TBP Balochi

سیاسی ءُ لبزانکی

تِینّ ءُ تاپگ

منظور بسمل

دی بلوچستان پوسٹ

”دان کم ءُ زہیر باز”
گوں ما ہمے بسات اِنت۔

”تَک ءَ دِرّ ءُ آستونک ءَ مان دئے”
کُجام ڈکّ ءَ گِرئے؟؟
کئی عُذر ءَ گوشدارئے؟؟
کئی نیمون ءَ چارئے؟؟
چے گُشئے؟؟
چے کنئے؟؟

”ہچ نہ گُشئے ننگ گیپت، ہبر کنئے جنگ گیپت”
بلَے کہبگیں دپ اِنت کہ دارگ نہ بیت چوں کناں؟
”گپ سد ءُ بُن یک”

اے ہبر ءَ ہرکس زانت کہ جہان ”لابیانی” بڈا اِنت، تونگر ءُ حاکمیں دنیا بہ بیت یا نزور ءُ ایردست، ٹولیانی بادشاہی اِنت۔

یو این او، یورپی یونین، او آئی سی، ناٹو، سارک، فِلانہ، گُہمانہ

کُرد، فلسطینی، تُرک، گجر، سُنّی، شیعہ، ہندو، مسلم، عیسائی، یہودی، اے دگر، آ دگر۔۔۔

بلَے بیا کہ بلوچانی ”لابی” یکے نہ اِنت، ”چار ہوشگ، چار جوہان”
”چار کس چار پتّر”
مرد ءُ بیرکے، ہرکس ءَ چار چوریگ گوں چار راہانی سرا میلانک اِنت۔۔

شُمے دل ءَ ”بلوچ” ءِ نام ہر نیمگا رَد کارمرد بیئگ ءَ نہ اِنت؟؟

اے پیمیں سُر و پُر بد رنگیں کاروبارے ءِ چَہرگ ءَ نہ جننت؟؟

لبزانک بیت یا سیاست، بُرّ ءُ بْرین اِنت، کشّ ءُ چِیل اِنت۔۔
تو منا کنڈُم کن، من ترا سوہان کناں،

اے دْرچ اَنچو برجا مانیت یا گہتری ے کیت؟؟

گپ ءَ گْونڈ گِراں۔۔!
زی بْراہندگ بگٹی ءَ گُہے وارت، یک دیوانےءَ ”حقء خودارادیت ءِ نام ئِے گپت، بی این ایم ءُ بی ایس او آزاد ءِ سرگرمیں مہلوک ءَ جہان سرا زرت کہ بْراہندگ ءَ دمبرتگ، بی آر پی ءَ پی آر پی جوڑ کنگ لوٹیت۔۔
روگی اِنت ئِے۔۔
سردار نہ بنت۔۔
چوش انت، فلان انت۔۔۔

دل رنجی ءُ شکر رنجیاں سر پدا چست کت، سنگت سِست ءُ سید بوت اَنت۔۔
گُراگ ءُ گولو بوت اَنت،
ہرکس وتی رَم ءُ رُمبءِ شوہاز ءَ سرگردان بوت۔۔

ناگتا اَدّہ کریمہ ءِ سرکپت اَنچیں فورَمےءَ، آئیءَ ہم پہ نہ واہگی حقء خودارادیت ءِ ہبر کُت۔۔
یکبرے پدا ”فیس بُکی سرمچاراں” دنیا سرا زُرت،
جاک ءُ سلوات بوت،
زاہ ءُ زِکت مَچّ اِتنت،
ہیّا پہ دِہ بوت،
ککّرگ ءُ زبرّگ بوت،
تو بہ دئے منا، من دیاں ترا،
ہمینچو دپ، ہمینچو گپ،
کس نہ مَنت،
ہرکس شودگ بوت۔۔
اَلکاپیں جاک ءُ جلّڑی یے ءَ پد سْرُپت ءُ کپت اَنت۔۔
دل چِلّی ءُ دل آزاری ءِ دگہ درے پَچ بوت۔۔۔
دوری ءُ گِستائی ءِ دگہ چمّگے بُتک۔۔

سوشل میڈیا ءِ چَہرگَردیں زمانگ اِنت، گپ کْوہن ءُ نوک بنت،
سرحال مٹ بنت،
ہرچی اَدارُکی اِنت،
کس ءَ مُدامی بادشاہی نیست۔۔۔
دْرست مور اَنت۔۔
بلَے مئے مہلوک گپءِ وڑا نہ اِنت۔
روچ پہ روچ چہ وت سِدان اِنت۔۔

”تیز روئے گنوک ئے، سُست روئے بگائے”

کس دل ءَ مہ کنت، اے پچیں پتّر کسی نہ اِنت۔
من سوشل میڈیا ءِ بابتا ہبرے کناں بلکیں شما دل ءَ کارئے، بلَے راستی ہمیش اِنت۔
”آ کہ ہرکسی اِنت، کسی نہ اِنت”
کہبگ کسی نہ بیت، بَلے ناسرپد ءَ کےَ سرپد بکنت؟؟

دنیا کجا اِنت؟؟
ما کجا؟؟

ما بس گوں وت جیگ ماں جیگ ایں،
دست ءُ گْورجیگ ایں،
تو منا تیلانک بہ دئے،
من ترا گْورگنداں کناں۔۔

گپے بُگشاں۔۔۔!؟؟؟
بیا کمو رواداری کنیں،
یکے دومی ءِ شرپ ءُ منگِہہ ءَ سرپد بیں،
یکے دومی ءَ ”بلوچ” لیکیں،
یکے دومی ءِ دَرور بیں،
اے ”اَنا”
اے ضد،
اے کُنّت،
اے کست ءُ کینگ،
اے ”غیرت”
اے ”لج” کہ ترا پہ وت شات بنت،
اَسلا دْرستانی ہواریں میراس اَنت،
تہنا تو ”بلوچے” نہ ئے،ِ
اے زہرگ دْرستاں مان اِنت،
وتا گنوک مکن۔۔
گُروناک مہ بُو۔۔
ہوش ءَ سر ءَ کن۔۔

چو نہ اِنت کہ تو پہ نہ زانتی دگرانی سِیتّ ءُ نپ ءَ کارمرد بُؤگائے؟؟
وتی کارپداں بچار۔۔
وتی راہ ءَ تچک کن۔۔

ترا وتا لیکہے است؟؟
اِیمانے است؟؟
گُڑا چیا گیگانی گِرئے؟؟

گوں وت راست بُو۔۔
وتی ضمیر ءِ جوابدہ بُو۔۔

تو چو سہی ءُ سرپدئے کہ زَرّ حُدابُنداں ترا لیبوکے کُتگ۔۔؟
ترا کارمرز کنگا اَنت۔۔؟
تئی دیما ترا گَلاہگا اَنت ءُ باپُشتا ایر جنئگا اَنت۔۔؟
ترا بہر ءُ بانگ کنگا اَنت۔۔؟

ترا سردار ءُ نیزگار ءِ تہا بہر اِش کتگ۔۔
ترا واجہ ءُ گُلام ءِ تہا بہر ئِے کتگ۔۔
ترا زات ءُ زُریات ءِ تہا بہر ئِے کتگ۔۔

انگہ ہوش ءُ گوش مہ کنئے، گُڑا دلجم بُو کہ ہَڈ گُلاٹ ءَ در نئیت۔۔

تو وتا چیا چو بَولا کتگ۔۔؟؟
چیا پاد پِردئیگائے؟؟

”وتی کدّ ءَ پجّہ بیار”

دنیا ءِ دریا ءِ تہا تو تْرمپے ئے۔۔

تو چیا وتا ”لابی” ے کُت نہ کنئے؟؟

”بلوچ لابی”

تو بزّگ جَہانی فورَمانی تہا وتا ہزار بہر ءَ بہر کتگ۔۔
اے ترا ”ہر ءَ سوار کننت، لِٹک ءَ دست ءَ دینت”
پدا مہ گُش کہ من رد وارتگ،
منا رد دیگ بوتگ،
منا کسّ ءَ نہ گُشتگ۔۔

منی اے گپ ءَ گْواہ دار!
یک وہدے کیت تو سک تہنا کنگ بئے،

کس ترا تِرّء بُزے حساب نہ کنت۔۔

تو حیربیار مری بئے،
جاوید مینگل بئے،
بْراہندگ بگٹی بئے،
حمل حیدر بئے،
مہران بلوچ بئے۔۔
تُری ہرکس بئے بہ بُو۔۔
وت دل ءَ قومی رہنماے بئے،
رہشونے بئے،
جہگیرے بئے،
نمائندہے بئے،
سفیرے بئے،
چار نپری پارٹی ے ءِ سروک ءُ لیڈرے بئے، بلَے ترا انگہ آپ بارت۔۔
چیا کہ تو چات ءِ پُگل ئے،
ترا سیاسی رُژن ءُ بصیرت نیست،
ترا سیاسی ویژن نیست،
تو نیک ءُ بد نہ زانئے،
تو وتی دوست ءُ دشمن ءَ پجّہ نیارئے،
تو بس وتی دل ءِ تب ءَ کورکِشکی روان ئے، سرجنان ئے۔۔
ہرکس کہ ترا دوست بیت شَرّ اِنت۔۔
ہرکس کہ نادوست اِنت، آ حراب اِنت۔۔
اے رنگ ءَ تئی اے نام گِپتیں آشوبی سفر ءَ آسر نہ نیست ءُ نہ بیت۔۔
تو شیطان ءِ آپ ءِ پُشتا کپتگ ئے۔۔
وت ریپی ءِ آماچ ئے۔۔
وت منّی ءِ دام ءَ کپتگ ئے۔۔

بلوچے بُو،
یکے بُو،
یک توارے بُو،
یک توانے بُو،
وتا پجّہ بیار،
گُڑا تو وتا منّینت کنئے،
اگاں ناں آ روچ دُور نہ اِنت کہ تو بے دردی لیپگ کنگ بئے۔۔

”شمبو ءِ شگزّ نہ اِنت” سیاست انت۔۔
جہانی سیاست اِنت
سِیت ءُ نپانی سیاست اِنت،
گنج ءُ مڈیانی سیاست اِنت،
واپاریانی سیاست انت،
سیاستانی سیاست اِنت۔۔
گَڑ ءُ مَنجانی سیاست اِنت۔۔
بے رحمیں جنگولانی سیاست اِنت۔۔
دئے ءُ زُور ءِ سیاست اِنت،
زانت ءُ شعور ءِ سیاست اِنت،
شْوانگاں کس مجول نہ دنت۔۔۔

تئی چمّانی دیما مُلک پْروشگ بیئگا اَنت،
چُک، چوریگ، پیر ءُ ورنا جنئگ بیئگا اَنت،
ہونانی ہار اِنت،
جون پتار اَنت،
تباہی ءُ بربادی ءِ نِدارگ چارگ نہ بنت،
عراق تو دیت،
شام تئی دیما اِنت،
اوگانستان ءَ تو گندگائے۔۔
چے پشکپتگ؟؟

بَلاہ کہ دپ ءَ پچ کننت، پاگاساں پِلکّ اَنت ءُ نہ باکارنت۔۔۔

تنیگا تو جنگ نہ دیتگ۔۔
تنیگا تْرمپانی اول سر اِنت،
تْرونگلانی کہریں ہور کہ سرا یلہ دنت، نہ اَجگیں کِشار مانیت، ناں دارگرّے پہ نشان۔۔
”آس کہ کپیت ترّ ءُ ہُشک نہ زانت”
بلے ترا دانکے پِر نیست۔۔

بگندئے تو بے حِس بوتگ ئے؟؟

دل ءِ تہا دست چِست کتگ؟؟

عیش ءُ نوشانی ہرجان بوتگ ئے؟؟

پہ سیاد ءُ سنگتاں راہ پچ کنگائے؟؟
شالا چو مہ بات۔۔۔

”من وتی گومازاں گُریزاناں، تو دگہ گومازی نگن پَکگ”

بے وسیں ”بلوچ” تنیگا بے سریں سیاست ءِ شِرد ءَ تاں لانک ءَ، سر مِکّوکائی مین اِنت، دگہ لبزانکی شِردے سربار کنگ بوت۔۔۔

اے شاطر ءُ عیّاریں رستر ترا ہزار رنگ ءَ ، ہزار رندا، ہزار جاہ ءَ مان گیشّینیت، ترا انچوش کنت کہ تو گیشء وت نہ بئے۔۔
انچو بیئان اِنت۔۔

زیکیں ہبرے، واجہ مبارک قاضی ءِ نام ءَ کراچی ءَ دیوانے جم دارگ بوت، دیوان ءِ چِن ءُ لانچ کنوک سرزاہرا بلوچ اتنت، مئے دوزواہ ءُ سنگت اتنت۔۔۔
سوشل میڈیا ءَ اے دیوان بڈا کُت،
ایر جنئگ بوت،
ڈوبارگ بوت۔۔
ڈوباروکانی تہا واجہ منیر مومن ءِ نام ہم سرنامگاں بوت۔۔
منیر مومنءَ دیوان ایر جتگ ات۔۔
مُردنی ئیں منا باور نہ بُوت۔۔

منیر مومن ءِ جند اے دیوان ءَ گون نہ اَت۔۔
باکے نیست،
مردم گون نہ کپیت،
دنیا اِنت،
دنیائی کار بنت،
دزگٹی بنت، بلَے وش نیاتکاں سوب کت،
گپ ءَ شُول وارت،
دْراج کشّ بوت۔۔
ٹولی بازی بوت۔
گُش ءُ دِہ بوت۔۔
جَن ءُ ور بوت،
ایرجن ءُ ڈوبار بوت،
آ گپ گْوات ءَ بُرت

دیر نہ گْوست نوشکی ءَ اجبیں سرحالے ءَ دیوانےءِ جار پِرّینگ بوت۔

”سائنس، لبزانک، ربیدگ”؟؟؟؟؟

ہما مردم داوت دیگ بوتگ اتنت، بَلے اے دیوانءِ بندوبست کنوک سرکاری مردم اتنت۔۔
لبزانکی مردم نیست ات۔۔
گوش اشکنگ ءَ اے دیوان ءَ منیر مومن ہم گون بوتگ۔۔۔
(اگاں اے ہبر راستے، گُڑا من گُشاں دْریگتے استاد اے دیوان ءَ ہم مہ شُتیں)

پدا ڈُہلاں دو چاپی مَنڈ اِت،
پدا چنڈینگ ءُ نازینگے بِنا بوت،
ساجد نور ءِ پوسٹے فیس بُک ءَ شنگ بوت۔۔
اے بری منیر مومن شودگ بوت۔۔

سیاست ءَ پد لبزانکی مردم ہم بہر ءُ بانگ کنگ بوت انت، دلگْرانی ءُ دوری ءِ دگہ شَمے پَچ کنگ بوت۔۔

ما پدا یکبرے سر جہل کُت انت، زمین چُنڈ اِت۔۔

جُست ءُ پَسّو بوت،
ما پْروش وارت،
گوں سنگتاں دزبندی کت کہ ”بیلہ ءَ نندئے جام ءَ سلام کن ات”۔۔

چیزے دوزواہءَ تَہمار کُت، ہبر بُرزا نہ بُرت، بلے لہتیں سنگت ءَ بد بُرت کہ ”گوں دگر ءَ اِنت چو پُگ ءَ اِنت، گوں وتا اِنت چو جُگ ءَ اِنت” ؟؟؟

ما وتا یک کِرّ کت،
بے وانک بوتیں،
جیڑگ بِنا کت،
اے چہِ کسہے؟؟
چہِ ہبرے؟؟
چونیں جیڑہے؟؟

”کُچک ءِ رَمگ نہ بیت”
وت کُرتِن ءَ توجیل نیست۔۔

ما پرچا یک پروگرامے،
یک برنامہے،
یک راہے نہ گِریں ءُ رہادگ نہ بیں۔۔۔
ما چیا وتی بہر ءُ بانگ کنوک ءَ بے سوب نہ کنیں۔۔؟؟!!
مئے درد یک،
مارشت یک،
راہ یک،
منزل یک،
مرگ ءُ زند یک،
جند یک،
کار ءُ کارپد یک،
گُڑا ما چیا ہم پَتّ نہ بیں؟؟
ہم سَنّت نہ بیں۔۔؟؟
سِرکِچّ نہ وریں۔۔؟؟
چیا تِینّ ءُ تاپگ ایں؟؟

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

زرگل ءِ زند

نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ

ھپتمی بَھر

دی بلوچستان پوسٹ

ششمی بھر

روچ جھل بیگاہ بوان اَت، لِوار تُستگ اَت ءُ کمو سارتیں گْواتے اوں کشّگ ءَ اَت، نادْراھجاہ ءَ مردم باز کم اَت بس لھتیں نادْراھانی مردم کینٹین ءَ پہ چاھے چیزے گِرگ ءَ آھگ ءَ اِت اَنت ءُ لھتیں مردم ایمرجنسی وارڈ ءِ دیم ءَ دْرچک ءِ ساھگ نشتگ اِت اَنت،

ھاں سکی جان ھال کن تو مروچی اے وھد ءَ نادْراھجاہ ءَ ترا ھیر اِنت؟ کینٹین ءِ سنگت

جی منی یک مردمے نادْراہ اِنت من ھمائی ءِ پانگوں پمیشکا روگ نہ بوتگ.چاھے بیار کہ منی سر مروچی سک درد ءَ اِنت، بلکین ءَ ھمے چاھے سر ءِ درد ءَ وڑ ءُ پیمے بہ کنت دگہ وڑ ءِ نیست.

من چاھے وارت ءُ پہ نادْراہ ءِ واستا چیز زُرت ءُ وارڈ ءَ شُتوں. بَلے سنگت انگت وتی ھما جاہ ءَ واب اِت اَنت ءُ ھچ سما ءَ نہ اِت اَنت کہ ما نادْراھانی دَوا ءُ دَرمان کنوک اِیں.ھیر من ھچ توار نہ کرت ءُ من چار اِت من انگت ھمِد ءَ آں، بِلّے سنگت وپتگ اَنت، من وتی نادْراہ ءِ کِرّ ءَ شُتاں داں نادْراہ واب اِنت، من ورگی چیز ایر کرت اَنت ءُ ڈنّ ءَ دَر اَتکوں، ایدگہ نادْراھانی ڈِرپ ھتم بوتگ اَنت، من ڈِرپ کشّ اِت آں.

مارا باریں ڈاکٹر کدی موکل دنت کہ مارا گِس ءَ روگی اِیں کہ مئے زھگ ءُ مال یلہ اَنت ءُ باریں چے ھال اِنت اِش، یک نادْراھے ءِ زالبولے ءَ من ءَ جُست کرت….

شَپ ءِ ڈاکٹر نادْراھانی چارگ ءَ کیت گُڑا شمئے نادْراہ ءَ چار اِیت ،باریں چون اِنت، گُڑا ھما وڑ ءَ شمارا ڈاکٹر سوجے دنت ءُ باریں شپ ءِ داکٹر شمارا چے بُہ گْوش اِیت، من چہ نادْراہ ءِ کِرّ ءَ دَر اتکوں ،اسٹاپ روم ءَ اتکوں سنگت نِشتگ اِت اَنت ءُ وتی چمّانی مُشگ ءَ اِت اَنت،

شما نادْراھانی ڈرپ کَش اِتگ اَنت کہ نا باریں؟

اِناں یار ما واب کپتگ اِیں ءُ ما گْوشتگ تو ھمِد ءَ ئے نادْراھانی ھیال ءَ دار ئے، تو زاناں ڈرپ نہ کش اِتگ اَنت؟
من وَ کش اِتگ آں ءُ شرّ اِنت کہ کارمستر ءَ نہ یتک ءَ چوناھا ءَ شمارا بے ازت ئےِ کرتگ اَت ھاھاھاھاھاھاھا.

من یکبرے پَد ءَ کمرہ شمار( نمبر) پنچ ءَ شُتوں کہ باریں زَرگُل چون اِنت ،من چار اِت زَرگُل آگاہ اِنت ،من زَرگُل ءَ جُوش وارینت تاں زَرگُل من ھُورت ھُورت چارگ ءَ اِنت ءُ دگہ ھچ ئےِ نہ گْوشت. بس چمّ ئےِ ارسیگ اِت اَنت، من زانت کہ زَرگُل وتی زِند ءِ ءُ وتی بے وسی ءِ بارو ءَ جیڑگ ءَ اِنت کہ مروچی اے نادْراھجاہ ءَ اوں منی سیاد ءُ وارسے منی ھمراہ نہ اِنت ءُ نہ من ءَ زھگے ھست کہ مروچی منی دیم پہ دیم ءَ مِشتین اَت ءُ من ءَ جُست ئےِ بہ کرتین کہ منی ماس تئی نوں نادْراھی چون اِنت؟ بَلے من ءَ کس نیست ھاں من ءَ سیاد ءُ وارس ھست اِنت ، بَلے درد وار …………؟

منی مات نوں روچ بیگاہ بُوَگ ءَ اِنت، من گُڑا چہ تئی موکل ءَ وتی گِس ءَ رو آں ءُ تو وت ءَ ھچ تکانسُر مہ کن، من دومی کمرہ ءِ نادْراھانی مردماناں گْوشاں، آ تئی ھیالداری ءَ کن اَنت ءُ من کینٹین والا ءَ را گْوشتگ آ تئی واستا شرّیں ورگ کار اِیت، من انشاءاللہ باندا سُھب ءَ مھلہ کایاں ءُ من اسٹاپ ءِ مردماناں گْوشتگ آں، آ ھم تئی دَوا ءُ درماناں ترا دَے اَنت شَرّ.

شَرّ منی زھگ اللہ ترا مدت بات، بَلے من ترا باز جنجال کرتگ.

اِنّاں منی ماس من ھچ جَنجال نہ اوں منی وش بھتی اِنت کہ من شمئے وڑیں یک ماس ءُ گْوارے ءِ را وتی نِزوریں کوپگاں کُمکے کنگ ءَ اوں.

من دومی کمرہ والا نادْراہ ءِ مردماناں کلوہ داتگ کہ پنچمی کمرہ ءَ اے وڑیں زالبولے ھست آئی ءِ ھیالداری ءَ بہ کن اِت کہ دگہ کس ئےِ نیست.

شَرّ ابا، مئے وتی ماس ءُ گْوار اِنت تو وت ءَ ھچ پریشان مہ کن، ما ھمد ءَ اِیں، یک زالبولے ءَ گْوشت.

من چہ نادْراھجاہ ءَ دَر اتکاں ءُ وتی گِس ءِ نیمگ ءَ درکپت آں، درائیں راہ ءَ ھمے جیڑگ ءِ تہ ءَ اَت اوں کہ باریں زَرگُل ءِ چے ھال بیت،باریں زرگُل ءَ چونیں زِندے گْوازینتگ، باریں زَرگُل ءِ گناہ ءُ میار چے بوتگ کہ مروچی زَرگُل ایوک ءُ تھنا ءَ ماں نادْراھجاہ ءَ کپتگ ھمے ھیالاں گوں من گِس ءَ سر بوتاں.

من وھدے، چاہ، آپ، نان ھرچی کہ دپ ءَ کرت آں، تاں منی ھیال ءَ بس منی چمّانی دیم ءَ زَرگُل ھشکیں لُنٹ ءُ ارسگیں چم اَنت کہ ھچ دور بُوگ ءِ وڑ ءَ نہ اَنت. نہ من دگہ کتابے ءِ وانگ ءِ وڑ ءَ اَت آں ءُ نہ دگہ گردگ ءُ ترگے ءِ وڑ ءُ پیمے ءَ بس وتی کمرہ تہ ءَ کتابانی کش ءَ نشتگ اَت آں، اناگہ ءَ منی گْوانکو( موبائل) ءَ گْوانکے اتک من شمار چار اِت تاں مھروان ( مھروان منی مھر ءِ نام اِنت ءُ چوناھا آئی ءِ نام ءِ مھر جان اِنت بَلے من پہ دوستی ءَ مھروان ءِ نام ءَ توار کرتگ) ءِ شمار اِنت.

مھروان: ھلو’ ھال کن تو مروچی من ءَ نہ کلوھے راہ داتگ ءُ نہ گوانکے( رِنگے) کرتگ ھیر اِنت؟

جی من کمو دزگٹ بوتگوں ءُ مروچی نادْراھجاہ ءَ اے وڑیں نادراھے اتک ءَ من گوں ھمائی ءَ دزگٹ بوتگوں پمیشکا تئی گوں ھال ءُ اھوال نہ بوتگ بہ بکش ءُ من زَرگُل ءِ دْرستیں کِسہ گوں مھروان ءَ کرت آں، من چاراں مھروان چَٹ ھاموش بوت بس ھچ نہ گْوشگ ءَ اِنت.

ھاں ھال کن ھاموش بوت ئے ترا چے بوت؟

مھروان: تو کہ زَرگُل ءِ اے دَردیگیں کِسہ کرتگ گُڑا من چوں ھاموش نہ باں منی دل سک پدرد بوت، گُڑا من باندا گِس ءَ چہ نیمونے کناں زَرگُل ءِ چارگ ءَ کایاں ءُ تو شر کرتگ کہ زَرگُل ءِ کمک کرتگ ءُ انگت کمک ءَ ئےِ بہ کن کہ مئے وتی ماسے ءُ دگہ کس ءِ نیست.

نوں تو وش ئے یا انگت گوں من دل گران ئے ھاھاھاھاھاھاھا؟

مھروان: من زاناں گنوکے ءَ کہ گوں تو دل گران بِہ آں ھاھاھاھاھاھا.

من سُھب ءَ مھلہ چہ واب ءَ پاد اتکوں، چاھے وارت دیم پہ نادْراھجاہ ءَ رھادگ بوتاں، باریں زَرگُل دوشی وتی نادْراھی ءَ چوں بوتگ.

نادْراھجاہ ءَ سر بوتاں تاں شَپ ءِ اِسٹاپ روم ءِ سنگت ساڑی اِت اَنت، من کمو سنگتاناں دْروت ءُ دْراہ باتی یے کرت ءُ زرگُل ءِ کمرہ پچ کرت کمرہ ءِ تہ ءَ پُترتاں تاں زَرگُل ڈرپ لگ اِتگ ءُ زَرگُل واب اَت.

اَلی

نبشتہ کار: مُلا مَلنگ

دی بلوچستان پوسٹ

راستیءِ تام انچو تہل اِنت چو جورءَ اِنت ۔انچیں یک راستی منی زردءَ درّان کنت چہ منی آہ ءِ توارءَ در کیت اے راستی ءَ من کدی نہ منّیتگ ءُ بوتک کنت انگت ھم باورءِ کچّءَ نہ اِنت۔۔ آ راستی اَلی ءِ شہیدی اِنت۔۔ گشگ واہ وش اِنت کہ شہید کدی ھم نہ مراَنت من ھم اے گپءَ منّ آں بلے آ یاتاناں کے سرپد کنت کہ سنگت شت نی شما ھم مارا پہ سرجمیءَ بل اِت جھدءَ۔۔۔ مدام کہ منی دیمءَ اَلی نام گوْزیت گڈا منءَ گوْنءِ بنڈ یات کیت کہ پروشت من بلے بڈ تو کرت۔۔ اَلی مرچی بیا سرجمیءَ وتی دلءِ لڈّاں کش آں من ۔۔ تو وت واہ نمیران بوت ئے بلے منی نزوریں بالادءِ سرا ساجیءِ کوہی بارے ایر کرت ئے ۔۔ تو کندان کندان ءَ مرگءَ را زندءِ کرت ئے بلے منی زند ءِ وشیں کندگ ھم برتنت گوں۔۔ ترا یات بیت تو الاجءَ شتگ ات ئے ھما جاہ یات بیت ھما جاہ۔۔۔ منءَ کوہءَ کدی چو ملور نہ کرتگ ات داں ھما روچءَ منءَ سما کپت کہ اَلی الاج ءَ شتگ آ روچ پہمن یک نہ وشیں روچیءَ بلے جھد ے سگگ واہ مئے آدت اِیں۔۔ تئی داتگیں داد کہ منءَ دئیگءَ دل نہ بوتگ من دات کسےءَ کہ تو منءَ یات میائیت ۔۔ بلے مرچی پدا یات پیداک ئے تو۔۔ تئ کندگ ۔۔ تئی گپ ۔۔ تئ دلبڈی شھگل ۔چیڈَگ درست یات پیداک اَنت چون کناں من۔۔ تو پیوندءِ منی جانءَ ۔۔ آ روچ منی زندءِ مزنیں ردی یے ءِ روچ اَت کہ تو یک نیمگےِءَ ءُ من دگہ نیمگےِءَ سپرءَ شت اوں۔ من گشت ترا من کائیاں گو تو بلے واجہ ءِ سر سلامت بات منءَ مکنءِ کت من جاھلی نہ دات اے درد انگت منءَ چُنڈ اِیت پرچا جاھلی نہ دات۔۔ ءُ دومی تئی شہیدیءِ روچءَ منی نہ وسءُ لاچاری ءَ منءَ پروشت کہ منی نہ دوْرھائیءَ چہ تئی دیدار کرت نہ کت گم نہ اِنت منءَ بلے اےدرد منءَ بوت کہ ھما سنگت منی ماس اَت پت اَت برات اَت درس اَت چہ من جتءَ بوت شت ۔

کمّے دیدار ھم نسیب نہ بوت چو کہ شیخوءِ نہ کرت دیدارمن انچو تئی ھم ۔۔ اے یات زندگ اَنت روتگ جنان اَنت ھمے ھاترا ۔۔ ۔ کندگ ءُ گریوگءِ دِگریءَ من کرت نکن آں بے تئی ءَ منءَ گپ کنگ ھم وارءَ نہ وارت گنگی ءَ دل نہ منّ ایت تو سرجمءَ چہ جبینءَ منی درکن وتءَ یا منءَسرجمءَ وتی یاتانی سگگءِ تاگتءَ بدئے ۔۔ بے ترا وش نہ اِنت شور ۔۔

واتر بکن پُلّیں اَلی
ماتیں اَلی
بے تو منءَ ھچ وش نہ بیت
شورءِبدن
کندگ مج اَنت
زردءَ رج اَنت
روچ ءِ تلءَ رژنے کِش آں
سوچاں شپءَ
استال گِراں
ماہ ءَ چن آں
بس تو اَلی واتر بکن
بے تومنی زندءِ سپرسرجم نہ بیت

بلوچ راج ءُ بلوچ راجی جیڑہ

نبشتہ کار: داد بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

اگاں یک کسے یک گَلے ءِ راھشون اِنت یا کہ یک ادارھے ءَ گوں بندوک اِنت ،گڑا آ ھما گَل ءِ یا ھما ادارہ ءِ نیمگ ءَ چہ بلوچ راجی جیڑھانی سر ءَ گپ کنت آئیءَ را اَلّمءَ ھک ھست اِنت ءُ آ گپ کُت کنت ، بلے کسے ھچ ادارہ ءُ گَلانی تَہ ءَ نہ اِنت گُڑا آ وت یک شکسے یکّیں وتی جند ءِ زات اِنت ، آئیءَ را اے ھک چہ کجا رسیت کہ تو بیا ءُ بلوچ راجی جیڑھانی سر ءَ گپ بکن ۔ اگاں کسے گندگ ءَ اِنت کہ جاھے ءَ ردی یے بوگءَ اِنت گُڑا آ ھمے ردی ئے گپءَ را پہ یک گَل ءُ ادارھے ءِ سر بکنت دانکے ھما گَل وت ھمے جیڑہ ءَ گوں زانت ءُ سرپدی ءِ گوما گیش ءُ گیوار بہ کنت۔ اے بلوچ راجی آجوئی جنز اِنت شمبو ءِ شگنزّ نہ اِنت کہ ھرکس تْرندآپ (شراب) وارت وتی ھوش ءَ نہ اِنت کیت راجی جیڑھانی سر ءَ گپ ءَ شُرو بیت وت ھم نہ زانت کہ منی گپ ءِ سر کُجا اِنت ءُ بُن کُجا اِنت ۔۔۔ تو اگاں ڈاکٹرے ئے ، ماسٹرے ئے یا کہ اِزمکارے ئے تو ھرچی ئے بِلّے ، بلے تو یک زاتے ئے ۔ گَل ءُ ادارہے ءَ گوں بندوک نئے ترا کَئے اے ھک داتگ کہ بیا بلوچ راجی آجوئی ئے جیڑھانی سر ءَ ھنچو پہ دیم گپ بکن ۔۔بیزار چہ جیڑھانی گیش ءُ گیوار کنگ ءَ تئی ھمے بے سریں گپ دگہ ھزاراں جیڑہ پیداک کن انت۔

بلوچ یک مزنیں راجے کہ آئیءِ تہا شَرّیں زانتکار ءُ سرپدیں مَردُم ھست اِنت بلے کسے ھم جیڑھانی سرا چو بازارءَ پُتاری نہ کنت آ زان اَنت کہ جیڑھانی سرا گپ کنگ ئے جاگہ کجام اِنت ۔

اے بلائیں راج ئے تہا الّمی نہ اِنت کہ سرجمیں راج تئی ھیال ءُ لیکہ ءِ ڈول ءَ بہ بیت راج ئے تہا زانتکاریں مردم ھست اِنت ، بے زانت ءُ نا سرپد ھم ھست اِنت، وانندہیں مردم ھست اِنت ءُ بے وانندہ ھم۔

نوں تو یک زاتے ئے، تو کُجا ھر ھیال ءُ دیدانک ئے مردُماں وتی نیمگ ءَ آؤرت کن ئے ،تو اگاں چار کتاب ونتگ بلے چَتو ساری ھمے کار ءُ کِسب اے مردُماں چم ءِ وت دیستگ اَنت، مار اِتگ اَنت آ اشانءَ چَتو گیش سرپد اَنت ، پرچا کہ آھاں اے چیز چم ءِ وت دیستگ اَنت، تو وَ نہ دیستگ اَنت بس ونتگ اَنت، بلوچ راج ءِ تَہ ءَ چَہ وانندگاں گیش نا وانندگ سرپد ءُ زانتکار تر اَنت پرچا کہ آھاں وتی زندمان گوں ھمے جیڑھانی تہا گْوازینتگ اَنت ۔

چاگردی رسانکدار (سوشل میڈیا) ءَ را بلوچاں وتی ھر ءِ بند جاگہ کُتگ ھر کس کیت گْوش اِیت منی وڑ ءَ بکن اِت، من باز زان آں، من بس سرپد آں، منی واجہ تو کہ نگد کنگ ءَ ئے، بلے انگت شریءَ سرپد نہ ئے کہ نگد ئے جند چی یے ؟ پیسر ءَ نگد ءِ جِند ءَ شر سرپد بہ بو کہ نگد ئے جند چی یے گُڑا پد ءَ نگد کاری بکن ،نگد کنگ ءِ مول ءُ مُراد اے نہ اِنت کہ تو بدتریں جیڑہ جوڑ بکن ،نگد کنگ ءِ مُراد ھمیش اِنت کہ تو جیڑہ ءَ گیش ئیں، تو گپ ءَ را آؤرتگ ءُ ننگ ءُ ناموس ءَ سر کُتگ ، پہ زاہ ءُ بد ءَ سر کُتگ، تو گوں وتی بے سریں سوجاں راج ءَ را بہر بہرءَ کنگ ءَ ئے.

راج زاتانی مُہتاج نہ اَنت ءُ نئیکہ مُہتاج بنت ، زات مرچی ھست انت باندا نہ بنت ،تو یک زاتے ئے تو وتءَ را سَتر زانتکارے بکن ئے ،بلے کس تئی گپ ءِ منوگر نہ بیت دانکے تو یک گَل ءُ ادارھے ءَ گوں بندوک مہ بئے۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

یاسمِین کارِستے

نبشتہ کار : ایمُل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

زندگی کَسّہ کنت ءُ ھما کِسّہ کہ بلُک ءَ گرماگی ئیں شپ ءَ وتی لوگ ءِ دیم ءَ تگرد ءِ سر ءَ آورتگ اَنت، بِہ گند ئے آ وھد ءَ ما اے نہ مار اِتگ کہ اے کِسّہ ءِ پُژدر چی اِنت ۔اے چونیں مانا ءُ مکسدے دار اِیت ،بلے انوں من مارگ ءَ اُوں اے ھما کِسّہ اِنت کہ شھید رئیس جان ،شھید رازِک جان ءُ شھید ازل جان ءَ سکین دنت ءُ آ رو اَنت چینی قونصلیٹ ءِ سر ءَ اُرش کن اَنت ۔ اے ھما کِسّہ اِنت کہ یاسمین ءَ سکین ءَ دنت کہ آ وتی بچ ءَ پہ گُلزمین ءِ ھاتر ءَ ندْر ءُ کُربان بِہ کنت ۔

ھَو چہ یاسمین ءَ یات آتک، چوناھیگا یاسمین نامیں مردم پہ زمین شیدا بنت۔

ھَو یاسمین………..
ھما یاسمین کہ جیونی ءِ دلبند ءَ رُدیت یا مستونگ ءَ ، بلے یاسمین پہ زمین شیدا بنت۔

برے برے من گْوش آں منی مات ءِ نام ھم یاسمین بوتِیں ، پرچاکہ یاسمین زان اَنت کہ زمین چی یے…..؟ زمین ءِ مھر چی یے…..؟

آیاں اے گپ ءَ مردماناں باور کنائینتگ کہ بالگتر گورانی چراگجاہ نہ اِنت ءُ نیکہ دشتی بے دل اَنت ۔ اگاں منی دل ءِ بہ بنت من بلوچ راجدپتر ءِ نام ءَ یاسمین کن آں ، پرچاکہ یاسمین کِسّو یے ، ھَو کِسّو یے !

چیاکہ کسہ ھَلاس نہ بنت ، کِسّہ وتی باتِن ءَ دگہ ھزار کِسّہ رودین اِیت ۔ چوناھیگا راجدپتر گیشتر کِسّہ ءُ داستان بنت ، پرچاکہ ما آ نہ دیستگ اَنت تھنا اِش کُتگ ءُ ونتگ اَنت ھمے ھاترا …….

بلے لُمہ یاسمِین گوں چمّاں دیستگ پمیشکا…..

ھَو یاسمین ھم یک کِسّھے ، داں جھاں مان اِیت گیدی ءِ دلبند ءَ چو دْرپشوکیں سُھیل ءُ بام ءِ اِستال ءَ جلشک اِیت ، چو شھموکیں سگار ءَ ترپان کنت………

من ءَ یات اتک شھید رھیم جان ءِ نام ھم سگار اِنت ، چوناھیگا من ھما روچاں شھید رھیم ءِ مات ءِ کُلوہ تامُر کہ دیست گُڑا سرپد بوت آں کہ چہ سگاریں ماتاں ودی بوؤکیں بچ الّم سگار بنت ۔اے گپ باوری گپّے ھم نہ اِنت کہ یک ماتے وتی بچ ءِ شھادت ءَ راج ءَ مراد باتی بہ دنت ، بلے اے ھما

کَسّھانی کارِست اَنت کہ سرپد بُوَگ نہ بس مارگ بنت .

چوناھیگا بلوچ ھمک مات وتی بچ ءَ کسانی ءَ جنگ ءِ سکین ،نازینک ءُ لولیانی تہ ءَ دنت، بلے اے ماتاں لولی داتگ ءُ کارِستانی بھر ھم جوڑ کُرتگ اَنت کہ مئے داتگیں لولی بے مانا مہ بنت۔ پمیشکا زندگی ءِ کِسّہ روان کنت داں جھاں است اِنت ، بلے دگنیا تھنا کارِست بہ نزّار اِیت.

آ کارِست یاسمین ءِ رنگ ءَ بنت ، شھید رھیم جان ءِ مات ءِ رنگ ءَ بنت، شھید مجید ءُ شھید سگار امیربکش ءِ مات ءِ رنگ ءَ بنت ، اسلم شھسوار ءِ مات ءِ رنگ ءَ بنت ، شھید آسپ ءُ شھید آتپ ءِ مات ءِ رنگ ءَ بنت یا آ دِگہ ھزاراں ماتانی کارِست بنت۔۔۔۔۔۔۔ بلے نزّارگ کپ اَنت ۔

من بے ھال بوت آں ! من ءَ ھم زند ءِ کارِستے گون اِنت، بَلےھاموشیں کارستے ءُ اے ھاموشیں کارِست وھد ءِ ھمراھی ءَ ھَلاس ءُ ھاکانی تہ ءَ ھوار بیت۔ھَو منی بے مانائیں کارِست ھلاس بیت۔۔۔۔۔۔ ھَلاس بیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ بلے !

نام نہ گْواھیت۔۔۔۔۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

زمین ءِ اِشک

نبشتہ کار: مھم جان گُل

دی بلوچستان پوسٹ

زمین بے دروریں مڈّی یے ، پمیشکا ھر یکّے ءَ وتی زمین ءَ گوں بے کِساس مھر ھست کہ وتی ھلک ءُ بُن پیرُکی ھنکین ، زیبائیں سرڈگار ءَ سَک دوست دار اِیت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔

ھمے داب ءَ من ءَ ھم وتی مسکیں زمین سَک دوست بیت کہ پہ آئی ءَ باز ھُب ءُ واھگ داشتگ، بَلے وھد ءِ زوراک اَنچو زورآور اِنت کہ ساہ ءِ کَشگ ءَ ھم مکن ءِ گون اِنت.

چیاکہ منی سرڈگار ءِ زیبائی سَک جَلواہ ناک اِنت ،

پمیشکا درآمدیں باروٹیاں وتی تْرندیں نگاہ پمنّی مکھیں سرڈگار ءِ بھاریں ڈیل ءَ سک داتگ اَنت کہ داں ما اے وشیاں وتی بکن اِیں ، بَلے من پہ جزم گْوش آں داں منی راج ءِ باتن ءَ ارواہ مان اَڑ اِتگ پہ باروٹیاں اےوشی جور بنت ۔

چیاکہ پرے ماتیں سرڈگار ءِ پھازگ ءَ ھزاراں زمین زادگ ءَ وتی مھلبیں ھون شلّینتگ اَنت

بِہ گْوش !
من چتور اے ھوناں سرگْوز ءُ ماندات کن آں……….؟
من چتور لگوری ءِ پوشاکاں پوش اِت کن آں کہ سالونکیں بچّاں اے ڈگار ءِ سبزینگ ءَ گوں ھزار اُمیتیں ءُ واھشتاں ھَوار آپ ءِ بدل وتی ھون اِش رِتکگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔

اے راستے مرچی منی بانوریں دیار زُوراکانی دست ءَ لگتمال اِنت ، بلے من پہ سر جھل کنگ پیم نہ باں ۔اگاں من زوراک ءِ بیمّ ءَ لگور بِہ بیاں، گُڑا بے ریائیں وھد ءَ بِل ، من ءَ آؤکیں پدریچ ھچ داب ءَ نہ بکش اِیت ۔ پرچا وت ءَ رُزوا بکن آں۔

اگاں پہ ڈیھ ءَ ندْر بِہ باں، گُڑا پہ ابد زندگ باں ………، چیاکہ پہ ڈیھ ءَ ندْر بوتگیں سر ھر دؤر ءُ نوبت ءَ ھر زِرد ءِ رگ ءُ ریشگاں دم کش اِیت ءُ ودی بیت ۔

بیا اِت ندْر بَہ اِیں پہ ھاک ءَ
پہ راج ءِسُرمگیں باندات ءَ

راجی گَلانی آشوبی کِرد

نبشتہ: اسٹالن | رجانک: داد بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

اگاں ھر وڑیں راجی گَلے درامدیں( غیر) مُلکی زورگیری ( سامراجی ) ءِ بگیری ( خلاف ) ءَ جُھد ءَ اِنت آئی آشوبی بُوَگ ءَ اے المی نہ اِنت کہ آئی گوں پوریاگِریں تَبکی مردُم ھور بہ بیت۔ اے ھم المی نہ اِنت کہ آئی گَل یک آشوبی گَلے بہ بیت یا جمھوری راہ ءُ رھبندانی سر ءَ بہ بیت۔ نہ کہ اے المی اِنت آ گَل جمھوری ءِ منّوگر بہ بیت۔

پہ درور،امیر اُگانستان اے وھد ءَ وتی مُلک ءِ آجوئی ءَ پہ برتانیہ ءِ زورگیرئِے بگیری ءَ جُھد ءَ اِنت۔ امیر ءُ آئی سنگتانی ھیال باد شاہ دوست اَنت آ جمھوری ءِ منّوگر نہ اَنت۔ بادشاھی سرکار ءَ دارگ لوٹ اَنت۔بلے اے جُھد ءَ ما ھم آشوبی جُھد منّ اِیں۔

پرچا کہ اے برتانیہ ءِ زورگیری ءِ ھُنڈالاں نِزور کنت۔ پدا اے اُمیت بیت کہ اُگانستان ءِ آجوئی گل بادشاہ ءِ دست ءَ پرچا مہ بیت۔ سوبمند بوت برتانیہ ءِ زورگیری ءَ نزور کنت۔ بلے دومی نیمگ ءَ، کرنسکی،رنیوڈیل،چرنوف،ڈائن، ھنڈرسن ءُ کلائنس دگہ دگہ۔۔۔۔ اے وڑیں جمھوری دوست یکجاھی ءُ آشوبیانی دروراں بُزور اَنت آیاں کہ جُھد کُت آیاں مُز اے بوت زورگیر بے سوب بوتگ اَنت۔آ چَہ پیسر ءَ گیش توانگّر بوت اَنت چوناھا اے کُجا بوتگ کہ آیانی جمھوریت دوست ءُ یکجاھیت دوست بوتگ اَنت۔ بلے آیانی گَل ھچ وڑ ءَ آشوبی نہ اَتاں۔
مِسر ءِ پوریاگِر ءُ زردار (سرمایہ دار)زانوگر وتی مُلکے آجوئی ءَ پہ جُھد ءَ اَنت۔آ ھم آشوبی اَنت پرچا کہ آیانی سوبمندی ءَ چَہ برتانیہ ءِ زورگیر نزور ءُ برباد بیت۔اگاں مِسر ءِ آجوئی گَل ءَ زرداریں مَردُم دیم ءَ بُرتگ اَنت بلّے آ یکجاھی ءَ سک ناوش اَنت۔ ایشانی بگیری ءَ برتانیہ ءِ پوریاگِر سرکار ءَ را پہ دائمی تمرد ءُ توان کنگ ءَ جُھد ءَ اَنت۔ اگاں برتانیہ ءَ ئِے پوریاگِر ءُ سرکار ءِ باسکانی نزدینکی گوں پوریاگِران اِنت آ ھم یکجاھی یے منّوگر اَنت۔لینن گْوشتگ کہ راجی گَلاناں اے زانگے اِنت کہ اے آشوبی اَنت یا آشوبی نہ اَنت،گُڑا مارا لوٹ اِیت کہ ما آیانی درائیں جمھوری ءَ مَہ چار ایں بلکیں آیاں اے رنگ ءَ بچار ایں کہ زورگیرانی بگیری ءَ سرجمیں دنیا ءَ جنگ بیگ ءَ اِنت۔ اِیشان ءَ اے گَلانی مَدت گون اِنت یا نہ،آیاں پائدگ رس اِیت یا نہ،اگاں یک راجی گَلے ءَ را یک زورگیر ءِ بگیری ءَ مْیان اُستمانی کمک رس اِیت نہ گُڑا آ راجی گَل بوت کنت۔ آشوبی بہ بیت اگاں تاوان بار کنت گُڑا آ آشوبی گَلے نہ اِنت۔

بلے آ راجی گَل ءِ کار ءُ کَسب یکجاھی ءُ جمھوریانی دست ءَ بہ بیت یا زردار ءُ بادشاھانی دست ءَ بہ بیت ما ھچ راجی گَل ءَ چَہ دنیا ءِ (عام) سیمسراں چَہ جتا کُت نہ کن اِیں۔مارا لوٹ اِیت کہ ھر راجی گَل ءَ را میان اُستمانی راہ ءُ رھبندانی سر ءَ ایر بکن ءُ پہ آئی ءَ راہ ءُ در ءِ پچ بکن اِیں۔

تْرانگ

نبشتہ کار: ظہورفضل

دی بلوچستان پوسٹ

ھما ترانگ کیت کہ تو مدام ھمک سھب ءَ من ءَ واب ءَ چہ پاد کتگ کہ پاد ءَ گنوک کہ نو روچ سرے بان ءَ اِنت ءُ تو انگہ نپاد ءَ یل ندئے ، من پمیشا داں دیر ءَ واب بیتگاں کہ منی مات ءَ یک بلاھیں چادرے منی کِلہ ءِ سر ءَ داتگ کہ روچ من ءَ مَلگ اِیت ءُ منی واب ھراب مہ بیت، بَلے مات ءَ مدام گشتگ کہ اگاں روچ ترا پاد نہ کنت بلے اے شیطانیں ھِناء ترا گُڑین اِیت ءُ پاد کنت ،،،

برے برے من ھما تْرانگاں کپاں کہ تو وتی گُد دوچگ ءِ وھد ءَ من ءَ نیم چمّی چار اِتگ ءُ پد ءَ کسانوکیں لوسوکے داتگ، من ءَ سک بَد اتک ءَ، ھمے لوسوک سر ءَ بَلے من ترا ھچ گُشت نہ کتگ شیطان ۔۔

ھَو ھما تْرانگاں ھم کپاں، گند ئے تو مدام ٹانکی ءِ سر ءَ آپ ءِ رَند ءَ اتکگ ئے ءُ من لوگانی پیشگاہ ءَ ھمک بیگاہ ءَ تھت سر ءَ کتاباں گوں مشکول بوتگاں، تو کہ گْوستگ ئے گُڑا اَلّم منی سر ءَ آپ شانک داتگ ءُ من ءَ گُڑینتگ ءُ من جاہ سِرّ اِتگ ءُ ترا دُوایے ھم داتگ ۔۔۔

ھو ھما ترانگ ھم من ءَ ماندار اِیت کہ تو برے برے وتی لوگ ءَ نشتگ ئے ءُ مولوی مھمد اُمر ءِ واز پِرکت ءُ گوشداشتگ ءُ من ترا کَلاگ بستگ کہ تو مدام نماز ءَ واز کن ئے پہ لالچ ءَ کہ ترا شرّیں مردے بہ گیپت ، ترا سک بَد اتکگ ءُ تو سُھر سُھر تَراِتگ ئے کہ من بھ مرد نَہ گر آں ءُ پہ من ءَ کسّے ءِ گْواجار میایات ،،،

اے تْرانگ دْرست ھِناء ئیگ اَنت ،ھِناء منی ھمساھگ اَت ،بَلے مدام مئے لوگ ءَ اَتک ، برے گُد دوچگ ءَ اتک ءُ برے ٹانکی ءِ سر ءَ آپ ءِ رند ءَ بَلے اَلّم ھمک روچ سھب داں بیگاہ ءَ ھِناء گیشتر مئے پَلّ ءَ اَت ، ھِناء سکیں شیطانوکیں ،وش گپّیں ءُ وش رویں جنکے اَت۔
وھدے کہ من ء دیست اَلّم گوں من ئےِ شیطانی ئےِکت، من ھم زانتگ اَت کہ ھِناء من ءَ دوست دار اِیت، اے منی تب ءَ زانت پمیشا گومن گیشتر شیطانی ئےِ کت ءُ من ھم ھِناء کہ دیست منی دل ءَ گُشت چیڑین ئےِ، بِلّے ھِناء شیطانی یے بکن، پرچاکہ من ءَ ھِناء شیطانی دوست بوتگ اَنت ءُ بَد ھم گش ئے اتکگ اَنت ، لھتیں وھد ءَ پد ھِناء ءَ پہ گْواجارے اتک ءُ ھِناء سُور کت ءُ مردے گیپت.
منی سر پہ درانڈیھ کپت، ھمے ترانگاں شش سال گْوست کہ یک روچے من ءَ ھالے رست کہ تئی ھِناء جنوزام بوتگ ءُ ھما لاڈوکی ءُ شیطانی سیاھیں گُدانی تہ مُرتگ اَنت ۔۔۔۔۔۔۔

ماس ارزملک

نبشتہ کار: سرباز وفا

دی بلوچستان پوسٹ

اگاں مردم راجی جُنزاں چمشانک بِہ دنت ءُ گوں اُورت نگاھی ءَ بچار اِیت مردم ءَ را شر شرّیں کِردار گندگ ءَ کیت۔ راجی جُنزانی تہ ءَ کسان ءُ مزن ، پیر ءُ کماش ،ماس ءُ گھار، کسان ، کسانیں زھگ ھرکس راجی جُنز ءِ بھر بوت کنت۔ ھر گونگیں مردم است۔ شرّی ھما شے اِنت کہ ھرکس ءَ لاچار کنت کہ آئی ءِ نام ءَ بہ گیت۔ ھر راج ءِ تہ ءَ شرّیں کردانی واھُند است انت ،ھما مردم کہ آ راجی جُنزانی بھر بوتگ اَنت ۔

اگاں وھدے ما وتی بلوچ راجدپتر ءِ سر ءَ نگاھے شانک بہ دے اِیں، گُڑا گل ءَ بال بَہ اِیں ءُ واجہ ھدُا ءِ شُکر ءُ منّت ءَ گِر اِیں کہ منی راج یک شرّیں راجدپترے ءِ واھند اِنت ۔ اگاں دگنیا ءِ تہ ءَ آ دگہ راجانی کربانی ھست اَنت ، گُڑا منی راج ءِ تہ ءَ ارچ اُمر ءِ یل ءُ کُنگریں بلوچ پُسّگ ھوار اِنت ۔منی اے گیرتمندیں راج ءِ ھر مردم پہ راجی جُنز ءِ ھاتر ءَ گون اِنت ، اے راجی زرمبش ءِ تہ ءَ ھر وڑیں ، بزاں دھکان، بزگر ، شپانک ، پوریاگر، دریا ورد ، وانندگ کُل ھوار ءُ آیانی کُربانی ھمگرنچ اَنت ۔

ھمے داب ءَ اگاں ما بلوچ ماسانی کُربانیانی نمیگ ءَ نگاھے دْور بہ دے اِیں، گُڑا مارا بلوچ ءِ بازیں ماسانی کُربانی، آیانی توکل ءُ دل جوئی گندگ ءَ کا اَنت ، بلوچ راجدپتر چر ءِ کِسّہ ءُ داستاناں سرّیچ اِنت کہ بازیں ماساں پہ بھادری وتی بچاناں مڑاداری ءُ میارجلی ءِ سکین داتگ ۔ ھکّ ءُ راستی ءِ راہ اِش شون داتگ۔ دودا ءُ بالاچ ءِ ماس بہ بنت یا میر کمبر ءِ ماس ، بلکیں آیانی داتگیں کُربانیاناں کرن پِر گْوستگ انگت گیر آرگ بنت ۔ چیاکہ پہ ھکّ ءُ ننگ ءَ ببا داتگیں سرانی داستان کدی بے ھال کنگ نہ بنت ۔ بلے اے بیست ءُ یکمی کرن ءِ تہ ءَ بلوچ ماساں دگہ یک نامے زندگ کُرتگ کہ ما ھما ماسانی پُشپد ءُ پدریچ ، ما ھم پہ وتی ننگ ءُ راج ءِ پاسپانی ءَ نُگرھیں بچّانی ندْر کنگ ءَ چَک ءُ پد نہ بَہ اِیں ۔

اگاں ما بلوچ راجدپتر ءَ چار اِیں گُڑا چاردہ (14) اگست پہ بلوچ راج ءَ چونائی ءَ یک سْیاھیں روچے زانگ بیت ، چیاکہ چاردہ (14) اگست نوزدہ سد ءُ چل ءُ ھپت (1947) ءَ ھمے ناشر کاریں ڈیھ بزاں بے بُن ھِشتِیں پاکستان ءِ جوڑ بُوَگ ءِ روچ اِنت ۔
ھمے روچ ءَ بزاں چاردہ ( 14) اگست دو ھزار سینزدہ (2013 ) ءِ روچ مارا کولنج ءُ گمیگ کنت ۔ھمے ھاتر ءَ کہ نام گیپتِیں پاکستان ءِ درندگیں لشکر بلوچ ورنایانی بے مٹ ءُ ملّیں رھشُون ءُ بی ایس او آزاد ءِ گْوستگیں بُنجائی کار گُشاد سنگت رزا جھانگیر بلوچ ءَ گوں بلوچ نیشنل موومنٹ کیچ دمگ ءِ کماش بلوچی ءُ اردو زُبان ءِ جْوانیں آشوبی نبشتہ کار سنگت امداد بُجیر ءَ ھَوارشھید کنت.
راستے کہ دُژمِن اے رھشُوناں جسمانی دْروشم ءَ چہ بلوچ راج ءَگسر ءُ گستا کنت بلے آیانی داتگیں آشوبی درونت ، پنت ءُ سوج بلوچ راج ءِ انگت رھشُونی ءَ کنگ ءَ اَنت ۔

ھمے روچ ءَ شھید رزا جھانگیر ءِ مھکیں ماس ارزملک گوں نازینکاں وتی ٹھل ءُ تلاھیں بچّ ءَ گُڈّی وابجاہ ءَ بزاں ماتیں گُلزمین ءِ کُٹ ءَ واپین اِیت ءُ پہ بلوچ راج ءِ پرزنداں ، پہ بلوچ ءِ ماساں نوکیں درونتے دنت کہ آ درونت سرجمیں بلوچ راج ءَ یک ھمت ءُ توکلے دنت ، چیاکہ آ پہ ناز ، پھر ءُ شان رزا جان ءَ شھیدی ءِ پوشاک ءَ پوش اِیت ءُ کمیں ھم لپرزگ نہ بیت ۔

ھمے پیم شھید امداد جان ءِ مات ھم پہ مڑایے امداد جان ءَ پُلگُدیں سرڈگار ءِ دامُن ءَ واپین اِیت۔
چر ءِ گْواچنیں داستان ءَ پیسر شھید ڈاکٹر ھالد جان ءِ ماس ءِ ، اسلم شھسوار ءِ ماس ءِ، شھید مجید جان اول ءُ جونئیر ، سگار امیر بکش ءِ ماس ءِ یا دگہ ھزاراں بلوچ ماسانی کسہ راجدپتر ءَ نکش اَنت کہ آیاں وتی چمّانی چراگ پہ بلوچ راج ءِ باندات ءَ سوگات کُتگ اَنت ۔بلے ماس ارزملک ءِ ھما تامُر کہ شنگ بوتگ کہ شھید رزا جان ءِ کُنٹ ءَ گوں نازینکاں ماں مانش ءَ برگ ءَ اِنت آ نازینک تامُر بازیں ماساناں ھمت ءُ توکل ءِ جزبگ شکساھیت۔ چد ءُ پد شھید ریھان جان ءِ ماس لُمہ یاسمین ءِ بہادری ءُ شیرزالی بے مٹ اِنت۔ بلکیں اے جھد دیم پہ منزل ءَ راھی اِنت ،

انگت دیم ءَ دگہ بازیں ماسانی سکین ءُ دلبڈّی دیم ءَ کاینت ۔ پمیشکا من اے گپّ ءِ گْوشگ ءَ رد نہ باں کہ ماس زرملک ءِ شیرزلی ءُ بھادری، آئی ءِ ھمت ءُ توکل مئے بلوچ ماسانی رھشونی ءَ کنان اِنت ۔ پمیشکا بلوچ راجدپتر اے دابیں کُربانیاں کدی شموش اِت ءُ بے ھیال کُت نہ کنت ، بلکیں راجدپتر ھر وھد ءَ اے گواھی دنت کہ ماس ارزمک ءِ دابیں ماسانی کربانی بے مٹّ اَنت ، چیاکہ ماس ارزملک ایوک ءَ شھید رزا جھانگیر ءِ ماس نہ اِنت، بلکین ءَ بلوچ راج ءِ ماس اِنت ءُ بلوچ راج ءِ ماسانی دْروشم ءَ زانگ بیت ۔

هسا بِجّار ءِ ” شپّاس ” سرا کسانیں ترانے

نبشتہ کار : شادین شاد

دی بلوچستان پوسٹ

من هَر وہد کہ نوکیں آزمانکی کتابے واناں ،، من ءَ انچو گُمان بیت کہ لبزانک ءِ تہ ءَ آزمانک ءِ باندات رژنا اِنت
همے زیّتاں واجہ هِسا بجّار ءِ کتاب کہ شِنگ بیتگ همشی ءِ بابت ءَ وتئ هیالاں درشان کَنگ لوٹاں ،،، من لبزانک ءِ نودربرے ءِجُہت ءَ هرچی کہ مار اِتگ هما یاں درانگازگ ءَ آں ،،، چونہا اے منی کار نہ اِنت ،،، اے کار نگد کارانی ئیگ اِنت بائد هما گپّ بہ جِن اَنت – من اِشتاپ کُتگ ءُ دومی منی مارِشتاں مناں سِکین داتگ کہ بائد اے کتاب ءِ سرا وتئ هیالاں درشان بکن – منی واک اینچو نہ اِنت کہ من واجہ هسا بِجّار ءِ وڈیں مردمے ءِ آزمانکانی سر ءَ گَپّ بِجناں بلے انچوش گُشنت کہ کتاب وہدے چهاپ ءُ شِنگ بیت گڈا آ وانوک ئیگ اِنت – من اے کتاب ءَ وتئ سرپد بیتگاں ءُ وتئ هیالاں گشگ لوٹگ ءَ آں

شَپّاس هسا بجّار ءِ آزمانکانی دومی کتاب اِنت ،،، من چِدو پیسر هسا نہ وَنتگ بید ءِ سوشل میڈیا ءَ –
اے کتاب فروری 2019 ءَ چہ علم ءُ ادب پبلشر ءِ نیمگا چہ چهاپ ءُ شِنگ بیتگ ،، اے کتاب ءِ تہ ءَ درستی هَژده آزمانک ءُ پنچ آزمانکک هوار اِنت –

اے کتاب ءِ کُلّ 104 تاکدیم اَنت – کتاب ءِ بُنگیج دو آزمانکک ” چہ وت ءَ گسر کَپتگ اَت ” ءُ ” دل ءِ دریگ ” علامتی دروشم ءَ نوشتہ کَنگ بیتگ اَنت ، ءُ کتاب ءِ آ دگہ آزمانک بیانیہ ءِ تکنیک ءَ نوشتہ کَنگ بیتگ اَنت –

اگں واجہ هسا بِجّار ءِ آزمانکانی بُنگپّ ءِ بابت ءَ گَپّ بِکناں تہ بیروزگاری ،، چہ وتئ ڈیهه ءَ دؤر بوهگ ،، راج ءِ غلامی ،، راج ءِ نزوری ءُ سِلکاری ،، ننگ ءُ غیرت ،،، هاتر ءَ اَنت – بیت کنتِ واجہ ءِ آزمانکانی بُنگپ دگہ هم بہ بَنت بلے من همے مار اِتگ اَنت –
هسا وتئ ند ءَ پہ راج ءَ کارمرز کنت ،،، آ زانت کہ مناں پہ راج ءَ نبشتہ کَنگی اِنت ،،، پمشکا ” شَپّاس ” ءِ کسّہ مئے ڈیهه ءِ راستی اَنت –

آزمانک چی ے ؟ ءُ آزمانک ءِ لوٹ چی اَنت ؟ ءُ آزمانک پرچا نبشتہ کنگ بیت ؟
اے سرجمیں جُستانی پَسّو هسا وانگ ءَ پد دست کپنت ،،، اگں کسے گوں لبزانک ءَ سَنگیت بہ بیت –
من هسا آزمانکی بابت ءَ سرجمی گپ جَت نہ کناں – ءُ نئیکہ نگد کُت کناں ،،، بلے منا هما آزمانک کہ دوست بیتگ اَنت ، آ ایش اَنت ” بشارت ” ، ” کانچ ” ، کارست ” ، آ من ءَ دل نہ بیت ” اے هما آزمانک اَنت منا کہ هچ جاگہ ءَ نہ دروه اِتگ ئے – ءُ مناں گوں باز نزّیکی کننت –

گڈ سر ءَ من همش گشگ لوٹاں ،، ” هسا تو سومبند بیتگ ئے ” ءُ مزنیں نگدکار بائد اے کتاب ءِ سرا وتئ شون ءُ سرپدی ءَ هسا آژناگ بکن اَنت

سلامت بات ئے هسا بِجّار

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔