TBP Balochi

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(چِل ءُ ھَشتُمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

داں باز دیراں آئی ءِ برزانکی دریا ءَ روان اَت ءُ زاھِر اَت باز مردم آئی ءِ چارگ ءِ واستا اوشتوک اِت اَنت ءُ وتی اِسکاپ ءُ رومالی سر ءَ سبک سبک ءَ ٹاپی دیگ ءَ اِت اَنت گیشتر گیشتر گمیگی، پد ءَ گڈی ءَ زمین ءَ جھاز وتی اندر ءِ برزی ءَ چَہ گار کُت پلگاریں مولم ءَ آ سبک سبک ءَ گار بیان اَت

جھاز ءَ وتی اولی ھروھدی روگ گوشتگ اَت وھدیکہ جھاز ءِ ناپگ ءِ پَٹّا برز ءَ چِست بیتگ اَت ءُ ٹگاں آئی ءِ چِکگ بندات کُتگ اَت آ زمین ءَ چَہ دور برگ ءِ واستا جنکاں ھم گریتگ اَت آئی ءَ اے وتی ارساں پیش دارگ ءَ مکن کتگ اَت پرچاکہ آ چینی یے بیتگ ءُ اے وڑیں آشِکاں گریوگ نہ لوٹ اِیت وتی مات ءُ وتی کستریں برات ءِ گِندگ ءَ ابید آئی ءَ گمے بیتگ بید ء پیش دارگ ءَ کہ ھمے وڑ ءَ بیتگ اَت ھمک روچی ءِ داب ءَ اَت

چینی مرد ءِ مزنیں گاڑی ھمود ءَ اَت ءُ دومی دیم ءَ اسپیت پوشیں ڈرائیور اَت گاڑی میساژری ماری تیم ءِ گاڑی ءِ پارک ءَ چَہ گِستہ اوشتوک اَت ایوک ءَ آئی ءَ اے ھمے ٹاپیاں چَہ گاڑی پجاہ آؤرتگ اَت

آ پُشت ءَ نِشتگ اَت مُشکلیں رنگے ءَ آئی ءِ چھرگ گِندگ ءَ پیداک اَت دمبردگی، پروش وری جِنک ءَ جنگل ءَ درچکے ءِ کُنٹ ءَ تکہ داتگ اَت ھَنچُش کہ پیسر ءَ آئی ءَ اولی رند ءَ بوجیگ ءِ تہ ءَ دیستگ اَت آ زانگ ءَ اَت آ ایشی ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت آ ھم آئی ءَ چارگ ءَ اَت آ نِی دیست کنگ ءَ نئیت بلے ایشی ءَ ابید ھم آ سیاھیں گاڑی ءِ بُنڈ ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اَت ءُ پد ءَ گڈی ءَ آئی ءَ گِندگ ءَ نئیت ءُ منزل جاہ ھم شِرت ءُ مین اَت ءُ زمین ھم سرجم ءَ مِچّلتگ اَت ءُ نمبوئیں گِتّلو ءَ گپتگ اَت

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

مات ءِ ساھِگ ءَ چہ زبھریں چُک

لیاقت بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سَکیں سارتیں روچ اِت اَنت ، گُش ئے جان بُریں سارتی اَندر ءَ ایر کپگ ءَ گوں سجّھیں ھون ءَ بادینگ ءَ اَت، چُوڑیں درچکانی بالاداں ھم ھُشک کنگ ءَ اَت، روچ ءَ وتی پَند بُر اِتگ اَت وتی منزل ءَ سر بوتگ اَت، ھمُک وھد ءِ وڑ ءَ مرچی پد ءَ کورچاتیں شپے بِندات بوت ءُ پد ءَ شپ ھم وتی گُڈی مَنزل ءَ رسگ ءَ اَت، واب ءُ آگاھی ءِ میان ءَ گُش ئے پادبرمشے ءِ توار بوت، پادبرمش ءِ توار نزیک ءَ پیداک ات ءُ پد ءَ لوگ ءِ دَریک ئِے ٹُک اِت، ما دُرست لوگ ءَ واب اِت ایں چہ پُریں واب ءَ پچلرز اِت ایں ، اے گوربام ءَ کے اِنت، مات گوں وابیں چماں ھَما نِیمگ ءَ شُت، گپ ءَ اَت کہ زّربی بی ءِ جاور سک نگیگ اِنت، مات اِشتاپ اِشتاپی ءَ در کپَت ءُ شُت دیم پہ زّربی بی ءِ ھلک ءِ نِیمگ ءَ، منی چمانی واب گُش ئے شُت نوں منی چمانی دیم ءَ مِھروانیں زّربی بی ءِ اَکس اَت گوں شیرکِنیں بِچکندگاں، سُھب بوت گُش ئے گوات ءِ ھیژگاں یک بدیں ھالے گون اَت زُوت ھمے ھال گوں گوات ءَ چکران اَت کہ زّر بی بی ءَ کوڈھیں دنیا یلہ کُتگ، دائمی رپتگ۔

ھمے دمان ءَ من دیم بالہ کُت اِسپیت ءِ مزنیں کوہ منی دیم ءَ اَت، مرچی گُش ئے اِسپیت ءِ کوھانی بُرزی، سبزگیں درچکانی ءُ تچوکیں کانیگانی دل ارسیگ اَت اَنت ، درست گُش ئے ھُشک ھیران اِت اَنت کہ یک اَنچیں کارستے ایوک ءَ چہ بنی آدم ءِ چاگرد ءَ چہ پُلگ نہ بیتگ بلکیں چہ ابرم ءَ ھم سِستگ ات۔ درستانی چم ارسیگ اِت اَنت ءُ گُش ئے مرچی ھُداوند ءَ چہ سرجمیں جنگل ءَ چہ جنگل ءِ زیبائی ھم پچ گپیِتگ ات، مروچی درچک انچو ملُور ءَ گیمُرتگ ات اَنت۔

زربی بی مرچی تئی روگ ءَ پہ ایوک ءَ تئی چُک اِناں بلکیں کوہ اِسپیت ءِ دامُن ءِ درچک، کوہ ، جنگل ھنکین درست پُرسیگ اَنت، مروچی ندارہ ھمے وڑ ءَ اِنت گُش ئے ڈگار ءَ گوں ھوار درستیں میتگ ءَ وتی مات گار کُتگ، درُستیں میتگ اَرسیگ اِنت، درُستاناں تئی شیرکنیں نام دپ ءَ اِنت، تئی روگ ءَ پد تئی ارواہ ما اِسپیت ءِ جنگلاں پِریاد کنان ءَ چو گنوک ءَ تَرگ ءَ اِنت، آ ھنچُش گُش اِیت تو گارئے، مات ترا یات بیت تو وتی ارواہ کے ءَ گُشتگ ؟ اتیک، ز ،ہ، ءُ ایدگہ دُرست ترا پولگ ءَ اَنت، بالاچ ھما چُک اِنت کہ مات ءِ ساھگ کدی نہ دیستگ ئِے، بالاچ ءَ تئی لیلو ھم نسیب ءَ نہ بوت اَنت، آئی ءِ آیگ ءَ دُرستیں جِھان تو چورہ کُت، مرچی درستاں یک اَنچین کارِستے گار کُتگ گُش ئے کہ آئی ءِ روگ ءَ سرجمیں جِھان ءِ ایوک اِنت، گُش ئے میتگ ءِ درست نوں گار بیگواہ اَنت۔۔۔، دُرستیں مردم یک جنگلے ءَ چکرگ ءَ اَنت، ھرکس ترا پولگ ءَ اِنت،، زرین ءِ راہ، ڈگاری ءِ چاہ، اِسپیت ءِ بُرزیں بالاد درست پتو زہیریگ اَنت، بلے یک کرنے بیت تو گارئے، درست گنوک اَنت، پیسر ءَ گُش ئے درست تئی ساھگ ءَ واب بوتگ اَنت،تئی روگ ءَ چہ رند دُرستاں یک آسے سوچگ ءَ اِنت، درست چہ مات ءِ ساھگ ءَ زبھر اَنت، زِندمان اِش آس ءُ اندوھان اِنت.

ز، م مات ءَ سک دوست داشتگ اَت، مات ءِ مھراں آئی ءَ را چہ جھان ءِ وشیاں گوں ھوار کُتگ اَت، کس ءَ نہ زانتگ اَت کہ ملکموت ز، م ءَ چہ مات ءِ سارتیں ساھِگ ءُ وشیاں چہ زبھر کنت.

مات ءِ بیرانی ءَ پد ز ، م سک گِریوگ ءَ اَت ، گُش ئے وتی چمانی کانیگ ئِے ھلاس کُتگ اَت، آئی ھستی تو ات ئے، انچوش گُش ئے آئی ءِ ھستی آئی ءَ چہ زور پُلگ بوتگ ات، چو گنوک ءَ مات ءِ نام ءَ گِراں زار ءُ کوکار کنان ءَ گِریوگ ءَ اَت، ش۔

زربی بی! تو کہ ھمے درچکانی ساِھگ ءَ نِشتگ ءُ تگِرد ءُ جَلک گوپتگ انت ھمے کوہ کانیگ جنگل درست لشکریاں مانداشتگ انت، ھما چاگرد ءِ مردم یک شریں زِندے گُوازینگ ءَ ات اَنت، اچ ترا پد در پہ دریں زندے ءِ گوازینگ ءَ لاچار کنگ بیتگ اَنت، اچ ترا پد درست در پہ در ءُ ھاک پہ سر اَنت۔۔ اچ ترا پد آ میتگ ءَ کس نہ گواہ ایت چاریں نیمگ بے تواری ءِ گُباراں پوش اتگ، نہ مُرگے ءِ الھان گوشاں کپ ایت نہ دگہ سھدارے ءِ توار، میتگ ءِ سرجمیں لوگ لشکریاں سوتکگ انت ءُ نی دیر انت کہ سُتکگیں لوگانی پُر سارت بیتگ اَنت۔۔

بس نی تھنائیں ز، م اِنت مدام ھمے جیڑ ایت کہ مات ءَ باید انت گوں من بے وپائی مہ کُتیں، مات وتی زِند ءَ ھر کُجا شُتگ من ءَ گوں وت ئِے بُرتگ، نی یک کرنے گوستگ مات واتری ءِ نام ءَ نہ زانت اگاں دیریں دیارے ءَ سرگپتگ ات من ءَ باید اِنت اے رسترانی جنگل ءَ تھنا یل ئِے مہ کُتیں گوں وت ءَ بہ بُرتین ئِے ،

زر بی بی ءِ ارواہ آسودگ بات

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(چِل ءُ ھپتُمی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

روانکی ! اے ھروھد ءَ ھما روانکی اِنت کہ اے ھروھد ءَ دریا ءَ اولی روانکی اَت زمین ءَ چہ گِستا بیگ ھروھد ءَ رنج ءُ گمی ءَ بیتگ بلے آئی ءَ مردین سپر کنگ ءَ ھِچبر نہ داشتگ اَنت، یھود، پلسپھی ءُ نیل بوئیں زِر ءَ سپر کنگ ءِ واستا بس سپر جنوک مساپر بیتگ اَنت ءُ آئی ءَ جنین ھم نہ داشتگ اَنت ءُ آیاں سپر جَنگ ءَ بِل اِیت جنین وت کہ سپر کنگ ءِ اِش نہ لوٹ اِتگ آ کہ بندری جاگہ ءِ پھریزگ ءِ واستا جَلّ اِتگ اَنت نسل ءِ “زمین ءُ مڈیانی ءُ واتر بوگ ءِ سوَب ءَ، مروچیگیں زمانگ ءِ وھد ءَ کہ آ کرنی ءِ آپی جھازانی روانی سک سُست بیتگ اَنت ءُ گیش ترسناک بیتگ اَنت، دراج کَشیں سپر ءِ روانی ءَ ابرم ءِ نیمگ ءَ سرجمی اِش کُتگ

مھلوک زمین ءُ دریا ءِ سر ءَ اے سُستیں رواجی، اے دیری، گوات ءِ ھُشکیں مولم، جھاز دریا ءِ تہ ءَ بڈگ کہ ھَنچش بیتگ اَنت روچ درنئیت ءُ مرگ وت ءَ پیسر ءَ رسین اِیت

آ آپی جھاز کہ آئی ءِ تہ ءَ کسانُکیں سھر رنگیں جنک پیسر ءَ شناس بیتگ اَنت آ دنیا ءِ گڈی ڈاک جھازاں گوں ھوار بیتگ راستی ایش اِنت کہ ایشی ءِ ورنائی ءَ اولی بالی جھاز ءِ کمپنی بیتگ اَنت کہ چرایاں ھمیشانی زور ءَ بنی آدم چہ دریائی سپر کنگ ءَ زبھر کُتگ

من انگت ءَ ھمک روچ چولون ءَ رواں آ ھما وڑ ءَ کَنت بازیں وھداں ھما گوست ءِ وڑ ءَ کنت آ گوں مٹانی آپاں منی جان ءَ شود اِیت ءُ من ءَ چِست کنت ءُ بِنڈانی سر ءَ بارت، آ منی گور ءَ کیت آ ھم وپس اِیت گوں بلے آئی ءِ تہ ءَ ھِچ وڑیں تاکت نیست اِنت ھچ زور نیست

وھدیکہ منی روگ ءِ رمس ایر کنگ بیت چُشکہ انگت ءَ باز وھد پَشکپتگ اَت آ گوں منی بدن ءَ ھِچ وڑ ءَ کنگ ءِ بودِشت ءَ نہ اَت اے درست اچانگی ءَ بیتگ اَنت آئی ءِ نازانتی ءَ چَہ آئی ءِ بدن ایشی ءِ بدن ءِ واستا ھِچ وڑیں واھِشتانی واستا نئیت چُشکہ نی چہ اد ءَ روگی اَت

دگا بازی کنگ ءَ اَت آ گوش اِیت کہ من نی گوں تو مھر کُت نہ کن آں منی ھیال اَت کہ من کُت کُتگ اَت بلے من گْوشت نہ کن آں آ گْوش اِیت من مُرتگ آں آئی ءِ چھرگ ءَ یک دل کَش ءُ پَشلی ءِ بچکند بنا بیت آ گْوش اِیت نی اے ھِچبر واتر نہ بیت من آئی ءَ جُست کن آں آئی ءَ ھمے لوٹ اِتگ آ کَندان کندان ءَ گْوش اِیت من نہ زان آں اے دْروشم ءَ سما بیت ھَو

آئی ءِ درد ءِ سان سرجمیں وڑے ءَ سرجم اَت آئی ءَ اے درد ءِ بارو ءَ گپ نہ جَت آئی ءَ ایشی ءِ بارو ءَ ھِچ گپ نہ کَش اِت برے برے آئی ءِ چھرگ مجینگ بیت آ وتی چماں بند کنت آ وتی دنتاناں نِجگین اِیت بلے آئی ءَ اے اکسانی بارو ءَ ھِچبر گپ نہ جَتگ کہ آئی ءِ بندیں چمانی پُشت ءَ آئی ءَ گِندگ ءَ اتکگ اَنت ھمے وڑ ءَ سما بیتگ اَت آئی ءَ گوں اے درد ءَ مھر اِنت کہ آئی ءَ گوں ایشی ءَ ھما کساس ءَ مِھر بیتگ من ءَ چَہ گیش بیت کنت کہ مرگ ءَ داں بندوک بیتگ اَنت مھر
نی آئی ءَ ایشی ءَ من ءَ چَہ گیش دوست داشتگ برے برے آئی ءَ گْوشتگ کہ آئی ءَ من ءَ چَٹگ لوٹ اِتگ پرچاکہ آئی ءَ زانتگ کہ من ءَ ایشی ءِ باز واھِشت ھست اِنت ءُ آئی ءَ من ءَ ھما وھد ءِ چارگ لوٹ اِتگ کہ لِزت سر ءَ چکار بیتگ اَنت آئی ءَ ھمے وڑ ءَ کُرتگ آئی ءَ ھمے وھد ءَ منی نیمگ ءَ چار اِتگ ءُ من ءَ وتی جِنکو گْوشتگ ءُ گوانک جَتگ ما تپاوت کُتگ کہ ما یک ءِ دومی ءِ گِند ءُ دُچاری ءَ بند کن ایں بلے اے بیتگی نہ بیتگ اے نہ بیتگی بیتگ ھمک بیگاہ ءَ لیسے ءِ دیم ءَ سیاھیں گاڑی تہ ءَ نِشتگ ءُ چار اِتگ ئِے شرمساری ءَ چَہ سر ئِے یک نیمگے ءَ کتگ

وھدیکہ روگ ءِ وھد نزیک ءَ آتکگ اَت گڑا جھاز ءَ ترند ترند ءَ سَے ترندیں ھارین جَت جی چریشانی توار ءَ سرجمیں شھر جکس اِیت ءُ منزل جاہ ءِ سر بر ءَ آسمان سیاہ ءُ تھار بیت پد ءَ ٹگ جھاز ءِ گور ءَ سر بیت ءُ آئی ءَ دریائی جھلانک ءَ کشان کُت بُرت

وھدیکہ اے بیت گڑا ٹگاں وتی زنجیریں لنگر پَچ کُت اَنت ءُ واتر منزل جاھے نیمگ ءَ شت اَنت ایشی ءَ پد جھاز ءَ یک رندے پد ءَ سلامتی گْوشت ءُ پد ءَ ترندین ءُ گمیگیں رنگے ءَ واہ ءُ زاری بنا کُت چریشی ءَ چَہ ڈن ءَ لھتے ءَ گریوگ بندات کُت بس سپر کنوک ایوک ءَ نانکہ جتا بوگ ءَ اِت اَنت بلکیں آ ھم جتا بیگ ءَ اِت اَنت کہ چارگ ءَ اتکگ اِت اَنت کس اود ءَ وتسری ءَ نیاتکگ اَت کہ آیانی مجگ ءِ تہ ءَ یاتگیری ءِ واستا چُشیں جوانیں مرد نیست اَت جھاز ءَ پد ءَ سبک سبک ءَ وتی توانمندی ءَ چَہ دریا ءَ روگ بندات کُت

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نمدی یے زاهد جان تئی نام ءَ

نبشتکار: زهیر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من ءَ اوں پہ تو زهیر کنت، بِگند ئے من مار اِت مہ کناں کہ تو بدواه ءِ زندان ءَ کجام جاورانی دیمپان ئے، بلے پہ تو داهم سلامتی ءِ نیکیں دُوا ءَ لوٹاں.
تو زوت آجو بات ئے پہ سلامتی گِس ءَ واتر بات ئے۔
دگہ هیر انت اِد ابید ء تو هچ وشی نیست ….گِس ءِ دروازگ تئی ودار ءَ هما وڑ ءَ پچ اِنت ءُ من نشتگاں،
دریچک ءِ تاکاں کہ وهدے گوات پَچ ءُ بَند کنت گُڑا من جاهسِراں بگند ئے تئی توار اِنت
من تچان تچان ءَ ڈن ءَ درکایاں اے دیم ءُ آ دیم چماں شانک دیاں داں چاراں هچ نیست،ملوریں نگاھاں گوں اوشتاں هُشک باں.
مرچی ترا شَش سال سرجم انت کہ بدواھاں ترا اَچ ما سِستگ ءُ جُتا کتگ،بلے تئی دوری ءِ آس انچو جمبور انت کہ نوکی گُش ئے روک بوتگ۔

همے کہ روچ ٹِک کنت من پرشتگیں کاپر ءِ منُگ ءِ بُن ءَ نندان ءُ چماں دروازگ ءَ سک کناں بگند ئے اے ساهت ناں آ ساهت تو کا ئے ءُ پُتر ئے ،من تچان تچان ءَ ترا امبازاں زوران ءُ دل ءِ دراھیں زنگاں ریچاں،بلے اے روچ اوں انچو آسر بیت ءُ رولھی دور کوهانی شَم ءَ چہ ایر روان گُلزمین ءَ بوسگے گیپت ءُ دراھیں مُرگ پہ درَنگ ءَ سرگراں …
تھاری گیشتر ودان بیت .
تو زان ئے من ءَ مرچاں تھاری سک دوست بیت چے ءَ کہ من تھاری ءَ گوں تئی ترانگاں گوازی کناں.
برے تئی وشیں گپاں گیر کاران ءُ وتسر ءَ کنداں….پد ءَ اناگہ هاموش باں ءُ گریواں۔

بلے هردیں کہ استالاں چاراں داں گنداں تو استالانی تہ ءَ درَپشگ ءَ ئے پمیشکا من ءَ استال سک دوست بنت۔

برے برے من استالاں چاران ءُ جُنزان باں انچو سَما بیت تو گوں ما همگام ئے من ءُ تو گپ ءَ جنان ءَ روان ایں، کندانیں…… مسکرا کنان ایں،بلے اناگہ ءَ جھل ءَ چاراں من سک دور اتکگاں…..
جنگلے درچکاں تھاری انت من ءُ تئی ترانگ
تو زان ئے ، من هردیں کہ ایوک باں کایاں اے درچکے ساهگ ءَ ننداں،چے ءَ کہ اے درچک ءِ سر ءِ کپوت کہ نال اَنت من ءَ انچو سَما بیت کہ اے کپوت ترا نازینگ ءَ انت ترا لوٹگ ءَ انت ترا توار ءَ انت،اے کپوت اوں منی وڑ ءَ پہ تو زهیر وار انت.
هردیں کہ گوات کش ایت اے درچک ءِ شاه لُڈگ بِنا کن انت انچو سَما بیت کہ اے درچک ءُ دار اوں تئی وازمندگ انت۔

چی ءَ کہ ترا درچک ، دار ءُ مُرگانی درسانی گم پِر بوتگ.
من هردیں کہ اے میتگ ءِ دمکاں گرداں گڑا ماراں کہ درس ابیتک انت درس ملور انت،هَمُک ندارگ گُش ئے آس شانگ ءَ انت ءُ اے درس پہ تو زهیر وار انت.
من ءَ اوں پہ تو سک زهیر کنت.
هیر گپ و باز انت ….
تو زان ئے تو نوں بیا واتر کن…..
زوت آجو بات ئے زاھد جان
دگہ هیر انت اِد ءِ بس تئی کمی انت ، اے کمی زوت پُر بات

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

چیئرمین زاھد ءِ کاروان جُنزان دیم پہ منزل ءَ

نبشتہ کار: ظہور بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

مئے وڑیں نادسراسانی زند گوں اُوستاں  بندوک اِنت ،  هما اُوست کہ بیوس ءُ لاچار ،  بزّگ ءُ دِرتّہ پُچّانی یا کہ پاد شپادانی  وشیاں گوں همگْرنچ اِنت ۔ کدی کدی  ھمے گُمان بیت پیشیگیں اُوست مردُمانی باتِن ءَ کل کنگ بوتگ اَنت ،  بلے نا من وهدے کہ تھنا بَہ آں گُڑا گوں وت ءَ سک باز دُروگ بند آں ،  وتی دل ءَ  تسلّا دَیَگ ءِ واستا  منی هیال ءَ من چہ کُلّاں شرتر آں ، چی ءَ کہ  من اے بھشتیں سرزمین ءِ واهُند آں ، اے کتاریں کوهانی پاسپان بَہ آں ،  وتی  لجّ ءُ ننگ ءَ پھریز آں ،  وتی ماتیں وتن ءِ وتواجہ بَہ آں ،  وتی ماتی زبان ءُ دُود ءُ ربیدگاں زندگ کن آں ،  بلے مرچی بلوچ وتی جِند ءِ گُلزمین ءِ دامُن ءَ درآمد اِنت ۔ چی ءَ کہ مرچی آ گُلامی ءِ سانکلاں بستگ ءُ ایردستیں زِندے گْوازینگ ءَ اِنت ۔ پرے ھاتر ءَ مرچی بلوچ ءَ اے جنگ بِندات کُتگ کہ منی آکبت آجوئی ءِ مُراداں بِہ بیت ءُ آیوکیں پدریچ پہ اِیمن ءُ ساکمی وتی سرڈگار ءِ سر ءَ شادِہ ءُ وشھال بِہ بیت ۔

اگاں اے درگت ءَ ما دگنیا ءِ چاریں نیمگ ءَ چمشانک بِہ دے اِیں بِہ چار اِیں  گُڑا مارا ھمے گِندگ ءَ کَیت دگنیا ءَ سک باز دیمروئی کُتگ ، دگنیا ءِ اے دیمروئی ءُ گھبودی ءِ تہ ءَ مزنیں دست واننداهانی اِنت کہ مرچی دگنیا آؤرتگ ءُ اے جاہ ءَ   سر کُرتگ ، اے کُربانی آیاں پرے ھاتر ءَ داتگ اَنت دانکہ مئے آیوکیں پدریچ ءُ مھلوک ءِ واستا آسودگی بِہ بیت ۔ وتی پجّار ءَ زندگ داشت بِہ کنت ءُ یک زندگیں راجے ءِ بِستار ءَ گیدی ءِ دمکاں پہ مُجّتی بِہ مان اِیت ءُ ابدمان بِہ بیت ۔ بلے! من وھدے وتی بلوچ واننداهاں گِند آں باز اپسوز ءُ ارمانی بَہ آں کہ  دگنبا ءِ تک ءَ مئے بلوچ اِلم زانت ءُ نودربرانی بِستار چی اِنت ۔ مئے نودربراں پہ وتی آیوکیں مھلوک ءُ باندات ءِ  هاتر ءَ چے دلگوش ءُ هیال کُتگ ، آ چے اُوست بند اَت ءُ اے گپ ءَ پہ پھر گْوش اَنت کہ اے مئے  راجی پجّار اِنت ۔ ھمے وڑ ءَ اے جُست ھم سر کشّ اِیت کہ ما وتی پُلّیں بلوچستان ءِ واستا چے مار اِتگ ءُ مئے نودربرانی کارکردگی چے اِنت پہ راج ءِ گھبودی ءَ ؟ بلے بلوچ نودربر ءُ زانتکار بس پہ  وتی لب ءُ تماھانی شوهازگ ءِ واستا  درکپتگ اَنت ، دِگہ کسے هیال ءَ نہ اِنت ۔ من کدی کدی  هاموش ءُ بے توار بَہ آں ءُ بس جیڑاں ، ھمے جیڑگ جیڑگ ءِ تہ ءَ لھتیں مردُمانی کمّی ءَ ماراں ،  هما مردُم کہ پہ وتی بزّگیں راج ءِ هاتر ءَ وتی نُگرهیں جان بکشاتگ اَنت ۔ آ هما بامرداں کہ اے رسترانی بندیگجاہ ءَ بند اَنت ءُ هرچ وڑیں ا‌َزّیت برداشت کنگ ءَ اَنت ۔

آیاں وتی وشیانی واستا هچ نہ جیڑ اِتگ ، بلکیں آیاں وتی آیوکیں باندات ءِ واستا  گام دیم ءَ شھار داتگ اَنت . من برے برے  یک مزن شانیں مردمے ءِ یاتاں کپ آں دل سک باز پدرد بیت ءُ لنُٹ تلکار بند اَنت۔  هر ساهت ھمے ھیال جیڑگ پرمائیت ءُ من گوں وت ءَ وت هبر کن آں ءُ بے تاھیری ءِ گیابان ءَ ویل بَہ آں ۔ ھمے دمان ءَ زاهد جان ء یات ءَ کپ آں ءُ آئی بیگْواھی ءِ اکس ءَ چاراں داں ھمے لیکہ دیم ءَ میلانک بیت کہ زاهد جان بلوچ نودربرانی  گل ءُ پہ بلوچ راج ءِ واستا یک مزنیں هستی یے بوتگ ۔

آئی هرچ پنت ءُ نسّیت پہ بلوچ راج ءِ واستا بوتگ ۔ آئی دُژمِن ءِ هر زُلم ءُ زُوراکیانی هِلاپ ءَ توار چِست کُتگ ءُ بلوچ نودربراناں اے زانت شکساتگ کہ وت ءَ ندْریگ بِہ کن اِت بلے چہ وتی لیکہ ءَ گامے پدکِنِز مہ بَہ اِت ، پمیشکا مرچی من آئی کمّی ءَ باز گیر کاراں ۔  اے درگت ءَ وھدے چیئرمین  زاھد جان ءِ اکس منی چمّانی دیم ءَ کپت دل ءَ کْوهنیں ٹپّ دوبر نوک ءُ ارسان شلگ بِندات کُت۔  مرچی زاھد جان ءَ شش سال سرجم اِنت کہ کس آئی ھال اهوال ءَ نہ دنت آ کُجا اِنت ،  زاهد جان من زان آں تو بزّگ ءِ تو بے واب ءِ تئی چم بستگ اَنت ، تئی چیھانٹانی توار  زمین ءُ  آزُمان ءَ جکسین اَنت ،  من ءَ انچو گُمان بیت تو زاکر جان ءَ توار جن ئے ، گوں  زاکر جان ءَ  گپ کن ئے ۔

من زان آں اے زُلم ءُ زُوراکی ترا گوں زاکر جان ءَ هبر کنگ ءَ نیل اَنت ۔ زاهد جان  تو سرپدے زاکر جان ءِ مات چینچو بزگ ءُ چارراہ ءِ پانگ اِنت  ۔آ هر پاس ءُ دمان زاکر جان ءَ توار جنت ، نیم شپی پاساں پریات کنت ءُ چم ماں در ءَ سک اَنت ءُ چار اِیت بلکیں زاکر جان کَیت ۔ تو زاکر جان ءَ هبر بِہ کن ءُ بِہ گْوش تئی مکھیں مات سک بزگ اِنت ۔ بار بار تئی جُست ءُ پُرس ءَ کنت  ،  زاهد جان تو یکبرے لکّی ءُ دین جان ، وتی بیل ءُ همبلاں  بُزور ءُ بیا پلیں بلوچستان ءِ نِدارگاں سیل بِہ کن ۔ بیا نوں بھارگاہ اِنت ءُ درچکاں پُل رُودینتگ ، مُلک سبز اَنت ۔

بیا شال ءِ مِسکیں سرگْوات ءِ سارتی ءُ جلواناکی ءَ سیل بِہ کن ۔  بیا نال ءُ هُزدار بے تو چینچو ابیتک اَنت ۔ بیا گْوادر ء نیلیں زِر ءَ بِہ چار مرچاں تیاب چینچو زبیا اِنت۔ نود ساچان ءُ چَول لهم لهم ءَ توار جَنّگ ءَ اَنت ، بس تئی کمّی اِنت۔ بیا تربت ءِ پلّیں میتگاں بِہ چار ، پسنی ءِ لیبجاہ ءَ بِہ گِند ءُ هِنگول راهاں سپر بِہ کن ، بیا بیا بیا۔۔۔۔۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بندیں کوٹی ءِ جِنک
(چِل ءُ شَشمُی بھر)

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ

گوات ءَ داشت ءُ درچکانی چیر ءَ یک اجب رنگیں رژنے ءَ تالانی کُتگ اَت کہ ھور ءَ پد تِرپناک بنت مُرگ وتی دراھیں زور ءَ چُری چُری کنگ ءَ اِت اَنت گنوکیں مُرگاں سارتیں گوات ءِ نیمگ ءَ وتی چُبم پَچ کُتگ ھمک نیمگ ءَ ترندیں توار کہ گوش اِش کَر کتگ اَنت

آپی جھاز ءَ سائیگون ءِ دریا ءِ پُریں آپ ءِ تہ ءَ روگ ءَ اِنت کہ انجن ئِے بند بیت ءُ ٹگ آئی ءَ چِکان کنت ءُ میکونگ ءِ دریا ءِ نیمگ ءَ کہ یک منزل جاھے مشینانی گور ءَ داں بارت ئِے ھما کَچ ءَ کہ بُرز اِنت کہ ھما وڑ ءَ سائیگون ءِ دریا میکونگ ءِ نیمگ ءَ ھمگرنچ بیت سائیگون ءِ دریا ھشت روچ ءِ روانکی اِنت کہ نوکیں آپی جھاز شودگ ءِ واستا لنگر کنگ بنت گڑا پرانس ءَ رو اَنت ساز ءُ سامان بند اَنت مردم پرانس ءَ رو اَنت آشائیہ ءَ واتر اش کُتگ اود ءَ تر ءُ تاب اش کُت کتگ

منی مات ءِ واستا اے سک گران بیتگ اَنت ءُ ایشی ءَ ابید کہ پراھی ءَ ایشانی ھِچ وڑیں مول ءُ مراد نہ بیتگ

چولون ءِ آشِک ءِ ھمراھی ءَ ما برے برے ھمود ءَ شت بیتگ ایں اود ءَ ایشی ءِ واستا اناں پرچاکہ آئی ءَ را تُرس اِتگ کہ کسے آئی ءَ اینچُکیں کسانوکیں سھر رنگیں جِنکے ءِ گوما مہ گِند اِیت آئی ءَ ھِچ بر اے نہ گْوشتگ بلے جِنک ءَ زانتگ اے زمانگ ءَ اے اینچُکیں کوھنیں گپّے نہ اِنت باز مُشکلیں رنگے ءَ کساس پنجاہ سال ءَ پیسر دنیا ءِ کجام کُنڈ ءِ روگ ءِ واستا بس آپی جھاز بیتگ اَنت

بَرے آزم ءِ زمانگ ءَ گیشتر بھراں دگانی سر ءَ گاڑی ءُ ریل گاڑی نہ بیتگ سدانی کَچ ءَ ھزارانی کَچ ءَ مِل بس راجدپتری پندی کِشک بیتگ اَنت اے جھاز ءَ را کمپنی، میساژری ماری تیم ءِ ڈولڈاریں جھاز بیتگ اَنت کمپنی مسکٹ ءَ چَہ پر بندیں سپاھی، پورتھوس، دارتانیاں، لارامس کہ ھند چین ءَ پرانس ءَ چَہ ھمدپ بیت اِنت

آ سپر بیست ءُ چار روچ ءِ تہ ءَ بیتگ اَت آپی جھازانی کمپنی ءِ اے آپی جھاز میتگانی وڑ ءَ بیتگ اَنت دمک ءُ در، شراب جاہ، سیاہ چاھی ھوٹل، کتاب جاہ، دیوان، گِند ءُ نِند، آشکانی آشک، آروسیانی آروس ھَنچُش زمین ءِ سر ءَ ئِے، ھمسنتی ءَ انجمن جوڑ بیتگ اَنت زوری بیتگ اَنت ھرکس ءَ زانتگ ءُ زُکگ نہ کُتگ ھمے سوْب ءَ آ اپاری بیتگ ءُ برے برے بے اپاری ءِ وشی ءِ درشان کُتگ اَنت ئِے زالانی واستا بس اے سپر جوان بیتگ گیشتر ھمایانی واستا بیتگ ءُ برے برے مردینانی واستا ھم جوان بیتگ

سپر کنان کتگ ءُ میتگانی تہ ءَ روگ یک یک ءَ راستی ءِ کارِست بیتگ اَنت مات ءِ واستا اے سپر مئے کسانی ءِ روچانی ھمراھی ءَ بہ کول ءِ آئیگ ءَ آئی ءِ زندگی ءِ تہ ءَ وشتریں روچ ھمے بیتگ

کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

بی ایس او آزات ءُ آئی ءِ سر ءَ بندش

زیشان منان

دی بلوچستان پوسٹ

مرچی ھپت سال سرجم اِنت کہ پاکستان ءَ بی ایس او آزات ءِ سر ءَ بندش( BAN) جتگ،استان اے گپ ءَ الم ءَ سرپد انت کہ بی ایس او بلوچ جھد ء آزادی ءُ بلوچ چاگرد ءِ تہ ءَ اسکول اف توٹے ءِ بستار ءَ دار ایت ءُ ھمے اسکول اف توٹ ءَ بلوچ راج ءِ تہ ءَ اِلم ءُ زانت ءِ تُن ءَ را مدام سیراپ کرتگ ءُ انگت کنگ ءَ انت ، گُش اَنت کہ یک راجے ءِ تہ ءَ راجی جیڑھانی سمائی (شعور ) وھدے کہ کیت گڑا آ راج پہ وتی راج ءُ مھلوک ءِ جیڑھانی گیشینگ ءُ ھلاس کنگ ءِ ھاتر ءَ جد ءُ جھد کنت، ھمے جد ءُ جھد آئی ءَ را یک سیاسی ردیمے ءِ تہ ءَ بارت ، ھمود ءَ آ کُلیں جنجالانی دیپمان بیت کہ چہ استان ءِ نیمگ ءَ ایر کنگ بنت، جتا جتائیں پندل آئی ءِ راہ ءِ سر ءَ کنٹگ جوڑ بنت ، ھمے پندلاں چہ درآیگ ءِ نام مھکمیں ارداہ (کمینٹمنٹ) انت۔

بی ایس او یک ھنچیں پلیٹ پارمے کہ آئی ءَ ھنچیں کمال، زانتکار ، سما ءُ نہ ترسوکیں سیاسی رھبر ودیگ کتگ کہ بلوچ جھد ء آجوئی ءِ تہ ءَ آیانی کار اولی سرپ ءَ کاینت کہ آیاں چہ بی ایس او ءَ چہ وتی جھد ءِ بنا کرتگ ، آیانی تہ ءَ زاکر مجید ،سنگت سنا، کامریڈ کیوم،الیاس نزر ،کمبر چاکر ءُ بلوچ راجی جنز ءِ بلاھیں نام ھوار انت۔

بی ایس او ءِ سر ءَ بندش جنگ ءُ آئی ءِ سنگتانی بیگواھی ءُ دگہ جیڑھاں ابید ھم بی ایس او ھما داب ءَ وتی کاراں دیم ءَ بران انت ءُ بلوچ راج ءِ نودربرانی تہ ءَ آیانی راجی لوٹ ، راجی جھد ءِ بارو ءَ آئی ءِ باسک ،آئی سنگت روچ ءُ شپ آگاھی دیگ ءَ انت.
منی نزّ ءَ بی ایس او ھما کندیل انت کہ آئی ءِ باسک وت ءَ سوچ اَنت ءُ راج ءِ کوراسی ءَ را رژن بکش ءَ انت۔
بی ایس او ھما چراگ انت کہ لامکان انت آ ھر کجا روت وتی راج ءِ ورنایانی تہ ءَ راجی زانت ءُ سمائی (شعور) ءَ شکسائیت انچوش کہ وسیم بریلوی گُش ایت ،
“جہان بھی جائے گا روشنی لوٹائے گا
کسی چراغ کا اپنا مکان نہی ہوتا”

بی ایس او ھما چراگ انت کہ کُشگ ،بندگ ءُ مھدود ءُ گار بوت نہ کنت بگند ئے ھرچ رنگ ءَ وت ءَ دیم ءَ کار اِیت ءُ زانت ءِ رژن ءَ را بلوچ راج ءُ بلوچ راجی نودربراناں شکسائیت ، بی ایس او ھما گل انت کہ آئی ءِ تیوگیں رھشون گار ءُ بیگواہ انت بلے آ انگت ھما داب ءَ وتی کاراں دیم ءَ بران اِنت۔

بگند ئے دنیا ءِ ایردستیں راجانی تہ ءَ چوش بیت کہ زوراک نودربراناں چہ الم ءُ زانت ءَ دور کنگ ءِ جتا جتائیں پندل ساز ایت ءُ آئی ءَ را گوں کتاباں نزیکی ءِ سزا دیگ بیت بلے اے گپ ءَ بلوچ ءِ ھرچ ھما مردم جوانی ءَ زانت کہ آ راستی ءَ یک بلوچے کہ آئی زند ءِ تاکانی تہ ءَ جاھے نہ جاھے اے گلامی ءِ گم نبشتہ انت ءُ یک ھنچیں رنگے ءَ تاریک ءَ نبشتہ کرتگ کہ آ نبشتانک ءَ دور کنگ ءِ واستا بوت کنت آئی ءَ را وتی ساہ ءَ چہ روگ کپ ایت ، راستی ءِ منوگراں تاریک ءِ ھرچ کنڈ ءَ بچار ئے اے سزا چہ زور آور ءِ نیمگ ءَ دیگ بوتگ ءُ انگت ھم دیگ بیت، آوانی تہ ءَ کسے ھم اتک کنت، سکرات، گلیلیو دگہ ھزاراں نام کہ آیاں وتی زند پہ راستی ءِ الم ءِ دیم ءَ برگ اِش، زند اِش ببا داتگ.
بی ایس او راست گوشوکانی، راست کارانی، راستی ءِ منوگرانی یک پلیٹ پارمے ،یک راھے کہ وتی ھزاراں سنگت ھمے راہ ءَ کربان کرتگ اِش ءُ کنگءَ انت ءُ دیم ءَ روان انت۔

گڑسر ءَ گوں شائرے ءِ شَیرے ءَ وتی نبشتہ ءَ گونڈ داراں :
زندگی تو من ءَ چنت رند ءَ کُش ئے
چو کہ ایسا ءَ درنج ئے سلیب ءَ من ءَ
یا چو سکرات ءَ زھر ءِ پیال ءَ دے ئے
چو چراگ ءَ من ءَ مان دارے روئے
کہ چو مرگے ءِ پروشتگیں بانزُلے
من چو انسان ءِ دردواریں دلے
من کہ جاہ اِنت منی چماں دنیاھی ءَ
چو کہ اِستالے ءَ آزمان ءَ کپ ئے
یا کہ کندیلے ءَ روک بئے ءُ مِر ئے
زندگی تو من ءَ چنت رند ءَ کُش ئے
(الی جان داد)

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

زمین موکگی انت

 نبشتہ : زمین زھگ

دی بلوچستان پوسٹ

زمین موکگی انت درد دل ءَ دارگی انت بلے کجام زمین؟
زمینانی مانا یک زمین ءِ ھاکے توک ءَ نہ کسے پرک درک کت کنت گڑا منی ءُ تئی زمین پرچا؟
باز جیڑگ پد من سرپد نبوتاں کہ آ کجام چیز انت کہ پہ زمین انسان کلاں چہ سرگوز بیت آ کجام چیز بیتگ کہ ریھان ءِ وڑیں کسان سالیں ورنایے جان ءَ بمب بندیت ءُ دژمن ءِ سرا پدائی ھملہ کنت
چیا زمین ءَ مات گش اَنت.
یک روچے اناگت ءَ من ءَ منی مھروانیں سنگتے کہ چُنت کرن ءَ پد من ءَ پون جت ئِے داں جوڑی کنگ ءَ رند من ءَ جست کرت دگہ ھالاں کن؟
من پسو دات بس ھمیشیں زندگی گوں درانڈیھی ءَ گوزگ انت.
من ءَ پسو دات شما جھاز ءَ سوار بوتگ ءُ ھپت دریا پشت شتگ اِت ءُ شما درانڈیھ اںت بلے ما وتی میتگ ءَ وتی ھنکین ءِ تہ ءَ نشتگ ایں، دور ءَ چہ مردمانی سرگ گندگ باں بلے ناں نزیک شت کن ایں ناں گپ کُرت کن ایں گوں.
من پد ءَ پُرس ات کہ منی گِس ءِ کش ءَ یک پیریں بلکے بیتگ تو سرپد نہ ئے کہ مروچاں چون انت؟
تاں من ھیران بوتاں ءُ پسو دات کہ آ بلک ءَ سے ماہ بیت کہ دگنیا ءِ رکست بوتگ آئی گپانی اشکنگ ءَ پد من اجبیں ھیال ءَ وئیل بیتاں ءُ جیڑگ ءَ لگتاں اے کجام مھر انت ، اے کجام چیز انت کہ انسان ءَ انکس مجبور کنت کہ وتی زمین ءِ سر ءَ درانڈیھ کنت،بلے مروچاں سرپداں پرچا زاناں کہ زمین ءَ مات پرچا گش اَنت ءُ ھمک زبان ءَ زمین ءِ دیم ءَ چی ءَ مات ءِ لپز کارمرز بیت. ھنچو کہ انگلش Mother Land ماں ھندوستان ءَ دھرتی ماں ھمے وڑ ءَ بلوچی ءَ ماتیں وتن گش اَنت، اگاں ترا زندگی ءَ کسے ھمراہ انت کہ ترا ھزار چیز دنت واپس یک چیزے نہ لوٹ ایت آ تئی مات انت، مات ءَ وتی چک چہ ساہ ءَ دوستر انت، بلے مات یاسمین ءَ اے گپ سابت کُت کہ مات ءَ وتی چُک ستر دوست بہ بیت بلے ماتیں زمین ءَ دوستر نہ انت.
ریھان مروچی ھم زندگ انت، دالبندین ناں بلکیں ھمک ھما کوش کہ بلوچستان کشیت ھما کوش ءَ گوں ھوار انت،بلوچستان ءِ ھاک ریھان ءِ بوہ ءَ کنت،چی ءَ کہ آئی ءِ جان ھمک ٹکر زمین ءُ گوات ءَ ھوار انت.

مات یاسمین یک کارستے،ھو یک مھکمیں کارستے، منی وڑیں ھپت دریا ءِ پُشت ءَ نشتگیں نندوکیں مردم چی بزانت کہ زمین چی یے؟
زمین ءَ گوں مھر انسان ءَ چی کساس ءَ گنوک کنت،بس ھمے گشاں آ زمین زھگ انت آ شے مرید انت کہ پہ ھانل ءِ اشک ءَ رھادگ انت ءُ پند جن انت، سپر کن انت پاد اش تراول انت ءُ تبد ءَ دیم سوتکگ گوں درتگیں پچاں وتی دگہ دنیایے کلیں ھالاں چہ بے ھبر بس ھنکس زان انت کہ مات موککگی انت دژمن پہ ایمنی واب ءَ نیلگی ان۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

کارست ءِ شوھاز

نبشتہ کار: مھراب ازیز

دی بلوچستان پوسٹ

مرچی مُدتے ءَ پد پد ءَ دل ءَ هُل کُت کہ چیزے نبشتہ بکناں.
بلے چے ………؟
جیڑگ ءَ آں …..
برے وتی بے دپی ئیں نَد ءَ چاراں ءُ برے وتی دِرتگیں کاپی ءَ.
کجا چے بُنگپ ءَ بندات بکناں ،کے ءَ وتی کارست بکناں…..؟
همے جیڑگانی تہ ءَ اناگہ ءَ گوانکو ءَ کُلوھے اتک،مرچی پد ءَ بلوچستان ءِ هَند ءُ دمگے ءَ دگے بلوچ پُسَگے ءِ ٹپی ءُ ٹوری ئیں لاشے دست کپتگ.
منی جیڑگانی آس گیشتر جمبور بوت،بلکیں همے شهید بوتگیں پُسگ منی کارست انت کہ پہ وتی راج ءُ ڈیھ ءِ آجوئی ءَ پہ یکبرے بیگواه کنگ بیت ءُ پد ءَ آئی ءِ ٹپی ءُ ٹوری ئیں لاش ماں کوه ءُ گیابان ءَ دور دیگ بیت،اگاں هما مات ……. کہ آئی ءَ وتی چمانی رژن وتی لوگ ءِ روکیں چراگ کہ هزار واهگ دل ءَ داشتگ پہ وتی بچ ءَ بلے مرچی گوں هالواں بارت ئِے گلزمین ءِ امبازاں واپین اِیت………
اگاں هما پیریں پِت کہ آئی ءَ پہ بزگی ءُ واری رودینتگ ءُ مزن کتگ کہ باندا روچ من ءَ وتی کوپگاں بند ایت ءُ منی پیری ءِ اَسا انت.
یا هما گھار ……. کہ پہ وتی پلیں برات ءِ سالونکی ءَ پہ هزار مراد دل ءَ داشتگ بوتگ بلے مرچی آئی ءِ لاش ءَ نند ایت سالونکی ءَ داب ءَ سینگار ایت ءُ موتک کار ایت کہ آئی ءِ تاسپیں برات مرچی بدواھاں شهید کتگ ءُ دور داتگ…….
چے گوز ایت هما مات ، پِت ، برات ءُ گھارانی دل ءَ کہ مرچی آیانی لوگ ءِ کندیل چہ دست ءَ پُلگ بوتگ ءُ آیانی زند پہ ابد تھاریانی آماچ کنگ بوتگ.
من انگت جیڑگ ءَ آں …..
کے بیت منی کارست …… یا منی جند کہ سرجمیں زند گوں جیڑگ ءُ ندارگ ءِ چارگ ءَ گوازینتگ؟
مرچی انگت نشتگ ءُ جیڑگ ءَ آں ءُ وتی بے دپی ئیں نَد ءُ درتگیں کاپی ءِ ندارگ ءَ چارگ ءَ آں۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔