راجی مُچی ءُ شال ءِ کاروان
نبشتہ کار: راج بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شال وَ چوناھیگا پہ بلوچ ءَ راج دپترے، شال ءِ برپیں بدن ءَ مدام هزاراں مردیں بلوچ پہ اے باگیں وتن ءَ پیداک کُرتگ، شال ءِ ھر راه ءُ رَند، هر کوہ ءُ سنگ اے گواهی ءَ دینت کہ چنچو ورناء ءُ کماشاں وتی ساہ ءُ سَر پہ اے ھاک ءِ وشبواں ندر کُرتگ، چنچو بانوریں سَر پہ مکهیں مات ءَ کرباں کُرتگ، شال ءَ پہ بلوچ ءَ مدام گھگیری کُرتگ۔
جولائی ءِ ماه اِنت شال ءِ موسم گرم ءُ سرد اِنت، لھتے سنگت گوں وانگ ءُ زانگ ءَ گوں ھم گرنچ اِنت، لھتے مات پہ وتی بَچاں چار راھان نِشتَگ انت، لھتے گوں زند ءِ وَشین ساھتاں دست گٹ اِنت۔
وھدیکہ بلوچ یکججتی کمیٹی جار ءَ جنت کہ بیست ءُ هشت جولائی ءَ گوادر ءَ یک راجی مُچی یے بیت انت، اولی رَند بیت پہ بلوچاں یک نوکیں مستاگے بیت انت، کہ بیست ءُ هشت جولائی ءَ درستیں بلوچ یکجاہ بنت، چہ شال ءَ بگر داں کوہ ءِ سلیمان ءَ بگر داں سراوان، جھلاوان، کراچی ءُ کُلّیں مکران روان کنت دیم پہ گوادر ءَ یکجاہ ءُ یک توار بنت پہ وتی ھک ءَ، پہ وتی نیلیں زِرا ءَ، پہ وتی راج ءِ ھما پُسگاں کہ ھما سالانی سال بندی جاہ آں بند انت، پہ ھما شیر بیمیں بَچ ءُ جَنک آں کہ وتی جند ندر کُرتگ، پہ اے سر زمین ءَ۔
وھدیکہ اے ھبر دژمن ءَ سر بوت کک من 77 سال اِنت اِیشانی تھنا ءُ گِستا کنگ ءَ باریں چونیں پندل ساز اتگ، برے برات گوں برات ءَ،گِس ءُ ملکی جیڑہ ءِ سرا میڑینتگ انت، برے زبان ءُ مزھب ءِ نام ءِ سر ءَ بلوچ گِستا کنگ ءَ وتی سرجمیں زَرّ ءُ زور جتگ انت، گڑا اے ھبر اسلام آباد ءُ پنڈی ءَ بگر شال ءَ گوادر ءِ ھما بد بھتیں زمین کہ دژمن ءَ وتی کوٹ ءُ ماڑی جوڑ کُرتگ انت، دُوریں آس مان بیت، دیوان مہ دیوان ءِ چَکہ بیت کہ ھر رنگ ءَ بلوچاں یکجاہ بوھگ ءِ اجازت دیگی نہ انت، گڑا اے نیمگا دژمن گوں وتی زور ءُ زوراکیاں ءُ دومی نیمگ ءَ بلوچ ء ھر زھگ ءُ کماش، پیریں مات ءُ گوھار پہ گَل ءُ شادانی سرجمیناں سرگرگ بندات کُرت، دژمن ءَ روچے یک پندلے ساز اِت ءُ روچے نوکیں گپّے دیم ءَ آؤرت کہ ھچ وڑ ءَ بلوچاں یکجاہ بوگ ءَ نیل آں، بَلے اے پَدی بلوچاں گوں شیریں جگر ءَ دژمن ءَ پسو دات کہ تو مارا سکّ بَھر ءُ بانگ کُرتگ نوں بس اِنت۔
وھدیکہ بیست ءُ هشت جولائی نزدیک بوان بوت گُڑا سرکار ءِ نا پاکیں پوج ءَ بگر داں ایجنسی ءُ نام نھادیں سردار ءُ میر ءُ دلار دُرست نا کہ واب کپ اَنت، نا کہ آرام کُرت کن انت، دُرستانی چم گوں بلوچ راجی مُچی ءَ سکّ اَنت کہ ھر وڑ بیت گوادرءَ روگ ءَ نیلان اش، سرجمیں بلوچستان ءِ وڑ ءَ شال ءَ بلوچ چُکچینی گوں ترندیں وڑے ءَ بندات بوان بوت، مردم بِیھار دیگ بوت انت کہ کَسے شوت یا کہ پیسرا تچ ءُ تاگ آں گوں آوار بوت، آ زلم ءِ آماچ کنگ بیت، بَلے پہ بلوچ ءَ اے نوکیں گپّے نہ اَت، بلوچ ھما روچ ءَ اے زلم ءِ آماچ بوتگ کہ بلوچستان زورگیریں لشکر ءَ پہ زورانکی دستیگ کُرتگ، شال ءِ توک ءَ بازیں بلوچ پیسری وڑ ءَ سرکار ءِ چمچہ ءُ دلارانی دست ءَ زلم ءِ آماچ کنگ بوان بوت، مردمانی گِسانی سر ءَ اُرش کنگ بوت مردم چِست کنگ بوت انت، ٹرانسپورٹ والا بیھار دیگ بوت انت کہ کَسے کوچاں پہ بلوچ راجی مُچی ءِ واستا بَرگ بوت انت آ گڑا زلم ءِ آماچ باں، بَلے شُمیں بدواه ءَ نہ زانت کہ اے ھم بلوچ آں۔
اے درستیں اڑ ءُ جنجالاں چے پد وھدیکہ بیست ءُ ھپت جولائی ءِ سهب ءِ سر ءَ شاھوانی روڑ ءَ کوچ ءُ مردمانی مُچی بندات بوت کَسان ءُ مَزن، پیر ءُ کماش، ھر کَسے پہ وتی وس ءُ واک، کَسے گوں پَرپٹ ءَ کَسے گوں وتی گاڑی ءُ کَسے گوں ما کوچ ءِ ودار ءَ نِشتَگ ات، من ءَ یات اِنت کہ یک کماشے اتکگ اَت جندے پیر مرد ات ءُ وتی عمر ءِ ٹالوکی سائیکل ءِ گوں اِت ئِے گوشتے اگاں شما من ءَ کوچ ءَ گوں نه بَرے گوں من وتی ھمے ٹالوکی ءِ سر ءَ شمئے پد ءَ کایاں ھمدا من ءَ گُمان بوت کہ مرچی ھر بلوچ ءِ دل ءَ ھما درد اَنت کہ آ دژمن ءَ داتگ انت۔ ھمے وڑ ءَ مردم سوار بوان بوت انت، مردم انچو باز ات انت کہ جاہ نہ بوت، لھتے ما کوچانی بُرزا لھتے ما پَرپٹ ءُ گاڑی آں، کاروان کہ 12 بجا روان بوت دیم پہ گوات ءِ در ءَ (گوادر ءَ) سونا ھان چار راه ءَ کہ سر بوت سرکار ءِ پوج ءُ آئی ءِ دلاراں دَگ انچو بند کُرتگ کہ یکے گوں بمب ءُ توپ ءُ سلاہ آں دِگہ ملکے ءَ دور کنگ ءَ اِنت، ھمدا مردمانی رَشّ ءُ کَش ات، گڑا بازیں ودار ءَ پد سنگتانی ھمے سلاہ ءَ مشورہ ءَ پد کہ اے دَگ بند اِنت، بَلے بلوچستان ءِ زمین پہ بلوچ ءَ تنگ نہ اِن دِگہ دَگ ءُ راہ باز اِنت گڑا کاروان جنزاں بوت دیم پہ دشت ءِ راه ءَ وھدیکہ کاروان تیرا میل ءَ سر بیت گڑا سرکار وتی سپاهیگاں گوں دَگ ءَ بند کنگ ءِ کوشست ءَ کنت بَلے اے بری بلوچانی شیر زالیں جَنک گوں مزنیں جگراں ایر کپت انت شاه کوچ ءَ گڑا ھمدا چے پیر زالے پاد آتک ءُ گوں ترندیں توار ءَ گوں گوشتے نوں واتر نه باں یا شهید بنت یا غازی بنت، اے سرکار ءِ کرائی سِپاھی ءُ داشتگیں دلارانی دیم ءَ چو کوه ءَ مِک بوت انت دَگ اِش پچ کُرت سرجمیں کاروان راهی کُرت دیم په دشت ءَ۔
اے ھبر کہ دژمن ءَ سر بوت کہ کاروان در اَتکگ دیم پہ دشت ءُ مستونگ ءَ گڑا سرکار ءَ وتی سرجمیں پورس دشت ءِ پوجی چیک پوسٹ ءِ سر ءَ جَت بَلے کاروان ءَ نوں تو پہ دَگانی بند کنگ ءَ داشت نہ کن ئے، اِد ءَ ھم پوج ءَ وتی سرجمیں زور جَت بَلے بلوچ ءِ شیر زالیں جنک ءُ نرمزاریں بَچاں گوں مکھیں ماتانی همراهی ءَ لَٹ وران بوت انت بَلے پُشت ءَ نہ کنز اِت انت، ھمدا سرکار ءَ یک مزدا گاڑی یے دَگ ءِ سر ءَ داشتگ ات ءُ پوجی یے سیٹ ءَ نِشتَگ ات کہ دَگ پچ نہ بیت، بَلے یک شیر زالیں ماتے ءَ سیٹ پَچ کُرت ءُ وت توک ءَ پُترت ھمے بے مرادیں پوجی ءَ دِکہ دات ءُ گاڑی مردماں پُشت ءَ کُرت دَگ پچ بوت کاروان جنزاں بوت، گڑا ، دشت ءِ زیبائی چوناہ ءَ کم نہ اِنت بَلے مرچی دشت سکّ جلوھناک اَت، استاد میر احمد ءِ سوت پر اَت، استاد زاکر جان کوچ ءَ تاچگ ءَ اَت، سنگت پہ مرادے دشت ءِ کوھانی تہ ءَ جنزان ات اَنت کہ مستونگ ءَ سر بوگی ات اَنے سنگت ءِ چم کوچ ءِ کَشّے آدینک ءَ کپت انت گوشتے کہ بخشو زی مزنیں کَچّے ءَ مئے پُشت ءَ گون اَنت، کمو دیمترا شُت اِنت کہ کاروان اوشتات۔
دیم ءَ سر کَشّ ات کہ پوجی ءِ 3 گاڑی ءَ دیم ءَ دَگ بند کُرتگ ءُ بلوچ ءِ مزن جگریں بَچ ءُ جَنکاں پد ءَ گھگیری کُرت ءُ دژمن مجبور کُرت کہ پُشت ءَ بُرّو دَگ ءَ یل بکنت، بَلے ناپاکیں دژمن ءَ چو ھر وھدی وڑ ءَ اے رَندی گوں لگوری ءَ تیر گواری کُرت ءُ 3 بلوچ ءِ بَچ آوار جَت گوں وت ءَ برت انت۔ کاروان پد ءَ راهی بوت لھتے کوچ مزنیں دَگ ءَ سر بوتان 5 کوچ اَنگت مزنیں دَگ ءَ سر نہ اِت انت کہ استاد زاکر جان ءَ گوشت بخشو زی پوشت ءَ چو گنوک ءَ پیداک انت، گَپّ استاد ءِ دپ ءَ اَت کہ یک گاڑی چو گنوک ءَ دیم ءَ گوست، ءُ باکی پوجی چو سیستگیں بُز ءَ تچان ات اَنت کہ پُشت ءَ تیراں توار کُرت ءُ استاد زاکر جان ءِ کوچ ءِ ٹائیر ترکان بوت اَنت ءُ دیم ءِ 4 دِگہ کوچ ءِ ھم ٹائیر ھم شُوماں تراکینت اَنت، گڑا تیر چو ھور ءِ وڑا گوارگ ءَ ات اَنت کُکار ءُ جاک ءِ تہ ءَ یک توارے گوشاں کپت کہ پوجی ءِ گوشگ ءَ آں کہ “گاڑی پیچھے کرو مگر نا ورنہ گولی تمہارے سر پر چلاؤ گا” وھدیکہ سر چست کُرت چاراں استاد زاکر جان ءِ سر ءَ یک پوجی ءَ توپنگ ءِ نَل داشتگ، بَلے استاد زاکر جان اَت گوں مزنیں جگر ءَ پوجی پسو دات کہ ” گولی چلاؤ جیسا کے باقیوں کے اوپر چلا رہے ہو لیکن گاڑی پیچھے نہیں کروں گا” چمان ءَ کہ دیم ءَ شانک دات تیرانی توک ءَ نرمزاریں بَچ تیر وران ءُ سنگت تیر وارتگیں سنگت آں چست کنان انت بَلے لشکر پُشت نا کنز اِت، دژمن انچو مجبور کُرت کہ آ تیر جناں ءُ پُشت ءَ تچگ ءَ آں بلوچ ءِ شیر بیمیں بَچ گوں ھشکیں دستاں دُمب ءَ کپت انت ءُ دژمن اش تاچینت۔
وھدیکہ چپ کوچ ءَ ایر کپتیں اے ساھت پہ کیامتے ءَ چے کم نہ اَت، اِدے سنگتانی یکجاہ کنگ ءَ چے پد وھدیکہ نادراہ جاہ ءَ شتاں چاراں 5 سنگت وتی ھوش ءَ نہ اِنت گڑا نادراہ بلدانی (ڈاکٹر آنی) مشورہ ءَ چے پد شال ءَ راہ دیگ بوت انت، دِگہ 9 سنگتاں تیر وارتگ ات ھمدا آں بَلے وھدیکہ سنگت آں سوج کُرت کہ سنگت آں شما چون ات گڑا دلیریں بلوچانی بَچاں انچیں پسو دات کہ سرجمیں پریشانی چہ دل ءَ شُت آں، گوشت اِش کہ ” سنگت ما برابراں بس کمیں پَٹّی کنیں گڑا پد ءَ در کپیں دیم پہ گوادر ءَ” گوں اے گَپّ ءَ دل انچو وَش بوت کہ اے شیر زالیں ماتاں مزن جگریں بَچ پیداک کُرتگ اِیش انت دژمن ءِ تیر نوں کار نہ کنت ھمے رنگ ءَ روچ شپ بوت پد ءَ آتک آں ھما جاہ کہ مستونگ ءَ ھر بلوچ بے ھال نہ کنت ءُ اے سر زمین وت گواهی دنت کہ من چونیں نرمزارانی واھُند آں، ھمے وڑا شپ ءُ روچ جنزاں بوتان ھما نند جاہ ءَ، 3 روچ ننداک ءَ نِشتَ، اے وهد ءَ مستونگ ءِ ھر بلوچ ءَ وتی ھک اَدا کُرت ماس ءَ وتی، چُک ءَ وتی، پِس ءَ وتی، سیمی روچ ءَ ھمے سلاہ ءُ مشورہ بوت کہ کاروان پد ءَ شال ءَ واتر بیت۔
گڑا وھدیکہ کاروان واتری دیم پہ شال ءَ جنزاں بوت لک پاس ءَ ھال آتک کہ لگوریں دژمن ءَ راه بستگ، کمیں دیراں گَپّ ءُ تراں ءَ پد دَگ پچ بوت ءُ کاروان جنزان بوت، وھدیکہ سونا ھان چار راه ءَ سر بوتیں گڑا مردمانی مزنیں کِساسے ءَ مُچی یکجاہ بوان بوت، وھدیکہ کاروان شال ءِ مزن شاه دربر جاہ ءَ سر بوت پیسرا مردمانی دست ءَ پُل ءُ ھار گوں آں، گوں جوش ءُ جزبگ ءَ ودار ءَ آں، کاروان سر بوت گوں پُل ءُ ھاراں وش آتک کنگ بوت انت، مرچی پد ءَ سریاب ءِ ھر درچک ءُ دار، ھر کشک ءُ راہ، ھر زھگ ءُ زالبول ھمے توار ما گوش ءَ کَپگ ءَ ات کک ” نارے بلوچستان، جی ءِ بلوچستان”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی انت-