کاگدے پہ مھروانیں راشد جان ءَ – زامران بلوچ

الم بوانیت

کاگدے پہ مھروانیں راشد جان ءَ

نبشتہ کار: زامران بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

پہ تئی ھاتر ءَ اے سوچنیں پیگور چی انت؟
من میاری آں، میاری آں، میاری باتاں

تئی شوھازگ ءِ دیان ایں، ما میاری ایں، میاری بات ایں

راشد جان!تئی دْراھی ءِ تلبگار تئی سنگت مرچی اے دانکاں پہ ترا شکسایگ اِنت۔

الّمی ءَ تو دُژمن ءِ ازاب جاھانی تہ ءَ ھوں بلوچستان ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ بہ ئے،بے وس ءُ لاچار ءُ ایردستیں بلوچانی ھاترا دِلگیر بہ ئے ءُ گوں گُلزمین ءَ مھر ءِ سزا ءَ زندانی ئے۔

منی سنگت ۔۔۔۔ ھما انت کہ تو ماں دژمن ءِ ازاب جاھانی تہ ءَ ازاب سَگّگ ءَ ئے،تئی مکھیں مات چو اے دگہ بندیانی ماتانی وڑ ءَ پہ تئی شوھاز ءَ برے ماں شال ءِ برپ پوشیں شپاں رسانک کارگسانی (پریس کلب) دپ ءَ آہ ءُ زاری ءَ اِنت ءُ برے ماں کَلانچی ءِ تبد سوچیں گرمی ءَ رسانک کارگسانی دیم ءَ زھرشانی ءَ گندگ ءَ کیت۔

وھدیکہ تو ماں درانڈیھ ءَ بیگواہ کنگ بوت ئے تاں دژمن ءَ ترا وڑ وڑیں بھتام جتگ اَت۔

مئے لھتے انسانی ھکانی گل ءُ راجی گل تُرسگ ءَ ات اَنت کہ تئی ھاتر ءَ توار چِست بہ کن ایں یا ناں؟

لھتے مردماں اربانی دژمنی زُرت نہ کُرتگ اَت،لھتے ءَ اود ءَ روَگی اَت ءُ لھتے ءِ کار ءُ بار ھمودا ات اَنت،بلے تئی سنگتاں تئی اکس زُرتگ اَت ءُ تئی مکھیں مات ءِ ھمراھی ءَ وتی توار چست کُرتگ اَت ءُ پد ءَ ھمے وڑ ءَ مئے انسانی ھکانی گل ءُ پارٹی اَھتگ ات انت ءُ مات ءِ توار جوڑ بوتگ ات انت۔

من ءَ سِتک انت کہ اے گپّانی اِش کنگ ءَ گوں دلپروش نہ بئے، پرچا کہ تئی ھمّت ءَ ھر وھد ءَ مارا سکین داتگ ءُ رھدربری کُرتگ۔

راشد جان! ھما وھد ءَ کہ تو زندانی بوت ئے تاں بلوچستان ءِ جاور ھال ءُ سیاسی سُر ءُ پُر تئی دیم ءَ اَت اَنت ءُ مرچی ھوں ھمیش انت، بلے وتی زندان ءِ سنگت چئیرمین ذاکر جان ءَ بگوش، ھما بلوچستان کہ تئی ھیالان اَت، ھماکہ گل کہ آئی ءِ دئیناں تو دژمن ءِ ازاب جاھانی تہ ءَ زندانی ات۔ آ وتی ردیں توجیل ءُ دژمن ءِ زوراکیانی سوب ءَ باز نزور اِنت ءُ بلوچستان ءَ سیاست پد نبودیں ھیالے جوڑ بوتگ۔

تئی بازیں سنگت ءُ ھمراھے شھید بوتگ ءُ باز زندانی اِنت، بازیں درانڈیھ انت ءُ لھتے بھا بوتگ ءُ لھتے گلزمین ءِ پانک ءَ کوھاں جنگ ءَ اَنت۔
ھَو راشد جان؛ چئیرمین زاھد ءَ سلاماں سرکن ءُ بس ھمے بگوش ئے کہ بلوچستان ترا گیر آرگ ءَ اِنت ءُ تئی داب ءَ اد ءَ نوں کس نہ گُشیت کہ گوں پاکستان ءُ ھور، ایران ھوں مئے گلزمین ءَ در بہ کپیت، پرچا کہ بلوچ جھد کست ءُ کُنّت ءِ دئیناں شُتگ۔

کُلّیں سنگتاں سلام بہ دے کہ مئے مات شُمئے ودار ءَ نشتگ اَنت،زوت بیایات اِت کہ بید ء شُما بلوچستان ویرندانی اِنت۔

ھو راشد جان، تئی شوھازگ ءِ پانک ءَ ما میاری ایں ءُ اے شوھاز برجم مان اِیت

تئی سنگت زامران بلوچ


دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نوکتریں