ساجو تو ھم – نادیہ بلوچ

ساجو تو ھم

نبشتہ کار : نادیہ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

بے تواری من ءَ چو مارا ڈنگ جَنگ ءَ اِنت اے تھاریں کوٹی سنگتے ءِ بچکندگانی توار اَنت گوشاں جانگلینگ ءَ اِنت اَنچو سما بوگ ءَ اِنت من کرّ باں اے توار پجّاروکے ءِ توار اِنت بلے آئی ءِ جند اِد ءَ نہ اِنت. من امینچو جُھد کنگ ءَ آں کہ تئی گاری ءَ نارملیں گاری یے بہ زوراں بلے دو روچ گوست تئی گاری نارمل بوگ ءَ نہ اِنت تئی گاری ءَ من آ دگہ بلوچانی پیم ءَ پراموش کُت نہ کنگءَ آں. زورانسری بیگواه بوتگیں بلوچ بے کساس اَنت بلے تئی بیگواھی جُتائیں بیگواھی یے من زانتگ اَت تئی زمین شیدائی ترا تھاریں کوٹیاں بارت ءُ من ترا گُشتگ اَت ھم کہ ساجو تئی چو سیاست ءَ بَلد بوگ ءُ لبزانک ءَ سیادی کنگ ترا دروہ اِیت بلے تو ھِچ نہ گُشت ءُ تھنا بچکند اِت-

ترا وتی توسیپ بھ دوست نہ بوت تو مُدام گُشت بازیں توسیپ انسان ءَ نادُراہ کنت آئی ءَ کار کنگ ءَ نیل اِیت من مُدام گُشت تئی جُھد ستا کرز اِیت بلے تو اِت ئے کہ وتی زندگی ءَ چہ مُتمئن نہ اِت ئے ترا اے زندگی‌ پہ زندگی‌ کنگ ءَ دوست نہ بوگ ءَ اَت سجّھیں شپ تو بے وابی چہ کتابانی وانگ ءَ گوازینتگ اَنت ءُ انگت تو جُست گِپت کہ من ءَ گیشیں بلوچی گدارانی نام ءَ بہ گُش من لھتیں کتابانی‌ نام دیم دات ءُ آوانی تھ ءَ من ترا کاپکا ءِ کتاب میٹامارپاسز سجسٹ کُت کہ سر زاھد آسکانی ءِ رجانک کُتگیں کتاب اِنت تو من ءَ گیش سر زاھد ءِ درگت ءَ ھم گُشت ءُ پد ءَ تو ھم منی سر ءَ کاپکا ءِ دگہ آزمانکے دیم دات کہ من ءَ تنیگتی اے آزمانک دوست اِنت the hunger artist.

لھتیں روچاں پد تو میٹامورپوسز ءِ چمشانک ءِ داتگ اَت وتی Facebook ءَ ماں بلوچی ءَ من کمّے بژنیگ ھم بیتاں کہ من میٹامورپوسز بلوچی ءُ انگریزی دوئیں زباناں ونتگ اَت بلے کسانیں چمشانکے ھم نبشتہ نہ کُت تو وتی ھمے کاراں چہ مردُم جیڑگ پرمات اَنت من ترا لھتیں انگریزی کتابانی نام ھم داتگ اَت کہ بہ وان اِش بلے تو ھمے گُشت کہ مئے کِرّ ءَ اِینچو وھد نیست کہ ما دری زبانانی کتاباں بہ وانیں شرتِر ھمش اِنت ما بلوچی بہ وانیں ءُ گیشتر بلوچی‌ بہ پھمیں یار تئی گوں بلوچی ءَ دگہ دابے مھرے اَت کہ مردُماں تئی چمّانی تہ ءَ مار اِت تو ھمے چاگرد ءِ واستہ بے واب اِت ئے ونت، وانینت ءُ نبشتہ کُت تئی پیمیں مردُمے بائد اِنت آوار جَنگ مہ بوتیں بلے یار آواں چہ تئی کِرّ ءَ بیم اَتک تئی ھستانک پہ آواں threat ءِ اَت تئی کلم ءَ زور مان اَت کہ ترا تھاریں کوٹیاں سر اِش کُت. بلے کسانیں وھدے ءَ تو باز کُت ءُ تو اے ھم زانتگ اَت کہ تو آوار جنگ بہ ئے پمیشکا تو مُدام گُشت مئے کر ءَ وھد نیست.

تو من ءَ رجانکاری ءَ گُشتگ اَت من گُشت اے کار کِشت ءُ کشاری ءَ چہ ھم گِرانتر اِنت تو گوشت کہ یک رندے بنا بہ کن رند ءَ آدت بہ ئے بلے گوں من نہ بوت. سنگت اے کار من نیم راہ ءَ یل دات بلے تو اِت ئے کہ ھِچ کار نیم راه ءَ یل نہ دات ھمُک کار تو چو بانوری ءَ سمبھینت ءُ گُڈ سری ءَ سر کُت بلے تئی کتاب نویسگ ءِ واھگ کُجا سر بوت ؟

من سھیگ نہ آں تو وتی کتاب ءِ نویسگ سرجم کُت اگاں اِناں آ دگہ وابانی پیم ءَ اے واب ھم زدگ بوت؟

گُڈ سر ءَ من زاناں تو ھر کُجا ئے الّم واتر کن ئے ترا نیم راه ءَ کارانی یل کنگ دوست نہ بیت تو الّم کا ئے وتی پشت ءَ کپتگیں کاراں سرجم کن ئے ءُ شوکیں دروشُمے ءَ مردُمانی دیم ءَ کار ئے من ءَ سِتک اِنت کہ زالمانی دیم ءَ تو چو سیاجی ءَ مُھکم ءُ دلیر ئے۔

“پُل چہ کُننگاں تالان ءُ جِتا بُوّان اَنت”
“گوشت ءُ ناکُن و ت ءَ سندان ءُ جِتا بُوّان اَنت”

خان صابر

تئی سوگات کُتگیں کتاب ءِ تہ ءِ کشّ اِتگیں دو گال۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-