TBP Balochi

گوک پْروش ءِ جنگ

پولکار: ابداللہ میر

دی بلوچستان پوسٹ

1896 ءِ گپ اِنت کہ ھان کلات میر مھمود ھان گوں انگریز پولیٹیکل ایجنٹ کلات ءِ مکران ءِ تروتاب ءَ کیت کہ اد ءَ پہ امن ءُ ایمنی ءِ گیش ءُ گیواری ءِ ھاتر ءَ یک سرپرستے بدار اِیت، بلے ھان ءَ چہ ھمے ردی بیت کہ آ مکران ءِ مردمانی مارشتاں پوہ نہ بیت.

پولیٹیکل ایجنٹ ءِ گشگ ءِ سر ءَ کار کنت ءُ یک ھندوے ءَ را کہ آئی نام اودھو داس اَت ،مکران ءِ سرپرست بزانکہ (ماون) نامینت کہ آئی ءَ گوں جاور گیشتر نہ گیگ بوت اَنت.

1898 ءِ گُڈ سر ءَ سردار مھراب ھان گچکی تربت کیچ ءِ کلات ءِ سر ءَ ارش کنت ءُ اودھو داس ءَ گیپت ،بلے اودھو داس زوت چہ آئی ءِ دست ءَ تچیت روت کلات ءَ پناہ زوریت .

ھمے وھد ءَ مھراب ھان گچکی ءِ برات رستم گچکی کپٹن برن ءِ گارڈ بزانکہ توپکی ءِ نگران بیت.
آسر ءَ کپٹن برن ءِ کیمپ ءِ سر ءَ ارش کنت ءُ لھتیں انگریز سپاھیگ کُشگ بیت، وھدے کہ برٹش سرکار ءَ اے ھال رس ایت گڑا کراچی ءَ چہ کرنل مائن ءِ سروکی ءَ مکران ءَ لـشکر راہ دنت.

لشـکر چہ پسنی ءِ راہ ءَ کیت آھاں بازیں ساز ءُ سـامان گون بیت، آ وھد ءَ پسنی ءِ سردار میر مھمود کلمتی بیت ءُآئی ءِ نائب بزانکہ کمکار سید گوھر شاہ نامی ئیں مردے بیت.

کرنل مائن پسنی ءَ کیت ءُ سنڈیمن گوں وتی لشکر ءَ اورماڑہ ءَ داریت ءُ کرنل مائن جست ءُ پرس کنت کہ کے باریں میر مھراب ھان ءِ ھمراھداری ءَ کنت ءُ کے نہ کنت ،پسنی ءِ لھـتیں سرکماش چُشکہ کھدہ جگر دین ،کھدہ سـالار ءُ مـلا مبارک ءُ دگہ لھتیں لگور وتی دستاں بُرز کن انت کہ آھاں گوں سردار میر مھراب ھان ءَ ھچ کار نیست انت ءُ آھاں گوں سرکار ءَ دل بستگ.
کھدہ جگر دین ھمے گُش ایت کہ اوھو داس ءِ تاچینگ ءَ آئی ءِ مزنیں دست ءِ مان بوتگ بزانکہ من وتی یدار ءَ سوار کرتگ ءُ اورماڑہ ءَ سر کرتگ ،انگریز کرنل ءِ آھگ ءَ دو روچ ساری میر مھمود کلمتی ،سردار مھراب ءِ واستا ھپت بار اُشتر گولہ بارودر راہ دنت ایشانی آھگ ءَ گوں کرنل مائن ءَ اے راز مالوم بیت ءُ آ چار اسپ سوار آئی ءِ گرگ ءَ راہ دنت،بلے میر مھمود کلمتی منّگ ءَ تیار نہ بیت ءُ سامان اوں پیدارک ءِ کر ءَ گرگ بنت ءُ میر مھمود کلمتی چہ کلات ءَ کشگ بیت ءُ کلات پروشگ بیت… واہ میر ھمل ءِ اوبادگ سھریں سلام پہ ترا .

کیچ تربت ءَ چہ انگریزانی وش آتک ءَ پہ میر دُرّا، گچکی میر مھمد ھسن گچکی ءُ میر ابدلکریم گچکی پسنی ءَ کاینت ءُ ایشانی پجگ ءَ گوں انگریز دیم پہ تربت کیچ ءَ روت.

سردار میر بلوچ ھان نوشروانی، سردار میر مھراب گچکی ،سردار شکراللہ گچکی ءُ میر مراد وڈیلہ کلاچی ءُ میر گل مھمد پژ ءُ میر مھراب ھان نوشروانی ءُ اے دگہ سردارانی مردم پہ کمک ءَ چُشکہ میروانی ،وڈیلہ پژ، بلیدھی ، بزنجو ،بل سیاہ پاد ، اے درست میر بلوچ ھان ءِ ھمراھی ءَ گوک پروش ءِ کنڈگ ءَ بند اَنت ءُ پہ جنگ ءِ واستا تیار ءُ ساجو بنت.

میر بلوچ ھان ءِ لشکر پیسر ءَ چہ وتی سنگر ءَ گر انت ءُ پہ وت ءَ کمین جوڑ کن انت ءُ آھانی شمار کم بنت، بلے گوں جوان مردی ءُ بلوچی گیرت ءَ جنگ کن اَنت.

انگریز باز بنت ءُ سِلاہ ءُ ملا اِش اوں گون بیت ءُ انگریز کرنل چاریت کہ گوں زھم ءُ تُوپکاں ما اے مردماں پْروش (شکست) دات نہ کن اِیں، گڑا آ توپ ءُ بمب کارمرز کنت ، اے جنگ ءَ یک سد ءُ پنجاہ ۱۵۰ بلوچ شھید کنگ بیت.

میر بلوچ ھان، میر مھراب ھان نوشروانی، میر شکراللہ گچکی اوں شھید کنگ بنت ءُ بازیں انگریز سپاھیگ ءُ کاسگ چٹ اوں جنگ ءُ کشگ بیت، اے جنگ چش گوک پروش ءَ بیت ھمے ھاتر ءَ جنگ گوک پروش ءِ نام ءَ نامدار انت.

بلوچ جنگجو گوں بھادری ءُ جوان مردی ءَ جنگ کن اَنت ءُ وتی گلزمین ءِ واستا وتی نگرھیں سراں ندر کن اَنت پ،ہ وتی مھکیں مات بلوچستان ءَ

کوھنگ ءِ اے کوھیں کلات
کسی پت ءِ میراس نہ اَنت
ما پہ سگاراں گپتگ اَنت

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

سُرمگّیں ڈیھ ءِ یَلّیں بَچّ

بابُل لطیف

دی بلوچستان پوسٹ

سال ءُ سَن ، وھد ءُ موسُم بَدل بَہ اَنت، بلے یاتانی کِنزی دائم چَہ چاھَڑیں زھیراں سَرّیچ اِنت ، من نہ زان آں کُجام شَکلّیں یاتاں وتی نَد ءِ ساھگ ءَ نوشتہ بکن آں کہ زِند ءِ بازیں وھد ءُ پاساں ھَوار بیتگیں نِند ءُ نیاد ، سُبکیں گالوار بِہ بیت یا چَہ زانت ءُ زانگ ءَ سَرکیل ءُ نِھنگیں بالاد کہ مُدام بِچکندگ ءَ اَت ،من گْوش آں اے یک اَنچیں کِسّھے کہ بِھ آسر نَہ بیت ۔ بلوچی ءَ گْوش اَنت” سال پِر گْوز اَنت، بلے گال اُوشت اَنت” ۔

منا یات اِنت زِمستان ءِ سارتی ، نُودانی شَموریں شَنزگ ءُ گوریچ ءَ مان بَستگ اَت ، آدینگ ءِ سُھب اَت، من گوں وتی ھیالانی سُبک رَواجیں کُمیت ءَ چو مُدامیگیں وڑ ءَ کِساس نُوہ ءُ دہ ءِ مْیان ءَ چَہ وتی گِس ءَ دَرکپت آں ءُ دیم پَہ جَھلاد سنگت ساگر ءِ وتاک ءَ کہ مئے سنگتانی سُھبت ءُ مَجلس ، سیاسی گپ ءُ تْرانانی بُنجل اَت ، ھمُک سُھب ءُ بیگاہ نیادانی پتّر تالان اَت ۔

من وھدے ماں ساگر ءِ وتاک ءَ سر بوت آں چاراں سنگت شوھاز ءِ ھَمبرائی ءَ لاگریں ورناھے گوں ساگر ءَ نِندوک اِنت ، من سلام دات ءُ بَگل گیر بوت آں، چَہ سلام ءُ دْروت ءَ رَند گپ ءُ تْران ، کندگ ءُ مَزاک کُرت، بلے ساھتے ءِ گْوزگ ءَ پَد سنگت شوھاز ءَ گْوشت “ما نوں شُمارا مُوکَل کن اِیں کہ جمبراں بَستگ ءُ ھورے مَہ کنت ، ما جُنزیں وتی نیمگ ءَ” ۔ من ءُ سنگت ساگر باز مِنت کُرت کہ شپی بِہ جَل اِت گُڑا ھمے لاگریں ورنا ءَ پَہ بچکند گْوشت” اگاں زند ءَ وپا کُت ءُ موہ دات الّم شُمئے گِندوک ءَ کا اِیں” ۔ سنگت ساگر ءَ ھم پَہ بچکند پسّو ترّینت ءُ گْوشت” واجہ ھُدا شُمارا بیار اِیت مئے گریبی دَر دائم پَہ شُما ساڑی اِنت” ۔

وھدے سنگت دیم پَہ وتی ھَند ءُ دمگ ءَ راہ گِپت آں من ءُ ساگر دو پَہ دو نِشت ءُ وتی ھیالانی شَلّیں نیاد بُنگیج کُرت داں جَھل دیگر ءَ ۔ ھمے وڑ ءَ جَمبر ءُ گوریچ ءِ وت ماں وت جَنگ ءُ مِڑ اِت اَنت داں جَمبر ءَ باج بُرت ءُ ھور بوت ، ھمُک دیم ءَ تَل ءُ شیپ آپ اِت اَنت ، دِھکان ءُ شریک گوں کوڈالاں دیم پَہ ڈگارانی آپینکی ءَ جُنزان اِت اَنت، من ءُ ساگر گوں بُتکگّیں دِرین ءِ چارگ ءَ مُشکول اِت اِیں کہ مگرب ءِ بانگ بوت ،من ھم ساگر مُوکل کُرت ءُ دیم پَہ وتی گِسانی نیمگ ءَ رھادگ بیت آں۔

ھمے وڑ ءَ وھد دیم ءَ گام جَنان اَت کہ من گوں وتی ھنکین ءِ سنگتانی ھَمبراھی ءَ پَہ دمگ ءِ دیوان ءَ آواران ءَ شُت آں، مئے دیوان ماں دمگ آرگنائیزر ءِ سرکماشی ءَ بُنگیج بوت ءُ دیوان ءِ ھاسیں مھمان بلوچ نیشنل موؤمنٹ ءِ مَزن کارگُشاد نمیرانیں واجہ ڈاکٹر منان بلوچ گوں اُستاد الّی جان ءَ ساڑی اَت ۔چَہ دیوان ءِ سرگالانی سر ءَ گپّ ءُ تْران ءَ پَد دمگ ءِ گچینکاری بِندات بوت ءُ دیواں وتی گُڈّی آسر ءَ سر بوت۔

چَہ دیوان ءِ ھَلاسی ءَ پَد یکرندے پد ءَ من گوں ھمے سوسنیں ورنا ءَ ڈیک وارت کہ اے مْیان ءَ سالے پِر گْوستگ اَت ،بلے اے رَندیگیں گِندگ ءَ پَد مئے گوں یکّے دومی ءَ شریں وڑے ءَ پَجّاروکی بوت ءُ من سرپد بیت آں کہ اے لاگریں ورنا ءِ نام شبیر بلوچ اِنت۔

ھمے وڑ ءَ وھد ءِ بوجیگ ماں ساوڑیں تیاب ءَ چَول جَنَگ ءَ اَت ءُ مئے گوں یکّے دومی ءَ گیشتر ھوار ءُ یکجاھی ، نِند ءُ نیاد ، جُھد ءِ آجوئی ءُ راجی جُنز ءِ دَرگت ءَ گپ ءُ تْران ،پُرکیپیں دیوان بَرجاہ اَت ۔ ھمُک دیوان ءَ ما کہ دُچار کپت اِیں شبیر جان بے گپ ءُ تْران نَہ اَت ، اَلّم راجی جُنز ءِ سر ءَ چمشانکے دات ءُ وتی نُگرّھیں دانک پَہ ما شکسات اَنت ءُ دومی یک ءُ دو وانگی اَلّم آئرا وتی ھَمبراھی ءَ گون اَت، وانگی وت ونت ءُ دومی ءَ را ھم کَڈن کُرت کہ پِلان وانگی ونتگ ؟ اگاں نہ ونتگ اَلّم بِہ وان ئے کہ راجکاری ءِ سر ءَ بْراھدار نبشتگ اِنت۔

چہ شبیر جان ءِ اے مھّر چَکاریں دانکاں من مُدام ھمے مار اِت کہ کسے ءَ اگاں گوں وتی ماتیں گُلزمین ءَ مھّر اِنت تہ آ اَلّم چو مَلنگ تب ءُ مھروانیں بنی آدم شبیرجان ءِ دْروشم ءَ بیت، چیاکہ شبیرجان تپتگیں گُلزمین ءِ پِریات ءَ سرپد اَت کہ بید ء سرڈگار ءِ آجوئی ءَ مئے آکبت تامور ءُ زِندمان بے مَکسد اِنت،پیمشکا اے لاگریں ورنا مُدام پَہ راجی کارانی دیمرؤئی ءَ برے ھَلک ءُ میتگے ءَ گولان اَت ۔

منا یات اِنت وھدے واجہ زاھد چَہ شال ءَ اِستانی لشکر ءَ چِست کُرتگ ءَ گُڑا شبیرجان ءَ ھَمے گْوشت” پَہ راج ءُ کَوم ءِ آجوئی ءِ کارانی دیمپانی ءَ گْراں بھائیں زِند ءِ بازیں سَر رَو اَنت بلے!۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔گام دیم ءَ شھارگی اَنت ءُ جَلگّی نَہ اِنت، چے ءَ کہ اُوشت مَرگ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ءُ دیمرؤئی زِندگی اِنت، اگاں کُجام راج گْوست ءَ چو وانگی ءَ وان اِیت ءُ تْراولّیں پندانی پُژدر ءَ چَندنیں واباں مانایے دَیَگ لوٹ اِیت،گُڑا آئی ءَ پَہ کُربانی ءِ دَیَگ ءَ چَک ءُ پَد بُوَگی نَہ اِنت، پمیشکا من سدّکاں گوں شھیدانی مِھلّبیں ھُوناں رُوک کُرتگیں کندیل زُلم ءُ زُوراکی ءِ شَمالیں گْوات ءِ اَرجان نَہ بیت ، بلکیں یک زرمبشے بیت ءُ دُژمن ءَ گار ءُ گُمسار کنت ، بے دَروَریں ڈیھ ءِسر ءَ راجدوستی ءِ مَزن شانیں بیرک مِک بیت ، بیگوْاہ ءُ شھید بیتگیں پُسّگانی واب مانایے شکسائیت،چے ءَ کہ بُودِشتی ئیں ورنا یک راجے یے شَھموک ءُ دْرپشناکیں باندات گْوشگ بیت۔

اگاں مُبادا۔۔۔۔ !!!! ما وتی ڈُبّہ ءُ راجی زِمہ واری ءَ پوہ ءُ سوھو نَہ بیتّ اِیں گُڑا پَہ جَزم بِزان کہ ایردستی ءِ ھُون شَنزیں جُڑ سر ءَ ساھیل اَنت ، تو پَہ شَرپ گِدارے راجدپتر ءِ تاکدیماں
کدی گِندگ نَہ بَہ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
مَروچی شبیرجان ءِ ھمُک دُرّیں دانک گیر کاینت کہ چو کُران ءِ آیات ءَ دِل ءُ دیدگاں نکش اَنت ، کروجگ نہ بَہ اَنت ، پمیشکا وش الھانیں واجہ نورھان ءُ نئیم پنجگوری ءِگْوشتگیں اے شَیر یات آتک اَنت۔۔۔۔
یاتانی ماھکانیں شَپاں کہ پَدی کُتگ
تئی دوری ءَ گُشئے دِگہ ماھے وَدی کُتگ
دومی پِربِند۔۔۔
شَپ کہ یاتانی مھپراں شاریت
تئی زھیر زِرد ءَ آس مانداریت

مَروچی تئی بیگْواھی ءِ شبیر جان ھمُک روچ گوں کرناں ھِساب بَہ اَنت ، بلے! اے گپّ ءَ من سِتک آں لسّھیں پِگرانی ھُدابُند ءُ رُژن ءِ پَدگِر کدی اَلباس نَہ بَہ اَنت۔

تو بِہ گِند ئے سَرپد نَہ ئے۔۔۔۔۔۔۔۔! بلے اے گَپّ ءَ مَروچی بلوچ ءِ زھگ ، زھگ سرپد اِنت کہ تئی لاڑیں گْوھار سیماء بلوچ گوں زرینہ ءِ ھَمبراھی ءَ پَہ تئی شُھاز ءَ چار راہ ءُ دَگانی پانَگ اِنت۔

ھمے داب ءَ بلوچستان ءِ ھَر ھَند ءُ دمگ ءَ ، ھرھنکین ءُ میتگ ءَ دُژمِنیں اِستان ءِ زُوراکیانی آس جَمبور اِنت کہ کسے ءِ کماش ءُ برات ، بَچّ ءُ جود ،لوگبانُک ءُ جِنک بیگْواہ اَنت۔

بلے! بَہ کَول تئی شبیرجان۔۔۔۔۔کَے سَرپد بِہ کنت اے ناسرپد ءَ کہ راجی جُنز ءُ آجوئی ءِ جُھد گوں کُشت ءُ کوش ، گار ءُ بیگْواھی ءَ اِیرموش نَہ بَہ اَنت ،بلکیں گیش ءَ گیش مُھکم ءُ توان مند بَہ اَنت۔

تئی زُلمانی چَکاس اِنت
ترا نُوں زِندگی ماس اِنت

“واجہ گوس بھار”

اَلی ھلک ءِ ملوریں زھگے اٙت

نبشتہ کار: سنگر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

اَلی اے کسہ ءَ تو سرپد ئے کہ دْراجیں کسھے وانگ ءٙ چہ ھلاس نہ بیت، ایشی ءٙ ھرچی بوان اے نہ کُٹ اِیت تو دمبر ئے۔

اَلی:نانانا یاروو من ایشی ءٙ الم وان آں، من دم نہ بر آں ءُ دمبرگ ءِ نام ءٙ ھم نہ زان آں، من ایشی ءٙ وان آں دانکہ بہ کُٹ اِیت یا کہ وت دم بہ بارت ءُ بہ کٹ اِیت ۔
یارو: ناں اَلی جان اے نہ کُٹ اِیت.
اَلی: ناں من ترا گُشت من ایشی ءٙ ھلاس کن آں، تو بٙس بچار مٙن چوں ھلاس ئِے کناں۔
یارو: چار آں باریں ترا تو گُش ئے من دم نہ بر آں۔
اَلی:ناں سنگت من چہ دمبروکاں نیا، بلکیں تو من ءَ اُستاد ءِ وڑیں لگورے سمج اِتگ.
یارو: ناں اَلی جان اِنچُک زان آں تو اُستاد ءِ پیم ءٙ نہ کن ئے دگہ ھال کن تئی ھما تُوپک کُج اِنت برے برے تئی بڈّ ءَ اٙت؟
اَلی :کُجام ھما چینی ءٙ گُش ئے؟
یاروو: ھُو
اَلی:ھُو یاروو جُست ءَ مکن آ من پد ءَ واپس کُت.
یارو:تو چو چے ءَ کُتگ، اے وڑ ءٙ تئی جند ءٙ یکے بارت۔
اَلی: ھُو یاروو من ءَ پیسہ در نیا اٙتک اَنت من واپس کُت۔
یارو:گُڑا مرچاں تو بے سِلاہ ئے؟
اَلی:ناں وتاسے گُوں امانتے جند ءِ کُشگ ءٙ شر اِنت۔

یارو: تو سیاست ءٙ شرّی ءَ سرپد ئے ،ترا تُوپکے پرچا گُون اِنت، تو برو ڈن ءَ بَوان منی ھیال ءٙ تئی واستا شرتر اِنت ، تو چے گُش ئے پُل؟
اَلی :بِل یار من ءَ چہ بُنا سیاست ءِ سر ءَ نپرت بُوتگ، من سیاست نہ کناں، من شر آں توپک ءِ بڈّ ءَ کنگ ءٙ۔
یارو:ترا سیاست ءِ سر ءَ پرچا نپرت اِنت؟۔
اَلی :ھُو یار پرچا کہ سیاسی مردم سٙک دروگ بند اَنت، پد ءَ دومی گٙپ ایش اِنت کہ اد ءَ شریں سیاست دان نیست، انگت مردم توپک ءٙ بڈ ءَ کنت اگاں پوجی یے کُشیں نہ کُشیں دل ءٙ چہ مُتمئین بیت، من کوہ ءَ آں پہ ماتیں وتن ءِ واستا یاگی آں۔
یارو:نزان آں گُڑا ،مرچاں سگریٹ سٙک باز کٙش ئے تو پرچا؟
اَلی: ھُو دگہ مردم چے بہ کنت سگریٹے کش اِیت ،سُتکگیں دل ءٙ سوچ اِیت شرتر اِنت۔
یارو:چُو مکن یار.
اَلی: دل گُش اِیت بہ کن پرچا کہ منی دل اگاں پیسلہ بہ کنت من ھرچی کن آں۔
یارو:اگاں تئی دل بہ گش اِیت سرنڈر بہ کن تو کن ئے۔
اَلی :ناں ناں منی دل اے وڑ نہ گُش اِیت پرچا کہ آ روچ ءَ من اے راہ ءٙ اتکگ آں، وتی دل جُست کُتگ دل ءٙ من ءَ اجازت داتگ۔
یارو:ھو ھاں گُڑا تو مر ئے ترا چِہ پد چے بیت؟
اَلی:ھچ نہ بیت چے بیت، اے جُنز روان کنت۔
یارو :تئی مرگ ءٙ پد تئی نشانی چے بیت؟
اَلی۔:منی نام بیت۔
یارو :اگاں تئی نام گار بہ بیت؟
اَلی: ھچ پرک نہ کنت ،نام گار بیت، بِلّے بیت من زمین ءِ چُکے آں، زمین ءِ دلبند ءِ سر ءَ وتی گام ایر کُتگ اَنت، اے زانت کہ پہ لج ءٙ مُرتگ۔
یارو:واہ اَلی تئی مھکمیں ارادہ جوان اِنت،باریں تو دیم ءٙ چُون کن ئے ؟
اَلی: ترا چون لگّ اِیت ؟
یارو:من گُش آں تو اُستاد ءِ وڑ ءَ لگور مہ بہ ئے۔
اَلی: منی جند ءِ ارادہ ھمے وڑ اِنت کہ من لگور مہ باں۔
یارو:ھُو باید ھمیش اِنت، تو سانگ کن ئے؟
اَلی: ناں۔
یار: پرچا؟
اَلی: بس وت نہ کن آں، من ھمے ھساب ءٙ شر آں، اگاں تُو کن ئے،گُڑا ترا وڑے کن اِیں.
یاروو :ناں منی ھیر بیت من تئی واستا پریشان آں.
اَلی: منی واستا دلجم بُو

یارو:نہ زان آں گُڑا تو کسہ ءٙ پکا وان ئے۔
اَلی: ترا زاناں منی سر ءَ باور نہ کنت؟
یارو: ناں باور اِنت۔
اَلی:گُڑا پرچا دمپاسات کسہ ءِ جُست ءٙ کن ئے؟
یارو:دل ءٙ گُشت جُست کن۔
اَلی :جْوان اِنت ترا واب نئیتیں؟ ۔
یارو:من ءَ واب کیت اِنت، بَلے من تئی واستا آگاہ آں کہ تو تھنا نِند ئے نہ وپس ئے، من پمیشکا نہ وپس آں۔
اَلی : من ءَ بل تو وپس منی آدت اِنت، من ھنچو آدت کُتگ آگاھی۔
یارو:شر تو من ءَ بہ گْوش تو مُدام تھنا گرد ئے دگہ کس ھمراہ نہ کن ئے ءُ پد ءَ کسی گُوما گٙپ نجن ئے ،برے برے بس منی کِر ءَ کا ئے۔؟

اَلی۔: ھو من تھنائی آدت کُتگ، بس ھنچو وتی زند ءٙ گْوازین آں ،منی مھر منی سر ڈگار ءُ منی راج ءِ گُوما اِنت ،تو من ءَ دوست بہ ئے منی دل لوٹ اِیت کہ من گوں کُلاں نزدیکی بہ کن آں من گُشاں لھتیں وش نہ بیت۔۔

یاروو: جوان من وپت آں۔
اَلی: جوان پُل۔

شٙپ گوست سُھب ءٙ ھشت ءِ ساھت ءٙ یارو چہ واب ءٙ پاد اٙتک ءُ اَلی ءَ را چہ واب ءٙ پاد کُت ءُ یارو ءُ اَلی پد ءَ گٙپ ءُ تران ءٙ لگ اِت اَنت،یک ساتے ءَ پٙد اَلی ءٙ یاروو موکل کُت ءُ دیم پہ وتی ھلک ءٙ شُت .
وھد گوزان بُوت یارو ءٙ اَلی ھچ مالوم نہ بوت ،یارو ھرکس ءٙ را جُست کُت، آھاں گُشت ما نہ زان ایں، یک روچے یارو چہ واب ءٙ پاد اتک وتی گوانکو ئِے چار اِت داں کلوھے اٙتکگ اَلی شھید بُوت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

دو سارتاں ڈاکٹر اللہ نذر ودی بوگ ءِ روچ اِنت

نبشتہ کار: شیردل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

راجی رھشوں واجہ ڈاکٹر اللہ نذر بلوچ ءَ پنجاھمی ودی بُوَگ ءِ سالروچ مراد بات ـ

دو سارتاں واجـہ ڈاکٹراللہ نذر بلوچ ءَ ھوار تیوگیں بلوچ راج ءَ وشی مراد بات اَنت، بلوچ راج ءِ نگبھتی اِنت کہ واجہ اللہ نزر بلوچ ءِ وڑیں آشوبیں ازیمیں انسانے ودی بُوتگ کہ گلامی ءِ ھلاپ ءَ درون ءُ شاشان ءِ کوھانی پیما اوشتاتگ وتی بزگیں ءُ دِرتہ پُچیں، پادشپادیں ءُ لنگڑیں راج ءِ رھشونی ءَ کنگ ءَ اِنت ـ

دنیا ءِ تہ ءَ نوکیں دُروشمے پیڈرل کارسترو، ڈاکٹر چی گویرا، ھوچی منہ ، بھگت سنگھ، چاکرِ آزم، نوری نَسیر ھان، مھراب ھان ءُ ایدگہ آشوبی رھشونانی وڑ ءَ ماں بیست ءُ یکمی کرن ءَ دُرستیں زورکانی دیم ءَ اوشتاتگ ـ

مرچی ڈاکٹر ایوک ءَ بلوچ راج ءِ رھبر نہ اِنت، بلکیں دنیا ءِ ایردستیں راجانی مستریں اُومیت گندگ بُوَگ ءَ اِنت، بلوچ راج ءِ مرچیگیں پیگمبر ءِ زانگ بیت ـ

دْراھیں گرانیں ڈُبہ وتی کوپگاں زُرتگ ءُ دیم پہ بلوچ راج ءِ وشیں باندات ءِ ھاتر ءَ منزل ءَ جنزان اِنت،بیا اِت ،ما دوا کن اِیں کہ اللہ مئے اَزیمیں رھشون واجو جان ءَ سوبمند کنات ،اللہ آئی ءِ اُمرا دراج بہ کنت.
گُڈ سر ءَ من ھمے دزبندی ءَ کن آں بلوچ راج ءِ ھمک پُسگ پیر ءُ کماش مات ءُ گُھار کسان ءُ مزن دُرستیں چدّ ءُ گیش واجہ ءِ ھمکوپگ بہ بنت ـ

مرچی اگاں بلوج راج ءِ دنیا ءِ تہ ءَ کدر ءُ بستارے ھست گُڑا مئے راجی رھشونانی ءُ شھیدانی ریتگیں ھونانی برورد اِنت، نوں یک ءُ تپاکی راجی لوٹ اِنت، دژمناں پروش وارتگ ھجبر دگہ موہ دیگ نہ لوٹ اِیت، وھد ھمیش اِنت بس واجو ءِ دست مھکم کنگ بہ بیت، اَلم ما منرل ءَ سر بُوَگ ءَ سوبیںن بہ اِیں ،راجی آشوبی گلانی پادبند بہ بنت، وشیں روچ پیداک اَنت، ھندوستاں ءُ امریکہ پہ ما ھچ نہ کن اَنت ، مارا وتی سر ءَ بیسہ کنگی اِنت ءُ وتی بار وتی بڈ ءَ زورگی اِنت ـ

بلوچانی یک ھنچیں کولے ھست

کسے چَہ وت ءَ بے واک اِنت
پہ آئی جام ءِ باھوٹی ھک اِنت

دگہ ھچ کس مئے راجی آجوئی ءَ پہ ما نہ ایت ءُ کوپگ نہ دنت،شھید واجہ گلام مھمد، اُستاد الی جان ، رزا جھانگیر، بالاچ مری ءُ اُستاد جنرنل اسلم بلوچ ءِ پگر ءُ لیکہ ءُ واجہ ڈاکٹر اللہ نذر بلوچ ءِ رھشونی مئے راج ءِ وشیں آکبت ءِ مانزاماں بیت.

گُڈی ءَ یک شَیرے

بلوچ راجی رھشوان ڈاکٹر الله نذر بلوچ ءِ نام ءَ

الله نذر الله نذر سد سال دگہ زندگ بِہ بئے
دژمن بِہ بنت تئی در پَہ در سد سال دگہ زندگ بہِ بئے

نامے تَرا داتگ هُدا گون اِنت ترا ماتانی دوا
جنگ ءَ انگت دیم ءَ بِہ بر سد سال دگہ زندگ بِہ بئے

اَست تو بلوچ ءِ رھبرے گّپ ءَکہ تو دیم ءَ بر ئے
زُرتگ کہ تو هک ءِ ھبر سد سال دگہ زندگ بِہ بئے

دژمن تئی بے تاکت اِنت اِے تئی مڑاه ءُ ھمت اِنت
میڑداتگ تو سنگ ءَ گوں سر سد دگہ زندگ بِہ بئے

کردار شیردل گار نَہ بنت چو گپّ ھم سر ء بازار نَہ بنت
دائم بِہ بیت جُھد ءِ سپر سد سال دگہ زندگ بِہ بئے

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

دُرجان! رازداریں سرمچار

نِبشتہ کار: گُل جان بلوچ نگوری

دی بلوچستان پوسٹ

دو ھزار چارده ءَ ما چَہ دشت ءِ دمگ بلنگور ءَ لڈ اِتیں ءُ تربت ءَ اتکیں، من شھید زبیر جان هما وھد ءَ دیستگ اَت کہ بَلنگور ءَ شُتگ ءُ اتکگ اَت-
آ یک نیمگے مئے وتیگ اِنت بزانکہ نزیک سیاد ءُ وارس اِنت ،من هما وھد ءَ شھید زُبیر جان دیستگ ءُ زانتگ سکیں مِھروانیں مردمے بوتگ ءُ درستاں چہ جتا ءُ یک هاموشیں مردمے بوتگ ،بلے من چو نزانتگ کہ اے هاموشی ءِ پُشت ءَ ھزاراں راز چیر اِنت، اے انچیں ھاموشی یے کہ یکروچے انچو الھان کنت دراھیں سرڈگار جَکسیت-
ما وھدے بَلنگور ءَ چہ لڈ اِتیں پد ءَ زُبیر جان من نہ دیست، سال دو ھزار شانزده ءِ اولی ماه اَت اے وھد ءَ شھید داد جان شیھو ءِ شھادت ءَ یک ماھے سرجم ات کہ من ءَ همے میان ءَ شھید زُبیر جان ءِ موبائل نمبر دست کپت داں من کلوه راه دات کہ تو مرچاں ھچ گندگ نہ بئے ءُ مئے لوگ ءَ ھم نیائے، ما هما انت لڈ اِتگیں تو مئے لوگ ھم نہ دیستگ ، بیا ما ترا چاریں-
شھید ءَ گوں مِھروانیں کندگاں یک تواربندے (وائس )کلوھے دیم دات ناں گوھار وھد نہ رسیت اگاں وھد رس اِت الّم کایاں ءُ پیسر ءَ شما نزیک بوتگ ئے نوں دور اِت،پمیشکا آھگ نہ بیت، انشااللّه وھد رس اِت الّم شمے چارگ ءَ کایاں-
زُبیر جان ترا گپے گُشاں تئی گوھار گوں تو سک گِلگ اِنت، تئی گوھار هما اِنت تئی ودار ءَ نشتگ کہ کدی تو کائے ما ترا بہ گِندیں، تئی گُشتگیں گپ ءَ چار سال سرجم بوت بلے تو نہ یتک ئے ءُ نوں تو انچیں راھے ءَ در کپت ئے کہ تئی آھگ ءِ واستا منی چم وداری نہ بنت-
زُبیر جان ترا یات بیت من ترا کلوه کت کہ ما دشت ءَ پیداک اِیں ءُ تو گُشت” بیا اِت دشت شُمے وتی دشت اِنت” ءُ پد ءَ تو گُشت” بلے گُوھار من دشت ءَ نیاں من گوادر ءَ آں ءُ دگہ یک ءُ دو رند ءَ پد ءَ هم ما دشت ءَ اَتکیں ،بلے تو نہ یتک ئے، ما ترا نہ دیست ءُ ھر وھد ءَ من ترا کلوہ کُت تو برے جاگھے ءِ نام گِپت، بلے نوں من سرپد بوتاں کہ تو پرچا چو کُتگ! پرچاکہ تو یک راستیں گوریلا سپاھی یے بوتگ ئے، من ءَ اِنچو وھد ءَ گوں تو هال اهوال ھستگ اَت، بلے تو وتی زبان ءَ یک روچے هم یک چُشیں لبزے نہ کَش اِت کہ من سرپد بہ باں کہ تو یک سرمچارے ئے، من تئی “دُرجانیں نام ءَ سرپد نہ بوتگ آں، من نہ زانتگ کہ ترا یک دِگہ نامے ھست آ نام “یک پکرے یک پلسپھے ”
من دگہ نزاناں بلے ھمنچو گُش آں کہ دُرجان یک رازداریں سرمچارے اَت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

گُلام ءِ بالاچ ءَ بہ پُرس اِت

نبشتہ کار: اسد ابدال

دی بلوچستان پوسٹ

اگاں ھرچ جاگہ وھدے بلوچ جھد ءِ آجوئی ءِ جنز ءِ بابت ءَ کہ ھبر بیت گڑا اے دور ءَ کُل بلوچ راج چہ درستاں ساری شھید ءِ وتن گلام مھمد بلوچ ءِ نام ءَ الّم پہ نیکی وتی زُبان ءَ کار ایت ,بلکیں مرچی شھید گلام مھمد بلوچ گیشتریں بلوچانی بزاں شریں دانشور ءُ ادیب شائر ءُ گُشندہ ءُ نواب ءُ سردارانی آئیڈیَل جوڑ بیتگ، یک راجے ءِ آئیڈیل جوڑ بیَگ یک مزنیں ھبرے ءُ مئے گیشتریں بلوچ رھشون ھم ھمے گپ ءَ کن اَنت کہ ما شھید گلام مھمد بلوچ ءِ پکر ءُ راھبندانی منّوگِر ایں , بزاں شھید استادانی استاد گُشگ بیت،بلے شھید کہ زندگ اَت اے راج ءَ شھید ءِ آ پیم کدَر کت نہ کُت اینچو کہ مرچی شھید ءِ ادیرہ ءِ کَدر کنگ بیگ ءَ اِنت بزاں نام ءِ باریں چینچُک ءَ واجہ ءِ نام پُشت ءَ وتی زاتی کار ٹھینتگ اَنت ءُ انگت ھم ٹھینگ بیگ ءَ اِنت.

ما شھید ءِ ھستی ءَ پرچا شھید ءِ کدر نہ کتگ،پرچا باز دلگوش نہ کتگ، ڈوبار اِتگ ءُ بُھتام جتگ, پرچا؟؟ پرچا کہ شھید ھاسکن بلوچ کوم ءِ بابت ءَ سکیں دل پھکیں انسانے اَت ءُ شھید ءِ واستا ھَرچ چیز چہ کوم ءَ پَد بیتگ پیسر ناں ءُ کومی جیڑھاں واجہ ءِ اوپار چہ کوہ ءَ ھم بُلند ءُ مُھکم تر بیتگ ءُ چہ زات ءَ آ سکیں بے مڑاھیں مردے اَت، گوں وتی کِرچکیں گُدان ءُ باٹاھیں چمپلاں گوں لاگریں بالاد ءَ برے اے گاڑی پُشت ءَ دیستگ سوار اِنت دیم پہ گوادر ءَ سیمینار ءَ ھوار بیگ واستا برے آ گاڑی پُشت ءَ بارانی سر ءَ نشتگ دیم پہ کیچ ءَ جلسہ ءَ پہ وھد رَسگ واستا برے دیم پہ پسنی ءُ برے دیستگ لیاری ءِ دمکاں ایشی لوگ ءِ دَر ءَ ٹُکگ ءَ اِنت، برے آئی ءِ لوگ ءِ دَر ءَ ٹُکّگ ءَ اِنت پہ اے سرپدی دیگ ءُ شور ءُ سلا ءِ واستا کہ ما کجام داب ءَ وتی بلوچ جُنز ءَ پہ مھکمیں دابے ءَ دیم ءَ بہ برین ءُ کجام کار ءَ بہ کن ایں کہ پہ مئے بلوچ راج ءِ نَپ ءُ دیمروئی ءِ واستا بہ بیت…..

بزاں ھمے پیم واجہ ھر داب ءَ ءُ ھر کُجا مدام مئے کُل بلوچ راج ءَ گوں ھوار بیتگ، مدام مئے دیم ءَ بیتگ ھر کس ءَ گوں ھال ءُ اھوال ءُ سر ءُ سوجانی توک ءَ بیتگ، پمیشکا ما اینچو کَدر دات نہ کتگ, بزاں شھید وتی بلوچ راج ءِ پکر ءَ ءُ چہ سرزمین ءِ اِشک ءِ چاڑ ءَ انچو ملار بیتگ کہ واجہ ءَ وتی ھکی ئیں لوگ ءُ وتی ھکی ئیں چُک ھم باز دلگوش دات نہ کتگ اَنت، آھاں اینچو وھد دات نہ کتگ پرچا کہ واجہ ءَ کُل بلوچ ءِ پرزند وتی پرزند لیک اِتگ اَنت، واجہ ءَ نہ گُشتگ کہ تھنا منی یا منی چُک اِناں بلکیں واجہ ءَ کلُ بلوچ راج ءُ وتی ھکّیں زھگ یکیں نگاھاں چار اِتگ اَنت،پمیشکا یک گپّے گُش اَنت “آ کہ باز دیم ءَ بیت چہ دل ءَ رؤت” ءُ ھمے پیم شھید ھم ھچ بر چہ وتی بلوچ راج ءَ اندیم ءُ گسر نہ بیتگ ،مدام بلوچ راج ءِ دیم ءَ بیتگ بہ گند ئے پمیشکا اینچو پھمگ ءُ کَدر دیَگ نہ بیتگ ءُ اَسل گپ ھم ھمیش اِنت، پرچا کہ اے شھید ءِ وتی گُشتگیں ھبر بیتگ کہ من تا کہ زندگاں منی بلوچ راج منی سر ءَ باوست نہ کنت وھدے کہ من چہ اے کوڑھیں امروز ءَ دَر کایاں پد ءَ گڑا بلکیں بہ گند ئے منی راج منی گُشتگیناں دلگوش بہ کنت ءُ سرپد بہ بیت ھمے پیم کہ شھید ءَ گُشتگ اَت ھمے پیم بیت ھم نی مرچی ما تَچیں پہ شھید ءِ گُشتانکانی تواربند ءُ ویڈیوزانی شوھاز ءَ کہ کجا ناں کجا شھید ءِ گُشتگیں دانکے مئے گوشاں بہ کپ ایت ءُ مارا سرپدی یے بہ رس ایت…

شھید ء وتن گلام مھمد بلوچ ءَ ھرچ بزّگی یے کہ پہ وت دیستگ بہ گند ئے مرچی واجہ ءِ وتی ھکّیں پرزند ھم ھمے تنگدست ءُ تھناھیں زند ءِ آماچ اَنت..

شھید ءَ دو سانگ کتگ چہ اولی لوگبانک ءَ سَے چُک اَنت دو بچک ءُ یک جنکے ءُ واجہ ءِ اولی لوگ بانک وپات بیتگ پد ءَ گڑا واجہ ءَ دومی سانگ کتگ بزاں گوں بانک سلمہ ءَ چہ بانُک سلمہ ءَ ھم واجہ ءِ دو کسانیں بچک کہ انگت کسان اَنت آ وتی مات بزاں بانک سلمہ ءَ گوں پلھال جرمنی ءَ سِٹل اَنت..

شھید ءِ چہ اولی لوگبانُک ءَ دو ورناھیں بَچ اَنت، اوّلی ورناھیں بَچ ایوب کہ واجہ ءِ وتی پت ءِ نام پِر اِنت ئِے ءُ آئی ءَ ھَیر دیر اِنت کہ وتی راہ وت گچ اِتگ آئی ءِ بابت ءَ من ھچ گُشگ نہ لوٹان ءُ شھید ءِ دومی ورناھیں بَچ “بالاچ” اِنت ءُ یک جنکے کہ وتی مات ءَ پد چہ بُندر ءَ وتی پیرک ءِ (مات ءِ پِت) کِرّ ءَ اِنت..

ساری ءَ بلکیں بازیں بلوچاں اے ھم نہ زانتگ کہ شھید ءَ چہ اولی جنین ءَ ایوب ءُ بالاچیں دو ورناھیں بَچ ھم ھست اے چیز ءَ دنیا ھمے وھد ءَ سرپد بیت وھدے کہ گلام ءِ بالاچ کراچی ءَ ریاست ءِ چیریں ادارھانی کارمندانی دست ءَ آوار جَنگ ءُ بیگواہ کنگ بیت، نی گڑا ھمے وھد ءَ کُل آلَم ءَ زانت کہ شھید گُلام ءَ بالاچ نامیں ورناھیں بچّے ھم ھست, چیزے وھد ءَ پَد وش بھتی ءَ چے بالاچ چہ چیریں ادارھانی دست ءَ آجو بیت, آجو بیَگ ءَ پَد بالاچ اِد ءَ اود ءَ کنت وت ءَ بھرین ءَ رسین ایت ءُ پہ وتی جان ءِ رکّینگ ءُ روزگار ءِ واھگ ءَ بلے اود ءَ ھم ھچ پہ ھچ نہ گند ایت..

نی برے بہ گند ئے کراچی ءَ بے مانا نشتگ، برے مند ءِ دمکاں ویل اِنت، اے ترُو ءِ لوگ ءَ ءُ برے آ ناکو ءِ کر ءَ اِنت بزاں ھمے پیم برے یک جاھے پرچا کہ بہ گند ئے آ راہ ءِ منزل کہ بالاچ ءِ واھگ اِنت، آ راہ ءِ پِرّینوک ءَ بالاچ نہ گندگ ءَ اِنت ءُ ھچ نیست ھم پمیشکا بالاچ نی انچو پہ بے وسی نشتگ ءُ تھنا جیڑ ایت..

بالاچ ھما چُک اِنت کہ مات ءِ چہ اے دنیا ءَ روگ ءِ وھد ءَ سَک کسان اَت گڑا مات ءِ وپاتی ءَ پَد باریں تاں چینچو وھد ءَ بالاچ ءَ وتی مات ءِ گُشان بگل ءَ کتگ ءُ وپتگ، نی واب کپتگ پرچا کہ چہ گُشان ءَ مات ءِ بے مَٹیں بو اتکگ ءُ بالاچ انچو کسان بیتگ کہ آئی ءَ ھمے گُشان ءِ بو ءَ چہ وتی مات یاد کتگ آئی ءَ پھم اِتگ منی مات منی کر ءَ اِنت ءُ مات ءِ مھر تَسّوَر کتگ اَنت، نی گڑا واب کپتگ..
بالاچ مرچی مزن ءُ ورنا اِنت بلے انگت ھم تھنا اِنت.. پرچا؟
پرچا کہ بالاچ ھم چو وتی آریپیں پِت ءِ وڑ ءَ بے مڑاھیں ورناھے مدام گوں ما ھوار اِنت ،پمیشکا مرچی ما بالاچ ءَ ھم ھچ کدر دات نہ کن ایں, بالاچ ءِ جاہ ءَ اگاں دگہ واجھے ءِ نوابے ءِ بَچ بزاں براھمدگ ءِ بَچ بہ بیت یا ڈاکٹر اللہ نزر ءِ بَچ یا کہ شھید بالاچ ءِ بَچ بہ بیت ، رسانکدار(میڈیا) ءَ بیانے بہ دنت کہ اے ساھت ءَ من چاگردی رسانکدار(سوشل میڈیا )ءَ یا کہ الکٹرانک میڈیا ءَ آنلائن باں گڑا ھمے گپ ءَ ما دنیا ءِ ھر کُنڈ ءَ شِنگ ھم کن ایں ءُ وت ھم وداریگ بہ اِیں گوں ھمے جیڑگاں کہ پلانی بَچ کَیت باریں چون اِنت ءُ باریں چے گُش ایت، چے پیم گُش ایت ءُ…
بلے اے اھد ءِ سرجمیں رھشونانی استاد شھید ءِ وتن گلام ءِ بالاچ ءَ ما اینچو ریسپکٹ ءُ اینچو دلبڈّی ءُ ھوسلہ دات نہ کن ایں گوں بالاچ ءَ ھمکوپگ بیت نہ کن ایں پرچا؟؟؟
بالاچ شھید ءِ اولی لوگبانُک ءِ کستریں بَچ اِنت ءُ پمیشکا بالاچ وتی ابا ءِ لاڈلا بیتگ، پِت ءَ سک دوست بیتگ بالاچ ءِ ھرچ ناز واجہ ءَ پہ کندگ سگ اِتگ اَنت, من ءَ یات اِنت بالاچ وتی ابّا ءِ چہ اے کوڑھیں امروز ءِ یلہ دیَگ ءِ وھد ءَ ھم کسان اَت ،چہ پت ءَ رند بالاچ سک بے وس اِنت، برے اے بلوچ برات کر ءَ برو سنگت سئینکل ءَ دے گوں من ءَ بازار ءَ یا دگہ جاھے روگی اِنت کارے ھست گڑا ھما بلوچ برات ءِ پسّہ ھمے بیتگ کہ من ءَ یار انی وت ءَ کار ھست دات ئِے نہ کناں، برے چہ آ برات ءَ امیتے داشگ پرچا کہ بالاچ ءَ نہ زانتگ کہ اے دنیا ءَ بے امیت ءَ کس کس ءَ دپی جُستے ھم نہ کنت، پمیشکا م ھما روچ ءَ بگر داں روچ ء مروچی بالاچ تھنا اِنت..

نی من چہ کُل بلوچ راج ءُ کُل بلوچ رھشوناں گوں دستبندی کناں کہ بالاچ ءَ بہ پُرس اِت، بزان اِت کہ ورنا ءِ بزگی چے اِنت ءُ پد ءَ ھما پیم ورنا ءِ چارگ ءَ بہ کن اِت بزاں انچوش کہ وتی زھگانی بابت ءَ پکر کن اِت ،ھمے پیم پہ بالاچ ءَ ھم پکر مند بہ بَہ اِت انچش کہ وتی زھگ ءِ آؤکیں باندات ءَ شر کنگ ءِ واستا ڈنّ ءُ دَراں روان دے اِت پہ وانگ ءُ زانگ ءَ ،بالاچ واستا ھم انچو پکر مند بہ بَہ اِت کہ شھید ءِ ھون ورنا ءِ توک ءَ تچگ ءَ اَنت ءُ ورناھیں بالاچ ھم چو وتی آریپیں پت ءِ پیم ءَ سکیں پاک ءُ نرم دلیں ءُ شریں زھینیں ورناھے، من ءَ امیت اِنت اگاں بالاچ دست گرگ بہ بیت ءُ ھمائی ءِ ھساب ءَ آ سرپدی دیَگ بہ بیت گڑا الّم بالاچ یک شرین ءُ سرپدیں انسانے جوڑ بیت ءُ پد ءَ پہ وتی بلوچ راج ءِ واستا ھم باز کُت کنت، اگاں وتی پِت ءِ برابری ءَ کُت نہ کنت بلے پت ءِ پیم ءَ الّم کت کنت..

من گوں سرجمیں بلوچ گَل ءُ پارٹیاں بزاں بی این ایم, بی آر پی, ایف بی ایم, بی ایس او, بی آر ایس او ءُ اے دگہ سرجمیں بلوچ کیبنٹسانی سرکماشاں گوں دَزبندی کناں کہ زوت ءَ چہ زوت گُلام ءِ بالاچ ءَ بہ پُرس اِت۔