TBP Balochi

ھیروینی ءُ سُھر ءِ تھت

 نبشتہ: اِمُل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ 

منا کِساس پانزدہ سال ءَ بُرز اِنت کہ من تریاک، ھیروین ءُ نوں شیشہ ءِ کشگ بندات کتگ۔ یک روچے من ءُ منی سنگت پیشیم ءِ ٹاک ءَ وتی میتگ ءِ پُشتی نیمگ ءَ مچکدگ ءِ تہا ناکو اُزمان ءِ بانڈم ءَ شُت آں۔ منی سنگت کہ نامے ابراہیم اِنت بلے میتگ ءَ براہُک ءِ نام ءَ نامدار اِنت۔۔۔۔ ما شُت آں بانڈم ءِ تہا اے روچ ءَ منی سنگت ءَ گُشت مروچی مارکیٹ ءَ نوکیں تامے اتکگ ءُ من ھما زرتگ۔ آئی چہ وتی کیسگ ءَ دو سِرنج کش اِت گُشی اے نوکیں تامے مردم ءَ بال دنت۔ نشتگیں جاگہ ءَ مردم دو دو روچ ءَ واب بیت۔۔۔۔۔۔ داں آئی اولی سر ءَ گُشت کہ تو منا پیسر ءَ بجن پدا گُڑا دومی ءَ من ترا سِرنج ءَ جناں۔ من گپ زُرت ءُ آرا دست ءِ رگ ءَ جت کہ سرنج پاس بوت۔ من گُشت نوں منی باری اِنت آئی سرنج دست ءَ کت بلے اے وھد ءَ آرا نشہ ءَ وتی دنیا ءَ بُرتگ اَت ءُ کوچنڈگ ءَ اَت۔ آئی سِرنج زُرت ءُ منی دیم ءَ اے وھد نیم ءَ ڈاکٹری ءُ نیم ءَ نشائی ءِ داب ءَ نِشتگ اَت۔۔۔۔۔ دست ءِ لرزگ ءَ اِتاں سر ءِ چنڈگ ءَ ات کہ آئی منی چپین دست زُرتءُ اے دیم آ دیم چار اِت ۔ وس ئے کُت منی دست ءِ رگ زاھر نہ بوت آں پدا راستیں دست ءِ ھم چار اِت پدا اُوں آئی رگ نہ دیست آں۔ پدا گشیت اڈے یار اے تئی چونیں رگ اَنت کہ دست ءِ سرءَ زاھر نہ بنت بیا باریں تئی پاد ءِ سر ءَ کُوشست ئِے کن آں۔ آئی زُرت ءُ منی پاد وتی دیم ءَ کُت داں کمیں چارگ ءَ پد سرنج ءِ جک دات منی پاد ءِ تہا ھدا بزانت آئی رگ ءِ دست یا نا منا سرنج ءِ جت گُڑا۔۔۔۔۔۔ منی سر ساھتے ءَ رند چنڈگ ءَ لگ اِت پدا ساھتے ءَ رند منی دل بد بوت ءُ من ھلٹی کُت ۔داں ھمے ھُلٹی آنی نیام ءَ من کپت آں ءُ منی چم تہار بُوھان اِت آں۔ منی سنگت ءَ منا دیست کہ من زمین ءِ سر ءَ کپتگ آں گُڑا منی سنگت ءَ وتی چلّی ئیں چادر چَنڈ اِت ءُ وتی جان کش اِت۔۔۔۔۔ ھمے ساھت ءَ ملکلموت اتک منی سرون ءَ گُش اِیت نوں بس اِنت ترا اے جہان ءَ نِندگ نوں رواں کہ تئی بُنکّی جاہ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ھمے گڑ ءُ منجانی مْیان ءَ ملکموت ءَ منی ساہ گِپت۔۔۔۔

اے سرجمیں روچ ءَ منی کُنٹ ھمے بانڈم ءِ تہا کپتگ اَت داں اے دگہ روچ ءَ لہتین گونڈو مچکدگ ءَ لیب ءَ اتک ءُ ایشانی تہا یک گونڈوے پہ پیشاپ ءَ ھمے بانڈم ءِ تہا اتک۔ ایشی منی کُنٹ کہ دیست کوکارے جت ءُ تگ ءِ زرتاں شت میتگ ءَ ،میتگ ءِ مردم ھال داتاں کہ بانڈم ءَ لاشے کپتگ۔ میتگ ءِ مردماں ناکو انور ءِ ھَر گوں ھَر گاڑی ءَ زُرت ءُ اتکاں منی کُنٹ ئے رند ءَ۔ ایشاں منی کُنٹ زُرت ءُ دیم پہ لوگ ءَ شُت آں لوگ ءِ مردماں زندگی ءَ منا ھما کمبل ءِ دست جنگ ءَ نیشتگ ءَ ھما کمبل اِش چیر گپت ءُ منی کُنٹ ھمے کمبل ءِ سر ءَ ایر اِش کت۔ سرجمیں لوگ مردم ءَ پُر بوھگ ءَ اَت، ھما مردماں کہ منی زند ءَ زانتگ منا زاہ ءُ بد گشگ، ڈوبارگ مروچی ھما منی توسیپ ءَ دم برگ ءَ نہ اِت اَنت۔ ھمُک زالبول کہ کئیت آ چہ اُود ءَ ھاموش اِنت انچو کہ گِس ءِ دیم ءَ پتریت جنت چیھالے ءُ پریات ءُ گَریوگ ءَ بندات کنت، داں دم نہ برتگ منی توسیپ ءَ کنت۔ مردم گریوگ ءَ توسیپ ءَ اِت آں داں دو کلاک ءَ پد مئے میتگ ءِ دو کماش اتک ءُ ایشاں زالبول یک کِر کت اَنت۔پدا منی کُنٹ زرت ءُ شود ءِ سرا بُرت۔ میتگ ءِ پیش امام ءَ منی جان شُشت، کپن مانپوشت ءُ وشبوے جت ءُ تھت ءِ سرا ایر کت ۔ تھت پدا لوگ ءِ دیم ءَ ایر کت پہ منی گڈی دیدار ءَ۔۔۔۔۔۔میتگ ءِ زھگ ءُ زالبولاں یک یک ءَ منی دیدار کت ۔ نیم ساھت ءَ پد میتگ ءِ مردیناں منی کُنٹ زرت ءُ دیم پہ کبرستان ءَ رھادگ بوت آں۔ لہتیں زالبول ایشانی دُمب ءَ کپت کہ مہ بر مئے دیدوک ءَ ما ابید ایشی ءَ چوں زندگ باں، بلے اے زالماں کسے ءِ گوش نہ داشت ءُ منا برت اِش دیم پہ کبرستان ءَ۔۔۔۔۔۔ من ایشانی مہر دیست آں منا سِتک بوھگ ءَ نہ اَت کہ منا اِنچو مہر دے آں۔ یک رندے دل ءَ گُشت برو ھدا ءِ کِرّا ھدا ءَ وا وا بکن بِلے پدا منا زندگ کنت، چیاکہ اے مردم ابیدء منی ءَ تباہ ءَ اَنت۔۔۔۔۔۔۔ کبرستان ءِ رسگ ءَ رند جنازہ وانینگ بوت پدا منا برت ءُ کل اِش کت۔۔۔۔۔

کل کنگ ءَ رند سے پرشتہ اتک جستءُ پرس بوت ۔پدا گُڑا پرشتہ ءَ وت ما وت گپ ءُ تْران بندات کت، بازیں شور ءُ سلاہ ءَ پد منا گشگ بوت تئی گناہ باز نہ انت لہتیں حقوق اللہ ھست ءُ حقوق اُلھباد نیست۔ گڑا حقوق اللہ ءَ ھاوند ترا ماپ کنت تو بھشت ءَ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

چم بند بوتاں ساھت ءَ پد من گنداں من بھشت ءَ اوں شراب پروٹ ہرچی منی دل گشیت منی دیم ءَ بنت آ حورانی گپ کنگ نہ بیت۔۔۔۔۔ من گوں شراب ءُ شربت ءَ گلائش اتاں داں رم ءِ حور اتک ایشانی دست ءَ انگور اتاں، انار اتاں، شراب اتاں ۔۔۔۔۔ایشاں منا برت شوکیں ماڑی ءِ تہ ءَ سُہر ءِ تھت ءِ سرا تچک کت یکے انار پاٹو کنگ ات منا دپ ءَ دئیگ ات یک انگور منا دپ ءَ دئیگ ات منی دیم ءَ نشتگیں حور شراب پمن شر کنگ ات آئی شراب شرکت ءُ منا دات ءَ گلاس چہ منی دست ءَ لگشت گلاس ءَ تیلنگگ ءِ جت من پچ لرزیتاں داں من چاراں من وتی لوگ ءِ دیم ءَ واب بوتگ ءَ ءُ واب ءِ گندگ ءَ بوتگ اوں ۔۔۔۔۔

ھمے ساھت ءَ نوک سہب ھم بوھگ ءَ اَت من جیڑگ اتاں جنت چوں وش ات کاش کہ من راستی ءَ جنت ءَ بوتیناں اگاں جنت ءَ نبوتگ اتاں آ حور شراب شربت درس منا مہ رستیناں ھمے سُہر ءِ تھت ءِ سرا من تچک اتاں ھما تھت منا بہ رست اِنت۔ منی عیش ات داں من چاراں من و تھت ءِ سرا وپتگاں من پاد اتکاں وتی نپاد دور چگل دات ءُ تھت بڑ ءَ کت چہ لوگ ءِ دیم ءَ درآھگ اتاں منی برات زھگ ءَ منا دیست ایشی کوکار کت اللہ ءِ کہ ناکو ءَ تھت زرتگ ءُ روگ ءَ اِنت منی براس ءَ اے گپ اِش کت دراتک چہ لوگ ءَ منی رند ءَ کپت۔ من ءُ منی براس من دیم ءَ آ منی پشت ءَ چو خرگوش ءُ تازی ءِ پیم ءَ میتگے دمکاں تچان اَت ایں۔۔۔۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

اِلم ءَ را ایمانداری گون بہ بیت

نبشتہ کار: سرباز وفا

دی بلوچستان پوسٹ

اِلم بنی آدم ءَ را پہ دیمروئی ءَ رھشونی کنت ، پمیشکا اِلم ءِ دربرگ پہ بنی آدم ءَ اَلمی اِنت۔ چیاکہ اِلم بنی آدم ءَ آسودگ ءُ آسرات کنت ، ھمے اِلم اِنت کہ بنی آدم ءِ پند ماں بالی گراب ءَ سرکُرتگ ۔ھمے اِلم ءِ برکت ءَ بنی آدم ءَ انچیں آسودگی ودی کرتگ کہ تیوگیں دگنیا ءِ دیم ءَ پدّر اَنت۔ جا ئِے ھزرت الی گُش اِیت اِلم چہ زھم ءَ تیز تِر اِنت۔ دِگہ بازیں دانشور ءُ کواس گْوش اَنت اِلم بنی آدم ءِ سیمی چم اِنت کہ آئی ءَ راست ءُ تچکیں راہ ءَ شون دنت ۔ اِلم یک دریایے، اِلم یک بے دروریں مڈّی یے ، پمیشکا پہ منی وڑیں یک نبشتہ کار ئِے ءَ اِلم ءِ سر ءَ گپ جنگ ءُ سرپدی شکساھگ سک گْران اِنت۔ چیاکہ الم ءِ سرجمیں کِسّھے بیان کنگ ءِ ھما بودناکی منی جند ءِ تہ ءَ نیست۔ اے گْواچنیں دانکے کہ سرجمیں الم ءَ یک مردمے وتی تہ ءَ آورت نہ کنت ۔ اِلم یک دریایے، دریا تاس ءِ تہ ءَ جاگہ کُرت نہ کنت۔ ھمے داب ءَ سرجمیں اِلم یک مردمے ءِ زھن ءِ تہ ءَ آرگ نہ بیت، بلے مردم ءَ را نا اُمیت بُوَگی نہ اِنت۔ من اگاں اِلم دربُرت نہ کن آں بلے پہ اِلم ءِ دربرگ ءَ جھد کنگ ھژدری اِنت ۔ چیاکہ بید ء جُھد ءَ ھر کار نیم بُندگ ءُ ناسرجم اِنت۔

منی گپ ءِ مول ءُ مُراد ھمیش اِنت کہ ھُشکیں اِلم کار نہ دنت، بلکیں اِلم ءَ را ایمانداری گون بہ بیت ۔ بید ء ایمانداری ءَ اِلم یک کسب ءُ ھنرے ءِ وڑ ءَ دیم ءَ روت بلے آ اِلمے نہ اِنت کہ مردم پہ وتی نپ ءُ پائدگانی ھاتر ءَ کارمرزے بِہ کنت ۔ وھدے مردم ھٹلر ءَ بِہ چاریت بے اِلمے نہ بوتگ ءُ نیکہ آدگہ زورآور بزگیں راجانی سرا بادشائی کنگ ءَ اَنت۔ چہ اے گپ ءَ پدّر اِنت آیاں وتی اِلم ءَ را یک تاکتے جوڑ کُرتگ ءُ بزگیں راجانی سر ءَ پہ وتی نپانی ھاترا کارمز کنگ ءَ اَنت ۔ وتی اِلم اِش یک ادارھے ءِ رنگے ءَ دیم ءَ داشتگ ءُ مردمانی سر ءَ ھما وڑ کار کنگ ءَ اَنت۔ نِزوریں راج آیانی گلامی ءِ دام ءِ تہ ءَ کپتگ ءُ ھیران اَنت۔ اگاں مردم دل ءَ بہ جیڑ اِیت اے گپ ءَ سرپد بیت منی سر ءَ زُلم ءُ زُوراکی بُوَگ ءَ اِنت ۔چہ اِلم ءُ زانت ءِ بُنیاد ءَ بُوَگ ءَ اِنت ءُ منی دُژمن بے اِلم نہ اِنت۔ اگاں مردم وکیلانی نیمگ ءَ بِہ چاریت اَنچیں مردم ھست اَنت کہ آیاں دہ دہ مردم کُشتگ ءُ ھون کرت ءَ بلے وکیل پہ زر ءُ لب ( لالچ ) ءِ ھما مردماں چہ کانود ءَ اِنساپ دَیَگ ئے جُھد ءُ کُوشست ءَ کن اَنت ءُ بے گناہ پیشدار اَنت کہ ملکی کانود آیاں آزات ءُ بَری کنت ۔

دومی گپ اِیش اِنت کہ مرچی دگنیا ءِ تہ ءَ یک بلائیں جنگ ئِے بُوَگ ءَ اِنت مذھب ءِ نام ءَ ،روچے سداں مردم مِرگ ءَ اِنت پہ مذھب ءِ نام ءَ بلے کشوک ءُ مَریوک ھردو مسلمان اَنت۔ کشوک نہ زانت من پرچہ کُشت ءَ ،ءُ مِروک نزانت ما پہ کَے مُرتگیں ۔ اے تھنا یک مُلک ئِے تہ ءَ بُوَگ ءَ نہ اَنت ، بلکیں دگنیا ءِ گیشتریں مُلکانی تہ ءَ بُوَگ ءَ اِنت ۔انچو مردم پہ مردم ءِ کُشگ ءَ تیار اِنت چے گشے۔۔۔؟ اے بے اِلمیں مردم اَنت۔۔۔۔؟ نہ، اگاں بے اِلمیں مردم اَنت اے وڑیں کار ءَ چون کن اَنت۔۔۔۔؟ بلکن پہ مسلمانی نام ءِ سرا ءَ یک جنزے ( تحریک ءِ) دیم ءَ روگ ءَ اِنت۔ انچو طالبان ءِ مِرگ ءَ ھم اے جنگ پرچہ نہ کُٹ اِیت پرچا ؟ اے زلور یک راستی یے کہ اے جنگ ءَ یک اِلمے دیم ءَ بَرگ ءَ اِنت۔ اے یک الم ءُ زانت ئِے کہ پہ آیاں مردم جوڑ بُوَگ ءَ اِنت۔ چہ ملکانی پوچ ءُ سیاڑی آں اے زانگ بُوَگ ءَ نہ اَنت سرجمیں دگنیا ءِ تہ ءَ یک زلم ءِ آس ءِ روک اِنت۔ لکّاں مردم نِند اِیت ءُ ایشان ھراب گُش اِیت، بازیں مُلک ھمیشانی دُمب ءَ کپتگ ءُ انگہ ھلاس نہ بنت۔ اے گپ وت پدّر کنت اے وڑ بُوَگ ءَ اِنت، اگاں اے جنگ ءَ دگنیا ھیران کُرتگ گُڑا بزان کہ اے جنگ ءَ گوں اِلم ءُ زانت ئِے ھمراہ اِنت۔

ھما اِلم مھلوک ءَ تباہ کنت کہ آ پہ راجی نپ ءُ سیتّاں در زاتی واھشتانی ھاتِر ءَکارمرد بیت۔ اے ھم راستی یے کہ اِلم چہ تبائی ءَ رکین اِیت۔ وھدے مردم بِہ جیڑ اِیت من کُجام اِلم ءَ در بہ براں ھما اِلم ءَ من مھلوک ءَ رد بدی آں ، بس دروگیں تسلّا بدی آں پہ وتی نپانی ھاتر ءَ کار بکن آں منی اِلم بس مھلوک ءَ رد بہ دنت ،منی وانگ ءُ زانگ ھمیش بہ بیت من مھلوک ءِ رد دیگ ءِ ھُنر ءَ بِہ زاناں بس دپ ءَ چالاک بباں ءُ مھلوک ءَ گُمرائی ءِ نیمگ ءَ بہ براں۔ وتی جند ءَ دیم ءَ بیاراں من ھیش ءُ نوش بکن آں، من ھما دروگ ءَ بہ ٹھین آں کہ کس سرپد مہ بیت ءُ مھلوک منی منّوگر بہ بیت ۔ مھلوک ءِ رد دیگ یک اِلم ءُ زانت ئِے، وتی جند ءِ دیم ءَ آرگ اِلم ءُ زانت ئِے، دومی مردم ءِ گنوک کنگ یک الم ءُ زانت ئِے ، بلے آ اِلم ءَ ھچ پائدگ نیست مردم وتی جند ءِ نپانی ھاتر ءَ در بِہ بارت۔ اگاں مردم گوں وتی ھیا ءُ گیرت ءَ بہ نِند اِیت ءُ بِہ جیڑ اِیت گُڑا زانت من ءَ کُجام اِلم دربَرگی اِنت ۔ھما یک راستی یے ءِ بنیاد ءَ بہ بیت۔ ھما اِلم مردم ءِ تہ ءَ ایمانداری ودی بہ کنت، ھما اِلم انساپ ءُ برابری بیار اِیت، ھما اِلم نیک نیتی یے بہ بیت، ھما اِلم چاگرد ءُ راج ءِ دیمروئی ءَ بِہ کنت

اِلم تئی چاگرد ءِ نزوری آں بِہ کش اِیت، اِلم تئی راج ءَ وشیں بانداتے بِہ دنت ءُ چہ تئی اِلم ءَ تئی چاگرد ءُ راج سرپدی بُزور اِیت ۔تئی اِلم جیڑھانی گیش ءُ گیوار ءَ بِہ کنت ، تئی اِلم نیک نیتی یے ودی بِہ کنت۔ تئی اِلم یک مھروانی یے بیار اِیت۔ تئی ِاِلم یک تپاکی یے بیار اِیت، تئی اِلم یک ھمدردی یے بیار اِیت، تئی اِلم یک ستک ءُ بھیسہ ئِے بیار اِیت گڑا ھما اِلم شر پائدگ مَند اِنت ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

گریشگ ءُ ابدمانیں امداد جان

نبشتکار: بادار بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

ورنائیں امداد کِساس چاردہ سال پیش اسپکُنری ، گریشگءَ کماش جمعہ ھان ءُ مکہیں مہرجانءِ لوگءَ ودی بوت۔ نمیرانیں امداد جان وتی بُنکی وانگ چہ وتی میتگ اسپکُنری ءَ بندات کُرت۔ آئیءَ وھدے کہ پنچمی تبک وتی میتگ ءَ چہ دربُرت گڑاں پہ گیشیں وانگءِ ھاترا سریج وانگجاہءَ داھلہ زرت یے۔ اسپکُنری چہ سریج ءَ کساس پنچ کلو میٹر دور اِنت ۔ آ پہ وانگءَ گیشتر پاد پیادگءَ شُت ءُ اَتک، برے برے آئیءَ را اولاکے دست کپت بُرتے گوں ءُ برے برے پرپٹ ءِ سرا ھم شُت ءُ اَتک۔ وھدے کہ ھپتمی تبکءَ وانگءَ اَت۔ پاکستانی لشکر ءَ وتی یک بُنجلے آئیءِ میتگءِ جہل گواتی کشءَ گوْمبد ءَ ، یکے سرگواتی کش ئے بدرنگءَ ءُ دگہ یکے گونیءَ جت اَنت۔ بزاں کہ ھر پنچ ءُ شش کلو میٹر ءِ سرا وتی بُنجل ئِے جت اَنت ۔

آ کہ سریج ءَ وانگ ءَ شُت آؤداں ھر روچ پاکستانی لشکر اَتک ءُ آئیءَ گوں ھوار اِیندگہ چُکان ءَ پادتراپ ءُ بیھار دات ءُ تُرس ءِ آماچ کُرت ۔ تانکہ گونڑوانی دلءِ تہءَ ناسرجمیں ترسے ودی بہ بیت ءُ پہ وتی باندات ءِ واست ءَ ھچ کُرت مکن اَنت۔
آ وھدے کہ شپ ءَ لوگ ءَ اَتک ، برے برے شپ ءِ نیمءَ پاکستانی لشکر آھانی میتگءَ مانرتک ءُ زھگ ءُ زالبولانی بے ھرمتی کُرت ءُ بازینے گار ءُ بیگواہ کُرت ءُ بازیں کسےءَ را پہ زور آوار جت ءُ لٹ ءُ کُٹ کُرت پدا یل کُرت ءُ لہتین ءِ ٹپ ءُ ٹوری ئیں جون اِش ھم دور دات اَنت۔

سنگت امداد جان ءِ سَند کساس چاردہ سال اَت کہ آ یک مُہکمیں پکرےءِ واھند اَت اگاں کسےءَ آئیءِ اے کسانیں اُمبر ، آئیءِ زندمان ءُ گُلامیں چاگرد ئے باروءَ شریں وڑے ءَ پٹ ءُ پول بہ کنت ءُ بہ تپاسیت ئیں ۔ گُڑاں آئیءَ را کتابانی کتاب نویسگ کپ انت ۔ پرچا کہ آئیءِ سَند سک کسان ءُ پکر سک مزن اَت۔

قاسم فراز گُشیت کہ
ترا پہ وانگ ءَ لبزے نہ واکیت
منی ھر کسّہ ءَ لوٹیت کتاب ئے

اے کسانیں اُمبر ءُ شیر دُروشمیں بالاد ءِ تہ ءَ ، نگیگیں جاورانی تہ ءَ زنڑیں پیسلہ کنگ ءُ یک مزنیں آشوبی کدمے کہ آئی چِست کُرتگ ات ۔آئی ءِ پُشت ءَ بلاھیں راستی یے ماں موجاں اَندیم انت ۔ بلئے آئی ءِ ھمے لیکہی کدم ھر سساساچ، زانشتکار ءُ آشوبی ءُ لیکہی سنگت ءُ جیڑوکیں لس مہلوک ءَ پہ جیڑگ ءَ الم لاچار کنت۔ بلے آئیءِ اے کسانیں ءُ نوک باھندیں بالاد ءِ تہ ءَ یک راجی وابے ءِ کدمءِ چِست کنگ ءِ سبب ءُ آئیءِ کسّہ سک مزن اِنت ۔ اگاں آھانی سرا کتاب ءِ بہ نویس ئے ھم نہ کُٹیت۔

ھئو ! چو من زاناں بگندئے کہ منی ءُ آئی ءِ سرا بازیں نہ بزانتیں مردم کند اَنت کہ امداد جان ءِ سَند اینکس مزن ءُ زانتکارے نہ بوتگ کہ آئیءَ چہ کتابے لکگ بہ بیت ۔ بلے بلوچی ءَ بتلے گُش اَنت۔
سوار زان اَنت کہ پیادگ ءِ ھال چی اِنت ؟

ھاں ! اگاں منءَ زندگی ءَ نہ دُروہ اِت ءُ وھد رست چہ ھما نگیگیں جاوراں کہ ابدمانیں امداد جان ! تو چمّ ءِ وت دیستگ اَنت ءُ سرگوستگ ئے بلے من درکپت آں گُڑاں الّمءَ تئی کسہاں سرجم ءَ نویس آں۔
منءَ بکش تئی رزا ءَ چہ ابید تئی زند ءِ اَڑ ءُ جنجالانی راستی ءَ ءُ زند ئے سرگوست ءَ کمُّکیں پدر کن آں تا کہ مہلوک دلجم بہ بیت ءُ بہ سہڑ ایت ئیں۔ پرچا کہ تئی اے کسانی ءِ شہید بوئگ ءَ چہ پد لہتیں نابزانتیں ھمبلانی ءُ لس مہلوک ءِ دلانی تہءَ یک نگیگیں جُستےءَ سرجتگ ءُ رُدان اِنت – کہ کسان سالیں امداد جان پرچا جنگ ءَ شُت ءُ نمیران کنگ بوت ؟ آ کسان بوتگ آئیءَرا جنگ ءَ روگ ءِ زلورت نہ بوتگ ۔

بلے من اے گپ ءَ بِھ نہ منّ آں کہ آ کسان بوتگ ءُ جنگ ءَ شُتگ۔ پرچا کہ آئی ءَ یک مزنیں کدمے چست کُرت اگاں کس ءِ بلائیں کدمے چست کنت گڑاں آ بزاں زہنی ءُ مارشتی ھساب ءَ سک مزن اِنت۔ آئی ءِ کسان گُشگ ھچ وڑا زیب نہ دنت ئیں۔ پرچا کہ کسانیں مردم ھچ وڑا مزنیں کدم چِست کُرت نہ کنت ۔ آئی ءِ باسک مزنیں بار زُرت نہ کنت ءُ منزل ءَ آسر کُرت نہ کنت ۔

ھئو ! اے یک تچکیں راستی یے کہ آئی ءِ وانگ ءِ سند بوتگ ءُ جوانیءِ جوش ءَ بوتگ بلے من گُش آں کہ کامریڈ امداد جان ءَ سک ءَ جوانیں کدمے زرتگ ئے ءُ سک شر کُرتگ یے۔
چیا کہ من اینکس سرپد آں کہ سن زو ءُ کامریڈ چے گویرا ءَ گُشتگ اگہ کسے ءِ سند بیست ءُ چار سال ءَ کم بوت ۔ آئیءَ را گوریلا جنگ کنگی نہ اِنت ءُ میان اُستمانی کانودئے رد ءَ ھم اگہ کسے ءِ اُمبر کساس ھژدہ سال ءَ چہ کم بوت آ لشکر ءِ توک ءَ زورگی نہ اِنت ۔
بلے ھمے کانود گرانی سند چاردہ سال ءَ بُرز بگر تاں نود سال ءَ گیش بیت اِیں ۔ وتءَ انسان دوست گُش انت ءُ انسانی ھکانی گلانی سروک ءُ باسک اَنت ۔ وتارا راستی ءِ پدر کنوک، درشانوک ءُ منوگر گُش اَنت بلے انگت ھاموش اَنت ھچ نہ گُشنت ایں ۔

مبارک کازی راست گُشیت :
ھر کس اد ءَ سُکرات اِنت پہ راستی ءِ درشان ءَ
بس زھر ءِ ورگ گِراں اِنت کسّہ گوں کئےءَ بیار اں

رسانکدر ءَ ھر روچ زوراکیں پاکستان ءِ زلم ءُ ناروائی شنگ ءُ شانگ بوئگ ءَ اَنت بلے انگت ءَ میان اُستمانی انسانی ھکانی گَلاں اے پڑ ءَ ھچ نہ گُشتگ ءُ نہ گُش اَنت ھاموش اَنت بس ندارگ چارگ ءَ اَنت ۔ بلے منی نز ءَ آ اے ھم المّ پہم ات کن اَنت ءُ زان اَنت کہ راجمان پاکستان وتی زوراکیانی گُڑی سیمسراں رستگ- بلوچ راج چُکچین کنگ بوئگ ءَ انت ۔ بلے انگت ھچ کترکگ نہ کن انت پرچا ؟

زوراکیں پاکستانی لشکر بلوچستان ءِ ھر کُنڑ ءُ ھر دمگ ءَ وڑ وڑیں زلم ءُ ناروائی روچ پہ روچ گیش ءَ چہ گیش کنگ ءَ اِنت بلے کسے ءِ گوشاں بوڑے ھم نہ وارت ایِں ۔

اَتاد شاد گُشیت:
کَر اَنت تئی گوش ءُ
منی گُنگ اَنت زبان
چمے بہ بیت پہ گندگ ءَ
گوشے بہ بیت پہ اِشکُنگ

گریشگ بلوچستان ءُ تیوگیں دُگنیائے تہ ءَ چہ ھما پدمنتگیں جاگہاں چہ یکے کہ آؤداں انسان چہ دُرستیں آسراتی ءُ بُنکی ھکاں چہ زبہر انت۔ اشاں چہ ابید ھم کبزہ گیر پاکستان ءُ آئی ءِ لشکر ،آئی ایس آئی، ایم آئی، ڈیتھ اسکواڈ آنی زوراکی روچ پہ روچ ودان ءُ سرگوزان اِنت –

دو ھزار پانزدہ ءَ سامراج اِستان پاکستان ءِ لشکر ءَ سریج گریشگ ءَ وتی یک مزنیں بُنجل ءِ جَت انت ءُ مہلوک ءِ سرا زلم ءُ ناروائی، لٹ ءُ کٹ ، زھگ ءُ زالبول، ورنا ءُ کماش ءِ گار ءُ بیگواہ کنگ بندات کُرت۔ ھمے لڑ ءَ 18 ستمبر 2015 ءَ زوراکیں پاکستانی لشکر ءَ یک مزنیں آپریشن ءِ گریشگ ءَ کُرت ، بدرنگ ءَ لوگانی سرا جنگی گُراب ءِ سرا شیلنگ کُرت، نمیرانیں کمال جان کہ بلوچ نودربر گَل آزاد ءِ ھنکینے ءِ پاگواجہ اَت ، آئیءَ را شہید کُرت۔ آئی جون ھم ناشراں ژانگول کت۔ آئی ءِ مات ءُ گہارانی گیشیں واہ ءُ پریات ءَ رند جون اش دات۔
ھمے رد ءَ11 نومبر 2015 ءَ پاکستانی لشکر ءَ گونی گریشگ ءَ بیڑ برت ءُ بلوچ نیشنل موومنٹ ءِ بُنجاھی کونسلر راشد جان ءَ نمیرانی ئے تاجے سرا دات۔ آئی ءِ جون گُڑی روچ ءَ نالءِ نادراھجاہ ءَ دست کپت۔ آئی ءِ ھمبل گنی بلوچ ءَ را لشکر ءَ ٹپی ءُ ٹوری کُرت ءُ سے سالءَ داں زندان ءَ بندیگ کُرت ءُ سک باز ٹارچر کُرت ءُ ازیت دات ءُ پدا 2018 ءَ یل دات کہ آ ھنوں زہنی ھوالہءَ گنوک اِنت ءُ ھچ ءِ سمائے نیست انت۔

2016 ءَ چہ بدرنگ ءَ مُراد گوں وتی برات ءَ آوار جنگ بوت ءُ ھشت ماہ ءَ پد ٹپ ءُ ٹوری ایں جون اش دست کپت اَنت ۔ مُراد ءِ جن ءُ چُکاں ءَ دگہ کسے نیست انت، شپ ءُ روچ آئیءِ نامءَ گر اَنت ءُ واہ ءُ پریات کن انت ءُ وار ءُ بزگ کن اَنت۔

جون 2017 ءَ گریشگ ءِ تہ ءَ مھمد روزی، نورجان ردیخاں ءُ باران بلوچ ءِ وڑیں ھپتاد سالی ئیں پیرمرد لشکر ءَ آوار جتگ اَنت ءُ ھشت ءُ نُھ ماہ ءَ چہ گیش زندان ءَ بندیگ کُرتگ اَنت۔

اشاں چہ ابید دگہ بازیں کسے ءِ گار ءُ بیگواہ کنگ بندات کُرت کہ اے لڑ انگت روان اِنت ۔ گریشگ ءِ تہ ءَ گوستگیں یازدہ ماہ ءِ دوران ءَ کساس ھشتاد مردم ءَ چہ گیش پاکستانی لشکر ءُ ایجنسی ءِ چیردستی ءَ گار ءُ بیگواہ کنگ بوتگ انت بلے آھانی جیڑہ ءُ جنجال انگت دُگنیائے دیم ءَ آرگ نہ بوتگ انت۔ آھانی لوگءِ مردمانءَ زورگریں پاکستانی لشکر ءُ ایجنسیءَ بیھار داتگ ءُ تُرس ءِ آماچ کُرتگ اگاں شُما یک گپے مئے ھلاپ ءَ جت ءُ دُگنیا ئے گوشاں کپت گڑا ما شمے مردمانءَ کُشاں ءُ جونان اِشَ دور دیاں ءُ شُمارا ھم گار ءُ بیگواہ کن آں ۔ پمیشکہ مہلوک تُرس ءِ آماچ اِنت ءُ ھچ نہ گوش اِیت۔

ھمے وڑا جاورانی نگیگی ءِ سوَبءَ کسان سالیں امداد جان ءِ ھشتمی تبک ءِ وانگ ھم سرجم کنگ نہ بوت ، آئی لوگ ءِ مردمانءَ آئیءَ را زُرت ءُ کراچی شُت اَنت۔

ھنچو کہ ڈاکٹر اللہ نزر گُشیت :
گلامیں چاگرد ءُ نگیگیں جاور مردمءَ را وت لاچار کنت کہ سامراج ءِ ھلاپءَ جنگ بکنت پرچا کہ آئی ءِ واستہ جنگ کنگ ءَ چہ ابید دگہ ھچ راہ پشت نہ کپ ایت ئیں۔

ھمے وڑ ءَ چیزوکے روچ ءِ گوزگ ءَ چہ رند امداد جان ءَ ھمے کساں سالی ءِ تہ ءَ ماں کراچی ءَ بے تاہیری ءَ وتی امبازاں روپت ءُ آئیءَ را دل پہ ایمنی نندگ ءَ نہ اشت ۔آئی چمّ ئے وت دیستگیں زلم ءُ زواکی ءُ گلامی ءِ اُوپار کُرت نہ کُت گڑا آئیءَ را وتی ماتیں سرزمین ءِ مُلماں زرت ، آئی پہ وتی واستہ ھمے بہانگ ٹہینت وتی لوگ ءِ مردمانءَ گُشت من واتر رواں وتی الاکہہ ءَ گریشگ سریج وانگجاہ ءَ وان آں بلے آئی ءِ لوگ ءِ مردمانءَ ھچ گُمان نہ بوت کہ آ گُلیں شاشان ءَ پہ راج ءِ تراولیں دردانی ولگوج کنگ ءَ روت انت ءُ گُلامی ءِ سانکلاں پُروشگ لوٹیت ئیں ۔

آ کوہ ئِے شاشان ءَ شُت ءُ بلوچ راجی گَل بی ایل ایپ ءَ ھوار بوت بلے آئی ءِ سنگتاں آئیءَ را باز سرپد کنگءِ کوشست کُرت کہ تو برو بوان تئی اُمبر ءُ بالاد سک کسان اِنت ۔ اینگائی تئی جنگ کنگ ءِ اُمبر نہ اِنت گُڑا آئی دل ءَ ھوناں شُنز بست ءُ تُرونگلیں ارسں ھار مل بوت اَنت چہ اَنارکارنی سر ءَ وتی سنگتان ءَ گُشت ءِ مئے وانگجاہ پاکستانی زوراکیں لشکر ءَ کبزہ کُرتگ ھر روچ مارا بیھار دنت ءُ مئے میتگ ءَ ھم لشکر ءَ بُنجل ءِ جتگ ھر روچ مارا لٹ ءُ کُٹ کنت ، شپانی نیم ءَ چہ واب ءَ پاد کن انت ءُ بیگواہ کن انت ۔ مارا وتی ماتیں گُلزمین ءِ سرا پہ دل ایمنی نندگ ءَ نئیل انت، ما کُجا بہ رو ایں ؟
منی اُمبر کسان اِنت بلے منءَ ھر روچ پاکستانی لشکر ھمے جُستءَ کنت کہ این آئی سی دیکھاؤ ءُ دگہ دگہ ۔۔۔

خیربکش مری گُشیت ! ” اگاں تو وتی راج ءِ واستہ دگہ ھچ کُرت نکن ئے بلے مرت کن ئے”

یک مئی 2019 ءَ پاکستانی لشکر ءَ گوں جنگی گُراباں گُلیں شاشان ءِ کوہ ءَ روچ ءِ یک ءِ ساھت ءَ آپریشن کنگ ءُ شیلنگ کنگ بندات کُرت داں شپ ءِ ھشت ءِ ساھت ءَ ھلاس کرت۔ اے آپریشن ءَ نمیرانیں جاوید بلوچ ، مجید بلوچ ءُ کسان سالیں امداد جان شہید کنگ بوت انت ءُ خیربکش مری ءِ کول اِش سرجم کُرت ، ابدمانی ئے لڑ ءَ ھوار بوت اَنت ءُ بلوچ راجدپتر ئے تاکانی تہ ءَ پہ مُدامی اَبدمان ءُ نمیران بوت اَنت ۔

مِنزل

نبشتہ: داد بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

سرجمیں روچ ءَ پند بُرّان اَت آں ۔سک دَمبُرتگ اَت ۔ روچ وتی گُڈّی دم ءَ گنسارت کشگ ءَ اَت ءُ من کسانیں میتگے ءَ سر بوت آں۔اولی گِس ءَ سلام دات ۔ یک پیر زالے چہ لوگ ءَ در اَتک ۔ من ءَ وش اَتک ئِے کُت ۔ گِس ءِ پیشگاہ ءَ چیرگیجے دَور ئِے دات ۔ من ءَ آپ ءُ چاہ ئِے دات۔ روچ اوں برکت بوت ، لوگ ءِ مردیں یک یک ءَ لوگ ءَ اَتک اَنت من ءَ وش اتک اِش کُت، کمو گپ ءُ دیوان ءَ چَہ پد من ءَ چہ موکل اِش گِپت ، گُشت اِش نوں وپس کہ تو سک دُور ءَ چَہ پیداک ئے ۔من اوں دَمبُرتگ اَت وتی نپادانی سر ءَ نیم واب ءُ نیم آگہ اَت آں کہ سُبکّیں توارے منی گوشاں کَپت۔من وتی چم کہ پچ کُت آں۔لوگانی کَش ءَ چَہ مردُمے تَچان اَت ۔ یک رُنبے اِیشی رند ءَ کپتگ اَت ۔ یکے کوکار کناں اَت ۔ شما مارا دل سیاہ کُتگ ۔روچے یکے ءِ لوگ ءَ دَور کن اِت ۔ جنیں زھگے مہ گندات اِت ۔روچ ءَ کہ کُجام لوگ ءَ جنیں زھگے دیست اِش۔۔۔۔۔
گُڑاں شپ ءَ بچار لوگ ءَ دَور اِش کُتگ ۔۔
اے زالِماں میتگ ءِ سرجمیں مردم دل سیاہ کُتگ اَنت ۔۔
زان ءَ شُمارا ماس ءُ گُھار نیست۔۔۔۔۔؟
چنچو جنیں زھگ ایشاں وتی ھر جان جَتگ۔۔۔۔۔
کسے ایشاں جُست نہ کنت میر ءِ کُرّیں شَنّک اَنت۔۔۔۔۔
باندا رو آں میر ءَ ھال دیاں اے ھالے نہ اِنت۔۔۔۔
روچ ءَ وتی اِمرُوز ءِ کاراں بہ کن ژند ءُ پند بو بیا شپ ءَ لوگ ءَ گوں اے ناشراں تَگ ءُ تَاچ بہ کن ۔۔۔
من وتی نپادانی سر ءَ نشتگ ءُ ھیران اَت آں۔۔۔۔۔۔۔!!!!!!
شپ سک تھار اَت دمانے ءَ پد گار بوت اَنت من نہ زانت دیم ءَ شُت اَنت یا واتر بوت اَنت۔۔۔
دیم ءَ باریں دگہ میتگ ءُ بازارے یا گیابان ءُ جنگلے من زانت نہ کُت۔۔۔۔
پرچاکہ من نوک اَت آں ۔ ساھتے ءَ پد میتگ سرجم ءَ بے تِرک ءُ توار بوت۔۔۔۔۔
من سک دَمبُرتگ اَت گوں ھمے جیڑگاں واب شُت آں، سُھب ءَ کہ من ءَ لوگ ءِ واھُند ءَ پاد کُت روچ نوک در آیگ ءَ اَت من ءَ شپ ءِ جیڑہ یات اَتک ۔۔۔
من جُست کُت۔۔۔۔۔
واجہ ھیر اِنت دوشی مردمانی سکیں بلائیں کوکارے بوتگ۔۔۔؟
ھو اد ءَ ھر شپ اے وڈیں جیڑہ بیت۔۔۔۔۔
گُڑاں جیڑہ ءِ جند چے اِنت۔۔۔۔؟
جیڑہ سک باز اَنت۔۔۔۔۔،
اِد ءَ سک باز ٹولی ھست کہ شپے یک شِرّیں کارے کن اَنت ، یا کسے ءِ لوگ ءَ دَور کن اَنت، یا کسے پَس ءُ ساھدارے بَر اَنت ، یا کسے لج ءَ دست سک کن اَنت ، یا دُزّی ءُ دگہ سِل کاری یے کن اَنت ، بزان شپے کار نہ کارے الم کن اَنت۔۔۔
واجہ گُڑا ایشان جَل ءُ پَل کنوک نیست۔۔۔؟
اگاں جَل ءُ پَل کنوکے بوتیں گُڑا اے کار نہ بوتگ اَت اَنت۔۔۔!!
من کمو وتی جُست ءَ چَہ پَشل بوت آں ۔۔۔۔
آرام نہ بوت پد ءَ جُست کُت ۔۔۔۔
واجہ شُما میتگ ءِ مَردُم ھچ نہ کن اِت؟ بس ھمک شپ انچُش کوکار کن اِت ، بس سُھب ءَ بے ھیال بہ اِت۔۔۔۔؟
مئے دست کُجا شُت کنت میر ءُ سردار ھمیشانی مَردُم اَنت۔مئے دیم ءِ کماش ءُ رھبر ھمیشانی بُن ءَ اَنت مئے گریبانی گپ ءَ کَے گوش دار اِیت ۔۔۔۔۔؟
تو ایشان یل کن بیا رویں لوگ ءِ تَہ ارزبندے بہ کن کہ اد ءَ نوں گرم اِنت۔۔۔۔ !!!!
لوگ ءِ تَہ ءَ کماشے وتی نپادانی سر ءَ نشتگ اَت گوں بالشت ءَ تِکَّہ ئِے داتگ اَت ۔۔۔،،
من ءَ جُست ئِے کُت ۔۔۔۔
تو کُج ءِ مَردُمے ءِ ورنا ۔۔۔؟
من ۔۔۔۔۔۔ من ۔۔۔۔۔۔من کوہ پُشتی مَردُمے آں ۔۔۔
ھو۔۔۔۔۔۔۔۔ یک برے بُہ گُوش ۔۔۔
کمبر ءُ بالاچ چون اَنت زندگ اَت اِنّا ھُدا ءَ وتی کُتگ اَنت۔۔؟؟
من یک برے ھیران بوت آں اے وَ منی ٹَکّ ءَ سرجم ءَ زانت۔
کمبر ءُ بالاچ ھر دو منی پیروک اِت اَنت ۔۔۔
من وتی سر کمو جَھل کُت ءُ گُشت ھر دو زندگ نہ اَنت. ملکموت ءِ ھرجان بوتگ اَنت ۔۔۔،
کماش ءَ یک بلائیں آھے کَش اِت ءُ چم ئِے کمو نمب بوت اَنت ۔۔
من گوں ھیرانی ءَ جُست کُت ۔۔۔۔۔
واجہ تو ایشان چون زان ئے۔۔۔؟
کماش ءَ گوں لرزُکیں گالوارے ءَ گُشت ۔۔۔
منی ورنائی ءِ سنگت اَنت۔۔۔۔
لوگ ءَ ھما پیرزال پُتِرت کہ من ءَ اولی سر ءَ وش اَتک ئِے کُتگ اَت۔۔۔
من ءَ جُست ئِے کُت۔۔۔۔
زھگ تو ارزبند کُت۔۔۔۔؟
ھو مات من ارزبند کُت ۔۔۔۔۔۔
پیرزال ءَ کماشیں مَرد ءَ را گُشت دوشیگیں رند شاھو ءِ لوگ ءَ شُتگ اَنت۔۔۔۔
کماش ءَ وتی لُنٹ گَسّ اِت اَنت ءُ پد ءَ ھچ ئِے نہ گُشت۔
پیرزال ءَ گرنچے دست ءَ کُت ءُ چَہ لوگ ءَ در اَتک ۔۔۔
واجہ اے جیڑہ ءَ من ءَ شَر سرپد کن۔۔۔ من گُشت۔۔۔
کماش،،۔۔۔۔۔ منی چُک اے جیڑہ کمبر ءُ بالاچ ءِ وھد ءِ جیڑہ اَنت، بَلے انگت گیگ ءُ گْور نہ بنت. ایشانی سرپد کنگ ءَ وھد ءُ کار کنگ لوٹ اِیت پہ گپ ءَ تو سرپد نہ بئے۔۔۔
اے پیچ ءُ تابیں جیڑہ اَنت، ایشان مارا پیر کُت چنچو سنگت چَہ اِمرُوز ءَ شُتگ انگت مئے سر پِر نہ بیت تو چون پہ ساھتے ءَ من ءَ گوں سرپد کنگ بئے ۔۔۔؟
پد ءَ من بے توار بوت آں ،،،،،
کماش ءَ پد ءَ ھچ نہ گُشت۔
دمانے ءَ پد من وتی گرنچ بڈ ءَ کُت آں کماش ءَ چَہ موکل لوٹ اِت چَہ لوگ ءَ در اَتک آں دیم پہ وتی مِنزل ءَ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

کھبگ

نبشتہ: اِمُل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

روزرد ءِ زیبائی ءَ دگہ جلواھے مان اَت، من وتی میتگ ءَ ڈن وتی بُن پیروکی ڈگار ءِ سر ءَ نشتگ اِتاں ءُ شراب ءِ شیشگ منی دیم ءَ اَت ۔ من یک پیکے جوڑ کت ءُ ورگ ءَ اِتاں، بلے ودار ھم کنگ ءَاِتاں کہ منی ھما سنگت کھبگ ءِ رند ءَ شُتگ آ بئیت گڑا ما اے بوتل ءَ دوئیں ھواری تِنگیں۔ منی اولی پیک ھلاس نہ اَت کہ منا ، منی سنگتے پرپٹ ءِ آواز گوشاں کپت۔ وھدے منی سنگت اتک ءُ سر بوت گوں کھبگ ءَ۔۔۔۔ رسگ ءَ ھوار منی سنگت ءَ گُشت تو وَ پیسر ءَ بندات کتگ ۔من گشت بس اولی پیک اِنت، داں کھبگ ءَ گُشت گڑا جاگہ کجام اِنت۔ منی سنگت ءَ گُشت ھما دیم ئِے کُوٹی اِنت۔ کھبگ ءَ پہ بچکند دِرّائینت ءُ گشت من گڑا رواں شُما دیر مکن اِت کہ منا شپ ءَ دگہ ھم کسٹمر ھست۔ سنگت ءَ گشت بس برو یک ءُ دو پیک گُلاٹ آں کایاں۔ شیشگ دیم ءَ اَت ءُ سیمی پیک ءِ ھلاسی ءَ منی سنگت ءَ گشت گڑا اولی ءَ کے روت ؟ من گلاس زرت ءُ پہ وت ءَ دگہ پیکے ءِ جوڑ کنگ ءَ گلائش بوتاں ءُ من گشت تو برو۔ آئی ءَ چادر چنڈ اِت ءُ کوٹی ءَ پُتِرت دپ ئِے۔۔۔۔۔۔۔

روزرد ءَ رولہ ءِ وتی زیبائی ءِ دگہ جلواھے اَت۔ روچ آستہ آستہ برکت بُوھان اَت ءُ مُرگ بال اِتاں دیم پہ وتی کدو ءَ ، چِرِتانی چر چر ءُ مئے ڈگار ءِ سر ءَ تلاپ ءِ پُگلانی آواز، دور یک ڈگار ءِ سر ءَ مشین ئِے ھم چالو اَت کہ اے سرجمیں چیز گوں رولہ ءِ زیبائی ءَ دل ءَ تاھیر دَیَگ اِتاں۔ اے سرجمیں چیزانی نیام ءَ من چہ کوٹی ءَ ڈن گوں شراب ءِ چارمی پیک ءَ گلائش اتاں ءُ منی سنگت کوٹی ءِ تہ گوں کھبگ ءَ ۔ من وتی چارمی پیک ءَ آستہ آستہ ورگ ءَ اتاں داں چارمی پیک ھلاس نہ اَت کوٹی ءِ کڑی پچ بوت ءُ منی سنگت در اتک۔ آئی ءِ پشت ءَ کھبگ ھم درآتک گوں، منی سنگت ءَ کھبگ ءَ را گشت تلاپ آ پشتی نیمگ ءَ انت۔ کھبگ دیم پہ تلاپ ءَ سنگت اتک ءَ منی دیم ءَ اُوشتات کہ آئی وت ءَ گوں ھیداں شُشتگ اَت۔ آئی وتی ماسی لنکک زُرت ءُ زور پر دات وتی پیشانی ءِ سرے ھید انچو ساپ کنگ اَت کہ ماسٹر اسلم شش ءِ کلاس ءَ پیرڑ ءِ ہلاسی ءَ بورڈ ءَ ساپ کنت ۔

داں ھمے ساھت ءَ کھبگ اُوں پدا اتک کوٹی ءَ پُتِرت ءُ منی سنگت گلائش بوت گوں وتی پیکے جوڑ کنگ ءَ۔ ھمے ساھت ءَ منی سنگت ءَ من ءَ گشت برو نوں تئی باری اِنت کہ زال ءَ دیر بیت ۔ منی دیم ءَ ایریں نیمیں پیک، یک چمے گوں دیمے ایریں پیک ءُ یک چمے کوٹی ءِ پچیں دروازگ ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔ دست برت پہ گلاس ءَ نیمیں پیک من یک گٹ ءَ وارت ءُ دیم پہ کوٹی ءَ رھادگ بوتاں۔

کوٹی ءِ پُتِرگ ءَ ھوار کوٹی ءِ گرمی ءَ من یکبر ءَ وتی انگیر ءَ زرت۔ من کوٹی ءِدپ ءَ اُوشتاتاں چاراں کوٹی ءِ آ کش ءَ چلّی ئیں نپاد ءِ سر ءَ برہنگیں کھبگ تچک اَت کہ آئی تُنیگیں چم گوں من سک اتاں ءُ من کوٹی ءِ دپ ءَ اوشتاتگ اتاں۔ کھبگ ھمے سرپد بوت بلکیں کوٹی تہار انت، پمیشکا آئی وتی سرون ءَ ایریں پرس ءِ تہا چہ وتی گوشی کش اِت لیٹ روک کت۔ بلے منا کوٹی ءِ گرمی ءَ گیش وتی انگیر ءَ زوران اَت ۔یک نیمگے کوٹی ءِ گرمی ءُ دومی نیمگ ءَ برہنگیں کھبگ کہ منی ھوسّ ءِ گرمی منا گیش آئی نیمگ بران ات۔ یک نیمگے ڈن ءِ سارتین کَوش کہ چہ کوٹی ءِ گرمی ءَ من چڈائگ لوٹگ ءَ ات ۔ ایشانی نیام ءَ منی نزوریں بالاد ءِ یک دستے ڈن ءِ کوش ءَ گپتگ ات کہ منا چہ کوٹی ءِ گرمی ءَ کشگ ءَ ات ءُ یک دستے منی تہا ءِ بنی آدم ءَ گپتگ ات کہ منی ھوسّ ءِ گرمی ءَ کشگ لوٹگ ءَ ات ۔ ھمیشانی نیام ءَ منی نزرویں بالاد گر ءُ چیل ات ءُ کھبگ ءِ تُنیگیں چم کہ ھدا بزانت باریں آھاں چنچو کرن بیت مہر نہ دیستگ ءُ منا سک اتاں۔ یک نیمگے کوش ءُ یک نیمگے منی تھ ءِ مرد ءُ سیمی نیمگ ءَ کھبگ ءِ وداریگیں چم ایشانی نیام ءَ مانگیشتگیں منی نزوریں بالاد ، بازیں چم ءُ چار ءَ پد من وتی دست چہ کوش ءُ وتی تھ ءِ مردم ءَ چہ کش اتاں ءُ دست برتاں کش ءِ کیسگ ءَ کہ یک کیسگ ءِ تہا یک باکسی پوستے گوں لہتیں پرشتگیں ٹال ءَ ، دومی کیسگ ءَ یک ژند ءُ پندین گولڈ لیف ءِ پاکٹ ءِ گوں دو ٹال سگریٹ ءَ۔ من سگریٹ ءُ باکس کش اِتاں ءُ سگریٹ مانداشت داں کھبگ ءَ گشت نیکوٹین ءُ الکوئل تو ھور کن ئے ترا وڑ نیست۔ اے ساھت ءَ کھبگ ءِ سبر ءَ جواب داتگ ات ءُ آ پاد اتک شلوارے پادا کُت دیم پہ وتی پرس ءِ زورگ ءَ، پدا منی تھ ءِ مردم ءَ جہہ جت ءُ منی دست ءِ گپت۔

ھمے ساھت ءَ پدا دومی نیمگ ءَ کوش ءَ منی دست گپتگ ات۔ پدا ایشانی نیام ءَ منی نزوریں بالاد گر ءُ چیل ات ءُ کھبگ ءَ اتک ءُ منی سر ءَ میلانک بوت۔ یک نیمگ کوش دومی نیمگ ءَ منی تھ ءِ مردم نیام ءَ منی نزوریں بالاد داں کھبگ ءَ دات منا تیلانکے ءُ من چہ کوٹی ءَ ڈن کپتاں۔ من کوٹی ءِ دیم ءَ تچک ءُ چم گوں آزمان ءَ سک اتاں کہ چنچو زیبا انت۔ آزمان ءِ دلبند ءَ اے استالانی دنیا چنچو زییا انت ءُ پدا اے وھد ءَ چِرِتانی آواز چونین تاھیر ءِ دل ءَ دنت ۔من ھمیشانی دنیا ءَ گوازی کنگ اتاں داں منی گوشاں پدا کھبگ ءُ منی سنگت ءِ آواز کپت۔ کھبگ گشگ ءَ ات من ترا ھما وھد ءَ گشتگ سے ہزار ،سنگت گشیت دو مردم ءِ سے ہزار یکے ءِ سے نیاں، پانزدہ سد بزور۔ کھبگ ءِ آواز مزن بُوھان ات کہ من سے ہزار ءَ کمتر روپی یے نزرواں۔ کھبگ ءِ مزنیں آواز ، کھبگ ءِ چمانی تہا ھما مہر ءِ تُن ھست اَت ءُ لاچاری ھما تُن ءَ کُشان اَت۔ کھبگ ءِ آواز مزن بُوھان ات ءُ منی سنگت ءِ آواز اُوں مزن بُوھان ات۔ کھبگ گشیت سے ہزار منی سنگت گشیت پانزدہ سد، داں کھبگ ءَ گشت من ترا ھما وھد ءَ گشتگ کلاکے ءِ پیکج سے ہزار نائیٹ پیکج شش ہزار۔ دوئینانی آواز ءَ سرجمیں ڈگار سرا زرتگ ات آ گشیت سے ہزار آ گشیت پانزدہ سد، ھمے نیام ءَ پدا من استالانی زیبائی ءُ چرتانی الہان ءِ تہ گار بوتاں داں منی سنگت ءِ سائیکل ءِ آواز ءَ منا پچ لرزینت۔ چاراں داں منا سنگت کھبگ پشت ءَ کرتگ پدا روگ ءَ اَنت۔ کھبگ ءِ ھما تُنیگیں چم کہ چہ کرن ءَ مہر ءِ تُنیگ اتاں آیاناں لاچاری ءَ وتی امبازاں زُرتگ ات۔ کھبگ اے ساھت ءَ منی سنگت ءِ سائیکل ءِ باھوٹ ات۔۔۔۔۔من دور ماں ھیالانی جھان ءَ بیگْواہ اِت آں کہ نزّارگ مُشکل ات۔۔۔۔۔۔۔۔

منا پد بجن

تحریر: قندیل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

شپ انت کس نیست بس من آں کہ ایوکا رہادگاں ـ کشک برے برے یکے بیت برے باز اَنت نزاناں کجام کشک وشتر بیت ـ بلے کمو خیال اتک مہتل باں بلکین سپ روچ بیت منی چور بتی ہم نزور بوان انت ـ بلے کس نیست بس من ایوکا نشتگاں نوں ـ تہار انت باز تہار انت کدی توارے بیت ھوووووووو من گوشاں داراں ءُ جیڑاں اے نہارے یا … پدا توار بس کنت من پاد کایاں وتی جاہ ٹالیناں ـ روان باں ہچ گندگ نہ بیت من ھم چو کور ءِ حساب ءَ دست موش کناناں ـ پدا یک توارے اش کُت بلے اے پیسرا اُش نہ کتگ ات ـ

ہیر من پچارہ نہ داشت ـ کشک منی گار انت نوں پہکا نزاناں زربار ءَ روگ ءَ اوں یا رو دراتک ءَ، جیڑگ ءَ بوتاں کہ نوں ہمدا بداراں یا برواں، بلے شپ تہار انت کس نیست من ایواکاں ہیعوز ءُ تولگانی توار انت ـ کچکانی الگاشے ہم نیست ـ من باز بیم ناکیں جنگلے ءِ تہا اوں ـ دم بُرتگ، کَلی ہم ہورک انت ـ جنگلے انسانی زات یے نیست ادا جلگ منی حق ءَ نہ انت پدا گمان بیت کہ دیما رواں ہینارے جنت منا باریں آپ بیت یا ناں باریں، میتگے دیما است یا مردمے، اگاں نہ بوت منا ہینار کُشیت ـ

نہ زاناں چے بکناں بس سنج کناں جنگل انت تہار انت کس نیست من ایوکاں شانتلے ہم کوکو نکنت کہ منی دل گمر بکنت ـ ہمے جیڑگ ءَ اوں شررر شششررر شپرشپر گبررگبر گُررر گُررر بوت من دمانہ درچک ءِ پُشت ءَ جپ دات وتراـ ہچ نزاناں چی انت بس ہمے توار اُش کنگ ءَ اوں ـ مدتے ءَ پد کِر ءُ کش چارت ہچ نیست بس تہاری ءُ بے تواری انت ـ گڑا وہدی مردمانی گپ ءِ گمان بوت ” ہمتِ مرداں مدتِ حدا” من سواس پاد ءَ کرتاں۔ کوریں کشک ءَ رہادگ بوتاں ـ کساس کلاکے ءَ پد گمان بوت من بزیں جنگلے ءِ تہا اوں ءُ اے جاہ باز بیمناک انت ـ جان مُود مُود بوان انت ہنچو گمان بوگا انت منی کرا مردمے ءُ منا روک روک ءَ چارگا انت ـ دنتان یے چو شکی ءَ انت ءُ چوچ چوچ اَنت ـ نوں پشتا برواں یا دیما جان ءِ مود چو سینکُر ءِ ٹولا پاد اتکگنت ـ دل ءَ جیڑاں کہ من یک نرمزار ءِ اوبادگاں ـ جنزاں باں گڑا اجبیں توار اشکنگا کیت ـ

من پادرشک گران ءُ روان آں گامے پہ دوـ انگت تہار انت من ایوکاـ منی کمو گستائی ءَ چہ باز بیم ناکیں توار اَنت بس گمان بیت کہ یک توارے چپی ءُ یکے چہ راستی نیمگا انت ـ من وتی دل وارت ءُ پاد داشت اَنت توار ہم گار بوت ـ من رہادگ بوتاں توار تُرند بوت ـ من پچ لرزتاں ءُ جان مود مود بوت باز اجبیں حیال پیداک انت ـ ترس ءِ آماچ آں جیڑگ ءَ اوں چے بکناں ءُ نوں چے بیت گومن ـ منا نہار بوارنت کس نہ زانت من کجا اوں من زندگاں کہ مرتگاں ءُ نوں من وت ہم نزاناں کجا اوں روکپت ءَ یا رو ٹک ءَ ـ دم برتگ وَ حیر انت بلے نوک ہُشک انت ـ دم ہون ءِ بوءَ کنت ـ

من پدا روان بوتاں ہنچو مارگ ءَ اوں کہ نوں ادا نہ اودا منا وارنت اے نہار چو منا انگیرا کتگ اش ـ ہمے سنجے تہا اوں کہ منی دست راستیں کوپگا لگیت، ہاں آپاں یا باریں چے انت تریں، بو کتاں اے ہون انت ـ گڑا دستار بزان پاگ ءِ ٹُکر ءِ دِرت دست ءِ بز گوشت ءَ را بست ـ چم تہار بوگا انت نوک ہم ہشک انت ـ سپر کنگ ءَ اوں شپ تہاریں من ایوکا اگاں کپتاں یا جلِت ءُ واب کپتاں نہارے وارت منا ـ سواس کُنٹگ ءُ ڈنگر ءَ پُر انت پاد ہونیگ انت پُچ درتگ انت ـ بلے من نہ کپاں، من رواں من کریم آں ـ منی واست ءَ بژن ءِ گپے بیت کہ بجلاں ءُ واتر باں ـ بلے نوں چم تہار بوگا اَنت یکے چونا تہاری انت بلے نوں دست ءُ پاد من ءَ یلہ دئیگ ءَ اَنت۔

اہ! من کجا آں، دل بالا وپتگاں گوات انت کوٹی ءِ تہا باز وشیں بوہے ہم است بلے منا سردی لگا انت پنکا ہم چالو نہ انت ـ مئے لوگاں گاسَٹیل ءِ بتی بوتا ادا بتی ہم نیست ـ ادا لیٹ روک انت باز روژنائی انت ـ کمو سر چِست کت کر ءُ کشا چاراں ہاں کوٹی ءِ تہا دگہ کس نیست من ایوکاں اففف اے ایوکی پداـ بلے منی پُچ ہم مٹ انت منا اسپیتیں گورا داتگ اش بلے نزاناں اے چونیں انسان انت منا اکہ مہر اش داتگ ـ بس نوں کمو کمو وش بوگ ءَ آں کہ اے پکا بلوچ ءِ لوگ یے بیت کہ منا چو باز چارتگ اش بلے کئے آں اے انسان ـ اے کوٹی باز سمبھتگ ءُ نکش نگار انت ـ

منی راستیں نیمگا اسپیتیں پُچ ہم ٹنگتگ ءُ بلوچی زالبولی پُچ ہم کوٹی ءِ تہا است ـ بلے من تہتے سرا وپتگاں ـ تہت سبزیں ءُ من نشتاں تہت ءِ سرا جیڑگا آں کہ اے کئی گس انت باریں ـ ِ دروازگ ءَ چیِست توارے کُت مردمے اتک پینٹ ءُ پتلون انت، اے باریں کئے پینٹ ءُ پتلون انت، ورنائیں بچکے، بُرز بالادے ءُ جان ءَ پُریں، ریش ئِے کمو داشتگ ءُ ساپیں مود انت ـ ائے حدا اے مرد من ندیستگ کئے انت ؟ـ سلام دات ئے ءُ نشت ـ گپ کنگا انت گومن بلے من گپاں نزانگ ءَ اوں ہچ سرپد نہ بوگ ءَ اوں کہ چے گشگا انت ـ بس یک گپے سرپد بوتا ” بلوچ” گشت ئِے گڑا من گل کت۔۔۔۔ ہاں ہاں من بلوچ یے آں ـ بچک ءِ چمانی ارس کمو اتکاں من ہچ نزانت باریں چے واست ءَ ایشی ارس اتکاں ـ گڑا بچک در اتک شُت من نشتگاں سہتے ءَ پد نان اش گون انت دو بچک انت منا نان اش دات ـ

کساس نیم کلاک ءَ پد لہتیں نرینگ ءُ زالبول اتک سلام ءُ دروت بوت ـ ہاں اے بلوچی ءَ گپ کنگا انت نوں من باز وش بوتاں منی چماں چہ ارس درتکاں کہ من گار نہ اوں وتی بلوچانی لو ءَ اوں ـ کماشے ءَ دست منا سرا مُشت ـ بابی وتی نام ءَ بگش شنکوں؟ جی کریم، کریم انت منی نام ـ من، من گار آں جنگل یے ءَ منی سر کپتگ بس نہار ءِ توار ءَ ابید ہچ نیست ات من گار آں ـ نانا بابی، گار نئے توـ اے کئی لوگ انت بلوچ اِت شما؟ کماش ءَ پسو دات، جی کولیگاں ما بلوچ آں اے مئے لوگ نہ انت بلے اش ہم بلوچ انت دیر انت کساس سد سال بیت کہ وتی آں چہ در پَریتگ اَنت نوں بلوچی نزان انت ـ بلوچ انت بلوچی نزان انت چوں ابا؟ ہو، ایشانی کماشاں ترس ءَ لوگاں بلوچی نہ کتگ لوگ ءَ دری زبان اش گپ جتگ گڑا چک نزاناں نوں ـ اے گپ اش کت من حاموش بوتاں دگہ ہچ سما نہ ات کہ کماش چے چے گشگا ات ـ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

آزمانک

پیرُک جان مھمد ءُ دوزہ ءِ آس

نبشتہ: ھلیل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

تیوگیں بازار ءَ پیرُک جان مھمد ءِ اَناگتیں مَرگ ءِ ھال تالان اَت۔ نزاناں چونین تکانسری یے اَت کہ من میتگ ءِ دَمکاں ترّان اِت آں۔ گوں ھر کس ءَ ڈیکّ بہ وارتیں گُڑا الّم ءَ پیرُک جان مھمد ءِ باروا گَپّ ءَ اَت۔
من ھِچ نزانت کہ لوگ ءَ بہ رَو آں یا کہ کَبرستان ءَ۔ باریں کَل ءُ کَسارت کُتگ اِش اگاں اِنّا تاں اَنگت لوگ ءَ جْون ئِے ایر اِنت؟
روچ ءَ زردی یے مانشانتگ اَت ءُ یک یک ءَ میتگ ءِ چراگ رُژنا بوھاں اِت اَنت۔
میتگ ءِ دَمکاں ترّان وھدے من واپڈا ءِ کَش ءِ دَمک ءَ کہ رَس اِت آں گُڑا ‘ناسِر چُوکو’ ءِ دُکان زاھِر بُوت، دُکان ءِ مِرمرانکیں چراگ ءِ رُژنائی ءَ منی چمّ ناکو کریم ءَ کَپت اَنت کہ دُکان ءِ دیم ءَ نِندوک اَت۔ من ناکو کریم ءِ نیمگ ءَ دیم کُت کہ یکّ ءُ ٹکّین ءَ ھال بِگر آں۔
“سلام۔۔۔ ناکو! منی پیرُک؟”
منی جُست سرجم نہ بُوت کہ ناکو کریم درّائینت:
“تئی پیرُک جان مھمد بے بلا زِند ءَ دروہ اِت ءُ مارا تھنا ئِے کُت۔”
منی پیرُک کہ مُدام منا راہ ئِے شْون داتگ، اے ھال ءِ اِشکُنگ ءَ منی چمّانی اَرس یک شَل ءَ یلا بُوت اَنت ءُ من لوگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بُوت آں کہ ناکو ءَ منا توار جَت:
“زیکّیں روچ ءَ کَلّ ءُ کَسارت کُتگ اِش ءُ کبر ءِ باھوٹ اِنت۔”
“گُڑا کبر ءِ رَوَگ لوٹ ایت بلکیں وتی پیرُک ءِ دیدار بہ بیت۔” من ھیال کُت
من کبرستان ءِ نیمگ ءَ تَچان بُوت آں، دَمک ءِ سرا من مردُم یے دیست کہ میزّان میزّان ءَ رَوَگ ءَ اَت پمشکا من وتی پاد کمّو داشت اَنت ءُ پدا تَچگ ءَ لگّ اِت آں داں کہ کبرستان رَس اِت آں تیوگیں زمین ءَ تہاری یے مانشانتگ اَت۔
یک نیمگ ءَ تُرس ءُ بیمّ یک نیمگ ءَ وتی پیرُک ءِ گِندگ ءِ ھُبّ ءُ واھگ۔۔۔ من کبرانی نْیام ءَ رَوان اِت آں کہ چاراں دْرستیں کبرانی دَپ پَچ اَنت ءُ مُردگانی آہ ءُ کُوکار اِنت، بازیں مُردگے من دیست کہ جان اِش چہ گوشت ءُ پوست ءَ ھالیگ، تھنا ھَڈّ اِش پَشکپتگ اِت اَنت ءُ وتی کبرانی سرا نِندوک اِت اَنت۔
ھمے مُردگانی نْیام ءَ من وتی پیرُک شوھاز کنگ اِت آں منا انچو اندازگ اَست اَت کہ منی پیرُک ءِ کَبر ھاجی گُل ءِ کَبر ءِ کَش ءَ بیت ءُ ناکو کریم ھم ھمے ڈَس ءُ نشان داتگ اَت بَلے پدا ھم من دْرستیں مُردگ یکّ پہ یکّ ءَ چارگ اِت آں کہ بلکیں منی پیرُک ھمیشانی نْیام ءَ بہ بیت۔ میزّان میزّان ءَ من کبرستان ءِ ھما کُنڈ ءَ سر بُوت آں کہ ھاجی گُل ءِ کبر ھمودا اِنت۔
ھاجی گُل ھم وتی کَبر ءِ سرا نِشتگ اَت، گوشت ءُ پوست ئِے پِر نہ اَت من چہ دَست ءِ ماتی لنکُک ءِ ھَڈّ ءَ پَجّا آرت۔۔۔
“پیرُک جان مھمد۔۔۔! منی پیرُک کُج اِنت؟”
آئی ءَ وتی دَست کَبرے ءِ نیمگ ءَ شَھار دات ءُ من اِشتاپ اِشتاپ ھما نیمگ ءَ رھادگ بوت آں۔
کَبر ءِ نْدارگ من دیست منا وتی چمّانی سرا بھیسہ نہ بُوت من چے گِند آں کہ یک جُھلیں چات یے کہ آئی ءِ توکا یک مزنیں زَراب دیوکیں آس یے بَلگ ءَ اِنت ءُ پیرُک جان مھمد ھمے آس ءِ سرا لونجان اِنت۔ آس انچو زَراب دَیگ ءَ اِنت کہ چہ آس ءِ زَراب ءَ پیرُک جان مھمد ءِ پیگّ آپ بوھان ءَ آس ءِ تَہا ٹِپّ ٹِپّ ءَ کپگ ءَ اَنت۔
من یک مزنیں کُوکارے جَت:
“پیرُک۔۔۔”
آئی ءَ وتی چَمّ چِست کُت اَنت منی نیمگ ءَ چار اِت ئِے ءُ پدا وتی چمّ ئِے بند کُت اَنت۔
منا اَندازگ بُوت کہ منی پیرُک سکّ اَزاب اِنت۔ من وتارا ھما نیمگ ءَ یلا کُت کہ وتی پیرُک ءَ چہ اے اَزاب ءَ بہ رَکّ آں بَلے آس ءِ زراب منا کَبر ءِ نزّیک ءَ رَوَگ ءَ نہ اِلّگ ءَ اَت۔
من کمّو دُور اوشتات آں، پیرُک جان مھمد ءِ ھما دْرستیں پَنت ءُ نسیّت منا یات آیگ اِت اَنت۔ چو کہ دو روچ پیسر آئی ءَ پہ من اے پَنت دیم داتگ اَت۔۔۔ ‘ھر چیز ءَ گوں ھُورتی ءَ مارگ ءِ جہد بکن، وتی جیڑگانی ھاترا یک کَچّ ءُ کساسے ایر بکن چہ ھما کَچّ ءُ کساس ءَ گیشتر مہ جیڑ، پرچاکہ انسان اگاں گیشتر بہ جیڑیت گُڑا انسان ءِ جیڑہ ءُ جنجال گیشتر بنت۔’

منی چمّانی اَرس رچگ ءَ اِت اَنت، ءُ آس ءِ زراب ھمیدا ھم منی دیم ءَ سوچگ ءَ اَت۔
من سَما کُت چاراں دْرچک ءِ ساھِگ شُتگ، منا روچ سوچگ ءَ اِنت ءُ من چہ ھَید ءَ میچّل آں۔
من زُوتّ وتی ھَمّیل گْور ءَ کُت ءُ تُپنگ بَڈّ ءَ کُت دیم پہ اوتاک ءِ نیمگ ءَ شُت آں۔ اوتاک ءَ چاراں سنگتاں آس یے بالینتگ ءُ آس ءِ سرا کُکّڑے سیکّ ءَ جتگ ءُ کُکّڑ ءِ پیگّ آپ بوھان ءَ آس ءِ تَہا ٹِپّ ٹِپّ ءَ کپگ ءَ اَنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بلوچی لبزانک ءِ نبشتہ رھبند ءِ اُڑ ءُ جنجال

گورگین بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

وهدے بلوچی لبزانک ءِ دیمروئی ءِ بابت گپ ءُ تران بیت. دمانے ھمے گپ ماں زهن ءَ کپ اِیت کہ بلوچی زبان ماں مهرگڑ ءِ دپتر ءِ ھساب ءَ 11سال کْوھنیں زبان اِنت. پٹ پولاں چہ همے زانگ بوتگ کہ آ وهد ءِ مردم ماں کوه البرز ءِ کِرّ ءُ گْوراں آباد بوتگ اَنت، بلے وهدے دری پٹ ءُ پولکار واجہ میکڈونل ،لانگه ورته ڈیمز ،بانک اگنس کورن ءُ هندی پٹ ءُ پولکار واجہ سید ھاشمی ءُ میر آکِل ھان مینگل ءِ پٹ ءُ پولکاری چہ همے زانگ بیت بلوچ گوں کْوھنیں ایرانی زبان اوستا ،پھلوی،پارسی،کردی ءُ آدگیناں گوں سیادی دار اِیت. اے درگت ءَ ما همے سرپد بوت کن اِیں کہ بلوچی زبان باز کْوھن ءُ کدیمیں زبانے ،هنچوش کہ بلوچی زبان ءِ سر ءَ دری مردماں پٹ پولکاری چہ بلوچاں گیش کُتگ….بلوچی زبان ءُ بلوچ گلزمین یک شریں ارزشتے هست کہ ڈنی پٹ پولکاراں وتی پٹ ءُ پولکاری سرجم داشتگ.
چہ بلوچی ءُ ڈنی زبان زانتانی هبراں چہ ما ھمے سرپد بوت کن اِیں کہ بلوچی زبان کْوھنیں زبانے.

لبزانک ابید چہ زبان ءَ بوت نہ کنت. لبزانک ءِ گوں همگرنچی زبان اِنت کہ آ لبزانک ءَ زندگ دار اِیت ءُ زبان ءِ ارزشت ءَ بُرز کنت. زبان لبزانک ءِ هما برزیں کوه انت کہ آرا مهکم ءُ گران دار اِیت.
اے پدریں گپے کہ راج چہ بندات ءَ جنگ ءُ چوپ ءِ دیمپان بہ بیت. آ راج ءِ زبان ءُ دود ءُ ربیدگ ءِ سر ءَ مزنیں تاوانے رس اِیت.

آ راج ءِ کہ زبان ءَ سرکاری سند ء َ ماں زبان منّگ مہ بیت گُڑا آ زبان کدی دیمروئی کرت نہ کنت.
همے وڑ ءَ اگاں ما همے کسہ ءِ هساب ءَ بلوچ راج ءُ زبان ءِبچار اِیں. بلوچ راج همے وڑ ءَ یک لگتمال ءُ جنگ ءُ چوپانی دیمپان بوتگیں راجے. بلوچی زبان ءُ لبزانک اے ناوشیں جاورانی تہ ءَ کہ بلوچی کتاب ءِ وانگ یک جرمے. البت ایشی بلوچی لبزانک ،شائری ءُ ردانگ ،شرگداری،پٹ ءُ پولکاری ءُ آدگیں پڑاں شرتریں وڑ ءَ دیمروئی کتگ ءُ دیم ءَ جنزان انت.
بلوچی لبزانک ءِ دیمروئی سائنسی رهبند چہ 1950 بندات بیت
همے وهد ءَ ماهتاک ،روتاکانی بندات بیت. بلوچی لبزانک همد ءَ چہ ردوم زور اِیت. بلوچی نبیسگ ءِ هب داروگیں مردم وتی شَیر ،آزمانکاں ماں همے تاک ءَ چهاپ ءُ شنگ ءَ راه دے اَنت. اگاں ما نوں بچار اِیں، بلوچی لبزانک ءِ تہ ءَ شریں دیمروئی اتکگ .نوکیں نبشتہ کار ، شائر، آزمانک نبیس، رجانک کار شریں جھدے کنگ ءَ اَنت.
زبان ءُ راج ءِ زندگ دارگ ءِ هاتر ءَ المی انت لبزانک ءِ واست ءَ جھد کنگ بہ بیت.
همے وڑ ءَ میهتو آرنلڈ گشیت کہ” لبزانک زند ءِ آدینک انت”

پہ لبزانک ءِ دیمروئی ءُ واست ءَ المی انت زبان ءِ شریں نبشتہ رهبندے بہ بیت. چہ نبشتہ رهبند ءَ لبزانک دیمروئی کنت،
بلے بلوچی لبزانک ءِ مزنیں اڑ ءُ جنجال آئی ءِ نبشتہ رهبند انت.

همے وڑ ءَ 1955 ماں کراچی ءَ مگسی هاؤس ءَ بلوچی زبان ءِ نبشتہ رهبند ءِ سر ءَ یک مراگشے بیت، بلے اد ءَ هم پہ بلوچی لبزانک ءَ شریں نبشتہ رهبندے گیشینگ نہ بیت. همے وڑ ءَ دومی دیوان 1965 ماں شال ءَ بیت اے دیوان ءَ واجہ سید زھور شاه هاشمی، گل ھان نسیر ،ابدلکیوم بھر زور اَنت.اے دیوان ءِ تہ ءَ ڈنی زبانزانت هم هور بنت. اد ءَ گیشتر مردم “رومن” ءِ سر ءَ تپاوت کنت کہ بلوچی زبان ءِ نبشتہ رهبند رومن ءَ بہ بیت، بلے واجہ ابدلکیوم اے پیسلہ ءِ منّگ ءَ هچ وڑ ءَ تیار نہ بیت آ اربی”” رسم الخط”” سر ءَ گیشتر زور دنت……….
اگاں انی ما بچار اِیں بلوچی زبان ءِ شریں نبشتہ رهبند ءِ نہ بوگ ءِ سبب ءَ بلوچی زبان ءَ هر کس وتی تب ءِ وڑ ءَ نبشتانک نبشتہ کنگ ءَ اِنت. باید انت بلوچی زبان زانت شریں ءُ یک ارزانیں نبشتہ رهبندے بہ گیشین اَنت داں کہ بلوچی لبزانک اے اڑ ءُ جنجال ءِ دیمپان مہ بیت…..
انی گیشتر مردم واجہ سید هاشمی ءِ نبشتہ رهبند ءِ سر ءَ نبشتہ کنگ ءَ انت، بلے بازیں دگہ بلوچی زانت کار وتی تب ءِ وڑ ءَ نبشتہ کنگ ءَ انت .بلوچی لبزانک ءِ مزنیں اڑ ءُ جنجال آئی ءِ نبشتہ رهبند انت. انی گیشتر بایدیں بلوچی نبشتہ رهبند ءِ سر ءَ کار بکن انت.
همے وڑ ءَ بلوچی زبان ءِ گالوار یک چہ دومی جتا اِنت. بازیں جاهاں بلوچی زبان ءِ گالوار گپ ءُ تران سمجگ نہ بیت، اگاں پہ بلوچی لبزانک ءَ شریں نبشتہ رهبندے اڈ دیگ بہ بیت گُڑا بلوچی زبان دیمرؤئی کنت ءُ ارزشت ئِے شریں وڑے ءَ مهکم بیت

شھید راشد بلوچ پنام لونگ خان

نبشتہ کار: ھاتم بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

شھید راشد جان وتی پجار وت دگنیائے دیم ءَ پیش داشت شھید راشد جان جاہ ءِ آھو لعل بازار ءَ آدم ھکانی میتگ ءَ1988 ءَ واجہ اُستاد بشیر ءِ لوگ ءَ ودی بوتگ ـ شھید راشد جان بندات ءِ وانگ چہ وتی میتگ جاہ ءِ آھو آدم ھکانی میتگ ءِ وانگجاہ ءَ چہ دربرُت وھدءِ چہ آدم ھکانی میتگءَ پارگ بوت، جاہ ءِ آھو لنجار ءِ وانگجاہءَ داہ تبک ونت ءُ دربُرت چہ تنگ دستی نزوریان دیم ءَ وانت ءِ نہ کرت۔

ہمے وڑا شھید راشد جان وتی بازین وھد گون گاڑیاں گوازینت گاڑی ءِ وھدا شھید راشد جان ءَ بلوچ راجی جنز ءَ گون دوستی ھست ات بازین وھدا ءَگُوں گاڑیاں ات چہ گوادر ءَ سنگتان پہ چیز آرت شھید راشدجان ھمے وھد ءَ گون بلوچ راجی جنز ءَ سک نزیکی کنگ ءَ ات آئی واھگ ھمیش ات من کوہ ءَ بروان بلے اے وھد ءَ بی این ایم ءِ باسک اَت گون گاڑیاں گون اَت بلےھنچیں رازدارے اَت اے گپ ءَ ابید ءِ چہ کمیں سنگت ءَ زانت دگہ کس سرپد نہ اِت کہ شھید راشد جان بلوچ راجی جنز ءِ یک جُھد کار ءِ اَت شھید راشد جان چار سال گاڑیاں بوت گلزمین ءِ مھر ءَ بلوچ راج ءِ بزگی ءَ شھید راشد جان دیست گاڑے ءِ کار یلہ کت مدام آئی لوٹ ھمیش اَت من راجی سرمچار بباں وھدے سنگتاں آئی ءِ زمہ واری دیستاں ھمے پیسلہ دات تو وت ءَ انگت ڈیھ ءِ تہ ءَ بدار تو بازیں کار کرت کنے شھید راشد جان سئے سال زمینداری کت ھمے وھد ءَ سنگتان راہ بری کت شھر ءِ سنگتانی گوازینگ گون رازداریءَ بازارءِ تہ ءَ بازین کار ءِ کت بازار ءِ تہ ءَ سیاسی کار پمپلٹ چاکنگ پہ سنگتانی ھاتر ءَ سامان ءِ آرگ ءَ گُوں ھوار زمینداری ءِ کت ۔۔

شھید راشد جان 2مارچ2011 بی این ایم ءِ تہ ءَ بھر زُورت وتی راجی جُھد ءِ شریں رنگے ءَ بندات کت پہ بی این ایم ءِ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ بازین سنگت ءِ جُوڑ کت گوں شریں زمداری ءَ دیم ءَ جنزاں بوت جھل جھاؤ ءِ بی این ایم ءِ سیاسی کارانی بوج ءِ وتی کوپگاں زرت وھد ءِ کہ جھل جھاؤ ھنکیں ٹھت 25 جون 2014 ءَ بی این ایم ءِ جھل جھاؤ ھنکین ءِ کمک کارگشاد دارگ بوت جھل جھاؤ ءِ ایم این ایم ءِ کلیں کارانی زمداری دیگ بوتاں آئی شریں وڑے ءَ پورا کرت آں

باز جُھدکت اے وھدا جھل جھاؤ ھنکین بی این ایم ءِ لائکیں سنگت سئے ءِ بنت یکءِ شھید ظہیر جان پنام شیرا بیت یک ءِ شھید راشد جان بیت یک ءِ شھید مھیم جان پنام پپُو بیت۔
شھید راشد جان ءَ گوں وتی بی این ایم ءِ کاراں ایماندار اَت ھروھدا گوں بی این ایم ءِ کاراں دست گٹ اَت ھر وھد ءَ گوں سنگتاں نشتگ اَت بلوچ راجی جنز ءِ سرا گپ ءَ اَت اگاں مئے میتگ ءَ مدام مارا پارٹی ءِ رہبند ءِ سرا سرپدی دات گپءُتران کُرت اگاں کجام میتگءَ آروس ءِ ببوتیں یاں پُرس ءُ پاتیھ ءِ شھید راشد جان مھلوک ءَ گوں شریں وڑے ءَ گپ ءُ تران کُرت ءُ سرپدی دات شھید راشد جان بی این ایم کاراں گوں ھوار جھل جھاؤ ءِ بی ایس اُو آزاد ءِ سنگتانی کاراں گون کمک کرت

بازیں وانندگیں گونڈلانی لوٹ ھمیش اَت ما پہ راجی جنُز ءَ کار بکن آں شھید راشد جان آھان ءَ ھمے گشت کہ شما بی ایس اُو آزاد ءِ بھر جوڑ بہ بیں بی ایس او آزاد چہ بی این ایم ءَ جتا نہ اِنت بازیں دُوزواھیں واندگیں سنگت ھست اَت آھانی واھگ ھمیش اَت ما تُپنگ بزوراں کوھاں بروان بلے شھید راشد جان ھمے گشت کہ شُوم ءِ وانگءِ وھد انت شما بوان اَت اگاں شما ونت ءُ شمئے تہ ءَ سرپدی بوت گڑا شما دیم ءَ شریں وڑے رھشونیءَ کت کن ات انوں شمے وانگ ءِ وھد انت اگاں شمے دل لوٹیت بی ایس او آزاد ءُ سنگت بہ بیں وانگءَگُون ھوار بی ایس اُو آزاد ءِ کاراں بکن اِت ۔

من ءَ یاد انت من ءُ شھید راشد جان 2015 بی این ایم ءِ تروتابے ءَ شُتاں مارا بازین کتاب ءِ گوں اَت ما شتاں شندی ءِ وانگجاہ ءَ بازین ماسٹرءِ ساڈی ات شھید راشد جان ہیڈ ماسٹرا چہ موکل گت ما شتاں وانگجاہ ءِ تہ ءَ شھید راشد جان گون ماسٹراں ھوار گون وانگجاہ ءِ زھگاں بلوچ راجی جُھد ءِ سرا گپ ءُ تران کرت شھید راشد جان یک شریں وڑے ءَ گپ ءُ تران کرت ھمے گُشت ءِ وھد ءِ ما بلوچ راج ءَ گنداں بزگی ءَ آئی مستریں وجہ نا وانندگی انت پہ زندگیں راجانی ھاترا زانت ءُ زانگ المی انت دُژمن ءِ لوٹ ھمیش انت بلوچ راج ءِ پرزند چہ وانگ ءَ دور بہ بیت نا وانندگ بباں اے گونڈلیں زھگ مئے بلوچ راج ءِ باندات اَنت مئے باندات ءِ چراگاناں یک شریں زانت ءِ زرورت اَنت بائدیں مئے گونڈل گون وانگ ءَ دل بہ دیاں بوان اَنت راجانی تھا ماسٹرانی یک بلاہ ایں کُربانی ھمے ھاتر ماسٹر زھگانی تھا یک زانت ءِ ودی کنت پر چہ کہ آہ مئے راج ءِ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ وتی پرز ءَ پورا بکن آں اِلم زانت ءِ راہ ءِ پیشدارگ ماسٹرانی بلائیں کرد ءِ مئے گُوں شماہ دست بندی انت گَونڈلان شر بوانیں اِت اگہ مئے گنڈلان نہ ونت ءُ سرپد نہ بوت آں گڑا مئے پہ راج ءَ تبائی اِنت

بائدیں شما ماسٹر وتی پرز ءَ شریں وڑے ءَ پورا بکن ایں گونڈلانی زمہ واری ھمیش اِنت گون وتی وانگ ءَ دل بدیاں بوان اَنت اے ھاتر ءَ جھد مکن آں مارا نوکری بہ رسیت ھمے ھاتر ءَ جھد بکن آں ما شریں انسان جوڑ بباں پہ راج ءِ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ چیز ءِ کت بکن آں چہ ھمے گپ آں ما موکل گت ءُ در اھتاں شھید راشد جان چہ سیاسی کاراں ابید جنگی کارانی تھا سک لائک اَت چہ بی این ایم پد بی ایل ایپ ءِ یک سپائی ایت گون وتی جنگی کاراں ھوار گون مھلوک ءَ نند ءُ نیاد گپ ءُ دیوان وتی راجی جھد ءِ ھاتر ءَ سرپدی دیگ وتی کلیں پرز یک شریں وڑے ءَ پورا کرت آں شھید راشد جان پہ وتی پارٹی ءِ کارانی ھاتر ءَ در اھت ءُ دیم پہ جاہ ءِ آھو شندی نیمگ ءَ شت 7 نومبر 2018 ءَ پاکستانی ھون واریں فوج ءَ ھال رست شھید راشد جان ءَ گون سنگتاں انگیر کرت اَت سنگتاں جنگ دات ھمے جنگ ءِ تہ ءَ مھیم بلوچ پنام پپو ۔ گلشیر بلوچ پنام شوکو ۔ اورنگ زیب پنام شادین شھید راشد بلوچ پنام لونگ خان شھید کنگ بوتاں آھانی ھمت ءَ ھزاراں سلام

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نبشتہ تئی تَب ءَ نہ اِنت

نبشتہ کار: داد بلوچ شاشانی

دی بلوچستان پوسٹ

یک نبشتانکے آزمانکے گدارے ریزمانکے سرگْوستے شائری یے یا کہ کسھے کُجام تھرے کہ بہ بیت آ تئی تَب ءَ نہ اِنت تو پھمگ ءَ نہ ئے یا تئی سوچ ءَ تئی پکر ءَ تئی ھیال ءَ چَہ جتا اِنت.ترا دوست نہ بیت ایشی بزانت اے نہ اِنت کہ نبشتہ رد اِنت یا نبشتہ ھراب اِنت. بلکیں اے نبشتہ ترا دوست نہ بیت ،بلے دگہ چار مَردُم ءَ را دوست بیت، دگہ چار مَردُم ءَ پہ یک نوکیں دْروشُمے یک بلائیں سوگاتے ۔
بوت کنت تئی پکر مزن اِنت، تئی زانت مزن اِنت .تو باز زان ئے، پہ تو اے کسانیں گپے. بلے دگہ ھزاراں مَردُماں پہ نوکیں گپے، نوکیں ھیالے ،نوکیں پکرے ۔
تو نوں ھر چیز ءَ وتی ھیال ءُ پکر ءَ کنگ مہ لوٹ، ھر کار تئی تَب ءَ نہ بیت، ھر نبشتہ ھر چیز تئی پکر ءُ ھیال ءَ بوت نہ کنت ۔
ترا اگاں کمالے ھست گُڑا تو ھر پکر ءُ ھیال ءَ گوں روگ بزان تو ھر مَردُمے تَب ءَ گوں وت ءَ یک بکن ۔
نوں تو زانتکار ءُ سرپدیں مَردُمے منّگ بئے زانگ بئے ۔
تو لوٹ ئے ھر کس منی ھیال ءُ منی پکر ءِ منّوک بہ بیت، گُڑا اے تئی نادانی اِنت ۔ گُڑا بزان تو تھنا بئے ۔
مَردُم ءَ را وتی ھیال ءُ پکر ءِ کنگ ءِ وڑ ءُ پیم اے نہ اِنت تو آ مَردُم ءَ را رد بکن. تو آ را مہ منّ گُڑا تئی رند گیری ءَ کنت چُش بوت نہ کنت ۔
نہ کہ ترا اے موکل ھست تو یک مردُمے ءَ را جاھل بُگْوش ئے .کسے کہ ترا نہ منّ اِیت گُڑا جاھلے، تئی کُجام کار بوت الم ترا تئی پکر ءَ مہ منّ اِیت ۔۔۔۔۔ کمال اِنت ۔۔
تو آ مَردُم ءِ پکر ءُ ھیال ءُ سوچ ءِ تَہ ءَ نزوری یے گند ئے، یا مار ئے. گُڑا تو آرا ناسرپد ءُ جاھل گْوشت نہ کن ئے. آ کہ تئی دیم ءَ نشتگ ھر تئی گپ ءِ پسو ءَ دیگ ءَ اِنت. ترا بے وار ئِے کُتگ. تئی کِرّ ءَ دَلیل نوں کُٹ اِتگ اَنت. ترا راہ نیست کہ کُجام راہ ءَ بِتَچ آں پمیشکا تو دیم ءِ مَردُم ءَ جاھل گْوش ئے ۔۔؟

تو اگاں کسے ءِ ھیال ءُ پکرے تَہ ءَ نزوری یے گندئے ،گُڑا آئی ءِ سرجمیں ھیال ءُ پکر ءَ رد مہ گْوش. بس ھما کہ نزوری اَنت ھمایاں گوں دَلیل ءُ زانت ءُ سرپدی ءَ نشان اِش بہ کن. پدا ھما نزوریانی رھبری ءَ بکن سوج بدئے کہ اے نزوری ءَ اد ءَ چو چو کن شَرّ بیت ۔۔
مئے کِرّ ءَ چُش نہ اِنت من گنداں گیش ءَ چَہ گیش ردی گِروک ھست، بَلے ردیانی شَرّ کنوک نیست. یکے کیت گْوش اِیت تئی شائری وزن ءَ نہ اِنت، شَرّ وزن ءَ نہ اِنت شَرّ اِنت تو ھما شائر ءَ وزن ءَ سرپد کنت کہ وزن چے یے چون وزن بیت وزن ءِ راہ ءُ رھبند کُجام اَنت؟
یا تو یک آزمانکارے ءَ را گْوش ئے تئی آزمانک پلاٹ ءَ نہ اِنت یا تکنیک ءَ نہ اِنت یا درشانداب جْوان نہ اِنت. شَرّ اِنت اے کار کنگی اِنت شرگداری الّمی اِنت، دْرستاں چَہ جوانیں کار شرگداری اِنت ۔۔۔
بلے کہ تو آر ءَ سرپد کن کہ تکنیک چون بیت. پلاٹ کُجام بلاھاں چَہ یکے ۔ درشانداب چون شَرّ بیت ؟
تئی کِرّ ءَ کہ پہ سرپد کنگ ءَ ھچ نیست تو کُجام بُنیات ءَ گْوشت کن ئے تئی نبشتہ ھراب اِنت یا تئی آزمانک، شائری
ترا ھما نبشتہ کار دل پْروش کنگی اِنت کہ مرچی ءَ پد آ وت ءَ چَہ ھم دل پْروش بہ بیت، بے زار بکن چَہ نبشتہ کنگ ءَ ۔

ترا دلبڈی دیگ لوٹیت، ترا سرپد کنگ لوٹیت، ترا آئی ءِ ھر ردی شَرّ کنگ لوٹیت وتی وھد زوال کنگ لوٹیت اے کاراں اگاں تو کُت نہ کن ئے .گُڑا بے توار بو. بلے نبشتہ کنوک نبشتہ کن اَنت چون کہ کنت بلے کن اَنت.

باز مَردُم ھست اے مزھب ءَ منّ اِیت اے مزھب ءِ نبشتانکاں نہ وان اِیت باز مَردُم ھست آ مزھب ءَ منّ اِیت ھما مزھب ءِ نبشتانکاں نہ وان اِیت ۔۔۔۔
باز راستیں دست ءِ سیاست ءَ منّ اِیت باز چپیں دست ءِ سیاست ءَ منّ اِیت ۔۔۔
من ءَ اد ءَ دگہ یاتے اتک کہ پاکستانی منّوگراں برانز گِتگ پشتینانی سر ءَ کہ زوراں سری پاکستانی کرکٹ ٹولی ءَ منّ اِت. شُما پشتیناں نہ منّ اِت.گُڑا شُما گَدار اِت نوں بزگیں پشتیں ھیران اَنت کرکٹ ٹولی ءِ منّگ مئے وتی جند ءِ واھشتے کُجام ءَ منّ اَنت مئے مرزی ۔۔۔
پاکستانی گْوش اَنت انّا شُما اوگانستان ءِ کرکٹ ٹولی ءَ مہ منّ اِت ۔۔۔۔۔
نوں من وتی بلوچی لبزانک ءُ سیاسی دوست ءُ سنگتان گنداں ھمے رنگ ءَ اَنت دانکے تئی نبشتہ من ءَ دوست نہ بوتگ رد اِنت ۔۔۔
ھر نبشتہ کار ءَ را وانوک ھست آ کُجام تھر ءَ کہ نبشتہ کنت بکنت وانوک بیت. آ چاھے مزھبی تھر بہ بیت، سیاسی بہ بیت یا جنسی ءُ روھانی جنتی دوزھکی ھُدا ءِ منّوک بہ بیت یا نہ منّوک سائنسی یا دگہ کُجام تھرے نبشتہ کنوکے کہ بہ بیت آرا وانوک بیت، بلے المی نہ اِنت انوں بہ بیت باز نبشتہ کارے ءِ وانوک کراناں چَہ پد درکاینت، باز انوں بنت۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔