کنگ لوٹیت. ما انگت چہ تعلیم ءَ سرپد نہ اَنت کہ تعلیم چی ئے تعلیم ئے مول ءُ مراد چی اَنت تعلیم پہ چاگرد ءَ چونیں ارزشت ئے داریت.تعلیم ہر انسان ئے بُنکی ھک اِنت بلے مرچی مئے چاگرد چہ بُنکی ھکّہ زِبھر اِنت مرچی ھمے تعلیم ءِ نہ بوگ ئے سبب اِنت کہ مئے زھگ چہ تعلیم ءَ زِبھر اَنت ءُ بچکیں زھگ انگت دگہ شہر ءُ میتگاں پہ وانگ ءَ رواَنت بَلے جنکیں زھگ وتی لوگانی تَھءَ بندیگ اَنت۔

مئے چاگرد ءِ تَھءَ پہ جنکیں زھگ ئے واستہ وانگ یک عیب ءِ زانگ بیت ءُ مردم بس ھمے سمجنت کہ جنکیں زھگ بس گِسی چیزے بس مدام گِسہ مِندی آھِرءَ دگہ ھست نیست.وھد ءِ کہ آ 14،15 سال ئے اُمرءَ سر بنت گُڑا وتی جنکیں زھگاں آروس دینت اے ھم نہ چار اَنت کہ مئے جنکیں زھگاناں اے ھم ھک ھست اَنت کہ آ وتی زندگی ئے پیسلہ وت کُرت بکن اَنت۔

مئے چاگرد بس بچکیں زھگاناں وتی زھگ زان اَنت ھک بس بچکیں زھگاناں دیگ بیت بلے جنکیں زھگ بس گِسے دیمپان اَنت آھانی نہ دگہ وانگ ئے ھک ھست نہ وتی ھکّے بابت ءَ گپ جَنّگ ئے۔

مرچی اے نہ سرپدی نہ زانتی نہ پوہی کُل چاگرد ءِ تَھءَ نہ وانِندگی ئے سبب اِنت کہ ما نہ وتی ھک ءَ سرپد اَنت نہ وتی جنکانی پرچہ کہ مئے چاگرد وانیندگ نہ اِنت وھدئے آ چاگرد وانِندگ بیت گُڑا اَلّم آ وتی چاگرد ءُ وتی زالبولانی ھکاں زانت کُرت کنت۔

ھمے مئے نہ وانِندگی ئے سبب اِنت کہ مرچی دَری کوم مارا نہ وانِندگ جاہل ءُ پَسادی ئے نام ءَ توار جنّت پرچہ کہ مرچی ما وتی چاگرد سرپد نہ کُرتگ مرچی مئے چاگرد وانِندگ نہ اِنت گُڑا ما دَری کوماناں چوں سرپد کُرت کن اَنت؟

مرچی دگنیا ماہ ءِ سرا سر بوتگ بَلے مارا انگت زمین ءَ جاگہ نیست ما انگت نہ وتی جِندا سرپد اَنت نہ دگنیا ءَ پرچہ کہ ما وتی زالبول دیم ءَ نہ یارتگ اَنت پمیشکا ما مرچی پُشت ءَ کپتگ اَنت۔ مرچی مئے زالبول چاگرد ئے نیم بھرے اَنت بَلے ما بندیگ کُرتگ اَنت گُڑا ما چون دیمروئی کُرت کن اَنت ۔ مرچی دگنیائے بازیں ملکانی مستِر زالبول اَنت بَلے ما وتی زالبول انگت بندیگ کُرتگ اَنت۔

مئے چاگرد ھما وھد ءَ دیمروئی کُرت کنت کہ مئے زالبول آجو بہ بنت ءُ تعلیم یافتہ بہ بنت چاگرد ءِ گلام مہ بنت ءُ مئے ھما وانیندئیں نوجوانانی سرا پرز اِنت آ پہ وتی چاگردے واستہ چیزے نہ چیزے بکن اَنت ءُ دیم ءَ بیااَنت وتی پرز ءَ پورا بکن اَنت وتی چاگرد ءَ سرپد بکن اَنت آھانی تَھءَ زانت ءُ شعور پیداک بکن اَنت میتگانی تَھءَ وانگجاہ پچ بکن اَنت ءُ مردماناں تعلیم ئے سکینءَ بہ دینت۔

پرچہ کہ تعلیم منزل اِنت تعلیم رھشون اِنت تعلیم مردم ءَرا انسانیت ءِ سوجا دنت ءُ زندگ بوگے سرپدی ءَ دنت اگاں ما وتی چاگردے سرا جھد نہ کُرت وتی زالبولانی گُٹے سانکل نہ پروشت اَنت گُڑا مئے چاگرد ھم بندیگ بیت پرچہ کہ زالبول ھم ھمے چاگردے بھراَنت ءُ مارا مدام پہ وتی چاگرد ءَ جیڑگی اِنت نہ کہ وتی زالبولانی سرا زُلم ءُ زوراکی یا آھاناں بندیگ کنگ ئے جھد۔

من آکرا گوں وتی چاگرد ئے مردماں دست بندی کن اَنت وتی جنکین زھگاں پہ وانگجاہ راہ بہ دینت پرچہ کہ جنکین زھگ ھم انسان اَنت آھاناں ھم زندگ بوگ ئے ھک ھست۔

”بیگاہءِ سرگْوات منءَ برگوں“

نبشتہ کار: سخی بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

نزاناں منی زِند کجام وڑیں بزگی ءُ لاچاریانی تہا گْوزگ ءَ اَت نہ شپ جاہ ءُ روچ جاہے ہست ات نہ گرم ءُ سردے ءُ نئیکہ وردنءُ وراکے ءُ دگہ زندمانءِ سُد ءُ سَما یے۔

شلوار ءُ پشک درتگ اتنت پاد چہ کنٹگاں پُراتنت نہ پیر ءُ مرشُدے ءِ ہیال گور ات ءُ نئیکہ دین ءُ دگنیا ئے سُدے ہست اَت ، کَس ئیگی نہ اتاں ہچ نزانت کہ دنیاءِ جند چی یے؟ دگنیا ئے تہا چے بُوہگ ءَ اِنت؟ من بس یک مَوالے اِتاں کُجا کہ منی دیم کپت من شُت آں، کجام میتگ ءَ کہ من شُت آں مردماں منءَ گنوکءِ نام ءَ توار کُرت، بلے منءَ کسےءِ سما نیست اَت کہ اے میتگءُ آئی مردم منءَ کجام نام ءَ توار کن اَنت من بس وتی موالی دگنیائیءَ اتاں ،کوہ، جنگل، گیابان، شہر میتگ کُجا کہ منی دیم کپت من شُت آں،میتگاں کہ تر اِتاں زہگاں منءَ سنگ ءُ لَٹ، لَگت ءُ مُشت ہرچی کہ بوت منءَ جت اِش بَلے منی سرا اے ہچ نہ اتاں، چو گُنگدام ءِ وڑ ءَ اتاں ۔

ہمے وہداں یک روچے من یک شہرے ءِ تہا روگ ءَ اتاں منءَ لہتیں مردماں توار کُرت او موال بیا انگو، او گنوک من بلے وتی دگنیاءِ تہا گاراتاں باز دیراں پد سما بوت کہ کسے منءَ گوانک جنگءَ انت ،بلے من پدا براه نہ کرتءُ راه گپتاں ،من بس وتی مہرجان ءِ یاتانی تہا گْوازی کنان اتاں، ھمے مردماں باریں منءَ چینچو توار کتگ اَت بلے من نہ زانتگ کہ چے گُشتگ اتے، منی روچ گوں میتگءِ مہلوکءُ گونڈوانی لگت ، مشت،چمپلءُ کُنتءُ ُککاراں گوں شپ بوتاں ۔

کُجام جاگہءَ کہ در ءَ بوت آں گونڈوانی مسکراه اتاں، منی مالءُ متاه بس پِریات ءُ زارے اَت بَلے کَسے ءَ منی سرا رہم ہم نہ کُرت، مدام لٹانی دیمپان اتاں، برے برے چہ ہمے گیشیں لٹاں بے ہوش ہم بوتاں،ہردے کہ ہوش کت داں ہاکاں چہ لیگاراں ، مردمانی سئیلی جوڑ بوتگ آں ، دراه کندگءَ انت۔

ہمے ساہتاں چم پہ آزمانءِ استالاں کپتاں داں یک استالے پہ دومی استالءَ گوں چینچو مہروان انت، منی دل ءَ ہمے ہبر اتک کہ بژن مئے انسانانی ہم چو استالانی وڑ ءَ مہر ءُ دوستی یے بہ بوتیں، انسان ءَ را انسان ءِ کِرّا کدر ءُ کیمتے بہ بوتیں، بس ہمے وہد ءَ منی ھیال ءَ منی یکیں مہرجان منی دیم ءَ اتک کہ منءَ دستءِ گپت ءُگشتے پادا، دل ءَ مزن کن، الم من ءُ تو وتی منزل ءَ سر بئیں، بس وتی جزبگ ءَ زندگ کن ہچبر دلپروش مہ بو، گوں ہمے گپاں من پہ زور پاد اتک آں کہ مہرجان ءَ وتی ھمبازاں کن آں ءُ گُشانے کہ منی منزل توئے ترا کس چہ من جتا کُرت نہ کَنت من پاد اتک آں پہ مہرجان ءِ امباز کنگ ءَ دومی دیم ءَ کپت آں ،یکبرے پد ءَ پاد اتک آں تاں ادا کَس نیست، وتی ھمے جانءِ ٹپانی گوما واتر وتی لوگ ءَ اَتکاں۔

منی ہرچ درد ءُ دورانی سرپد بوؤکیں بس منی یکیں پیریں مات اَت کہ مُدام منی بابتءَ جیڑگءَ ات، آئیءَ مُدام منی واستہ وتی دَست بُرز ءَ کُرت اَنت بس ھمے دْوائےکُرت کہ یا مولا “منی بچ شاہو تئی باہوٹ اِنت منی چمانی چراگ، منی باندات، منی اُمید ءُ منی کُلیں اَست ءُ نیست ءُ وتی ہُدامرزی ئیں پتءِ نشانی بس منی شاھو اِنت یاربِ پاک تو منءَ چہ شاھوءَ زبہر مکن ءُ تو زان ءِ کہ منی شاھو جان یک چوره یے ءُ پہ آئیءَ دگہ کسے نیست۔مہلوکءَ بد کئیت منی شاہو ءِ سرا ، کلاگءُ مسکراہی بندنت ءُ جن انت ئے، تو وت منی شاہو جان ءَ وش ءُ سلامت بکن ءُ پہ وشی آئیءَ منزلءَ سر بکن کہ شاہو ءَ ابیدءِ مہرجان ءَ کدی نہ بیت، یامولا تو وت بزگ کن پما بس تو وت ئے”۔

منی مات مدام منی بابت ءَ جیڑگ ءَ اَت بَلے منءَ کَسےءِ سما نہ اَت نہ زاناں شپ چون روچ بوت انت ءُ روچ چون شَپ بوت انت، منی ھیال مدام بس گوں وتی مہرجان ءَ اَت ءُ مہر جان ءِ ھماچمانی ارسان اَت ۔

میتگ ءِ مردمانی دپ ءَ مدام منی ءُ منی پِت ءِ نام اَت کہ شاہو ہما وتی پِت ءِ سر ءِ مُہر اِنت پِت ءَ کہ شریں کار وتی زندگی ءَ نہ کُرتگ نوں بچ چوں شریں کار کنت ءُ شر بیت؟؟ زہگ پدر اِنت ہما وتی پَت ءَ پہ روت بَلے من کَسےءِ گپ گوش نہ داشت انت، میتگ ءِ کُلیں مردمانی وزیپہ بس من ءُ منی پِت اَتنت ءُ کسے ءَ اے ھم نہ گُشت کہ شے مرید (منی پِت ءِ نام اِنت کہ یک روچے وتی دُکان ءَ نِندوک بیت کہ دُز دکان ءَ کاینت کہ وتی زر ءُ مالاں بدئے بلے منی پِت ھمے گُشیت کہ اے زر ءُ مال کَسےءِ پِت ئے میراث نہ اَنت من دات اش نہ کن آں گُڑاں دُز منی پِت ءَ جن انت ءُ شہید کن اَنت) یک شَریں مردمے ات، کسے کارءَ گوں کار نیست ات ئے، بلے مردم ہمے گُش اَنت کہ شے مرید گنوکے بوتگ کہ آئی دُزانی گوما جنگ کُرتگ، دُزاں چونہا شے مرید کُشت ءُ آئی زر ءُ مال ہم بُرت اَنت، پمے کسہءَ مردماں منی پِت ءِ شہیدیءَ پد آئی نام شےمرید گنوک ایرکرت ۔

من ءَ اے ھم سُد نہ اَت کہ منی مات ءَ وتی زند چوں گوازینتگ ءُ گوازینگ ءَ اِنت ئے، منی ہیال گوں بس مہرجان ءَ اَت پرچہ کہ مہرجان منی منزل اَت مہرجان منءَ چہ وتی ساہ ءَدوستر اَت مہرجان منءَ چہ سرجمیں دگنیا ءَ ہما دیمءَ ات، بَلے من اے نہ زانتگ اَت کہ مہرجان کئے اِنت؟ کجا نشتگ؟ کئی زھگ اِنت ؟ بس من یک شَپے واب ءَ دیستگ اَت کہ یک سکیں ڈولداریں جنکے کہ سنگاراتگءُ لوگےءِ تہا نشتگ منی چمانی ارس چہ گُلانی سر ءَ ایرکپان بوت انت، کَسےءِ سُد ءُ سما ءَ نہ اِتاں بس یکیں ھمے گپ زبانءَ اَت کہ ” منی زند ئے مراد بس تو ئے ” من وتی زندگی ءَ چُشیں شر رنگیں جَنِک نہ دیستگ اَت من باریں پہ کجام پہ ازابءُ زُورءَ ہمے جَنک ءِ کِرّا شُت ءُ سر بوت آں، من جُست کُرت تئی نام؟ یکبرے گَپے نہ کُرت دومی بر ءَ من جُست کُرت کہ تئی نام؟ ءُ تو پَرچہ گِریوگ ءَ ئے بس ھمے گُشتے منی نام مہرجان اِنت من پَمیشکہ گریوگ ءَ آں کہ………. مہرجان ءِ گپ ھلاس نہ بوت کہ منءَ چہ پُشت ءَ یکےءَ آسِن ءِ لَٹے منی سر ءَ جَت من ککارے جَت ءُ بے ہوشءَ کپتاں، بِزاں کہ من وابے دیستگ منی ہمے ککار ءَ چہ منی مات چہ واب ءَ بست کنتءُ پہ من ہوش ءِ آرگ ءِ کوشست ءَ کنت بَلے منی چم سر ءَ رو اَنت ءُ من گنوک باں ،ھمے گنوکی ءِ تہا یک روچے منی باریں پہ چونےءَ جنگل ءَ سر کپت، من دیست کہ منی مہرجان اِنت کہ جنگل ءَ پاد شپاد ءُ سر درانت ءُ پِریات ءُ زاری کنان اِنت پہ بے سَماہی روگ ءَ اِنت من ہم پہ مہرجان ءِ پُشت ءَ تَچان بوت آں من بس ھمے توار کنان بوت آں مہرجان او مہرجان تو کجا روگ ءَ ئے ؟ بوشت من پیداک آں ترا چے بوتگ؟ او مہرجان من بس یکپارگی مہرجان ءَ توار کنان ءُ مہرجان ءِ پُشت ءَ تچان بوت آں، ھمے تچگ ءِ تہا منی سر جنگل ءَ یک درچکے ءِ بُنڈ ءَ لگ ات من یک بلائیں توارے جت ءُ چہ وتی گنوکی ءَسما کُرت چارات داں من وتی ھما پیسری دنیا ءَ یک تہاریں بانے ءِتہا کپتگ آں دلءَ دریکگے جتءُ دپءَ دراتک کہ بیگاه ءِ سر گوات منءَ بر گوں ۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

ٹولی بازیءِتاوان

حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

ہمک گَلّے کہ پہ راجکاری، چاگردی دیمروئی یا پہ لبزانک ءِ دیما جُنزینگ ءَ اڈ دیئگ بہ بنت، آ الّم گروہ بندیانی زد ءَ کپ اَنت۔اےنادُراھی ہمک چاگرد ءِ بھر اِنت کہ ہمک گَلّے بہ بیت ہر پئیم ایں چاگردے ءَ سر چِست بہ کنت ھمے نادُراھی ءِ زَداں کپیت۔گروپ بندی ءَ ماں انگریزی زبان ءَ(Lobby) ءُ بلوچی زُبان ءَ{ٹولی بازی} گُش اَنت۔گروپ بندی ءِ دو دروشُم بنت۔یک ٹولی ءِ وتی وتن ءُ مہلوک ءِ دیمرؤئی ءُ مہکم کنگ ءِ واست ءَ ٹولی سازینیت ءُ وتی راجی کاراں دیم ءَ جُنزینگ ءِ جُہد ءَ کنت۔دومی ٹولی ھما مردمانی بیت کہ بےکِردءُ نابود تبیں مردم اَنت ءُ پُرشت ءُ پروش لوٹوک اَنت یا وت ءَ برجم دارگ ءِ ھاتر ءَ اَنچیں مردُمانی ھواری ءَ ٹولی بازی کن اَنت کہ وتی زات ءَ برجم داشت کُت بہ کن اَنت۔ ٹولی بازی ءِ تاوان چےبنت ءُ پائدگ چے اَنت؟۔

پائدگ ھما ٹولی کہ پہ راجی جُنز ءُ دیمرؤئی ءِ واست ءَ ٹھّیت پائدگ مند ثابت بوت کنت کہ اُلسی دیمرؤئیءِلیکّہءَ گوں بَندوکیں مردُمانی اِنت ،کہ ملک ءُ مہلوک ءِ دیمروی ءُ ادارھ،پارٹی ءُ آرگنائیزیشن آں شَرّیں دروشُمے دیئگ لوٹ اَنت ءُ مہکم کنگ ءِ جُہد ءَ کن اَنت۔
اَنچو کہ من سرا گُشت،،دومی ٹولی بےکِردیں مردُمانی ھواری ءَ ٹھّیت ءُ مُہکّمیں رنگے ءَ مردُمانی دیم ءَ میلانک بوئگ لوٹیت۔ بِزاں ایشاں دیگہ اُلسّی لیکّہ نیست ءُ نہ بیت۔بس وتی ذات ءَ برجم دارگ ءِ ھاترئیگی دومی ءِ دیما اَڑاند پیداک کن اَنت کہ آ جہد ءَ را دیم ءَ کِزینگ ءِ جُہد ءَ ابید ہمے پیداک کُتگیں اَڑانداں گوں دست گٹ ءُ تاکہ وت ماں وت گُلائیش بِہ بنت۔

بلئے! یک گپے است اِنت ٹولی سک مہکم بنت ، اَنوں نہ چہ اَبد ھمے رواج گِپتگیں ءُ مُہکّمیں رنگے ءَ کار کنگ ءَ اَنت۔ من یک رندے سنگتے ءَ جُست کُت ،،واجہ لابیئنگ پہ سیاست ءَ شر اِنت ءُ اےسیاست ءِ بہرانی تہا ھوار کپیت؟،، سنگت ءَ وش ءُ آسانیں رنگے ءَ من ءَ پوہ کُت،،ھئو ھَراب نہ اِنت بلئے لابی ءِ جندچارگ بیت کہ چونی ءَ پہ کُجام سیتّاں بوھگ ءَ اِنت . پہ راجی لوٹانی پیلو کنگ ءَ یا کہ پہ جندے تماہ ءُ واھگانی پدا، ہمے چارگی اِنت کہ چیا بوئگ ءَ اِنت۔ دیمتِرا سنگت ءَ گُشت،، لبز ءِ لابی اَسل ءَ پارلیمنٹ ءَ کہ مردم رَونت کسانیں راھے است ھمے راہ ءَ لابی گُش اَنت ـ مُدام سیاسی پارٹیانی لیڈر ءُ وَزیراں کہ ھَلوتے کنگی بیتگ گُڈا آھاں ھمےکوچہ ءِ تہاوتی ھلوت کُتگ . پمشکہ لابی ءَ چہ دَرتکگیں لبز لابینگ ءِ نام ءَ دیئگ بوتگ،، من سرا یک گپے گُشتگ اَت،،ھما ٹولی کہ لابینگ پہ پُرشت ءُ پروش ءِ واست ءَ کن اَنت یاکہ وتی جند ءِ پہازگ ءَ سک مہکم بنت۔ چی ءَ کہ ایشانی ھمراہداری کنوکیں مردم،،بِزاں اےھما مردماں گوں وت ھوار کن اَنت کہ بےزانتین ءُ نابَلدیں،نیم بُندگیں مردمانی شکل ءَ بنت، یاکہ مَلام ھوریں مردم ایشانی تہا ھوار کپ اَنت۔ اےمردمانی تہا ھُشتری دورچاری ءِ سِنچ نہ بیت ، ھَر ءِ وڈا مِنزل ءَ وتی پادنی دیم ءَ شوہازکنگ ءِ جُہد ءَ کن اَنت۔ آدگہ لابینگ ءِ بِزاں ٹولی سر زاھِر ءَ کیاس کنگ نہ بیت بلئے پِگری دروشُم ءَ سک مُہکم بنت آھانی ھمک ورکر دور چاری ءِ سِنچ داروک بنت۔پمشکہ آھانی مِنزل ءَ رسگ یاکہ مہکمی ءِ ھدّنیست۔

چونائی ءَ جہان ءِ کواس گُش اَنت راستی ءِ منوگِر ءِ ھمراہداری کنوکیں مردم سک کم بنت۔بلئے مِنزل ءِ واب ءَ ھما مردم دیست کنت کہ پِگری دروشُم ءَ مہکم اِنت۔بلوچ راجی آشوب ءَ دو سئے آرگنائیزیشن ءُ گیش جُہد آجوی ءِ بہر اَنت۔ سیاسی پارٹیانی کَچ ءُ کساس کجام ھدّ ءَ مہکم اَنت من گُشت کُت نکناں۔بلئے اَلبتہ ھمک آرگنائیزیشن ءُ سیاسی پارٹیانی تہا ٹولی بازی گِندگ ءَ کئیت ءُ شَرّیں رنگے ءَ مُہکم اَنت۔ایشانی گِر ءُ دار چون ءُ چے رنگ ءَ بیت کنت جیڑگ لوٹیت۔ سِلاہ بندیں گَل اگاں چہ روایتی ترزاں دَر بِہ کپ اَنت سرجم ءَ فوجی رھبندانی پاسداری ءَ بہ کن اَنت گُڈا چہ اےاَزاب ءَ رکِت کُت کن اَنت۔ چی ءَ کہ سِلاہ بَندیں گَلانی تہا وھدئے ٹولی بازی بوت ءُ کماندار مہکم بوت اَنت گُڈا جُہد ءِ آجوی پمّا وابےءِ رنگ ءَ بگند ئے پشت بہ کپیت۔چونائی ءَ ھاسیں پائدگ ءِ اُوست ءَ کس داشت نہ کنت۔ دگہ ھِچ وڈیں کامیاتی ءِ گُنجائش پشت نہ کپ اَنت۔پَدا مُسلح سنگت دگہ گپےکن اَنت کہ ما اَنو وت ءَ سرجم ءَ فوجی گُشت نکنیں نہ کہ سرجم ءَ پوجی رھبدانی سرا اتک کنیں ، بِزاں ما گوریلہ جنگجویں۔ راست گُش اَنت،،بلئے یک گپے است گوریلہ سپاھیگ ءِ لہتیں کار فوجی رنگ ءَ ٹَھنت۔ چوکہ جہان ءِ فوجی رول ءُ رھبندانی رِد ءَ ھچ پوجی کمانڈر یا سُپاھیگ وتئی جند ءِ یا دگہ دَمگاں تاں سےماہ ءَ گیش نندگ ءَ بازیں ھراب کاریان وتئی دست ءَ پتائنت ءُ ٹولی بازی چہ ھمدا بِندات بنت۔وھدیکہ ما آشوبی جُہدے کنگا ایں گڈا مئے سیاسی ءُ جنگی سنگت سالانی سال پرچہ یکیں دمگ ءَ ساڈی اَنت۔ ایشی ءِ پائیدگ چے ھد ءَ است اَنت نزاناں بلئے تاوان سک باز اَنت۔مستریں تاوان ایش اِنت کہ ٹولی بازی بیت،یکے ءَ گوں دومی دمگ ءِ سنگت ءَ کمیونیکیشن سِسٹم پُرْش اَنت، دروَت نہ بوئگ ءَ سوْب ءَ یکیں آرگنائیزیشن ءِ سنگت وتئی دوھمی دمگ ءِ سنگت ءُ سرکماشاں پہ نام بگندئے زانئت بلئے شِکلے دروشُم ءَ زانت کُت نہ کنت کہ گزابیک بُرز ءِ بارگیں قد ءِ مردمے، ورنائے کہ کماشیں سنگتے ئے ـ دُرستیں جُست سنگتانی دلاں ودیگ بنت تاں گڈی ءَگندو گِدار ءِ واھشت وت ءَ گُڈگیر کن اَنت۔ سیمی آدگہ دمگانی سیاسی،جنگی ءُ مہلوک ءِ تبانی نزانگ ءِ سوْب ءَ ھوار جاہ منندیں سنگتانی سِلکاری اوں ودان بنت۔سنگتانی وت ماں وتیں پجارگ ءِ کساس روچ پہ روچ نہ بوئگ ءِ ھدّ ءَ سرگوْز کن اَنت۔ ھمے واست ءَ کواس ءُ سرپدیں مہلوک ءِ گُشگ اِنت آجوی ءِ جُہدانی تہا جنگی نواب یا سردار ردوم زور اَنت ءُ آجوییانی جُہد وت کُشتے ءِ رنگ ءَ بلوچ ءِ آکبت ءَ تہاری ءَ تیلانک دنت۔ لابیئنگ ءُ جنگی سردارانی پُروشگ ءِ واست ءَ بلوچ راجی سیاسی ءُ مُسلح آرگنائیزشن ءُ پارٹیز وتئی سنگتانی ھد ءُ ھُدوداں کُشادہ بہ کن اَنت۔ بدلی بیار اَنت تاکہ فوجی مردم وتئی فوجی کاراں پوہ بہ بنت ءُ سیاسی سنگت وتئی سیاست ءِ ھدّاںبہ گیشین اَنت۔ھمک سنگت وتئی جند ئے دمگ ءَ چہ آدیم دگہ کس ءَ پوھ نہ بیت نہ سنگتانی تباں زانت کُت کنت نہ دمگ ءَ جاہ منندیں مہلوک ءِ۔ دَہّ ءُ دوازدہ سال اگاں فوجی افسرے یک دمگے ءَ محدود بہ بیت گُڈا آ رِشوت ھور جوڈبیت ءُ ھمک رنگیں سلکارییانی تہا کپیت نہ پہ مُلک ءَ بیت ءِ نہ مہلوک ءِ پاسداری ءَ کُت کنت۔گُڈا آشوبی جُہدکار وھدیکہ چہ وت وتئی سنگت ءُ وتئی دمگ ءَمحدود بہ بیت گُڈا آؤکیں وھد ءَ اگاں اے کماندار سرداری پگر ءَ رُدوم مہ زوریت دیگہ چے کُت کنت۔ چونائی ھمک مُسلح سنگت ھوارکاری بِندات چہ وتئی جند ءِ آرگنائیزیشن ءَ بکن اَنت۔بلوچستان ءِ ھمک دمگاں پہ جنگ ءَ ساڈی بہ بنت۔کوہ،آپ،گٹ ءُ گراں بہ زان اَنت۔چونائی ءَ کماندار وش نہ بنت بلئےتوجیل ساز ادرہ اےبابت ءَ بہ جیڑ اَنت ءُ زوتاں چہ زوت شریں پیش قدمی ءِ بزور اَنت کہ مُسلح سنگتانی وت ماں وتیں جیڑہ یا ٹولی بازی جُہد ءَ تاوان بار کنت۔چونائی ءَ لابیئنگ سیاسی پارٹیانی تہا بیت ، فوجی رھبندانی تہا چوشیں چیز وت واجہیں مُلکانی پُرشت ءُ پروشی ءِ سوْب جوڈ بوتگ اَنت ـ پمشکہ من گُشاں اے وڑیں باوستانی سرا جیڑگ لوٹیت داں باندا ھَبر پَہ پَشومانی ءَ مئیت ـ

“مات نور ملک ءُ آئیءِ چُکانی بیگوائی “

نبشتہ : ساوڈ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

پاکستان ءَ وتی زوراکی برجاہ کُتگ بلوچستان ءِ چاریں کُنڈ ھمگیر کُتگ اُت ءُ وتی زلم برجاہ داشتگ ۔ پاکستانی آرمی ءَ روچ پہ روچی تیز بوھکیں زالمی ءَ چہ روچ پہ روچ رنگ رنگیں جیڑا ءُ جنجال دیما پیداک انت ۔

چہ ریاستی زورآوری ءَ بلوچستان ہر گِس پُرسیگ انت ہر گِدان ارسیگ انت ءُ ھچ رنگیں تلو ءِ نیست کہ چہ پاکستانی زوراکیاں رکیتگ ہر لوگ واہ ءُ پریاد انت ہر یکے ءَ لازم تاوان ءِ بوتگ آ تاوان یک زھگ ءِ رنگ ءَ بہ بیت آ تاوان چہ براس ءِ رنگ ءَ بہ بیت یا کہ گسِ ءُ جاہانی رنگ ءَ دُراھیں دراں تاوان ءُ بس تاوان ۔

ھمے رنگ ءَ مئے بلوچ چاگرد ءِ تہا نوکیں بے عزتیں کارے روچ پہ روچ ودان ءُ تیز بوان انت پہ بلوچ بلائیں بے عزتی ءِ گپ ءِ ءُ اے گپانی اوشکونگ ءُ گوشدارگ مردم ءَ ملامت کنت پرچہ مئے چاگرد ءَ اگاں چوشئیں جیڑئے گندگ ءَ اتگ گُڑا آ جیڑا چاگردے دُرستیں مستریں جیڑا ءُ جنجالاں چہ مستریں جیڑہ ءِ بوتگ۔۔ آ جیڑا مئے زالبولانی جیڑا انت کہ پاکستانی بے عملیں پوج مئے زاھگ ءُ زالبولانی بَرگ ءُ وتی پوجی کیمپاں بند کنگ بندات کُتگ سک ءَ زیادہ جہل ءُ کپتگیں کارے مئے چاگردے تہا سک ءَ نہ دُرا ءُ پدردیں ھال ءِ پہ بلوچ راج ءَ ۔

پاکستانی پوج ءِ اے رنگیں بے عزتین کاران ءَ زوت نہ انت اے کار چہ ھپتاد ءِ دہک ءَ ودان ءُ آہان انت بلے نی زیادہ ءُ تیز تر انت ءُ انگت تیز بوان انت ۔

گوستگیں سال ءَ بازیں زالبول ءِ پاکستانی پوج ءَ آپریشن ءِ دوران ءَ بُرت وتی ازیت گاہاں بند کُرت زہنی ءُ جسمانی سزا ءَ پد یل کُتاں ءُ ھمے سال کہ روگ ءَ اِنت بزان 2018 ءَ بازیں زالبول ءِ پاکستانی پوج ءَ بُرتگ گار ءُ بیگواہ کُتگ آواران ، جھاو ، مشکے ،کیچ دشت ءُ ایدگہ ھندان بازبُرگ بوتگ لہتیں وھد ءَ پد یل کُتگ ءُ باز انگت بیگواہ انت ۔

گوستگیں ماہ ءَ آواران مشکے ءَ پاکستانی پوج ءُ چیریں ادارہانی کارندہاں واجہ اللہ بکش ءِ لوگ بانک گوں چُکاں ھور آوار جت ءُ بیگواہ کُتاں مات نورملک ءُ زاھگانی نام چو اے وڈا انت ھسینہ ءُ دہ سالی ایں زمیر ، ھسنہ ھژدہ سالی ایں، بیست سالی ایں دُختر سمینہ، گوں وتی پیریں مات نور ملک ءَ بندیگ انت ۔

آھی کسانیں چُک زمیر ءِ وانگ ءِ وھد انت یک دہ سالی ایں چُک ءِ وانگ ءِ وھد انت کہ آ زندان ءَ زند گوازینگ ءَ انت دُرستیں بلوچ راج ءُ انسان دوستیں گل بچاراں کہ کجام ملک ءِ کانود انت دہ سالی ایں چُکاں بند کن ءُ زھگ ءُ زالبولاں بے جرم ءُ گنہا ءَ بند کن ۔
مرچی من بلوچ راج ءِ بچاں گُشگ لوٹاں کہ شمارا کمبر ءِ مات ءِ کسہ یاد بیت کہ ناں میتگ ءِ زھگ ءُ زالبول بندیگ بنت گُڑا کمبر ءِ مات کمبر ءَ نوک سوری ءِ روچاں بوہ ءُ دُناں چہ آتاریں کُل ءَ پاد کنت ءُ گُشیت

آ مرد کہ میاراں جَلاں
نیمروچاں نہ وسپاں کُلاں

مروچی ایں بدنامیں وھدا دُرست بلوچ مات پیر ءُ کماش وتی چُکاں سکین بدیاں کہ برو انت میاراں چو کمبری رنگ ءَ بہ جل اَنت ۔

بزگیں اللہ بکش وتی ویڈیو پیگام شنگ کُتگ کہ منی لوگ بانک ءَ گوں زھگاں چہ پاکستانی پوج ءِ دست ءَ رکینگ ءَ دُرستیں انسان دوستیں آدم کرد ادا بکناں ءُ دُرائیں بلوچ راج ءِ پرز انت کہ ہر بلوچ ءِ پرزندے بیگواہ بیت آ پرزند ءَ وتی سرپد بہ باں پرچہ کہ اے جیڑا یکیں
اللہ بکش ءُ آھی لوگ بانک ءِ ءُ چُکانی نہ انت دُرائیں راج ءِ جیڑا انت دُرست گار ءُ بیگوائیں بلوچ پرزندانی گار ءُ بیگوائی ءَ چہ رکینگ پہ کرد ادا بکناں ءُ ماس نور ملک ءَ گوں زھگاں آجوہ بہ کنائیناں ۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

آزمانک دُرا ءُ زرناز ءِ مِھر

داد بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

روچ جَھل بیگہ اَت مات ءِ دپ دارگ نَہ بوت باریں چون بوت باریں آپ گوں یا نَہ باریں سنگت گوں یا نَہ باریں اُولاک گوں یا نَہ
مات ءَ دار گِسءَ کُت اَنت آپ گِس ءَ کُت اَنت رزان گِسءَ کُت اَنت بلے بَک بَک ءَ بس نَہ کُت۔

دُرا گِس ءِ تَہ ءَ نشتگ اَت لَھم لَھمُکءَ سوت ءِ گْوشگءَ اَت مسکت ءِ مِھرک ءُ مِھرک ءُ من تئی مُحبتان گار آں ۔ دُرا وتی کسانی یے تَرانّگان کپت گوں زور ءَ گْوشت ئِےِ هو ڈے وَهد ترا سلام اِنت تو وَڈ وَڈین کار پَرما یے دُرا وتی کسانی ءَ گوں زرناز ءَ باز مِھر کُتگ اَت زرناز پہ دُرا انچوش گنوک بیتگ اَت پدا همے وت ماں وت بلوچانی زد کینگانی سوبءَ دُرا ءُ زرناز ءِ مِھر گوں هاکان هور بوت اَنت۔ زرناز ءِ پِت ءَ زرناز ءَ درامداں گوں سانگ ءُ سور کُت پدا زرناز پہ گندوکی وتی پِت ءِ گِسءَ نَہ اَتکّگ دُرا زرناز وت ماں وت وت ءَ پدا نَہ دیست دُرا نَہ زانت زرناز ءِ هال چی بوت ءُ زرناز نَہ زانت دُرا ءِ هال چی بوت بلے کسءَ کس ءَ را بے هال کُت نَہ کُت چُشیں روچے شپےِ ساهتے نَہ اَتکّگ کہ یکے دوهمی یے ترانّگان نَہ کپت اَنت۔

اے وَهداں دُرا ءَ را یک بچک ئے بوتگ اَت او زرنازّءَ هم یک بچک ئے بوتگ اَت پدا دوهینان ءَ زهگ نَہ بوتگ نوں اِشانی سور ءَ را پانزده سال اَت زهگانءَ دُوازده دُوازده سال اَت بزان نوں دُرا ءِ بچک کوه ءَ پیشءَ شُتگ اَت چہ دُرا ءِ میتگ ءَ پیشانی سند ءُ سیم باز دور اَت اَنت دُرا ءِ زهگے نام کمبر ءُ زرناز ءِ زهگے نام حمل اَت کوه ءَ وت ماں ڈیک وَارت ایشان بِزان وت ماں وت ءَ گند ءُ نند بوت وش اتک سلام دُوا بوت اَنت پدا جُست پُرس بیت اَنت وتی وتی بچار کُت ایشان کمبر نَہ حمل ءِ میتگ ءَ زانتگ اَت حمل نَہ کمبرئِےِ هردوک چہ گَرا هما دیم بیت اَنت پہ پیش ءِ بُرّگ ءَ ایِشان ءَ چار گُرک ءَ دیست کمبر ءَ ءُ حمل ءَ گُرکان انگر کُت ایشان وتی ساہ ئِے چڈاهینگ ءَ وتی زانت ءُ زانگ ءَ جُھد کُت بلے گُرکان اِیشانءَ بِہ وار کُتگ اَت کمبر ءُ حمل ئِے هکلانی تَوار پُشت ئِے میتگ ءَ شُت اَنت مردُماں ایش کُت اَنت میتگءِ مردُم اَتک اَنت اے وَهدا گُرکان حمل ءُ کمبر کُشتگ اِت اَنت نوں مردُماں جونَ وتی میتگ ءَ بُرت اَنت کس ءَ نزانت کُجئیگ اَنت اے وَهدا روچ کنڈا هما دیم بیتگ اَت تَہاری ءَ ماں شانتگ اَت نوں دُرا ءِ جَن مِھرهاتون واہ ءُ زار کُت اے وَهدا دُرا هم باز بِہ وَر اَت میتگ ءِ مردُماں مِھرهاتون ءِ زار ایش کُت اَنت اَتک اَنت جُست کُت هان چے بوتگ مِھرهاتون گْوشت منی زهگ کمبر جان کوه ءَ پیش ءَ شُتگ پدا انگت نَہ اَتکگ نوں مردُمان وت ماں وت شور ءُ سَلاه کُت پہ کمبر ءِ شوهازءَ گوں دُرا ءَ هور بیت اَنت ءُ شُت اَنت اُدا زرناز گوں وتی میتگ ءِ مردُماں پہ کوه ءَ حمل جان ئِے شوهاز ءَ در کپت چراگانی روشن ءَ آ سرجمین کوه انچوش ڈول دار کُتگ اَت تو گوں زان ءَ کوه ءُ درچک ءُ دارانی سور اِنت زهگ پیر کماش زال وَرنا کاڑ۔

دُرا ءُ زرناز ئِے میتگ ءَ کس پشت نَہ کپت هر کسءَ چراگءِ زُرت دیم پہ کوه ءَ کوه ئِے هما میتگے مردُماں وتی چراگ روک کُتگ اَت اَنت کمبر ءُ حمل ءِ سرا جیڑگ ءَ اَت اَنت کہ مان ایشانی مردُمان چو دربِگیج اَنت کوه سرجمءَ چراگان ڈولدار کُتگ اَت کوه ءِ مردُماں اے چراگ دیست اَنت آیان گَلّ کُت اے مردُمان کوه ءِ میتگ ءِ چراگ دیست اَنت دیم پہ هما چراگاں شُت اَنت دُرا یے مردُم زرناز یے مردُم کوه ءِ میتگ ءَ یک جَاہ سر بوت اَنت میتگ ءِ مردُماں وش اتک کُت اَنت پدا جُست پُرس کُت نوں یک جَاہ مُچ بوت اَنت کمبر ءُ حمل ءِ سر ءَ اسپیتن گُد دور کُت اَنت کہ دُرا کمبر ءَ همباز کُت زرناز حملءَ دُرا ءُ زرناز ءِ سر وت ماں وت ڈیک وَارت دُرا زرناز ءَ چارگ ءَ لگیت ءُ زرناز دُرا را بِے هال بوت اَنت وتی زهگانی جوناں۔

ﻣﺌﮯ ﮬﻤﺴﺎﮨﮓ

ﺑﺎﻻﭺ ﺟﺎﻥ

دی بلوچستان پوسٹ

ﻣﻦ ﻧﮧ ﺩﯾﺴﺘﮓ ﺍﺕ ﺑﻠﮯ ﻣﻨﯽ ﮬﻤﮯ ﻭﺍﮬﮓ ﺍﺕ ﮐﮧ ﺑﮕﻨﺪﺍﻥ ﺋﮯ ﺁ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﻣﻦ ﮐﺴﺎﻥ ﺑﻮﺗﮕﺎﮞ ﮐﮧ ﺁ ﻭﺗﯽ ﺳﻮﺭ ﺀِ ﻟﮩﺘﯿﮟ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﭼﮧ ﭘﺪ ﭘﮧ ﮐﺎﺭﺍ ﮈﻧﯽ ﻣﻠﮏ ﺀَ ﺷﺘﮓ ﺍﺕ ﺑﻠﮯ ﮬﻤﺎ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﯾﮏ ﺟﻨﯿﻦ ﭼﮑﮯ ﮬﻢ ﺑﻮﺗﮓ ﺍﺕ ﺋﮯ ﮐﮧ ﺁ ﺳﮏ ﮐَﺴﺎﻥ ﺍﺕ ۔

ﮬﺪﺍ ﺑﺰﺍﻧﺖ ﺑﻠﮯ ﺍﻧﭽﻮ ﮔﺶ ﺍﻧﺖ ﭘﮧ ﻧﺰﺍﻧﺘﮑﺎﺭﯼ ﮬﻤﮯ ﺷﯿﺘﺎﻧﯿﮟ ﻣﺮﺩُﻣﺎﮞ ﺑﺎﺭﯾﮟ ﭼﻮﻥ ﺭﺩ ﺩﺍﺕ ﺀُ ﮔُﻮﮞ ﻭﺕ ﺑﺮﺕ ﮔﺸﺖ ﺍﺵ ﮐﮧ ﺑﯿﺎ ﺍﺩﺍ ﭼﺮﺱ ﺀُ ﮬﯿﺮﻭﯾن ﺀِ ﮐﺎﺭﻭﺑﺎﺭ ﺀَ ﺑﺎﺯ ﭘﺎﺋﺪﮦ ﻣﺎﻥ ﮐﻤﻮ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﮔُﻮﮞ ﻣﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﻦ ﺳﯿﺮ ﺑﮯ ﮬﺸﮏ ﺀَ ﭼﯿﺎ ﻭﺕ ﺀَ ﺍﮮ ﺑﺎﮒ ﺀَ ﺑﺰﮒ ﮐﺘﮓ ﭘﺪﺍ ﺑﺮﻭ ﻣﻠﮏ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺟﻨﺪ ﺀِ ﮐﺎﺭ ﺀُ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﮮ ﺑﮑﻦ ﺍﮮ ﺩﺭﻣﻠﮏ ﺀِ ﺑﺰﮔﯽ ﺀَ ﭼﮯ ﺭﮎ ﺀِ ﻭﺗﯽ ﺟﻨﺪ ﺀِ ﻟﻮﮒ ﺀِ ﺩﭖ ﺀَ ﺀُ ﭼﮑﺎﻧﯽ ﺩﯾﻢ ﺀَ ﺑﺌﮯ۔

ﺍﺷﺎﮞ ﺍﮮ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﭽﻮ ﺭﺩ ﺩﺍﺕ ﺀُ ﮔُﻮﮞ ﻭﺕ ﺑُﺮﺕ ﺍﺵ ﮔُﻮﮞ۔ ﺍﮮ ﺑﯿﭽﺎﺭﮒ ﺳﺎﺩﮦ ﺍﯾﮟ ﻣﺮﺩﻣﮯ ﺍﺕ ﺀُ ﭼﮧ ﻣﺮﺩُﻣﺎﮞ ﺳﮏ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺕ ﺍﻧﭽﻮ ﯾﮏ ﺭﻭﭼﮯ ﻣﺮﺩ ﮔُﻮﮞ ﺳﺎﻣﺎﻧﺎﮞ ﮔﺮﮒ ﺑﻮﺕ ﺳﯿﭩﺎﮞ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻭﺗﯽ ﻧﮧ ﮐﺖ ﺍﻧﺖ ﺍﮮ ﺑﯿﭽﺎﺭﮒ ﺩﺍﮞ ﺩﮦ ﺳﺎﻝ ﺀَ ﺑﻨﺪﯾﮓ ﺑﻮﺕ ﺍﻧﭽﻮ ﺍﻧﭽﻮ ﺍﮮ ﺩﮬﯿﮟ ﺳﺎﻻﮞ ﭼُﮏ ﺭﻭﺳﺖ ﺀُ ﻣﺰﻥ ﺑﻮﺕ ﮬﺮ ﺭﻭﭺ ﻭﺗﯽ ﻣﺎﺕ ﺋﮯ ﺟﺴﺖ ﮐﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﻨﯽ ﭘِﺖ ﮐﺠﺎ ﺍﯾﮟ ﺍِﻧﭽﻮ ﻭﮬﺪﯾﮟ ﻣﮯ ﭼﺎﺭﮒ ﺀَ ﻧﺌﯿﺖ ؟

ﻣﺎﺕ ﺀَ ﭘﺴﻮ ﺩﺍﺕ ﺗﯽ ﭘﺖ ﮈﻧﯽ ﻣُﻠﮑﺎﮞ ﭘﮧ ﮐﺎﺭ ﺀُ ﺭﻭﺯﮔﺎ ﺀَ ﺷﺘﮓ ﺑﻠﮯ ﻧﻮﻥ ﺩﯾﺮ ﻧﮑﻨﺖ کئیت۔

ﺩﮦ ﺳﺎﻝ ﺀِ ﺳﺮﺟﻤﯽ ﺀَ ﭘﺪ ﯾﮏ ﺭﻭﭼﮯ ﭼﮏ ﺗﭽﺎﻥ ﺍﺗﺎﮞ ﮐﮧ ﺑُﺮﯾﮟ ﭘﻼﻧﯽ ﭘﯿﺪﺍﮎ ﺍﻧﺖ ﭼﯿﺰ ﺑﮭﺮ ﺑﯿﺖ ﻣﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﭽﺎﻥ ﺑﻮﺗﯿﮟ ﺷُﺘﯿﮟ ﺑﯿﭽﺎﺭﮔﯿﮟ ﻣﺎﺕ ﺀَ ﺑﺎﺯ ﮔﻮﺭﻭﮎ ﺀُ ﭘﻮﺩﻧﯽ ﺯﺭﺗﮓ ﺍﺕ ﺳﺮﺟﯿﻤﮟ ﮔﻮﻧﮉﻭﺍﮞ ﺩﯾﺎﻥ ﺍﺕ ﺑﻠﮯ ﻣﻨﯽ ﭼﻢ ﮬﻢ ﭼﻮ ﺁ ﺩﮒ ﺋﮯ ﻣﺮﺩﻣﺎﮞ ﺭﺍﮦ ﺀَ ﺳﮏ ﺍﺗﺎﮞ ﮐﮧ ﺑﺎﺭﯾﮟ ﺍﮮ ﭼﻮﻧﮯ ﻣﺮﺩﻡ ﺋﮯ ﮐﮧ ﻣﻦ ﮬﭻ ﺑﺮ ﻧﮧ ﺩﯾﺴﺘﮓ ﻣﺎﺕ ﮔﮭﺎﺭ ھمساہگ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻞ ﺍﺗﺎﮞ ﺍﻧﭽﻮ ﮔﺶ ﺋﮯ ﺯﺍﻧﺎ ﻣﺌﮯ ﻣﯿﺘﮓ ﺀَ ﭼﺪ ﺀُ ﭘﯿﺴﺮ ﺍﺋﯿﺪ ﻧﮧ ﺑﻮﺗﮓ ﺍﻭﻟﯽ ﺭﻧﺪﯾﮟ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻮ ﮔﻞ ﺀُ ﺷﺎﺩﺍﻧﺎﮞ ﺍﻧﭽﻮ ﮐﮧ ﮔﺎﮌﯼ ﺍﺗﮏ ﺀُ ﺳﺮ ﺑﻮﺕ ﺍﻧﭽﻮ ﺷﻮﺭ ﺀُ ﮐﻮﮐﺎﺭ ﺀَ ﻣﻦ ﺀَ ﮬﭻ ﻣﻮﮦ ﻧﮧ ﺭﺳﺖ ﮐﮧ ﻣﻦ ﺑﮕﻨﺪﺍﻥ ﺋﮯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺯ ﮔُﻮن ﺍﺕ ﻣﻦ ﯾﮑﮯ ﺟﺴﺖ ﮐﺖ ﮐﺠﺎﻣﯿﮟ ﮔﮉﺍ ﺁﺋﯽ ﺀَ ﭘﺴﻮ ﺩﺍﺕ ﮬﻤﺎ ﺑﺎﺭﮒ ﺀُ ﻻﮔﺮﯾﮟ ﻣﺮﺩﯾﮟ ﮐﮧ ﭼﺎﺩﺭﮮ ﺳﺮﺋﮯ ﺑﺴﺘﮓ ۔

ﻣﻦ ﮐﻤﻮ ﭼﺎﺭ ﺍﺕ ﺀُ ﺍﺷﯽ ﭼﻤﺎﻧﯽ ﺗﮧ ﺀِ ﺑﺰﮔﯽ ﻣﻦ ﺩﯾﺴﺖ ﻣﻦ ﺀَ ﺍﻧﭽﻮ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﻮﺕ ﺍﺷﯽ ﺳﮏ ﺑﺎﺯ ﺑﺰﮔﯽ ﺩﯾﺴﺘﮓ ۔

ﺩﻭﻣﯽ ﺭﻭﭺ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺀَ ﮬﯿﺮﺍﺕ ﺑﻮﺕ ﭘﺲ ﮔﻮﮎ ﺳﺮﺟﻤﯿﮟ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮔﻞ ﺀَ ﺑﺎﻝ ﺍﺕ۔

ﻟﮭﺘﯿﮟ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﻣﺮﺩ ﻭﺗﯽ ﻟﻮﮒ ﺀَ ﺍﺩﺍ ﺍﻭﺩﺍ ﻣﺮﺩُﻣﺎﮞ ﮔُﻮﮞ ﮔﻨﺪ ﺀُ ﻧﻨﺪ ﺋﮯ ِ ﮐُﺖ۔

ﺍﺷﯽ ﺀَ ﺯﺍﻧﺎ ﻭﺗﯽ ﺭﺍﺝ ﺀِ ﺑﺰﮔﯽ ﺩﯾﺴﺖ ﻣﺮﺩُﻡ ﺩﯾﺴﺖ ﺍﻧﺖ ﻭﺗﯽ ﺑﺰﮔﯽ ﺩﯾﺴﺖ ﮐﮧ ﻣﺎ ﮔﻨﺠﺎﻧﯽ ﻭﺍﺟﮧ ﭼﯿﺎ ﭼﻮ ﺑﺰﮔﯿﮟ ﭘﺮﭼﮧ ﭼﻮ ﺍﮮ ﺩﮔہ ﺭﺍﺟﺎﻧﯽ ﻭﮌ ﺀَ ﻣﺎ ﭘﺮﭼﮧ ﻭﺵ ﺀُ ﻭﺵ ﮬﺎﻝ ﻧﮧ ﺍﯾﮟ ۔

ﻣﺌﮯ ﮔﻨﺎﮦ ﺀُ ﻣﯿﺎﺭ ﭼﯽ ﺍﻧﺖ ﭼﻮ ﭘﺸﺖ ﺀَ ﮐﭙﺘﮕﯿﮟ ﺍﻧﭽﻮ ﺍﻧﭽﻮ ﺁﺋﯽ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺭﺍﺝ ﺍﮮ ﻭﮌ ﺍ ﺑﺰﮔﯽ ﺀَ ﺩﯾﺴﺖ ﻧﮧ ﮐﺖ ﭼﻮ ﮬﻤﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﻠﻮﭺ ﭘﺴﮕﺎﻧﯽ ﻭﮌ ﺀَ ﺍﺷﯽ ﮬﻢ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﭘﺴﮕﺎﻧﯽ ﺀُ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﮐﻮﻡ ﺀِ ﺑﺎﻧﺪﺍﺕ ﺀِ ﻭﺷﯿﺎﻧﯽ ﮬﺎﺗﺮ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺯﻧﺪ ﺀِ ﻭﺷﯽ ﯾﮏ ﺑﺮﮮ ﭘﺪﺍ ﯾﻞ ﺩﺍﺕ ﺍﻧﺖ ﺀُ ﭘﮧ ﮔﻠﺰﺯﻣﯿﮟ ﺀِ ﺭﮐﯿﻨﮓ ﺀِ ﮬﺎﺗﺮ ﺀَ ﮔُﻮﮞ ﺳﻨﮕﺘﺎﮞ ﮬﻮﺍﺭ ﺑﻮﺕ ﻭﮬﺪ ﺭﻭﺍﮞ ﺑﻮﺕ ﺍﺷﯽ ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺀُ ﺗﻤﺮﺩﯼ ﺀَ ﺍﮮ ﮬﻢ ﺩﯾﻢ ﺀَ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺕ ﮐﮧ ﺍﺷﯽ ﺀَ ﺭﺍﺝ ﺀِ ﺗﮧ ﺀَ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﮯ ﭘﮧ ﻭﺕ ﺍﯾﺮ ﮐﺖ ۔ ﮬﺮﺟﺎﮦ ﺍﺷﯽ ﮬﺎﻝ ﺍﺕ ﺍﻭﺩﺍ ﮔُﺮﮎ ﻭﺗﯽ ﺟﺎﮦ ﺀَ ﺷﯿﺮﺍﮞ ﮬﻢ ﺭﻭﮒ ﺗﺮﺱ ﺍﺕ ﮬﻤﮯ ﻭﮌ ﺀَ ﺍﺷﯽ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺟﮭﺪ ﺑﺮﺟﺎﮦ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺍﮞ ﯾﮏ ﺭﻭﭼﮯ ﮔُﻮﮞ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﭘﻮﺝ ﺀَ ﺩﯾﻢ ﭘﮧ ﺩﯾﻢ ﺀَ ﺟﻨﮓ ﺩﯾﺎن ﺀَ ﻣﺮﺩ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺟﺎﻥ ﭘﮧ ﻣﺎﺗﯿﮟ ﮔﻞﺯﻣﯿﮟ ﺀَ ﻧﺪﺭ ﮐﺖ ۔

ﻧﮧ ﮔﻮﮞ ﭼﮑﺎﻧﯽ ﻭﺷﯿﺎﮞ ﮬﻮﺍﺭ ﺑﻮﺕ ﻧﮧ ﮔُﻮﮞ ﺑﺮﺍﺕ ﮔﮭﺎﺭﺍﻧﯽ ﻧﮧ ﮐﮧ ﮔُﻮﮞ ﮐﺲ ﺀُ ﮬﻤﺴﺎﮬﮓ ﺁﮞ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﮐﻮﻡ ﺀِ ﺑﺎﻧﺪﺍﺕ ﺀِ ﻭﺷﯿﺎﮞ ﺍﮮ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺮﺩ ﺀَ ﯾﻞ ﺩﺍﺕ ﺍﻧﺖ ﺀُ ﺩﯾﻢ ﭘﮧ ﮐﻮﮦ ﺀَ ﺷﺖ۔

ﺑﻠﮯ ﺩﺭﺩ ﺑﻮﺕ ﻣﻦ ﺀَ ﮬﻤﺎ ﺭﻭﭺ ﺀَ ﮐﮧ ﻣﺮﺩ ﺀِ ﺟﻮﻥ ﻣﺎﮞ ﺗﺮﺑﺖ ﺀِ ﻧﺎﺩﺭﺍﮦ ﺟﺎﮦ ﺀَ ﮐﭙﺘﮓ ﺍﺕ ﮐﺲ ﺁﺭﮒ ﺀَﮬﻢ ﺗﯿﺎﺭ ﻧﮧ ﺑﻮﺕ ﻣﻦ ﺀَ ﮬﻤﺎ ﺭﻭﭺ ﯾﺎﺕ ﺍﺗﮏ ﺍﻧﺖ ﮐﮧ ﻭﺷﯿﺎﻧﯽ ﻭﮬﺪ ﺀَ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﮞ ﺟﺎﮔﮧ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﺕ ﺑﻠﮯ ﻣﺮﭼﯽ ﮐﮧ ﺳﮑﯽ ﺀِ ﻭﮬﺪﯾﮟ ﮐﺲ ﮔﻮﺍﮦ ﮬﻢ ﻧﮧ ﮐﻨﺖ ۔
ﭘﺮﭼﮧ ﮐﮧ ﻣﺮﺩ ﺀَ ﺭﺍﺳﺘﯿﮟ ﺭﺍﮦ ﮔﭙﺘﮓ ات ﺭﺍﺳﺖ ﮔﺸﺘﮓ ﺩﺭﻭﮒ ﻧﮧ ﺑﺴﺘﮓ ﺩﺭﻭﮔﯿﮟ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﮬﻤﺮﺍﮦ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﮧ ﮐُﺘﮓ ۔
ﮬﺮﮐﺲ ﺀَ ﺍﮮ ﮔﭗ ﺀَ ﮔﺶ ﺋﮯ ﮐﮧ ﺳﻮﭺ ﮈﻧﯽ ﻣﻠﮑﺎﮞ ﺑﯿﺎ ﻭﺗﯽ ﮔﻠﺰﻣﯿﻦ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﺯﻣﯿﻦ ﺀَ ﮐﺎﺭ ﮐﻦ ﺟﮭﺪ ﺑﮑﻦ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﺑﺎﻧﺪﺍﺕ ﺀِ ﮬﺎﺗﺮﺍ ﺍﻟﻢ ﻧﮧ ﺍﯾﮟ ﮐﮧ ﭼﻮ ﭘﻼﻧﯽ ﺀَ ﺗﻮﭘﮓ ﺀَ ﺑﮉﺍ ﺑﮑﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﮔﺮ ﺑﺎﺯﯾﮟ ﮔﺸﯽ ﻧﮧ ﺍﻭﺩﺍ ﻣﻦ ﺀَ ﺷﺪ ﮐﺸﯿﺖ ۔
ﺑﻠﮯ ﻣﻦ ﮔﺸﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﮧ ﻧﺎﻥ ﻧﮧ ﻣﺮﯾﺖ ﭘﮧ ﻧﺎﻡ ﻣﺮﯾﺖ ﻣﺮﺩُﻡ ﭘﮧ ﻧﺎﻥ ﺯﻧﺪﮒ ﻧﮧ ﺑﻨﺖ ﭘﮧ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﮒ ﺑﻨﺖ ۔

ﻣﺮﺩُﻡ ﮬﻤﺎ ﺍﯾﮟ ﮐﮧ ﺷﺮﯾﮟ ﮐﺎﺭ ﺑﮑﻨﺖ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﮐﻮﻡ ﺀَ ﻭﺗﯽ ﻣﻠﮏ ﺀَ ﭘﮧ ﻭﺗﯽ ﺯﺑﺎﻥ ﺀَ ﮔﮍﺍ ﺯﻧﺪﮒ ﺑﯿﺖ ﭘﮧ ﻧﺎﻥ ﮐﺲ ﺯﻧﺪﮒ ﻧﺒﯿﺖ ۔

زند چو وش انت بلے کاسگ چٹاں سک نوَش کُتگ

نبشتانک :- بابا جی آر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

یک روچے من گوں سنگتاں جاھے دیوان کتگ ات۔
دگہ یک سنگتے پہ دِْرک ءُ ھیسک ھمپانی مئے کرءَ اتک گوں بےتاھیریں ءُ ھشکیں زبانے مارا گوانک جت ءُ گُشت “سنگتاں ھے کن ات کہ رستر گوں تروندیءَ مے دمگءِ نیمگءَ پیداک انت ءُ وتئ توشگءُ آپءُ اورماگاں بہ زیرات ۔ پرچا کہ زوراکیں لشکر گوں بازیں کچےءَ پیداک انت۔ اللہ بزاں ! مارا پدا ورگ نسیبءَ بیت یا ناں”۔
من درایئنت بِہ نند سنگت ھیر بیت لشکر نئیت اگاں بئیت ھم اینچو زوت سر نہ بیت دیر کنت۔

آئی ءَ پسہ گردینت ”لشکر اگاں نئیت دیر کنت بلے کاسگ چٹیں مکبرانی چم مارا سک انت ما ھر جاہ بسُریں مارا یلہ نہ کن انت”
من گُشت سنگت اے چے پیم ءَ مارا ویل نہ کن انت۔
دَرائینت ئِے”اے پہ زرءِ ءُ کلدارءِ واستہ مارا یلہ نہ کن انت” من گُشت چیا ؟

سنگتءَ گوں ترس ناکیں چماں سر چست کُتءُ گُشت پل تو انگت سر پد نہ ئے اِشانی توکءَ انسانیت زاتءِ نام نیست 5 ھزار کلدارءِ واستہ بہا بیتگ اَنت ءُ اگاں ایشانی مشن کامیات مہ بیت گڑا پاکستانی لشکر چتور ایشان زر دنت زر وتی جاہ ءَ چار لگت ئِے جنت ءُ کشاں روپ کنت ءُ بارت ئِے کہ پرچا تو شر مکبری نہ کرتَگ کاسگ چٹ ھرچ گَپے بکن انت لشکر آیانی گپاں گوش نداریت اگاں ایشاں ایمان بیتیں اے وڑءَ لشکرءِ دست ءَ زاہءُ بد نہ وارت اِش۔

اے بے زمیر انت پہ لٹءُ کٹ نہ بنت اگاں ایشاں پہ بلوچءَ یک تشے پکر بہ کتیں گڑا ھچ بر لشکرءِ ھمراہ نبیت انت ءُ منءُ تو پہ کے جہد کنگءَ ایں من گُشت پہ بلوچءُ بلوچ سر ڈگارءِ آجوئی ءِ واستہ ءُ بلوچ گلزمینءَ چہ رستراں رکینگءِ ءُ وت واجھیءِ واستا جہدءَ ایں۔ گُشتی ریاستی کاسگ چٹ زاناں دَری انت ؟ من سر جہل کُت ءُ وتئ وشبو ایں ھاکءَ آں کلونڈگءَ لگ اتاں ءُ من گُشت راست گُش ئے سنگت۔ اے من نہ پھمتءَ کہ ریاستی چاریگ پہ زرءَ ھِچ کس ءَ نہ بکش اَنت بلے منی دلءَ باز گُشت من وتئ دمگءَ یلہ مہ کناں۔

بلے ریاستءِ چالاکی سک بازات انت ءُ ھرچ وڑیں جبر ءُ ظلم بندات کُت ئِے او بازارءُ دمگ ما یلہ دات ءُ دیم پہ دگہ ھندے ءَ شُت ایں بلے لشکرءَ مارا یلہ نہ کت ءُ ماہ گوں سنگت آں دیم پہ دگے دمگے رھادگ بیت ایں ءُ پدءَ نشتءُ گوں وتی سنگتاں ھم دیوان بوتیں ایں ءُ مئےپکر دیمءَ جنزان انت ۔او ریاستی کاسگ چٹ مئے ھلکءَ راجءِ چمانی تہہ ترگءَ انت ءُ بلے کاسگ چٹ دلءَ سدک انت کہ ما پہ وتءَ جون رودینگ ءَ اِنت وت وھدےکہ ھم دیوان بنت ھر وھدءَ ھمے سماءَ کن انت کہ ما وتی زندءَ بلاھیں ردی ءِ کرتگ ءُ ھمے جیڑانت کہ مئے گوں پاکستانءَ سنگتی بلاھیں تاوانے بیت ءُ کاسگ چٹانی پکر مارا ھمے سکین دے انت ءُ ھمے جیڑگءَ مجبور کن انت کہ ما پہ سر ڈگارءِ آجوئی ءَ وتی جہد ءَ تُرند بکن اِیںءُ وتی سنگتی ءَ گوں راج دوستاں بکن اِیں مارا ھر وھدءَ وتی جہد کارانی ھمراہ داری کنگی اِنت ءُ اےمئے گوں سنگتاں منی ایمان انت یک روچے بلوچ سر ڈگار الم آجو بیتءُ مے گلامیءِ زمزیل چہ پاکستان سنِدگ بنت ۔

 دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

کَسانیں گُلگدارے

حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

میر گوں وتئی چُک ءُ مھلونکاں ماں ولایتاں عیش ءُ نوش کنگ ءَ اِنت.ھنکین ءِ رکینگ ءِ جُہد ءَ پہ وار ءُ بزگیں مہلوک کوہاں سر سر جنئگ ءَ اَنت۔دُژمن روچ پہ روچ زوراک تِر بوان اِنت۔زھگ ءُ زالبولانی بیگواہ کنگ بندات کنئگ بوتگ۔ میر ءَ وتی نزدیکیں مردم کش اِت اَنت ءُ دگہ دیماں پہ لڑ ءُ بار بُرت اَنت۔پشتکپتگیں مردم اللہ ءِ میاراَنت۔وار ، شُدیک ءُ بزگراں دُژمن ءِ دیم ءَ وتی سِلاہ دور نہ داتگ اَنت ءُ پیش سلامی نہ بوتگ اَنت ۔انگت پہ زمین ءِ پھازگ ءَ جنگ کنئگ ءَ اَنت۔ باریں جنگ کجام دیم ءَ وتی سرا کَشّیت بلے پہ کول ءِ مراد مہمد ما چونائی ءَ مُرتگیں! بلے چہ دُژمن ءَ تَہے کشّیں کہ یات بکنت۔

مراد مہمد ءِ گپانی رِدا،، باریں چُنت بلوچ سرکار ءَ بندیگ کُتگ اَنگت پکائیں ھال نیست بلوچ راجی گلاّنی گُشگ اِنت انچو گُش اَنت،بِیست ءُ سی ھزار مردم ءَ چہ گیش مردم گار ءُ بیگواہ اَنت۔ ایشانی تہا زھگ ءُ زالبول اوں ھوار اَنت۔مرادمہمد ءِ گپ من اِش کُتاں منی چم دراَتکاں۔ھدا ھیربکنت اِنچو مردم ھوار گوں زھگ ءُ زالبولاں بیگواہ اِنت گڈا میان اوستمانی مہلوک ءَ را شُما چون ءُ چےرنگ ءَ اے مردمانی بیگواھی ءِ بابت ءَ سرپدی دات کُرتگ۔جہان ءَ انسانی ھکّانی مہکمیں ادارہ است اَنت شُمےکنٹریبیوشن چے بوتگ؟۔چومہ بیت کہ شُمے بےتواری ءِ مُز بلوچ ءَ مُرتگیں کُنٹانی سوگاتے ءِ رنگ ءَ دست بہ کپ اَنت۔ھمےگپانی جُست من چہ مراد ءَ کُت،،
مراد گڈا شُمے سروک پرچہ دری مہلوک ءَ اےبابت ءَ سرپدی دات کُت نہ کن اَنت کہ مئے لجّ مرچی دُژمن ءِ بندیگ جاہاں بند اَنت اَذیت ءُ دگہ باریں چونیں مُشکلانی دیمپان اَنت۔شُمے سرکماشانی درانڈیھی ءِ مُز چےاَنت۔ پرچہ درانڈیھ اَنت نشتگ ءُ عیش ءُ نوش کنئگ ءَ اَنت۔چونائی ءَ بلوچ ءِ جُہد ءَ چُنت مردم رھشونی کنگ ءَ اِنت؟۔

مراد مہمد ءَ چاہ ءِ گُلبے وارت ءُ سگریٹے روک کُت ءُ شاکارگے جت،پدابچکندان ءَ گُشتئے،،دلمراد من ترا چے بُگشاں بلوچ چہ اَزل ایر دست بوتگیں راجے ءُ مدام وتئی ایردستی ءَ چے درکپگَ لجّ ءِ رکّینگ ،ھنکین ءِ پہازگ ءَ پہ جنگ کنان ءَ پیداک اِنت۔مرچی اوں ھمے رنگ ءَ وتی لج ءُ ھنکین ءِ پہازگ ءَ زمین زادگاں وتی گرانبہائیں سرانی دیمونی داتگ ءُ دیئگ ءَ اَنت۔بلےبژن کہ انگت ما تپاکی ءِ سیمسراں سر نہ بوتگیں باریں دیم ءَ چےبیت۔چی ءَ کہ ما وت ءَ گوں جہان ءَ برابر کُرت نہ کُتگ۔ما وت گلائی ءِ مہری ءَ سواریں تاں رؤت ھمیش اِنت مَٹ کپتگیں پدا گپ ھما اِنت تاں من نہ کُشتگ ھِلار نہ اِنت۔

جہان ءَ دیمروی کُتگ مہلوک وانندہ ءُ کواس اَنت۔ بلوچ ءِ وانندہ کہ چارلبز زانت مہلوک ءَ بِل وتی جند ءَ شموشیت۔ ھرکس وتی مالک وت کہ بہ بیت راج دوستی ءُ زمین ءِ گُلگرکیں کشارانی پادمالی ءَ چَک ءُ پَد نہ بیت۔آدگہ جہانی مہلوک چونہ اِنت وانگ ءُ زانگ ءِ برورداں وتی زمین ءُ مہلوک ءِ سرا ھرج کن اَنت۔ وتی سرکاری ادارہ ءُ لیکہی کاراں شرپ ءِ نگاہ ءَ چار اَنت۔بلوچ ءَ ویل گردی ءُ بےسریں تبانی پُشت ءَ بادشاھی کُتگ۔پمیشکا توجیل سازی پہ بلوچ ءَ گرانیں بارے انچو سرپد بو کہ ادارہ مارا گُٹگیرکنت۔ماجنگ کنیں دیمونی دیئگ ءَ چَک ءُ پد نہ بیں بلے بےراہ ءُبے رھبند ءَ اگاں نہ گڈا کس گوں تو ھمراہداری کُت نہ کنت۔

منی ءُ مرادمہمد ءِ دگہ ھمراھے بوتگ،،گَمانی۔من چہ مراد ءَ جُست کُت،، مراد گَمانی ءِ ھالاں بکن چون اِنت۔
مراد دمانے ءَ بےتواربوت ءُ پدا ھالیگیں کوپےمنی نیمگ ءَ شہار دات۔اشی ءَ چاھےمان کن۔من کوپ ءَ چاھےمان کُت ءُ جست گپت ھاں مراد تو منی جُست ءِ پسو نہ دات؟۔ مراد،،ھئو تئی جُست ءِ پسو ھمےگپ کہ من پیسرا کُتاں ھمیشانی تہا ترا تئی جُست ءِ پسو رسیت۔چونائی ءَ گَمانی جوانیں سنگتے۔ وانندھ،کواس ءُ جنگولے بلے بےرھبندیں جُہد ءَ شِزار کُتگءُمرچاں کمیں گستا اِنت من گُشتگ انوگیں وھد ءَ اَنچوتیلانک بِدئے دیم ءَ شریں توجیل سازی ءِ بیت۔بلے گَمانی اےرنگ ءَ اوپار کُت نہ کنت پمیشکا مرچاں بےتوار اِنت بلے نہ سِستگ گوما ھوار اِنت۔

من کم ءِ جیڑ اِت ءُ پدا جُست کُت،، مراد گڈا شُما پرچہ مہتل اِت وتی ھمےچاریں سنگتانی ھواری ءَپہ وت شریں ترتیب ئے ٹاھین اِت۔کم چہ کم شُمےسنگت چہ شُما گستا نہ بنت۔

مراد،، دلمراد جان ما وتی تہا اگاں چیزےبدل بکنیں آھَم پہ ما توکےبیت سرکماشانی گُشگ اِنت ما وت شریں ترتیبے جوڈ کنیں شما کمو اوپار کن اِت۔ پمیشکا ما اوں ھمے اوست ءَ نشتگیں اگاں شریں چیزے ٹھیت گڈا گِہتر اِنت کہ ادارہی دروشُم ءَ بیت۔ما اگاں چہ وت چیزے بکنیں سنگت دگہ وڈ بنت چونائی ءَ تو بلوچ ءِ تب ءَ شر زان ئے منی گُشگ المی نہ اِنت۔مراد گڈا شُمے سرکماش اگاں چو واجہ ھیر بکش ءُ آ دگہ پیسری جُہدکار کہ بیتگ اَنت چیزے سال ءَ جنگ اِش کُتگ ءُ پدا ھمےواست چہ جنگ ءَ دست کش بوتگاں کہ بلوچ ءَ مڈی نیست کس ءَ مارا کمک نہ کُتگ ءُ دُژمن ءِ دیم ءَ سرنگون بوتگ اَنت ھدا مہ کنت اگاں چو بہ بیت گڈا اےمہلوک کہ چہ ھمک رنگیں وشیاں زبہر بوتگ وتی ھرچیز ببا داتگ اَنت ایشاں شما چون ءُ چے رنگ ءَ رازی کن اِت۔

مراد ءَ پیشانی کِرچک کُت ءُ گُشت،، دلمراد چو کدی نہ بیت اےجنگ تاں قیامت برجاہ بیت۔

ہمدا من ءَ کندگ ءَ گپت،، مراد چونائی ءَ تو سرپد ئے کہ من ھمےقیامت ءُ مہشر ءِ میدان ءَ انگت زانگ ءَ نہ اوں کہ چون ءُ چےپیم ءَ کاینت ءُ چون بنت۔بلے بلوچ ءِ سروک پرچہ تاں زندگ اَنت سروک اَنت زاناں شُما اے دگہ انچو نابود اِت یا بلوچ مہلوک ءِ تہا چوشیں سرپدین ءُ کواسیں دگہ کس نیست۔ من ءَ انچو گُمان بیت کہ شُمئے سروکانی سروکی ءُ واجہ ھیربکش ءِ سروکی یکیں دروشُم ءَ گام جنان اِنت۔چو مکن اِت کہ شُمے جُہد تاوان ءَ رؤت جنگ ءَ یک مردمے چوں دیم ءَ بُرت کنت یاکہ چو واجہ ھیربکشی ءَ وت کہ نند اَنت پدا وتی زھگاں یاکہ دگہ سیاد ءُ وارساں دیما کار اَنت۔بِزاں مےجنگ ءَ آدگہ نواب ءُ سردار چکپروش کُتگ اَنت اگاں نہ بلے دگہ نوکیں نواب ءُ سردار رودینتگ۔چو مکن اِت پہ ھدا ءَ بہ چار اِت انو شُمےوھد اِنت باندات ءِ اوستاں مہ نند اِت۔مُراد ءَ پدا گُشت،،دلمراد تئی گپ راست اَنت بلے اےبری چُش نہ بیت اےجنگ بلوچ ءِ آجوی ءِ جنگ اِنت ادا کس باج نہ بارت۔

نہ زاناں مُراد بلے من ءَ سک تُرسگ ءَ اِنت چی ءَ کہ من سرجمیں چیزاں نزدیک ءَ گندگاؤں شُما جنگ ءَ اِت من نِدارہ کنگایاں۔منی نِز ءَ بلوچ ءِ آکبت تہاری ءِ نیمگ ءَ جُنزان اِنت۔دیم ءَ شُما چون ءُ چےرنگ ءَ زان اِت ھدا بہ زانت ءُ شُمے ایمان۔

مراد ءَ ٹہک دات ءُ گُشت،، چو نہ بیت مئے ایمان مُہکم اِنت البتہ شُما شاعراِت شُما چماگیش مار اِت شُمے مارشتانی ھدّ چہ اےدگہ مہلوک ءَ گیشتر اَنت۔ کسانیں کَچّے ءَ سردار مئے تہا رُستگ اَنت بلے زوت لگام بنت۔

ھدا بہ کنت،،بلوچ بزگ اِنت،،بلوچ ءِ لَجّ مرچی دُژمن ءِ بندیگ جاھاں بند اَنت،،مراد من روچ ءِ ھزار رندا مِران ءُ زندگ باں تاں جیڑاں،،ھیاداریں بلوچ کجااَنت وتی ننگ ءِ پہازگ ءَ چَکّ ءُ پد نہ بنت۔ کماش اُزمانی آھگ ءَ من گوں ھمے شئر ءَ وتی گپ سرجم کُت۔

کُج اَنت بالاچ ءُ میرکمبر،،
کُجا اَنت ھمل ءِ پُسگ،،
کُج اَنت دودا ءِاوبادگ،،
کُج اَنت تی دادشاھ ءِ زھم جنیں پُسگ،،
کُج اَنت میریں بلوچ خان ءُ نواب نوروز،،
کُج اَنت شیرو مری ءِ کُنگُریں بچیگ،،
بوپُرس ھیربکش ءُ اکبرکان ءِ پدریچ ءَ،،
کجا رپت اَنت ھما ورناہ،،
کہ سوگند اِش زمین ءِ وارتگ اَت زیک اَت،،
نہ منتگ کس،،
بلوچ ءِ پُشپداں مرچی،،
زمین ڈُنگان لپاشت پاداں،،
ھیاہ ءُلَجّ ءِ بیپار اِنت،،
سریگ ماس ءُ گُہارانی،،
نہادیگ اِنت ماں پنجاپ ءَ ،،
بلوچ ءَ ھوش ءُ سارےنیست،،
شِپانک وش وابیانی لِزتاں گار اِنت،،
رمگ گُرکانی دیمپان اِنت،،
رمگ گُرکانی دیمپان اِنت،،