TBP Balochi

نمدی ءِ همون بلوچ ءِ نام ءَ

نبشتہ کار : ایار بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سلام ءُ دروت، هر کُجا ئے هست ءُ سلامت باتے مُدام وشیانی درچک ءِ ساهگ ءَ بات ئے،تئی وشی ءُ سلامتی ءِ لوٹوک آں.

نہ زان آں کہ منی دانک پہ ترا سر بَہ اَنت اگہ نا، ترا اینچو وهد رس ایت اگہ نا کہ تو منی دانکانی سر ءَ هم چمشانکے بہ دے ئے.

کے زانت تو من ءَ منی نام ءِ سر ءَ زان ئے هم اگہ نا، هُدا بہ زانت تو من ءَ دل ءَ بُرتگ، یا انگت منی هست ءِ ساهگ تئی دل ءِ سر ءَ لِچِتگ اَنت ءُ بس هُدا ءُ تو بہ زان ئے، بلے تو هم نہ زان ئے بس هُدا بہ زانت،اگہ بہ زانتیں گُڑا مرچی من ءَ نِمدی نبشتہ کنگ نہ کپتگ اَت ءُ من نِمدی نبشتہ کنگ نہ زان آں نہ کہ من چد ءُ پیش پہ کس ءَ نمدی نبشتہ کُرتگ،اے منی اولی نِمدی انت اُمیت کن آں کہ وتی دل ءِ سهڑینگ ءَ ابید گوں اے نمدی ءِ نبشتہ کنگ ءَ ترا وتی دل ءِ گپاں هم سر کُرت بہ کن آں.

تو نہ زانتگ بلے منی چم مدام تئی سر ءُ سک ات اَنت ءُ دل ءَ یک اُمیتے هم مان اَت کہ روچے نہ روچے من ءَ گوں ترا گپ ءُ دیوان ءُ تئی نزینک ءَ آیگ ءِ موہ رس اِیت، گُڑا ترا وتی دل ءِ گپاں هم گوشاں ءُ یک روچے همے وڑ بوت، من ءَ شر یات بیت کہ نیمروچے ات من وتی لوگ ءَ وتی کوٹی ءَ نندوک اَتاں کہ منی گوانکو (mobile) ءَ توار جت ٹِنگ ٹِنگ ءُ دو کلوہ منی سر اتکگ گڑا من گوانکو پچ کت کہ تئی کلوھاں وان آں داں چم تئی لمبر ءَ کپت اَنت داں تئی کلوہ اتکگ اِت اَنت بلے تو پد ءَ کور کتگ اِت اَنت.

من ابکہ بوتاں انگت چارگ ءَ اتاں کہ پد ءَ تئی کلوھے اتک کہ ” من ترا کلوہ راہ نہ داتگ ءُ من وت نہ زان آں اے کلوہ چتور تئی سر ءَ اتکگ اَنت.

من وتی دل ءَ سک گل ءَ بال اتاں ءُ من دگہ اے گپے تہ ءَ پُترگ هم نہ لوٹ اِت کہ کلوہ چوں منی سر ءَ اتکگ اَنت، پہ من ءَ همے گنج ات کہ تئی کلوہ منی سر ءَ اتکگ ءُ من ءَ گپ کنگ ءِ موہ دست کپت،من همے روچ ءَ ترا کمو کلوہ ءُ هال کُرت ءُ پد ءَ هُدا ءِ باهوٹ گْوشت ءُ گوانکو ایر کُرت.

هما روچ ءَ پد من مدام تئی کلوہ ءِ وداریگ اتاں کہ بارے کدی یکبرے پد ردی ءَ کلوہ کیت ،اگہ تو مہ کُرتیں گڑا من وت بهانہ بهانہ ءَ تئی هال گپتگ ءُ تئی نزینک آیگ ءِ جهد هم کُرتگ.

کرار کرار ءَ من تئی نزینک آیگ ءَ سوبین بوت آں من ءُ تو داں دیراں گپ جتگ گپ گپ ءِ تہ ءَ یک روچے من ترا وتی دل ءِ گپ هم گْوشت،تو هم من ءَ گْوشت کہ ” تو هم من ءَ دوست بئے”.

روچ ءُ شپ گوازگ ءَ ات انت، من ءُ تو یکے دومی ءَ زانگ ءَ اتیں، یکے دومی ءَ را وتی زند ءِ همراه کنگ ءِ واهشمند اتیں،بلے انگت ما یکے دومی ءَ پہ شری ءِ سر ءَ نہ دیستگ اَت،بس من تئی ءُ تو منی اکس دیستگ ات ءُ تو مدام من گْوشت ”شوکو” تو پہ من ءَ چہ جنت ءِ هور ءَ چہ کم نہ ات ئے،تئی دل ئیگاں من نہ زانتگ اِت آں بلے دپ ءَ مدام همیں بوتگ اَت کہ ” تو من ءَ دوست بہ ئے ءُ من ءَ گوں تو مھر بوتگ ”.

بس همیش اَت کہ من هم واب گندگ بندات کُرتگ اَت ،دل گْوش ئے چٹ گنوکی ءِ هد سر بوتگ اَت،نہ شپاں واب نہ روچاں، نہ وانگ ءُ زانگ ءِ هیال ،بس تئی ءُ تئی یاتاں گْوش ئے من ءَ انگراں کرتگ اَت.

من ءَ انچوش گُمان بوگ ءَ اَت کہ تو بس من ءَ دوست دار ئےمن ءَ گوں بندوکیں چیزاں نا ءُ همیش منی مستریں ردی اَت،اولسر ءَ من چہ تُرس ءَ ترا وتی بار ءَ گْوشت نہ کُرت کہ من کے آں ؟ گڑا من ترا سک دوست اتاں، پہ من ءَ تئی مھر ات اَنت.

من هم تئی سر ءَ ایمان آورتگ ات، تئی سر ءَ کوریں باور ءِ ات ،ترا وتی دل ءِ هر گپ گوشتگ اِت آں ءُ وتی باری ءَ هم درُستں گپ تالاں کُرتگ اِت آں، اے هم گْوشت کہ من چہ گریبیں کھولاں سیادی داراں.

همے گپ ات اَنت کہ درست یک دم بدل بوگ ءَ لگیت اَنت، تو،تئی مھر ءُ تئی گپ درست یک یک ءَ کم بوگ ءَ بوت اَنت.

منی سر ءَ گْوش ئے کیامت اتکگ اَت، ترا چہ دور روگ ءِ جهد کُرت بلے تئی یاتاں نہ اِشت، تئی کر ءَ نندگ ءِ کوشست کُرت بلے تئی سوچوکیں گپاں من ءُ پہ نندگ ءَ نہ اِشت.

پہ من ءَ گْوش ئے ڈگار تنک ءُ آزمان بیگانگ بوت، نہ کندگ وش اَت نہ گریوگ ءَ سھڑگ مان، من زور سر ءَ گوں تو گپ جنگ، لِچگ ءُ کپگ هم وش نہ بوت ،پمیشکا من گپ کنگ هم یلہ دات ءُ پد ءَ کہ دل تنک بہ کُرتیں گڑا ترا کلوہ هم کُرتگ اَت بلے تو چو هُدا ءِ وڑ ءَ اَت ئے، ترا پروا نہ اَت، تو بے نیاز اَت ئے، ترا بوڑے ءَ هم نہ وارتگ اَت کہ کسے تئی ابادت ءَ کنگ ءَ اِنت، ترا چہ ھدا ءَ لوٹگ ءَ اِنت.

هپتگ ءُ ماه گْوست انت، دل ءَرا یک رندے پد ءَ ڈگار ءَ تنک کُرت ءُ من ھمے جھد کرت کہ یکبرے پد ءَ جنت ءِ دروزگ ءَ ٹُک آں بلکیں هُدا من ءَ را جنت (دل) جاگہ بہ دنت، بلے اے کاپر ءَ را جنت ھم نسیب نہ بوت.

من ءَ دگہ کسے دوست اِنت من ءَ انو گونائی مھر اِنت، منی مھر نوں دگرے، دراهینت هُدا ءَ، اے وڑ ءَ تھنائی ءُ بے اُمیتی منی کوھنیں همراه پد ءَ منی زندگی ءِ بار بوت اَنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

سمّی ءَ تُمپ تھنا کُت

نبشتہ کار :لیاکت بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سمّی گُلزمین ءِ دیوانگ، سمّی پہ وتن شیدا اَت،سمّی بانُک ءِ ھمراہ اَت، سمّی ءَ تُمپ ایوک ءَ ناں بلکہ بلوچستان تھنا کُت، سمّی یک رھشونے اَت، سمّی ءَ واتر کنگی اِنت، سمّی ءَ وتی ماتیں گُزمین ءِ گریشگ کوہ ءُ تلارانی زیبائی گوں وتی زھیریگیں دیدگاں گوں دگہ رنگے ءَ دیستگ اَت، آئی ءِ زیبائی ءُ وشبو سمّی ءَ چہ چاگردی گم ءُ گڑتیاں چہ دور یک راجی گمے زُرتگ اَت، سمّی پہ بلوچ چاگرد ءِ مُرتگیں چراگ ءِ ھاتر ءَ گوں تراولیں پاداں پند بُر اِتگ ءُ وابیں بلوچ زالبولان ءَ چہ واب ءَ پاد کُتگ ءُ گُلزمین ءَ گوں مھر ءُ دوستی ءِ سِکین داتگ اَت، مرچی بلوچ چاگرد ءِ توک ءَ سمّی یک دَورے( آئیڈیل) بوتگ، آئی جُھد ءَ بلوچ زالبولانی سر ءَ یک مزنیں بدلی ءِ آورتگ سمّی ءَ آیان ءَ راج دوستی، انسان دوستی ءُ اے دگہ سبک وانینتگ گوں مکتب ءُ کتاباں ھمگرنچ کُتگ،ھما بلوچ زالبول کہ چاگردی زمیزیلاں گوں کید بوتگ اَنت مرچی رُژنا پِگر اَنت آیاں آجوئی ءِ سکین زُرتگ ءُ چاگرد ءَ چہ جھالتی لیگار ءُ پولنگاں چہ پلگار ءُ ساپ کُتگ،دیمروی ءِ جُھد ءَ کنگ ءَ انت، واکی مرچی بلوچ چاگرد ءَ سمّی نیست اِنت بلے سمّی ءِ رُژنائیں پِگر ابدمان اِنت، مرچی بلوچ زالبول وانگ ءُ زانگ ءِ پِڑ ءَ گیشتر اَنت ءُ دیمروی کنگ ءَ اَنت شَر ءُ گندگ ءِ تِپاوت ءَ کُرت کن اَنت، سمّی ءَ بلوچ زالبولان ءَ آجوئی ءِ پِڑ ءَ آرگ ءِ ھاتر ءَ وتی زِند ءِ وشیں روچ ندر کُتگ ءُ بلوچ زالبولان ءَ کربانی دیگ ءِ درس داتگ، مرچی اگاں بلوچ زالبول گوں بلوچ راجی جُھد ءَ ھمگرنچ اَنت بِزاں سمّی ءِ وڑیں دیمروی کُتگیں زالبولانی کار اَنت، مرچی اگاں بلوچ زالبول راجی جیڑھانی واستا دیمروی ءِ گپ ءَ کن انت،گُوں وتی رُژنائیں پِگر ءَ میتگ ءُ ھلکاں گردان ءَ ھما زھگاں وانگ ءُ زانگ ءِ پِڑ ءَ آرگ ءِ جھد ءَ کنگ ءَ اَنت ءَ دُگنیا ءِ چپ ءُ راست ءَ نہ نزان انت.
بلوچ چہ بُن ءَ یک لائک ءُ ھنر مندیں راجے آئی ءِ زالبولانی جُھد ءُ جپا ءِ کِسہ سک باز اَنت، بلے دُگنیا ءِ دیم ءَ چہ اندر گُلامی ءِ سانکالاں بلوچستان ءِ سرزمیں گوں کورچاتی ءَ پیڑاتگ، بلوچستان ءِ جھد ءَ زالبوالانی بھر الّمی اِنت پرچاکہ راجی جُھدانی توک ءَ زالبولانی یک مزنیں دستے بوتگ ءُ بلوچ زالبول باید اِنت گیش ءَ چہ گیش ھمگرنچ بہ بنت، چوناھا بلوچ راج یک راج دوستیں راجے
سّمی من ھچبر ندیستگ بلے سمّی ءِ جھد پہ سرزمین ءَ لکھ ستا کرز اِیت.

سّمی ءِ ارواہ آسودگ بات

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

زندگ پکریں انسان، کمالان بیبگر

نبشتہ کار : جابر مُراد

دی بلوچستان پوسٹ

برے برے من سک جیڑاں ءُ
جیڑاں جیڑان ءَ داں ھما وھد ءَ کہ منی مجگ کار ءَ یلہ دنت ءُ من دلپروش باں، سک دل پروش ،بے کساس دل پروش داں ھما ھد ءَ دلپروش باں کہ من گوں وت ءَ ھمے گُش آں کہ جیڑگ پہ تو نہ اِنت، نی بس اِنت جیڑگ اد ءَ ھچ نیست پہ جیڑگ ءَ تو وت ءَ مُپت ءَ گنوک کُتگ ءُ نشتگ ئے، جیڑ ئے پہ کے ءَ جیڑ ئے ءُ چی واستا جیڑ ئے، برے دل گُش ایت کہ تو پہ نام ءَ جیڑگ ءَ ئے ، پد ءَ اے ھم گنداں کہ ھما مردماں نام کش اِتگ آیاں زاناں چی مُز رس اِتگ، بیت کنت چندے مردم ءَ اگاں ھستیں وھد ءَ ھمے کردار ءِ سوب ءَ کمے ازتے بیتگ یا ھست بلے بازیں ھنچیں کردار ھم ھست اِنت کہ آیانی مرگ ءَ پد آیاں نام دیگ بیتگ گڑا چوں درستیں چیز پہ نام کنگ بنت،؟

اے ھم گندگ ءَ کیت ھما مردم کہ نامے ءِ واھُند اَنت بلے انگت ءَ مئے تہ ءَ آیانی نام ھوار نہ اَنت.

برے پَرے سال ءُ پَرا سال آیانی نام بس چندے مردم ءِ دپ ءَ گرگ بیت ءُ برے برے نہ لوٹ اِتگیں دل ءِ ھم مردم آیانی ستا ءَ وتی زُبان ءَ کار اِیت کہ یکّے اگاں آئی ءَ جُست بہ گیپت وتی کارے گڑا آیانی کر ءَ وتی کُتگیں کارانی ستا مہ بیت ھما دمان ءَ ھما مردمانی نام ءَ زُبان ءَ کار ایت ءُ وتی کار ءَ کنت ،بلے پد ءَ اے جُست ھم کیت ءُ دیم ءَ اوشت اِیت کہ ھما مردماں نام کش اِتگ آیانی مرگ ءَ پد چہ اے نام ءَ آیاں چی نپ ءُ سیت رس اِتگ ؟

برے دل اے ھم گُش ایت کہ مردم چی ءَ ھمے نام ءِ کشگ ءِ واستا وتی درستیں وھد ءَ دے اَنت ءُ وتی زند ءِ لوٹ ءُ واھگاں گُٹوس کن اَنت ،زاناں مئے چاگِرد ءِ تہ ءَ نام کشگ ھمینچک اژدری اِنت ؟

گوں وت ءَ منی جست ھچبر ھلاس نہ بَنت ،برے راج ءِ لوٹاں گِنداں ھیران باں کہ اے وڑیں راج ءِ تہ ءَ مَردم نام چی ءَ کش اَنت ءُ اے راج ءِ لوٹ نام کشگ ءِ کابِل ھم نہ اِنت ،پد ءَ من ءَ بژن بیت تاں اے گپ ءِ جنگ ءَ کہ کجام لوٹ اد ءَ وَ ھرکسی لوٹ ھم یک نہ اَنت، ھرکس بس وتی واھشتانی گلام اِنت، ھرکسی راہ جتا، لوٹ جتا ،ھرکس ءَ پہ وت ءَ یک جُتائیں راھے درگپتگ ءُ اوشت ءِ آماچ اِنت،پرچا کہ سپر ھما راہ ءَ کنگ بیت کہ آ راہ ءِ گُڈسر ءَ تو منزلے پہ وت ءَ بہ گند ئے، ل اے منی ھمک روچ ءِ کسہ اِنت کہ ایشاں چہ من بس وت ءَ جنگ ءِ تہ ءَ شکست وارتگیں سپاھیگے سرپد باں کہ دست بُرز اَنت ءُ پہ دو روچ گیش زندگ بیگ ءِ ھاتر ءَ لوٹ کنگ ءَ اِنت ،بلے اے درستیں چیزاں چہ پد دگہ بازیں ھنچیں مردم ھم گندگ ءَ کیت کہ آ چاگِرد ءِ دیمروئی ءَ پہ جوانیں رنگ ءَ جھد کنگ ءَ اَنت آیانی پکر پہ چاگِرد ءِ دیمروئی ءَ مھکم اِنت آیاں ستک اِنت کہ ما الم چیزے ناں چیزے کن ایں.
ھمے زندگ پکریں مردمانی تہ ءَ یکّے کمالان بیبگر اِنت چوناھا من کمالان ءَ نزاناں بلے آئی ءِ کتگیں ھرچ کار پہ چاگِرد ءِ دیمروئی ءَ یک مھکمی یے ءِ نشانی انت،بلوچ ھرچ نوجوان ءَ پہ چاگِرد ءِ دیمروئی ءَ کمالان ءِ وڑیں پکر دارگی اِنت ءُ کمالان جوڑ بیگ اِنت.

ھر وھدے من کمالان ءَ چاراں گڑا من ءَ منی بازیں جستانی پسہ رس انت کہ بازیں ھنچیں مردم ھست کہ چہ وت ءَ گیش دگر ءَ پہ زندگ بیگ لوٹ اَنت پہ دگر ءِ لوٹ ءُ تماھانی سرجم کنگ ءَ وتی وھد ءَ دے انت ءُ وتی وشیاں گٹوس کن اَنت.

ھما وھد ءَ من زاناں اے نام نہ اَنت اے ھنچیں چیزے کہ ترا لاچار کنت پہ دگر ءِ وشیانی ھاتر ءَ وت ءَ شموشکار بہ بئے ءُ وتی زات ءَ چہ سر بہ گوز ئے ۔۔۔۔۔۔

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(سِی ءُ شَشمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

گوازی ءِ دارگ ءِ وھد ءَ آ ایوکی ءَ یک کمبھے ءَ تِکہ دنت ءُ نشتگ ڈن ءَ دمک ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت آ ایشی ءِ بارو ءَ مات ءَ نہ گْوش اِیت آ پُشت ما پُشت ءَ چولون ءِ چینی مرد ءِ سیاھیں لیموزین ءَ گوں اسکول ءَ کیت

آ جِنک ایشی ءَ روگ ءِ وھد ءَ گِند اَنت چارگ ءَ اَنت ئِے بید ء پجاروکی ءَ اشانی تہ ءَ کَس آئی ءَ گوں گپ نہ جَنت اے تھنائی آئی ءَ وِن لونگ ءِ زال ءِ یات ءَ پِرین اَنت آئی ءِ اُمر ءِ کِساس اے وھد ءَ سِی ءُ ھَشت سال بیت ءُ جِنکول ءِ اُمر دَہ سال ءُ پد ءَ شانزدہ سال بیت کہ آئی ءَ اے یات کاینت

آ زال وتی کوٹی ءِ بالکون ءِ سر ءَ اوشتوک اِنت میکونگ ءِ کور ءِ نیمگ ءَ ھمگرنچیں دگانی نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت من ءَ آ گِندگ ءَ کیت وھدیکہ من وتی کستریں برات ءِ ھمراھی ءَ نیکراھی ءِ ھیل ءِ دربرگ ءَ واتر آیگ ءَ باں کوٹی یک مزنیں ماڑی یے ءِ میان ءَ اِنت کہ آئی ءِ بالکونیانی برز ءَ چَت اِنت ماڑی تاڑی ءِ درچکانی ءُ کنر ءِ باگانی میان ءَ اِنت یکیں پَرک اِنت کہ اے زال ءِ دیم ءَ ساھگ کنوکیں کلاہ کہ جِنک ءَ اے شھر ءِ دومی مردماں چَہ جتا کنت

ھَنچُش کہ آ ھردو کور ءِ ھمگرنچی ءَ دگانی نیمگ ءَ چاران بنت ھمے وڑ ءَ دوئیں وَت اَنت ھردو تھنا ھردو ایوک مھلکاھانی وڑ ءَ ھردو بدنامیں داگ دامن ءَ لِچیتگ اَنت ھردُکانی بھت بدنامی ءِ داگ اِنت پرچاکہ آئی ءِ بدن ھمے وڑ اِنت کہ آشک ءِ چَٹ اَنت چریشی ءَ ایشی ءِ لُنٹاں دپ ءَ کَنت

ھَردو داں زندگاں رُزوائی ءِ تہ ءَ گار ءُ بیگواہ اَنت ھَنچُش کہ آ گْوش اِیت بے کساسیں اِشک ءَ چَہ اِشکی سیمسر مرگی ءِ درداں بروک اَنت اے دُرستیں جاورھالانی سوَب ھما مرگ ءِ شُبین ءِ سوَب ءَ اِنت کہ اے آئی ءِ تہ ءَ تالان بیت آئی ءِ کوٹی ءِ تہ ءَ اے کساس ءَ زورامندیں مرگ کہ سرجمیں شھر آئی ءِ بن ریشگ ءِ بارو ءَ زانت مولمی دراھیں آبادیاں استان ءِ بنجاھی جاہ ءِ سرکاری گُشتانکی سُبک سُبک ءَ رؤوکیں سوت ءُ ناچیانی ٹولی،

اے زال ءَ ھمے زوتاں سرکاری دیوانجاھاں بھر زورگ ءِ بندات کُتگ ایشی ءِ ھیال اِنت کہ کوھنیں کِسہ ءُ گپ ھلاس بیتگ اَنت کہ سوانا ڈگارانی ورنائی مردم بیھال اَنت

اے زال کہ بیگاہ ءَ مردمانی آیگ دوبر بندات کُتگ اَت کہ آئی ءِ یک رنگے ءِ پرز بیتگ اَت دانکہ گوں مردماں پجاروکی ءِ وھد بہ رَس ایت ءُ برے برے دور ءُ گِستائیں دمگاں کار ءِ سوَب ءَ آ دردناکیں تھنائی ءِ درد ءَ چَہ چوکور ءَ برنجانی ڈگارانی تہ ءَ ترسناکی ءَ دیوانگی ءَ تَپ رنگے ءَ شموشکاری ءَ داں بیگاہ ءَ اسکول ءِ ھلاس بوگ ءِ وھد ءَ ھما سیاہ رنگیں لیموزین ھما چکانی کلاگی کلاہ ھما جھل پِنزیں چمپل آ ھمود ءَ سر بیت کہ اود ءَ ھما ارب پَتی ءِ چینی آئی ءِ بدن ءَ برھنگ کَنت آ ایشی ءَ پنژار بَستگیں آپانی چیر ءَ آئی ءِ جان ءَ شود اِیت باز دیراں داں ھما وڑ ءَ کہ وتی مات ءِ گْوشگ ءَ آئی ءَ کُتگ اَت مٹّے گوں سارتیں آپانی ھمراھی ءَ ایر اِنت کہ چینی مرد ءَ پرائی ءِ واستا ایر کُتگ اَنت ءُ پد ءَ آ آئی ءَ گوں تریں بدن ءَ بَڈ ءَ جَنت ءُ بُنڈانی سر ءَ بارت آ پنکا ءَ چالو کَنت ءُ پد ءَ ھرجاہ ءَ گیشتر آ ایشی ءَ چُکگ ءَ بندات کَنت ءُ آ ایشی ءَ پد ءَ ھروھدی ءِ وڑ ءَ دوبر کنگ ءَ گوش اِیت کہ پد ءَ بہ کن کمے تو کُتگ منی سرین ھَجگانی وَشی سرجم نہ بیتگ ءُ پد ءَ چریشی ءَ پد آ واتر بورڈنگ اسکول ءَ روت کَس نیست کہ آئی ءَ سزا بہ دنت کَس نیست کہ آئی ءَ بہ جَنت آئی ءِ چھرگ ءَ تیزاب پِر بریچ اِیت کَس نیست کہ آئی ءَ ھَکل ءُ ھوکل بہ کنت

آئی ءَ شپ ءِ گُڈی پاساں وت کُشی کُتگ اَت شھر ءِ مزنیں جاہ ءَ کہ رژن تِرپان اِنت آ ناچ کنگ ءَ اَت پد ءَ روچ ءِ رژن ءَ وت ءَ رسینت بدن ءِ نزیک ءَ اتکگ ءُ گوست پد ءَ وھد ءِ گوزانی ءِ ھمراھی ءَ روچ ءِ ترندیں رژن ءَ آئی ءِ پوست پیلوشان کُت تھار دیم بیت کس ءَ اے دِل نیست اَت کہ لاش ءِ نزیک ءَ بروت پولیس ءِ کارمند اے کار ءَ کُت کن اَنت بس نیمروچ ءِ دوازدہ بج اَت وھدیکہ سرانوانی آپی جھاز کیت اود ءَ ھِچ نیست دگ ساپ ءُ پلگار اِنت

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

آزمانک

کُشنده

ارنسٹ ہیمنگوے

اُردو رجانک حیدر جعفری سید

بلوچی رجانک: هسابجار

دی بلوچستان پوسٹ

ھنری ءِ هوٹل ءِ پچ بوگ ءَ گوں دو کس تہ ءَ پُترت – ھر نمیگ ءَ الکاپی ءَ چارگ ءَ پد اتک دخل ءِ دیم ءَ دلجمی نشت انت –
” چے ورئے ” جارج ءَ جُست کُت –
” نزاناں ” چا آیاں یکے ءَ پسو دات –
” چے ور ئے ایل؟ ”
“نزاناں !! من وت نزاناں چے بہ وراں ”
ایل ءَ پسو دات –
تھاری مانشانگ ءَ ات چا دریگ ءَ ڈن زاهریں دمک ءِ بتی روک بوت –
آ وتی جاه ءَ نشتگ ات انت هوٹل ءِ ورگانی کاکد ءَ گوں پوٹواں چارگ ءَ ات انت-
دکل ءِ دومی نیمگ ءَ نک ایڈمس ءَ آهاناں دیست –
آهانی تہ ءَ پُترگ ءِ وهد ءَ آ گوں جارج ءَ گپ ءَ ات –
اولی ءَ گُشت :
” پہ من هِیک ءِ نرمیں گوشت ، سُروپ ءِ چٹنی ءُ پکگیں بٹاٹا بیار -”
” بلے اے انی تیار نیاں -”
” لانتیں ترا ، گُڑا کاگد ءَ چی ءَ مان کتگ انت ؟”
جارج ءَ گپ گیشنت ءُ گُشت :
” اے شپ ءِ شام انت – شش ءَ ساری ءَ تیار نہ بنت- ”
جارج ءَ دکل ءِ پُشت ءَ دیول ءِ دیم ءَ جتگیں گهڑی چارات-
” انگت پنچ بج انت – ”
دومیگ ءَ گُشت :
” بلے گهڑی ءِ وهد ءِ هساب ءَ وَ پنچ بج ءُ بیست ملٹ انت -”
” اے گهڑی بیست ملٹ ءَ دیم ءَ انت – ”
” کلام برات تئی گهڑی ءَ شریں واجہ تو وت بہ گُش تئی گورا ورگ چے هست ؟”
” بس سنڈوچ هست ” جارج ءَ گُشت –
” گوشت ءُ ئیک ، پھکگیں گوشت ءُ ئیک جگر ءُ چانپ ، گراستگیں گوشت -”
” من ءَ سبزیں مٹر ءُ مُرگ ءِ بریانی ، ملائی ءِ چٹنی ءُ پکگیں بٹاتآ بہ دئے -”
” اے اوں شام ءَ رس انت -”
” ھرچی ما لوٹیں آ شام ءَ رس انت اے نوں وڑے -”
” اے وهدی من شمارا گوشت ءُ ئیک ، مُرگ ءِ سینگ ءُ ئیک ، جگر …….”
” پہ من گوشت ءُ ئیک بیار -” ایل ءَ گُشت –
آئی ءَ کُوبوائے کلاہ ئےِ سر ءَ ات ءُ تابویں بٹنانی دراجیں کوٹے گورا ات – آ ھورت دیم ءُ اسپیتے ات لنٹ ئےِ تنک ات انت ریشمی مُپلرے گُٹ ءَ ات ئےِ دستیگ ئےِ دستان ات انت –
” پہ من بریتکگیں گوشت ءُ ئیک بیار ” دومی ءَ گُشت – آ هم ایل ءِ وڑینے ات – ٹهگنا- رنگ ءُ دانگ ءَ یک نہ ات انت –
بلے گداں چا انچو سما بوت گُش ئے ھر دو جاڑ ات انت –
ھر دُکانی دراجیں کوٹ تنک ات انت –
ھر دُوکانی مُک کونڈانی سرا ات انت ءُ کُمپ نشتگ ات انت –
” نوشگی چے هست ” ایل ءَ جُست کُت –
” سلور بئیر ، خنجر بئیر -”
جارج ءَ پسو دات –
” من نوشگی چیزانی جُست کُت -”
” من هم ترا همے گُشت انت -”
” اے گرمیں ھلکے بابا -”
دومی ءَ گُشت :
” همے چے گُش انت یار ؟”
” هَدّ انت ءُ ”
” تو کدی آئی ءِ درگت ءَ اشکتگ ؟” ایل ءَ وتی سنگت جُست کُت –
” آ شپ ءَ وارت -” آئی ءِ سنگت ءَ گُشت –
” درست شپ ءَ ور انت -”
” شر ” جارج ءَ گُشت –
هاں تو گش ئے کہ اے شر انت ؟” یکے ءَ چا جارج ءَ پُرس ات –
” جی هو -”
” تو شوک ئے – شوک ئے ، شوک نہ ئے ؟”
” بلکن -” جارج ءَ گُشت –
” اناں تو هچ شوک نہ ئے -”
ایل ءَ گُشت – آئی ءَ دیم گوں نک ءَ کُت –
” تئی نام کے انت “؟
” ایڈمس ”
” دومی شوکیں بچک – تئی دل ءَ اے شوک نہ انت میکس ؟”
ایل ءَ گُشت –
جارج ءَ آیانی گُشتگیں ورگانی پلیٹ دکل ءِ سر ءَ ایر کُت انت – پکگیں بٹاٹا پہ وڑ پلیٹ ءِ تہ ءَ جت انت –
چُل ءِ بند کنگ ءَ پد ایل ءَ جُست کُت –
” تئی کجام انت -”
” زاناں تو وت بے هال ئے ؟ ”
” گوشت ءُ ئیک -”
” شوکیں بچک -” میکس ءَ گُشت ءُ دیم ءَ کنزات ءُ گوشت ءُ ئیک ئےِ زُرت انت – دویناں دستیگ نہ کش اتاں ءُ ورگ ، ورگ ءَ ات انت – جارج آیاں روک ءَ روک چارگ ءَ ات –
” چے چارگ ءَ ئے ؟” میکس ءَ جُست –
” هچ -”
” کلام برات ترا -وتی ٹیلگ سک داتگ انت من ءَ -”
” بلکن مسکرا کنگ ءَ بوتگ میکس ! ” یکے ءَ گُشت –
جارج ءَ کند ات –
” پرچا کندئے ؟” میکس ءَ بیهار دات ” اے کندگی گپے وَ نہ ات ؟”
” شر -” جار بهمنتگ بوت –
” هاں تئی دل ءَ بزاں اے همے وڑ انت -”
میکس ءَ دیم گوں ایل ءَ کُت –
” آئی ءِ پِگر ءَ اے همے وڑ انت – باز وش -”
” اڑے اے بچک پگر هم کنت -” ایل ءَ گُشت ،ھر دوک ورگ ورگ ءَ ات انت –
” شریں بچک -” میکس ءَ گوں نِک ءَ گُشت –
” تو برو دکل ءِ پُشت ءَ وتی سنگت ءِ گور ءَ -”
” پرچا؟ چی ءِ واستا؟” نِک ءَ جُست کُت –
” بس انچو -”
” پہ تو شری همیش کہ تو هما نیمگ ءَ بُروئے -” ایل ءَ گُشت – نک دکل ءِ پُشت ءَ شُت –
” شمے اراده چی انت زاناں ؟”
جارج ءَ جُست کُت –
” گیشیں گپ مکن -”
ایل ءَ گُشت –
” چُل ءَ کے انت -”
“حبشی -”
” حبشی ءَ چا تی مُراد -”
” حبشی هما کہ ورگ گرادیت -”
” حبشی ءَ بُگش ڈن ءَ درا -”
” پرچا ؟”
” آئی ءَ بُگش کہ بِلّے کئیت ڈن ءَ -”
” شما زاناں چے گُش ات شما کجا ات ؟”
” ما شر زانیں کہ ما کجا ایں -”
میکس ءَ گُشت –
” تئی دل ءَ ما نادانیں ؟”
” تئی گپاں چا همے زانگ بوگ ءَ انت -” ایل ءَ گوں آئی ءَ گُشت –
” اے چُکے اشی ءَ دپ مہ دئے – اَئے گوشدار -”
آئی ءَ گوں جارج ءَ گُشت –
” هما حبشی ءَ بُگش کہ ڈن ءَ بئیت -”
” ترا گوں آئی ءَ چے کار ؟”
” هچ کار نیست گونڈل ! تو بہ نند ءُ بچار کہ ما گوں حبشی ءَ چون کنیں -”
جارج ءَ چُل ءِ دریگ پچ کُت گُشت ئےِ :
” سیم کمو ڈن ءَ بیا -”
حبشی ءَ چُل پچ کُت ءُ درتک –
” چی یے ؟ ” آئی ءَ جُست کُت – دکل ءِ دیم ءَ اوشتاتگیں دویں کساں آئی ءِ نیمگ ءَ چارات –
” هاں بزاں حبشی توئے ، همود ءَ بوشت -”
ایل ءَ گُشت – حبشی گوں وتی گُٹ ءَ مان لگشتیں کنوری ءِ پُچ ءَ چُل ءِ سریگ ءَ اوشتات ءُ آیاناں چار ات ئےِ –
” جی هو واجہ -” ایل چہ کُرشی ءِ سر ءَ پاد اتک –
” من گوں حبشی ءُ شوکیں بچک ءَ چُل ءَ روگ ءَ آں -”
آئی ءَ گُشت –
” حبشی تو پد ءَ پُتر چُل ءَ – شوکیں بچک تو اوں گوں کنوری ءَ برو ات چُل ءَ -”
آ ٹهگنا ءُ سیم ءُ نِک ءِ همراھی ءَ شُت انت چُل ءَ آئی ءَ دروازگ بند کُت –
میکس دکل ءِ پُشت ءَ جارج ءِ دیم پہ دیمی ءَ نشت – آ دکل ءِ پُشت ءَ جتگیں آدینک ءَ چارگ ءَ ات –
” هاں ڈے شوکیں بچک -”
میکس آدینک ءَ چارگ ءَ ات ءُ گُشت ئے –
” تو هچ نہ گش ئے چی ءَ ؟”
” اے چے بوگ ءَ انت ؟”
” اڑے او ایل -”
میکس ءَ گوں ایل ءَ گُشت –
” اے شوکیں بچک زانگ لوٹ ایت کہ اے چے بوگ ءَ انت ؟”
“توئِےِ پرچا نہ گُش ئےِ گوں گُڑا ؟”
یکے ءَ چہ چُل ءِ تہ ءَ پسو دات – ‌
” تئی دل ءَ اے چے بوگ ءَ انت ؟”
” نزاناں ”
” تو چے سرپد بوگ ءَ ئے ؟”
میکس گوں مرد ءَ گپ ءَ ات بلے یکوی آدینک ءَ چارگ ءَ ات –
” من هچ نزاناں -”
” او ایل ! شوکیں بچک نہ گُشگ ءَ انت گوں آ چے پگر کنگ ءَ انت -”
” شر اِنت من اشکنگ ءَ آں -”
یکے ءَ چا چُل ءِ تہ ءَ گُشت – پد ءَ چُل ءِ ورگانی کشگ ءِ دریگ ئےِ پچ کُت ءُ گُشت ئےِ:
” گوشدار او شیواریں بچک -” آئی ءَ چہ چُل ءِ تہ ءَ جارج توار کُت –
” چا همارجاه ءَ کمے پَسِند بوشت – میکس تو کمو چپی نیمگ ءَ کنز – ”
آ چو اکس کشے ءَ اشاں سر ءُ سوج کنگ ءَ ات –
” گومن گپ کن او شوکیں بچک -” میکس ءَ گُشت –
” تو چے گُش ئے اد ءَ چے بوگی انت ؟”
جارج ءَ هچ پسو نہ دات –
” من وت ترا گُشان گوں -”
میکس ءَ گُشت –
” ما هما سیوڈنی ءِ کُشگ ءَ دلمانگ انت – تو آئی ءَ پجا کارئے آئی ءِ نام آل اینڈرسن انت -”
” جی هو پجائےِ کاراں -”
” آ همک شپ شام کنگ ءَ همد ءَ کیت ناں ؟”
” برے برے کیت -”
” شش بج ءَ ورگ ءَ کیت اے راستے ؟”
” هو اگاں کیت تاں همے وهد ءَ کیت -”
” ما درست ءَ سرپدیں شوکیں بچک -”
میکس ءَ گُشت –
” تو یلہ دئے اشاں دگہ دنیائی گپے بہ کن –
” تو تامر چارئے ءُ ؟”
” برے برے هو -”
” تو تامر الم بچار – تامر پہ تئی وڑیں شوکیں بچکان انت-
” شما آل اینڈرسن ءَ پرچا کُشگ لوٹ ات – آئی ءَ شمئے چے کار هراب کتگ ؟”
آئی ءَ چشیں هچ موهے نہ رس اِتگ کہ مئے کارے هراب بہ کنت ما ئِے نزان ایں هم – ”
” ءُ ما لوٹ ایں گوں آئی ءَ مئے گندگ اولی ءُ گُڈی بہ بیت-”
ایل ءَ چا چُل ءِ تہ ءَ گُشت –
” گڑا شما آئی ءِ کُش ات پرچا -”
جارج ءَ جست کُت –
” ما پہ وتی سنگت ءِ وشنود کنگ ءَ -”
” بس کن تو باز هبر ءَ ئے -”
ایل ءَ چا چُل ءِ تہ ءَ گُشت –
من وَ اے شوکیں بچک ءِ دل ءَ وش کنگ ءَ ات آں – انچو نہ انت شوکیں بچک ؟”
” تو گپ باز کن ئے -”
ایل ءَ گُشت – حبشی ءُ اے شوکیں بچک ءِ دل وت وش انت – من اشاناں کانونٹ ءِ دو جنکیں سنگتانی وڑ ءَ یکے گوں دومیگ ءِ پُشت ءَ هوار کتگ ءُ بستگ آں -”
” من گُشاں شما باید یک کانونٹے ءَ بوتین ات -”
” کے زانت ”
” شما کوشر کانونٹ ءَبوتین ات ئے – اوں همیش ات ئے -”
جارج ءَ گهڑی چار ات –
” اگاں کسے اتک بگش کنوری چهٹی ءَ انت – اگاں باز گُشت ئے بہ گش ئےِ کہ ورگ شمارا وت ءَ را گرادگ لوٹ انت – شر شوکیں بچک ؟”
” سرپد بوت ئے ناں ؟”
چد ءُ پد مارا چتور کن ات شما -”
” آ رند ءَ زانگ بیت -” جارج ءَ گُشت – چو وَ شما بهہ زانت نہ کن اِت -”
جارج ءَ گهڑی چار ات – شش بج ءُ پانزده ملٹ ات – دروازگ پچ بوت کار گاڑی ءِ ڈیورے تہ ءَ پُتر ات –
” چون ئے جارج ! ورگ هست ؟”
آئی ءَ جُست کُت –
” سیم اد ءَ ءَ نہ انت نیم ساھتے ءَ پد کیت -” جارج ءَ گُشت
” شر -” ڈیور شُت –
جارج ءَ گهڑی چار ات شش بج ءُ بیست ملٹ ات –
” باز جواں گونڈل – تو سکیں شیوارے ئے -”
میکس ءَ گُشت –
” اے زانت کہ من اشی ءِ سر ءَ سنداں -”
ایل ءَ چا چُل ءِ تہ ءَ گُشت –
” اناں – چو مہ گُش اے شوکیں بچک شریں چُکے من ءَ دوست بیت -” میکس ءَ گُشت –
شش بج ءُ بیست ءُ پنچ ملٹ بوتگ ات جارج ءَ گُشت :
” آ انگت کہ نیتکگ گڑا بزاں مرچی نئیت -”
همے میان ءَ دو دگہ مردم هم هوٹل ءَ اتکگ ات ءُ جارج یک برے گوشت ءُ ئیک ءِ پچگ ءَ چُل ءَ هم شُتگ ات – آئی ءَ دیستگ ات کہ ایل وتی شکار ءِ پُشت ءَ گوں وتی تپنگ ءَ اسٹول ءِ سر ءَ نشتگ ات – نِک ءُ کنوری پشت مان پُشت کتگ ات انت ءُ هور ءَ بستگ ات انت ئےِ – جارج ءَ سنڈویچ ئےِ جوڑ کُت – کاگد ءَ پتات ءُ تیلی ءِ تہ ئےِ کُت – آ مرد ءَ زُرت ءُ شُت –
” شوکیں بچک ھر چیز زانت -”
میکس ءَ گُشت –
” ورگ ءِ گرادگ ءَ بگر داں دُرسیں کاراں درا درست کُت کنت – ترا جنکیں سنگت یا جن هست ؟”
” هو هست -”
جارج ءَ گُشت –
” تئی سنگت آل اینڈرسن نئیت اِنت -”
” ده ملٹ دگہ ودار کنیں -”
میکس ءَ گُشت ءُ گهڑی ءُ آدینک ءِ نیمگ ءَ چار ات گهڑی ءَ هپت بج بوتگ ات پد ءَ ھپت بج ءُ پنچ ملٹ –
” بیا رویں ایل ! -” میکس ءَ گُشت –
” آ نہ ئیت -”
” دگہ پنچ ملٹ انگت ودار کنیں -”
ایل ءَ چا چُل ءِ تہ ءَ گُشت –
یکے تہ پُتر ات – جارج ءَ گُشت کنوری نادراه انت –
” تو کنوریاں دو پرچا نہ کن ئے ؟ تو هوٹلے ءِ واهند نہ ئے بلے ؟” آ مرد چُش گُشت ءُ درتک ءُ شُت –
” بیا ایل !-”
میکس ءَ گُشت –
” اے شوکیں بچک ءُ حبشی ءَ چون کنیں ؟”
” اے هچ نہ گُش انت -”
” تو پکا ئے کہ اے هچ نہ گُش انت -”
هو اڑئے -”
” من ءَ باور نہ کنت -”
ایل ءَ گُشت –
” اے بابا وت تُرس ءَ گار انت – تو یار گپ باز کن ئے -”
” هُو هُو ! مارا گوں اشاں چُش کنگ نہ لوٹتگ ات -”
میکس ءَ گُشت –
” تو پد ءَ گپ ءَ ئے -”
ایل ءَ گُشت – آ چا چُل ءَ دراتک – تُپنگ ءِ گَلو ءَ آئی ءِ کوٹ ڈُپ کتگ ات ءُ زانگ بوگ ءَ ات – دستیگاں گوں کوٹ ئےِ شر کُت –
” تنیگت تئی بهت گوں تو یار انت -”
آئی ءَ گوں جارج ءَ گُشت –
” اے شر انت ”
میکس ءَ گُشت
” شوکیں بچک تو باید اسپ تاچی ءَ شرت بہ بند ئے گوں -”
آ ڈن ءَ دراتک انت – جارج آهاں چاران ات کہ آ دگ ءَ بُرزاد ات انت گوں وتی تنکیں کوٹ ءُ کُوبُوائے کلاهاں گُش ئے ارزانیں نھاداں گوں سوت جنوکانی رمے ءِ باسک ات انت – جارج شُت تہ ءَ نِک ءُ کنوری ئےِ بوتک انت –
” من ءَ اوپار روگ ءَ نہ انت -” سیم ءَ گُشت
” هچ وڑ ءَ اناں -”
نِک اوشتات – چد ءُ ساری کس ءَ آئی ءِ دپ چو نہ بستگ ات -” اے چے بوگ ءَ انت یار ؟”
آ برانز گپتگ ات –
” اے اینڈرسن ءِ کُشگ ءَ روگ ءَ انت -”
جارج ءَ گُشت –
” اگاں آ مرچی شام ءَ بہ یتکیں اشاں هما دمان ءَ کُشتگ ات -”
” آل اینڈرسن ءَ ”
” هو -”
کنوری ءَ دست وتی دپ ءِ تہ ءَ راه دات آریکے دست جت انت – “اے شُت انت ؟”
آئی ءَ جُست کُت
” هو اے شُت انت -” جارج ءَ گُشت –
اے شر نہ بوگ ءَ انت – منی دل نہ منّگ ءَ انت -”
کنوری ءَ گُشت –
ترا گشاں منی دل ءَ اینڈرسن هال دیگ لوٹ ایت -”
” هو راست گُش ئے ”
” ترا چے کار انت سیم -”
کنوری ءَ گُشت –
” تو هچ مہ گُش -”
” اگاں تو روگ نہ لوٹ ئے مہ رو – تو اے وڑ بہ کن ئے داں زندگ ئے پشومان بئے -”
جارج ءَ گُشت –
” سیم بُگش – تو وت ءَ اے گپچل ءَ دور نہ دئے -”
” من رواں اشی ءِ لوگ کجا انت ؟ ” کنوری شُت –
نک ءَ گُشت –
” گونڈو مدام زان انت کہ آیاں چے کنگی انت -”
آئی ءَ گُشت –
” آ ماں بُرز ءَ ھرچ ءِ لوگ ءَ انت-”
جارج ءَ گوں نک ءَ گُشت –
” من روگ ءَ أں -”
ڈن ءَ ماهکانی دروشمیں رُژن درجکانی شاهانی شم ءَ درپشگ ءَ ات – نک پادرویں دگ ءَ گران بوت داں شُت بُرز ءَ سر بوت دیم ءِ ماهکان دروشمیں رُژن ءِ سر بوگ ءَ دمک ءَ تاب ئےِ کُت – دمک ءِ سیمی لوگ ءَ چما دیم ھرثچ ءِ کِریھی لوگ ات – نک ءَ در ءِ گهنٹی جت – یک زالبولے ءَ در پچ کُت -”
“اے لوگ آل اینڈرسن ئیگ انت ؟”
” تو زاناں همائی ءَ لوٹ ئے؟”
” اگاں آ وت همد اِنت هو -”
آ زالبول ءِ همراھی ءَ پدانکاں سرکپاں بوت برانڈه ءِ گُڈسر ءَ سر بوت انت – زالبول در ٹُک ات –
” کے انت ؟”
اینڈرسن یکے ترا لوٹگ ءَ انت – ”
زالبول ءَ گُشت –
” من نک ایڈمس آں -”
” بیا توک ءَ -”
نِک ءَ در پچ کُت ءُ تہ ءَ پُترت – آل اینڈرسن گوں گور ءِ گُداں نپاد ءِ سر ءَ تچک ات –
آ مُشت جنگی ءِ شریں جنگولے بوتگ بلے دیر ات ئِے کہ یلہ ئےِ کتگ ات – دو سرجاه آئی ءِ سر ءِ چیر ءَ ات – آئی ءِ نِک ءِ نیمگ نچار ات ءُ گشت” هاں بُگش ”
” من ھنری ءِ هوٹل ءَ ات آں -” نِک ءَ گُشت –
” هودا دو مردم اتک من ءَ ءُ کنوری اش بست ءُ چُل ءَ دور اش دات آ گشگ ءَ ات انت کہ ما ترا جنیں -”
انچو سما بوت گُش ئے اے اهمکیں گپے کنگ ءَ ات پرچا کہ اینڈرسن هچ گُشگ ءَ نہ ات –
” اگاں اے دمان ءَ تو هودا بیایتکن ئے ترا جتگ ات اش -” نِک ءَ گشت –
اینڈرسن ءَ دیم گوں دیوال ءَ کُت بے توار بوت –
من ءَ جارج ءَ دیم داتگ کہ ترا هال بدے آں -”
” بلے من اے درگت ءَ هچ کُت نہ کناں -” اینڈرسن ءَ گُشت –
” من ترا گُشان گوں کہ چونین ات انت ”
” من اش زانگ هم نہ لوٹاں- ”
اینڈرسن ءَ گُشت ءُ دیم ئےِ گوں دیوال ءَ کُت –
” تئی هال دیگ ءِ منتواراں -”
” شر -” نک ءَ گوں نپادانی سر ءِ وپتگیں دراجیں مرد ءَ گُشت :
” تو پرچا اشانی ارزی ءَ نہ دے ئے ؟”
” هچ پاید ءَ نیست -” اینڈرسن ءَ گُشت –
” اگاں من وڑے بہ کناں -”
” اناں ، اد ءَ وڑ اوں هچ بوت نہ کنت -”
” بلکن اے انچیں بیهارے بہ بیت -”
” اناں اے انچائیں بیهارے هم نہ انت -”
آل اینڈرسن نپادانی سر ءَ شلنگ بوت ” اشاں بِل …..-” آئی ءَ دیم گوں دیوال ءَ کُت ءُ گشت – ” من دل ءَ زرت نہ کنگ ءَ آں کہ ڈن ءَ درایاں یا ناں دْراھیں روچ ءَ لوگ ءَ کپتگ آں -”
” تو چرے هلک ءَ دور پرچا نہ رو ئے ؟”
” اناں ، نو بازیں تچگ ءَ اوں من دمبرتگ آں -” آئی ءَ دیوال چار ات ءُ گُشت –
” نوں منی دست هچ ءَ اوں نہ رس اِیت -”
” دل ءَ دور مہ دئے -”
” من هراب پستگ آں -”
آئی ءَ تچک ءَ تچک گُشت – ” نوں گپ چہ هلوت ءَ گوستگ دل ءَ انت کہ ڈن ءَ درایاں نی لوگ ءِ کپگ ءَ هم پایدگ نیست -”
” من روگ ءَ آں جارج ءِ گور ءَ -”
نک ءَ گُشت –
” تئی زهمت کشگ ءِ منواراں -”
آئی ءَ نک ءِ نیمگ ءَ نچار ات ءُ گشت –
نک شُت – آئی ءَ در ءِ بند کنگ ءِ وهد ءَ آل اینڈرسن چار ات کہ گوں وتی گور ءِ گُدان انت ءُ چم ئےِ سک انت دیوال ءَ –
” آ سُهبیگں انت کہ چہ لوگ ءَ در نیاتکگ -” سیڑیاں ایر کپان لوگ ءِ بُن واهُند ءَ گُشت ” انچو زانگ بیت کہ آ نادراه انت – من آئی ءَ را گُشتگ ات هم …. واجہ اینڈرسن ترا پہ پاد جنگ ءَ ڈن ءَ روگ لوٹ ایت – اے تاکریچ ءِ موسم سک وش انت،بلے آئی ءِ دل نہ گُشگ ءَ ات -”
” آ ڈن ءَ درایگ نہ لوٹگ ءَ ات -”
” آئی ءِ تبیت هراب انت -” زالوک ءَ گُشت – ” اے سکیں شریں مردمے – تو زان ئے اے مُشت جنگی ءِ یک شریں جنگولے -”
” هو سرپداں -”
” هو اے وَ آئی ءِ دیم ءَ چہ زانگ بیت ” زالکو ءَ گُشت –
آ دمک ءَ مهتل ات انت ءُ گپ ءَ ات انت – ” سکیں گریبیں مردمے کسی کار ءَ ئِے کار نیست -”
” تئی شپ وش بات بانک ھرثچ -” نک ءَ گُشت –
” بلے من بانک ھرثچ نیاں آ اے جاگہ بُنکی واهُند انت من اد ءَ کار ءَ آں من بانک بیل آں -”
” شر تئی شپ وش بات بانک بیل -”
نک ءَ گُشت –
” تئی اوں -” زالوک ءَ گُشت –
نک تھاریں دمک ءَ گران بوت ماھکان دروشمیں روژن ءِ بتی ءِ کمبہ ءِ گور ءِ ھنری ءِ هوٹل ءَ پُترت –
گوں پُترگ ءَ جارج ءَ جُست کُت تو آل انڈرسن دیست ؟-
” هو -” نک ءَ گُشت
” آ وتی کوٹی ءَ انت ڈن ءَ در نئیت -”
کنوری ءَ نک ءِ توار اش کُت چُل ءِ دروازگ ئےِ پچ کُت – ” من هچ نہ اشکُت -”
همنچو گُشت ئےِ ءُ پد ءَ دروازگ ئےِ بند کُت –
” تو گُڑا هال دات -” جارج ءَ جُست کُت –
” هو بلے آئی ءِ گپاں چا زانگ بوگ ءَ ات کہ آ وت سرپد انت -”
” گڑا چتور کنت ؟”
” هچ کنگ نہ لوٹیت -”
” اے مردم اشی ءَ جن انت ؟”
” من هم همے پگر ءَ یاں -”
” انچو زانگ بیت کہ شکاگو ءَ گوں اشاں کٹیٹایے بوتگ ئےِ زاناں -”
” بلکن -” نک ءَ گُشت –
” اے شریں گپے نہ انت وَ -”
” هچ شر نہ انت -” نک ءَ گُشت –
” گڑا آئی ءَ اے درگت ءَ هچ چشیں گپے نہ کُت ؟”
جارج ءَ گوں ٹوال ءَ دکل ساپ کُت ءُ گُشت –
” من وت نزاناں آئی ءَ چے کُتگ -” نک ءَ گُشت –
” بلکن ءَ کسے ءَ گوں دگا ئےِ کتگ پمیشکا کُشگ ءِ رند ءَ انت ئےِ -”
” من چہ شهر ءَ در روگ ءَ آں -” نک ءَ گُشت-
” هو شر ، پہ تو روگ شرتر اِنت -” جارج ءَ گُشت –
من زاناں کہ آئی ءَ کُش انت – اد ءَ نندگ ءُ آئی ءِ درگت ءَ دگہ چے پگرکت کناں – اے چے بوگ ءَ انت -”
” هو هچ پِگر مکن! ” جارج ءَ گُشت.

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

آزمانک
گُڈی مراگاه

نبشتہ کار: آندرے گروشینکو ( روس ) | رجانکار: هسا بجار

تو زان ئے مرچی چے روچے ، بچار ڈن ءَ روتاب انت …. تو ڈن ءَ منی نندگ ءِ جاگہ ٹھینت ؟
پیریں باشکوف ءَ گوں وتی نشار ءَ گُشت
نشار ءَ بچکند ات ، آ سک ڈولدار ءُ لائک ءِ چارگ ات ،بلے مروچاں سک زنڈ بوگ ءَ ات –
” مردیں سکیں زالم انت جنینانی زیبائی ءَ زوت پُل انت – ”
“پیریں باشکوف ءَ ماں وتی دل ءَ گُشت،
” هو ڈن ءَ کُرشی جتگ اشکر روک کتگ انت ءُ انگیٹهی باپ انت،دگہ ترا چے لوٹیت ترا ……” ؟
نشار ءَ پسو دات –
” هاں شر گُڑا نی من ءَ گِر ءُ ڈن ءَ بر ، آه …اپو ! تئی اے مرد شُت “؟
هو واجو آ شُت ءُ چُک هم شُت انت گوں ،
نشار ءَ پیر مرد گپت ءُ چہ نپادانی سر ءَ چست کُت ءُ پد ءُ ڈن ءَ آؤرت کہ اد ءَ یک بلاھیں کُرشی یے جتگ ات ءُ آئی ءِ دیم ءَ انگیٹهی ءِ تہ ءَ اشکر روک ات انت.
“واجو نی سک پیر بوتگ بلے انگت ءَ چست کنگ نہ بیت -”
“نشار ءَ ماں وتی دل ءَ گُشت ءُ پدا بچکنداں بوت ءُ لوگ ءَ پُترت” –
باشکوف ءَ وتی دیم ءِ پَٹّ ءِ نیمگ ءَ چار ات – آئی ءِ دیم ءِ رُو ءَ کمو گستہ مردم آیاں ءُ مُچ بوان ات انت ،مئی ءِ روچ ءِ مرگاه بندات بوگ ءَ ات –

اے مراگاه ءَ بهر زوروکیں پُریاتگراں چہ بازینے آئی ءِ پجاروک ات – چار سال پیسر آئی ءَ اوں همے مراگاه ءَ مدام همے وڑ ءَ بهر زُرتگ ات ، هالانکہ آئی ءَ نُھ سال کُبل ات کہ چہ فیکٹری ءَ گِستا ات – بند ءُ بوگانی درداں آ هچ کاری نہ کتگ ات – همے هڈ ءُ بند یک وهدے آئی ءِ زورانی مانزمان ات انت – نی پرائی ءَ وبایے ات انت – دْراھیں روچ نپادانی سر ءَ وپتگ ات ءُ مال ءُ مت ئےِ کتاب ءِ وانگ ءَ ات –

چُک ئےِ فیکٹری ءَ شُتگ ات ءُ نماسگ ئےِ اسکول ءَ ، لوگ ءَ وت ءُ نشار ات انت – نشار ءَ آئی ءِ همنچک هزمت کتگ ات کہ آئی ءِ بازیں هزمتاں پیریں باشکوف ءَ وتی جن ءِ هزمت پراموش کتگ ات انت – ڈن ءَ شُت نہ بوتگ ات ، بلے همک سال مئی ءِ همے روچ ءِ مراگاه ءِ گُشتانکانی گوشدارگ ءَ الم ڈن ءَ دراتکگ ات ءُ مُچی ءِ گُشتانک ئےِ گوشداشتگ ات انت – آ همے سرپد ات کہ اے وڑ کنگ ءَ آ وتی سنگتانی رنج ءُ وشیاں گوں هوار انت ءُ پد ءَ مراگاه ءِ هلاسی ءَ مرگاه کنوکاں آئی ءِ زرورت ات هم –
آئی ءَ بچکند ات –

آئی ءَ وتی دست چست کُت ءُ وتی دراجیں کوٹ ءِ کیسگ ءَ بُرت ءُ آئی ءِ تہ ءِ زر ” کوپک ” هساب کُت انت داں یازده ءَ رست هساب ئےِ بند کُت –

” ھاں ”
آئی ءَ گوں وت ءَ گُشت :
” چِد ءُ گیشتر من چوں کناں -”

آئی ءَ بچکند ات ، همک سال انچش بیت همے کہ مراگاه هلاس بیت تہ مراگاه ءِ جم کنوکیں کمیٹی زانت کہ کُرشی ءُ پالانی کراہ ءِ زراں چیزے زر کم انت ، تہ وت ماں وت چنده کن انت ءُ کرایاں دی انت – ھشت ءُ نُھ سال ساری وهدے پیریں باشکوف چہ کار ءَ دراتکگ ات – تاں همے وڑ بوان ات ءُ پیداک ات تہ آئی ءَ کُلاناں مکن کُتگ ات ءُ گُشتگ ات :
” من نی پیرمرداں کاری هم نیاں ، وتی سنگتانی اے جُهد ءَ دگہ وڑ ءَ بهر زُرت هم نہ کن آں – نی پمیشکا من لوٹ آں کہ اے جهد ءَ من همے رنگ ءَ بهر بزیراں گوں ، کہ مئی ءِ همے روچ ءِ مراگاه ءَ شما وت بہ ٹھین اِت ،همینچک کہ زر پشت کپیت آیاں من وت پُرّ کن آں -”

روج ء هما روچ ءَ آ وتی پنچ ءُ دهیں کوپکاں دیاں ءُ پیداک انت – همے وڑ ءَ مئی ءِ مرگاه ءَ وتی بهر ءَ هوار گیجان انت –

مراگاه بندات بوتگ ات –
سدانی هساب ءَ پُریاتگر اُود ءَ نندوک ات انت – وڑ وڑیں کُلاه ءُ کُٹیں سراں گوں مردمانی یک زِرے دیم ءَ چول جنگ ءَ ات –
پیریں باشکوف ءَ بچکند ات – آئی ءِ بچکندگاں یک تھلی یے هم هوار ات –

ھر کس ءَ کہ کُلاه سر ءَ ات اشانی تہ ءَ گیشتر کُوٹ ات انت ، ما پریاتگر هینچک زوت کُوٹ چی ءَ بہ ایں ؟”
پُریاتگر راجی سوت ءَ جنگ ءَ ات انت –
آ گوں دلگوشی ءَ گوشدارگ ءَ ات ءُ دل ءِ تہ ءَ همے سوت ءَ گُشگ ءَ ات گوں ……… سوت ءَ گُشاں آ ھژم گراں ات –
سوت ءَ چہ پد یک ورنایے پاد اتک جزباتی گُشتانکے دیگ ءَ ات –

” واه بهئی ! کجام جزباتی گُشتانک ”
پیرمرد ءَ ماں وتی دل ءَ گُشت –
” کے انت اے نوکیں رهشونے …..؟
ھیر … اے فیکٹری هم چو دنیا ءِ داب ءَ انت ، کسے کیت ءُ کسے روت –
بلے ……
بلے اشی ءِ هشکیں جزبات انت پہ جزباتی بوگ ءُ جبڑه گیشوار کنگ نہ بنت –
ھیر ورنایے پمیشکا هون ئےِ گرم انت… اے بهٹی ءِ تہ ءَ کہ پیلُشیت تہ وت مُھر بیت –
شَرّ بیت …..

آئی ءَ کند ات تہ آئی ءِ اسپیتیں بروتاں چو مُرگاں بانزلک جت – شَرّی ….. کُج انت امروز ءَ ؟ جاهے ءَ شُد ءُ ، گریبی بہ بیت اود ءَ شَرّی چون کنت -”

تلو ءِ سر ءَ گُڈی گُشتانک دیوک اتک آ ات اناتولی ،
آئی ءِ دست مدام وتی سُھر ءُ دراجیں پونز ءَ ات –
اناتولی راستی ءَ پُریاتگرانی رهشونے ات – پیرمرد ءَ آئی ءِ توسیپ کُت ، زرنگیں مردے ، ٹَھگ ءِ نام ءَ نزانت یک ڈَکّے وتی گپ ءِ سر ءَ چو کوه مِک بیت ، کُنگریں مردے اِراں –
پیریں باشکوف ءَ وتی چم نز کُت انت –
” اناتولی ءِ زال چونیں وشرنگے ات ….
بزگ مُرت …. من چے ھُنر نہ کُت پرائی ءِ ریپینگ ءَ بلے سکیں وپادارے ات ……
چُشیں شرنگ گُڑا ، پد ءَ آئی ءِ وپاداری ءَ نہ گُش ئے -”
پیرمرد گوں وتی گوست ءِ ترانگاں گیڑ ات –
چاپ ءُ اُوگانی توار ءَ پَدّرینت –

مرگاه هلاس بوت ، مردم رهادگ بوت انت ناچ ءُ سُھبت کناں سوت ءُ اوگان جناں ….. چہ آیاں بازینے آئی ءِ گورا اتک ءُ دست ءُ دُرهو بوت انت ءُ آئی ءِ بے همت ءُ سارتیں دست اش گوں وتی گرمیں دستاں گپت ءُ سمارت اش ، کسے ءَ آئی ءِ کونڈاں گپت ءُ کسے آئی ءِ نزیک ءَ زمین ءِ سر ءَ نشت ، آئیءَ بچکنداں مردمانی هال پُرسی کُت ءُ ودار ءَ ات –

آ سرپدات نی مراگاه ءِ کمیٹی ءِ مردم هساب ءُ داد ءَ بنت ، پد ءَ چہ آیاں یکے پیش ءِ وڑ ءَ آئی ءِ گور ءَ کیت –
” واجو باشکوف شش کوپک کم انت …. ھپت روبل …..ھشت ….ده روبل هساب ءَ لوٹ اِیت -”
آ دست ءَ کیسگ ءَ بارت زراں کش ایت هساب اش کنت ءُ آئی ءَ دنت اش ، پد ءَ آ مِنّت ءِ گیپت ءُ رز ءَ لوٹ اِیت ءُ پُشت ءَ مان دنت ءُ روت –

پیریں باشکوف ءَ وتی دراجیں کوٹ ءِ کیسگ ءِ کلیں زر کش ات ءُ وتی مُچ ءَ کت انت –
مرگاه ءِ جاه هورک ات مردم کل شُتگ ات انت ، آئی ءَ وتی نزوریں چماناں زور دات ءُ تلو ءِ گور ءَ هما چیزے مردماناں چار ات کہ آ انگت همود ءَ یک جاھے ءَ اُوشتوک ات انت-

آ سر پد نہ بوگ ءَ ات کہ آ چے گُشگ ءَ انت آیانی توار آئی ءَ سر بوگ ءَ نہ ات اگاں آیانی توار آئی ءَ سر بوتین تہ آئی ءَ زانتگ ات کہ آ چے گُشگ ءَ اَنت :
” زر سرجم انت بلکن دو کوپک انگت سراتکگ -”
” وشیں گپے -”
دومی پُریاتگر ءَ گُشت :
” همک سال ما واجو باشکوف ءَ را زهمت داتگ -”

” من چہ آئی ءَ زر ءِ لوٹگ ءَ سک پشل بوتگ آں،شر نہ انت پیر مردے جِند ئےِ نادراه انت …..آئی ءِ کُمک کنگ ءِ مِنّت پِر انت ما انگت چہ آئی ءَ دلمانگیں ….. ”
” آئی ءِ وتی واھش انت بابل -”
دومیگ ءَ گُشت :
” وتی وشی ءَ داتگ انت ئےِ -”
” شر اِنت نوں کُرشی ءُ پالانی مردم ءَ گیشن ات -”
” هو هو من انی زران ئےِ دیاں -”
” واجو باشکوف نندوک انت … برین ئے گندن ئےِ -”
” اناں بلکن آ بہ پهم ایت کہ اے زر ءِ لوٹگ ءَ اتکگ انت – آئی ءَ بیگاه ءَ گندیں -”
” هو شر اِنت گُڑا آئی ءِ گندوک ءَ بیگاه ءَ رون ئے -”
واجو باشکوف چارگ ءَ ات آهاں چہ کس آئی ءِ گور ءَ نیاتک کُل یک یک بیت ءُ پہ وت ءَ شُت ات انت –
نی آئی ءِ چمانی دیم ءَ هورکیں پَٹّے ات –

کُرشی ٹیبل ، تلو ءِ تتگ ءُ دار کُل لڈگ بوتگ ات انت – آئی ءَ دیست کہ اسپ گاڑی ءَ سامان زُرت انت ءُ شُت –
اے دمان ءَ آ همے مارگ ءَ ات کہ گُش ئے آئی ءِ دْراھیں هون سر ءِ تہ ءَ پیداک ات انت ءُ آئی ءِ سر جهل ءُ پاد بُرزاد انت ءُ نشتگ ءُ لرزینگ ءَ انت …

انگیٹهی ءِ اشکر تُستگ ءُ پُر بوتگ ات انت –
” بزاں اشاں نی پمن کار نہ کپیت ءُ من نی وتی سنگتانی جهد ءَ بِهہ هوار بوت نہ کناں ….”
آئی ءِ چُک گوں نماسگاں مراگاه ءَ پد روانک ءِ همراھی ءَ شُتگ ات انت گوں ، وهدے کہ واتری ءَ اتک انت تہ پیر مرد ءِ گرانیں سر دلبند ءِ نیمگ ءَ جُکتگ ات ، چُک ءَ ٹوھینت –
می پِے براں نو تہ ءَ رویں -”
آئی ءِ یک نماسگے ءَ کوکار کُت :
” بچار! زر ئےِ دْراه کپتگ انت -”
چیزے زر آئی ء مُچ ءَ ات هم –
آ مُرتگ ات …..
نشار ، چُک ءُ نماسگاں آ گپت ءُ چست کُت….
نشار ارس شلگ ءَ ات ءُ ماں دل ءَ جیڑگ ءَ ءَ ات :
” واجو ءِ …. دل کھر بوتگ ……! ”

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بندیں کوٹی ءِ جِنک

(سِی ءُ پَنچُمی بھر)

اکیل مراد

آ برنجانی ڈگارانی پَلکانی سر ءَ روگ ءَ اَت کِشک ءِ دوئیں نیمگ ءَ چاران اَت ءُ کوکار کنان اَت ءُ ترند ترند ءَ کندگانی ٹھکاں جنگ ءَ اَت آئی ءِ کَندگ چو سھر ءِ وڑ ءَ گُل کَند اِت اَنت مردماں چَہ واب ءَ پَچ گڑینان اَت کَسے ءَ ھم پاد کنوکیں چُک کندگاں اشکُن اَنت آ ماڑیانی دپ ءَ روچ ءَ اوشت اِیت اے ماڑیانی تہ ءَ انگریز نندوک اَنت آئی ءَ یات اِنت آ پِنڈوکاں ورگ ءُ آپ دے اَنت ءُ پد ءَ گِندگ ءَ کیت آ تچک ءَ ترگی ءِ وڑ ءَ پاد کیت ءُ اوشت اِیت ءُ پد ءَ روگ ءَ بندات کَنت یک روچے ءِ تہ ءَ اود ءَ چَہ روت ھدا زانت کہ پرچا، آ کوھانی نیمگ ءَ روان کَنت جنگل ءَ گوازین اِیت آ ھما کِشک ءَ روان اِنت کہ سیام ءِ کوھانی ھمدپ ءَ جُمبانی نیمگ ءَ کَشان اَنت بیت کنت اے سوْب ءَ آئی ءَ پَٹ ءِ دومی نیمگ ءَ زَرد ءُ سبز رنگیں آسمان دیستگ آ پَٹ ءَ گوازین اِیت ءُ پد ءَ آ دریا ءِ نیمگ ءَ جُھلی ءَ روان کَنت آ وتی مزنیں نالاں جنگل ءَ دِر دِر کنان کَنت تہ ءَ پُتر اِیت آ روان اِنت

اے جنگل مُردگی ھَڈ ءَ چہ چکاریں اے دمگ سک گرم اِنت اِد ءَ دریا ءِ کوش نیست اِنت اِد ءَ مکسکانی ڈوھاریں مرتگیں چُک ھمک روچی ءِ ھَور ءُ پد ءَ ڈیلٹا ءِ ترندیں زمین، ڈیلٹا ءِ زمین چُو پِلگِچی ءِ گِل ءَ جوڑ بیتگ آ چِٹاگانگ ءِ نیمگ ءَ شنگ ءُ شانگ اَنت آئی ءَ برنجی ڈگارانی رندگیری یل دات جنگلانی چاھی تاکانی باگانی کِشک سھریں روچ ءِ اندیمی ءُ آ پد ءَ ڈیلٹا ءَ چَہ مزن ھور ءِ نیمگ ءَ تَر اِیت آ ھما نیمگ ءَ روگ ءَ اِنت کہ ھما نیمگ ءَ جھان بندی نیمگ اِنت۔
ھر وھدی ءِ وڑ ءَ رودراتک ءَ چَہ دور یک روچے ءَ آ دریا ءِ لمب ءَ رس اِیت آ کوکار کنت وتی بالی ءِ مُرگ ءَ کوک ءِ ٹھکاں دنت وتی ٹھکانی سوْب ءَ آئی ءَ چِٹاگانگ ءَ گوزگ ءِ وھد ءَ یک بادبانی ءِ بوجیگے رس اِیت ئِے ماھیگیر ایشی ءَ وتی ھمراھی ءَ برگ ءَ ساڑی بنت آ آیانی ھمراھی ءَ مزن ھور بنگال ءَ گوازین اِیت پد ءَ کُلکتہ ءِ گِتّلویں مولم ءَ کوڑے کرکٹ ءِ انبار ءِ نزیک ءَ اُرد کنگ ءَ بندات کَنت ءُ پد ءَ گِندگ نہ بیت ءُ پد ءَ دوبر گِندگ ءَ کیت آ ھما شھر ءَ پرانسیسی سپارت ھانہ ءِ پُشتی نیمگ ءَ یک سواد جاھے ءَ وپسوک بیت بے کساس ءَ ورگ ءَ آپ ءُ لاپ بیت

آ شپ ءَ ھمود ءَ نندوک اِنت سھب ءَ گنگا دریا ءِ لمب ءَ روت ءُ وشنودیں رنگے ءَ کندگانی ٹھکاں دنت آ اود ءَ چَہ ڈن ھِچ جاہ ءَ نہ روت اود ءَ ورگ وارت ءُ وپس ایت شپ ءَ پد ءَ کنیر ءَ سود جاہ ءَ درچکانی چیر ءَ وپس اِیت

یک روچے ءَ من اود ءَ چَہ گْوزگ ءَ باں من اے وھد ءَ ھبدہ سال ءِ اُمر ءَ آں اے جاہ ءَ انگلستانی مردم نندوک اَنت سپارت ھانھانی باگیچہ اِنت مولم جمبری شَنزی اِنت ٹینس ءِ لیب جاہ ھالیگ اِنت گنگا دریا ءِ لمب ءَ مُنڈی نادراہ اوشتوک اَنت ءَ ٹھک دیگ ءَ اَنت

ما اِد ءَ چَہ کلکتہ ءِ سپر بنا کُتگ مئے آپی جھاز ءِ انجن ھراب بیت ما وھد ءِ گوازینگ ءَ شھر ءَ ترگ ءَ ایں مارا آؤکیں بیگاہ ءَ روگی اِنت

سادیک ءِ ھبدہ سال ءُ شَش ماھی گَپ پد ءَ تالان بوّگ ءَ اِنت بس گُدانی کمشرپی ءَ چَہ زانگ بیت مات ءَ ھِچ چیزے سُد نیست نانکہ یک کسانُکیں جنکے ءِ رودینگ ءِ وڑ ءُ پیم ءَ زانت بے چارگیں جِنکول چے زانت اے کلاہ کسانُکینانی نہ اِنت نانکہ اے سُرکی اے دُرستیں چیزاں یک مانہ دارے ھَست اے وتی نیمگ ءَ دھان دیگ ءِ واستا اَنت مالانی واستا

برات ھردُک بدماش اَنت ایش کُنگ ءَ آ مرد چینی ءِ یک اَرب پَتی یے چُک اِنت میکونگ ءِ کور ءِ لمب ءَ سبز رنگیں ٹائلاں جوڑ بیتگیں ماڑی یے تہ ءَ نندوک اِنت بید ءِ ایشی ءَ کہ ایشی ءَ وتی اِزت سرپد بہ بیت آ جِنک وتی چُک ءِ واستا نہ لوٹ اِیت اے انگریز بدماشانی کٹم اِنت

آئی ءَ دُرستیں مردم لادام ءِ زال گْوش اَنت تو توار پِر جَن اَنت آ سوانا ڈگارانی نیمگ ءَ چَہ اِد ءَ اَتکگ آئی ءِ مرد وِن لونگ ءَ نوکری ءِ دارگ بیتگ یک سالے ءِ وھد ءَ آ اِد ءَ گِندگ نہ بیت اے ورنا ءِ سوب ءَ سوانا ڈگارانی ڈپٹی ایڈمنسٹریٹر نِی دوئینانی اِشک برجاہ نہ بیت گڑا ورنا ءَ وتاس ءِ تیرے وت ءَ جَتگ کُشتگ اے کِسہ وِن لونگ ءَ داں سَر بیتگ ایشی ءِ سوانا ڈگارانی نیمگ ءَ وِن لونگ ءِ روگ ءِ روچ دل ءِ تہ ءَ یک تیرے ءِ روچ ءِ رھمانی میتگانی سر ءَ زورگری بوّگ ءَ اِنت وتی کسانُکیں جِنک ءُ مرد ءِ سوْب ءَ وِن لونگ ءِ پُشدر ءَ آئی ءَ ورنا ءَ را گْوشتگ اَت کہ اے دُرست ھلاس بیگ لوٹ اَنت

دچاری چولون ءِ بدنامیں دمگاں بیتگ اَت ھمک بیگاہ، ھمک بیگاہ ءَ اے کسانیں رَنڈی یک بے سریں چینی لَک پتی یے گوما وتی گُداں کَش اِیت ءُ وت ءَ زوال کنائین اِیت

آ لیسے ءَ وانگ ءَ اِنت ھمود ءَ دگہ انگریزیں جِنک وانگ ءَ اَنت، انگریزیں جِنکانی ساپ ءُ سلویں بدن کہ اِسپورٹس کلب ءِ “سوئمنگ پول “تالاب ءِ آپ ءَ اُژناگ سِکگ ءَ اَنت یک روچے ءَ آئی ءَ ھُکم رَس ایت کہ آ سادیک اُستانی ءِ جِنک ءِ گوما گپ ءَ یل بہ کنت

کںسہ روان اِنت سَپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

بلوچ اسٹوڈنٹس آرگنائزیش ءِ بلوچ سیاست ءَ کرد

گوھرام اسلم بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

اے ھبر ءِ تہ ءَ ھچ شک نیست کہ بی ایس او وتی دَور ءِ نودربرانی مستریں گل بوتگ ءُ چرائی ءَ چہ بلوچانی بے کساس امیت بندوک بوتگ اَنت، چے ءَ کہ بی ایس او ءَ ھر دور ءَ بلوچ راجی جھد ءِ گلاں رھشون داتگ، بی ایس او یک پکری وانگجاھے بسات یک رھشون دیوکیں درگاھے،بی ایس او 1967 ءَ وھدے بن ھشت اِیر کنگ بیت آ دور ءَ سیاست ءُ سیاسی کارانی دیم ءَ برگ یک مزنیں جرمے بوتگ ءُ پد ءَ بی ایس او گوں وتی مراگش ءُ مجلساں بلوچ تاجدوستی ءِ مانزمان بوتگ ءُ چرائی ءِ پکری دیوان (سرکلز ) چہ نوجواناں اے شون گپتگ کہ اے وھدی بلوچ وتی ھستی ءُ دیمروئی(وجود و تشخص) ءِ ھاتر ءَ دست ءُ پاد جنگ ءَ انت ءُ اے بلوچ سیاسی ءُ پگری جھد ءَ چہ اے ملک ءِ ھاکم وش نہ بنت۔ ایوبی دور ءَ بگر داں زیا ءُ ءُ داں روچ ء مرچی اے رنگیں لیکہ ءِ داروکیں جھدکار کجا برداشت کنگ بنت۔ اے بی ایس او یک مزنیں بھرے ( کنٹریبیوشن ) بوتگ بلوچ ءِ زبان، دود ءُ ربیگ ءُ لبزانک ءِ پھریزگ ءِ درستیں ڈُبہ ئِے وتی نزوریں کوپگاں زُرتگ ۔

مرچی اگاں مئے بزرگاں زانتی یا نا زانتی ءِ وڑ ءَ اے مہ جیڑ اِتیں کہ بلوچ ءَ بی ایس او رنگیں گلے ءِ پکار انت، بیت کنت بلوچ سیاست ءِ رنگ ایش نہ بوتگ ات، اے گپ ءِ سر ءَ نہ منّگ( اختلاف) ءِ گنجائش ھست کہ مرچی بی ایس او آ رنگ ءَ بوگی انت آ وڑ نہ انت بلے اے یک راستی یے کہ بی ایس او ءِ سوبمندی( عروج ) ءَ کیڈر داں روچے مرچی وتی بسات ءَ کجام ھم ( سکول آف تاٹھ) گوں ھمگرنچ انت وڑے ناں وڑے ءَ بلوچ سیاسی ءُ لبزانکی کاراں پہ پیش انت بلکیں راھشونی کنگ ءَ انت۔ بی ایس او ءِ پہ بلوچی زبان ءُ لبزانک ءَ بے مٹیں کار ءَ انت ھیمنچو کہ بلوچ سیاست ءِ تہ ءَ بی ایس او ءِ مزنیں کردے ھمے ھساب ءَ پہ زبان ءُ لبزانک ءَ۔

بلے مرچی جاور ھالانی نگیگی گُش ئے یا وت ماں وتی کاچاکی بی ایس او مستریں ھمت آئی ءِ ( اتحاد) یکجاھی بوتگ آ کمزور انت پمیشکا سیاست ءِ تہ ءَ یا چاگرد ءِ تہ ءَ وتی سان ءَ گیش کنگ ءَ وھد جنگ ءَ انت ، بلے چُشیں مزنیں جیڑھے نہ ات چی ءَ کہ سیاست ءِ تہ ءَ جھل ءُ بُرزی بیت ، بی ایس او ءِ یلیں ورنایاں گوں نوکیں دروشمے ءَ دیم ءَ آیگی انت ، بلوچ چاگرد ءِ تہ ءَ بی ایس او ءِ رنگیں گل ءِ باز زلورت انت ءُ ورنا آئی ءِ کرد ءَ چہ باز دلجم انت ءُ امیت دار انت ۔ مرچیگیں جاور ھالانی وڑ ءَ بی ایس او ءَ وتی اِلم ءُ زانت( اکیڈمک ) ءُ لبزانکی کارانی نیمگ ءَ گیشتر دل گوش دیگی انت چی ءَ کہ پہ لبزانکی کاراں آئی ءِ گوست ترپشوکیں کردے ءِ واھند انت ۔
ما باید اِنت کہ اے گپ ءَ ھچبر بد مہ بر ایں اگاں کسے گوں نیک نیتی ءَ وتی نیکیں سلاہ ءُ سوجاں پہ بی ایس او ءِ گھتری ءِ ھاتر ءَ دیگ لوٹ ایت آ الم پہ بی ایس او ءَ گوں دل مھر کنت ءُ لدرد ئِے ھست ، اے وھدی بی ایس او ءَ وتی گوستگیں 20 سال ءِ سپر ءِ سر ءَ چمشانکے بہ دنت آیا آ کجام کمزوری ءُ بے پروائی بوتگ انت کہ چرایانی سوب ءَ چہ مرچی ما وتی پکری جھد ءَ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ نوجوانانی تہ ءَ جنجال ءُ جیڑہ ءِ دیمپان ایں ۔
ھرکس کہ پہ بی ایس او ءَ جیڑ ایت آئی ءِ مارشت ھم ھمنچو بنت کہ ھمنچو جھد ءِ پڑ ءَ بی ایس او ءِ سیاسی جھدکارے ءِ بنت چی ءَ کہ بی ایس او بلوچ راج ءِ اُوست ءُ امیت انت آئی ءَ چہ ھرچ بلوچ ءِ پُسگ وتی ھستی ءِ بھر سرپد بیت ، بی ایس او یک انچیں کاروانے کہ اے کاروان ءِ مساپر مرچی بلوچ سیاست ءِ تہ ءَ مزن مزنیں اگدھانی ءُ راج ءِ دیمروئی ءِ ھاتر ءَ راجی کاراں گوں ھمگرنچ انت۔ مرچی اگاں بی ایس او ءِ راھشوانی ءَ من کناں باندا دگرے کنت ئِے ،ھمے رنگ ءَ اے یک راجی امانتے ایشی ءِ گھتر ءُ دیم ءَ برگ ءَ ھرکسی وس روت پہ بی ایس او ءَ بہ جیڑ اِیت ۔

بلوچ اسٹوڈنٹس آرگنائزیشن پمن ءُ ھما نوجوان ءَ لک آپرین انت کہ مارا چہ پدمنتگیں چاگرد ءَ چہ چست کُتگ ءُ اے راجی زانت داتگ کہ مرچی ما وتی راجی زمہ واریاں سرپد بہ اِیں اگاں بی ایس او بلوچ ءِ سیاست ءِ تہ ءَ مبوتیں، بیت کنت مئے وڑیں لس مردم مرچی بلوچ سیاست ءِ جھلگ ءُ بُرزگاں انچو سرپد نہ بوتگ اَت اے بی ایس او ءِ نیکی (احسان) انت مئے سر ءَ کہ مارا یک پکری جزبگے داتگ ءُ اے جھد وتی نیم کرن ءَ گوں سوبمندی ءَ جنزان انت ۔
بی ایس او ءِ نوجوان باید انت کہ نوں وتی چاگردی زمہ واریاں سرپد بوگ ءَ پد وتی گَلی (تنظیمی) کاراں گیش کنگ ءِ ھمراھی ءَ ماں وانگجاھاں وتی ھُنڈالاں مُھکم بہ کن انت چی ءَ کہ اے نیام ءَ ما اِلم ءُ زانت پڑ ءَ باز ( لاس) کُتگ۔۔۔۔ بی ایس او ءَ چہ لکاں بلوچانی امیت بندوک انت اگاں بی ایس او نزور بہ بیت ایشی ءِ سان مئے سیاست ِِءِ سر ءَ کاینت پمیشکا دائم مئے گوں ورنایاں دستبندی ھمیش انت کہ بی ایس او ءَ بہ زان اَنت کہ ایشی ءِ تہ ءَ مئے زند بندوک انت ۔

بی ایس او ءِ جھد زندگ ءُ برجاہ بات۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

منی راھدربر واجہ نورمھمد بلوچ

نبشتہ کار: شیردل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

مرچی من ند چست کرتگ کہ یک انچیں شریپ ءُ رھمدلیں انسانے ءِ بابت ءَ چیزے گال بہ نبیس آں، اگاں من آئی ءَ را شریپ، رھمدل ءُ درویش بُگش آں رد نہ آں، پرچاکہ آ یک انچیں انسانے بوتگ، مرچیگیں دَور ءَ انچیں مردم ھست بَلے! باز کم گندگ بیت ،انچو سادہ ءُ ساپ دل بیت اِنت ءُ من اگاں مرچی چار گال نبیسگ زاناں گڑا من ھمائی کر ءَ دربرتگ.
من کایاں وتی بنگپّ ءِ نیمگ ءَ …
ھمے ھستی منی ماسٹر واجہ نورمھمد ء مُلا موسا اِنت کہ جاہ آھو مُلا گزی ءَ جاہ منند اِنت کارکسب ءَ ماسٹرے بوتگ ،من ءَ انچو یات بیت من سیمی تبّک ءَ وانگ ءَ اتاں گڑا واجہ مئے اُستاد اَت ءُ مارا وانینت ئِے،وھدیکہ مارا دورنت ئِے وانیتگ گڑا مارا ھمے گوشتگ ئِے اگاں گالے نہ زان اِت الّم جست بہ کن اِت ،چنکس بر ءَ جست کن اِت بہ کن اِت ءُ باندا شمارا درونت یات بہ بیت ءُ بیا اِت، اگاں ما دومی روچے گالے نہ زانتگ گڑا ھما گال مارا گوشتگ ئِے ،بَلے! چونڈک ئِے اوں داتگ ءُ پد ءَ ھمے گوشتگ ئِے..

” لٹ ئِے مہ جن لٹ وار بیت
چونڈک ئِے بدے زانتکار بیت “

اگاں چونڈک ءِ دیگ ءِ وھد ءَ نودربرے ءَ گریتگ گڑا پد ءَ ھما زھگ ءِ کر ءَ شُتگ ءُ دلاسہ ئِے داتگ ،ھندگ ئِے پرماتگ ءُ پد ءَ وتی کرسی ءِ سر ءَ نشتگ، من پمیشکا گوشگ ءَ آں کہ واجہ باز رھمدلیں ءُ درویشیں انسانے بوتگ ، کمک وھد ءَ پد واجہ چہ مئے دربرجاہ ءَ بدل بوت ءُ روگ ءِ وھد ءَ مئے کر ءَ اتک ءُ مارا ھمے گوشت ئِے کہ” منی بدلیگ بوتگ آں ءُ من وتی ھند ءَ روگ ء َآں”.

ما درستیں نودربراں گوشت تو واجہ مرَو، پد ءَ مارا ھمے گوشت ئِے شما وش بہ بہ اِت کہ من وتی ھند ءَ روگ ءَ آں ـ گوں ھمے گپّاں رکست ئِے کرتگ ،وتی بیگ ئِے بڈّ ءَ کرتگ ،پرپٹ ءَ سوار بوت ءُ شُت.

ھمے میان ءَ سک باز وھد گوست ءُ وھد بدل بوت، بی این ایم ءُ بی ایس او آزاد ءَ راجی جنز ءِ جھدکاریں بلوچ پُسگاں گیدی ھمک کُنڈ ءَ راجی گلامی ءِ ھلاپ ءَ توار چست کرتگ اَت، جاہ آھو گوں کومی جھد ءِ پِڑ ءَ ھوری ءَ دیر نہ بوتگ پرچا شھید ڈاکٹر منان جان ءِ وڑیں زانتکاریں انسانے جاہ آھو تہ ءَ ساڑی بوتگ ءُ مھلوک ئِے سر ءُ سوج کرتگ ، واجہ ھمراہ داری ءَ بلوچ پرزنداں وتی کومی زمہ واری زانت ءُ ھمگام گوں بوتگ ، سرجمیں جاہ آھو ءِ ھمک کلگ، کوہ ءُ کوچگاں راجی جنز ءِ کلوہ گس پہ سر کنگ بوت،جاہ آھو ءَ ٹوھیں راجی مُچی کنائینگ بوت ،لھس مھلوک ءَبھر زُرت ،جھد ءِ سوبمندیں مراگش دژمناں دیست گڑا آئی ءَ اوپار نہ بوت ءُ سرجمیں جاھو ءَ لشکر کشی ئِے بندات کت ءُ ھمے وڑ ءَ یک مزنیں لشکر کشی یے نوزدہ اُستپان (۱۹ فروری) دوھزار چاردہ ءَ کنت کہ زمینی پوج ءَ ھور ایلی کاپٹر گون ئِے بیت ءُ آئی ءِ چیدگ بی این ایم ءِ گوستگیں بنجاھی باسک ءُ جاہ آھو ءِ ھنکین ءِ باسک ھاسل ھسرت ء مُلا ابدلرھمان بیت کہ سرجمیں الاکہ ءَ لشکر انگیر کنت ءُ بمبگواریں بالگرد تیرگواری کن اَنت ، زمینی لشکر ھاسل ھسرت، کسان سالیں دولت جان ء ابدلکریم ءَ ھور دگہ چل ءَ گیش ورنا ءُ کماش دست گیر کنت ءُ گوں وت ءَ بارت ءُ ایدگہ یلدیگ بنت، ھاسل ھسرت ءُ دولت جان انگت زندانی اَنت ءُ دگہ پنچ بے گناھیں بلوچ پُسگ شھید کنگ بیت ءُ آوانی تہ ءَ منی راھدربر واجہ نورمھمد ھم ھوار انت.

واجہ نورمھمد ءَ ھوار تالب جان ء ملنگ، گلام جان ء نورا،تاجل جان ء آجو ءُ نواز جان ء نودل شھید کنگ بنت ءُ کُنٹان اِش ماں یوسئپ کور ءَ چگل دیگ بنت.

شی شلو

نبشتہ کار: لال اؔبدال

دی بلوچستان پوسٹ

ھستیں اھد ءِ گیدی ءِ ھمک کنڈ ءُ دمگ ءَ ھمک دروشمے لیب ءُ گوازی گندگ ءَ کیت ءُ ھمک راج ءِ وتی لیب ءُ گوازی بنت کہ چہ ایدگہ راجانی لیباں دگری ءُ تپاوت اش ھست انت،ھمک راج ءِ لیب ءُ گوازی کہ ھست انت، آ لیب آ راج ءِ دود ءُ ربیدگانی یک ٹوھیں بھرے زانگ بہ اَنت.
ھمے پیم ءَ بلوچ راج ءِ تہ ءَ باز دروشم ءِ بے مٹیں لیب ھست انت، ھنچوکہ بلوچ ءِ بازیں دود ءُ ربیدگے وھدے ارجان بیتگ ھمے پیم ءَ بلوچ ءِ لیب ھم گار ءُ گارات بیتگ انت، ھمے گاراتیں لیبانی تہ ءَ یک لیبے ھست انت کہ ”شی شلو“ ءِ نام ءَ زانگ بیت انت کہ اے شی شلو یک لیبے ءِ ھمراھی ءَ یک لوٹک ءُ دوایے ھم ھست کہ پہ ھور ءِ بوگ ءَ کنگ بیت،اے لیب ھما وھد ءَ کنگ بیت کہ ھور مہ بیت ءُ ڈکال بہ بیت۔
اے لیب چش بندات بیت انت۔

میتگ ءِ تیوگیں جنک ءُ بچک یکجاہ بنت ءُ پد ءَ ھمے جنک ءُ پچک آرت ءُ ناہ زور انت،پد ءَ ھمے آرت ءُ ناھاں ھور پُنڈین انت،ھمے آرت ءُ ناھاں یک پوپلیں ھنسگے ءِ پشتی نیمگ ءَ لِچّین انت،(پوپلیں ھنسگ ءَ ھمے ھاتر ءَ زور انت کہ ایدگہ رنگے ھنسگانی سر ءَ آرت نہ اوشت اِیت) وھدیکہ ھنسگ ءِ سر ءَ آرت ءُ ناہ لِچّارینگ بنت گڑا پد ءُ رنگ رنگیں چاہ واری کوپانی پرشتگیں ٹُکر ءُ شیشگ زور انت، ھمے ھنسگ ءِ سر ءِ ناھانی سر ءَ گوں ھمے شیشگاں یک سکیں برھداریں شی شلویے بزاں دُتّکے جوڑ کنگ بیت، اے شی شلو ءَ را والی ءُ چلمب،پاتین،گشان،مھرگ، زیور ءُ دگہ بازیں سھتے پِر کنگ بیت،اے شی شلو ءَ را ھنچو گوں براھداری ءَ سمبھینگ بیت کہ ھمک مردم پہ اے شی شلو ءِ چارگ ءَ تلوس ایت،وھدیکہ اے شی شلو تیار بیت گڑا ھمے شی شلو ءَ زور انت ءُ دراھیں جنک ءُ بچک میتگ ءِ سرجمیں لوگاں رو انت، وھدیکہ اے جنک ءُ بچک لوگے ءِ دپ ءَ رو انت گڑا ھمے جنک ءَ کہ شے شلو گون بیت گڑا اے لیب لچھے ءِ اولی بند ءَ گوں الھان کنان ءَ گش ایت ءُ پد ءَ ایدگہ بچک ءُ جنک ھمے لچہ ءَ را جوابی ءَ گوں الھان کنان بنت۔
لچہ چو اے دروشم ءَ انت

شی شلو شالی شلو
دابھاں تُنّ کُش اِیت
بندھاں گژن کُش اِیت
اللہ تو ھورے بدئے
کنڈُکاں پُر بہ کن

وھدیکہ لوگانی مردم اے لچہ ءِ توار ءَ اشکن انت گڑا ھمے زان انت کہ مروچی نوکیں شی شلویے سمبھینگ بوتگ ءُ پہ ھور ءَ دوا بوگ ءَ انت گڑا اے لوگانی مردم پہ شی شلو ءِ چارگ ءَ زر انت ءُ لوٹ انت کہ شی شلو ءَ بچار انت، دانکہ کسے مستاگی نہ دنت آئی ءَ را اے شی شلو ءَ پیش نہ دار انت،پہ مستاگی ءَ مردمانی چِہ کہ وس ءَ بہ بیت دینت، آرت،شکر،برنج،زر ءُ دگہ بازیں چیز ھست کہ پہ مستاگی ءَ دینت کہ دانکہ شی شلو ءَ بہ گند ایں، ھمے رنگ ءَ بچک ءُ جنک اے لچہ ءَ را الھان کنان ءَ گشان ءُ سرجمیں میتگ ءِ لوگاں گول انت ءُ مستاگی گر انت۔

وھدیکہ سرجمیں لوگ ھلاس بنت اے لیبی شی شلو ءَ زور انت ءُ رواں کورے ءِ تہ ءَ ریکے ءِ سر ءَ نند انت ءُ ھمے شی شلو ءَ ریکے تہ ءَ کل ءُ کسارت کن انت ءُ پہ شی شلو ءِ پرس ءِ دارگ ءَ واہ ءُ زاری بیت ، ھمے لیب لچہ ءَ را گش اَنت

شی شلو شالی شلو
دابھاں تُنّ کُش اِیت
بندھاں گژن کُش اِیت
اللہ تو ھورے بدئے
کنڈُکاں پُر بہ کن

اگاں ھمے لیب کنوکاں ھرچی کہ مستاگی دیگ بوتگ گڑا آ ھمے مستاگیاں بر انت ءُ سوداگرانی کر ءَ بھا کن انت ءُ پد ءَ اے پہ وت ءَ ورگ ءُ نوشگی سامان زور انت ءُ اے لیبی دراہ گوں ھوری ءَ نند انت ءُ ھمے ورگاں ور انت،چہ ھمدا لیب ھلاس بیت انت۔

اگاں کسے ءَ اے لیب ءِ بارو ءَ گیشیں سرپدی ھست گڑا آ وتی ند ءَ دوست مہ داریت