TBP Balochi

بندیں کوٹی ء جِنک
(سِی ءُ ھَشتُمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

مال وَ شوکیں چیزے ھرکس ءَ دوستِناک اِنت ۔ ھرکس زانت کہ بے مال ءَ وَ ھِچ بیت نہ کنت ۔ آ من ءَ گیشتر جُست کنت ۔ ھاں تو ایشی ءَ بس ایشی ءِ مال ءُ مڈیانی سوْب ءَ رَس ئے ۔ ؟

من کمے گپ ءَ تَر ءُ مانتَر کن آں ءُ پد ءَ من گْوش آں اے بس مال ءُ مڈیانی واستا اِنت ۔ آ باز دیر ءَ داں منی نیمگ ءَ چار اِیت ءُ منی
گپانی سر ءَ بیسہ نہ کَنت ۔ آ گْوش اِیت من تئی وڑ ءَ نہ بیتگ آں من ءَ وانگ ءِ واستا ترا چَہ گیش وھد بیتگ ءُ اے الکاپ ءُ منّ اِتگیں دروشمے ءَ بیتگ آں ءُ من بازیں وھدے ءَ ھمے وڑ بیتگ آں ۔
باز دیر ءَ داں من وتی واھِشت کُشتگ اَنت

اے سادیک ءِ چٹی ءِ روچ اَت آ یک چِکرّ واریں کُرسی یے تہ ءَ ترّگ ءَ اَت ۔ وتی پاد ئِے یک کُرسی یے سر ءَ ایر کُرتگ اِت اَنت ۔
آئی ءِ مھمان سرو ءُ ورگ جاھیں کوٹی ءِ گوات ءِ واستا پَچ کُتگ اَنت آ باز ایمن ءَ اَت زھرناک نہ اَت اچانگ ءَ آئی ءَ وتی جِنکو دیست ءُ آئی ءِ گون ءَ گپ کنگ ءِ واھِشت ئِے داشت ۔

ما گڈسری ءِ ھلاس بوّگ ءَ گیش پیسری زمانگ ءَ نہ اِتیں بیراج ءِ زمین ءِ یل کنگ ءَ پیسر پرانس ءِ روگ ءِ وھد ءَ چَہ پیسر من آئی ءِ واب کَپتگیں واب دیست اَنت کہ آ بازیں واب ءَ کوچَنڈی اَت بلے آگاہ اَت

بَرے بَرے منی مات ٹاہ ءَ ٹھین اِیت کہ باندا ما اکس کَش ءِ گور ءَ رو ایں ۔ آ نھادانی زنگ ءَ جَنت بلے ایشی ءَ ابید آ کٹم ءِ اکسانی واستا ھَرچ ءُ دَرْچ کَنت اے اکساں ما چار ایِں ما یک ءُ دومیگ ءَ چو دیم پہ دیم ءَ نہ چار ایں بَلے اے اکسانی تہ ءَ دُرستاں چار ایں ھرکس جتا جتا اَبید منّانک ءِ دیگ ءَ ابید ما آیاں چار ایں ما وت ءَ وت ھم چار ایں ما کٹم ءِ دراھیں مردماں یک یک ءَ یا یکجاھی ءَ ھم چار ایں ما کْوھنیں اکسانی تہ ءَ وت ءَ وت گند ایں ۔

وھدے کہ ما سک کسان بیتگ این ءُ پد ءَ وت ءَ گوستگیں اکسانی تہ ءَ چار ایں کہ ما باز جتا بیتگ ایں وھدے کہ ما آیاں آیگ ءَ گِند ایں ۔
گڑا اکساں پد ءَ چادِرانی تہ ءَ مانپوش کن ایں ءُ واتر الماری ءِ تہ ءَ ایر کن ایں

مئے مات مئے اکساں کشّارین اِیت تاں کہ مارا آ دیست بہ کنت ۔ اے وڑ ءَ ما لس روچانی تہ ءَ مزن بیان اِیں آ مارا دیر ءَ داں چار اِیت دونی ماتانی وڑ ءَ دومی چُکانی وڑ ءَ آ اکسانی تہ ءَ دگہ یک کسِھے کَش اِیت آ ھَرکسے ءِ رویش ءِ بارو ءَ گپ کَنت کس آئی ءَ را پَسو نہ دنت

مات چُکانی اکساں ابید دگہ چیزانی اکساں نہ کَش اِیت ھِچ بر ھِچ وڑیں چیزانیگ ءَ نہ کَش اِیت منی گور ءَ وِنلونگ ءِ اکس نیست اَنت یکے ھم نیست باگانی نیست کور ءِ نیست، پرانس ءِ زورگِری ءِ زمانگ ءِ تچکیں دگانی سر ءَ چِچکانی درچکانی یک رِدے اکس ھم نیست لوگ ءِ گنوکانی بنجل ءِ رنگ ءَ کہ اسپیت کتگیں کوٹی یے نیست ۔ پوپل ءِ سیاھین ءُ سُھر رنگیں پادگی تھت ءِ کہ آئی ءِ سر ءَ مُچیں بِنڈے سر ءَ اَنت کوٹی چو اسکولانی کوٹیانی رنگ ءَ سھر رنگیں چِنگُلاں چَہ رژنا اِنت کوچگی رنگ ءَ جوڑ کرتگیں شِنز رنگیں چراگ کہ ھیک ءِ رنگ ءَ گِرد اِنت یکے ءِ اکس ھم نیست اَنت

اے بے اوستیں جاھانی یک اکس ءِ ھم گِندگ ءَ نئیت کہ ھر وھد ءَ بے اوستیں دابے ءِ پریچگ ءَ بدرنگ اَنت تچگ ءِ واستا دل لوٹ ایت چرایاں منی مات ءَ کہ مُچ کُتگ اِت اَنت آ گْوش اِیت کہ آ تچک ءَ ھِچ جاہ ءَ پرایمنیں رنگے ءَ زندگی ءَ داشتی ءِ وڑ ءَ کُت نہ کنت بَلے پرانس ءِ بارو ءَ آئی ءَ اے دمگانی بارو ءَ سرجمیں زندمانی ءَ گَپ جَتگ آئی ءِ بے تاھیری آئی ءِ اُمر، آئی ءِ گمیگیں دروشم ” پادے کالے ءُ لانتر دومیر ءَ بیتگ اَت وھدے کہ آ ھر وھدے ءَ یکیں جاہ ءَ نیشت وھدے کہ آ لوار ءِ ھند ءَ جھمنند بیتگ گڑا آئی ءِ کوٹی سادیک ءِ کوٹی ءِ رنگ ءَ بیتگ آ بیھال بیتگ آئی ءَ ھِچ بر ھِچ جاھانی اکس نہ کَش اِتگ اَنت بس ایوک ءَ منی ءُ آ دگہ چُکانی ءُ گیشتر مارا یکجاہ ئِے کُتگ کہ ھرچ ءُ درْچ کَم بہ بیت

کِسہ روان سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

بلوچ راجی جُنز ءُ سرنڈر

نبشتانک: هسابجار

دی بلوچستان پوسٹ

بلوچ راجی جُنز کہ بندات بوت – چہ زنده باد ءُ مرده باداں پد ، وهدے کہ جنگ پزور بواں بوت – تہ بازیں انچیں مردم هم گوں کپاں بوت انت کہ آهانی گور ءَ نہ وتی هاسیں لیکہ ے هست ءُ ناں آ پہ راجی آجوئی ءِ نیت ءَ ادا سر ات انت –

اے وڑ پمشکہ بوت کہ جهدکاراں چہ اسل کار ءَ ابید بازیں دگہ جیڑه هم دست ءَ پتاتگ ات انت
– بیت کنت کہ آ وهدی همے جیڑهانی دز جنگ ءِ وهد هم نہ ات –

آ جیڑه چاگردی جیڑه ات انت همیشانی دست ءَ پتاهگ ءَ بازیں تاوانے هم جنز ءَ رس ات – میتگ میتگانی تر ءُ گرداں بازیں سنگتے پاشک ءُ واشک بوت ءُ زوت شهید کنگ بوت انت –

دومی تاوان اے بوت کہ ہر وڑیں مردم گوں کپان بوت انت – چیزے پہ شوک ءُ چیزے پہ لاچاری ءُ چیزے پہ پنا ءِ هاتر ءَ ، اے سہیں ٹولیانی تہ ءَ یکے هم کار ءِ نہ ات – هو اداروکی بہ گندئے کار ءَ اتکگ ات انت – بلے اشانی هما دمانانی کاراں چہ دایمی ئیں تاوان گیشتر بوت انت –

ادا هم چیزے نزوری جنزیگ ات – همے گون کپتگیں مردم کجام وڑا کہ گون کپتگ اتاں اشانی جاگہانی دارگ ءِ هچ وڑیں چار ءُ بچار کنگ نہ بوتگ ات – جنز ءِ ہر وڑیں سُر ءُ پُراں هر جاگہ هوار ات انت –

کجام هم کارے کہ یکے وهد ءَ پیسر ءُ دومی بے وڑ کنگ بہ بیت تہ پرائی ءَ گیشیں تاوان المی بیت – بازیں وسریں رش ءُ کشانی سوب ءَ آ تاونے کہ جُنز ءَ رستگ آ مروچی مئے دیما انت –

همے رش ءُ کشان پد وهدے کہ دژمن چہ کوه ءَ ابید میتگ ءُ هلکان مانریتک ءُ پدا جاگہ ئےِ کُت – ءُ وتگریں سرنڈر مهیمے کہ بندات کُت – تہ کل همے گوں کپتگیں مهلوک ات – کہ جاهے سرمچارانی نام ءُ جاهے پارٹی ورکرانی نام ءَ سرنڈر بوان بوت انت – راستے کہ اے سرنڈر مہیم ءَ هچ چشیں لیکہی سنگت یا مهلوکے هوار نہ ات ءُ نہ انت هم ، بلے تاوان کلیں جُنز ءَ رست – جاگہ ، مردم ، راه ءُ رند ، کارانی در ، وڑ ءُ پیم هچی پشت نہ کپت – کل شے پاشک بوت انت – ءُ بوان انت هم –

ہرچی بوت وَ بوت بلے نوں باید همے سرنڈری آنی گر ءُ دار کنگ بہ بیت پرچہ کہ اے زی هم جنز ءِ مردم نہ بوتگ انت مرچی هم نہ انت ءُ باندا هم بوت نہ کن انت –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نمدی یے پہ مڑاداریں بلوچ ڈیھ ءِ رکینوکاں

نبشتہ کار: مراد بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

نمیران انت ھما واجہ کہ بلوچ ءِ گلزمین ءِ رکینگ ءَ وتی سر اِش ندر کتگ اَنت، زندگ بات اَنت ھما جُھدکار کہ انگت ءَ پہ بلوچستان ءِ آجوئی ءَ جنگ ءُ جدلاں گوں ھوار اَنت۔
مڑاداریں واجھاں شمے جُھد ءَ را سد ھزار سال سلام اِنت ۔
بلے!
تنے واھدی منی ھیال ءَ بید چہ چیرجنگی(گوریلا )جنگ ءَ بلوچاں ابید ایدگہ مھلونک سرپد نہ انت کہ بلوچ جُھد کارانی راستیں پگر (نظریہ) آیا راجدوستی( قوم پرسی) اِنت ” کمیون ازم” اِنت یا کہ ” “سوشل ازم” اِنت ۔من شش ءُ پنچ ءِ تہ ءَ کپتگ آں کہ مئے چیرجنگی جنگولاں بازار ءِ تہ ءِ پوریاگر اوں چہ زند ءَ زبھر کُرت اَنت کہ آ “فاش ازم”ءِ کرد ءِ چے بلوچ چیرجنگی جنگول ” فاش ازم” ءِمنوگر اَنت؟

اے ھبر ءَ ھم رد نہ انت کہ سِلاہ بندیں جد ءُ جھد ءِ سپائیانی توک ءَ سوشلسٹ ھم ھست، کمیونسٹ ھم ھست، مارکسسٹ ءُ لیننسٹ اوں ھست ءُ پد ءَ گوں ھمیشاں ھور وت ءَ را راجدوست(” قوم پرست) ” ھم لیکگ ءَ اَنت؟

من ھمے مارتگ کہ مئے جُھدکار گیشتر چہ ساوُت یونین ءَ چہ سان (مُتاثر) بیتگ اَنت،بیشک ھودا اسٹالین ءُ ایندگہ واجھاں پہ زوراک ءِ ھلاپ ءَ جنگ کُتگ بلے آیانی گلامی دگہ رنگیں گلامی یے بیتگ ءُ مئے گلامی دگہ رنگیں گُلامی یے ءُ پد ءَ واجھاں شما گھتر زان اِنت.

آواں گوں لھتیں ورنا کہ چہ بلوچ سِلاہ بندیں گلاں سیادی دار انت ءُ وت ءَ کمیونسٹ لیک انت ءُ اے ھبر رد نہ انت کہ کامریڈ اسٹالیں ءِ دور ءَ ھردیں کسے ءَ چرچ یا مسیت ءِ پُتِرگ ءِ بارو ءَ ھیال ھم کُرتگ گڑا کُشگ بیتگ ءُ پدا ما بلوچ جُھدکار واجہ مولوی اپزل ءَ ھم بے ھیال کُت نکن ایں،چائی ءَ چہ ابید نوری نسیر ھان ءِ “مزھب پرستی ” اوں شموشگ نہ بیت؟

بلوچستان ءِ سیمسرانی رکینوکیں واجھاں شُما اے نظریاتانی بارو ءَ شرتر زان اِت ءُ بلوچ جُھد ءِ آجوئی ءِ نظریہ شما اِبز کُتگ ءُ من گُشاں شما وتی نظریہ “قوم پرستی” ایر کُتگ گُڑا دُرساں ھمے یکیں “ازم” ءِ بابت ءَ دَرس بدے اِت چیاکہ بازیں “ازم” آنی ھوری ءَ یک چیدگے ءِ پَٹ ءُ پول بلکیں تارونکی ءَ سر بکنت۔

مڑاداریں واجھاں شُمے لکَ منت وار۔۔

ادارُکے گوں شھید یوسپ جان کرد ءَ

نبشتہ کار: سوبین بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من گوں یوسپ جان ءَ چیزے روچ پیسر یک بیگاھے ءَ ماں اوتاگ ءَ ڈیک وارت کہ چہ سپرے ءَ اتکگ اَت، اے منی اولی رَند اَنت کہ من گوں شھید ءَ ھم دیوان اِت آں، گوں اولی گند ءُ نند ءَ ماں انچو نزیکیں بوت ایں کہ ما اے نہ سرپد نہ بوتگ اِت ایں کہ اے مئے اولی گند ءُ نند اِنت یا ما چہ کسانی ءَ یکجاہ ایں، یوسپ جان سکیں مھروانیں سنگتے اَت، اولی دیوان ءَ وت ءَ را گوں وتی مھراں کُل سنگتانی گوما پجاروکی ئِے کرت ، سکیں مھروانیں دروشمے ءَ گندگ بوت پرچاکہ انسان ءِ تب ءُ روہ وت ءَ وت ءَ را زوت پجاروکی کنت.

ھال ءُ اھوال ءَ پد ھمے گْوشت ئِے کہ ” مارا زوت سپرے ءَ درایگی اِنت کہ مئے کار باز اَنت ءُ لھتیں سنگت ھم پیداگ اِنت، ھماوانی دیم ءَ روگی اِنت ءُ چہ ھمود ءَ سپر ءَ درایگی اِنت”.

سنگتاں درائینت” کامریڈ شما چو زوت اشتاپ مہ کن اِت ءُ سے چار روچ بہ نند اِت ءُ پد ءَ بہ رو اِت پرچاکہ ما وَ انگت شمے دیدارے ءَ سیر نہ کرتگ”.

یوسپ جان ءَ درائینت ” جی انشاءاللہ پد ءَ زوت گند ءُ نند بیت پرچاکہ نوں کار باز اَنت ءُ سنگت ھم پیداگ اَنت، اگاں زندگ بوت ایں الّم یکبرے پد ءَ دوچار کپ ایں”.

دومی روچ ءَ یوسپ جان ءَ مارا گوں سنگتاں ھدا ھاپز کرت ءُ دیم پہ سپر ءَ در اتک، ما نہ زانتگ اَت کہ اے مئے گُڈی دیدار بیت ءُ واجہ ھدا ءِ کاراں کس نہ زانت کہ دیم ءَ چے بیت ءُ سنگت اے رنگ ءَ شھید کنگ بنت ءُ لگور وتی دست ءُ دیماں سیاہ کن انت.

چوناھا اے بلوچ آجوئی ءِ جنگے ءُ سنگت شھید بنت بلے انچو سنگت ءِ یکجاہ شھید بوگ ءَ مردم ءَ را سک درد بیت، ھیر اے آجوئی ءِ جنگے ءُ کاروان وتی منزل ءَ راھی اِنت پرچاکہ بلوچ آجوئی ءِ جنز بید ء ھون ءَ نہ رس اِیت، بلوچ گلزمین ءِ رکینگ ءُ وتی نگریں جانانی ندر کنگ پہ بلوچ سرڈگاریں بچانی واستا یک مزنیں شرپے دار اِیت ءُ پرز اِنت بلے ھما نا بزانتیں لگور کہ پہ دو کلدار ءِ ھاتر ءَ وتی بلوچ بامرداں پہ پنجاپی ءِ گْوشگ ءِ پد ءَ شھید کنگ ءَ اَنت من گْوش آں اے بلوچ گْوشگ ءِ لائک نہ اَنت، پنجاپی ھما کوم اِنت کہ آئی ءِ تہ ءَ انسانیت ءِ جند نیست ءُ انسانیت ءِ دژمن انت، پنجاپی تھنا بلوچ کوم ءِ کُشندہ نہ انت بلکیں بنگالی، سندھی، پشتون ءُ ایدگہ راجانی دژمن اِنت ءُ کاتل اِنت کہ لکاں مسلمان چہ پنجاپی ءِ زوراکیانی سان ( متاثر) اِنت بلے انگت لھتیں بد بھت ءُ ناسرپدیں لالچ پرستیں بلوچ ھست چہ ھیرہ منڈی ءِ مکر ءُ پریباں در نیاتکگ اَنت ءُ درایگ نہ اَنت.

انگت بلوچ سرڈگار ءِ پُسگ ھست اَنت ءُ ماں وتی آجوئی ءِ منزل جنزان اَنت، آجوئی ءِ ھاتر ءَ مارا ھر وڑیں کربانی ءَ سر گْوزگ لوٹ ایت، بِلّے پنجاپی مزھبی ملاھاں مئے ھلاپ ءَ کارمرز کنت یاکہ دُز ءُ ڈُنگ ،لالچ پرست یا بے زمیریں بلوچاں مئے راجی جنزان ءِ ھلاپ ءَ کارمرز بہ کنت بلے مارا گیش مھکم بوگی اِنت ءُ وتی کار گیش ترند کنگی اَنت.

مئے جھد وتی گڈی منزل ءِ نزیک ءَ رس اِتگ، ما وتی ھک ءِ سر ءَ ایں، نا ما کسے ءِ زمین کوزہ ءَ کرتگ ءُ نا وتی سرڈگار ءِ کوزہ کنوک ءَ پہ ایمنی کل ایں،انشاءاللہ بلوچ ءِ جھد سوبین بیت ءُ دژمن بے سوب ءُ بے مراد بیت انت.

شھید یوسپ جان، شھید سلیم جان، شھید دولت جان، شھید شکیل جان ءُ شھید میران جان شمارا سھر چکیں دروت کہ شما وتی نگریں سر پہ سرڈگار ءِ آجوئی ندر کرتگ اَنت ءُ انشاءاللہ شمے کاروان وتی منزل ءَ سر بیت.

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(سِی ءُ ھپتُمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

منی مات ءَ بورڈنگ اسکول ءِ سروک ءَ را گْوشت کہ ایشی ءَ ھِچ وڑیں پَرک ءُ پیری نہ بیت اِنت اے دُراھیں چیزاں ھِچ وڑیں ساڑایگ نیست تو دیستگ اَنت؟ کہ اے کارمرد کُرتگیں گُد، اے گلابی رنگیں کلاہ ءُ جھلیں چمپل ایشی ءَ را چتور شَوک لِچّ اِتگ اَنت گوں دراھیں چیز
مات ءَ وشی ءَ چَہ گنوک کَن اَنت وھدے کہ آ وتی چُکانی بارو ءَ گَپ جنگ ءَ لَگ اِیت گڑا گیش آئی ءَ گِر ءُ چِل کَنت

بورڈنگ اسکول ءِ ورنائیں استانیاں مات ءِ گَپ دلگوش کرزی ءَ گوش داشت اَنت اے دراھیں مردم گْوش اَنت تو زان ئے کہ ایشی ءِ کَش ءُ گوراں شھر ءِ دراھیں مردم تَرگ ءَ اَنت درستاں وتی چَماں کُتگ ءُ جست ءُ پرس ءَ اَنت کہ ایشی ءَ آروس کرتگ یا ناں، آیانی واھِشت اے جِنک اِنت ھما چیزے کہ تنی وھدی اے وتی کَچ ءَ توام نہ بیتگ بہ چار اِیت شما انگت ءَ اے کسانُکیں جِنکے مھلوک بدنامی ءِ واستا گَپ کن اَنت ءُ من گْوش آں اے بزگ نزورینے چون بدنام بیت کَنت

مات گَپ جنان اِنت تچک ءَ تچک زوال کاری ءِ گَپ ءَ کَش اِیت ءُ آ کند ایت بدنامی ءِ مسکراھی ملنڈی دروشم ردیں وڑے ءَ سر ءَ کُرتگیں کلاہ ءِ بارو ءَ اے چُک ءِ مزن دلی ءَ بہ چار کہ کور ءَ سبکی ءَ گوازین اِیت ءُ پد ءَ آ پرانسی میتگانی اے نہ رس اِتگیں جنگ ءِ وڑیں چیزانی سر ءَ کَند ایت من گَپ کنان آں آ گْوش ایت کہ اے سھر رنگیں رنڈی، اے جِنکول ءِ پَسہ ءَ داں تئی ڈیھ ءِ دوریں جاھاں کوچگ ءُ میتگاں ٹپوک بیتگ ءُ اچانگ ءَ روچ ءِ رژن ءَ گوں رژناہ بیت اِنت ءُ اے دراھیں مردمانی دیم ءَ آ منتگیں زھر ءَ کہ چینی کروڑ پتی ءِ گون ءَ بے ھودیں بستگی کَنت لنکُک ءَ ھما ھِیرا کہ آ کجام بینکار ءِ زال ءِ دست ءَ اِنت ءُ پد ءَ آ گریوْگ ءَ بندات کَنت

وھدے کہ آئی ءَ ھِیرا دیست گڑا نرم نرمیں توارے ءَ آئی ءَ گْوشت کہ ایشی ءَ چَہ پیسر من ءَ منی پیسریگیں مرد ءِ نیمگ ءَ دشتار بندی ءِ یک ٹِکیں مندریکے ءِ تہ ءَ بیتگیں ھِیرا یات ءَ کیت

من گْوش آں کہ سیاہ رنگ ما دوئیں کندگ ءَ بندات کن ایں اے وَ ایشی ءِ نام اَت آ گْوش اِیت اے وَ تچکیں راستی ءِ گپے

ما باز دیر ءَ داں یکے دومیگ ءَ چار ایں ءُ پد ءَ آ باز دل کشیں رنگے ءَ بچکندگے بنا کَنت چو ملنڈیں رنگے ءَ چُش کہ آئی ءِ وتی چُکانی بارو ءَ دیر کَشیں سرپدی ءِ نشانی اَت ءُ ھرچے آئی ءِ بارو ءَ کہ آھوکیں وھد ءَ آیگی بیتگ کہ من ءَ آئی ءَ چولون ءَ گوشگی بیتگ اَنت

بَلے من آئی ءَ را نہ گْوشتگ من بِھ نہ گْوشتگ پد ءَ آ من ءَ چَہ دوبر پیسر گپ کنگ ءَ باز وداریگ ءَ رند ءُ پد ءَ کہ آئی ءَ گپ کنگ بندات کُتگ مھروانیں رنگے ءَ تو ایشی ءَ زان ئے نِی اے دُرست ھلاس بیتگ اَنت؟ کہ نِی تو آ میتگ ءَ ھِچ آروس کُت نہ کن ئے

من وتی کوپگ ءَ سریناں ءُ کندگے جَن آں من گْوش آں من ھرجاہ ءَ آروس کُت کن آں کہ من بہ لوٹ آں منی مات چَماں سرین اِیت ءُ اناں اناں، آ گْوش اِیت کہ اِد ءَ ھمک مردم ھمک گپ ءَ سرپد انت تو اِد ءَ آروس کُرت نہ کن ئے آ منی نیمگ ءَ چار ایت ءُ نَہ کَشّوکیں گپے جَنت کہ ھاں ترا اے مھلوک وتی نیمگ ءَ کَش اَنت؟ من پسو دیاں ھَو اے راستی ءِ مھلوک من ءَ وتی نیمگ ءَ کَش اَنت ھمک چیز ءَ ابید ایشی ءِ سر ءَ آ گْوش اِیت اے مھلوک ترا تئی وتی سوْب ءَ دوست دار اَنت

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

بلوچانی کلات مان اَنت ؟

جورکان بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

بلوچ ھر نیمگ ءَ زُلم ءِ آماچ اِنت ، منی سر کپت بلیدہ ءِ یک میتگے ھست کہ نام اِنت ئِے ریکؔو اے ھمے جاہ اِنت کہ اد ءَ ھم یک کوھنیں کلاتے ھست ، ھست ناں بلکیں بوتگ کہ نام ئِے ، گوْڑ ءِ کلات ءَ زانگ بوتگ ۔
چو بیت کنت کہ ایشی ءِ بارو ءَ مھلوک شر سرپد بہ بنت ءُ بزانت یا مھلوک بروت بچار ایت ئِے مرچی باندا ایشی ءِ نام ءُ نشان نیست ۔
پرچا نام ءُ نشان ئِے نیست زاناں چون ئِے بوتگ شما ھمے جیڑگ ءَ اِت ؟

بلکیں شما اے بابت ءَ لھتیں مردم سھی ءُ سرپد اِت کہ ھمے واستا ایشی ءِ نام ءُ نشان نیست کہ کلات ءِ جند لس مھلوک ءَ کبزہ کتگ ننگار ھمے جاہ کرتگ اَنت تچک چو ڈگار ءَ ، جُست کنوک کس نیست زمین کبزہ کرتگ ءُ ھمد ءَ مچّ ءُ ڈگار کنگ ءَ اَنت ۔اپسوزی گپے کہ وتی تاریکی جاگھاں وت چُش بہ کنت یک کومے ۔ نابزانتی ءِ ھد انت کہ وتی جند ءَ وت گار کنگ ءَ ایں مارا بلے ھچ سما نیست ۔ اے گوڑ ءِ کلات ءِ کسہ ءَ من پٹ پول کنگ ءَ آں ءُ شریں وڑے ءَ نبشتہ ئِے کناں شما ئِے الم گند اِت، ھیر
ایشی ءِ بابت ءَ دو بتل ھست کہ مئے نیمگ ءَ سک نامدار انت ءُ کارمرز بنت ۔۔ بتل ۔۔

“چوکہ گوْڑ ءِ کلات ءَ بوتگ ھچ جاگہ مبات ”
نوں ھمے ما شما بزانت ایں کہ آیا چے بوتگ گوْڑ ءِ کلات ءَ، اے بتل یک بلاھیں مھنا ءُ مکسدے دار ایت ایشی ءِ پُشدر ءِ کسہ چے انت ،
چو بیت کنت کہ اے بابت ءَ مھلوک بزانت یا مردماں جُست بہ کن اَنت وتی تاریک ءَ کمو باز سرپد بہ بنت اد ءِ مردماں آ گوْڑ ءِ کلات ءِ جند تباہ کتگ ءُ گار کتگ ھما لمبک ئِے پشکپتگ ، ایشانی پھازگ مئے شمئے کار اِنت کہ اے مئے تاریک اَنت مئے پجار انت ۔

اے وَ بوت بلیدہ دگہ روچے منی سر کپت کیچ ءَ ، من شتاں کہ ڈنمب ءِ کلات ءَ چاراں ، انگت یکے ءَ من ءَ گُشت مرو کش ءُ کر ءِ مردم نیل اَنت چارگ ءَ بلے من زد کُت شتاں داں دیست شاھی تمپ ءِ ڈنمب ءِ کلات ھم ھمے وڑ بوان انت کہ گوڑ ءِ کلات بیتگ ، مھلوک زمین ءَ کبزہ کنان ءُ گِران ءَ ۔۔۔ چاریں نیمگ اِش گپتگ لوگ جاگہ مھلوک ءَ بستگ پشکپتگیں ھما جند انت ئِے ایشی ءِ واستا اگاں سُر پُرے مہ بیت ایشی ءِ ھال چش ھمایانی وڑ ءَ بیت کہ آسر ئِے گاری اِنت ۔۔۔ اے ھم چو گوڑ ءِ کلات ءَ گار ءُ بیگواہ بیت ۔۔

ھرچی کنگی انت مارا وت ءَ، سرکار پما ھچ نہ کنت پرچاکہ سرکار وت گوادر ءِ ریلوے ٹریک ءَ ماں سُتکگیں ڈور ءَ گوازینگ ءَ انت ۔ سُتکگیں ڈور بلوچ تھزیب ءِ مستریں بنیاد انت کہ دری مُلکانی پٹ ءُ پولکارانی رد ءَ ھور ءُ سُتکگیں ڈور نمرود ءِ بادشاھی شھر پناہ ءِ جاہ بیتگ کہ ھمد ءَ نمرود ءِ کلات بیتگ اَنت ، سُتکگیں ڈور ھمے جاہ کہ واجہ (حضرت) ابراھیم (علیہ سلام) ءَ آس ءَ دور دنت ، اے جاہ بلوچ ءِ تاریک ءُ تھزیب ءِ مستریں مانزمان اِنت ، اے کہ گار ءُ گور بہ بنت پہ بلوچ ءَ ھچ نہ مان ایت، دومی نیمگ ءَ پد ءَ چیزے وھد انت کہ میری کلات ءَ بزاں سسّی ءُ پنو ءِ اِشک ءِ نشانی کہ گُشگ بیت ءُ تنی وھدی ھست انت اد ءَ ھم لشکر ءِ مزنیں رو ءُ آھے بوگ ءَ اِنت باریں ایشی ءَ شرکنت ءُ سر ءَ ئِے نند ایت وتی سنگر جاہ ئِے کنت یا میری ءِ کلات ءِ باندات ھم چو اے دگہ کلاتانی پیم ءَ بیت
نوں ایشانی رکّینگ مئے ءُ شمئے کار اِنت

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نمیران اِنت منّان

 نبشتہ: میار دشتی

دی بلوچستان پوسٹ

زندگی ءَ گوں جنگ کنگ گران نہ انت بلکیں زندگی ءِ بابت ءَ جیڑگ مردم ءَ باز تکانسر ءُ در پہ در کنت۔

من دگہ گپّے اِد ءَ تچک کن آں گْوش آں کہ بچار زندگی ءَ گوں جنگ کنگ یا زندگی ءِ بابت ءَ جیڑگ هَمک سر ءِ واست ءَ جیڑه ءِ نہ انت چیا کہ اِے دویں لبزاں هما مردم جیڑهے منّیت کہ آ بزدلے، یا آئی ءَ اِے لبزانی پجّار کنگ ءِ بودِشت نیست.

بچار بنی آدم ءَ را اِے دو روچی زِند مانا کنگ ءُ مردماں دیگی انت بے مانا ءُ بے شُناس ءَ زندگی کنگ بے مکسد انت نی ما همے بہ جیڑ ایں کہ زندگی چتو مانا بیت؟ یا اِے دو روچی ئیں زند چتو شُناس کنگ بیت؟؟؟من کمّو شمارا همے گالرداں جیڑگ پرمایاں بچار زندگی ءِ پجّار کنگ یا زندگی کنگ اِے نہ انت کہ بس پہ وتی زات ءِ واست ءَ تو زندگی کن، اِنّاں بلکیں زندگی ءِ مانا ءُ شُناس کنگ ایش انت کہ پہ دومی ءَ زندگی بکن، اگاں تو دومی آدم زات ءَ پہ زند گْوازینگ بِنا کُت، گڑا دلجم بی کہ تو زندگی مانا داتگ.

ءُ من همے سرپد باں کہ زندگی ءِ مانا دیگ ءَ، ءُ زندگی ءِ شُناس کنگ ءَ راجی ڈُبّہانی زیروک زان اَنت، آ زندگی ءَ یک هنچیں رنگی ءَ گوں رجین اَنت کہ سرجمیں دُنیا ءَ را اَبکّہ ءُ هیران کن اَنت.

همے زندگی ءِ مانا ءَ دیوکانی تہا یک هنچیں نام ءُ اَبدمانیں کارِستے،منی پِگر ءِ سرشماں گردگ اِنت دَرور چو اَگولیں سر ءَ گُشئے دمکاں گردگ انت آ راج ءِ نمیرانیں منّان انت.

هَو ڈاکٹر منّان تو نمیران ئے…!

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

دَرامد

 نبشتہ : مراد بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

چہ درکَسانی ءَ من ءَ منی کماش ءَ بس یک ھبرے ھر وھد ءَ گُشتگ کہ مئے ڈیھ ءَ درامد اتکگ انت ءُ اے درامداں مارا وتی جند ءِ سرڈگار ءِ سر ءَ چو درامد ءَ اِش کتگ، بلے من ھچبر وتی پیریں پت ءِ گپ ءُ ھبراں سرپد نہ بوت آں کہ آ چہ گوشگ لوٹگ ءَ اِنت، من بس آئی ءِ گپاناں چہ اے گوش ءَ اشکت اَنت ءُ چہ آ گوش ءَ درکت انت ۔

چوناھا من وت زانگ ءَ نہ اِت آں کہ درامد چی ءَ را گْوش انت ءُ من ءَ چوشیں توکلے ھم نیست ات کہ من وتی کماش ءَ را جست بکن آں کہ درامد چے ءَ را گْوش انت ءُ درامد کے اِنت،من بس ھمینکس دیست کہ مئے گسانی چارک ءَ یک بلاھیں بنجلے ھست اَت ءُ اود ءَ لھتیں مردم ھست ات کہ آھانی پوشاک ءُ نندگ ءُ پادایگ ءُ زبان مئے ڈول ءَ ھچ نہ ات اَنت ،برے برے ھمے مردم مئے میتگ.ءَ اتک انت ءُ من ءَ ءُ منی ھمسرویں کسان سالیں زھگان ءَ یک پُچّے کہ آ سبز ءُ اِسپیت رنگیں پُچُے ات مارا دات ءُ گشت اِش کہ پاکستان زندگ بات، ما سرپد نہ بوت ایں کہ اشی ءِ بزانت چے انت ءُ ما ھم وتی دپ ءِ پُرّ ءَ گوں گشتءُ ھمے پُچ زُرت ءُ وتی ماس ءِ کرّ ءَ شوت آں، گل ءَ چہ بال اتاں ءُ منی بزگیں ماس ءَ ھر وھد ءَ گوشت کہ ایشانی کرّ ءَ مہ رو ات، اے انسان نہ اَنت بلکیں رستر انت،بلے من نہ من اِت۔

وھد گْوزان بوت من وانگجاہ ءَ داکل بوت آں ءُ مئے ھما کتاب کہ مارا ماسٹر ءَ وانینت انت آھانی توک ءَ ھم نبشتہ ات کہ پاکستان زندگ بات،گڑا یک روچے من دِل کت ءُ وتی چہ ماسٹر ءَ جست  کت کہ” پاکستان چی یے “؟۔
منی ماسٹر ءَ من گشت کہ” ھمے ملک ءِ توک ءَ کہ ما نشتگ ایں ھمے ملک ءِ نام پاکستان اِنت ءُ اے مردم کہ مئے میتگ ءِ چارک ءَ نشتگ انت، اے مئے بھادریں لشکر انت ،اے مئے پاسبان انت ءُ مئے براس انت”.

ھیر من چہ ماسٹر ءَ اے مردمانی جست ھم نہ کتگ ات، زاناں مئے ماسٹر ءَ را وتی پگار گیش کنگی ات کہ انچو توسیپ ءُ ستا کنگ ءَ اَت، مئے کتاب دگہ وڑیں زباناں نبشتہ ات انت ءُ مئے واستا آوانی دربرگ گران ات بلے مئے ماسٹر ءَ انچیں تراشتگیں کونری لٹّے دست ءَ ات کہ مارا ھمے لٹ ءِ ترس ءَ پہ زور در برت.
وھد گوزان بوت وھدے کہ من مزن بوت آں ءُ پہ دیمتر ءِ وانگ ءِ واستا من ءَ وتی بازار ءِ دربرجاہ یلا کنگ ءُ  کمے دور تریں بازارے ءِ دربرجاہ ءَ روگ کپت، مئے دربرجاہ ءِ کشک ءِ سر ءَ ھما دگہ وڑیں مردمانی سے بنجل الھست ات ءُ مارا دربرجاہ ءِ روگ ءِ وھد ءَ سے ئیں بُنجلاں دارگ ءُ جُست کنگ بوت کہ شما کے اِت، شما نام، شمے پتانی نام، کجا نشتگ اِت،کجا روگ ءَ اِت ءُ پد ءَ کدی واتر کن اِت ؟
من ھیران بوت آں کہ مارا مئے ماسٹر ءَ را گوشتگ ات کہ اے مئے برات انت ءُ ھمے برات ھم زانگ ءَ اَنت کہ مارا کتاب گون اَنت ءُ وانگجاہ ءَ روگ ءَ ایں انگت پرچا مارا اے وڑیں جُست کن اَنت، گڑا ھمے وھد ءَ من ءَ وتی پیریں پت ءِ گْوشتگیں ھبر دل ءَ اتک انت ءُ من سرپد بوت آں کہ درامد کے انت، من ھمے مار ات کہ اے مردم منی میتگ ءِ مردمانی چھرگ ءَ نہ جن انت ءُ ھمے ھر روچ مارا دار انت ءُ اگاں مہ اوشت ایں گڑا مئے سر ءَ تیرگواری کن انت ءُ لٹ کٹ کن انت۔

من ءَ ءُ منی میتگ ءِ دراھیں مردم اش انچو بزگ کتگ اِت انت کہ ھر وھد ءَ کہ شپ ءَ منی پیریں پت دیم پہ ڈگاراں آپے مینگ ءَ شت گڑا ھمے مردماں منی پیریں پت لٹ ءُ کُٹ کت ءُ جت ءُ گوشت اِش کہ تو مارا جنگ ءَ  ئے، مئے بنجل ءِ سر ءُ ارش کنگ ءَ ئے،اگاں شپ ءَ مئے میتگ ءِ مردمے پہ آپ دستے ءَ در اتک گڑا ایشاں لیٹ جت ءُ مردماناں پریشان اِش کت، نوں من شر سرپد بوت آں کہ مارا اگاں چہ اے مردماں آجو بوگی انت ،اگاں مارا گردگ ءِ چرگ ءِ یا پہ وشی زندگی گوازینگی انت گڑا مارا جھد کنگی انت ءُ گوں ھمے درامداں جنگ کنگی انت ، مئے ھکی ئیں برات ءُ ھپازت کنوک ھما مردم انت کہ کوھاں نشتگ انت ءُ پہ مئے وشیں بانداتے ءَ وتی ساھاں ندر کنگ ءَ اَنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔