نبشتانک: اے جَنگے
نبشتہ کار: اے بی ریکانی
دی بلوچستان پوسٹ
اے جَنگے، اے جنگ ءِ تہ ءَ هَزاراں سر روت هَزاراں کیت داں آجُوئی مارا وتی ساه یا سر چارگی نہ اَنت پرچہ کہ ساه ءُ سَر دائم جھان ءَ هست نہ بنت روچے الّم رو اَنت-
گُڑا اگاں تئی ساه ءُ سر رو اَنت تو شَری ءَ زان ئے! وتی ساه ءُ سر ءَ اَنچیں جاهے ندر کن کہ تئی روگ ءَ رند تئی گُلامیں کوم ءَ یک پائدگے بہ بیت۔
هَو باز مردم همے جِیڑ اِیت من وشیں زِندے گوازین آں، کوه ءُ گارانی کپگ ءَ پائده هِچ نیست
اِد ءَ زانگ دنت کہ تئی ایمان پکّا نہ اِنت۔
مُشکل نہ اِنت همراھداری بہ کن هِلاپ مہ بہ اِت سنگتانی، رازاں بہ دار اِت، کسانیں کُمک بکن اِت، اے هم جُھد ءِ یک بهرےاے جَنگے اے جنگ ءِ تہ ءَهزاراں سَر شُتگ، کسان سالیں ورناه یا پیر ءُ جَوان دْرست همے راه ءَ دیوانگ اَنت پہ وتن دیوانگ اَنت وتی زُلمانیں کوم ءِ دیوانگ اَنت –
مَزنبند ، پروم ، کلّگ کور ، شادی کور ، هوشاپ ، باتیل یا دگہ باز جاه ءَ سنگتانی هُون رِتکگ اَنت،
سرجمیں گوادر ءَ شھید همّل جان ءُ آئی ءِ همراھانی هُونانی وشبو پیداک اَنت۔
اے جنگےاے جنگ ءِ تہ ءَ پِیر ءُ ورناه مات ءُ گهار دْرست یک برابر اَنت پِیر مَردیں هیربکش مری ءُ نواب اکبر هان ءِ وڑیں بازیں سر پہ اے راه ءَ ندر بنت ءُ بیتگ اَنت هـم-
نوں آشوب جُمب اِتگ، سَنگتانی همک لوگ ءَ یکیں توار اِنت همُک پیژگاه هُون ءِ بُوہ ءَ کنت تْرشتیں تلار هُون ءِ تُنیگ اَنت، درچک ءُ دار رسیگ اَنت-
اے جنگے اے جنگ ءِ تہ ءَ باریں چینچو گهار جنوزام بیتگ چینچو مات پُرسیگ اِنت، چنچو سنگتاں جام ء شَھادت نوش کُتگ ، چینچو پوجی مُردار بوتگ
اے جَـنگے۔ اے آشوب ءِ بهر اَنت الّـم بنت بلے مارا یا سنگتاں اے چارگی نہ اَنت مارا جُهد دیم ءَ بَرگی اِنت۔
لھتے مردم همے جِیڑ اِیت من سنگتانی همراه بہ باں منی لوگ ماندارگ بیت منی مردم تنگ کنگ بنت اگاں تو یک مهکمیں سنگتے بیگ لوٹ ئے ترا هر وڑیں کربانی دیگ لوٹ اِیت اے جهد ءِ بهر اَنت هر سنگت گوں ما بیتگ اَنت بیگ ءَ اَنت هم مارا اے چارگی نہ اِنت، مارا جُهد منزل ءَ سر کنگی اِنت، مارا وتی باندات درگیجگی اِنت۔
بلوچ ءُ بلوچستان زندگ بات۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔