بلوچستان لبریشن پرنٹ ءِ سروک ءُ بلوچ رھشون ڈاکٹراللہ نزر بلوچ ءَ چاگردی رسانکدر ٹوئٹر ءَ وتی ٹویٹے ءِ تہ ءَ گُشتگ کہ شال ءَ ڈاکٹرانی سر ءَ زوراکی ءُ آیانی دزگیری ءَ کورونا وایرس کووڈ 19 ءِ درگت ءَ مئے شک دلجم کُرتگ.
آئی ءَ گْوشتگ اے پہ بلوچ ءِ چکچینی ءَ یک دگہ جنگے سِلاھے.
راجدوستیں رھشون ڈاکٹر اللہ نزر ءَ گوشتگ چہ ڈاکٹرانی نیمگ پھریزگی سامان (پی پی ای) ءِ لوٹ کنگ آیانی ھک انت. آئی ءَ گُشتگ پاکستانی سرکار مئے مڈیانی سر ءَ نپ زیرگ ءُ بلوچ راج ءَ نیست ءُ نابود کنگ لوٹ اِیت.
بلوچ لبریشن آرمی ءِ سر کماش بشیر زیب بلوچ ءَ چاگردی رسانکدر ٹویٹر ءَ وتی یک ٹویٹے ءِ تہ ءَ گْوشتگ کہ آئی سی آر سی ءِ زندانیانی سر ءَ کرونا ءِ بیمناکیں سان کپگ ءِ درگت ءَ درشان کنگ ءِ راستی ءِ چیدگ اِنت، ھاسیں وڑ ءَ ھما زندانیانی کہ مزنیں کساسی ءَ یکجاہ ءَ بندیگ اَنت۔
بشیر زیب بلوچ ءَ گْوشتگ کہ اے وھد ءَ چِل ہزار ءَ بُرز بلوچ سیاسی جھدکار پاکستان ءِ چیریں زندانانی تہ ءَ بند اَنت، آ اے وبا ءِ وھد ءَ نگیگیں جاورانی آماچ اَنت۔
آئی ءَ گْوشتگ کہ جنیوا کنوینشن 3 ءِ رد ءَ بلوچ زندانیانی درماناں ءُ زوت آجو کنگ ءَ پاکستان ءِ سر ءَ زور بہ دے اَنت ،میان اُستمانی گلاں گوں آئی سی آر سی ءَ ھوار ڈبہ جوڑ بیت۔
بلوچ لبریشن آرمی ءِ سروک بشیر زیب بلوچ ءَ جنینانی میان استمانی روچ ءِ درگت ءَ چاگردی رسانکدار ٹویٹر ءَ وتی شنگ کُرتگیں درشانے ءِ تہ ءَ گوشتگ بلوچ چاگرد جنیناں مدام مردینانی برابر سرپد بیتگ، ایشی ءِ درور مارا بلوچ جُنز ءِ تہ ءَ جنینانی مزنیں کَچ ءَ ھواری ءِ دروشم ءَ گندگ ءَ کَیت۔
بشیر زیب بلوچ ءِ گوشگ اِنت کہ جنیناں مردینانی بندوک سرپد بیگ، پاکستان ءِ وتگڑیں اسلام ءِ پدریچ ءُ ربیدگانی نشان اِنت،ایشی ءَ ما نہ من ایں ۔
بلوچ ءِ گیرت ءُ مئے ندکار
نبشتہ : سراج نور
دی بلوچستان پوسٹ
ما چُکیں بلوچانی ما چکیں بلوچانی
ما جامگیں ماسانی ما لجیں گوھارانی
کجا شُت مئے پشک؟؟ کجا شُت مئے لج؟؟؟ کجام گیرت؟؟ کجام ھزت ءُ ناموس ءُ شرپ؟؟؟ ھمے گیرت کہ دو روچ ءَ پیسر شبانہ زوراکاں چہ بانوری کلہ ءَ چہ چست کُت۔
ھمے گھارانی لج کہ زرینہ برگ بوت۔ کس ءَ سما نیست ھمے ماس ءُ گُھارانی پھازوک کہ ناز بی بی ءُ نور ملک کہ لجوز ءَ بُرت ءُ بندیگ کُت انت.
کجام لج چِہ شے ئے لج پاگ ءُ بلوچی چوٹ ءِ نام نہ انت لج؟
ملاھانی دپا کشمیر ءُ دِگہ لھتیں راجدارانی پیگامانی ءُ نبشتانکانی اندر ءَ انیتا جلیل کوکار ءُ جاک پیسبوک ءَ کمنٹ بازی۔۔۔۔۔۔۔۔
آیا ما چہ مکسد ءُ مراد ءَ شمشکار نہ انت ؟
اگاں نبشتانک نبیسوک ءِ گُڑا بلوچستان چہ کسّہ ءَ پُر انت۔
شبانہ کسّھے۔۔۔ ناز بی بی کسّھے۔۔۔ دِگا ھزاراں کسہ ھست انت۔۔۔۔ واجہ روچے پیمنسٹ انت، روچے سوشلسٹ انت ءُ روچے نشنلسٹ دو کتاب ءِ وانگ ءَ وت وتی جند ءِ میتگ ءَ گار انت۔
تئی رھشون چِی ءِ منوگر انت ءُ تو کجام منزل ءَ مساپر ئے۔۔ جُست گِر ئے گُش انت کہ انیتا جلیل ءِ سر ءَ گپ جنگ مئے پرز انت مئے سیاست ءِ بھر انت۔۔۔ گڑا شبانہ؟
آیا تو ناز بی بی ءُ نورملکی باروا تامری (video) پیگام دات نہ کن ئے، آیا ھے کسّھے نہ انت آیا اے منی ءُ تئی ماس ءُ گُھار نہ انت ؟
وان ئے دو کتاب دے ئے الجزائر ءِ ءُ بنگلادیش ءِ درور ءَ بنگالیاں منی ءُ تئی پیم ءَ وتی رھشون ءِ رھشونی لیکہ گار کتگ بنگالیاں پلمانی کارست آؤرتگ انت یا پلمی جیڑہ چست ھیر کتگ انت؟
ناجد ءِ ماس یک کسّھے کہ وتی بچ ءَ را مرزبُوم ءِ پرزند زانت ءُ گُش ایت کہ من وتی جنک ءُ بچکاں ناجد ءِ کِشک ءِ مساپر کناں۔۔
ماما کدیر ءِ اوتاک ءَ سداں ماس ءُ گوھار نشتگ ءُ وتی زاگ ءُ چُکانی براسانی اکس ءِ دیم ءَ انت ءُ سداں ماساں ساہ دات ءَ ئے کسّہ انت۔
ڈاکٹر مارنگ شپ ءُ روچ جھد ءَ انت دنیا ءِ اڑ ءُ جنجالانی دیمپان انت ءُ دِگہ ھزارانی گوھار اڑ ءُ جنجالانی دیمپان انت۔ وانگجاہ بہ بیت یا شاھدربرجاہ بہ بیت منی تئی آبرو پادمال انت.
بلوچستان مزن شھدربرجاہ ءَ چرکیانی ءُ پسیلانی توک ءَ چیریں کیمرا جنگ بیت ڈیرہ بگٹی ءَ جنکانی وانگجاہ ءَ چیریں کیمرہ جنگ بیت۔
اے پاکستان انت ناروائی کنگ ءَ انت اگاں من تو پیمنسٹ انت آگاں من تو بلوچ زالبولانی برو ءَ نبشتانک ءُ تامر پیگام دات کن ات گُڑا شبانہ ءِ بارو ءَ نبشتہ کن زرینہ مری ءِ بارو ءَ نبشتانک نویس کہ درامدانی پادمال انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستانپوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
دوست ءُ دژمن ءِ پَرک ءَ بزان
نبشتہ : آلم مزار
دی بلوچستان پوسٹ
نور مھمد یک باگے زُرت، سک وام دار بوت۔
گُڑا نور مھمد سک بے وس بوت ۔ یک روچے شریں مردمے دست کپت ئِے واجہ دُرمھمد واجہ تو زمین ءِ کار زان ئے، من ءَ ملکے ھست بَلے من ءَ کُمّک بہ کن.
چونیں کُمّک زرّ ءِ یا دِگہ کار ءُ چیزے ءِ؟
جی واجہ تو منی زمین ءِ نیم ءَ بُزور، من ءُ تو شریدار بہ ایں، چے ءَ کہ ترا زر ھست.
دُرمھمد گْوشت شَر بلے من یک ءُ دو روچ ءَ رند ترا ھال دیاں گس ءَ وتی براس ءَ ءُ پِس ءَ جُست کن آں۔
درمھمد لوگ ءَ جُست کت گُڑا آئی پِت شاھبیک گْوشت منی چُک شریں کار ءَ جُست کنگ نہ لوٹ اِیت، نور مھمد بے وس اِنت بَلے بد نیّتے نہ اِنت.
وھدے زمین کِشار بوت پیماز گَلہ ءَ مَچ ھم شریں کِشت،نور مھمد ءِ نیّت شَر نہ اَت، آئی ءَ را ھال نہ دات ئِے کہ مار ءَ انچو بائدگ بُوَگ ءَ اِنت۔ بَلے درُمھمد سرپد نہ اَت پیماز ءُ ناہ (ھرُماگ) شریں نھادے ءَ بھا بوتگ ءَ اَنت.
نور مھمد یک روچے ءَ اتک سک زھر ءَ پُور اَت گُڑا درمھمد گْوشت لالا نورمھمد تئی جان وش اِنت؟ مرچی تئی چھرّگ دِگہ وڑ اِنت ؟
نورمھمد ءَ گْوشت ھو من وش ءُ سلامت آں،بَلے منی پِت سک دل گران اِنت گو من کہ من زمین ءَ شریدار داشتگ۔ من ساری ءَ پِت ءَ را جُست نہ کُرتگ۔
درمھمد گوں ھیرانی ءَ گْوشت لالا نور مھمد منی ءَ تئی شریداری ءَ نوں بیست سال سرجم اِنت تئی پِت نوں زھر اِنت اِے چونیں ھبرے تو ئِے کن ئے ؟؟
نورمھمد ءَ درمھمد ءِ گپّ ھِچ کِمار نہ کُرت، پُشت ماندات شُت بَلے نور مھمد ءَ را یکے ءَ سِکین داتگ کہ من ءُ تو شریدار بہ ایں تو چُش کن درمھمد ءِ بھر ءَ من زُوران۔
درمھمد بے چارگ ءَ چار اِت مرد ءِ نیّت روچ پہ روچ ءَ ھراب بُوَان اِنت۔گُڑا درمھمد شُت یک ءُ دو مستریں مردمانی لوگ ءَ شُما اِے نورمھمد ءَ سرپد کن اِت نور مھمد وت چارگ ءَ نہ انِت، دِگر ءِ گپانی سر ءَاِنت ۔
یک کماشے ھست ات کہ اِے دمگ ءِ جوانیں رھبرے ھر کس وتی مستر سرپد بیت ءِ ، آ ” کماش وتی مستری ءَ کرزیت ، مھربان ءُ انسان دوست ، کوم دوستیں ، تچکیں مرد ءِ بَلے کَشّ ءُ کِر ّءِ مردم سک باز بد نیُت ءُ شیتان اَت اَنت وتی دست ءَ ھِچ شَریں کار اِش نہ بیت، بَلے دِگر ءِ بڈّ ءَ کپتگ ءُ شیتانی ءَ درُست یک بُن ءُ سر گنوک اَنت.
درمھمد گْوشت بازین گپّ ءَ را پائدگ نیست، بیا زمین ءَ بھر کن ایں ۔گُڑا نورمھمد گْوشت تئی بھر ءَ دو سد ءُ پنجاہ بُن مَچ بوتگ اَنت، بَلے اِے نوکیں بھر ءِ تہ ءَ تئی ھپتاد بُن مُچ اَنت چے ءَ کہ من گیش ھزمت کُرتگ۔
میتگ ءِ سرجمیں مھلوک اَتکگ اَت بَلے دُرمھمد ءِ بھت ءَ میتگ ءِ کَماش ساڑی نہ اَت، ھر گپّ ءِ کہ نور مھمد ءَ کُرت دیوان ءِ مردُماں نورمھمد ءِ گپ راست کُرت اَنت، میتگ ءِ مردُماں گّوشت درمھمد ءَ زمین نیست، دُرمھمد لّک داتگ دِگہ دو لّک نَپ ءِ چِست کُرتگ۔ دُرمھمد پاد اَتک ءُ اوشتات دیوان ءِسرجمیں مردُمانی منّت ءِ گپت ءُ گْوشت کہ آ پیسلھے کہ دیوان ءَ کُرتگ۔ گُڑا شریں منی بھر پہ دیوان ءَ اَتکگیں مردمانی سر ءَ کُربان اِنت، نہ من چَہ واجہ نورمھمد ءَ زر لوٹ آں نہ کہ چہ زمین ءَ بھر لوٹ آں، درُمھمد در کَپت دیم پہ وتی لوگ ءَ شُت۔
گُڑا ھمے میتگ ءِ مردُم یکجاہ بوت اَنت، جیڑگ ءَ کپت اَنت یار ما سکیں ردیں کارے کت نہ ما کماش را جُست کرتگ اَت نہ کہ ما شریں پیسلہ ءِ کت دُرمھمد ءِ سر ءَ ما سک بے رھمی کُت۔
زمین ءِ شری ءُ نورمھمد ءِ بھت دُرمھمد اَت بَلے نورمھمد ءَ وتی سُتکگیں نئیت ءَ سُتک آئی ءَ را زھرے کُرت۔
نورمھمد اتکگ زمین آپ نگار کُرت اَنت کِشت ءُ کِشار ءَ اَت کہ روچ پہ روچ ءَ نزور بُوَان ءُ کلّر کشان سبزگ ءُ مَچ مران بوتاں، چات ءِ آپ اوں ھُشک بوان بوت، نورمھمد ءِ واری ءَ پد ءَ سر کشان کَت، ھما پیشیگینگ بد بھت ءُ بے وس بوت۔بَلے درُمھمد ءَ ھما روچ ءَ اچے ھند ءُ دمگاں لڈُ ءُ بار کت دیم پہ دیگ ءَ دِگہ ھلک ءُ جاگھاں شُت۔
نوں نورمھمد مار اِت ءُ سرگنوک بوت وت سر وت گون دیوالان گپّ جنان بوت۔
لوگ پہ لوگیں گُڑا یک روچ ءِ نشت ءُ گریوگ ات یکے ءَ پُرس اِت ترا چے بوتگ؟
نورمھمد ءَ گْوشت واجہ بیا کہ منی دلی دوستیں مردُمے اَچ من دگران بوتگ ، آئی دلگرانی پمن ءَ کیامت اِنت آ وھدی منی سر پِر نہ بوتگ بس من ءَ مھلوک ءِ بے سریں گپانی پُشت ءَ کپتگ اِت آں ، سک رد ورتگ۔
مرچاں شریں سر ءُ سوج کنوکیں مردُم نیست بس شیتان ءُ مکّاریں مردُماں، نورمھمد ءِ ھمراہ گْوشت واجہ تو وتی پائدگ، بچارتین ترا درُمھمد ءَ چنچو تاوان داتگ۔
اگاں تو شَری ءُ ھرابی ءَ زان ئے گُڑا تو نپ ءَ نُکس ءَ سرپد نہ بئے۔
نورمھمد ءَ گْوشت من درست نوں مار اِتگ، بس ھر وڑ ءَ بہ بنت درُمھمد کُج ءَ بیت من روان درُمھمد ءِ گورءَ دزبندی کناں، پھلی لوٹ آں.
وھد روان اَت چار ءُ پنچ سال ءَ پد نورمھمد ءُ دُرمھمد دوچار کپت اَنت درُمھمد ءَ دیست سلام ءُ دورت بیت اَنت، نورمھمد دزبندی کُت کہ من ءَ پھل کن من تئی پاداں کپ آں اچ من ردی بوتگ۔
درُمھمد ءَ گْوشت ھِچ گپ مہ کن، بس من یک گپّے ترا گُشاں دوست ءُ دشمن ءِ پرک ءَ بزان من ھچ زھر نہ آں، تئی سر ءِ ھیر بات، گوں ھمے گپّ ءَ چمّ ءِ ارسیگ بوت اَنت دیم ءَ رھادگ بوت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
ما انگت مِر اِیں
آزمانکّار: سَسّا رھگْوز
دی بلوچستان پوسٹ
من بان ءِ دروازگ ءَ شوھازگ ءَ آں
من ءَ دیر اِنت کہ اِے تاکانی شم ءَ آں ۔آزمان نہ دیستگ پہ آزمان ءَ زھیر بُوَگ ءَ اوں نہ اِنت ۔ بس پہ وت زھیر بُوَگ ءَ اِنت ۔ من ءَ سما بُوَگ ءَ اِنت کہ نوں من وت ءَ نہ زان آں۔۔۔۔۔۔۔۔
دل ءَ گْوشت بِہ گِریو ، بلے نہ گِریت۔۔۔۔۔۔من گِریوگ ءَ پہ لج نہ کن آں۔۔۔۔۔بلے نہ زان آں چی ءَ دل بَجّ اِت ۔ منی چمّاں اُوں شُونز بستگ ۔ من کہ مرچی گِریوگ ءِ ھُلّ کُت اِے ارس اُوں گیشین اِت اَنت ۔ بلے دل اَت کہ پہ نہ گِریوگ ءَ اُوشتاتگ اَت ۔ من کہ کسان اِت آں ، من اولی بر ءَ مرگ دیستگ اَت ۔ مرگ ۔ بلے آدینک ءِ دیمے مرگ۔۔۔۔۔۔من وتی دُتُّک ءَ سُور ءَ برگ ءَ اِت آں۔ من مروا ءِ کمپان ءِ گُلامچوٹ ءَ سر بیت آں ۔۔۔۔ واہ ءُ زارے مچّ اِت ۔ من وتی دُتُّک دور دات پہ تَگ مروا ءَ شُت آں ، مروا ایوک ءَ گِریوگ ءَ اَت ءُ دُتُّک ءُ آدینک کپتگ اِت اَنت ۔۔۔ گْوات ءَ مروا ءِ گِریوگ انچو باوستی کُتگ اَت مردُم گُمان کُت نہ کنت کہ یک مردمے ایوک ءَ چو گِریت ۔ مروا شکوندیم کپتگ اَت ۔۔۔۔ نوں آئی توار اُوں لبژگ ءَ اَت ۔ آئی چم انگت دُتُّک ءَ سکّ اِت اَنت ءُ بژبژ ورگ ءَ اَت ۔دُتُّک ءِ دوچی ئیں گُد آئی ارساں تر کُتگ اِت اَنت ۔۔۔
مہ گریو مہ گریو۔۔
تو منی دُتُّک ءَ زیر سُور ءَ بِہ رَو ۔۔۔
گُڑا تو۔۔۔۔۔۔۔۔؟
من۔۔۔۔۔۔۔! من تئی دُتُّک ءَ پہ کَل کنگ ءَ جاھے چار آں۔۔۔۔۔۔۔بلے تو کس ءَ ھال مہ دئے کہ تئی دُتُّک مُرتگ۔۔۔۔۔۔۔
نوں من چتور سُور ءَ شُت کن آں۔۔۔۔۔۔۔۔۔من ءَ تئی دُتُّک گون اِنت ۔۔ھرکس زانت منی دُتُّک نہ اِنت ۔ اگاں من ءَ یکّے جُست بہ کنت من چے بِہ گْوش آں ۔۔ کہ من ءَ اَمبر ءَ وتی دُتُّک داتگ ۔۔۔ اُو! تو منی دُتُّک ءَ چون کَل کُت کن ئے ۔
تو پہ اِیشی ءِ اَرداچ ءَ چے کُت کن ئے۔۔۔۔۔۔۔دنیگا تو نہ زان ئے کہ دُتُّکانی مِرگ ءِ دود چے اَنت۔ نے تو مُرتگ ئے نے تئی دُتُّک۔۔۔۔۔۔۔
گُڑا اَمُل ءِ دُتُّک ءِ سُور ءَ نہ رَو ئے۔۔۔۔۔بِلّے اُمل گوں تو زھر بیت۔
اَمبر! منی دُتُّک مُرتگ من چوں سُور ءَ بِہ رو آں ۔
مروا گِلوتگ ءَ اَت ۔۔۔
بلے من انگت وتی گپ جت۔۔۔۔۔۔
تو باریں وتی مَرگ ءَ منی دُتُّک ءِ سور ءَ اَتک ئے ۔ آ روچ ءَ اَمُل ءِ دُتُّک اُوں مُرتگ اَت ۔۔شُما وت من ءَ گْوشت کہ وتی دُتُّک ءِ سور ءَ اَلم بہ کنت ۔ ما کا اِیں۔۔۔۔۔
اَمبر آ تئی دُتُّک ءِ اولی سور اَت ۔ منی باریں چینچومی مرگ ۔
بلے نوں منی دُتُّک ءِ مرگ ءَ من ءَ ارس اُوں نیست کہ دُتُّک ءَ سواب بِہ کن آں۔
تو سور ءَ بِہ رَو من وت تئی دُتُّک ءَ سواب کن آں ۔
اِنّا ۔۔۔۔
من ترا سواب کنگ ءَ نیل آں ۔ اگاں تو وت بِہ مر ئے ۔پہ تئی سواب ءَ کَے وتی ارساں دنت۔
من ءَ سواب کنوکے بیت۔
اِنّا
تئی وتی ارس ترا شرتر سواب کن اَنت۔ تئی جان ءَ نامھرمانی ارس مہ کپات اَنت۔۔۔مروا گلوتگ ءُ وتی دُتُّک ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اَت ۔ من مُساں مُس مروا ءِ پُشت ءَ اُوشتاتگ اَت آں ءُ وتی گْوست شموشتگ اَت ۔
امُل ءِ دُتُّک ءِ مَرگ
مروا ءِ مَرگ ۔۔۔من ءَ ھِچّ یات نہ اَت۔وتی دُتُّک یات اَت کہ سھتے ءَ پیش دور داتگ اَت ۔من پدتر اِت آں وتی دُتُّک ءِ نیمگ ءَ ، دُتُّک گُلامچوٹ ءَ کپتگ اَت۔۔۔۔۔۔بلے مور اَت۔
من مور چنڈّ اِت آں ءُ دُتُّک وتی دستانی دل ءَ کُت ۔ دُتُّک ھمے دستان اَت کہ لکیر گونگیں نشانے نزانت اَنت چے اَنت۔ اِیشاں گوں زِندمان ءَ چے سیالی ھست۔ یا نا۔۔۔۔۔
من پد ءَ مروا ءِ کِرّ ءَ اتک آں ۔ داں مروا آدینک ءِ دیم ءَ کپتگ۔مورانی رمے منی ھٹّانی شونگ ءَ چہ رھادگ اَت ۔
من وتی دُتُّک اُوں آدینک ءِ دیم ءَ ایر کُت ءُ چہ کمپان ءَ در اَتک آں ۔۔۔
من ءَ مروا ءِ ھمے گپ مجگان اَت۔۔۔۔۔۔۔۔تئی جان ءَ نامھرمانی ارس مہ کپات اَنت۔ منی در آیگ ءَ گوں ھور ءَ ایر دات۔من
وتی جان ءَ چہ نامھرمانی ارسانی ساٹگ ءَ پہ تگ بانے ءَ پُتِرت آں ۔منی پُتِرگ ءَ گوں بان ءِ دپ بند بوت۔
تْرمپ زمین ءُ دیوالاں لپاشان اِت اَنت ۔ بلے زمین ءَ تْرمپانی لپاشگ دوست بوت ۔ من زانت ھور منی رنداں گار کنت۔ من شموشکار بوت آں اَچ وتی رَنداں کہ ڈنّ پشگیجگی نہ اِت اَنت ۔من نہ لوٹ اِت ۔ اَچ من درکپتگیں شے نامھرمانی دست ءُ دپّی بِہ بَہ اَنت ۔ بان ءِ تہ ءَ من ھیال کُت ۔۔ کہ زمین نامھرم اُوں سواب کنت ، زمین ءَ اُوں نامھرم سواب کُت اَنت ۔
زمین باریں چُنت بر ءَ مِر اِیت ۔۔ من بِہ مر آں پد ءِ زند ءَ چے بَہ آں۔۔۔۔۔ ھاھاھاھا۔ من وتی ھیالانی سر ءَ وت کند اِت ۔۔۔۔
دیراں پد من وت وت ءَ گْوشت ۔۔۔ من مَرگ ءَ پد تْرانگے وَ بَہ آں ۔ دِگہ ھچ مہ بَہ آں ۔من لوٹ اِت کمے ڈَنّ ءَ بِہ چار آں باریں زمین ءِ جْون چون اِنت ۔ بلے بان ءِ تہ ءَ چے ھچ گندگ نہ بوت۔ من جُھد کُت پہ ڈنّ ءَ رَوَگ ءَ بلے بان ءِ دروازگ اُوں منی چمّاں نہ کپت ۔مُدتّے ءَ پد من کتابے دیست۔کتاب ءِ دپ پچ اَت ۔من کتاب ءِ تہ ءَ پُتِرت آں ۔کتاب ءِ تہ ءِ پُتِرگ ءُ لھتیں تاکانی سپر کنگ ءَ پد من ءَ بدبوے سما بوت اِے بدبو ءَ من ءَ سک نگیگ کُت ۔من ھمے گُمان کُت بِہ گند ئے من نامھرمے آں ۔۔ اِے تاکانی سات ءَ پد منی سر ماں لھتیں ھورک تاکاں کپت ۔ اِے ھورکیں تاکانی ھمے جوانی اَت کہ اِد ءَ ھِچ گونگیں موسم نیست اَت۔ من انگت ھمے تاکانی شَم ءَ آں ۔ نہ زان آں من ءَ چُنت وھد اِنت کہ اِے تاکانی شم ءَ آں۔بلے پہ تاھیر اِے بے موسمیں تاکانی شم ءَ نشتگ آں ۔ بلے مرچی وتی زھیراں زُرتگ کہ دل گْوش اِیت نوں چد ءَ بِہ جُنز آں۔ من سر چِست کُت ۔تاک ءِ لمب ءَ آدینکے ایر اَت منی وتی چمّانی جُپتی ءَ مورانی کتارے دیست۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
دوست
نبشتہ کار : ابرار سمین
دی بلوچستان پوسٹ
زندگی ءِ ھر وڑیں کِشکاں من تھنا سپر کتگ نا اُمیتی، تماہ چمداری گوں اے وڑیں گالاں کدی دوستی نہ کتگ، اے کشکاں ھزاریں مردماں گوں من ھمراھی ءِ کَول کتگ بلے ھمراہ نہ بوتگ اَنت، پمیشکا دیم ءَ سپر ءَ من ءَ تھنا روگ لوٹ ایت کہ کس چہ من ءَ گلگ دار مہ بیت من دیم ءَ کس ءَ گوں وت زُرت نہ کن آں، منی منزل سک دور اِنت چی ءَ کہ چہ گْوستگیں جنجالاں گیش دردناکیں جنجال دیم ءَ ھست، گوں من کس ھمراہ بوت نہ کنت پمیشکا من تھنا روگ لوٹ آں.
تھنائی یک وپاداریں دوستے تو بِہ لوٹ ئے کہ تھنائی ءَ چہ وت ءَ دور ءُ گستا بِہ کن ئے بلے تھنائی کدی ترا تھنا نہ دروہ ایت آ ھر گم ءُ سکی سوری ءَ تئی ھمراہ بیت، ھر وڑیں جنجالاں گوں تو ھوار سینگ ءَ مِک کنت اوشت ایت۔ چیزے مردم من ءَ گْوش ایت کہ تو وت ءَ زانتکارے کن ئے بلے من زانتکارے نیاں بلکیں من یک ناسرپدیں مردمے آں۔
چیزے مردم منی تھنائی، دُوری، ھاموشی ءَ چہ وش اِنت آ وتی دل ءِ بڑاسک گوں من کش ات نہ کن اَنت چی کہ جِن، جِن ءَ دیم ءَ نہ گْوش ایت.
چیزے مردم منی دوری، ھاموشی ءُ تھنائی ءَ سک دل پدرد اِنت کہ ترا چو ایوک ءُ گستا بوگی نہ اِنت،بلے من وتی درد واریں سنگت ءُ دوستاں گْوشگ لوٹ آں کہ چہ شُمئے دل ءِ درد ءَ گیش من ءَ ایدگہ مردمانی دل ءِ وشی دوست بیت، اگاں چہ منی سبب ءَ کَسے وش بِہ بیت اے پہ من یک بلاھیں مھربانی ءِ ھُداوند ءِ، من ءَ ھُداوند ءَ ھمے کچ ءُ کساس داتگ کہ چہ منی دوری ءُ ایوکی، سبب ءَ کَسے وش بیت، من وتی دوست ءُ دژمناں گْوشگ لوٹ آں کہ من ءَ کَسے دوست دار ایت آئی منتوار، اگاں کَسے منی سر ءَ زار گِپت ھم آئی منتوار،
من ءَ اگاں کَسے گوں بدیں چَمّے چار ایت چہ آئی بد نگاھی ءَ من ءَ ھچ کچ ء سوچن ءِ تُک ءَ پروا نیست آ اگاں من ءَ پہ بدیں نگاھیں چار ایت گڑا آ اوں دل ءَ بِہ جزم ایت کہ من اوں پہ آ مردم ءَ نپل نہ وان آں بلے من ھُداوند ءِ ھزاراں وار شگر ءَ گِراں کہ آئی ءَ انچیں یک وڑے کُت کہ منی دوست داروک ءُ بدیں مردم پدر بوت اَنت.
من کَے آں اے دنیا ءَ چہ من شَریں مردمان ءَ بد گْوشتگ؟
من ءَ وَ ھچ ملامتی نیست چی ءَ کہ من یک مردگ پرستیں شھرے ءَ نشتگ آں ءُ اے شھر ءَ مردگ پرست گْوشگ ھم اے (مردگ پرست) گال ءِ کم شرپی اِنت چی ءَ کہ اے شھر ءِ تَہ ءَ مُردگ اوں بادام چم نہ اِنت،پمیشکا چہ اے شھر ءِ مردماں گِلگ کنگ تئی وتی نابودی اِنت من چہ وتی ھمروچی، سنگت، ھمراہ ءُ دوستاں وتی بابت ءَ انچیں ھبر اِشکتگ کہ آیانی نبشتہ کنگ، آیاں دل ءَ دارگ ءَ ھچ نَپ نیست بلے من آیانی ھزار وار منت ءَ گِراں کہ اگاں آیاں من ءَ پہ بدیں نگاھاں مہ چار اتیں من وت ءَ ھچ آیانی دیم ءَ شَر کنگ ءِ جُھد ءَ نہ کُتگ اَت.
اے چندے گال کہ من کاگدے ءِ سینگ ءَ ایر کنگ ءَ آں اے گالاں کاگد ءَ پتایگ ءِ مول ءُ مراد اے نہ اِنت کہ من چہ آیاں گِلگ کنگ ءَ آں نا بلکیں اے گالانی مول ءُ مراد اِش اِنت کہ شُما وتی کار ءَ انچو دیم ءَ ھمے داب ءَ بِہ دار اِت چی ءَ کہ من ءَ انگت باز دور روگی اِنت من ءَ چہ ھمسپر ءَ گیش شُمئے کَھریں نگاھے ءِ لوٹ اِنت۔ یک برے پد ءَ من وتی دوستداریں سنگتاں گْوشگ لوٹ آں کہ چہ شُمئے پریشانی ءَ گیش من ءَ آیانی وشی گیش دوست بیت.
گاں کَسے چہ منی سبب ءَ وش بیت من وش آں اے دنیا ءِ تَہ ءَ کم چُشیں مردم ھست کہ دومی مردم ءِ وشی ءَ لوٹ اَنت بلے اے شھر ءَ کہ من نِشتگ آں اِد ءَ ھچ چُشیں مردم ھچ نیست کہ دومی ءَ وشی ءَ بِہ گند ایت وش بیت بلکیں اد ءَ ھرکس دومی ءِ پد ءَ اِنت کہ کدیں منی وار راست بیت من گوں ایشی ءَ گْورے نرم بِہ کن آں بلے من ءَ چُشیں شھر، چُشیں مردم دوست بیت چی ءَ کہ من، نا اُمیتی، چمداری، تماہ، اے گال نامی چیز کدی گوں وت ھمراہ نہ کتگ۔ من ءَ آیانی بد نگاھی دوست بیت آیانی بد نگاھی منی آتر ءَ پدیانک اَنت_
“منی بدوا سلامت بات اَنت”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
هچ پشت نہ کپتگ ….
نبشتہ کار: مهراب ازیز
دی بلوچستان پوسٹ
مرچی مُدتے ءَ پد من وتی ڈیھ ءَ وتی گُلیں زمین ءَ روگ اتاں وتی بُنکی هنکین ءَ وتی میتگ ءَ روَگ اتاں.
وتی ڈیھ ءِ درَچک ءُ دار وتی کوه ءُ گیابان وتی کھول ءُ مردم وتی بیل ءُ همبلانی چارگ ءَ روگ ءَ اِت آں.
کس گشت نہ کنت کہ من مروچی چنچو گلاں کُل ءِ مردمانی ءَ چہ گَل ءَ منی پاد مرچی زمین ءَ نہ انت.
ما چہ بالی پَٹ ءَ در کپتیں ءُ بالی گُراب ءَ سوار بوتیں،کمو بیچاڑی ءَ گوں کُچلیں بچکندے منی لُنٹانی سر ءَ ات.
سرجمیں سپر گوں جیڑگاں گوست اے دو ساهت ءِ سَپر چون آسر بوت هچ سئهیگ نہ بوتاں.
ما چہ بالی پَٹ ءَ درکپتیں دیم پہ وتی میتگ ءَ رهادگ بوتیں،گُش ئے ابیتکی ءَ مانشانتگ کِشک ءُ دگاں…….. کوه ءُ گیاباناں گُش ئے تاموری ءَ مانشانتگ ، همک رنگ بے نور انت میتگ ، دمک ، کِشک دَر دُرس بے چاڑ انت
دُرس بے وس انت گُش ئے درس بے تاهیر انت.
نزاناں چی ءَ…… همک ندارگ درامد پہ من یا …… من درامد …؟
بلے من زاناں اے منی میتگ انت منی هنکین انت منی جند ءِ گلزمین انت هچ تاهیر نیست ات زِرد ءَ جیڑگانی آس جمبور ات دل ءَ …..
دل ءَ گشت دمانے برو وتی بیل ءُ همبلاں بچار ….. من وتی سنگتانی چارگ ءَ دیم پہ بازار ءَ شُتاں بازار ءَ سر بوگ ءَ پد من اجب ابکہ بوتاں…….
بازار ءَ کسان کسانیں ورنا ، نودربر دُرس سِلگتیں نِشہ ءِ آماچ ءُ ارجان ات اَنت.
نِشہ ءَ مئے باندات ءِ امیت مئے نودربر ءُ ورنا مئے سرجمیں چاگرد اچ ما زِتگ ات.
کسان کسانیں ورنا ءُ بچک هُشک هُشک ات اَنت، هما بس گُڈی ساه اِش پشت کپتگ ات.
چرس ، تریاک ، شیشہ ، کریش نزاناں دگہ چونیں چونیں نشہ کہ من نام اوں نہ اشکتگ آں چد ءُ پیسر انچو بھا بوگ ءَ ات کہ نیوگ ءُ پروٹ چو بھا نہ بیت . کسان کسانیں ورنایانی دست ٹال ات پلانی داه کلدار…… بدے پلانی پنچ کلدار بدے …..
کسے ءَ وتی مات ءِ پُچ گون ات انت ءُ کَسے ءَ وتی لوگ ءِ ایران ءُ رزان پہ نهادیگ ءَ…..
اے سِلگتیں نشہ ءَ مئے میتگ وتی ارجان جتگ ات.
اے ندارگانی گندگ ءَ گوں منی پادانی چیر ءَ چے زمین کِنز ات گش ئے.
کسان کسانیں چُک پہ چُنڈے نان ءَ لوگ پہ لوگ انت بزگ انت در پہ در انت اے نشھیاں نہ وتی لوگ ءِ گم پر نا جَن ءُ چُکانی هوش ھست،نا وتی مات ءُ پتانی نہ کوم ءُ راج ءِ سُد ھست.
بس وتی نشہ ءِ هاجت ءِ شوهاز ءَ بزگ انت.
اے ندارگانی گندگ ءَ گوں دل ءَ بازیں جست چِست بوت…..کجا انت هما کہ هروهد ءَ کوم دوستی ءِ جار ءَ جن انت…؟کجا انت هما کہ وتا کومی رهشون ءُ رهبر گوش انت….؟کجا انت هما کہ گیچین کاری ءُ ووٹانی وهد ءَ لوگ پہ لوگ انت پہ ووٹ ءِ پنڈگ ءَ ….؟؟
بلے پسو دیووک نیست ات……
پہ من هچ پشت نہ کپتگ ات ءُ من گوں وتی جُستانی ملوریں نگاه ءَ واتر کُت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
بابا جنرل اسلم بلوچ ءِ یاداں
نبشتہ کار شھزاد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
تھـاریں شَـپ ءَ مـاہ ھکانی دوست بـیت
مـن ءَ را جنرل ءِ یـاد گاری دوست بـیت
بابا جان بے تو مئے ھَنکِین انچوش ابیتک اِنت،گُش ئے من ھچ زندگ نہ آں، تئی ھَنکِین ءِ توک ءَ منی دل ءَ کے تسلہ دنت، من کسے ءَ را نہ گند آں ، من ھر کجام لوگ ءَ سر چیر دے آں بس تئی اکس منی دیم ءَ کیت ،من تئی اکس ءَ گنداں بس جیڑ آں، جیڑ آں تانکے واب کپ آں ۔ تو زان ئے من ترا پرچا بابا جان گُشاں بلکیں منی جند ءں پِت چو تئی وڑ ءَ نہ بوتگ، پرچاکہ تئی سوچ بوتگ کہ من انچوک ءَ آھتک آں، بابا جان تو سک باز گیرکا پیداک ئے.
گُش ئے یک برے من مرتگاں بلے پد ءَ من وتی چّم پچ کُتگ آں، منی دیم ءَ تئی ھما کرد ودی بوت گڑا من جیڑ اِت شھزاد تو بابا جنرل اسلم ءِ کرد ءَ بزُور دیم ءَ برو تانکے تئی بلوچ کَوم بزانت کہ بابا جنرل اسلم انگت زندگ اِنت، پرچا کہ انسان ءِ روہ چہ دُگنیا ءَ روت بلے آئی ءِ کرد مدام زندگ بیت۔ آئی ءِ سوچ ءُ پَکِر مدام بلوچ کومے ءُ جھد کاریں سنگتانی توک ءَ زندگ بیت۔ مرچی من ھم زان آں کہ کس کسی وڑ ءَ کُت نہ کنت بلے یکے کوشش بہ کنت وتی ھم پرز ءَ ادا بکنت کُلیں بلوچ کوم ءِ پرز انت کہ وتی جھد ءَ بہ کنت بلوچ کوم ءَ کدی وتی گلامی نہ منّ اِتگ ءُ انگت ھم نہ منّ اِیت.
مروچی ما وتی چّمان پچ بکن ایں کہ بابا استاد اسلم جان وتی زھگ پہ بلوچ کوم ءِ آجوئی واستا ندر کُتگ، ریھان جان ءِ وتی رزا بوتگ، مروچی ما کُلیں بلوچ کوم ءِ سوچ چو ریھان جان ءُ آدگہ سنگتانی وڑ ءَ بوتیں گڑا مئے بلوچ کوم ءِ منزل سک باز نزیک بوتگ اَت۔ مرچی ما بابا استاد اسلم بلوچ ءِ کرد ءَ بچار ایں، کجام کرد بوتگ گڑا ما آئی ءِ وڑ ءَ نہ بہ ایں بلے کمو دیم ءَ روان بکن ایں ،دیم ءَ جنزان بہ بہ ایں، اگاں ماتے بیت گڈا لُمہ یاسمین ءِ وڑ ءَ بہ بیت کہ وتی زھگ ءَ وت دست پشت ءَ جنت کہ منی زھگ بُرو پہ دژمن ءِ واستا بلایے بہ بُو منی چُک.
ریھان جان بلوچ ءِ زھگے بوتگ چہ اسلم جان ءِ نام ءَ زانگ بیت کہ بابا جنرل استاد اسلم بلوچ ءَ وتی زھگ ریھان جان پہ گلزمین ءَ ندر کُتگ ، ریھان جان گوں وتی کسانیں بالاد ءَ وتی سالونکی روچ شموشتگ گوں دژمن ءَ جنگ داتگ، مروچی مئے توک ءَ چوشیں زھگ سک سک باز کم انت کہ وتی سالونکی روچاں گوں دژمن ءَ جنگ بِہ کنت ءُ وتی جان ءَ ندر بہ کنت.
بابا استاد اسلم بلوچ ءِ کرد کُلیں بلوچ کَوم ءِ دیم ءَ زاھر انت کہ کسے بابا جان ءِ کرد ءَ بزات ءُ بوان ایت ،سرپد بہ بیت کہ استاد اسلم جان ءِ کرد چے بوتگ مروچی مئے کلیں بلوچ کوم ءِ دیم ءَ چو کتاب ءَ زاھر انت، بس وانگ لوٹ اِیت.
منی دل گُش ایت باز نبشتہ بہ کن بلے منی کر ءَ چُوشیں گال نیست کہ من نبشتہ بہ کن آں پرچا کہ بابا جان ءِ کرد انچیں کردے بوتگ کہ کلیں بلوچ کوم ءِ دل ءِ توک ءَ ھست ۔ کل راج ھم سرپد اِنت کہ بابا اسلم جان ءِ کرد پہ بلوچ راج ءَ چے بوتگ ، ما کل چو بابا اسلم جان ءِ وڑ ءَ وتی سوچ بہ کن ایں، پرچاکہ ھرچ انسانے بہ بیت گڑا آ چہ وتی کرد ءَ زانگ بیت، نامہ ءَ ناں بیت، ؟؟
ھردیں ردئ اِے بوتگ پھلئ لوٹ اں چے وتئی برات ءُ گھاراں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
ساجد کَلم وارسے
نبشتکار: شلی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
زی دل ءَ گُشت کہ یوٹیوب ءَ بِہ چار ، چاراں چاران ءَ منی سر ریڈیو بلوچستان ءَ کپت کہ آئی ءِ کارمستر ھنیپ شریپ اِنت ، ریڈیو بلوچستان ءِ یوٹیوب تاک ءِ تہ ءَ من ءَ ساجد ھسین ءِ یک نبشتانکے دیم ءَ اتک کہ آئی ءَ سَمی بلوچ وانگ ءَ اَت ، نبشتانک ءِ کسّہ وَ دِراج ءُ مزن اَت بلے منی زھن ءَ ھمے ھبر اَتک کہ ساجد وَ یک ندکارے ءُ اِھوالکارے ، ندکار پرچی ءَ بیگواہ اِنت ؟ یا بیگواہ کنگ بَنت؟
ساجد ءِ اے نبشتانک ءِ سرھال اَت ” درانڈیھی پہ سرے ءُ شگان پہ سرے” ءُ دومی من ھما انت اے جیڑگ ءَ آں کہ ساجد پرچی ءَ درانڈیھ بوت؟ وتی ملک وتی میتگ وتی ھنکین وتی مردم ءُ بلوچستان ءِ زید ءُ موسماں چہ پرچی ءَ چو دور شُت ، مسکت ءُ دبئی ءَ سَر جنان ءَ پرچا وتی سَر ئِے سویڈن ءَ کشّ اِت ءُ وتءَ بیگواہ ئِے کنائینت۔؟
ھمے جیڑگانی تہ ءَ اِتاں کہ بلوچستان چو تامرے ءَ بوت منی چمانی تہ ءَ اکس پیشداران ات۔ انسانی ھکانی لگتمالی، آوار جَنی، لوگانی سُوچگ، مردمانی در پہ دری ءُ اشاں ابید نشہ ، نشہ ءِ بیپاری، دُرستیں اکس چو کسھانی پیم ءَ منی چمانی دیم ءَ آیان اِت انت ،اے ھیال ءِ تہ ءَ من ءَ ھمے ھیال اتک کہ اگاں کسے پہ اے جاورانی سر ءَ نبشتہ کنگ ءَ بہ نند ایت تاں آ چے نبشتہ کنت ؟
انچوش کہ میکسیم گورکی ءِ “مات” ، فینن ءِ “افتادگانِ خاک” ، گارشیا ءِ “تنہائی کے سو سال” ، ایما گولڈمان ءِ “سُرخرو” ءُ دگہ ، زاھر انت کہ انچیں کسہ ءُ داستان نویس ایت کہ اے دُراہ انچیں جاورانی برورد انت۔
بلے بژن مئے گورا باریں چی ءَ ندکار وتی نَدانی کدر ءَ نہ زان اَنت ، پرچی ءَ پہ نویسگ ءَ چکّ ءُ پَد بنت ، پرچی ءَ اے جاوراں وتی کسّھانی تہ ءَ نہ کماینت؟ ھمے جیڑگانی تہ ءَ ناگتی گُش ئے من ءَ ترندیں شھماتے ءَ لگّ اِت ، من وتی دیم تَرّینت تاں جون اَنت کَپتگ اَنت ، تیر سُپتگیں جون اَنت ، ژانگول انت پجارگ اِش ھم گران اِنت، الیاس نزر،کمبر چاکر، سدیک ائیدو، نسیر کمالان، اھمد داد، رزاک گُل، ھاجی رزاک، جاوید نسیر، ھمید شاھین، سبا دشتیاری ءُ دگہ باز انت کہ جنَگ بوتگ اَنت ، بیگواہ کَنگ بوتگ اَنت ءُ کُشتگ ءُ ویرانگاں چَگل داتگ اَنت۔
من پد ءَ جیڑ اِت کہ ایشانی میار چے بوتگ کہ چو بے دردی ءَ کُشگ بوتگ انت ؟ اِیشاں ھمے جاور کہ بلوچستان ءَ اَنت ھمے جاورانی اکس بندی کُتگ ،ھمے کپتگیں جون ءُ ستکگیں گس وتی کسھانی تہ ءَ آؤرتگ اَنت ءُ روتاک ءُ ماھتاکاں شِنگ کتگ اَنت، ایِشاں ھمے پیمیں ژانگولیں جونانی سر ءَ کسہ آؤرتگ کہ راستیں کسّہ بوتگ اَنت، زاھر انت راستیں کسّہ کار ئے ، راستیں جاوراں پدّر کن ئے گُڑا مِرگ وَ لوٹ اِیت ءُ چوناھا باز بَر ءَ راستی ءِ پدّر کنگ ءِ ھاتر ءَ مِرگ الّمی اِنت، چوشکہ سُکرات ءَ زھر ءِ پیالگ ءَ وارت، منسور ھلاج ءِ پاھو ءَ چُک ایت ءُ گورءَ کنت، چوشکہ بھگت سنگھ وتی مرگ ءَ چہ پیش مَرگ ءَ توار جَنت۔ بلے لھتیں گنوک ءُ شیدا انت کہ آیاں گوں ند ءَ مھر اِنت ، کتاباں گوں مھر اِنت آ گیش سرپد بوگ لوٹ انت، گیش زانگ لوٹ انت ، بلے پَد نہ کِنز اَنت بسّ نویس اَنت ءُ نویس اَنت کسّہ کار اَنت ءُ راستی ءَ دیم ءَ کار اَنت ، دنیا ءُ جھان ءَ پیشدار اَنت کہ ما کلم وارس اِیں ما زمین زادگ ایں۔۔۔۔۔۔
ساجد ءَ ھم انچو جیڑ اِتگ ات ءُ سَر گِپتگ اَت ، ھر ھما جاہ ءَ کہ من ءَ پاد بر اَنت ، وتی چاریں کتاب، لیپ ٹاپ ءُ لھتے کلم ءُ کلنڈیں موبائل ئِے زُرتگ ءُ سَر گِپتگ ات، ھمے کشک ءَ روان روان ءَ تاں یورپ ءَ سر بوت بلے نہ زانتگ ات ئِے کہ مارا چو کُردانی وڑ ءَ دنیا ءَ دوست نیست، ھما ساجد انت کہ چہ دو مارچ ءَ گار ءُ بیگواہ اِنت تنیگت کسّے نہ زانت کہ کجا اِنت؟ بلے اینچو ھرکس زانت کہ ساجد وتی نبشتگیں کسّھانی واستا بیگواہ کَنگ بوتگ ، چی ءَ کہ ساجد کلم وارسے، زمین زادگے اشی ءَ دگہ کَے بُرت کنت۔؟
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
