TBP Balochi

نواز اتا ماں زندان ءَ

نبشتہ کار:- سرباز وفا

دی بلوچستان پوسٹ 

جمہور کی تاریخ میں یہ بھی لکھا ہے
سچائی کو ہر دور میں تالائی ملے گا
(واجہ مبارک قاضی 26اپریل1983 روزنامہ امن کراچی )

من چوشیں زانتکارے نیاں کہ نواز اتا جان ءِ کرد ءِ سرا چیز ے نبشتہ بکن آں، بلئے آئی کردار من ءَ مجبور کنت کہ من چیزے نبشتہ بکن آں .نوازجان اتا ءِ گناہ چی اِنت مرچی پاکستان ءِ فوج ءَ گار ءُ بیگواہ کرتگ. آئی گناہ ھمیش اِنت ھک ءُ انساپ راستی ءِ گپ ءِ کرتگ. انسانیت ءِ ھاتراجھُد ءِ کرتگ، انسانیت ءِ گپ ءِ جتگ. اگاں ھکّ ءُ راستی ءِ توارے جست کنگ گناھے گُڈ ءَ اے گناہ نواز اتا ءَ اَلّم کُتگ .اسلام اے گپ ءَ گْوش اِیت اگاں کسّے زُلم ءُ زُوراکی ءَ گندیت ءُ انگت ھاموش ،گُنگ ءُ بے توار بوت دگنیاۓ مستریں مناپک ھما اِنت. اے درگت ءَدگنیائے تہ ءَ ھرکُجام دین بہ بیت ھمے سکین ءَ دنت کہ ھک ءُانساپ، راستی ءِ بیرک ءَ بُرز بِدار. نواز اتا ءِ ھمے گُناہ بوتگ کہ آئی مدام انسانیت ءُ راستی ءِگپ جتگ.

اے ناشرکاریں ڈیھ کہ پاکستان ءِ نام ءَ زانگ بیت، وت ءَ اسلام ءِ ٹیکیدار گْوش اِیت بَلئے اسلام ءِمنّ ءُمول ءَ پوہ نہ اِنت. چے کہ دل گْوش اِیت ھمائی کنت،اسلام پہ نام مَنتگ. نے آئی ءِ منوگر اسلام ءِ مانا ءَ سرپد ءُ سوھو اَنت.

ھمے گّپانی پُژدر ءَ نواز اتا ءَ پاکستان ءِ نام گپتیں اسلامی فوج 28اکتوبر2017 ءَ جست کنت ءُ زندان ءِ تھاریں کوٹیانی باھوٹ کنت کہ انگت بیگواہ اِنت.

اگاں دگنیاے تہ ءَ کسّے وتا زندگ زمیر ءُ انسان دوست گْوش اِیت گُڈ ءَ اے آئی ءِ انسانی پرز بیت کہ آ گوں بلوچ ءِ توار ءَ ھم توار بِہ بیت ءُ نواز اتا ءِ ھمرائی ءَ پہ کُل بیگواھیں بلوچانی آجوئی ءِ ھاترا وتئی توار ءَ چست بکنت.

داں ھما کہ وتا انسانیت ءِ چیدگ گْوش اَنت اے بھر آھانی گوشاں بِِہ کپ اِیت کہ بلوچ راج وتئی گلزمین ءِسرا چو درآمد ءَ زند گْوازینگ ءَ اِنت.

من اے کُلوہ ءَ ھماھاں دَیگ لوٹاں کہ آھانی نگاہ شام، اراک، لیبیا، برما ءِ مھلوک ءَ گندنت گڈ ءَ چہ بزگ ءُ ایردستیں بلوچ راج ءَ ھم شمشکار ءُ بے دلگوش مہ بنت کہ باندا اے ھبر پہ انسانیت ءَ سیاھیں پولنگے بِہ بیت. چیاکہ مروچی نواز اتا ءِ ھمرائی ءَ ھزراں بلوچ پُسگ، پیر ءُکماش، زھگ ءُ زالبول نام گپتیں اسلامی پاکستان ءِ بندی جاہ ءَ گیر انسانی زُلم ءُزوراکی پہ وتئی سُھرچکیں باندات کے ھاترا سگگّ ءَ انت. اگاں ھکّ ءُ آجوئی ءِ لوٹ گناھے، گڈ ءَ بلوچ ءَ پہ وتئی وشیں آکبت ءَ کول کُتگ ءُ دیم پہ منزل ءَ راھی اِنت. اگاں نہ اے ھک پھر انسان ءَ ھاسل اِنت گڈ ءَ پہ انسان دوستیں مھلوک ءُ ادارھاں اے ھژردی اِنت کہ دمے وتئی دلگوش ءَ پہ بلوچ ڈیھ ءَ شات بکن اَت کہ گوں ایردستیں بلوچ راج ءَ چے بُوَگ ءَ اِنت.

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

آ من ءَ سک دوست بیت

حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

دل ءِ تمناہ اِنت کہ یک روچے آئی ءَ گریوگ ءَ بِگنداں۔مدام کہ من دیستگ تاں کندگ ءَ بوتگ۔سک دوست اِنت من ءَ کدھیں چمانی تہا ایربُکگ لوٹاں،بُروان ءُ مِچاچانی ساھگ ءَ زندگی ءِ گُڈی دم ءَ سراسرگ ءِ اُرز داراں۔مھپرانی پیچ ءُ تاباں وت ءَ نااِنگار کنگ ءِ ھاجت مَنداں۔زیبائی ءِ گُلباگیں بدن دیدگانی رُژنائی ءِ مانزمان اِنت۔رکّانی اَنار دانگیں رَکّ رولہیں بام ءِ اوست اِنت۔شِرکنیں بِچکند ءُ ھلوتانی تہازمانگے وتی باھینگ ءَ چَک ءُ پد بوت نہ کنت۔بلے انگت دل پہ آئی دو ترْمپ ارسءِ گندگ ءَ وازمندگ اِنت۔

دوشی گُلام ءِ آروس بوتگ سرجمیں میتگ ءِ کاڈاں وت ءَ چو آزمان ءَ ستارہ سمبھینتگ بلے دیوان ءِ نشتگیں مہلوک ءِ چم ھمائی ءَ سک بوتگ اَنت کہ ھدا دادیں دروشُم ءِ ھدابُند ءَ وت ءَ گوں سادگی ءَ سِنگاریتگ اَت۔ اسپیتیں سوٹ ءَ گوں اجب اَت۔نہ زاناں اے شپ چوں زوت توام بوت ءُ دُراہ شُت اَنت ءُ منی چم ھمود ءَ زِرْپیتگ تاں کہ مُلا ءِ بانگ ءَ مہتاپ ءَ من ءَ دست بڈا جت۔ ،،تراھیر اِنت؟

 برویں نوں روچ دراھگی اِنت مہلوک دُراہ شُتگ باندا ترا وتئی کار ءَ رؤگی اِنت۔اے میتگ ءِ شوکیں کاڈاں وت ءَ پرتو نہ سمبھینتگ بیچارگ،،مہتاپ منی لوگ ءِ بانُک اِنت کہ من ءَ سک دوستداریت ءُ مہتاپ منی بابت ءَ سرپد اِنت کہ آ من ءَ سک دوست بیت۔چی ءَ کہ من گوں مہتاپ ھچ گپ چیرنہ داتگ کہ باندا وت اگاں سرپد بوت گڈا دل ءَمہ کنت۔من ءُ مہتاپ کہ لوگ ءَ سربوتیں تاں مہتاپ ءَ درائنت،،منی دیگیں کرگین ءِ واجہ انشپی ھچ نہ بوتگ شپ بانداتیں کہ ھنّی بند ءِ شپیں۔من گُشت،،چوں بہ زاں چی بیت، باندا ھنّی بند ءِ شپ ءَ ھمے وڈ بیت کہ دوشی بوتگ؟،،مہتاپ ءَ گُشت،، دل ءَ مُہکم بہ دار منی سالونک بانداشپ تئی مردم سالونک ءِ دستاں ھنّی کنت،،من گُشت،،بہتاوریں مہتاپ پرچہ منی نازاکیں دل ءَ کُدین ءِ؟

,, مہتاپ ءَ گُشت،،تئی دل منیگ اِنت بلے چیزی مُدتّ ایں کہ دِگہ مہلوک ءَ گوں وت چَکرینتگ۔من گُشت،،مہتاپ! آ من ءَ دوست بیت ءُ بس منی دل ءَ دِگہ ھچ نیست پہ آئی واست ءَ تومنی زھگانی ماس ءِ منی اِزتّ ئے۔مہتاپ ءَ ٹہک دات ءُ درائینت،،آشک جان دل ءَ واب ءَ دئےکہ باندا ترا دو کار کنگی اِنت۔یکے ترا پہ وتئی کار ءَ رؤگی اِنت دومی شپ ءَ منی ھمراھی ءَ سالونک ءِ ھنّی ءَ منی کش ءَ نِندگی اِنت ءُ وتئی مردم ءِ دیدار پہ دل کنگی اِنت۔من درائینت،،مہتاپ ترا گوس بہ جنت منی سرا کند ءِ پیر ءَ پیر۔ما وش گپّی ءَ تیں کہ مہتاپ گپ گپ ءَ ھُبینگ شُت ءُ من داں وتئی کار ءِ رؤگ ءَ آگاھ بوتاں کہ آؤکیں شپ ءَ بام ءِ دیدار منی زندگی ءِ ھمک لبز ءِ بِزانت اِنت۔

بدار سُرمگیں گلزمین ءَ مہ روت

نبشتہ کار : ریاض بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

بقولِ شہید واجہ صبا دشتیاری “بلوچ اگاں وتی بلوچی ءَ پا جوانی پد بجنت ءُ در ببارت ءُ بزوریت بزاں آہی وتی گُلامی ءَ دیمپا آجوئی ءَ وتی نیم پند ءَ چہ گیش ءِ سپر بُریتگ أو منزل نزیک کتگ”. مستریں بد بہتی ایش انت کہ ما وتی راجی پجّار ءَ چہ شموشکار بوان آں ، وتی راجی زانت ءَ چہ زبہر بوانیں. وتی زمین ، وتی زبان ، وتی دود ربیدگ ءِ ارزشت بیھال کتگ انت اگاں ما پا جوانی ءَ سرپد بوتین ءِ کہ ما چے قدر قیمتی یں زمین ءِ ھُدابند یں گڈا بلکہ ما چو پا ھلو ھالو دژمن ءَ نہ بکشاتگ ات أو ایمن نہ نشتگ تیں. مارا اگاں وتی زُبان ءِ ارزشت پا راستی سما بوتیں او مارا سما بوتیں کہ زبان بید ھبر کنگ ءُ نویسگ ءَ گار بیت او زبان ءِ گار بوگا گوں مے ہست ءُ گؤست گار و گمسار بیت گڈا بلکہ ما کمو جیڑیت یں او پا زبان ءِ رکھینگ ءَ جہد کتیں.

بلوچ گُلزمین ءِ سرا مُدام دری کَوزہ گیرانی نزر سک بوتگ أو وہد وہد ءِ سرا اُرش اِش کتگ. پرچا کہ بلوچ گُلزمین یک اہمیں جغرافیائی ارزشت ءِ داریت. بلے گؤست ءَ کہ وانے یا گیدی کسّہ آں ءُ شعر آں کہ گوشدار ءِ گڈا نبشتہ کار یا شاعر ہما بلوچ پسّگاں ساڈائیت کہ پا گُلزمین ءِ پاہازگ ءَ نُـگرہیں سر اش ندر کتگ انت.
بلوچ ءِ زمین ءَ سالے چاریں موسم ہر یک کنڈ یا پا وڈ برجم بنت و رونت. بلوچستان ءَ کشت و کشاری زمین ہم بازنت و سک زرخیز انت. بلوچستان ءَ ترا ہرچ کسمے نیوگ و سبزی دست کپیت. گُشنت بلوچستان گیش ناہ پیداگ کنوک یں ملکانی رَم ءَ ھشتمی نمبر انت . بلوچستان ءَ انچیں کور و کیلگ است انت کہ سالانی سال وتی اندر ءَ آپ دارنت.

بلوچ گُلزمین ءَ معدنی گواچن ءِ گنج ہم بازنت چُش کہ گیس، سہر، کوئلہ، سنگ مر مر، کرومائیٹ، جپسم، نگرہ، تلاہ، آسن وغیرہ وغیرہ کے بے ھساب انت کہ دگنیائے مزن مزنیں زلورت آنی پورایتی ءَ کنگا انت ، کَوزہ گیریں ریاست پاکستان ءَ اشانی سودا گوں ڈنی ملکانی مزن مزنیں کمپنی آں جتگ.

صد آں میل بلوچ ءِ زِر انت چہ کُلانچی ءَ بگر داں ہُرمز ءِ آبنا گاہ آں، گوادر و چاہبار ءِ بندرات وسط ایشیا، مڈل ایسٹ ءُ یورپ ءِ میان ءَ سوداگری مستریں در ءُ کلیت انت. چہ بلوچ ءِ زِر ءَ دگنیائے تیلی پیداوار ءِ سہ یک (سے بہر) ہمروچ گوزیت ءُ عالمی منڈیاں روت. بلوچ زِر ءَ ماھیگ ءِ قیمتی یں نسل دستیاب انت کہ پاکستان و ایران گرگ و عالمی منڈی یاں پہ گرانیں نہاد ءَ بہا کنگا انت.

دگنیائے سیر تریں گُلزمینءِ واھُند پہ چنڈ ءِ نان ءَ ہزار لوگ ءُ در گول انت، درانڈیھ انت پا روزگار ءِ شوہاز ءَ، مرچی بلوچ آنی آبادی ءِ یک مستریں بہر ءِ چہ ملکا ڈن زند گوازینگا انت.
پاکستانی ریاست ءَ پہ بلوچ ءِ چُک چینی ءَ آستونک لانچیتگ انت ہمروچ مئے جوان آں چو گُربگ ءَ چانپیت و بارت، کُشیت و جنگل آں دور دَنت، پرچا کہ دژمن ءَ بس مئے زِر، زمین ءُ آہی اندر ءِ گواچن پکارنت.

تاریخ گواہ انت کہ بلوچ ءَ دری کَوزہ کدی قبول نکوتگ او نکنت ءِ ، بلوچ راج ءَ مدام دری زوراک ءِ زُلم ءُ زیادتی آنی دیما وتی گُلزمین ءُ پجار پانک جتگ. بلوچ ءَ مرچی ہم اے پیسلہ کتگ کہ وتی پجار ءَ چہ پنجاپ ءُ گجر ءِ ہون واریں رستراں رکھینیت. پرچا کہ بلوچ ءَ اے سبق در برتگ کہ اگاں آ مرچی اے جنگ ءَ باجو بوت گڈا آہی آؤکیں پدریچ چہ آہی گنتریں گُلامی ءِ زند ءِ آماچ بیت.

بایدیں کہ ہر یک بلوچ ءِ پا سُرمگیں گلزمین ءِ رکھینگ ءَ وتی آؤکیں پدریچ ءَ چہ گُلامی ءِ زند ءَ در کنگا وتی وتی بساط ءِ مطابق ءَ اے جُنز ءَ وتی بہر ءَ اَوار بکنت.

“جنگ اے واستہ مکن کہ تو اے جنگ ءَ آسر کنے یا تو اشی ءَ پا منزل یا سر کنے، بلے جنگ اے واستہ بکن کہ اے جنگ ءِ توکا تئی گون بؤگ الّمی انت اے تئی جنگ انت او ترا کنگ کپیت. جنگ اے واستہ بکن کہ اے جنگ پا تئی پشپداں کمو کمتر پشت بکپیت”.

بلوچ سیاست و مزاہمت ءَ اَوار رہشون ءُ جہدکار آں تپاکی ءِ سکین بدے، پرچا کہ جُنز ءِ مُھکمی بلوچ گُلزمین ءِ آجوئی ءِ مستاگ انت. بلوچ ءِ ھلاپ ءَ آہی دژمن ہرچ صف ءَ یکجاہ بوتگ ہمروچ نوکیں پندل سازگا انت.

من گُشاں وہد چہ دستا نشوتگ انگہ ، وہد پدا اتکگ ، دگنیائے بدل بؤکیں سیاسی جاور آنی بدلی آں سرپد بو ، دگنیا ءَ جوڈ بؤکیں نوکیں پالیسی آں بہ پہم، نوکیں دوست پہ وت جوڈ کن. دگنیا ءَ اے سرپد بکن کہ یک آجو ءُ وت واکیں بلوچستان ءِ دگنیا و خطہ ءِ امن ءُ ایمنی ءِ ضمانت بیت.

نواز اتا ءِ میار

نبشتہ کار: نوہان نور بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

پاکستان ءِ تہ ءَ راستی ءِ ھچ گنجائش نیست اگاں تو اے ملک ءِ تہ ءَ راست گُشت بِزاں تو دست ءِ وت وتی کبر جَت ءُ پاکستان ءِ رھبند ءِ چپ ءَ شُت ئے.پاکستان ءَ گوں راستی سک نپرت اِنت ھنچوش کہ جن ءُ گنداکو پاکستان انساپ ءُ برابری ءَ بُن ءَ چہ
زبھر اِنت.

پاکستان ءُ اِنساپ ءُ برابری ھنچوش دور اَنت کہ ھنچوش کہ رودراتک ءُ رو برکت. پاکستان ءَ را نہ وتی راج ءَ گوں اِساپ بوتگ نہ دری راجاں گوں ءُ نہ انگت ھست. پمیشکا مرچی ھپتاد سال اِنت کہ بلوچ راج پاکستان ءِ لگتانی چیر ءَ اِنت وڑ وڑیں زلم ءُ زوراکیانی آماچ اِنت.

مرچی پاکستان ءِ دست ءَ ھزاراں بلوچ پرزند شہید ءُ گار ءُ بیگواہ اِنت ءُ انگت ھمے زُلم وتی سِیمراں سر نہ اِنت ءُ یکشل ءَ برجا اِنت. ھمے گار ءُ بیگواہ ءُ شہید بوتگیں پرزندانی تہ ءَ داکتر، ماشٹر، وکیل، نودربر، بزگر ، پوریاگیر ءُ اِنسانی ھکانی توار چَست کنوک ھم شہید ءُ بیگواہ کنگ بوتگ اَنت ءُ انگت بوھگ ءَ اَنت.

ھمے بیگواھیں بلوچ پرزندانی تہ ءَ چہ یکّے بلوچ ھومن راہٹس آرگنائزیش ءِ بنجائی شِنگکار نواز اتا اِنت کہ گوں دگہ نُھ کسان اُمریں گوانڈوھانی ھواری ءَ 28 اکتوبر 2017 ءَ ماں کراچی ءَ گلِستان جوھر ءَ چہ بیگواہ کنگ بنت. لھتیں گونڈو ءَ را لھتیں وھد ءَ پد یل کن اَنت. بَلے مرچی نواز اَتا ءَ یک سالے سرجم اِنت کہ انگت بیگواہ اِنت.

نواز اَتا ءِ میار ھمے بوتگ کہ مدام پہ بلوچ گار ءُ بیگواھیں پرزندانی بابت ءَ توار چِست کُرتگ ءُ پاکستان ءِ نام گِپتیں انساپ جاھاں ھمے گشتگ ءِ کہ اگاں شُما کجام بلوچ پرزندے چِست کُرتگ آھر ءَ اِنساپ جاھاں بیار ءُ پیش بکن اِت. اگاں کسے گناھگار بوت آھر ءَ کانودانی بُنیاد ءَ سزا بہ دے اِت نہ کہ تو آھاناں سالانی سال بیگواہ بکن ءُ پد ءَ ژانگولیں لاشاں ماں جنگلاں دور بہ دئے.

نواز اتا ءِ میارھمے بوتگ کہ پاکستان ءِ بے سریں کانود نہ منیتگ اَنت ھما کانود کہ مرچی پاکستان کنگ ءَ اِنت بِزانکہ ھاموش بوگ ، ھچ نہ گُشگ کر ءُ کور بوھگ اے وڑ ءَ نواز اتا ھچبرساڑی نہ بوتگ نواز اتا ءِ لوٹ ھمے بوتگ کہ دگنیا ءِ کانودانی وڑ ءَ گوں ھما مردماں بکن ھما کہ تو زندانی کُرتگ اَنت یا ھما مردم کہ مرچی بلوچستان ءِ تہ ءَ چہ گار ءُ بیگواہ بوتگ اَنت ءُ بوھگ ءَ اَنت. آھانی پَٹ ءُ پول ءَ بکن.

نواز اتا ءِ ھمے میار ءِ سبب ءَ مرچی زندان ءَ بندیگ اِنت وڑ پہ وڑیں ازابانی دیمپان اِنت. نوں مارا جیڑگی اِنت کہ ما پہ نواز اتا ءِ واستا چے کُرت کن اِیں.

اے ھما نواز اتا بوتگ کہ بلوچستان ءِ کُنڈ ماں کُنڈ ءَ سر بوتگ پہ گار ءُ بیگواھیں بلوچ پرزندانی واستا مرچی ھمے توار ءِ جِست کنگ ءِ سبب ءَ مرچی زندانی اِنت. باید اِنت ما وت ءَ ھاموش مکن ایں ءُ یک مُشت بہ بیں ایوک ءَ پہ نواز اتا ءَ اِناں بلکین ءَ چہل ءُ پنچ ھزار(45000) بلوچ پرزندانی واستا توار چِست بِکن اِیں کہ اِیشانی تہ ءَ کسانیں زھگ ءُ بلوچ زالبول ھم گون اَنت.

اگاں مرچی ما وتی توار چِست نہ کُرت ھاموش بوت اِیں گُڑا ما یک پہ یک گار ءُ بیگواہ بہ اِیں. من گوں کُل بلوچ پرزندان ءُ گوں ادگ ءَ راجاں ھاس کر انسانی ھکانی گَلاں گوں دست بندی کناں کہ آ پہ نواز اتا ءِ ھوار کُل بلوچ پرزندانی واستا توار چَست بکن اَنت.

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

شہید ناکو ھیربکش

نبشتہ کار : سرباز وفا

دی بلوچستان پوسٹ 

مھکمیں ءُ ایمانداریں جھُدکار وتی پارٹی ءَ مھکم کنت اگاں جھدکارمھکم بوت آئی پارٹی مھکم بیت پہ پارٹی ءِ دیم ءَ برگ ءِ ھاترا ہروڑیں سکی ءُ سوری برداشت کنگ لوٹیت بازیں اڑ ءُ جنجال دیم ءَ کایاں ہروڑیں گپ دیم ءَ کیت ہروڑیں بیم ءُ پاتراپ دیگ بیت اگاں جھدکار ءِ تہا زانت ءُ سرپدی بوت ہروڑیں جاورھالاں برداش کنت

اگاں جاہ ءِ آہو ءِ تہا آشوب ءِ گندگ بیت اے آشوب ءِ آروک شہید ناکو ھیر بکش ءِ شہید ناکو ھیربکش جاہ ءِ آہو سستگان ءَ ھاسل ءِ خان ءِ گس ءَ ودی بیت 2009 ءَ بی این ایم ءِ باسک جوڑ بیت سکیں مھنتی ایں سنگت بیت گون وتی پارٹی ءَ ایماندار بیت پہ وتی مکسد ءِ ھاترا وتی ساہءُ سراں ندر کنت

9اپریل 2009 ات من دیم پہ حب چوکی ءَ روگ ءَ اتوں من شتاں جاہ ءِ آہو واجہےباگ ءَ سربوتاں من دیست مزنیں مھلوک ءِ اوشتاتگ ءُ زہرشانی کنگ ءَ انت من ھیراں بوتاں چہ بوگ ءَ انت اللہ وت ھیر کن من شتاں ھمے مھلوک ءِ کرا سربوتاں من ءَ ھال رست بی این ایم ءِ بُنجائی چیرمیں واجہ گلام مھمدبلوچ لالا منیربلوچ شیرمھمد بلوچ شہید کنگ بوتگاں من دیست ھمے اشتاتگیں مھلوک ءِ تہا یک بارگبندیں مرد ءِ اوشتاتگ ءُ تران کنگا ءِ شہیدانی یات ءَ من ھیراں بوتاں اے چونیں گپ ءُ کسہ ءِ پرچہ کہ من ساری ءَ سرپد نہ اتوں کہ گلام مھمد کیہ انت من گون ھمے مرد ءِ تراناں ھیراں بوتاں من ھماروچ ءَ جیڑات منی دل ءَ گشت من ھمے مرد ءِ باروا سرپد بباں کیہ انت من یک مردمے ءَ جست کرت اے واجہ کیہ انت آئی من ءَ ھمے پسہ ات ایشی نام ناکو ھیربکش انت

زہرشانی ھلاس بوت راہ پچ بوتاں من وتی سپرا شتاں من مدام ھمے گپ ءَ جیڑگ ءَ اتاں من دوبر کدی ناکوھیربکش ءَ بگنداں چہ ناکو ءِ ھمے گپاں منی دل ءَ یک وسواس ءَ نشت منی وتن ءِ تہا یک جنگ ءِ بوگ ءَ انت ءُ من ءَ ھچ سما نیست من ءَ پہ راج ءَ زرور پند برگ لوٹیت بل ءِ منی مدام دل لوٹگ ءَ ات من کدیں بنگداں من چہ وتی سپرا واتر بوتاں شتاں جاہ ءِ آہو من یک روچ ءِ پہ گرد ءَ شتاں کوہڑو من دیست ھمائیں ناکو ھیر بکش اوشتات ءَ من شتاں گون ناکو ھیر بکش دست گت ءُ وش ات کرت ناکوھیربکش ءُ شہید استادعلی جان اتاں گپ ءُ تران بوتاں من ءَ شہیداستادعلی جان گشت ھالاں بدے کجابوتگ ءِ درا نہ بوتگ ءِمن گشت واجہ من باز وھدیں ادا نہ بوتگ اوں پہ کار ءُ روزگار ءَ شتگ اوں نوں کمیں روچ ءِ اھتگ اوں شہید استادعلی جان من ءَ ساری ءَ زانت دیست ات گڑاں ھمودا دیوان کرت من گشت واجہ من اے سنگت ساری ءَ یک رند ءِمن دیست ءَ واجہ گلام مھمد شہیدی ءِ روچ ءَ شہید استاد علی جان گشت اے سنگت ناکو ھیر بکش انت بی این ایم ءِ سنگت ءِ من گشت واجہ من ھماروچ ءَ دیست ءَ من کسے ءَ واجہ ءِ نام ھال دات ءَ منی دل ءَ بوت ءَ من واجہ ءَ دوبر بگنداں بس من ءَ مرچی دیدار نصیب بوت

ناکو ھیربکش ھندت ءُ کشت جی منی براس ءِ منی سنگت ءِ من اکریں مردم ءِ نہ اوں من شمے کستر اوں اےشمے مہراں من گشت جی نا ناکو تو امےواجہ ءِ ھمدا من ءُ ناکوھیربکش درستی بوتاں ناکو ھیر بکش بی این ایم ءُ بلوچ راج ءِ سرا گپ ءُ تران کرت بل ءِ منی جنداساری ءَ نزانت ءَ استادعلی جان بی این ایم سنگت ءِ من شہید استادعلی جان ھمے روچ ءَ زانت گڑاں من ءَ ھمدااستاد علی جان گشت کہ باریں تو وتی ھالاں بدےتی ارادہ چہ انت تو چہ کنگ لوٹ ءِ من گشت جی منی ارادہ ھمیش انت شما من ءَ بزوریں ناکوھیربکش گشت اے شریں گپ ءِ بل ءِ اے یک گرانیں راہ ءِ اے راہ ءِ تہا ہزار اڑ ءُ جنجال ھست مزنیں سگ ءُ براداش ءِ لوٹیت اےگرانیں راہ ءِ اگاں تو بلوچ ءِ کاروان ءَ ھمسپر بوگ لوٹ ءِ اے جوانیں گپ ءِ ناکو ھیربکش مھکمیں ایمانداریں سنگت ءِ ات جاہ ءِ آہو واجہ ءِ باگ ءَ دو رندا بی این ایم ءِ ہرتال ءِ سرا نابزانتیں مھلوک ءَ حملہ کرت ناکو ھیربکش گون وتی سنگتاں ہرتال داشت ھمے گپ ءِ کرت اے مھلوک ءِ ناسرپدیں ہرچی بکن بل ءِ مارا انگت مھکم بوگی انت ھالاں دورندا ھمے ناسرپدیں مھلوک ءِ دست ءَ لٹ ءِ وارت بل ءِ وتی پارٹی ءِ پیسلہ ءِ سرا اوشتات

دائم ھمے گپ کرت ءِ مئے مکسد ھمیش ءِ بلوچستان ءِ آجوئی یاں مئے مرگ اگاں یک مردم ءِ وتی مرگ ءَ مہ تُرسیت دگنیائے تہا چہ کرت نہ کنت اے راست ءِ آجوئی ءِ گرگ ءَ ساری مئے بازیں سنگت شہید باں شہیدانی کارون زندگیں سنگتان ءَ دیم ءَ برگی انت من ءَ یادیں مئے بی این ایم ءِ ھنکین ءِ دیوان بوت ناکو ھیر بکش ھمے گشت سنگتاں جنگ ءِ اے جنگ زانگ نہ بیت باریں کیہ ساری ءِ کیہ رندیں ہرکجام سنگت وت ءَ ھنچوتیار بکن اگاں زمداریں سنگت ءِ شہید بیت پہ آئی جاہ ءِ گرگ ءَ ہرسنگت وت ءَ تیار بکن بگندے من ھروہد ءَ میتگ ءُ شہراں اھت مکنیں یاں من ءَ دُژمن دستگیر بکن شہید بباں اے شمے زمداری انت بلوچ ءِ کاروان ءَ دیم ءَ ببریں ناکو ھیر بکش ھر وھدا پہ وتی پارٹی ءِ کاراں ساڑی ات پہ وتی سنگتاں یک مہروان ءِ ات اگاں چونیں گپ ءِ بوتیں پہ کس ءَ ھاترداری نہ کرت ءِ وتی راستیں گپ ءِ جت ءِ

ناکو ھیربکش پہ زرورتیں کارانی ھاترا حب چوکی ءَ شت میرمجید ءِ داشتگیں کاسگ لیس سہی بوتاں ناکو ھیربکش حب چوکی ءَ اھت ءَ میرمجید ءِ کاسگ لیساں ناکو ھیر بکش ءِ پٹ ءُ پول بندات کرت ناکوھیربکش سہی بیت سرکاری دلار منی جست ءُ پدا یاں ناکو ھیربکش وت ءَ چہ حب چوکی ءَ کشگ ءِ جھدا کنت سرکاری دلار درائیں راہ ءُ دراں بند کناں ناکو ھیربکش ءِ شوھاز ءَ باں ناکوھیر بکش چہ حب چوکی ءَ درکیت دیم پہ جاہ ءِ آہو آھگ ءَ بیت سرکار ءِدلار گون پوج ءَ ہوار بیلہ ءَ جاہ ءِ آہو ءِ راہ ءَ بنداں ناکو ھیربکش ءَ 27سمبر 2012 ءَ جست کناں گار ءُ بیگواہ کناں 27 اکتوبر 2012 ءَ ناکوھیربکش ءَ شہید اش کرت لاش بیلہ ءَ دور دات شہید ناکوھیربکش وتی مکسد ءَ سوبیں بوت آئی پگر زندگ انت

تُنّیگیں گْوادرءِزَرداپ اِیں ساوڑ

نَدکار : زِرگْوات بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

بگر چہ دستءَ رَوان اِنت گْوادر”
“من جِندے شھرءَ درآمدے باں

تُنّیگیں گْوادر گوں وتئی ساوڑیں ڈیلّ ءِ زیبناکیءَگیدی ءِ ھَمُک کُنڈءَ نامان اِنت ،بَلئے پَہ بلوچ راج ءُ گْوادر ءِ دریا ورداں زَرداپءَ گْور جَتگ کہ اَمبا ءِ سؤت گوں موتک ءَ بَدل بوھان اِنت.

ھَمُک روچ پاکستان گوں نوکیں رِپک ءُ پَندلاں نوکیں کارمانے بِنا کنت کہ مارا ھمے گُمان بیت پاکستان مرچی یا باندا گْوادر ءِ مھلوک ءَچَہ گْوادر ءِ دَر کپگ ءَ لاچار کنت داں وتئی بے مُزّیں کاراں گوں چین ءِ ھمبرائی ءَ دیم ءَ بِبارت. دومی گْوادر ءَ ھَوار کش ءُ گْور ءِ دْمگاں مُدام گوں وتئی ناشریں لشکر ءَ لشکر کشّی ءَ گُلائیش اِنت پمے ھاترا کہ بے وسیں بلوچ پہ وتئی دَوار ءِ یَل دَیَگ ءَ ساجو بِہ بَہ اَنت ءُ من اے دْمگ ءَ سرجم ءَ چین ءُ پاکستان ءِ یک باروٹیانی شھرے جوڑ بکن آں.

اے زِیکّیں ھَبرے کہ چَہ گْوادر ءَ نزّیکّیں ھَند دَشت جَتانی مِیتگ ءَ پاکستانی رستریں لشکر بیڑ بارت ءُ لشکر کشّی کنت. مھلوک ءِ لٹّ کُٹّ کنگ ءَپَد کسانسالیں جنک بانُک شَمسہ ءَ سادئے گُٹ ءَ لوپ کنت ءُ پَہ گِر ءُ کش وتئی بُنجل ءَ بارت. تانسریں شپ وتئی بُنجل ءَ دار اِیت ءُ وڑ، وڑیں ٹارچرے کنت پَدا پَہ نیم بُندَگیں اَرواہ یَل ءِ کنت.
پَرے ھاترا کہ اے ھَند ءُ دْمگاں مھلوک بِہ لَڈّیت ءُ من پَہ وتئی واھشانی رِد ءَ ایمن بِہ باں.

اے دَرگت ءَ دیریگیں وھدے منا یات اِنت اورماڑہ ءَ من گوں سنگتے ءِ ھمبرائی ءَ ماسٹر واجہ اللہ داد ءَ ھمنیاد بوت اِیں. گُڈ ءَ واجہ ءَ بلوچ تیاب ءِ سرا مارا باز سر ءُ سوج کُت ءُ پَنت دات. اے ھم گْوشت کہ منا اَنچو گُمان بیت آؤکیں وھد ءَ پاکستان مارا چَہ اُورماڑہ ءُگْوادر ءَ دَرکشّ اِیت.

چیاکہ کوہ بُن، پَنجگ زِرباری تیاب دْپ ءِ دو مِیتگ بوتگ اَنت کہ اِیشاناں نیوی ءِ کارداراں زَر داتگ ءُچہ میتگ ءَ لڈّینتگ اَنت. باندا ھمے وڑا دِگہ بازیں زَر ءُ کَلدار ءِ لالچ ءَ یا پَہ تُرس ءُ بیھار سرجمیں اُورماڑہ ءُ گْوادر ءِ جھمِندیں بلوچاں گَلّینیت.

ماسٹر واجہ اللہ داد ءِ زِیکّیں ھیال ءِ راستی مرچی گْوادر ءَ پَہ دِلجمی راست بُوَگ ءَ اِنت. چیاکہ پاکستان وتئی بے زِندیں اَرواہ ءِ پھازَگ ءُ چین پَہ وتئی مالیاتی نَپّ ءُ سِیتّاں اَبید پوجی تاکت ءِ مُھکم کنگ ءِ ھاترا ھُب ناک گِندَگ بُوَگ ءَ اِنت کہ بلوچ ءَ ھَوار سرجمیں گیدی ءِ واست ءَ نیکّیں پالّے نَہ اِنت.

بَلئے! پاکستان پَہ چین ءِ اے سورگیں واھگانی پیلہ کنگ ءَ ھر گام ءَ گوں چین ءَ ھمبراہ اِنت. چیاکہ یک کْوزہ گیر ءُ باروٹی یے اے کدی نَہ لوٹ اِیت کہ اِیردستی ءِ سانکلاں کبس اِیں بلوچ راج منی دیم ءَ پَہ واک بِہ بیت. بلکیں ھما روچ ءَ جِناھ ءِ بَدّیں نیّت آشکار بیت کہ آ وتئی بے مھذّبیں پوج ءَ ماں بلوچستان ءِ کْوزہ کنگ پَرمائیت ءُ بلوچستان ءَ کْوزہ کنت.

ما چَہ اے راجدپتری راستی ءَ کدی پِراموش مَہ بَہ اِیں کہ دُگنیاے ھر چارِیں آتراپاں کُجام زُوراک ءَ کْوزہ کُتگ آئی اے کدی نَہ لوٹ اِتگ کہ منی ھمسری ءَ ایردستیں راج بئیت ءُ بُوشتیت. بَلئے اے نَہ گیگیں جاوراں پَہ بلوچ راج ءُ بلوچ ءِ رھشوناں چَکّاس روچ پَہ روچ گیش بُوھان اَنت. اگاں ما بے توار بِہ بَہ اِیں گُڈ ءَ اے شَرتگ ءُ زِر ءِ چَولانی دیم ءَ زِیراپ بَہ اِیں.

اے بے نَپّ اِیں لاپ پَرست کہ راجدوستی ءِ پوشکانی تَہ ءَ دُژمن ءِ ھَمزانی ءَ نِشتگ اَنت، بلوچ راج شر سرپد بِہ بیت کہ اے مئے راجی نیک ءُ دوزواہ نَہ اَنت کہ ما پھر بِہ بَندیں، بلکیں ایشانی دَروَر ءُ دُژمن ءِ دَروَر یک اِنت. پمشکہ پَہ بلوچ راج ءُ بلوچ ءِ راجی بیرکداراں اے اَژدری اِنت کہ پاکستان ءُ چین ءِ اے وتگڑ ءُ پوچکّیں ھیال پَھمگی انت کہ گوں ٹَپُّر ءُ سیتّواریں پارلیمنٹ پَرستاں پہ بلوچ ءِ گار ءُ بیگْوائی ءَ تُپنگ ءُ کاٹار اَنت.

اَنچوش کہ واجہ خلیل جبران گْوش اِیت بَد نیّت مکسد ءَ ھِچّ سوبمند نَہ بیت بلکیں وتئی دیم ءَ سیاہ کنت بَلئے مارا زانگی اِنت،بلوچ راج ءَ اے پوہ بُوَگی اِنت کہ منی آکبت گوں کئے ءَ رُژناہ ءُ گوں کئے ءَ تامور بیت. ؟
پَہ وتئی سرڈگار ءِ سرا زِندگ بُوَگ ءِ ھاترا مارا ھَماھانی ھمرائی ءَ پاد آھگ ءُ جار پِرّینگی اِنت کہ آ پمّے وشیں باندات ءَ ھَمُک سکّیانی اَمبازگ ءَ ساڑی اَنت. چو مَہ بیت باندا ما وتئی سرڈگار ءِ سرا بے بُندر بِہ بَہ اِیں؟

چَہ اے روچانی آھگ ءَ پیسَر مارا دُژمن ءِ دیم ءَ اُوشتگی اِنت کہ تو وتئی ٹیکُم ءُ مِیتین آں مئے سینگ ءَ بِجن بَلئے اے زیبائیں گُلزمین ءِ کوہ ءُ دَمن،تَل ءُ شیپ، بَست ءُ کھچر، نیلّیں زِر چَہ وتئی اَرواہ ءَ دوستِر اِنت. ما نَہ لوٹیں کہ مئے چَمّانی دیم ءَ مارا چَہ جِندے گِدان ءَ بِہ کش ءُ وتئی کُٹم ءَ بیار ءُ بِنادین، چوش نَہ بیت! بلکیں مارا پاھُو بِہ دئے ءُ بُکُش، تیر ءُ کاٹار بِجن بَلئے ڈیھ ءِ یک
بِٹکّے پَہ ترا جیجِکّو اِنت.

پمشکہ من اے ھَبر ءَ پَہ سِتک گْوش آں ، بِگندئے کسّے تِپاک مَہ کنت بِلئے اے جنگ بلوچ ءِ اَولی ءُ گُڈی اِنت کہ وتئی راجی آکبت ءِ رَکّینگ ءَ داں مئے زِندمان ءِ مانزمان ءُ وابانی بانور چو ریڈانڈین ءِ داب ءَنیم بُندگ مَہ بیت کہ پہ نام راجدپتر ءِ تاکدیماں بِہ بَہ اِیں. گُڈ ءَ من ھمےگْوش آں چہ اے نوبت ءَ پیش سرجمیں بلوچ راج مَرگ ءِ دْپار بِہ بیت بَلئے پَہ آئی ءَ اے بَدّیں نام ءُ سیاھیں روچ کدی مئیت.

اگاں ما لوٹ اِیں کہ کَلپیں پاکستان ءِ اے کَلمانٹیں واھشت اِشکند بِہ بیت گُڈ ءَ پَہ دِلجمی مارا وتئی راجی جنگول سان دَیَگ ءُ راجکارانی ھَواری ءَ دَرکپگ ءُ ھمدست بُوَگی اِنت داں باندا چہ وھد ءِ گیام اِیں شرتگ ءَ بِہ رَکّیں. اَنچوش کہ بابا کازی وتئی شئیرے ءِ تَہ ءَ گْوش اِیت

بَنی آدم ءِ راجدپتر ءَ تاک چو کُران ءَ شاھد اِنت
کُرتگ یَلّیں مَرداں وتن آزاد ماں لُنجّیں شَپاں

کُجام راج ءِ بامَرداں پَہ وتئی آکبت ءَ منگّھیں سر نْدر کُتگ مروچی آ راج پَہ مُجتّی اَبدمان اَنت. اگاں ما لوٹ اِیں کہ پہ اَبد زِندگ بِمانیں گُڈ ءَ مارا ھم پَہ وتئی سُھرچَکّیں باندات ءَ کُربانی ءِ لوٹ پیلہ کنگی اِنت.

چوش کہ ما پمے اُمیت ءَ بِہ نِندیں کہ چَہ دَر نِگیب ءَ کسّے کئیت مئے کُمک ءَکنت گُڈ ءَ وتئی جِندےرَد دَیَگ ءُ رِیپنگ اِنت کہ بامسار کدی گوں سارتیں سَمین ءِ شیکگّاں پُلّ نَہ چنڈیت کہ وشبوہ آتار بِہ بنت، نے بلوچ ءِ پُلّ ءُ لاڑیں شاگ ماں سبزیں ساوڑ ءَ پَہ مَیل گْواز کنت. بَہ کئول ءِ واجہ رھیم ایڈووکیٹ انتظار نہیں عمل وقت کا تقاضہ ہے . پمشکہ چَہ بے زِندیں نارگاں پیسر کہ پاکستان گوں وتئی تماچاراں مارا تُمپ ءُ تاراج بکنت، بلکیں ما آئی ءَ چہ آگُنڈاں ولگوج ءُ ڈیھ ءَ دَر بکن اِیں. داں باندا گیدی ءِ دْمکاں پہ زُوراک ءُ گُروناکاں نوکیں درونت ئے بِہ شِنگ ایت ءُ پاکستان جھانی راجدپتر ءَ ٹیمبو بِہ بیت.

بَلئے! اے اَرمان پَہ دِل سِتکی وتا ھما روچ ءَ مانا کنت کہ ما شُما سرجمیں بلوچ راج چہ کپورَگ ءَ دَر پہ راجی جُنز ءِ دیمرؤی ءَ یکمُشتی ءَ مُلمہ بَہ اِیں.
پَہ دُژمن ءَ اے کدی ارزان نَہ بیت کہ مئے ڈیھ ءِ گواجناں چہ
اُنتُکان ءَ لاکوٹ بِہ جنت ءُ ببارت. مروچی وھد آتکگ ءُ سَرون ءَ میلانک اِنت کہ مارا دُژمن ءِ پَسّو دُژمن ءِ زُبان ءَ دَیَگی اِنت. داں مئے اَرواہ باتن ءَ ساڑی اِنت پَہ ترا تئی بَدّیں واھشانی کیلو، کیل نَہ بیت کہ تو مئے مُشتگیں جوھان ءِ داناں بِہ نزّار ءُ ما پُگّاں کیل بکن اِیں، چو نَہ بیت؟ بَہ کئول ءِ واجہ کچکول الی ایڈووکیٹ” گْوادر بلوچستان ءِ اَرواہ اِنت ءُاَبید ءِ اَرواہ ءَ کُنٹ درد نَہ وارت ”

اگاں پَہ راستی سرجمیں بلوچ وتئی راجی زُرمبش ءِ پَلّوا ھم سَنت بیت ءُ پاد کئیت گُڈ ءَ من جزمّاں پاکستان گوں سانڈیں چین ءِ ھمبرائی ءَ چونیں زُوراکی بکنت بَلئے سی پیک ءُ ایسٹ بے ایکسپریس وے کدی سوبین نَہ بَہ اَنت. چیاکہ زُوراک ھَرچی زُلمانی کورچات ءَ جُھل بُہ کُوچیت راجی جُنزانی دیم ءَ مُدام گوںبے سوبی ءَواتر بیتگ.

نیدرلینڈ اسپین ءِ ایردست بیت بَلئے راج ھم پَت بیت ءُ ھمے جار ءَ جنت کہ تو مارا کُشت کن ئے، پاھُو دات کن ئے بَلئے مارا اے کدی شات نَہ بیت کہ گوں وتئی چَمّاں وتئی آجوئی ءِ زَوال ءَ چارت بکن اِیں. پمشکہ داں ساہ ءِ گُڈی دم کشّگ ءَ اے جھد برجاہ اِنت بَلئے ایردستی کبول نَہ اِنت.

من ھمے سرپد باں مروچی پَہ بلوچ راج ءَ ھمےنوبت آتکگ کہ چو نیدرلینڈ ءِبھادُریں راج ءِ وڑا زُوراکیں پاکستان ءَ گوں چین ءِ ھمبرائی ءَ اے کُلوہ ءَ بِہ دنت کہ سی پیک ءُ ایسٹ ایکسپریس وے مئے جونانی سرا گْوز اَنت بَلئے پَہ شاتکامی سوبین نَہ بَہ اَنت کہ ما وتئی جِندے آمِل ءَ دَرآمد بِہ بَہ اِیں.

کُربان تنگوھیِں ساہ ءُ سر
گْواریت پَہ ترا آس ءُ چَر
بَشّی جَمبرے پیداک اِنت
جزمّاں کہ نَہ رُوتیں گْوادر

سینگ مِک بیت بولان اِیں
سنگر سْیاھجی ءُ شاشان اِیں
باجوئے نَہ بارتیں باج ءَ
مُھکم توکَل ءُ ایمان. اِیں
زاناں سوب بیت جُھد ءِ بَر
جزمّاں کہ نَہ رُوتیں گْوادر

زِرگْوات کِسّہ اِنت جنگانی
نوک اِنت دْپترے اَھدانی
پاسپان اِنت بلوچ ءِ پُسّگ
لَج ءُ گیرت ءُ ننگّانی
اَرواہ اِنت منی نیلّیں زِر
جزمّاں کہ نَہ رُوتیں گْوادر

زالبول ءِ حق ءُ مئے مرچیگیں چاگرد

ریاض بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

یک مرد ءِ کسّہ کنت کہ “من برطانیہ ءَ وانگ ءَ بوتگاں گوں من اَوار دگہ بازیں ملکانی وانندہ ہم وانگا بوتگ انت کہ بازین یا وتی جَن و چُک ہم ہمودا گوں بوتگ انت یک وانندہ ءِ کہ چہ مزن ھَور (خلیج) ءَ سیادی داشتگے آ ہم گوں جن و چُکاں ہمودا وانگا بوتگ او مزن شاہ دربر ءِ ہاسٹل ءَ بوتگ. آہی چُک بس یک دو سالی جنکءِ بوتگ ، آہانی لوگا یک یورپی زالبول ءِ پا جنکوک ءِ چار و گٌزار ءَ آہاں داشتگ.

یکروچے بوتگ من سما کتگ کہ آ بچک دو سے روچیں گندگ نبیت ، وھدے بچکے رند پداں پٹ و پول کتگ، منا گُشگ بوتگ کہ بیا بچک گوں زال ءَ زندانی انت، جست وپد کنگا پد گُشنت بیا کہ کسـہ چُشنت کہ اشانی لوگ ءِ کار والا ءَ دیستگ کہ اشاں وتی ہمے دو سالی یں جنکوک سنّت کتگ بزاں بُرّیتگ، گڈا پرے یورپی زال ءَ اے بلاہیں ھیران و ابکّہی ھبرے بوتگ، وھدے اے یورپی زال ءَ جنک ءِ مات جست کتگ، آہی درّائینتگ کہ اے مے ھند و دمَگاں عامیں گپے ما وتی جنین چکاں سنّت کناں، بلے اے زال ءَ ایمن نبوتگ، شتگ و پولیس ءِ ھال داتگ کہ بیائے ادا یک ارَب کہول ءِ ھست کہ اشاں وتی ننوکیں جنکوک سنّت کتگ. برطانیہ ءِ پولیس ءَ جنکوک ءِ مات و پت پا اے جرم ءِ پادار ءَ بندیگ کتگ انت ، پرچا کہ نوں آہانی جند ءِ ملکا ہم اے غیر کانودی کار ءِ کرار دیَگ بوتگ”.
ما تاں سر چست کتگ مدام بازار ءِ ملا یانی ہمے واعظ ءِ کوکار و جاک گوشاں کپتگ انت کہ یوروپی کاپر انت، امریکی کاپر انت، فلانہ زالم انت اشانی گردن جنگی انت، اودا جنین آں حق و اوبال نیست.

بلے وہدے چَم کہ پچ بوان بوتنت ءُ چہ گوشاں ملایانی توار گار بوان بوتنت تاں راستیءَ چُش نہنت. مستریں زالم و کاپر وا ہمے ملایانی جند انت کہ گوں دوانزدہ سالی یں جنکاں پیراں سالی سور کن انت.

منی اصل بُن گپ مے چاگرد ءَ ہمے نیکراہی ملا و مھتر، وت گڑیں لبرل و ربیدگی واکدار آنی ھاموشی ءِ سرا انت.
چیزے وھدانت کہ استانی زورگریں لشکر مے گس آنی ھاتون یں مات و مہنازیں گہار آں چست کنگ و گار کنگا انت.
کجا شت انت ہمے ملا و قلندری کہ مُدام حق و ناحق ءَ پا شاہیم تولنت ءُ گناہ و ثواب بہر کن انت، کجا شت انت ہمے ملا و قلندری کہ گپ دو نبیت مردمانی جنین آنی سون آں گرنت ءُ فساد پیداگ کن انت. اگاں کس ءِ منطقی جست ءِ چست کنت ہمے ملا جن ءِ سون آنی دور دیَگے جار ءِ گوں کفر ءِ سرٹیفکیٹ ءَ ھور دستے دنت.

پیغامبرِ اسلام ءِ حدیث ءِ یا قرآنی آیات ءِ کہ “زُلم ءَ گند ءِ آہی دیما پادا جنگ کن، اگاں جنگ دات نکنے پا دپ زبان رد بگوش ءِ، اگاں ترا انچوک ہم ہاٹیگ نیست گڈا دل ءِ توکا ہمے زُلم ءَ زُلم بہ لیک ءُ زالم ءِ ہمبراہ داری ءَ مکن ”
مے چاگرد ءَ زالبول وا پیسرا چہ ہمے نیکراہی ملا و دود ءُ ربیدگی ٹھیکہ دار آنی گیشیں تنگ نظری آں برتگ ءُ چُل ءَ یا لوگ ءَ اُرد بُن ءَ نادینتگ. وھد گوزاں بؤگ ءُ زالبول ءِ کرد نز آرگ بواں بوت ،زالبول انچو چیر ترّاں بوتگ کہ بس چکانی پانَگی، لوگ و گُد ءِ ششت و شود او بس انچیں کاراں گوں گر و چل کنگ بوتگ. ھیر نہنت کہ زالبول ءِ بگیر دپونکہ و برقعہ لوگ ءَ در پاد بجنت. گپ دو نبیت زالبول ءِ نام سرا مردین آنی غیرت جاہ جنت. جنین اگاں ایوکا وانگ ءَ یا کار روزگار ءَ روت بزاں کہ مردین آنی عزت پاد کیت، بازار چار بازار بیت.

بلے دومی نیمگا وہدے ہمے زالبول کہ چہ لوگانی توکا چست کنَگ و بیگواہ کنَگ بنت، ماہ آنی ماہ ہچ گواہ اش نیست کہ کجام ذہنی و جسمانی اذیت سگَـگا انت ہمے نیکراہی ملا ءُ دود ربیدگی واکدار آنی گوشاں مور ءِ ہم نوارت. غیرت و ایمان ہچ تُشے جاہ نجنت.
اڈے کجا شت تئی عزت، غیرت و ننگ و ناموس کہ تئی راجے زالبول اَوار جنَگ ءُ برَگ بوتنت، بے عزت و بے آبرو کنگ بوگا انت. کجا شت تئی مھکم یں ایمان کہ پا فلسطين، کشمیر و بوسنیا ءَ ھمُک جمعہ ممبر سرا جاہ جنت.
پدا ہمے ملا پا ہمے زالمیں استان ءِ گناہ آنی روپوشی ءُ جائز کنگے ھاترا پارٹی جوڈینیت، ملی مسلم لیگ ، تحفظ اسلام او باریں فلانہ ڈمکانہ ، مزن شہر آں ہوٹل و ھال بُِک کنت تلو ءَ سجائینیت، مھلوک ءَ لوٹائینیت او ورگ چرَگ کنت، گردن ءَ دریش کنت ءُ کیت گٹ ءَ زور ءَ بر دنت و نیکراہی ءِ گپ ءَ کنت ، فساد فی سبیل اللہ ءِ درس ءَ دنت، مھلوک ءِ چکاں پا فساد ءِ ڈاہ دیَگا ساڈی کنت.

مے چاگرد ءِ ملا، وت گڑّیں دود و ربیدگی واکدار آنی پا مے چاگرد ءُ مھلوک ءَ معنیٰ چو ہما اشتر مُرگ ءَ انت کہ بار کشگے باری اتک گُشت ءِ من مُرگی آں چو بار کشیت کناں او وہدے کہ بال کنگے باری اتک گُشتے من اُشتری آں چوں بال کت کناں. ھُشکیں جون انت کہ مے گُلزمین ءَ سگیتگ انت، پا وتی راج ءَ ہچ وڈا درد وار نبنت۔

میّاریگ چاگرد ءِ ہر ہما کس انت کہ چم اش چو کپودر ءَ بند کتگ انت کہ پشّی مارا نگندیت، بلے پشّی یک یک ءَ درستاں روپان ءُ وراں کنت ،وہدے بے حسی ءُ بے زانتی ءِ اے عالم بیت. زُلم ءَ چم وت گندیں کہ مے دیما بوگا انت بلے بے حسی ءِ انچو دیمپان یں کہ چماں پا بگائی بند کنیں کہ ما سرپد نہے یا اے منی لوگ نہے پلانی یگ انت یا منی بازار ءِ مردمے نہے، منی سیاد نہنت. وھدے تو مرچی ھاموش بے باندا تئی بازار ءِ تئی سیاد ءِ تئی لوگے باری ہم کیت گڈا پا تئی رکھینگ ءَ ہمساھگ و سیاد پشت نکپیت.

زُلم ءِ ھلاپ ءَاوشتات نکنے ، کوکار کن، اگاں کوکار کنَگے ہاٹیگ ندارے ، بد و رد بہ لیکے و بگش ءِ. بلے زُلم ءِ حق ءَ زالم ءِ ہمبراہ مبو پرچا کہ باندا تئی باری ہم کیت۔

سبز ءُ آبادیں زِر ءَ کئے بہ دَنت 

اکیل مراد 

دی بلوچستان پوسٹ

کچول الی ایڈوکیٹ گْوش اِت کہ گوادر بلوچستان ءِ ساہ اِنت بیدے ساہ ءَ ھنچو انسان ءُ ساھدار زندگ بیت نہ کن اَنت ھنچش بیدے گوادر ءُ سبزیں زِر ءَ مید ءُ ماھیگر زندگ بوت نہ کن اَنت۔

بلے واھے بدیں نیت بدانی کہ میدانی یکیں آسراتی کہ سبز رنگیں زِر اِنت کہ آئی ءِ سبب ءَ مید وتی والینگ ءَ کنگ ءَ اَنت شھید واجہ گلام مھمد وتی یک ترانے ءِ تہ ءَ گْوش اِت جنرل مشرپ اے دراجیں دگ ءَ پہ بلوچ ءِ آسراتی ءَ بوجگ ءَ نہ اِنت بلکیں اشی ءِ تچک ءَ پنجاپ ءَ نِندوک ءُ آبادیں مزن لاپانی واست ءَ بوجگ ءَ ایں کہ آیانی کِشک ساپ ءُ سَکل بہ بیت تاں ایمنی ءُ آرامی ءَ گوادر ءِ سبزیں زِر ءِ ندارگاں دیست کُرت بہ کَن اَنت۔

ھمے دیمروی ھما وھد ءَ بندات بیتگ اَنت اشاں چشیں ھچ نَپ پہ بلوچ ءَ نداتگ کہ آ نَپ ءَ چہ وشھال ءُ وشھالیں زندمان ءَ بہ گوازین اِت مروچی اگاں کسے چائنہ اکنامک کوریڈور ءِ گپ ءَ جَنت یا گوادر ءِ دیمروی ءِ گپ کنت اے درست ھما سیاھیں دروگ اَنت کہ بلوچ ءَ گوں بندگ بیتگ اَنت ھما اَنت اشانی تہ ھچ وڑیں رد ءُ بدلی نہ یتکگ بلکیں ھمے دیمرویانی نام ءَ بلوچ بزگ کنگ بیتگ اَنت ۔

مروچی ھرکجام جاہ ءَ ھمے سیاھیں دگ کہ گوزگ ءَ ایں ھمیشی ءِ کَش ءُ گوراں ھچ پہ بلوچ ءَ پش نہ کپتگ بلوچانی لوگ پروشگ بیتگ اَنت بلوچانی لوگ ماندارگ بیتگ اَنت بلوچ درپہ در کنگ بیتگ اَنت ھرکجا اگاں تچکی ءُ ھُرتی ءَ بہ چارے یکے نا یکے ھمے آس ءِ برانزاں وتی ھرجان کرتگ۔

نی اے دیمروی کجام نام اِنت ھما کہ ووٹ پِنڈانی کِسگاں شتگ کہ پاکستان ءِ چیریں ادارھانی زنداناں بندیگیں ورناہ اَنت کہ مروچی بلوچ ءِ باندات ءَ ھزارانی ھساب ءَ لَٹ ءُ کُٹی زنداناں سگگ ءَ اَنت ۔

اشاں چہ ابید گوادر ءِ جھمنند کہ ترمپ ءِ آپ ءَ تلوس اَنت دگانی سر ءَ تیلی ءِ آپانی ورگ ءَ لاچار اَنت گوادر ھرسھیں نیمگاں زر ءَ گپتگ ھرسھیں نیمگاں زِر ءِ چَول لوھڑ ور اَنت بَلے زِمے تجات ھما رھشون ءُ لاپگاراں کہ ووٹ ءِ پِنڈی ءِ وھد ءَ لاچاریں مھلوک ءَ ترس ءُ بیم چہ ووٹ گر اَنت ءُ وت ءَ سوبین کن اَنت ۔

مید ءَ تیلی یے آپ نوشیتگ اَنت بلے نی بدواہ  زِر ءَ ھم چہ میداں پچگرگ ءَ اَنت تاکہ سیر ءُ آبادیں گوادر ءِ زمین ءَ مید چو افریکیانی پئیم ءَ جنگلانی تہ ءَ بہ کَپ اَنت ءُ آیانی پِسکوکیں زھگانی جوناں ڈونڈوار بہ ور اَنت۔

بلوچ رھشوناں کہ بلوچ ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ وتی سر بباہ داتگ اَنت مروچی اگاں مید ھماھانی رندگیری ءَ بہ شتین اَنت یا برو اَنت گڑ ءَ میدانی نا زِر پلگ بیت ناکہ زمین پلگ بیت ھمک میتگ ھمک شھر ءَ نندوکیں مردمانی سر ءَ ات ناروائی کنگ ءُ پد ءَ ھمے زوراکیانی سر ءَ ھما زوراکانی رندگیری کنگ منی ھیال ءِ تہ ءَ اے نابزانتی نہ اِنت کزنی ءِ واجہ ھدا گْوش اِت کہ تو وت کزن وتی ساد ءَ کُٹ ءَ مانلگوش ءِ گڑا تو وتکشی کنگ ءَ ئے الم تی وتکشی ءِ سر ءَ من زھر درشاناں تاکہ چش مہ بیت تی رندگیری ءَ بنی آدم بہ کپ اِت ءُ وت ءَ تاوان بہ دَنت ۔

اے ھمے وتکشی اِنت کہ تو ھما زوراکانی دُمب ءَ کپتگ ءُ وتی دستاں جھل لگوشگ ءَ ئِے کہ منی ھک ءُ ھساب ءَ بِہ دے اگاں زوراک رھمدلے بیتیں گڑا زوراک تی مَڈیانی زمین چہ تر ءَ نہ پُلیتگ اَت مروچی تی زمین ءَ کجام مڈی ءِ نیستی اِنت کہ تو دگانی سر ءَ پہ ترمپ ءِ آپ ءُ چُنڈے نگن ءَ دست ءَ دریگانی دیم ءَ بہ شھارے۔

بدوھدی ھما وھد ءَ مردمے سر ءَ ھوش کنت کہ درستیں چیز تر ءَ پچگرگ ءُ برگ بہ بنت گڑا تو سماہ کن ئے کہ منی درستیں چیز پچگرگ بیتگ اَنت نی منی گورے پشک ءُ پاد ءِ شلوار اِنت نی دست ءَ سر ءَ کن ئے نِندے ءِ گْریوئے کہ ابُڑی بابی پمن ھچی پش نہ کپت بلے سماہ بہ کن وتی زر ءَ بہ رکین اِت زر ءِ پجیگ ءَ وتی زمین ءُ ننگ ءَ ھم بہ رکین اِت درستیں بلوچ راج شمے رند ءَ ایں سنگ ءُ ڈوک بہ جن اِت ھما بدواھاں کہ شمے دست ءِ گڈگ ءِ رند ءَ اَنت ۔

ھمے مھیدی ءِ کوہ ءَ مروچی ءَ چہ دوازدہ سال پیش سدو نامے پیریں مردے ءَ کوہ ءَ جاگہ کرتگ ءُ شمے یدارانی رکینگ ءُ شما ھم چو سدو مری ءِ پئیم ءَ وتی ھمت ءَ گون کن اِت ءُ ھماھی ءِ رندگیری ءَ بہ رو اِت وت ءُ وتی زر ءَ بہ رکین اِت۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

اِسپنتان ءُ بلوچ رھشون

حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

،،سُباش چندربوس ءِ نام کپتگیں گُشتانک!شُما من ءَ ھون بِدیئِت من شُمارا آجوی گِران ءُ دیاں،،ھمے گُشتانک بلوچ رہشون ءُ راہدربراں باز بَراں گُشتگ۔یک زامانگے،،ڈاکٹر مالک ءُ ھاسل بزنجو،کھورکان،دیگہ باز ءَ گوں بلوچ مہلوک ءَ تران کنان ءَ ھمے اھد کُتگ۔ شمامن ءَ ھون بِدیئت مارا شُما آجوی گِران ءُ دیاں،،اے سرجمیں دور ءُ نوبت توامی ءَ رست اَنت۔ھرکس دمتوس بوت ءُ پہ راھے شُت۔مالک ءُ ھاسل ءَ بلوچ ءِ ھونانی نہاد ءَ وزیری ءِ شرمناکیں تاج سرا کُت ءُ شرمساریں زندگی ءِ روچاں شاتکامی ءَ گوازینگ ءَ اَنت۔کھورکان ءُ آدیگہ مردماں وتی آسائش ءَ دُژمن ءِ نوکری زُرتگ ءُ بےنامیں زند ءَ تیلانک دیئگ ءَ اَنت۔ھمےرنگ ءَ بلوچ ءِ ھونانی نہاد رھشون ءُ راھدربرانی واست ءَ آسائش ءِ پَدیانک جوڈبوتگ۔ اے بری جُہد ءَ لہتیں گام دیما دور داتگ ءُ مُہکم تِر بوتگ بلے پانزدہ ءُ شانزدہ سال ءَ رندکہ مرچی دُژمن وتی گُڑی دم ءَ مرگ ءُ زند ءِ میان ءَ میلانک اِنت۔اے وھد ءُ زمانگ ءَ بلوچ راجی رھشون کہ بلوچ ءِ درداں وتی باتن ءَ مار اَنت ءُ وت ءَ زمین ءِ ھکیکے زھگ گُش اَنت۔ بائدیں کہ وت ءَ گُٹوس مہ کن اَنت جہان ءِ سیاسی رپکاں سرپد بہ بنت ءُ بلوچ گلانی تہا انچیں توجیل بہ ٹاھین اَنت کہ آؤکیں وھد پہ بلوچ ءَ دیگہ چکاسے مہ بیت۔نہ زاناں بلے بلوچ رھشون مدام راھئےنیم ءَ کاینت دمتوس بنت۔

دمبراَنت؟,یاکہ پَگرانی کانیگ ھُشک بیت۔ پمشکہ زاناں مردم وت ءَ دیم ءَ جیڑ اِت نہ کنت؟,جہان ءِ کواسانی گُشگ اِنت!چونیں سرپدیں انسانی چےھَدّ ءَ سرپد ءُ داناء اِنت۔تاں جہانی مہلوک ءُ وتی چاگرد ءَ ھمگام مہ بیت زوت وت ءَ باھینیت ءُ کُنٹ بیت۔یاکہ وتی کش ءُ پہناتاں انچیں مردم بہ داریت کہ پِگر ءُسار اِش کساس نہ بنت۔بلوچ چہ اے کُلیں مڈیاں زبہر اِنت ءُ بے اوست اِنت۔داشاہ بلوچ چہ میر مہیم کان ءَ اوست داریت ءُ وت ءَ باھینیت کہ مہیم کان بےاُرزیں وتساچیں کسے بیتگ۔پمشکہ داشاہ ءَ کجام کانیگ ءَ آپ دنت ھرکس آشناہ اِنت۔گپ اے نہ اِنت کہ سِلکاراں راجدپتر نہ بکشیت گپ تچک ءُ راستی ءِ پُرآپیں دیار اِنت کہ زندگ ءُ زندگیں آں زندگ کنت۔ما وتی تُرس ءَ اگاں بےاوستی ءَ وتی کش ءَ ھمامردم ءَ نادینیں کہ ماچے گُشیں بہ کند اَنت ءُ مارا واجہ بُگُش اَنت۔گڈا گپ ھما اِنت کہ ما وتگلائی ءِ کنڈگ ءَ بالادیں۔کمے وھد ءَ اگاں ما نہ جیڑ اِت۔بِزاں کہ ما وتی ھواری ءَ راج ءِ اوست گاجیل کُت۔گُش اَنت،،مردم کہ شوم بیت ھُشتِر ءِ سراکُچِکےوارت،،ما ھمے گرانیں بار ءَ اگاں وت زُرت نہ کنیں پرواہ نیست بلے کسےکہ جُہد ءَ دیم ءَ جُنزینگ لوٹیت گڈا میلانک مہ بیں۔چی ءَ کہ ھرکس ءَ وتی داتگیں دیمونیانی مُز رستگ۔بزگیں راج ءَ ھرکس چمانی سرا داشتگ ءُ نازینتگ بلے اسپنتان ءِ وتی کد ھمیش اِنت چِدو گیش شاہ نہ کشیت۔منی گُمان ءَ اسپنتان ءُ بلوچ رھشونانی کسہ یکیں شاھیم ءَ تورگ بیت۔ما بندات ءَ وتی جُہد گوں سرجمیں سنگتانی ءُ مہلوک ءِ ھواری ءَ زُرت ءُ جُنزان بوتیں۔اُمیت ءِ کوھیں کلات بس کمے چہ دیدگاں اندیم اِنت کہ ما سرجمیں مہلوک ءُ سنگت یلوکُتگ اَنت وتی جند ءِ ٹَکّ زُرتگ ءُ وشھالیں زندگی ءِ جوراں نوش کنگائیں۔ ایدا من ھمے سرپد باں کہ مے پِگری مارشت ءَ وت ءَ گُٹوس کُتگ ءُ نیمرگ اِنت۔پمشکہ مرگ ءَ چہ پد زندگ بوئگ ءِ کشک تماہ ءُ ھاجتانی شیلینگ ءَ سوار اِنت۔ بے پردگیں زند ءِ آسر توان ءِ مُز اِنت کہ ھشت ءُ نوہ ماہ ءِ میان ءَ گیچینیں سنگتانی شہیدبوئگ ءُ دُژمن ءِ پلیتیں کدم ماں کوھی دمگاں کپتگ اَنت۔پدا دل سُباش چندربوس ءَ یات کنت ءُ کِسہ ءِ گوں وانوکاں گُشاں،،نیتاجی سُباش چندر بوس جاپان ءِ میاربیت جہانی جنگ وتی ھَدّ ءُ سیمسراں سرگوز کنت جاپان ھمے زَد ءَ کپیت ءُ سک نگیگ بیت۔پمشکہ سُباش ءَ گوں سنگتاں چیدو گیش پہ میار داشت نہ کنت۔سُباش وتی سنگتاں ہندوستان ءَ رھادگ کنت ءُ وت جاپان ءِ بالی گُراب ءَ سوار بیت دیم پہ جرمنی ءَ رھادگ بیت۔کہ راہ ءَ بالی گُراب ماں آزمان ءِ دیم ءَ پَٹّیت(بِلاسٹ)بیت ءُ سُباش بوس ءِ شھید بوئگ ءِ ھال ءَ ھندوستان ءِ مہلوک سک پُرسیگ ءُ تکانسُر بیت۔ مہلوک ءِ دل ءَ پہ سُباش دردےچست بیت ءُ پہ انگریزاں کینگےرُدیت۔ھمے جُمبش ھندوستان ءِ آجوی ءِ تاج بیت۔،،چیزی مُدت ءَ رند ھدوستان ءِ رسکانکدراں ھالے تالان کُتگ اَت کہ سُباش ے بالی گُراب ءِ پَٹگ ءُ شھید بوئگ ءِ ھبر دروگے بوتگ۔شھید بوئگ ءِ ھال ءُ مہلوک ءِ زھرشانی آں ھندوستان ءِ آجوی ءِ تہریک زوراور بیت کہ ھمے درگتاں سُباش پدا گُمنام بابا ءِ نام ءَ ھندوستان ءَ کئیت ءُ ھمے تہریک ءِ رھشونی ءَ کنت تاں ھندوستان آجو بیت۔سُباش چندربوس وتی دیستگیں واباں راستی ءِ متلباں گیشوگیوار کنت۔پمشکہ ھندوستان ءِ مہلوک آجوی ءِ لزتاں تِنگگ ءَ اِنت۔بلے ھیپ پہ بلوچ ءَ کہ بے رھشون اِنت۔وتن پہ بٹاک(ڈائیلاگ) آجو نہ بنت۔بلوچ ءَ سُباش چندربوس ے درکار اِنت۔

شھید کمار جان پنام سالار بلوچ

نبشتہ کار: سنگت آصف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من ءَ شری ئِے سر ءَ یات نہ اِنت بَلے منی ھیال ءَ دو ھزار ھپت اَت کہ جُھد آجوئی ءِ جُنز چو ھارے ءَ چِست بوتگ اَت ماں بلوچستان ءِ ھمک شھر ءُ دمگ ، ھمک کوہ ءُ کوچگ، ھمک کُڈّک ءُ گدان ، ھمک بان ءُ بادگیرئِے پتات ، ھمک پیر ، ورنا ، ھمک شیرزالیں مات ءُ گھار درست آجوئی لوٹوکاں گوں ھمکوپگ بوگ ءِ واھگ داروک بوت اَنت۔

اے آجوئی دوستیں گلّانی زمہ واریں باسکانی جھد ءِ برورد اِنت کہ مرچی آجوئی ءِ جُنز جوانیں وڑے ءَ ماں بلوچستان ءِ کُنڈ مَہ کُنڈ ءَ سر بوتگ ، وتی راج ءَ را بلوچ راجدپتر ءُ گلزمین ءِ بانت سرپدی دیگ ءَ اَنت کہ چہ پاکستان ءِ کبزہ کنگ ءَ پیسر مئے گلزمین یک آجوئیں گلزمینے بوتگ ، ما وتی گلزمین ءِ سر ءَ وش ءُ وشھالیں زندے ئِے واھند بوتگ ایں ۔

مئے سرڈگار ءِ سر ءَ پاکستان ءَ پہ زور کبزہ کتگ مارا ابدی وتی گلام جوڑ کُرت۔ مئے ھزاراں مردم پاکستان ءَ شھید کُرتگ ءُ انگت کنگ ءَ اِنت چہ ھما کبزہ ءِ روچ ءَ بِگر داں ءِ روچ ئِے مرچیگ ءَ ما بزگ ءُ وار ایں، مئے سر ڈگار دنیا ءِ تہ ءَ سیر تریں سرڈگاراں چہ یکّے بَلے مئے گلزمین ءِ مال مڈیّاں درآمد برّگ ءَ اَنت ءُ ما پہ چُنڈے نانے ءَ مھتاج ءُ چمدار ایں، وتی جند ءِ سرڈگار ءِ سر ءَ ساہ ئِے ھم کشّ اِت نہ کن ایں۔ مارا اے زلم ءِ ھلاپ ءَ توار جست کنگی ایں۔ اگاں ما مرچی توار چست مہ کن ایں گُڑا ما گار ءُ بیگواہ بہ ایں بیا اِت ما وت ءَ گوں ھمے جُھد ئِے آجوئی ءَ ھمگرنچ کن ایں ءُ گوں راجی سرمچاراں ھمراہ بہ ایں ءُ بلوچ راج ءِ شھیدانی پگر ءَ منزل ءَ سر کن ایں پرچاکہ مئے زند گوں وتی سرڈگار ءِ آجوئی ءَ بندوک اِنت۔ اے تھاریں شپانی رژنائی آجوئی اِنت۔

ھمے وڑ ءَ بلوچ نیشنل فرنٹ ءِ نیمگ ءَ جھاؤ ءَ ھم یک مزنیں مُچی یے برجم دارگ بوتگ اَت، ھمے مُچی ءِ تہ ءَ من گوں شھید کمار جان ءَ ھوار دگہ ھم بازیں سنگتاں گوں دوچار کپت آں ، اے ھما وھد اَت کہ مئے رھشون ءُ بیگوائیں بی ایس او آزاد ءِ گْوستگیں بنجائی مستریں کُمک کماش زاکر مجید ھم اے مُچی ءَ اتکگ اَت ، من چہ ھما زمانگ ءَ وت ءَ گوں بی ایس او ءَ ھمگرنچ سرپد بوت آں ، بَلے چہ اے مُچی ءَ رند من ھمے سرپد بوتاں کہ بی ایس او بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ یک ماتے ئِے کِردے دار اِیت۔

اگاں مرچی ما بلوچ آجوئی ءِ گَل ءُ پارٹیانی تہ ءَ چمشانکے
دور بِدے ایں ، گُڑا مارا نہ تُرس ءُ نرمزاریں مردم گندگ ءَ کاینت آ داکتر اللہ نزر بہ بیت چیرمین ھلیل، شھید منان ، چیرمین بشیر زیب ءُ ادگہ بازیں رھشون بہ بنت ھمے بی ایس او ءِ ودی کُرتگ ایں پرزند اَنت۔

شھید کمار جان ھم ھمے بی ایس او ءِ سنگتے اَت ءُ یک سکّیں مھروانیں سنگتے اَت۔ بلے اے گپ من ھیال ءَ ھم نیاؤرتگ اَت کہ یک روچے کمار جان مارا یل کنت ءُ روت ءُ آئی ءِ کمّی مارگ بیت ۔
گوں اوَلی گِندگ ءَ من کمار جان ءَ نہ پھم اِت کہ جوانیں سنگتے ءِ ھچ سرپد نہ بوتاں پرچاکہ لھتیں مردم ئِے سرپد بوھگ ءَ باز وھد لَگ ایت ءُ منی وڑیں نا بلدیں مردمے ءَ را وَ یک اُمبرے لگ اِیت پہ مردمے ئِے سرپد بوھگ ءَ ۔
من اے نہ زانتگ اَت کہ شھید کمار جان گوں وتی داتگیں یاتاں روچے مئے چماں ارسیگ کنت ءُ پہ نَد ءِ چست ءَ پہ چیزے دانک ءِ نبشتہ کنگ ءَ نا اِلاج کنت ۔
مرچی شھید کمار جان ءِ من ءَ اِناں سرجمیں راج ءَ را کمّی مارگ بوھگ ءَ اِنت۔

شھید کمار جان 22 اکتوبر 2016 ءَ پہ گَل ءِ کارانی واستا دومی میتگ ءَ روگ ءَ بیت کہ ریاست کاسگ چَٹ ءُ پاکستانی لشکر شھید کمار جان ءَ شھید کن اَنت ۔
مرچی یکیں جھاؤ ءِ تہ ءَ اِناں من کجام میتگ ءَ دیوانے ءَ رو آں من ءَ شھید کمار جان گِندگ ءَ کیت شھید کمار جان مرچی ھمُک بلوچ پرزند ءِ رھشونی ءَ کنگ اِنت ءُ شھید کمار جان وت ءَ چو ادگہ شھیدانی وڑ ءَ راجدپتر ءِ تہ ءَ وت زندگ کُرتگ۔