دوھزار ءُ چار اَت – سلیم بکتیار

نبشتانک: دوھزار ءُ چار اَت

(اَئید)

نبشتہ کار: سلیم بکتیار

دی بلوچستان پوسٹ

2004 ءِ سال اَت کہ آریپیں پِت چہ دُبی ءَ اتکگ اَت، من گوں ھمے ودار ءَ اِتاں ءُ سک بے تاھیر سک گَل ءَ بال اِتاں کہ کدیں ائید کَیت من اَبا ءِ آورتگیں “مِھراں” چادر ءَ کوپگ ءَ بِہ کن آں گڈیال ءَ ما دست ءَ ءُ میتگ ءِ مردماں گوں ھَک پھلی بِہ کن آں۔

اے اَئید ءَ ما دْرست یکجاہ ءُ ھور اِتیں، ءُ ھَلک ءِ سنگت ءُ ھمسراں گوں ھور اَئید ءِ وشیانی روچ ءَ گوازینگ ءَ اِتیں آ اَئید ءِ وشیاں چِی پَشکپتگیں اَکس اِنت گوں کُبلیں یاتاں گوں ھیالانی دامن ءَ گرنچ بستگ۔

وھد گْوزان اَت ما مزن بُوَان اِتیں وھدے ھمراھی ءَ شَپ تَھار ءُ بیمناک بُوَان اَت، ائیدانی وشّی کَم تّران اِتاں بلکیں سرجمیں بلوچستان ءِ ائید ھم چو پُرسی پتّر ءِ رنگ ءُ چَھرگ ءَ جنان اِت اَنت-

چیا کہ ھرچ اَئیدے کَیت، یک نوکیں دْرد بکشیں کِسّھے بِندات بیت ھرچ مات ءُ گوھار ءِ کِرا روئے دل ھمے گْوش اِیت وت ءَ ڈڈ بکن نِزور نہ بَے، بلے بازیں وھداں مردم گِند ایت من اُولمبیں اَرسانی دیم ءَ موم ءِ بَہ آں ءُ آپ۔

سَما کن آں جیگ تر اِنت، ھمے ساھتاں وت وت ءَ تسّل ءَ دَیاں کہ اے آجوھی ءِ جنگجاہ اِنت۔

جاھے واجہ ڈاکٹر چے گْوش اِیت، اِے راہ ما ءُ شُما گِچین کُتگ آجوئی ءِ راہ اِنت آجوئی ءُ آشوبی جُنز ءِ تَہ ءَ یا ما ءُ شُما منزل ءِ مراداں گِند اِیں یا شھادت اَلمی اِنت-

گُڑا ما بِہ زانیں اِے راہ کہ ما گِچین کُتگ اِے راہ ءَ ھون تَچ اَنت ءُ داں مِنزل ءِ گُڈی گام ءَ مارا نِزور بوھَگی نہ اِنت وھد ءِ ما ندر بَہ اِیں زِندگ بَہ اِیں۔

اِے یاتانی تَہ ءَ من ءَ ھوار نمیرانیں آریپیں پِت واجہ بختیار بلوچ، استاد گونگیں برات رزا جھانگیر، دلپُل، سوپی اسحاق، دلیپ ءَ ھوار ماسٹر امداد کلمتی ءِ یاتگاریں اَکس ءُ 2004 ءِ سال ءُ اَئید ءِ وشیانی روچ ماں وتی ھَنکین ترتیج کولواہ آواران ءَ بَلے مرچی ھم درد بکشیں ائید ءِ روچ اِنت کہ ھر گِس ھر گِدان ھر چار راہ گوں اَرساں تر اِنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔