کتاب/وانگی: دی ریچڈ آف دی ارتھ
نبشتہ کار : فرانز فینن
رجانک: جمال بلوچ
پیش گال
چارمی بھر
دی بلوچستان پوسٹ
بلے فینن ھمد ءَ وت ءَ دار اِیت، آئی مردماں دیم ءَ روگ ئے راہ پیش داشتگ ، آ نوں جنگولانی جاھگیریں ءُ پہ یکمشتی ءَ توار پرجنت اَنچو گشت کن ئے کہ سرجمیں اپریکہ ءِ یکمشتی ءِ جار ءَ جنت کہ بھر ءُ بانگی ءُ نسل پرستی ءِ ھلاپ بیت ءُ آ وتی منزل ءَ سر بیت ۔
اگاں فینن ءَ زیردستی ءِ ھلاس کنگ ءِ سرجمیں تھریک ءِ سر ءَ یک یک ءَ گپ بہ جتیں گڑا آئی مئے باروا ھم گپ کُتگ اَت بلے آئی مراد اے نہ اِنت ۔ وھدے ما آئی کتاب ءَ بند بہ کنیں گڑا نبشتہ کار ءِ ھلاپ ءَ باوست مئے دل ءَ ایر بیت پرچا کہ ما یاگی اِیں ، مھلوک مارا ءُ ایشی ءِ پسو ءَ وتی تاگت ءَ چہ دئیگ لوٹیں. نی ما ھمے جنگ ءُ شدت ءَ گونیں گوں ۔
جنگ ءُ شدت وتی کدرت ءَ چہ مارا مٹ کنت. ھمے رنگ ءَ کہ ایشی ءِ نیم جاھمنند مٹینتگ اِت اَنت . مارا چہ درستاں جُتا وتی رنگ ءَ جیڑگ لوٹ اِیت اگاں ما کمے ھم بہ جیڑ اِیں. مروچگیں یورپ کہ پرانس بلجیم ءُ انگلینڈ نیمگ ءَ چہ داتگیں تیلانک ءَ ھیران اِنت وتی زھن ءَ کمے ھم اد ءَ اود ءَ مٹینگ ءَ زیردست کنوکانی زوراکیانی ھمراہ داری بیت. اے کتاب ءَ اے انٹروڈکشن ھچ زلورت نہ اِنت پرچا کہ اے مئے واستا نبشتہ کنگ نہ بوتگ من انگت یکے نبشتہ کُتگ دانکہ من اے دلیلاں یک نتیجھے ءَ داں سر کُرت بہ کناں . پرچا کہ ما یورپین ءَ ھم زیردست کنوکیاں ھلاس بیگائیں. مئے تہ ءِ زیردست کنوک چہ بن ھنڈالاں گوجگ بوگ ءَ اِنت. اگاں سگ اِت کنیں گڑا کمے وتی تہ ءَ بہ چاریں کہ ما کجام ھال ءَ روگ ءَ اِیں ءُ سر بوگ ءَ اِیں . کلاں چہ پیش مارا وتی انسان دوستی ءِ پٹ پول کنگی اِنت کہ ما ھر وھد ءَ آئی ءَ زاھر کنیں. گڑا ما گند اِیں کہ آ جاندر اِنت ءُ بڈول اِنت. آ ھچے نہ اِنت تھنا یک دروگیں نزریہ ئے. لُٹ پُل ءِ یک سرجمیں جوازے اشی ءِ شیرکنیں گال اشی ءِ اھساسیت ءِ اسر تھنا زلم زوراکیانی ھاتر ءَ اِنت. اے ھم کندگی ھبرے کہ امن ءُ امان ءِ سر ءَ باور کنوک اے مردم گُش اَنت کہ ما ناں زالمیں ناں مزلومیں شریِں اگاں شما زالم نہ اِت ءُ شمئے وؤٹ داتگیں مردم ھکومت ءَ اتکگ اَنت ءُ شمئے چک شتگ ءُ پوج ءَ برتی بوتگ اَنت ءُ چکچینی ءَ ھوار اَنت ءُ ترا تشے ھم شک نیست کہ آ کاتل اَنت ءُ تو گش ئے کہ تو سرپد ھم نہ ئے دانکہ تو لیلک ءِ سرگ ءَ گوں ترا یک دو روچ ءَ جیل مہ بیت ءُ تو وتی دستاں چہ اے آس ءَ کُشگ لوٹ ئے بلے آ در نیاینت آ ھمود ءَ اَنت دانکہ اے جنگ ھلاس بہ بیت.
اے چہ منی نیمگ ءَ سرپد بوگ ئے جھد ءَ بہ کن اَنت، اگاں اَنی ھمے بیگاہ ءَ جنگ ءُ شدت بندات بہ بیت ءُ اگاں زلم زوراکی ءُ لُٹ پُل ءِ جھان ءَ مہ بیتین اَنت گڑا بہ گند ئے نرمی ءِ رنگ ءَ بئیت جنگ ءُ شدت ءِ مسلہ ھل بہ بنت. بلے اگاں اے سرجمیں لشکر اے زلم زوراکی ءُ تئی نرم ءُ پُرایمنیں نزریہ ءَ چہ ھزاراں سال ھوار روان اِنت گڑا بزان کہ تئی نزریہ تھنا زالمانی کُمک ءَ کنگ اِنت.
شما شری ءَ زان اِت کہ ما لُٹ ءُ پُل کنوک اِیں، شما اے ھم زان اِت کہ ما باندات ءَ اپریکہ ءِ سھر ءُ آسنانی سر ءَ دست ایر کُت پد ءَ آئی پٹرول وتی ملک ءَ آورت. ءُ آئی ءَ چہ پد ما آ چہ وت ءَ سدانی سال پُشت ءَ داشتگ اَنت. ایشانی برورد ھم شر در اتک اَنچو کہ مئے میتگ، مئے اِبادت جاہ ءُ ازیمیں کاروباری شھراں چہ زاھر اِنت .
وھدے کہ مارا کپگ ءِ تُرس اِت ئِے گڑا زیردست کنوکیں مارکیٹاں ھالات نرم ترینتاں یا مٹینتاں مال مڈیاں چہ سر ریچیں یورپ ءَ وتی سیری ءِ تاگت ءَ چہ آبادکار انسان منارینتاں. بلے مئے انسانیت ءِ لوٹ ایش اِنت کہ ما زیردست کنگ ءِ جرم ءَ ھوت بہ باں. پرچا کہ ما بے برمش ءُ توار ءَ زیردست کنوکاں چہ پائدگ چست کتگ.
اے بلاھیں ” براعظم ” کول ءِ فینن ءِ نوں وت پرستی ءِ تہ ءَ کپگ ءُ مرگ اِنت.
کاکتو چہ پارس ءَ بیزار اِنت ( جان کاکتو یا پرنچ شائر ءُ ناؤلسٹ بوتگ) ” ھما شائر کہ وتی گپاں سیر نہ بیت ” آیا یورپ چہ ایشی ءَ گھتر اِنت؟ ءُ ھما مزنیں تاگت اِنت یورپئین اتھاد، نارت آمریکہ؟ بہ گوش، آجوئی، یک برابری، تپاکی، مھر، وتن دوستی، اشی ابید دگہ تئی کرا چے ھست؟ اے درساں مارا سلیں سیاہ، سویلین یھودی ءُ سلیں اربئینانی ھلاپ ءَ تکریر داشت نہ کُت.
پچیں زھن ءِ واھند، لبرل یا نرم دلیں مردم اے واستا زھرشانی کنگ ءَ اَنت کہ چدو گیش آ دو تل دو پوستی سگ اِت نہ کن اَنت .
بلے یا آ رد پھمی ءِ شکار اِت اَنت یا وَ سکیں بے ایمان اِت اَنت. پرچا کہ مارا نسلی ایمان دوستی ءَ ابید دگہ ھچ چیز دوستر نہ اَت ما یورپئین وَ تھنا گلام ءُ وھشی مردم جوڑ کنگ ءَ گوں انسان اتیں. وھدے کہ ھرجاہ ءِ جاھمنندانی آبادی گیش مئے دگابازیانی راز پاشک اَنت . سرجمیں مھلوک ءِ نیمگ ءَ مارا انسانی پوست ءِ تہ ءَ یک اَنچیں راھے رست کہ ما وتی ھر امل راستی مٹینت بہ کناں. زِر ءِ دست ءَ انسانی کچ ءَ چہ جھل یک نسل ءِ نشتگ اَت کہ مئے کم ءَ ابید بہ گندئے ھزار سال ءَ پد مئے کچ ءَ برس اَنت. بلے ما آیانی دانشور مان نیارتاں مروچی اے نسل ءَ وتی اسل رنگ زاھر کُتگ ھمے وھد ءَ مئے مکسوس مُچی ءَ وتی نزوری زاھر کُتگ اَنت ءَ ما نوں اکلیت ءِ تہ ءَ اِیں ءُ اشی ھم گنتریں ھبر ایش اِنت کہ ایندگے انسان جوڑ بوگ ءَ اَنت ءُ اے چہ ما مارگ ءَ اَنت کہ ما انسان دژمن اِیں. نوں جاھمنندانی دانشور یک مُچی ءِ دروشم ءَ وتی اسلی رنگ ءَ پیش دارگ ءَ اَنت. مئے ارزشت نوں ھلاس بوگ اِنت. اگاں نزیک ءَ بچار ئے گڑا شما ھچ کس ءَ نہ گند اِت کہ ھون ءِ نشان پر مہ بیت. اگاں شما اے مسال ءَ شوھازگ ءَ اِت گڑا اے لبزانی تہ ءَ پٹ اِت. ” پرانس چنچو بُرز اِنت؟ ءُ مئے برزتری؟ گڑا سیٹپ ءِ باریا چے گوش اِت ؟ ءُ اے بیمناکیں جنگانی ھشتیں سال کہ دہ لک ءَ گیش الجیرئین کُشگ ءُ ازیت کنگ بوتگ اَنت؟”
اد ءَ یک گپے سرپد بوگی اِنت کہ مارا گوں کس ءَ گلگ بوت نہ کنت کہ ما وتی مول ءُ مراد سرجم نہ کُتگاں، پرچا کہ مارا دگہ ھچ مول ءُ مراد نیست ـ اد ءَ وَ بُرز تر بوگ ئے جند مشکوک اِنت. اے تچکیں لبزانی بس یک مانا ئے کہ کانودی چارٹر دیگ بہ بیت بلے زر ءِ اے دست ءَ نوکیں انسان ءُ آجوئیں انساناں ناں کسے ءَ تاگتے ھست ناکہ ھکے کہ کسے ءَ چیزے دات بہ کن اَنت. ایشاں چہ ھر یکے ءَ ھر چیز ءِ سر ءَ ھک ھست. وھدے کہ اے انسان سرجمی ءَ رد اَنت آ وتی سرجمیں جھان ءَ ھور نہ کن اَنت . بلکیں آ اے گُش اِیت کہ آ وتی زرورت ءِ ھم ھیالانی یک مھدودیں مچی ءَ گوں سیادی کن اَنت.
ق
من ھمود ءَ اوشتاں نی شمارا یک نتیجھے ءَ سر بوگ ءَ ھچ وھد نہ لگ اِیت شما بس وتی گھتری ءُ ھوبیاں دائم پہ دیمی ءَ بچار اِت. آ زاھر اَنت ناں؟
ءُ نوں بہ جیڑ اِیت کہ اے چہ ھما جھلی مردمانی گھتری ءَ چہ چون رک اِت کن اَنت وھدے اشانی ھستی ھمیشانی سوب اِنت.
چیزے سال ءَ پیش یک برجوازیں زیردست کنوکیں جاھگیری ویسٹ پھازگ ءَ تھنا اے گُشت کہ ” ما پرشتگ نہ اِیں ، بلے کم چہ کم وتی ردی ءِ منّگ ءَ تیار اِیں ” چُشیں منّگ پیش ءَ ما وتی ” برآعظم ” ءَ یونانی دود ءُ ربیدگ چارٹر انسانی ھکانی نام ءَ رکینت. بلے نوں ما زان اِیں کہ ایشانی کیمت چی اِنت. نوں مئے لانچ ءِ بُکگ ءَ تھنا مسیھیانی اھساس جُرم ئے. شما ایشی ءِ اندازگ ءَ اے وڑ جت کن اِت کہ بزاں یورپ جھاز نوں ٹنگ ٹنگ اَنت. ابکھی ھبر ایش اِنت کہ بوتگ چے ؟
بیا کہ اے وڑ بوتگ پیسر ءَ ما تاریک لک اِتگ نوں مئے تاریک لکگ بوگ ءَ اِنت. تاگت ءَ وتی دیم ترینتگ زیردستی ءِ وھد نوں گوستگ نوں مئے کراھیہ ءِ سر ءَ زرتگیں لشکر تھنا اے جنگ ءَ دیرتر ءَ داشت کنت ءُ اشانی آجوئی ءَ کمے مھتل داشت کنت.
اے گوستگیں ماتیں وتن ءِ تہ ءَ گڈسر ءَ جھد کنگی اِنت نوں ایشانی وتی زور اَنچیں جنگے ءِ سرا جنگی اِنت کہ بندات بوگ ءَ پیش ایشاں ھار داتگ. ءُ اے جنگ ءِ گُڈسر ءَ زیردست کنوکانی سرجمیں زلم ءُ زوراکی پدر بنت کہ پیش ءَ بوگئیڈ ءِ شرتریں کارپد گوشگ بوتگ انت. (تامس روبرٹ بوگئیڈ پرانس ءُ الجیریا ئے گورنر جنرل بوتگ) نوں ھمے زلم ءُ زوراکی دہ بر گیش بوتگ اَنت بلے انگت بس نہ اِنت راجی لشکر لھتیں یونٹ الجیریا ءَ دیم دیگ بنت ءُ ھپت سال ءَ داں بے رزلٹ ءَ ھمود ءَ بنت.
جنگ ءُ شدت نوں آیانی دست ءَ کپتگ ،آ وھد ءَ کہ ما تاگت ٹھینتاں ما شدت ءَ الکاپی ءَ کارمرز کُرت بلے ایشی ءَ مئے تہ ءَ ھچ وڈیں رد ءُ بدل نیارت بلکیں دگہ پروش دات اَنت ءُ مئے واستا مئے انسان دوستی وتی جاہ ءَ. ماتیں وتن ءِ مھلوک ءَ وتی پائدگ ءِ ھاتر ءَ وتی کتکاری دگہ نامے دات اَنت. یک مشتی ءُ مھر نامینتگ.
مروچی جنگ ءُ شدت وتی چاریں آتراپاں مانگیشی گندگ ءَ پد مئے سپاھیانی سوب ءَ مئے نیمگ ءَ واتر پیداک اِنت ءُ مئے کابز بوگ ءَ اِنت. اے کسہ نوں بنداتیں جاھمنند وت ءَ جوڑ کنگ ءَ اِنت ءُ ما یورپئین آزاد ھیال وتی تہ ءَ پُرشگا اِیں. شدت ءُ ترس چاریں نیمگاں تالان اِنت. یورپئین روچ رھمانی سیاھاں جن اَنت. نوں ھون واریں مردم کجام نیمگ ءَ اِنت؟ کشت ءُ کوش کجا اِنت ؟ ھچ چیز پش نہ کپتگ نوں کہ ڈھل: گاڈیانی سر ءَ لگوک اِنت ءُ لوڈ ءِ پرانسیسی ءُ الجیریا توار ءَ کشگ ءَ اَنت ءُ یورپئین مسلماناں زدیاتی بُن دینت. پانون مارا ترانگاں گیج اِیت کہ باز وھد نہ بیت نفسیاتی زانتکار چہ جاھمنندانی مجرماں تبلیگ ءَ سک پریشان اِت اَنت ـ ایشاں گُشت کہ ” اے یک ءُ دومی ءَ کُش اَنت، اے وڑ ءَشر نہ اِنت ایشانی ردوم باید اِنت دارگ بہ بیت” سنٹرل اپریکہ انڈیج کونڈاں لھتین ءَ گُشت کہ ” اپریکن وتی دماگ ءَ سک کم کارمرز کن اَنت ” مروچی اے آلمانی ھاتر ءَ شرتر اَنت کہ پٹ ءُ لوٹاں یورپ ءَ داں بدار اَنت ھاسکر پرانسیسیانی میان ءَ پرچا کہ چیزے مدت ءَ پد ما ھم مارگی نابودی ءِ آماچ بئیں وھدے کہ مئے چیزے وتن دوست وتی جند ءِ براتانی کُشگ ءَ گلائیش اَنت اگاں آ وتی براتاں لوگ ءَ نہ گند اَنت گڑا آیانی لوگ یا کاروباری جاھاں تباہ کن اَنت. اے بندات اِنت، خانہ جنگی ءِ اے پشگوئی تاکریچ ءُ گرماگ ءَ داں بوتگ. مئے دماگ تنی وھدی برابر اِنت. اے وڑ ءَ نہ اِنت؟ چوش کہ ما جاھمننداں ڈل اِت ءُ کُشت نہ کن اِیں پمیشکا جنگ ءُ شدت وتی راہ ءَ پیداک اِنت مئے سرجمیں رپکانی جھلانکی ءَ پُترگ ءُ پہ وت راھے گِچینگ ءَ اِنت؟ الجیریانیانی یک مشتی پرانسیسیانی تہ ءَ “منافقت” ودی کنگ ءَ اِنت. گوستگیں ماتیں وتن ءِ میتگاں سرجمیں ٹک وتی جنگی ناچ ءَ کنگ ءَ اِت اَنت. اپریکہ ءَ چہ تُرس در اتکگ ءُ مئے دلاں پُترت ءَ لھتیں جزباتیں مردم جاھمنندانی دست ءِ وارتگیں لٹانی پشلی ءَ مئے ھونانی پُشت ءَ چیردیگ لوٹ اَنت ایشاں ابید دگہ مردم ھم ھست کہ برابری کتکاریاں ھوار اَنت بلے اِنچو زاھر نہ اَنت ءُ آ آزاد ھیال امن پسند. پرچا کہ اے جیڑگی اِنت ایشانی تہ ءَ چُنت در اتکگ ءُ روڈانی سر ءَ گشتگ کہ ” نوں بس اِنت” وھدے کہ ستمبر ءِ ماہ ءَ بیزیرت ءَ کشت ءُ کوش عام بیت ! ترس ایشانی تہ ءَ شنگ بوان اَت ءُ زھرگ جوش ورگ ءَ اَت. راستیں دروشم ءَ اگاں بچار ئے ایشانی ھم ساہ در اتکگ اَت. آ وتی زھرگ ءَ کوھنیں کسھانی تہ ءَ چیر دینت. ھساب ءُ کتاب ءِ روچ ء رکگ ءِ واستا ءُ پیسلھانی نہ بوگ ءِ سوب ءَ ایشاں چوں گش ئے مئے سر ءَ جادو کُتگ کہ مارا دائمی تھاری ءَ بدار اَنت. اَنچو کہ لھتیں جنگ ءُ شدت ءَ منگ ءَ اَت ءُ ھمے رنگ ءَ لھتیں رد گشگ ءَ اَت بلے نوں جنگ آزمان ءَ سر اَت. یک روچے متز ءِ سر ءَ گواران ءُ دومی روچ ءَ بارڈئیوکس ءِ جنگ نوں چاریں کُنڈاں بوگ ءَ اَت. اَنچو کہ ” ھنٹ دی سلیپر” لیب ءِ تہ ءَ بیت.
نوں مئے باریگ اِنت کہ ما گام پہ گام جاھمنندانی کچ ءَ برسیں. بلے سرجمی ءَ جاھمنندانی کچ ءَ رسگ ءِ واستا یک برے گوستگیں زیردستیں راج مئے سر ءَ کوزہ بہ کنت ءُ ما شُد ءَ مِرگ ءَ بہ بیں . بلے اے وڑ ءَ بوت نہ کنت. پرچا کہ ما ساری ءَ وَ رسوا ءُ بدنام بیتگ اِیں زیردست کنوک قابض بوگ ءَ اَنت. پیداک اَنت مئے سر ءَ سوار بوگ ءَ اَنتپ ھما پیریں ءُ.مگروریں ھاکم.
شما وھدے پانون ءِ آکری چپٹر ءَ وان اِت گڑا اے گپ ءَ دلجم بئے کہ چہ گوستگیں آباد کار بوگ ءَ شرتریں کہ مردم زلیل ءُ بزگیں جاھمنند ءِ بہ بیت. یک پولیس اپسرے ءِ واستا اے جوانیں گپ ءِ نہ اِنت کہ روچے دہ ساھت ءَ مردم ءَ ازیت بہ کنت. اے ھساب ءَ وَ آئی رگ ترک اَنت تانکہ آ وتی جند ءِ مفاداتانی ھاتر ءَ ازیت کنگ بہ بیت ءُ پہ وت ءَ گیشیں کار بہ کنت.
اگاں اے المی اِنت کہ کانود وتی مھلوک ءُ لشکر ءِ اخلاقیات ءَ بہ پھریز اِیت گڑا اے شریں گپے نہ بیت کہ مھلوک ءُ لشکر کانود ءَ ھراب بہ کن اَنت . ءُ ناکہ اے شریں گپے بیت کہ یک جمھوری ملکے وتی لکھانی کچ ءَ زھگاں پوج ءِ اپسرانی پشت پناھی ءَ یلا بہ دنت.
منی نازاکیں ھم وتناں اے شریں گپے نہ اِنت شما اے کتکاریاں شریں وڑے ءَ سرپد اِت ھمے کہ مئے نام ءِ سر ءَ کنگ بوتگ اَنت، ءُ اے کتکاریانی سر ءَ ھاموشی ھم شریں گپے نہ اِنت ھتاکہ وتی جند ءَ گوں ھاموشی شریں گپے نہ اِنت. تُرس ءَ کہ ما وتی واستا ھراب جیڑگ ءَ اِیں ما اے باور کنگ ءِ جھد ءَ اِیں کہ باندات ءَ شما سرپد نہ بوتگ اِت کہ چے بوگ ءَ اِنت پد ءَ شما جیڑیتگ کہ اے وڑ اسلا بوت کنت؟ نوں شما زان اِت کہ ھو ھمے وڑ بوگ ءَ اِنت ءُ انگت شما ھاموش بہ بئے؟ ھشت سال ءَ داں ھاموش اَت ئے، چونیں بژنی گپے ! ءُ نوں ھاموشی ءَ ھم پائدگ نیست مروچی وَ ازت کنکائی آزمان ءَ شتگ ءُ رستگ دراھیں ملک سرپدیں ءُ ھمیشی ءِ رژنائی ءَ چُشیں بچکندے نیست کہ درگین ءِ مہ بیت . یک چشیں دیمے نیست کہ وتی ترس ءُ زھرگ ءَ چیر مہ دنت. ءُ یک چشیں امل ءِ گندگ ءَ نہ اِیت کہ اے نپرت ءُ پندلاں پدر مہ کنت مروچی ھمے بس اِنت کہ اگاں دو پرانسیسی وت ماں وت ڈیک بوارت ءُ گڑا ایشانی میان ءَ یک مردگیں انسان ءِ بیت. مردگیں انسان من گُشت؟ پیسر ءَ پرانس یک ملکے ءِ نام بوتگ ما بائدین اے گپ ءَ ” احتیاط “بہ کنیں کہ 1961 ءَ اے یک زھنی نادراھی ءِ نام ءَ زانگ مہ بیت. آیا ما چہ اے نادراھی ءَ رکّ اِت کنیں؟ ھو پرچا کہ جنگ ءُ شدت چو اکلیز ءِ زھم ءِ وڑ ءَ ٹپاں دراہ کنت. مروچی مئے دست ءُ پاد بستگ اَنت ما زلیلیں ءُ ترس ءِ آماچ اِیں . مروچی ما چدوگیشتر کپت نہ کنیں بلے زیردست کنوکیں سیتانی واستا انگت بس نہ اِنت. آ الجیریا جنگ ءَ داشت نہ کن اَنت دانکہ پرانسیسیانی زیردستی ءَ ھلاس مہ کن اَنت. ما ھر روچ جنگے میدان ءَ یلا دئیں ءُ شما یکین بہ کن اِت کہ ما چہ ایشی ءَ پشت پردات نہ کنیں. اے مارا پُشت دیم بزاں دؤئیں نیماں چہ جن اَنت.
ھمے داب ءَ جادوگرانی جادوگری ءِ روچ ھلاس بنت، شمارا جنگ کنگ کپ اِیت اگاں ناں شما چو جنگی کیزیانی وڑ ءَ تباہ بئے اے پول ءِ آکری آسر ھمیش انت شما اے جنگ ءَ رد سرپد بئے بلے پد ءَ ھم الجیرئین جنگولانی ترپداری ءَ نہ کن اِت. مہ ترس اِت شما آبادکار ءُ زر زیریں لشکریانی سر ءَ باور کُرت کن اِت . آ شمارا مجبور کن اَنت کہ شما ھم توک ءَ دور بہ کن اِت. ایشی ءَ پد ءَ بہ گند ئے وھدے شمے بڈ دیوال ءِ نیمگ ءَ گڑا شما آکر کار اے نوکیں جنگ ءُ شدت ءَ ھلاس کرت بہ کن اِت کہ چہ پیسریگیں کتکاریاں وھد پہ وھد پاد کیت. بلے اَنچو گُش اَنت کہ اے نوکیں کِسّھے انسان ءِ تاریک. من ءَ اے گپ ءِ سر ءَ باور اِنت کہ ھما وھد پیداک اِنت کہ وھدے ما ھمایانی کش ءَ اوشتیں کہ تاریک جوڑ کنوک اَنت …..یا راج دپتر ءِ نبیسوک اَنت …
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت
