زبان دوستی ءِ سیاست – دومی بھر – حکیم واڈیلہ

الم بوانیت

زبان دوستی ءِ سیاست

دومی بھر

حکیم واڈیلہ

اولی بھر

دو ھزار یازدہ ءَ وھدے من یوکےءَ سربوت آں گُڑا بلوچیءِ یک جتائیں دروشمے دیست بزاں مری بلوچی، خارانی بلوچی، رو کپتی بلوچستانءِ سراوانءِ بلوچی ، چوناھا بلوچی ءِ یک مزنیں کسھےِ ملکءَ ھم گوں من بیتگ اَت وھدےِ مئے لوگءَ اتکگیں کماشیں مھمانءَ گوشت من پسِلءَ روگءَ آں ءُ شُت کمپان ءَ نشت من سک جیڑ اِت کہ ناکو کمپانءَ چون پسِل ءِ وڑ ءَ کارمرد کنت رند ءَ جُست کُت گڑا زانت کہ پسِل ءِ بزانت تُربت ءَ کمپان گُشگ بیت۔ دو ھزار شانزدہ ءَ وھدے من سنگتانی پجیگءَ بی آر پی ءَ ھوار بوت آں۔ گڑا سنگتانی گوشگءِ پد ءَ جنیوا ءَ شت آں وھدے جنیواءَ سر بوت آں گوں سنگتاں ھال اھوال بوت تہ جیڑاِت اد ءَ بلوچی ءِ جیڑہ چہ مارا ءُ مئے دمگءَ چَٹ جتا اِنت۔ آیانی گالوار، نبشتہ کنگءِ وڑ لبزانی توار چَٹ جِتا اَنت۔

پدءَ مئے دمگءِ شاعرانی ھم آ دمگءَ چُشیں پجارےِ نیست، پرچا کہ وھدے یک سنگتی ءَ کہ مزن نامیں شاعرے ءِ نماسگ اِنت وتی پجار کنائینت۔ تہ گندگ ءَ سنگتاں سنگتءِ پیروک پجا نیارت ءُ من پدا گُشت واجکار یک نام داریں شاعرے بیتگ ۔گوشگ ءِ مقصد ایش اِنت وھدیں ما گُش اِیں مارا یک ھنچیں زبانے لوٹ اِیت کہ پہ درستاں ارزان بہ بیت ءُ درستیں مردم وتی سیاسی کلوھاں سر کُت بہ کن اَنت۔ ایشیءِ تہءَ ھچ شک نیست کہ سیاسی زبان ءُ ادبی زبان یک بیت نہ کنت ۔ پرچا کہ ادبی مردم ءِ کار زبانءِ جندءِ نز آرگ اِنت وھدے سیاسی مردم زبانءَ پہ وتی توارءِ سرکنگ ءَ کار مرد کنت۔

مئے گور ءَ سیاسی زبان ءِ کارمرد کنگ یک مزنیں جیڑھے پرچاکہ من اگاں وتی گالوار ءَ کار مرد بہ کن آں تہ مری ءُ بگٹی گالوار ءَ ھبر کنوک ءُ ھمے رد ءَ ھبر کنوکیں دگہ ٹک ھم سرپد نہ بنت۔ پد ءَ براھوئی ءُ ایندگہ زبان گنتر وتارا پد ءَ لیک اَنت ۔

من چہ واجھیں زبان زانت، سیاست ءُ زبان ءِ سرپد بیوکیں لچہ کار ءُ نبشتہ کاراں دزبندی کن آں کہ یک ھنچیں نبشتہ رھبندے بہ شوہاز انت۔ کہ مردم شوہازگ ءُ پولگ ءِ دگری ءُ سرپد اگاں پوہ بوگ ءِ سرا پریشان مہ بنت۔ وتی زبان الم کارمرد کنگی اِنت بلئے زبان کارمرد کنگءَ پیش جیڑگی چیز ایش اِنت کہ ما تھنا یک ھاسیں سوچ داروکیں مردمانی ھاترءَ زبان ءَ کارمرد کن اِیں اگاں گوں سرجمیں راجءَ ھال کنگءِ ھاتر ءَ کنگی اِنت۔

بازیں درور ھست اَنت کہ مئے جندءِ زبان ءِ گال بدل بنت، بزان من لوٹ اِتگ روکپتی بلوچستان ءِ کماشےِ گُش اِیت من پائستگ، ما گوش اِیں چہ آپ ءِ کر ءَ روگ ءَ اِیں، مری گُش اَنت آپ ءِ کندیءَ لانگو بیگءَ اِیں، اگاں بگٹی سنگتانی جُنزگءَ اِیں، یا ما گُش اِیں اسپیت، آ نیمگءَ گُش اَنت بگی، ما گُش اِیں جنین، آ گُش اَنت مِنڈ، ما گُش اِیں ھبر آ گش اَنت ٹوک ، مئے ھند ءُ دمگءَ گُشتگ بیت اگاں بیتگ اگاں بیتیں ، آ گْوش اَنت بیسو، بیسگ، بیگی اِنت، لھتیں بزاں کڑدے، اے لھتیں ھنچیں گال اَنت من گوش داشتگ اَنت سرپد بیگءِ کوشست کُتگ اَنت۔ بلئے وھدے نبشتہ کن ئے چون اے جیڑھاں گشین ئے اے بارو ءَ الم مئے ندکار ءُ زانتکاراں جیڑگ لوٹ اِیت ۔

دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔

نوکتریں